Ντουντού στο Gazzetta: «Θα αγκαλιάσω Κόκκαλη και Μαρινάκη»
Μία μόλις 3ετία στο Λιμάνι ήταν αρκετή για να χαραχτεί ο Ολυμπιακός για πάντα στην καρδιά του Ντουντού Σεαρένσε! Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στο Gazzetta, ο άλλοτε σπουδαίος Βραζιλιάνος μέσος θυμάται τη μέρα που του είπαν για την προοπτική να ντυθεί στα ερυθρόλευκα, η ανάδειξή του ως κορυφαίος νέος παίκτης στον κόσμο το 2003 κι η συνύπαρξή του στη «σελεσάο» με τον Ροναλντίνιο!
Ο Κόκκαλης κι ο Μαρινάκης τους οποίους θα αγκαλιάσει μόλις τους συναντήσει ξανά κι η επιθυμία του να βρεθεί και πάλι στο Καραϊσκάκης!
Τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο φανταστικός Μπόλονι, τα λεφτά της Ιαπωνίας, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και το... τρομακτικό -για τους αντιπάλους- Καραϊσκάκης!
«Ως παιδί δεν είχα πολλά, αλλά ζούσα όμορφα»
Με τι ασχολείσαι σήμερα;
«Είμαι εκ των ιδρυτών της AFS Capital και Tria Sports. Πρόκειται για μια εταιρεία που ασχoλείται κάνει όλη την οικονομική διαχείριση της περιουσίας των αθλητών είτε σε βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες είτε μακροπρόθεσμες επενδύσεις».
Πώς είναι η ζωή με τον κορονοϊό στη Βραζιλία;
«Ζούμε τη χειρότερη στιγμή, ελπίζω ο καθένας μας να εμβολιαστεί και να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή».
Να γυρίσουμε πίσω στην παιδική σου ηλικία. Πώς ήταν;
«Είχα μια απλή ζωή ως παιδί, ήμουν πολύ ευτυχισμένος με το πώς ζούσα. Το μόνο που έκανα ήταν να παίζω ποδόσφαιρο. Οι γονείς μου με ενθάρρυναν πολύ στο ξεκίνημά μου».
Η ζωή στη Φορταλέζα, την πόλη απ' όπου κατάγεσαι πώς ήταν;
«Προέρχομαι από μια ταπεινή και απλή οικογένεια. Δεν είχαμε πολλά, αλλά ζούσαμε όμορφα. Δεν υπήρχε κάτι το ξεχωριστό για να πούμε».
Τα πρώτα σου βήματα στο ποδόσφαιρο;
«Αρχικά, έπαιζα futsal και στην πορεία πέρασα στο κανονικό ποδόσφαιρο».
Ποιος ήταν ο άνθρωπος «κλειδί» στην καριέρα σου;
«Ο Μάριο Σέρτζιο ήταν ο άνθρωπος που όταν ήμουν 17 ετών μου έδωσε την ευκαιρία που μου άλλαξε τη ζωή».
Πώς ένιωσες στο πρώτο σου επαγγελματικό ματς με την Βιτόρια;
«Θυμάμαι ότι ήταν στην πόλη Αρακάου. Απίστευτο συναίσθημα, ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα».
«Στην πρώτη μου κλήση στη σελεσάο γονάτισα και ευχαρίστησα το Θεό»
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων του 2003 ήταν ξεχωριστό, έτσι;
«Αυτός ο τίτλος και τα γκολ που πέτυχα, όντας ο πρώτος σκόρερ του τουρνουά (4 γκολ) κι ο δεύτερος καλύτερος παίκτης στον κόσμο, μού άλλαξαν την καριέρα. Ήταν απόλυτη τιμή να εκπροσωπώ τη χώρα μου με την Κ20».
Πώς θυμάσαι την πρώτη σου κλήση στην πρώτη ομάδα;
«Κοιμόμουν στην κρεβατοκάμαρα, μου τηλεφώνησε ένας φίλος και μου το είπε. Γονάτισα και ευχαρίστησα τον Θεό. Μοναδική στιγμή».
Επαιξες μαζί με Ροναλντίνιο, Αντριάνο... Τι τύποι είναι; Τί θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά από εκείνους;
«Ήταν πολύ ήσυχοι και πολύ ξεχωριστοί! Αυτό που πάντα θυμάμαι είναι ότι ήταν τόσο εύκολο να παίζεις μαζί τους».
Ο Κάρλος Αλμπέρτο, ήταν για σένα επίσης πολύ σημαντικός; Εκείνος σε κάλεσε στην εθνική ομάδα.
«Ήταν ο προπονητής που μου άνοιξε τις πόρτες για την εθνική ομάδα και θα του είμαι ευγνώμων για πάντα».
Ήσουν παγκόσμιος πρωταθλητής με την Κ20. Γιατί επέλεξες να πας στην Ιαπωνία και όχι κάπου στην Ευρώπη;
«Θυμάμαι ότι τότε υπήρχαν πέντε επιλογές για το μέλλον μου κι ο ατζέντης μου επέλεξε την Ιαπωνία. Δεν είχα επιλογή. Μπορεί να μην πήρα πολλά αγωνιστικά, αλλά οικονομικά ήταν πολύ καλά».
«Φανταστικός ο Μπόλονι»
Τελικά, ήρθες στην Ευρώπη για τη Ρεν. Θυμάσαι το ντεμπούτο σου με τη γαλλική ομάδα;
«Όχι, δεν το θυμάμαι αλλά το να ζω στη Γαλλία και να παίζω για τη Ρεν ήταν ένα τεράστιο δώρο».
Είχες προπονητή τον Μπόλονι εκεί. Τί πήρες από εκείνον;
«Ο Μπόλονι ήταν φανταστικός μ' εμένα. Με δίδαξε πολλά ως προς τον τρόπου που έπρεπε να παίζω ή να χτυπάω την μπάλα όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι. Μου έμαθε να σκέφτομαι και να παίζω γρήγορα».
Είχες συμπαίκτη και τον Κάλστρομ, για τον οποίο ακούσαμε πολλές φορές ότι θα ερχόταν στον Ολυμπιακό. Είχες ακούσει κάτι σχετικό;
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ήταν ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης και ένας σπουδαίος άνθρωπος».
«Θα ήταν ευπρόσδεκτοι στην οικογένεια του Ολυμπιακού Τζο και Λοβ»
Στη συνέχεια πήγες στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ενα σημαντικό κεφάλαιο για την καριέρα σου.
«Ναι... Θυμάμαι τους τίτλους και το σεβασμό που έλαβα σ' αυτόν το σύλλογο. Ήμουν πολύ ευτυχισμένος και ευγνώμον στην ΤΣΣΚΑ. Γράψαμε ιστορία επί των ημερών μου...».
Είχες και τους συμπατριώτες σου Βάγκνερ Λοβ, Τζο και Καρβάλιο. Φαντάζομαι θα έκαναν τη ζωή σου πιο εύκολη...
«Πάρα πολύ εύκολη, είναι αλήθεια. Είναι λογικό να είναι πιο γρήγορη η προσαρμογή από τη στιγμή που υπήρχαν περισσότεροι Βραζιλιάνοι».
Τί μπορούσες να κάνεις στη Μόσχα;
«Είχε πολύ κρύο. Ετσι, μέναμε περισσότερο στο σπίτι ή πηγαίναμε σε πολυκαταστήματα. Όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, μου άρεσε να περπατάω στην πόλη και να μαθαίνω για την ιστορία της Μόσχας».
Το σημαντικότερο γκολ σου ήταν και το πρώτο στο Champions League, κόντρα στο Αμβούργο;
«Όχι μόνο απέναντι στο Αμβούργο... Πολύ σημαντικά ήταν κι αυτά απέναντι σε Ντιναμό και Σπάρτακ Μόσχας».
Θα ξέρεις φαντάζομαι ότι τόσο ο Τζο όσο κι ο Βάγκνερ Λοβ είχαν ακουστεί για τον Ολυμπιακό. Ο Τζο είχε έρθει και στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη.
«Σπουδαίοι παίκτες. Σίγουρα, θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτοι στην οικογένειά μας».
«Ερωτεύτηκα τον Ολυμπιακό, σημάδεψε την καρδιά μου»
Πώς αντέδρασες στο πρώτο τηλεφώνημα που σου έγινε και έμαθες για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού;
«Ήμουν πολύ χαρούμενος για την πρόσκληση και ενθουσιασμένος που θα ερχόμουν να φορέσω τη φανέλα του Ολυμπιακού στην Ελλάδα».
Γιατί επέλεξες να έρθεις στον Ολυμπιακό;
«Όταν μού έγινε η πρόταση, μελέτησα το σύλλογο πέντε μέρες. Εμαθα για τους φιλάθλους, τους παίκτες, τη χώρα, τον καιρό, το προπονητικό κέντρο και φυσικά το πού μπορώ να φτάσω μ' αυτήν την ομάδα. Ερωτεύτηκα το σύλλογο, σημάδεψε την καρδιά μου για το υπόλοιπό της ζωής μου».
Θυμάσαι το ματς με την Ανόρθωση; Δεν έπαιξες στην Κύπρο, όπου η ομάδα ουσιαστικά εκεί αποκλείστηκε, αλλά στη ρεβάνς...
«Ήμουν πολύ λυπημένος που δεν συμμετείχα στο πρώτο ματς. Είναι μέρος του παιχνιδιού κι αυτές οι καταστάσεις. Ωστόσο, από το ντεμπούτο μου κιόλας κατάλαβα την αγάπη των φιλάθλων για την ομάδα και τί σημαίνει να παίζεις στον Ολυμπιακό. Τρελάθηκα με την ατμόσφαιρα στο γήπεδο».
Πώς ήταν ο Βαλβέρδε ως άνθρωπος και προπονητής;
«Από τους καλύτερους προπονητές που είχα στην καριέρα μου. Εμαθα πολλά απ' αυτόν».
Ο Ντιόγκο;
«Σπουδαίος φίλος, και τέλειος επιθετικός».
Τζόρτζεβιτς;
«Χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχηγού. Ενας ηγέτης. Εμαθα πολλά από τον Τζόλε».
Γκαλέτι;
«Σπουδαίος παίκτης, είχαμε πολύ καλή συνεργασία στον αγωνιστικό χώρο».
Νικοπολίδης;
«Σπουδαίος αρχηγός, ακόμα μεγαλύτερος ηγέτης. Είμαι περήφανος που έπαιξα μαζί του».
Ο αγαπημένος σου συμπαίκτης;
«Όλοι οι παίκτες που είχαμε στον Ολυμπιακό, ήταν ηγέτες, αναλάμβαναν τις ευθύνες τους».
Είχε γραφτεί ότι ο Λέτο είχε πετάξει ένα παπούτσι στον Βαλβέρδε. Θυμάσαι το περιστατικό;
«Όχι, δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη τη στιγμή».
Τί είναι αυτό που θυμάσαι περισσότερο από τον Ολυμπιακό;
«Θυμάμαι τα πάντα. Τους τίτλους, το γεμάτο γήπεδο, την αγάπη και τη στοργή του κόσμου. Θα είμαι αιώνια ευγνώμων σ' όλους».
Τί σου λείπει περισσότερο;
«Τα πάντα. Όμως, δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο, απόλαυσα κάθε στιγμή μου στον Ολυμπιακό με μεγάλη χαρά».
Ο πιο διασκεδαστικός συμπαίκτης που είχες στον Ολυμπιακό;
«Ο Ντιόγκο. Περάσαμε υπέροχα μαζί».
Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτες που είχε ποτέ στην καριέρα σου;
«Με μία λέξη: Ροναλντίνιο».
Η πιο «καυτή» έδρα στην Ελλάδα;
«Όταν σκέφτομαι το Καραϊσκάκης, κάνω εικόνα την πίεση που ένιωθαν οι ομάδες που ερχόντουσαν να παίξουν εκεί. Υπέφεραν... Και η ενέργειά ήταν απίστευτη»!
Το πιο τρομακτικό γήπεδο που επισκέφτηκες στην Ελλάδα;
«Το καλύτερο και το πιο τρομακτικό για τους αντιπάλους είναι το Καραϊσκάκης».
«Δεν θυμάμαι γιατί πέταξε παπούτσι ο Λέτο στον Βαλβέρδε»
«Η νίκη με τον Παναθηναϊκό ήταν σαν να παίρναμε το πρωτάθλημα»
Τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό πόσο ξεχωριστά ήταν για σένα;
«Το να νικάς τον Παναθηναϊκό είναι σαν να παίρνει το πρωτάθλημα. Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο πρωταθλήματα: Η Super League και τα ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό».
Ενα από τα άσχημα ματς που επίσης έζησες στον Ολυμπιακό ήταν κόντρα στη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ. Θυμάσαι που ο Μαρινάκης είχε πει ο Λίνεν κι ο Ντιόγκο να μην ανέβουν στο αεροπλάνο;
«Δεν μπορείς πάντα να νικάς. Και η ήττα είναι μέρος της εξέλιξης».
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς για τον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ;
«Οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων στα γκολ που βάζαμε και φυσικά οι πανηγυρισμοί μαζί τους, γιορτάζοντας την κατάκτηση του τροπαίου».
Ξέρεις, ο πανηγυρισμός σου όπου χτυπούσες το χέρι σου, είναι χαρακτηριστικός...
«Ετσι είμαι εγώ. Ήταν μια δόνηση για μέσα από την ενέργεια του Ολυμπιακού. Πάντα πάθος γι' αυτήν τη φανέλα».
Έζησες και τον Κόκκαλη και τον Μαρινάκη. Πώς ήταν ως πρόεδροι;
«Θα είμαι αιώνια ευγνώμων και στους δύο που λόγω εκείνων έζησα το όνειρο παίζοντας στον Ολυμπιακό. Ελπίζω να επιστρέψω μια μέρα, να τους αγκαλιάσω και να συνεργαστούμε ξανά, κάνοντας σπουδαία πράγματα».
Εχουν περάσει 10 χρόνια απ' όταν έφυγες από την ομάδα αυτήν. Τί θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά;
«Θυμάμαι τα πάντα. Η διαδρομή που έκανα για το προπονητικό κέντρο, την αγάπη ολόκληρης της ομάδας για εμένα και την οικογένειά μου, το σεβασμό του συλλόγου και των οπαδών, ότι δεν ήθελα να χάνω ματς στο Καραϊσκάκης, τη χαρά των οπαδών και τον τεράστιο σεβασμό που έχει ο Ολυμπιακός ως προς τον κόσμο του».
Η πιο συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή στον Ολυμπιακό;
«Για μένα είναι όλα όσα έζησα εκεί».
Η πιο καλή και η πιο κακή στιγμή;
«Όλες οι στιγμές είναι σημαντικές, ακόμα και οι άσχημες».
«Στον ΟΦΗ ήταν τέλεια»
Ήρθες ξανά στην Ελλάδα για τον ΟΦΗ.
«Ήταν τέλεια. Όταν πήγα στην Κρήτη, ο ΟΦΗ, ήταν 16ος και ύστερα από 6 μήνες καταφέραμε να πάμε την ομάδα στην 6η θέση και φτάσαμε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου. Εκείνη τη χρονιά, το γκολ μου απέναντι στον Εργοτέλη ψηφίστηκε ως το καλύτερο της σεζόν».
Τα σχέδιά σου για το μέλλον;
«Να μεταμορφώσω τον τρόπο με τον οποίο συμβουλεύονται οι αθλητές ώστε να μπορούν να έχουν μια πιο χαλαρή ζωή μετά την καριέρα τους».
Θα ήθελες να επιστρέψεις στον Ολυμπιακό για δουλειά ή για διακοπές;
«Σίγουρα θα επιστρέψω να δω ένα ματς στο Καραϊσκάκης, να τους αγκαλιάσω όλους και να φέρω μια μεγάλη δουλειά για τον Ολυμπιακό».
Το μήνυμά που θες να περάσεις μέσα απ' αυτήν τη συνέντευξη;
«Απλά, θέλω να πως ένα "ευχαριστώ" σε όλους. Ελπίζω να σας δω όλους σύντομα. Υγεία και επιτυχίες σε όλους».
