Σάσα στο Gazzetta: «Ηρθε η ώρα για τίτλους»

Κι έτσι πήγαν στράφι οι προετοιμασίας της οικογένειας. Της ποδοσφαιρομάνας οικογένειας. Τούτο δεν έχει να κάνει μόνο με την καριέρα του Βραζιλιάνου μέσου, αλλά με την αντίστοιχη του μεγάλου αδερφού του. Διευκρίνιση: Το μικρό όνομα του δεν είναι Σάσα.

«Είναι το παρατσούκλι μου. Καταρχήν το Σάσα είναι γυναικείο όνομα. Πριν πολλά χρόνια, την εποχή που ο αδερφός μου ήταν νεαρός, έπαιζε Futsal (ποδόσφαιρο σάλας) και είχε μακρύ ξανθό μαλλί. Τότε τον φώναζαν Σούσα λόγω της ομοιότητας (στο μαλλί) με μια τραγουδίστρια. Η Σούσα είχε μια μικρή κόρη, τη Σάσα. Όταν λοιπόν άρχισα να παίζω κι εγώ στη ίδια ομάδα με φώναζαν Σάσα και μου έμεινε».

Ο αδερφός του έκανε σπουδαία καριέρα στο Futsal, αλλά ο Σάσα συνηθίζει να τον πειράζει και η μπάλα παίρνει και τον Χουλιάν Κουέστα.

«Είμαστε τρία αδέρφια. Ο ένας αδερφός μου έπαιζε Futsal και σταμάτησε πριν από έναν χρόνο. Είναι ο διάσημος της οικογένειας καθώς έκανε τρομερή καριέρα. Έπαιξε στη Σπόρτιγκ, στην Μπενφίκα, κέρδισε ευρωπαϊκό τίτλο. Βέβαια, ήταν τερματοφύλακας (γέλια)… Το λέω και στον Χουλιάν Κουέστα. ‘Φίλε, εσύ δεν είσαι ποδοσφαιριστής, είσαι τερματοφύλακας. Με τα χέρια παίζετε’. Βέβαια, η εξέλιξη του ποδοσφαίρου άλλαξε τον ρόλο των τερματοφυλάκων και φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν τερματοφύλακες με καλύτερη τεχνική κατάρτιση από τους επιθετικούς λόγω της ανάγκης συμμετοχής τους στο παιχνίδι».

Τα πειράγματα στον Χουλιάν Κουέστα ή σε άλλους συμπαίκτες του στον Άρη είναι κάτι που συνηθίζει αν και από το περασμένο καλοκαίρι έχει αποκτήσει έναν ισχυρό ανταγωνιστεί.

«Ο Τζέγκο προσπαθεί να μου πάρει το προνόμιο. Είναι… θεοπάλαβος και υπάρχουν στιγμές που με ξεπερνά. Έχω ιδιαίτερη σχέση μαζί του, όπως ασφαλώς και με τον Μπρούνο Γκάμα με τον οποίον είμαστε στο ίδιο δωμάτιο στις αποστολές. Αρκετά ήσυχος και καλόψυχος άνθρωπος. Είναι στο στιλ που μου αρέσει».

Ταξιδεύοντας στον χρόνο και στην εποχή άφιξης του Λούκας Σάσα στη Θεσσαλονίκη, τον Ιούλη του 2019, ουσιαστικά πέρασε απαρατήρητος. Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λόγω των τίτλων τέλους που είχαν πέσει στη συνεργασία με τον Μανώλη Σιώπη και οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες. Κι όπως συνηθίζεται, στο ζύγι, αυτός που φεύγει πάντα παρουσιάζεται καλύτερος από αυτόν που έρχεται. Είναι η ψυχοσύνθεση του κόσμου.

«Κατά κάποιο τρόπο ένιωθα υπεύθυνος γι’ αυτό που έγινε. Όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη όλοι μιλούσαν για την αποχώρηση του Σιώπη, εισέπραττα μια στεναχώρια. Για να είμαι ειλικρινής, αν ήμουν ιδιοκτήτης ομάδας θα επιδίωκα να πάρω παίκτες όπως ο Σιώπης.

Εχουμε αρκετά κοινά στοιχεία, δεν θα έλεγα όμως ότι είμαστε ίδιοι ποδοσφαιριστές. Όπως κι εγώ, βγάζει τρομερή ενέργεια και πάθος στο παιχνίδι του, νιώθω όμως ότι είμαι διαφορετικός παίκτης. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως η όλη κατάσταση να λειτούργησε θετικά για μένα.

Δεν προσπάθησα να μπω στα παπούτσια του, αλλά να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός μεγάλου κλαμπ, να αντέξω στην πίεση και να διεκδικήσω τίτλους. Κυρίως να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να το καταφέρω.

Τουλάχιστον σήμερα, δύο χρόνια μετά, ο κόσμος δεν μου μιλάει για την απώλεια του Σιώπη».

Κι επειδή η ζωή κύκλος κάνει, όλα άλλαξαν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Οι γκριμάτσες έφυγαν, ομοίως και οι επιφυλάξεις καθώς η πρώτη γνωριμία θύμισε κεραυνοβόλο έρωτα.

«Πρέπει να μ’ αγαπάνε πολύ, αλλά τα συναισθήματα είναι αμοιβαία…», είπε και συμπλήρωσε: «Νιώθω έκπληξη αλλά και σεβασμό για την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος. Για να είμαι ειλικρινής, πάντα είχα ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο της κάθε ομάδας στην οποία αγωνίστηκα. Προφανώς λατρεύει το στιλ μου. Του ποδοσφαιριστή που τρέχει πολύ, μάχεται… Μάλλον θέλουν να βλέπουν τέτοιους ποδοσφαιριστές.

Αυτό που συμβαίνει στον Άρη δεν το περίμενα ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου. Είναι φανταστικό το συναίσθημα. Το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ όταν έβλεπα έναν ποδοσφαιριστή έτρεχα για να βγω μια φωτογραφία μαζί του. Κάθε φορά που πηγαίνεις σ’ ένα κλαμπ, αισθάνεσαι την πρόκληση κι αυτό συνέβη όταν ήρθαν στον Άρη.

Ο πρότερος αγωνιστικός βίος σου δεν ενδιαφέρει τον κόσμο. Θέλω να πω ότι, έκανα καλά παιχνίδια στη Λουντογκόρετς, ένιωσα ανατριχίλα όταν άκουσα τον ύμνο του Champions League αλλά και ξεχωριστός όταν έφτασα να αγωνιστώ στο υψηλότερο επίπεδο. Ξέρεις κάτι…

Δεν τον ενδιαφέρει τον φίλαθλο του Άρη το τι έκανα στη Λουντογκόρετς και δεν μ’ έκρινε για τις επιδόσεις μου σε άλλες ομάδες. Θα με αξιολογήσει από τη απόδοσή μου όταν φορώ τη φανέλα της ομάδας του.

Αυτό είναι νόμος».

Το τελείωμα της σεζόν δεν ήταν αυτό που φανταζόταν, αλλά στην εξέλιξή της, η χρονιά ήταν φανταστική. Πλην 2-3 εξαιρέσεων που παραμένουν σαν αγκάθι στην ψυχή του και συνεχίζουν να τον ματώνουν κάθε φορά που ταξιδεύει η μνήμη του.

«Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα άλλαζα την κατάληξη δύο αγώνων. Του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό αλλά και με την Κόλος στην Ευρώπη. Ειδικά ο δεύτερος αποκλεισμός ήταν πολύ ισχυρό χτύπημα για μας. Δεν είναι μόνο αυτά που περίμενε ο κόσμος από εμάς, αλλά και τα δικά μας όνειρα. Δεν σου κρύβω ότι ονειρεύτηκα μια πρόκριση στους ομίλους του Europa League. Θυμάμαι ακόμη τις στιγμές μετά από εκείνον τον αποκλεισμό. Τις φωνές του κόσμου, τη βαριά ατμόσφαιρα, ένιωσα μεγάλη απογοήτευση. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω».

Λένε ότι σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες θα σηκωθείς και στο ίδιο διάστημα, ο Άρης άρχισε να αφήνει πίσω του έναν οδυνηρό αποκλεισμό και να χτίζει το μέλλον του.

«Ο Άρης έχει ένα πλάνο και το ακολουθεί με την προσδοκία ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Η κατάκτηση ενός τίτλου παραμένει ο μεγάλος στόχος. Φέτος αποδείξαμε πολλά. Κάναμε βήματα μπροστά, συγκεντρώσαμε περισσότερους πόντους από κάθε άλλη χρονιά και κατακτήσαμε την 3η θέση. Νιώσαμε τον σεβασμό των άλλων ομάδων για μας. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε τη 2η θέση γιατί δείξαμε ότι την αξίζαμε βάσει της εικόνας που είχαμε στην κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος.

Στα playoffs χάσαμε τη δύναμή μας και το στιλ παιχνιδιού μας. Χάσαμε βαθμούς μέσα από τα χέρια μας. Ο ΠΑΟΚ πέτυχε κάποιες νίκες, πήρε ψυχολογία, επαναλαμβάνω όμως ότι κερδίσαμε τον σεβασμό όλων για το ποδόσφαιρο που παίξαμε. Το ότι ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός ήρθαν στο γήπεδό μας κι έπαιξαν μαζική άμυνα δείχνει ποιοι είμαστε και πόσο μας σέβονται».

Σε αυτό το διάστημα των δύο χρόνων της συνεργασίας του με τον Άρη, συνεργάστηκε με τρεις διαφορετικούς προπονητές. Ήρθε στη Θεσσαλονίκη επί Σάββα Παντελίδη, πριν καλά-καλά γνωριστούν, ο Έλληνας τεχνικός αντικαταστάθηκε από τον Μίκαελ Ένινγκ και ο τελευταίος έδωσε τη σκυτάλη στον Άκη Μάντζιο.

«Δεν είναι εύκολο για κάθε ομάδα να αλλάζει πολλούς προπονητές μέσα σε μικρό διάστημα. Άλλη φιλοσοφία, άλλη γλώσσα, άλλη τακτική. Εφόσον μια ομάδα πιστεύει σ’ έναν προπονητή, αυτός θα πρέπει να παραμένει μεγάλο χρονικό διάστημα. Πέρυσι, υποφέραμε στην άμυνα. Θα έλεγα ότι δεν ήταν το δυνατό σημείο μας. Αυτό έφτιαξε ο Άκης Μάντζιος. Τα περισσότερα παιχνίδια πήγαιναν στο 1-0 γιατί ήταν δύσκολο για κάθε ομάδα να διασπάσει την άμυνά μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι φυλάκισε τη σκέψη μας. Ήθελε να βγάλουμε στο γήπεδο τον ποδοσφαιρικό χαρακτήρα μας, τη φαντασία μας αλλά μέσα στο πλαίσιο του ελέγχου ενός αγώνα».

Αυτό που δεν άλλαξε ποτέ ήταν η πίεση στο μυαλό του. Στην πραγματικότητα, για χαρακτήρες σαν του Βραζιλιάνου, αυτή είναι καλοδεχούμενη.

«Προφανώς υπάρχει πίεση στην ομάδα αλλά αυτό δεν με φοβίζει. Έχω διαφορετική άποψη επί της πίεσης γιατί συμβάλλει στο να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου και να φτάσεις στα όριά σου. Σε βάθος χρόνου σου κάνει πολύ καλό γιατί βελτιώνεσαι και εξελίσσεσαι σαν ποδοσφαιριστής».

Η αλήθεια είναι ότι ένα μυστικό που κρατούσε μέσα του για τουλάχιστον 4-5 μήνες, λίγο πολύ είχε διαρρεύσει (υπό τη μορφή πληροφορίας) στα στέκια της Θεσσαλονίκης. Ήταν την εποχή των διαπραγματεύσεών του με τον Θόδωρο Καρυπίδη για την επέκταση του συμβολαίου του, αλλά κι αυτή που ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να τον προσεγγίσει.

«Για πολλούς μήνες το κράτησα μυστικό, πλέον όμως δεν έχω λόγω να το κάνω. Πριν από μερικούς μήνες είχα την ευκαιρία να πάρω περισσότερα χρήματα καθώς ο ΠΑΟΚ κατέθεσε στον ατζέντη μου επίσημη πρόταση. Έβαλε νούμερα στο τραπέζι. Δεν ήθελα να πάω στον ΠΑΟΚ και το απέδειξα με την υπογραφή νέου συμβολαίου στον Άρη. Πιστεύω στο πλάνο της ομάδας, έχω δεθεί με τον Άρη, θέλω να κατακτήσω πράγματα με τον Άρη, γι’ αυτόν τον λόγο ήμουν πολύ ξεκάθαρος από την πρώτη στιγμή. Αντιθέτως, δεν είναι αλήθεια οι πληροφορίες που υπήρξαν για προτάσεις από ομάδες της Άπω Ανατολής. Μπορεί να εκφράστηκε φιλολογικό ενδιαφέρον αλλά ουσιαστική πρόταση δεν έγινε ποτέ», είπε, κλείνοντας και αυτό το κεφάλαιο.

Για να ανοίξει ένα άλλο. Αυτό της ανάδειξής του σε κορυφαίο μέσο του φετινού πρωταθλήματος. Χαμογέλασε, δεν το σχολίασε και προτίμησε να αναφερθεί στους δυσκολότερους αντιπάλους του.

«Θα σου πω ότι ένας από αυτούς είναι ο Μάνταλος όπως και ο Βαλμπουενά. Εκεί που νιώθεις ότι θα κλέψεις την μπάλα, σου ξεφεύγουν. Ο Καμαρά είναι πολύ δυνατός και γρήγορος και φυσικά… ο Μαουρίσιο. Όταν έχει την μπάλα και προσπαθώ να τον πρεσάρω πάντα βρίσκει τον τρόπο να απεμπλακεί. Είναι ποδοσφαιριστές που συνδυάζουν την ικανότητα με τη ευφυΐα».

Πριν την πολυετή συνεργασία του με τη Λούντογκόρετς, ο Λούκας Σάσα αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη Χαποέλ Τελ Αβίβ, έχει ζήσει την κατάσταση που εξελίσσεται στο τελευταίο διάστημα.

«Το Τελ Αβίβ είναι μια πανέμορφη πόλη την οποία αγάπησα, αλλά όταν πήγα στη Χάποελ έγιναν βομβιστικές επιθέσεις και η όλη κατάσταση ήταν ένα σοκ για μένα. Το ίδιο συμβαίνει και στο τελευταίο διάστημα και πραγματικά αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα επικρατήσει ειρήνη. Η ζωή είναι φανταστική, έχεις τόσα πράγματα να κάνεις», είπε με παράπονο.

Είναι εξάλλου άνθρωπος που προσπαθεί να ξεζουμίσει τις ομορφιές της ζωής.

«Νιώθω ευλογημένος γιατί πραγματοποίησα το όνειρό μου. Ακόμη και την εποχή που έπαιζα στην πρώτη κατηγορία της Βραζιλίας, το όνειρό μου ήταν να κάνω καριέρα στην Ευρώπη. Έχασα έξι μήνες έως ότου εκδοθεί το ιταλικό διαβατήριό μου. Νιώθω όμως ότι έκανε αυτό που ήθελα.

Θυσίασα αρκετές απολαύσεις γιατί οφείλω σε καθημερινή βάση να δουλεύω το σώμα μου, πρέπει να προσέχω τη διατροφή μου.

Όταν νιώσω ότι δεν είμαι αυτός που θέλω, αυτομάτως θα αποχωρήσω».