Euro 2020: Ο Ρομέλου Λουκάκου ψάχνει στο Euro την Γη της Επαγγελίας
Με κάθε σεβασμό προς την προσπάθεια και τις επιδόσεις τους, η φετινή σεζόν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όταν μιλάμε για επιθετικούς, δεν ανήκει στον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, ο οποίος έσπασε το μυθικό ρεκόρ του Γκερτ Μίλερ στην Bundesliga.
Ούτε, όμως, στον Κιλιάν Μπαπέ που έκανε επίδοση – ρεκόρ στην καριέρα του, ούτε στον Χάρι Κέιν που έπαιζε μόνος του στη Τότεναμ, ούτε καν στους (μόνιμα) εξωγήινους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι, οι οποίοι βγήκαν πρώτοι σκόρερ σε Serie A (Ιταλία) και La Liga (Ισπανία).
Ο Ρομέλου Μεναμά Λουκάκου Μπολινγκολί πήρε από το χεράκι την εσχάτως λούζερ Ίντερ και, με μια ονειρική σεζόν (24 γκολ – 10 ασίστ), την οδήγησε στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από έντεκα χρόνια, βάζοντας τέλος στα εννέα χρόνια κυριαρχίας της Γιουβέντους.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ο θηριώδης επιθετικός από την Αντβέρπ ψάχνει το ιδανικό κερασάκι, φιλοδοξώντας να οδηγήσει το Βέλγιο στο πρώτο μεγάλο τρόπαιο της ιστορίας του. Γνωρίζει ότι οι δυσκολίες θα είναι πολλές, αλλά δεν τον τρομάζουν.
Αν κάποιος ξέρει από δυσκολίες, άλλωστε, αυτός είναι ο Λουκάκου.
Με δανεικό ψωμί και νερωμένο γάλα
Στα νιάτα του, ο Ροζέ Λουκάκου ήταν ένας φιλότιμος επιθετικός που στο «απόγειο» της καριέρας του έπαιξε στην Μαλίν και έχει να λέει ότι φόρεσε την φανέλα με το εθνόσημο του Κονγκό.
Η μέτρια ποδοσφαιρική καριέρα δεν του επέτρεψε να κρατήσει πολλά χρήματα στην άκρη και, αυτά που είχε, τα έχασε σε μια κακή επένδυση, η οποία υποχρέωσε την οικογένειά του να ζήσει σε ένδεια για αρκετά χρόνια.
Η διαβητική σύζυγος του Αντολφίν έφτανε στο σημείο να δανείζεται ψωμί από τον φούρνο της γειτονιάς και να νερώνει το γάλα, προκειμένου να κρατάει για όλη την εβδομάδα και να έχει να ταΐσει τα δύο αγόρια τους, Ρομέλου και Τζόρνταν.
«Τα βράδια, οι γονείς μου δεν έτρωγαν για να αφήσουν φαγητό για εμένα και τον αδελφό μου» θυμάται ο μεγάλος γιος των Λουκάκου, ο οποίος νιώθει αιώνια ευγνώμον στους γονείς του για τις θυσίες τους και, από πολύ μικρός, είχε βάλει στόχο να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, προκειμένου να βγάλει την οικογένεια από την φτώχεια.
Μια φτώχεια που μεταφράζονταν σε ατελείωτες παγωμένες νύχτες, όταν δεν υπήρχαν χρήματα στο σπίτι για να ρεύμα και θέρμανση. Η Αντολφίν ζέστανε με γκάζι μια κατσαρόλα με βραστό νερό, το οποίο έριχναν επάνω τους τα παιδιά για να νιώσουν λίγη ζεστασιά.
«Κάθε γκολ που πετυχαίνω είναι για εκείνη, γιατί αν δεν υπήρχε, δεν θα είχα γίνει αυτός που είμαι» λέει ο Ρομέλου για την μητέρα του, στην οποία είχε υποσχεθεί ότι θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και όλα θα αλλάξουν.
«Θα δεις ότι η ζωή μας θα αλλάξει. Θα παίξω ποδόσφαιρο και θα είμαστε όλοι καλά, δεν θα στεναχωριέσαι πια» της είπε ο Λουκάκου όταν ήταν μόλις έξι ετών. Δέκα χρόνια αργότερα, μόλις έντεκα ημέρες μετά τα 16α γενέθλιά του, έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα της Άντερλεχτ. Και, έκτοτε, δεν κοίταξε ξανά πίσω στις μέρες με το δανεικό ψωμί και το νερωμένο γάλα, τις οποίες βεβαίως δεν ξέχασε ποτέ.
Η ληξιαρχική πράξη γέννησης του «γίγαντα»
Θηριώδης και… τρομακτικός μέσα στην περιοχή, ο Λουκάκου διαθέτει μια εντυπωσιακή φυσική δύναμη και ταχύτητα, προσόντα που τον ακολουθούσαν από τότε που ήταν πιτσιρικάς.
Ήταν, μάλιστα, τέτοια η διαφορά από τους συνομήλικους του, που η μητέρα του έπαιρνε μαζί της στα παιχνίδια του την ληξιαρχική πράξη γέννησης, ώστε να αποδείξει ότι ο «αγαθός γίγαντας» γιος της ήταν πράγματι 13 ετών, όσο και οι… μικροσκοπικοί (σε σχέση με εκείνον) αντίπαλοί του.
Οι γονείς των παιδιών στις άλλες ομάδες αμφισβητούσαν την ηλικία του Ρομέλου και υποστήριζαν ότι είχε γεννηθεί στην Αφρική, αλλά σε άγνωστη χρονολογία. Η Αντολφίν τους παρουσίαζε την ληξιαρχική πράξη γέννησης και τους αποστόμωνε.
Στη συνέχεια, αναλάμβανε να το κάνει μέσα στο γήπεδο ο μεγάλος της γιος, ο οποίος «κατάπινε» αντιπάλους και γκολ με μια ζηλευτή συνέπεια, με αποτέλεσμα να αναρριχηθεί με γοργούς ρυθμούς μέχρι την πρώτη ομάδα της Άντερλεχτ, η οποία μπόρεσε να τον κρατήσει μόνο μέχρι τα 18 του.
Η Τσέλσι τον εντόπισε, έδωσε σε εκατομμύρια ευρώ σχεδόν όσα και τα χρόνια του (15) και του άνοιξε τις πύλες της Premier League, όπου ο Λουκάκου άφησε τα διαπιστευτήριά του για οκτώ χρόνια, έστω και με σκαμπανεβάσματα.
Τσέλσι, Γουέστ Μπρομ, Έβερτον και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχαν στις τάξεις τους τον χαρισματικό Βέλγο επιθετικό, ο οποίος πέτυχε πάνω από 150 γκολ στα βρετανικά γήπεδα, αλλά δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει ούτε έναν τίτλο, δίνοντας… πάτημα στον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς για να τον πικάρει, μετά την περιβόητη κοκορομαχία τους σε ντέρμπι Ίντερ – Μίλαν.
«Τι να μας πει ο Λουκάκου, ο οποίος έχει πάρει μόνο ένα πρωτάθλημα και αυτό στο Βέλγιο;» ήταν η ατάκα – πικάρισμα του Ίμπρα, ο οποίος πήρε την απάντησή του λίγους μήνες αργότερα, όταν ο «Big Rom» έβαλε την σφραγίδα του στο πρώτο πρωτάθλημα των Νερατζούρι μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια.
Ο ρατσισμός και ο Μαντέλα
Κάποτε εξομολογήθηκε ότι θα ήθελε να είχε γνωρίσει τον Νέλσον Μαντέλα. Πιθανόν για να τον ρωτήσει πώς αντιμετώπισε (και νίκησε) τον ρατσισμό, τον οποίο βίωσε από πολύ μικρή ηλικία, από το σχολείο κιόλας.
«Όταν υπήρχαν καυγάδες στο σχολείο, πάντα την πλήρωνε ο Ρομέλου, γιατί ήταν «το μεγάλο μαύρο παιδί». Στην πραγματικότητα, ήταν το παιδί με την καλύτερη συμπεριφορά που ήξερα, κάποιος που δεν θα πείραζε ούτε μύγα. Πάντα άλλοι άρχιζαν τους καυγάδες, συνήθως με ρατσιστικές ύβρεις» θυμάται ο Βίνι Φρανς, (λευκός) παιδικός φίλος του Λουκάκου, με τον οποίο είναι αχώριστοι έκτοτε.
Ο ρατσισμός μεταφέρθηκε από το σχολείο στα γήπεδα και δεν άφησε ποτέ σε ησυχία τον Βέλγο επιθετικό, ακόμα και όταν έγινε σταρ. «Πιστεύω ότι ο ρατσισμός στο ποδόσφαιρο είναι στο πιο ψηλό επίπεδο όλων των εποχών, λόγω και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης» λέει με παράπονο ο 28χρονος φορ, ο οποίος αντιμετώπισε τον ρατσισμό όπου και αν έπαιξε, αλλά τον κοίταξε στα μάτια και κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για να τον πολεμήσει και να πετυχαίνει εις βάρος του μικρές, αλλά πολύτιμες νίκες.
«Στην Ιταλία, όταν συνέβη σε μένα, έγινε κάτι πραγματικά επειδή η Serie A επικοινώνησε κατευθείαν με εμένα και την ομάδα. Και εμείς βασικά προσπαθήσαμε να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους στην Ιταλία ότι δεν είναι καλό, επειδή η Ιταλία είναι μια όμορφη χώρα και με έχουν υποδεχθεί πραγματικά καλά όλοι, οι οπαδοί μας, αλλά και των άλλων ομάδων» εξηγεί για τις δυσάρεστες εμπειρίες του (και) επί ιταλικού εδάφους, όπου ποδοσφαιρικά έκανε το απόλυτο «μπαμ».
Έγινε η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Ίντερ (με 65+10 εκατομμύρια ευρώ ξεπέρασε τα 46 που στοίχισε ο Κρίστιαν Βιέρι το 1999), έφτασε τα 50 γκολ ως Νερατζούρο σε 70 αγώνες, εφτά λιγότερους απ’ όσους χρειάστηκε το φαινόμενο (χωρίς εισαγωγικά) Ρονάλντο για να τα καταφέρει, αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του περυσινού Europa League παρά την ήττα στον τελικό από την Σεβίλλη, έσπασε τα κοντέρ (του) τη φετινή σεζόν, αλλά δεν μένει εδώ.
Από πιτσιρικάς, άλλωστε, φρόντιζε να θέτει υψηλούς στόχους και να τους πετυχαίνει. Για να βγάλει την οικογένειά του από την φτώχεια, για να σιωπήσει τις ρατσιστικές κραυγές, για να βροντοφωνάξει «παρών» μέσα και έξω από το γήπεδο.
Και τώρα, με την πιο ταλαντούχα γενιά που έβγαλε ποτέ το Βέλγιο, ονειρεύεται να αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρει, είναι βέβαιο ότι με την προσπάθειά του θα κάνει (ξανά) περήφανο τον άνθρωπο που ήταν πάντα δίπλα του, στα εύκολα και κυρίως στα (πολύ) δύσκολα: Την μητέρα του, Αντολφίν.
H πρωτοποριακή πλατφόρμα της bwin σε περιμένει με νέες λειτουργίες! |21+
