«Δεν ήξερα πού πατούσα μετά το "όχι" στην Αταλάντα, αλλά τώρα θα ζήσω το όνειρο της Premier League»

Όταν ήταν μικρός, η μητέρα του πέρασε τα... πάνδεινα. Μαζί με τον αδερφό του, Κώστα, μετέτρεπαν το σπίτι σε γήπεδο, έφτιαχναν δύο εστίες με καρέκλες, έκαναν τους καναπέδες στην άκρη και... δωσ' του. Τα βάζα έπεφταν κάτω από τις μπαλιές και έσπαγαν. Όταν μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, έπαιζε μπάλα έξω από τα καφενεία της Κατερίνης. Ένα από αυτά τα απογεύματα ήταν αυτό της 16ης Ιουνίου 2004, όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε στο Euro την Ισπανία και έριχνε κλεφτές ματιές μέσα από τα τζάμια, ενώ με τους φίλους του έπαιζε ποδόσφαιρο με τις ώρες.

Ο πατέρας του, Νίκος, τον πήγε το 2012 στον Βατανιακό και δύο χρόνια αργότερα, στα 19 του, ο ΠΑΟΚ τον απέκτησε με τριετές συμβόλαιο. Διαδοχικοί δανεισμοί σε Πιερικό, Βέροια, Ανόρθωση και Ατρόμητο. Ο Γιάννης Αγγελόπουλος παρά το άσχημο εξάμηνό του στην Κύπρο, τον πίστεψε και τον έφερε πίσω στην Ελλάδα, για λογαριασμό του Ατρόμητου. Ώσπου τον Ιανουάριο του 2017 ο Μάριο Μπράνκο κίνησε τις διαδικασίες να τερματιστεί πρόωρα η συνεργασία με την ομάδα του Περιστερίου, ώστε ο Δημήτρης Γιαννούλης να φορέσει τη φανέλα του ΠΑΟΚ, με προπονητή τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Είχε γίνει πια ένας σύγχρονος αριστερός μπακ, ο οποίος έφτασε να μπει στο μάτι ομάδων όπως η Νάπολι, η Πόρτο και η Αταλάντα, ομάδες οι οποίες μάλιστα τού έκαναν επίσημη πρόταση!

Τον περασμένο Ιανουάριο ήρθε η στιγμή να πάρει μεταγραφή. Η Νόριτς της Championship τον έκανε δικό της και θα τον αγόραζε υποχρεωτικά αν εξασφάλιζε την άνοδο στην Premier League. Ο 25χρονος έγινε άμεσα ο βασικός αριστερός μπακ του βρετανικού κλαμπ.

Ο προβιβασμός στη μεγάλη κατηγορία εξασφαλίστηκε, ο ΠΑΟΚ θα λάβει 8,5 εκατ. ευρώ και ο βασικός ακραίος αμυντικός της Εθνικής Ελλάδας μιλάει για όσα βίωσε, από νεαρή ηλικία, μέχρι σήμερα, μέχρι την απόλυτη καταξίωση. Τα παιδικά του χρόνια, οι φορές που ένιωσε αδικία και απελπισία, η στιγμή που «δεν ήξερα πού πατάω» μετά την απόρριψη της πρότασης της Αταλάντα, οι άνθρωποι που τον στήριξαν στα δύσκολα και η αντίστροφη μέτρηση για το όνειρο της συμμετοχής στην Premier League.

Πώς νιώθεις που η νέα σεζόν θα σε βρει να αγωνίζεσαι αντιμέτωπος με ομάδες όπως η Σίτι, η Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι και η Λίβερπουλ;

«Ήταν όνειρό μου να παίξω στην Premier League κι αυτό έγινε πραγματικότητα σε λίγους μήνες.Δεν μπορώ να περιμένω, είμαι ενθουσιασμένος που θα αντιμετωπίσω αυτούς τους παίκτες με παγκόσμια κλάση. Το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Όταν ξεκινούσα αυτήν την περιπέτεια, ήξερα για τα ρίσκα που έχει αυτή η κίνηση, αλλά ήμουν έτοιμος να τα πάρω. Τώρα δικαιώθηκα και νιώθω εκστασιασμένος που θα αντιμετωπίσω αυτούς τους παίκτες. Είμαι έτοιμος να δοκιμάσω τα όριά μου».

Όταν λες για ρίσκα, εννοείς ότι υπήρχε το ενδεχόμενο να μην ανέβει στην Premier League η Νόριτς;

«Δεν ήταν σίγουρο ότι θα με αγόραζε».

Πώς σου φάνηκε η δυναμική του κλαμπ; Το έβλεπες στα παιχνίδια ότι είχατε την καλύτερη ομάδα; Τι είχατε που δεν είχαν οι άλλες;

«Ερχόμενος στην Αγγλία, με είχαν ενημερώσει ότι η Νόριτς είναι η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Βέβαια ήθελα να το δω με τα μάτια μου. Τότε που ήρθα, δεν είχαμε νικήσει σε τρία παιχνίδια και μπορώ να πω ότι είχα ανησυχήσει, διότι η ομάδα δεν απέδιδε αυτά που περίμενα. Αποδείχθηκε όμως ότι εκείνο το διάστημα περνούσε κακό φεγγάρι κι όταν άρχισε πάλι να ρολάρει, απέδειξε ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην Championship. Το ρόστερ της είναι επιπέδου Premier League. Έχουμε εξαιρετικά κυκλοφορία μπάλας, έχουμε εκπληκτική επιθετική γραμμή με παίκτες όπως ο Κάντγουελ, ο Μπουεντία, ο Ντόουελ και ο Πούκι. Αυτά έκαναν τη διαφορά».

Ο προπονητής που σας οδήγησε στην άνοδο είναι ο Γερμανός Ντάνιελ Φάρκε; Ποια είναι η άποψή σου γι' αυτόν;

«Είμαι ενθουσιασμένος με το ποδόσφαιρο που παίζουμε στη Νόριτς κι αυτό είναι έργο προπονητή. Περνάει τα πράγματα που θέλει μέσα από προπονήσεις που πολλές φορές είναι σκληρές. Αυτό το passing game που έχουμε στην ομάδα είναι σίγουρα δική του δουλειά. Είμαι χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί του, έχει ξεκάθαρο πλάνο».

Σου έχει μιλήσει ποτέ ιδιαιτέρως; Σου έχει εξηγήσει τι περίμενε από εσένα;

«Βέβαια, αρκετά τετ α τετ. Το καλύτερο που μου έκανε, ήταν όταν μου ξεκαθάρισε ότι δεν πρέπει να έχω βιασύνη και άγχος μέχρι να προσαρμοστώ στο ποδόσφαιρο της Championship. Μου έδωσε χρόνο ώστε να μπορέσω να νιώσω έτοιμος και αυτό θεωρώ ότι ήταν το κλειδί. Από εκείνη τη συνάντηση και μετά "λύθηκα" και κατάφερα να βγάλω τον καλό μου εαυτό».

Ποιες είναι οι διαφορές που διέκρινες ανάμεσα στη Νόριτς και στην προηγούμενη ομάδα σου, τον ΠΑΟΚ;

«Στον ΠΑΟΚ παίζαμε πιο άμεσο ποδόσφαιρο. Βιαζόμασταν να φέρουμε τη μπάλα μπροστά κι αυτό μας οδηγούσε σε αβίαστα λάθη. Εδώ, αντίθετα, έχουμε υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας, παίζουμε πιο συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Σκοπός μας είναι να μη σηκωθεί η μπάλα από το χόρτο. Αυτό βέβαια είναι πολύ δύσκολο και κάποιες φορές συμβαίνει, αλλά σκοπός μας είναι να βρίσκεται κάτω η μπάλα και έτσι να φτάνουμε στην αντίπαλη περιοχή».

Θεωρείς ότι δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στον τρόπο παιχνιδιού της Championship ή πιστεύεις ότι είχες από πριν τα στοιχεία που χρειάζονταν; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

«Δυσκολεύτηκα ως προς το γεγονός ότι είναι πολύ δυνατό το πρωτάθλημα. Αυτό που λέμε physical. Δεν σφυρίζονται εύκολα φάουλ, υπάρχουν πολύ δυνατές μονομαχίες. Έπρεπε να προσαρμοστώ και τα κατάφερα. Ως προς τα τρεξίματα όμως, ήμουν από πριν σε πολύ καλό επίπεδο και μάλιστα εδώ τα στατιστικά μου είναι ακόμη καλύτερα από πριν. Η εξήγηση που δίνω γι' αυτό είναι πως με παρέσυρε ο χαμηλός ρυθμός του ελληνικού πρωταθλήματος».

Πώς είναι η ζωή στο Νόριτς; Είναι όμορφη πόλη; Πώς περνάς την καθημερινότητά σου;

«Η πόλη είναι μικρή, αλλά όμορφη και γραφική. Έχει μνημεία να δεις. Η θάλασσα απέχει περίπου 40 λεπτά. Τώρα έχουν ανοίξει τα μαγαζιά και μπορώ να πηγαίνω βόλτες. Νομίζω ότι έχει και αρκετό ήλιο για τα δεδομένα της χώρας. Τώρα εκτιμώ πολύ περισσότερο τον ήλιο από ό,τι νωρίτερα».

Οι άνθρωποι του κλαμπ πώς σε υποδέχτηκαν; Τι σε δυσκολεψε περισσότερο τον πρώτο καιρό;

«Έχουμε απίστευτα αποδυτήρια και όλα τα παιδιά με υποδέχτηκαν πολύ θερμά. Ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζα σε άλλη χώρα και στην αρχή ήμουν λίγο τρομαγμένος. Με έκαναν να νιώσω άνετα. Καμιά φορά έχω πρόβλημα με την προφορά στη γλώσσα, δεν τους καταλαβαίνω πάντα. Όταν όμως απευθύνονται σε εμένα, μιλάνε πιο αργά και έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα».

Με ποιον συμπαίκτη σου κάνεις περισσότερη παρέα στη Νόριτς;

«Με τον Γερμανό Λούκας Ρουπ. Παίζουμε και call of duty στο play station. Επίσης κάνω παρέα με τον άλλο αριστερό μπακ της ομάδας, τον Ισπανό Χαβιέρ Κιντίγια».

Ποια ήταν η κορυφαία σου στιγμή αυτό το διάστημα που βρίσκεσαι στη Νόριτς;

«Η ασίστ που έκανα στον αγώνα εναντίον της Στόουκ. Όχι τόσο για την ασίστ, αλλά επειδή νωρίτερα έκανα σημαντικό λάθος και δέχτηκε γκολ η ομάδα. Με την ασίστ μου ένιωσα καλά γιατί βάλαμε γκολ και έφυγε από πάνω μου ένα βάρος».

Στο παιχνίδι κόντρα στη Μπόρνμουθ αποβλήθηκες με κόκκινη κάρτα και μάλιστα δέχτηκες ποινή τριών αγωνιστικών; Τη θεωρείς αυστηρή την απόφαση;

«Κατ' αρχήν για τη φάση θέλω να πω ότι δεν περίμενα πως θα κάνει τάκλιν ο αντίπαλος. Μπορεί να φαίνεται σκληρό το μαρκάρισμα που έκανα, αλλά δεν ήταν τόσο δυνατό. Μάλιστα έπεσα επίτηδες για να μην του κάνω ζημιά. Η κόκκινη μπορώ να πω ότι ήταν δίκαιη, αλλά δεν τον χτύπησα δυνατά».

Είναι τόσο σκληρό όσο λένε το πρωτάθλημα της Championship;

«Είναι πολύ δύσκολο, ναι, γιατί πολλές ομάδες κατεβαίνουν όχι για να παίξουν, αλλά για να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου. Είναι πρωτάθλημα που οι περισσότερες ομάδες παίζουν με μεγάλες μπαλιές. Πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν ψηλά κορμιά. Έχω αντιμετωπίσει πολλούς εξτρέμ που έχουν ύψος 1,95. Ακόμη και ακραίους μπακ βρίσκεις με αυτό το ύψος και είναι λίγο περίεργο για εμένα. Επειδή όμως εμείς παίζουμε όπως σου εξήγησα, με τη μπάλα κάτω, προσαρμόστηκα εύκολα».

To καλοκαίρι διαβάσαμε ότι σε προσέγγισαν ομάδες όπως η Νάπολι, η Πόρτο και η Αταλάντα. Γιατί δεν προχώρησε κάποια από αυτές οι περιπτώσεις;

«Είναι αλήθεια ότι είχαν έρθει αυτές οι προτάσεις. Την πρόταση της Αταλάντα την είχα συζητήσει και με τον κ. Ιβάν Σαββίδη. Ήταν κακό το timing, γιατί είχαμε μπροστά μας τα παιχνίδια με την Κράσνονταρ, ήμασταν ένα βήμα πριν από την είσοδο στους ομίλους του Champions League, ήταν μεγάλος ο στόχος. Αποφασίστηκε λοιπόν να μην προχωρήσει η μεταγραφή μου στην Αταλάντα. Ο μάνατζέρ μου, ο Βασίλης Παναγιωτάκης, με ηρέμησε, με καθησύχασε και με βοήθησε αργότερα στο να πάρω τη μεταγραφή στη Νόριτς. Μας βγήκε σε καλό τελικά. Θα έχω να το λέω».

Δεν ήξερα πού πατάω μετά την απόρριψη της πρότασης από την Αταλάντα, αλλά ο Βασίλης με βοήθησε να σταθώ και πάλι στα πόδια μου. Η καριέρα μου γενικότερα έχει περάσει μέχρι σήμερα από πολλά στάδια, από πολλές απογοητεύσεις με τους διαδοχικούς δανεισμούς κι αν κάποιος πίστευε περισσότερο σε εμένα, ήταν ο μάνατζέρ μου. Αυτός πίστευε σε εμένα πιο πολύ από ό,τι εγώ στον εαυτό μου. Αυτός και ο αδερφός μου ήταν πάντα δίπλα μου».

Πρόσφατα ο πρώην προπονητής σου στον ΠΑΟΚ, ο Αμπέλ Φερέιρα, δήλωσε στο gazzetta.gr ότι σε ήθελε και η Λίβερπουλ. Είναι αλήθεια;

«Δεν το γνώριζα για τη Λίβερπουλ. Είχαμε μιλήσει και μου είχε πει ότι υπήρχαν ομάδες που με ήθελαν, αλλά για τη Λίβερπουλ δεν το ήξερα».

Συμβουλεύτηκες κάποιον όταν έμαθες για το ενδιαφέρον της Νόριτς; Μίλησες με κάποιον άλλο ποδοσφαιριστή;

«Μίλησα με τον Σταφυλίδη ο οποίος πέρασε από την Championship με τη Φούλαμ. Μου είπε ότι είναι δύσκολο πρωτάθλημα αλλά και ότι πίστευε πως δεν θα έχω πρόβλημα να αντεπεξέλθω. Μίλησα επίσης με τον Τσούμπα Άκπομ, που παίζει τώρα στη Μίντλεσμπρο. Μου είπε τα καλύτερα για τη Νόριτς, ότι είναι η καλύτερη ομάδα και ότι σίγουρα θα εξασφάλισε την άνοδο. Μου είπε να μην φοβάμαι και ότι θα ήταν χαρούμενος αν έπαιρνα μια τέτοια μεταγραφή».

Είναι αλήθεια ότι σε κοίταζε εδώ και δύο χρόνια η Νόριτς;

«Έτσι μου είπαν οι άνθρωποι της ομάδας, ναι. Είχαν δείξει ενδιαφέρον και παλαιότερα. Περίμεναν όμως την κατάλληλη στιγμή και έκαναν την κίνησή τους. Λειτούργησαν πολύ καλά μπορώ να πω».

Μέχρι αυτήν την καταξίωση, υποθέτω θα περάσες και δύσκολες στιγμές. Θέλεις να μιλήσεις γι' αυτές;

«Δε νομίζω ότι κάποιος έχει φτάσει ψηλά χωρίς να περάσει δύσκολες στιγμές. Έτσι κι εγώ. Όπως όλοι γνωρίζουν είχα απανωτούς δανεισμούς και δυσκολεύτηκα σε αρκετά σημεία να αντεπεξέλθω. Ήταν δύσκολο για εμένα να αγωνιστώ σε ομάδες που δεν ανήκω. Πέρασα αρκετά δύσκολα όταν έγινε εκείνος ο δανεισμός στην Κύπρο. Δεν ήμουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά για να μπορέσω να παίξω. Καλώς ή κακώς αυτά με έκαναν πιο σκληρό και πιο έτοιμο να αντιμετωπίσω την οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να μου εμφανιστεί. Χρωστάω πολλά και στον μάνατζέρ μου, ο οποίος ήταν εκεί κάθε στιγμή , δεν με άφησε ποτέ ακόμα και όταν όλα έδειχναν ότι η καριέρα μου ίσως να μην ήταν η πιο λαμπρή. Και φυσικά ο αδερφός μου που με βοηθούσε θέματα ποδοσφαιρικά και μη. Το ψυχολογικό κομμάτι είναι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή.

Όταν σε αγοράζει ο ΠΑΟΚ και σε δίνει συνεχώς δανεικό, τότε είναι δύσκολο να κρατήσεις το μυαλό σου και να παρουσιάσεις στο γήπεδο αυτά που μπορείς. Μπορεί να θεωρούσα ότι είναι εύκολο να παίξω στον ΠΑΟΚ, αλλά ενδεχομένως δεν ήμουν. Ο Βασίλης Παναγιωτάκης όμως έπαιρνε σωστές αποφάσεις για το κάθε επόμενο βήμα που έκανα. Έπρεπε να έχω ψυχικά αποθέματα.. Ο Ατρόμητος μού έφτιαξε το ποδοσφαιρικό μου μέλλον. Τρομερές συνθήκες και πολύ καλοί άνθρωποι. Ο κ. Κάναντι, ο κ. Αγγελόπουλος και ο κ. Σπανός με βοήθησαν πολύ, μου τόνωσαν την αυτοπεποίθηση».

Είχες νιώσει αδικία; Απελπίστηκες;

«Όταν πήγα στον ΠΑΟΚ, στο πρώτο εξάμηνο έπαιξα σε δύο μόνο παιχνίδια. Με την ΑΕΛ και τα Τρίκαλα. Ενώ οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για να πάρω ευκαιρίες, δεν τις πήρα ποτέ. Λέω ευνοϊκές συνθήκες γιατί υπήρχαν κάρτες και τραυματισμοί των τότε συμπαικτών μου. Ίσως να μην ήμουν έτοιμος, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ».

Έχεις μιλήσει πολλές φορές με πολύ καλά λόγια για τον Γιώργο Γεωργιάδη, τον οποίο είχες προπονητή στη Βέροια.

«Ναι γιατί αυτός με έκανε αριστερό μπακ. Θα το λέω πάντα ότι με βοήθησε. Μου άλλαξε θέση. Δεν ξέρω αν μπορούσα να κάνω αυτήν την καριέρα παίζοντας ως εξτρέμ».

Όταν γύρισες τελευταία φορά στον ΠΑΟΚ, όμως, δεν ξαναβγήκες από την ενδεκάδα...

«Ναι και θέλω να πω ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Μάριο Μπράνκο. Αυτός είχε εισηγηθεί τη διακοπή του δανεισμού μου από τον Ατρόμητο. Με πίστεψε και με βοήθησε να γυρίσω στον ΠΑΟΚ. Τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Είναι γνώστης του ποδοσφαίρου».

Ο ΠΑΟΚ, όταν επέστρεψες, είχε προπονητή τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Τι πιστεύεις γι' αυτόν;

«Είχε τρομερή σχέση με τους παίκτες και έπαιρνε το 100% από τον καθένα. Γι' αυτό υπήρχαν αυτά τα αποτελέσματα. Κι αυτός ήθελε τον χρόνο του να προσαρμοστεί και με φοβερή δουλειά κατάφερε να πάρει το νταμπλ».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον ΠΑΟΚ που πήρε το πρωτάθλημα και το κύπελλο;

«Ήταν ένα κράμα πολύ καλών ποδοσφαιριστών με έναν τρομερά καλό προπονητή. Νομίζω κάπως έτσι ήρθε αυτή η επιτυχία. Ήταν όλοι πολύ διψασμένοι. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω, αλλά μπορούσε να το καταλάβει κανείς μέσα από τα αποδυτήρια. Ήταν λες και σε κάθε προπόνηση θα κριθεί το πρωτάθλημα. Ήταν η καλύτερη ομάδα του ΠΑΟΚ. Για να μην πω σε όλη την ιστορία του, την τελευταία 20ετία σίγουρα. Είχε έναν απίστευτο προπονητή, που έστηνε στο γήπεδο την ομάδα όπως έπρεπε. Οι παίκτες ήταν διψασμένοι για τίτλους. Δεν γινόταν να χαθεί το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Ήταν τρομακτική ομάδα και το έδειξαν τα αποτελέσματά της».

Την επόμενη σεζόν του νταμπλ είχες προπονητή τον Αμπέλ Φερέιρα.

«Ναι, με εμπιστεύτηκε πολύ. Με βοήθησε κι αυτός να πατήσω γερά στα πόδια μου».

Τι έχεις να πεις για τον Ιβάν Σαββίδη;

«Έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Την έβγαλε από δύσκολες καταστάσεις. Την έκανε πάλι μεγάλη και εύχομαι στο μέλλον να έρθουν μεγαλύτερες επιτυχίες. Κι εγώ είτε σαν φίλαθλος είτε σαν παίκτης να ζήσω με τον ΠΑΟΚ μια έξοδο στο Champions League».

Με ποιους παίκτες στον ΠΑΟΚ έκανες περισσότερη παρέα;

«Με τον Πέλκα, τον Λημνιό, τον Λάμπρου και τον Μιχάι. Ειδικά με τον Πέλκα μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Βλέπει ο ένας τα παιχνίδια του άλλου».

Θυμάσαι κάποιο ωραίο περιστατικό από τη θητεία σου στον ΠΑΟΚ που δεν ξεχνάς;

«Όταν πήραμε το πρωτάθλημα. Όλο αυτό που έγινε στη φιέστα. Θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Αρωνιάδη για την καταπληκτική γιορτή. Επίσης δεν ξεχνάω όταν ανεβήκαμε στο λεωφορείο και πήγαμε στον Λευκό Πύργο. Ακόμα και τώρα βλέπω τα βίντεο και τα δείχνω στους συμπαίκτες μου στη Νόριτς, όταν με ρωτούν για την τρέλα των Ελλήνων οπαδών. Παθαίνουν κι αυτοί πλάκα με αυτά που βλέπουν».

Την επόμενη σεζόν γιατί θεωρείς ότι ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα και τερμάτισε δεύτερος;

«Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά σε πολλές περιπτώσεις η ομάδα ήταν άτυχη. Τη χρονιά του νταμπλ μπορεί να χρειαζόταν μια ευκαιρία για να σκοράρει και την επόμενη σεζόν συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Χάνονταν πολλές ευκαιρίες και η μπάλα δεν έμπαινε στα δίχτυα. Δεν είχαμε ψυχολογία και τύχη. Ειδικά με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας δεν είχαμε καθόλου καλή ψυχολογία. Παίζαμε καλό ποδόσφαιρο, αλλά αν ήμασταν πιο αποτελεσματικοί θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο».

Κατά τη θητεία σου στον ΠΑΟΚ συνεργάστηκες και με τον Όλαφ Ρέμπε, ο οποίος υπήρξε τεχνικός διευθυντής. Πώς κρίνεις τη δουλειά του;

«Έχω πολύ καλή άποψη για τον κ. Ρέμπε και τον ευχαριστώ για όσα έκανε για εμένα στον ΠΑΟΚ. Ήταν συναινετικός στο να φύγω από την ομάδα, να πάρω μεταγραφή και να κάνω το επόμενο βήμα. Όταν προέκυψε η Νόριτς μου μίλησε, με συμβούλεψε. Ξέρει πολύ καλά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Θεωρώ ότι έκανε καλή δουλειά στον ΠΑΟΚ, έφερε καλούς παίκτες. Ήταν επαγγελματίας και αυτό το καταλάβαιναν όλοι στην ομάδα μέσα από την καθημερινή του δουλειά».

Έχοντας ζήσει αυτούς τους μήνες στην Αγγλία και έχοντας φύγει από την Ελλάδα, τι σχόλιο έχεις να κάνεις για τη χώρα μας και το ποδόσφαιρο;

«Υπάρχει πολύ ταλέντο, υπάρχουν πολύ καλές ομάδες, αλλά ως ένα σημείο αδικούμε τους εαυτούς μας. Ασχολούμαστε με όλα τα άλλα και στο τέλος με το ποδόσφαιρο, με το αγωνιστικό κομμάτι. Στην Αγγλία είδα ότι δεν ασχολείται κανείς με τα γύρω - γύρω. Μόνο με τη μπάλα. Έτσι βγαίνει κερδισμένο το άθλημα και αναπτύσσεται η χώρα».

Πώς κρίνεις το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα πολλοί ικανοί αριστεροί μπακ κι εσυ είσαι ο βασικός;

«Είναι ευχάριστο για την Εθνική ομάδα. Παλαιότερα δεν υπήρχαν τόσοι αριστεροί μπακ αυτού του επιπέδου και νομίζω ότι για τον προπονητή είναι ευχάριστος πονοκέφαλος. Αυτός ο ανταγωνισμός μας κάνει καλύτερους. Όλοι έχουμε καλή σχέση μεταξύ μας. Ο Λυκογιάννης στην Κάλιαρι, ο Κυριακόπουλος στη Σασουόλο κάνουν καλή δουλειά. Ο Τσιμίκας στη Λίβερπουλ μπορεί να μην έχει πάρει ευκαιρίες, αλλά θα τις πάρει και θα είναι αυτός που πρέπει».

Αυτή η Εθνική Ελλάδας θεωρείς ότι μπορεί να πετύχει πράγματα; Μπορεί να πάρει πρόκριση σε τελικά Euro ή Παγκοσμίου Κυπέλλου;

«Χρειαζόμαστε βελτίωση κυρίως στο επιθετικό κομμάτι και δεν θέλω να πω με αυτό ότι έχουμε πρόβλημα με τους επιθετικούς. Είναι συλλογικό το θέμα. Αμυντικά συμπεριφερόμαστε καλά. Διαθέτουμε καλό σύνολο, υπάρχει ένας προπονητής που δουλεύει στις αδυναμίες και κάνει προπονήσεις βασισμένες στο ολλανδικό μοντέλο. Κάναμε ατυχές αποτέλεσμα κόντρα στη Γεωργία (1-1), αλλά δεν αξίζαμε και κάτι περισσότερο. Νομίζω ότι έχουμε ελπίδες να πάμε σε μεγάλη διοργάνωση και θα τα δώσουμε όλα».

Από την επιτυχία του Euro 2004 τι θυμάσαι; Ήσουν τότε εννέα ετών...

«Θυμάμαι τότε που παίζαμε με την Ισπανία και έβαλε το γκολ ο Χαριστέας, εγώ έπαιζα μπάλα στην Κατερίνη έξω από ένα καφενείο και έριχνα ματιές στο ματς από τα τζάμια. Επίσης στον αγώνα με την Τσεχία όταν είχαμε κερδίσει το κόρνερ στο τέλος, είχα σηκωθεί όρθιος και όταν μπήκε το γκολ του Δέλλα τρελάθηκα. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω».

Κι εσύ και ο αδερφός σου είστε αριστεροπόδαροι. Και οι δύο αριστεροί μπακ. Τι σύμπτωση είναι αυτή;

«Ναι, και η αδερφή μου το ίδιο (γέλια). Αστειεύομαι. Τώρα βέβαια ο αδερφός μου αγωνίζεται ως στόπερ. Έχω κάνει πάρα πολλές συζητήσεις μαζί του για το ποδόσφαιρο. Και η αδερφή μου το ίδιο. Μάλιστα δεν χάνει αγώνα. Τελευταία έχει αρχίσει να εκφέρει άποψη και για τακτικά θέματα (γέλια). Έχω τρομερή σχέση με τον αδερφό μου. Μιλάμε καθημερινά για ποδοσφαιρικά και μη θέματα. Στην κουβέντα μπαίνει πάντα και η αδερφή μου, είμαστε πολύ δεμένα ως αδέρφια. Είναι καλό να έχεις καλή σχέση με τα αδέρφια σου.Το αριστερό μας πόδι το οφείλουμε στον παππού μας, στον πατέρα της μητέρας μας, ο οποίος ήταν ο μόνος αριστεροπόδαρος στην οικογένεια».

Θυμάσαι καμία ωραία ιστορία με τον αδερφό σου να μας διηγηθείς;

«Θυμάμαι όταν εγώ έπαιζα στον Ατρόμητο κι αυτός στον Αστέρα, είχαμε νικήσει όλα τα ματς με 1-0. Και στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο. Δεν τον είχα δει πιο εκνευρισμένο, εγώ είχα όρεξη για πλάκα. Αυτός είναι πιο οξύθυμος, εγώ κοντρολάρω τον θυμό μου. Καμιά φορά ξεσπάω κι εγώ, αλλά μετά ηρεμώ και είμαι άλλος άνθρωπος».

Στο σπίτι σας στην Κατερίνη παίζατε μπάλα στο σπίτι;

«Αν παίζαμε; Έχουμε σπάσει πολλά βάζα της μητέρας μου. Μια φορά είχε μπει για μπάνιο, άφησε τον πατέρα να μας επιβλέπει κι εμείς κάναμε το σπίτι γήπεδο. Σύραμε στην άκρη τους καναπέδες και αρχίσαμε να παίζουμε μπάλα. Έχει περάσει δύσκολα η μητέρα μας (γέλια)».

Ποιος αντίπαλος σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;

«Ο Ζιγιές, όταν με τον ΠΑΟΚ αντιμετωπίσαμε τον Άγιαξ. Θα τον αντιμετωπίσω με τη νέα σεζόν ξανά, στην Premier League. Είχα καθίσει να δω πάλι τους αγώνες και παρακολουθούσα τις κινήσεις του».

Συνηθίζεις να το κάνεις αυτό; Να ξαναβλέπεις τους αγώνες σου;

«Ναι γιατί βλέπεις τα λάθη που έχεις κάνει. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπορεί να χάσεις το μυαλό σου και να παρασυρθείς σε λάθη. Στη συνέχεια με ηρεμία μπορείς να τα δεις και στο επόμενο παιχνίδι να προσπαθήσεις να τα αποφύγεις».

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου τα επόμενα χρόνια;

«Θα ήθελα να συνεχίσω για πολλά χρόνια στην Premier League, γιατί είναι κορυφαίο πρωτάθλημα, ανταγωνιστικό».

Πρόσφατα προέκυψε το θέμα της European Super League. Ποια είναι η άποψή σου;

«Δεν θα ήταν καθόλου καλό για το ποδόσφαιρο η δημιουργία αυτής της κλειστής λίγκας. Καλώς ή κακώς έχουμε συνηθίσει αλλιώς. Οι φίλαθλοι μίλησαν εναντιώθηκαν, τα είπαν όλα. Ευτυχώς που σταμάτησε να υπάρχει. Το ποδόσφαιρο είναι για όλους, όχι ένα για τους πλούσιους και ένα για τους λιγότερο πλούσιους. Στο ποδόσφαιρο μπορεί ο καθένας να νικήσει τον οποιονδήποτε κι αυτό έτσι πρέπει να συνεχίσει να είναι, ώστε να βλέπεις και πράγματα που δεν τα περιμένεις».