ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου νίκησε τους φόβους της και ετοιμάζεται για το Τόκιο

Για να φτάσει να αγωνίζεται σε τοπ επίπεδο, η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου χρειάστηκε να περάσει από πολλά τεστ.

Τεστ ψυχολογίας κυρίως καθώς έπρεπε να νικήσει φοβίες της, να αφήσει ένα άθλημα που αγαπούσε (γυμναστική) λόγω ενός συνδρόμου που την καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι. Έπρεπε να παλέψει για χρόνια και με την ιδέα πως δεν γνώριζε τι ήταν αυτό που ταλαιπωρούσε και τελικά την έκανε να αναπροσαρμόσει τον τρόπο ζωής της.

Πήρε την κατάσταση στα χέρια της και ακολούθησε έναν διαφορετικό δρόμο στο αθλητικό μέρος της ζωής της. Αυτόν της κολύμβησης. Ενός αθλήματος του νερού. Και εκεί έκανε άλλη μία υπέρβαση καθώς μέχρι τότε φοβόταν το νερό. Όμως έγινε μέρος της ζωής της. Και τώρα, στο Τόκιο, με τη στήριξη και της Herbalife Nutrition, μπορεί μέσα στην πισίνα να φτάσει στην κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

- Από τα 14 σου έχεις αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, πώς αλλάζει την ψυχολογία ενός ανθρώπου και τι ήταν αυτό που σε έκανε να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;

«Από τα 14 μου ξεκίνησε η αυτοάνοση, νευροεξελικτική πάθηση, με την ονομασία «stiff person syndrome». Επειδή στη δική μου περίπτωση έγινε αργά και σταδιακά, μπορούσα να επεξεργαστώ κάθε δυσκολία που προέκυπτε. Σίγουρα είχα την αγωνία ή τον φόβο για να είμαι ειλικρινής, το μέχρι τι στάδιο θα φτάσει. Το 2010 όταν έγινε μεγάλη έξαρση της πάθησης και τελικά χρειάστηκε να χρησιμοποιώ το αμαξίδιο, ένιωσα μια ανακούφιση. Ήταν και η χρονιά που έγινε η σωστή διάγνωση. Πλέον γνώριζα με τι έχω να παλέψω κι αυτό συνεχίζω μέχρι σήμερα. Η προτροπή των φίλων μου και συγγενών μου ήταν αυτό που με έκανε να μην φοβηθώ τίποτα και να επιλέξω ένα άθλημα που θα μου δίνει την ευκαιρία να βγαίνω από το σπίτι. Μετέπειτα με βοήθησαν η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο προπονητής μου Μιχάλης Νικόπουλος και βήμα-βήμα οι στόχοι που θέταμε».

Σταματοπουλου

- Πώς και γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το άθλημα της κολύμβησης;

«Από μικρή ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Ήμουν σε ένα εξίσου απαιτητικό άθλημα, την ενόργανη, στο ΑΝΟΓ Γλυφάδας. Πίστευα ότι ήμουν γεννημένη για αυτό το άθλημα. Ήθελα αν γινόταν να φτάσω στο επίπεδο της Κομανέτσι. Όταν εμφανίστηκε η πάθηση, το όνειρο αυτό γκρεμίστηκε και τότε ήταν που νόμιζα ότι τίποτα άλλο δεν θα με κάλυπτε.

Όταν έχασα αρκετά σημαντικό μυϊκό ιστό λόγω της έξαρσης της πάθησης. Γιατροί και θεραπευτές, μου σύστησαν τη θεραπευτική κολύμβηση. Κάτι που στην αρχή έδειξα άρνηση, λόγω του ότι φοβόμουν το νερό. Όμως, όλα μια ιδέα είναι.

Από μια δική μου ανέμελη στιγμή, που αντέγραψα μια αθλήτρια που έκανε την προετοιμασία της για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, έδειξε ότι είχα ικανότητα να το εξελίξω. Έτσι με την προτροπή του προπονητή μου Μιχάλη Νικοπούλου, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά τα βήματα μας, αρχικά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Πηγαίναμε στους αγώνες σαν να είναι γιορτή, σαν να είναι ακόμα ένα challenge. Αυτό πιστεύω μας έδινε την επιτυχία».

«Η Herbalife στήριξε την προσπάθειά μου»

- Ποιες είναι οι βασικές ανάγκες ενός αθλητή ΑμεΑ για να κάνει πρωταθλητισμό και ποια τα κίνητρα για να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο;

«Το να γίνει κάποιος αθλητής το κατάλαβα μόλις έξι χρόνια πίσω, αν και ασχολούμαι από το 2011. Πίστευα ότι στους ανθρώπους με αναπηρία, οι απαιτήσεις είναι λιγότερες και ότι όλα είναι μια γιορτή. Όλα όμως μπήκαν στο κεφάλι μου σε μια σειρά, όταν είδα τον δυνατό ανταγωνισμό από τις ξένες συναθλήτριες μου, που ο μόνος τους στόχος είναι η νίκη. Άρα μιλάμε για επαγγελματίες αθλήτριες. Τότε άρχισα να παλεύω παραπάνω, να γίνω κι εγώ έστω αθλήτρια. Ο δρόμος δύσκολος. Τα έξοδα πολλά. Οι αποτυχίες άπειρες. Όμως πλέον ήθελα να λέγομαι κάτι. Να έχω την "ταυτότητα " της αθλήτριας που είχα ξεχάσει. Μπορεί πλέον όχι ως τον πρώτο στόχο, της ενόργανης, αλλά ως κάτι εξίσου σημαντικό.

Τα πρώτα χρόνια (μέχρι πριν δύο χρόνια δηλαδή), πήγαινα σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα με μόνο 50 ευρώ στη τσέπη μου. Τα έξοδα της συμμετοχής και διαμονής μου τα κάλυπτε η PwC Greece και η MDA HELLAS. Το 2016 ζητάω μέσω rising founding την στήριξη του κόσμου, για να συμμετάσχω στους Παραολυμπιακους Αγώνες του Ρίο. Πραγματικά έτρεμα στην ιδέα, την υπόσχεση που είχα δώσει για μια επιτυχία. Πήγαινα σχεδόν νηστική στις προπονήσεις. Δεν λάμβανα καμία οικονομική στήριξη από το κράτος. Αλλά τα κατάφερα. πήγα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και κατέκτησα την 5η θέση.

Έπειτα, η Herbalife Nutrition είδε ότι ως αθλήτρια ήμουν μεν καλή, αλλά η μυϊκή μου μάζα, σε τίποτα δεν θύμιζε αθλήτριας παγκοσμίου επιπέδου. Έτσι, μου πρότειναν να γίνουν χορηγοί διατροφής μου, παρέχοντάς μου τα προϊόντα τους, για να μπορώ να ανταποκριθώ στο είδη απαιτητικό υψηλό επίπεδο. Αυτό ήταν πραγματικά σαν δώρο για εμένα. Άρχισε το σώμα μου να δένει και έτσι οι προπονήσεις μου άρχισαν να γίνονται πιο ευχάριστες.

Το 2018 παρότι με άλλαξαν κατηγορία, από s3 σε s4 , δηλαδή πιο απαιτητικό επίπεδο, στην αρχή με τρόμαξε η ιδέα. Νόμιζα ότι το όνειρο τελείωσε για εμένα πάνω στο peak της καριέρας μου. Τελικά φέρνω στη χώρα μου το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό στο Δουβλίνο. Εκεί άρχισα να νοιώθω πλέον επαγγελματίας αθλήτρια. Πλέον έπαιρνα και επίδομα αναπηρικό. Ένιωθα πιο σίγουρη. Το 2019 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Λονδίνο πήρα το ασημένιο μετάλλιο έχοντας στο πλευρό μου τους ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα. Δεν ήταν δεδομένο τίποτα. Όμως τα όνειρα είναι για εμάς και το πως θα τα διαχειριστείς δική σου ευθύνη.

Με αυτή την εξιστόρηση, νομίζω ότι κατανοούμε ότι ο αθλητισμός δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά με το κατάλληλο πείσμα και την στήριξη των γύρω μας, τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αν στους ανθρώπους με αναπηρία ήταν πιο εύκολη η πρόσβαση σε χώρους άθλησης, νομίζω ότι θα ήμασταν στην κορυφή. Αν και πλέον τουλάχιστον στον χώρο του ΟΑΚΑ ένας νέος άνθρωπος, ο κύριος Χαλιορής έχει ξεκινήσει και φτιάχνει εκ νέου τον χώρο με σωστές υποδομές, με ράμπες για αμαξίδια. Οπότε νιώθω ότι βρίσκομαι σε ευρωπαϊκών προδιαγραφών εγκαταστάσεις».

- Εσένα τι σου προσφέρει ο πρωταθλητισμός και η κολύμβηση;

«Ο αθλητισμός μου προσφέρει ευεξία και μια αίσθηση ότι καθαρίζει ο νους από κάθε έννοια. Ο πρωταθλητισμός μου προσφέρει την αυτοεπιβεβαίωση ότι κάπου ανήκω. Ότι μπορώ να θέτω στόχους και ώσπου με βγάλει. Ο ανταγωνισμός ενώ δεν είναι στοιχείο δικό μου, νομίζω ότι για κάποιο λόγω μπήκε στην ζωή μου και πιστεύω, ότι έγινε για να μην τα παρατάω εύκολα.

Ακόμα μάχομαι χωρίς να έχω απολαβές, λόγω ενός άδικου νόμου, που επιβάλλει τις 8 διαφορετικές χώρες. Δηλαδή εγώ που είχα 11 συναγωνίστριες, ήταν από ίδιες χώρες. Άρα δεν δικαιούμαι καμίας οικονομικής επιβράβευσης για δεύτερη φορά με χρυσό μετάλλιο. Άρα ο πρωταθλητισμός στη χώρα μας θεωρείται και κατά μια έννοια "τζόγος ". Είτε συμβιβάζεσαι και πορεύεσαι με το άγνωστο, είτε τα παρατάς και μένεις με την πικρία ότι είχες να δώσεις κι άλλα. Όλα θέμα τύχης είναι».

Σταματοπούλου

- Οι αθλητές ΑμεΑ στερούνται αρκετά προνόμια. Πώς σε έχει βοηθήσει εσένα η συνεργασία σου με την Herbalife Nutrition;

«Οι αθλητές στη χώρα μας στερούνται γενικά πολλά. Λόγω του ότι ο αθλητισμός δεν θεωρείται κάτι επαγγελματικό, αλλά οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, οι αθλητές πρέπει συνάμα να εργάζονται, παρά την καθημερινή τους πολύωρη προπόνηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ο οργανισμός να εξαντλείται. Ωστόσο το να επιβαρυνθεί κάποιος επιπλέον με ένα οικονομικό βάρος που λογικά δεν διαθέτει, ίσως να μην το φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα γιατί το επίπεδο ανταγωνισμού, έχει αυξηθεί σημαντικά.

Αυτό που με βοήθησε είναι η αθλητική σειρά διατροφής Herbalife24 της Herbalife Nutrition, αρχικά ήταν η στήριξη των βασικών μου αναγκών στον είδη ταλαιπωρημένο μου οργανισμό. Πλέον με τα προϊόντα διατηρώ σε ένα καλό επίπεδο τη μυϊκή μάζα και την αντοχή μου, ώστε να καταφέρνω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και στους αγώνες».

- Ποιος είναι επομένως ο ρόλος της διατροφής σου;

«Το φαΐ είναι το κυρίαρχο στοιχείο που ζητάει ο κάθε οργανισμός. Η σωστή διατροφή σε συνδυασμό με την ενίσχυση κάποιου συμπληρώματος είναι αυτό που κάνει την διαφορά. Αυτό που εξαρχής μου εξήγησε ο διατροφολόγος μου από την Herbalife Nutrition για τον έλεγχο και την διατήρηση της μυϊκής μάζας, ήταν, ότι το παν είναι η σωστή πρόσληψη διατροφικών αναγκών και μετέπειτα η ενίσχυση με ότι ο οργανισμός μου δείχνει να μην προσλαμβάνει εύκολα, λόγω της απαιτητικής ημέρας. Άρα δεν υπερβάλουμε σε τίποτα, εις βάρος της υγείας μας».