Σίτι vs. Τσέλσι: Από την Championship, στον τελικό

Η επάνοδος στην πρώτη κατηγορία, το 1989, δεν έμελλε να είναι η τελευταία διαδικασία… ασανσέρ για την Μάντσεστερ Σίτι. Για την ακρίβεια, μετά από εφτά χρόνια συνεχούς παρουσίας στην Division 1 και την μετάβαση αυτής της σε Premier League, οι Πολίτες κόντεψαν να πιάσουν… πάτο τα επόμενα χρόνια!

Το 1996 ήρθε ο υποβιβασμός στην δεύτερη κατηγορία και, δύο χρόνια αργότερα, η πτώση στην τρίτη κατηγορία (!), στην χειρότερη στιγμή στα 141 χρόνια ιστορίας του συλλόγου της Βόρειας Αγγλίας.

Η Σίτι, μάλιστα, έγινε μόλις η δεύτερη ομάδα στην ιστορία που κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο (το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1970) και υποβιβάζεται στην τρίτη κατηγορία του ποδοσφαίρου της χώρας της, μετά το Μαγδεμβούργο στην Γερμανία (πήρε το Κυπελλούχων του 1974).

Το Μαγδεμβούργο αγωνίζεται μόνιμα πλέον στις χαμηλότερες κατηγορίες, αλλά η Σίτι βρήκε τρόπο να ορθοποδήσει. Ο νέος πρόεδρος Ντέιβιντ Μπέρνσταϊν επέβαλε νέους, πολύ αυστηρούς οικονομικούς κανόνες, ο σύλλογος συνήλθε ταμειακώς και, μέσα σε δύο χρόνια, ανέβηκε δύο κατηγορίες, προτού υποβιβαστεί και πάλι το 2001.

Την επόμενη σεζόν, επέστρεψε εκ νέου στα «σαλόνια» και, έκτοτε, δεν κοίταξε ξανά πίσω. Το 2003 άφησε το ιστορικό «Μέιν Ρόουντ» για να μετακομίσει στο «City of Manchester» και επέστρεψε άμεσα (μέσω Fair Play) στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από 25 χρόνια.

Το 2007 προσέλαβε για πρώτη φορά μη Βρετανό προπονητή (τον Σουηδό Σβεν Γκόραν Έρικσον), έχοντας ως νέο ιδιοκτήτη τον Τακσίν Σιναουάτρα, ο οποίος ήταν Πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης μέχρι πριν λίγους μήνες αγοράσει τον σύλλογο, ύστερα από αποτυχημένες, παρόμοιες προσπάθειες με Λίβερπουλ και Φούλαμ.

Παρά την είσοδο των ξένων κεφαλαίων, πάντως, η Σίτι δεν τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα, έως το 2009 (10η). Λίγους μήνες νωρίτερα και ενώ ο σύλλογος βρίσκονταν σε άθλια οικονομική κατάσταση λόγω της κάκιστης διαχείρισης του Σιναουάτρα, ο Ταϊλανδός τον πούλησε αντί περίπου 200 εκατομμυρίων ευρώ (τον είχε αγοράσει αντί 80) στον όμιλο «Abu Dhabi United Group» από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Οι Άβαβες μπήκαν «φουριόζοι» από την αρχή, αφού το καλοκαίρι του 2008 έβαλαν 157,3 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές. Τα 43, την τελευταία ημέρα του παζαριού, πήγαν στα ταμεία της Ρεάλ Μαδρίτης για χάρη του Ρομπίνιο, ο πιο ακριβός παίκτης στην ιστορία του συλλόγου. Μέχρι τότε, βεβαίως, αφού έκτοτε αυτό το ρεκόρ έχει σπάσει 15 φορές (!), με πιο ακριβή πλέον αυτή του Κέβιν Ντε Μπρόινε (76 εκατ. ευρώ).

Οι ευεργετικές συνέπειες των πετροδόλαρων φάνηκαν πολύ γρήγορα, αφού η ομάδα ανέβηκε από την 10η στην 5η και στη συνέχεια στη 3η θέση προτού κατακτήσει, το 2012 με προπονητή τον Ρομπέρτο Μαντσίνι και το αξέχαστο γκολ του Σέρχιο Αγουέρο στο τελευταίο λεπτό της σεζόν, το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια.

Την τελευταία δεκαετία, χάρη στις τεράστιες επενδύσεις των Αράβων (δύο δισ. ευρώ σε μεταγραφές και μερικές εκατοντάδες ακόμα σε υποδομές, προπονητικό κέντρο κλπ.), η Σίτι είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στο Νησί με 5 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 6 Λιγκ Καπ.

Διακαής πόθος, βεβαίως, παραμένει το Champions League, μια ανάσα από το οποίο φτάνει μόλις φέτος για πρώτη φορά η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα, του πιο πετυχημένου (βάσει τίτλων και όχι μόνο) προπονητή στην ιστορία της Σίτι.

Πριν από την τελευταία επάνοδό της στην πρώτη κατηγορία, η Τσέλσι είχε περάσει έξι από τις προηγούμενες δέκα σεζόν στην Division 2. Από το 1989, όταν και επανήλθε οριστικά στα «σαλόνια» του αγγλικού ποδοσφαίρου, η ομάδα του Λονδίνου τερμάτισε στην πέμπτη θέση την σεζόν της επανόδου, αλλά στη συνέχεια συμπλήρωσε έξι διαδοχικές από την 11η θέση και κάτω, προτού εδραιωθεί στην πρώτη εξάδα, χωρίς όμως να φτάσει ποτέ στις πρώτες δύο θέσεις.

Τα κατάφερε, για πρώτη φορά μετά από το 1955 (!), όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα για τελευταία φορά, τον Μάιο του 2004 (2η). Έντεκα μήνες νωρίτερα, είχε λάβει χώρα η αλλαγή που έμελλε να φέρει τα πάνω – κάτω (από θετικής άποψης) στην ιστορία της Τσέλσι.

Ο Ρώσος μεγιστάνας Ρόμαν Αμπράμοβιτς, ο οποίος δημιούργησε την μυθική του περιουσία χάρη και στην φιλία του με τον πρώτο πρόεδρο της Ρωσίας (μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης), Μπόρις Γιέλτσιν, αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του συλλόγου από τον Κεν Μπέιτς, ο οποίος ήθελε με την σειρά του να αγοράσει την Λιντς και… ξεφορτώθηκε την Τσέλι αντί περίπου 150 εκατομμυρίων ευρώ.

Την πρώτη του σεζόν ως αφεντικό, περιέργως, δεν επένδυσε ούτε ευρώ σε μεταγραφές, γιατί έψαχνε ακόμα τα… πατήματά του. Την δεύτερη, όμως, έβαλε 170 εκατομμύρια ευρώ και, κυρίως, επένδυσε στον πιο «καυτό», νέο προπονητή στην Ευρώπη (Ζοσέ Μουρίνιο).

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Πορτογάλος είχε αποκλείσει την Τσέλσι στα ημιτελικά του Champions League, στον δρόμο για την κατάκτηση του τροπαίου ως τεχνικός της Πόρτο. Στην παρουσίασή του, αυτό-βαφτίστηκε «Special One» (ο ξεχωριστός) και, πράγματι, αποδείχθηκε τέτοιος.

Ο Ζοσέ και η πλειάδα αστέρων που προσγειώθηκε στο «Στάμφορντ Μπριτζ» (Κλοντ Μακελελέ, Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, Ερνάν Κρέσπο και πάει λέγοντας), οδήγησαν με το «καλημέρα» την Τσέλσι στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος μετά από 50 ολόκληρα χρόνια και, έκτοτε, στην πλέον «χρυσή» περίοδο στα 116 χρόνια ιστορίας του λονδρέζικου συλλόγου.

Στα 18 χρόνια παρουσίας του στην Τσέλσι, ο Αμπράμοβιτς έδιωξε και πήρε ξανά πίσω άλλες δύο φορές τον Ζοσέ Μουρίνιο (συνολικά, 15 διαφορετικοί προπονητές έχουν καθίσει στον πάγκο της ομάδας σε αυτό το διάστημα).

Έχει επενδύσει 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές, σπάζοντας έως και 36 φορές (!) το ρεκόρ πιο ακριβής μεταγραφής στην ιστορία του συλλόγου, «τίτλο τιμής» που μοιράζονται πλέον Κέπα και Κάι Χάβερτς (στοίχισαν από 80 εκατομμύρια ευρώ έκαστος).

Σε αυτά τα χρήματα, βεβαίως, δεν υπολογίζονται όσα έχουν δοθεί για τον εκσυγχρονισμό του «Στάμφορντ Μπριτζ» (πάντα στα σχέδια η κατασκευή νέου γηπέδου), του προπονητικού κέντρου και των υποδομών των Μπλε, οι οποίοι πλέον βγάζουν τακτικά και πολύ καλά ταλέντα από τις ακαδημίες τους.

Ως… ανταπόδοση, η «Chelski» (όπως βαφτίστηκε ελέω Αμπράμοβιτς) έχει κατακτήσει 16 σημαντικούς τίτλους, από τους οποίους ξεχωρίζουν τα 5 πρωταθλήματα, τα 5 Κύπελλα (το 2010 πήρε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας της), τα 2 Europa League και, βεβαίως, το Champions League του 2012. Το κερασάκι στην τεράστια επένδυση του Ρώσου μεγιστάνα, ο οποίος ψάχνει φέτος το «νταμπλ» στις κούπες με τα μεγάλα αυτιά.