«Ετσι νίκησα τον αλκοολισμό, η κατάθλιψη είναι ακόμη εδώ»
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ
Πρόσφατα, μέσω της Daily Mail, μίλησε για την Mindwell. Την ομάδα που προσπαθεί να στηρίξει άτομα μες προβλήματα ψυχικής υγείας. Ο Ρόι Κάρολ, στα 43 του χρόνια τα έχει ζήσει όλα. Κατάφερε να έχει μια λαμπερή καριέρα, παίζοντας στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ενας τραυματισμός ενώ ήταν στη Γουέστ Χαμ το 2006, τον βύθισε στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό. Του πήρε καιρό για να συνειδητοποιήσει το πρόβλημά του. Τα κατάφερε, όμως, κοιτώντας τον εαυτό του βαθιά μέσα του. Βρήκε τον χαμένο Ρόι και σήμερα ζει ευτυχισμένος μαζί με τη γυναίκα και τις δύο του κορούλες.
Μέσω του gazzetta,gr, ο Βορειοϊρλανδός προπονητής τερματοφυλάκων της εθνικής ομάδας της χώρας του, κάνει έκκληση στον κόσμο να μιλήσει για όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει, παραδίνοντας μαθήματα ζωής και επιβίωσης!
Photo credit: Κώστας Τόπας
«Μη φοβάστε»
«Η FC Mindwell, είναι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος που "γεννήθηκε" εν μέσω της πανδημίας. Πρόκειται για μια παρέα πραγματικών φίλων που προέρχεται από τα τοπικά πρωταθλήματα. Αυτή η παρέα αποφάσισε να ιδρύσει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο για να βοηθήσει ανθρώπους με προβλήματα στη ψυχική τους υγεία. Τα ποσοστά αυτοκτονίας και τα θέματα στη ψυχική υγεία είναι πάρα πολλά σ' αυτή τη χώρα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φωνάζουν για βοήθεια, με τον σωστό τρόπο. Νομίζω ότι είναι όλο αυτό που κάνουμε είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους όσους συμμετέχουν στο σύλλογο. Όλοι μας προσπαθούμε να βοηθήσουμε πολλούς ανθρώπους στη χώρα.
Μ' αυτόν τον τρόπο, κάνουμε τους ανθρώπους να βγαίνουν από το σπίτι τους τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Προπονούνται και παίζουν ένα ματς μέσα στο Σαββατοκύριακο. Πρώην επαγγελματίες παίκτες παίζουν επίσης ένα παιχνίδι στο τέλος της εβδομάδας, είναι κάτι που το απολαμβάνουμε όλοι. Το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα μας, αν και τώρα λόγω του κορονοϊού είναι δύσκολο να κάνουμε αυτά που είχαμε σχεδιάσει.
Πρέπει να είμαστε ψυχικά δυνατοί. Αυτή τη στιγμή αυτό που θέλω είναι να προωθήσω στη χώρα τη σημασία της ψυχικής υγείας».
Κάπου εδώ αρχίζει να λέει ξανά πόσο μεγάλη σημασία είχε για εκείνον η επιλογή να έρθει στην Ελλάδα. Σήμερα, ο Ρόι, επιστρέφει στους συμπατριώτες του που έχουν ανάγκη τη βοήθεια που έλαβε από τους Έλληνες.
«Όταν επέστρεψα από την Ελλάδα η ζωή μου είχε αλλάξει. Κατάφερα να ανατρέψω την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν στη χώρα σας. Πήρα πήρα πολλή βοήθεια από ανθρώπους στην Ελλάδα και έτσι θέλω απλώς να βοηθήσω με τη σειρά μου άλλους που αντιμετωπίζουν τα ίδια ή και σοβαρότερα προβλήματα. Δεν έχει σημασία τι είδους άτομο είστε, τι δουλειά κάνετε... Αν εργάζεστε σε εργοστάσιο ή εάν εργάζεστε στο χώρο του ποδοσφαίρου ή σε μια οποιαδήποτε επιχείρηση. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει προβλήματα ψυχικής υγείας. Προσπαθώ να κάνω τον κόσμο να μιλήσει. Απλά μιλήστε και μη φοβάστε. Μιλήστε με άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες. Βεβαιωθείτε ότι είναι εντάξει».
«Ετσι άρχισα να πίνω...»
Πώς ξεκίνησε το δικό σου πρόβλημα;
«Η κατάστασή μου ήταν κάπως έτσι... Είχα έναν άσχημο τραυματισμό ενώ ήμουν στη Γουέστ Χαμ. Όταν είσαι νέος παίκτης, το μόνο που θες είναι να παίζεις και να προπονείσαι καθημερινά. Για σχεδόν 10 μήνες ήμουν εκτός, λόγω αυτού του σοβαρού τραυματισμού και δεν μπορούσα να αγωνίζομαι. Η πίεση μέσα μου όλο και μεγάλωνε. Έτσι άρχισα να πίνω. Τα πράγματα γινόντουσαν όλο και χειρότερα... Όπως έχω πει ξανά είχα πέσει μέσα σε μια μαύρη τρύπα και ήταν πολύ δύσκολο να βγω απ' αυτήν, επειδή προσπάθησα να κρατήσω το πρόβλημά μου κρυφό. Δεν μίλησα ποτέ με κανέναν γι' αυτό. Ετσι, γνωρίζω πώς είναι να είσαι σ' αυτό το πρόβλημα και να μην μπορείς να το διαχειριστείς. Ήμουν τυχερός επειδή πήρα ευκαιρίες ώστε να συνεχίσω να είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής».
«Στην Κρήτη, δεν με ρώτησαν ποτέ για το πρόβλημα με το αλκοόλ»
Ετσι ήρθε η Ελλάδα στη ζωή σου.
«Ελαβα ένα τηλεφώνημα από έναν Έλληνα ατζέντη για να έρθω στην Κρήτη και στον ΟΦΗ. Αυτό το τηλεφώνημα μού έσωσε την ποδοσφαιρική καριέρα και τη ζωή μου, επίσης. Πάντα μου άρεσε να κάνω αυτό το σπορ, η ζωή μου ωστόσο είχε εξαφανιστεί. Δεν ήξερα τί πραγματικά έπρεπε να κάνω όντας σε ένα αληθινά πολύ άσχημο μέρος. Ξύπνησα μια μέρα, με κοίταξα στον καθρέπτη και συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους πολύ στενούς μου φίλους. Για μια περίοδο δεν ενδιαφερόμουν για κανέναν. Εκεί αντιλήφθηκα ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα... Πίεσα τον εαυτό μου να μείνει δυνατός. Επρεπε να είμαι σκληρός για να βγω απ' όλο αυτό. Το να έρθω στην Ελλάδα, να συναντήσω νέους ανθρώπους και να κάνω νέους φίλους, με βοήθησε πολύ επίσης. Για πολλούς είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσουν όλο αυτό. Ήμουν τυχερός που είχα την ευκαιρία να λάβω βοήθεια, προσέγγισα την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου, τα δύο μου παιδιά και άλλαξα τη ζωή μου. Την είχα πίσω ξανά».
Τί σου είπαν στην Κρήτη και σε βοήθησαν τόσο;
«Δεν είχε να κάνει με συμβουλές που μου έδιναν. Απλά ήταν τόσο φιλόξενοι στον ΟΦΗ. Οι άνθρωποι της ομάδας ήταν φανταστικοί. Οι άνθρωποι που εργαζόντουσαν στο σύλλογο, ο πρόεδρος, ο προπονητής, οι παίκτες... Συνάντησα πολλούς νέους ανθρώπους και ήμουν μακριά από το ποτό εκείνη την περίοδο. Το πρόβλημά μου ήταν το ποτό, οπότε κατάλαβαν και δεν με ρώτησαν ποτέ γι' αυτό. Ηταν πραγματικά καλοί άνθρωποι και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι στην Κρήτη και ο ΟΦΗ μού έδωσαν την ευκαιρία να παίξω ξανά ποδόσφαιρο, αφήνοντας πίσω αυτήν την ιστορία δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Όταν μετακόμισα στον Ολυμπιακό ήταν κάτι πολύ θετικό για μένα και την οικογένειά μου. Αγαπήσαμε κάθε λεπτό, περάσαμε τρία υπέροχα χρόνια στην Ελλάδα και γι 'αυτό εγώ λέω "ποτέ δεν ξέρεις τί σε περιμένει στη γωνία"».
«Δεν ήξερα ποιος ήμουν»
Ποιο ήταν το σημείο μηδέν για εσένα; Θυμάσαι τη στιγμή που είπες «ως εδώ»;
«Ναι. Βασικά, μπορώ να σας πω ότι η μέρα που άλλαξα τα πάντα μέσα μου ήταν στις 11 Ιουνίου πριν από 10 χρόνια. Θυμάμαι καθαρά, ζούσα σε μια πολυκατοικία στο Λονδίνο. Εκείνο το πρωινό ξύπνησα και θυμάμαι που ξύπνησα και κοίταξα τον καθρέφτη. Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω ποιος είμαι. Δεν ξέρω ποιος ήμουν. Σταμάτησα για να βάλω τη σκέψη μου σε μια τάξη. Το μυαλό μου μού έλεγε ότι έπρεπε να ξεκινήσω ξανά να ζω.
Πρέπει να είστε προσεκτικοί με τη ψυχική σας υγεία, με την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι πάντα μέσα σας. Εμένα μου πήρε πολύ χρόνο για να ξεφύγω απ' αυτό αλλά είμαι χαρούμενος που έχω απαλλαγεί από το αλκοόλ τα τελευταία 10 χρόνια. Όμως, η κατάθλιψη θα είναι πάντα εκεί. Γι' αυτό κι εγώ προσπαθώ να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο. Όλοι έχουν διαφορετικό τρόπο που βλέπουν την κατάθλιψη».
Υπήρχε προτίμηση στο είδος του αλκοόλ;
«Όταν ήρθε κατά πάνω μου η κατάσταση με το αλκοόλ, δεν είχε καμία σημασία το τί θα έπινα. Αυτό είναι που το κάνει τρομακτικό! Προσωπικά, δεν ευχαριστιόμουν όταν έπινα. Το μόνο που ήθελα ήταν να έπινα για να ξεχάσω την κατάθλιψή μου. Ήταν σαν χόμπι. Όταν σε απασχοληθεί ένα θέμα όπως είναι η κατάθλιψη το μόνο που θες είναι να το ξεφορτωθείς, κάνοντας διάφορα πράγματα. Ενα απ' αυτά είναι και το αλκοόλ. Θέλω να πω σε όλους, όμως, ότι το να πίνεις ποτέ δεν βοηθάει. Μπορεί να ξεφύγεις για εκείνη τη μέρα αλλά επιστρέφει. Εμαθα με τον σκληρό τρόπο ότι είχα πρόβλημα. Το πρόβλημά μου ήταν να κατανοήσω ότι είχα θέμα, αλλά δεν ήξερα ότι πραγματικά είχα ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα.
Επρεπε να το συνειδητοποιήσω, έπρεπε να ανοιχτώ και να πω: "ναι, έχω κατάθλιψη και είμαι αλκοολικός". Αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος. Εκτός από το να αντιμετωπίσει τον εθισμό του, είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτεί στους ανθρώπους. Πάντως, σήμερα, αυτήν την εποχή στη χώρα μου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν μιλήσει γι' αυτό και νομίζω ότι κάθε χώρα στον κόσμο, λόγω του κορονοϊού, θα είναι πολύ χειρότερα. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι και παντού ότι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια».
Πότε ξεκίνησες να θες να βοηθήσεις κι άλλους ανθρώπους με παρόμοια προβλήματα;
«Ναι, όταν είπα ότι έπρεπε να επιβιώσω κι ότι έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου ώστε να είμαι σε θέση να φροντίσω και κάποιον άλλον. Αυτό ήταν το πρόβλημα μου πριν. Το κύριο πράγμα που με ενδιαφέρει τώρα είναι να αγαπώ τη ζωή, να αγαπώ κάθε λεπτό της ζωής μου. Δεν είπα ότι δεν μου άρεσε η ζωή μου στο παρελθόν, αλλά τώρα συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμη είναι η ζωή, μετά απ' όλα αυτά που έχω περάσει.
Ειδικά όταν μετακόμισα στην Ελλάδα και αφού έφυγα από τον Ολυμπιακό και τον ΟΦΗ, επέστρεψα στη χώρα μου για να παίξω για τη Νοτς Κάουντι. Στα μέσα της σεζόν (2016) και eενώ ήμουν με τη Ν. Ιρλανδία στη Γαλλία, συνειδητοποίησα ότι πάντα θα υπάρχει κάτι για να παλεύω. Ήταν η μοίρα μου να επανέλθω στο φυσιολογικό και η κατάθλιψή μου πιθανότατα δεν θα έφευγε ποτέ, έτσι είπα να μην κάνω τίποτα που θα την άφηνε να ξεδιπλωθεί και πάλι. Σήμερα δεν χρειάζεται να παλεύω καθημερινά, αλλά η κατάθλιψη εξακολουθεί να είναι εδώ. Την είδα να επιστρέφει πριν από 3 μήνες. Λόγω της πανδημίας μπορούσα να δω τον εαυτό μου να πέφτει πάλι σε μια μικρή κατάθλιψη. Όλα είχαν κλείσει. Η FC Mindwell έκλεισε λόγω της πανδημίας, αλλά στη συνέχεια το πρωτάθλημα επέστρεψε. Αυτό μού άνοιξε τις πόρτες και ήμουν τυχερός που κλήθηκα στην εθνική ομάδα ως προπονητής τερματοφυλάκων για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Προσπαθώ να πω στους ανθρώπους "παρακαλώ βοηθήστε τους ανθρώπους να διορθωθούν, υπάρχουν πάντα ωραία πράγματα που ακολουθούν βγαίνοντας απ' αυτήν την κατάσταση».
«Δεν έχει σημασία τί πίνεις, είδα την κατάθλιψη να επιστρέφει πριν από 3 μήνες»
«Εμπιστευτείτε με και μιλήστε!»
Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν θα ξεχάσει ποτέ την απόκρισή σου στο πέναλτι, απέναντι στην Ρούμπιν.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν πολύ κρύα. Με δυσκολία μπορούσα να κουνηθώ ακόμη κι όταν έπιασα το πέναλτι. Η εμπειρία μου, όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά και στον ΟΦΗ και στην Ελλάδα γενικότερα ήταν φανταστική. Σίγουρα θα επιστρέψω και ελπίζω όταν τελειώσει αυτή η πανδημία, θα βρεθώ στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον Ολυμπιακό αλλά και τον ΟΦΗ. Μπορεί να ήμουν μόνο έξι μήνες εκεί, αλλά συνάντησα καλούς ανθρώπους στην Κρήτη, πάντα παρακολουθώ τί κάνει η ομάδα».
Ο ΟΦΗ παλεύει σήμερα για να μείνει στην κατηγορία.
«Ο ΟΦΗ ανήκει στη Super League Interwetten και όλοι θα παλέψουν γι' αυτό μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Αγαπώ τα πάντα στην Ελλάδα και ειδικά τον καιρό».
Σε περιμένουμε στην Ελλάδα, λοιπόν.
«Από τη μέρα που έφυγα, δεν έχω επιστρέψει στην Ελλάδα αλλά όπως είπα σίγουρα θα επιστρέψω, μια μέρα και ίσως να φέρω και παιδιά από τη σχολή τερματοφυλάκων μου. Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι νεαροί τερματοφύλακες πρέπει να δουν τα επίσημα παιχνίδια του Ολυμπιακού και του ΟΦΗ, γιατί αυτό θέλω είναι να καταλάβουν αυτά τα μικρά παιδιά, ότι υπάρχει ένας υπέροχος κόσμος. Το ποδόσφαιρο είναι εκεί έξω και πρέπει να βγουν να το απολαύσουν. Αν δεν έρθω με τη σχολή, όμως, θα επιστρέψω ως φίλος».
Κλείνοντας, θες να πεις κάτι άλλο;
«Μείνετε μακριά απ' ό,τι προκαλεί εθισμό. Αν όμως εθιστείτε με το οτιδήποτε, τότε να ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν μακροχρόνια. Ξέρω ότι υπάρχει πολλή βοήθεια για ανθρώπους που παλεύουν με τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και τον τζόγο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μεγάλα θέματα αυτά κι ο κόσμος προσπαθεί να τα φτιάξει. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά εμπιστευτείτε με και μιλήστε στον κόσμο, φροντίστε τον εαυτό σας και να έχετε πίστη επειδή η ζωή είναι σπουδαία μόνο όταν είστε χαρούμενοι».