Πηλαδάκης στο Gazzetta: «Αν επέστρεφα, θα ήταν μόνο για την ΑΕΛ»

Πώς είναι η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;

«Η ζωή από πλευράς ποιότητας έχει βελτιωθεί παρασάγγας. Ειδικά για εμένα που έχω συνδυάσει αρκετές προσωπικές θυσίες σε σχέση με το ποδόσφαιρο και ειδικά τα χρόνια που πέρασα στη Super League ως αντιπρόεδρος και ως πρόεδρος για να καταφέρουμε να κάνουμε για πρώτη φορά την κεντρική διαχείριση. Θυσίασα και οικογενειακές καταστάσεις.

Παρακολουθώ την ΑΕΛ, βλέπω τα παιχνίδια ακόμα και όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό και έχω τη δυνατότητα. Η βασική μου αγωνία αυτήν την περίοδο είναι η ΑΕΛ παρότι μικρός ήμουν οπαδός της ΑΕΚ».

Θα πηγαίνατε στο γήπεδο υπό τις παρούσες συνθήκες;

«Δεν είμαι σίγουρος αν θα πήγαινα στο γήπεδο. Από την άλλη πλευρά βέβαια, μπορεί με την διοίκηση να είμαι 100% αντίθετος σε πάρα πολλές επιλογές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με κάποιους φιλάθλους που πιστεύουν ότι μπορούν να απομακρύνουν διοικήσεις όποτε θέλουν. Όσο κι αν αγαπάνε την ΑΕΛ είναι λάθος αντιμετώπιση.

Είναι προφανές, ανεξαρτήτως των πεποιθήσεων που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε, ότι το να φύγει κάποιος χωρίς να υπάρχει διαδοχή, μπορεί να καταστρέψει την ομάδα. Βεβαίως υπάρχει η φιλοσοφία καλύτερα στη Γ' Εθνική και στη Δ' Εθνική παρά να συμβιβαστώ με ορισμένες καταστάσεις. Εγώ θεωρώ ότι δια της βίας δεν μπορείς να απομακρύνεις κανέναν και αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία ζωής. Και θα την ακολουθήσω, ξαναλέω, ακόμα και αν έχω παρασάγγας αντίθετες απόψεις με τη νυν διοίκηση».

Γιατί υπάρχει όλη αυτή η κόντρα; Είναι για το γήπεδο;

«Νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτή την κατάσταση. Αναφέρεται συνέχεια σε μία αμοιβή που πλήρωσε για έξι χρόνια στα οποία βρίσκεται μέσα στο γήπεδο όπου όλες τις χρονιές το τίμημα το ζήτησε ο ίδιος και το δέχτηκα. Δηλαδή συμφωνούμε ένα μισθωτήριο για το σπίτι σου και μετά έρχομαι εγώ και σε βρίζω επειδή πληρώνω το μισθωτήριο που ο ίδιος σου ζήτησα να πληρώνω. Καμία λογική. Στη συνέχεια μας ζήτησε να αναλάβει ο ίδιος τη συντήρηση μετά έλεγε ότι το γήπεδο είναι σάπιο. Δεν μπορώ να δώσω λογική ερμηνεία σε τίποτε από αυτά, όμως πήρα μία απόφαση: Έλεγαν όλοι "μην ασχολείσαι", όμως, από κάποιο σημείο και μετά αποφάσισα να απαντάω και ο καθένας ας κρίνει».

Το water park θα γίνει;

«Είναι ανεξάρτητο από το γήπεδο, πάει μαζί με τις εμπορικές χρήσεις και το τένις. Καθαρά ανεξάρτητες δραστηριότητες της εταιρείας "Γήπεδο Α.Ε" η οποία έχει μία δέσμευση απέναντι στην τράπεζα που χρηματοδότησε το έργο. Τα χρήματα που εγώ επένδυσα προσωπικά τα θεωρώ χαμένα, ό,τι έγινε έγινε. Το γήπεδο μένει στην πόλη, το συντηρούμε και είναι σε άριστη κατάσταση ο χλοοτάπητας. Ένα water park θα προσέδιδε, πέραν των θέσεων εργασίας και κάτι διαφορετικό στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας - ειδικά σε εποχές που ο κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα να πηγαίνει κάθε μέρα στην παραλία ο ίδιος και τα παιδιά του. Είναι μία πάρα πολύ φτηνή διασκέδαση, έχουμε πρώτη ύλη καθώς η Λάρισα έχει πολύ νερό. Για όλα αυτά όμως χρειάζεται μία διαδικασία, πρέπει να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις. Εάν προλάβουμε να γίνουν αυτές οι τροποποιήσεις σύντομα, τότε το εγχείρημα θα προχωρήσει. Εάν δεν προλάβουμε μπορεί οι επενδυτές που έχουμε αυτή τη στιγμή να μη θέλουν να περιμένουν. Πάντως το ξενοδοχείο που υπήρχε στον αρχικό μας σχεδιασμό δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον περίπτωση να πραγματοποιηθεί.

Κάναμε μία προσπάθεια να έρθει ο Απόλλων Λάρισας να παίξει στο γήπεδο και είχαμε μία συμφωνία. Περιμέναμε να γίνει η εκχώρηση, εκεί μάλιστα μας κορόιδεψαν λιγάκι. Όχι λιγάκι πολύ! Δηλαδή, έκαναν προπονήσεις, έπαιξαν αγώνες και εκ των υστέρων μας είπαν να βρούμε μία άλλη συμφωνία. Γενικά από όσα συμφωνήσαμε δεν τηρήθηκε τίποτα γι' αυτό και ακολουθήσαμε τη νομική οδό, έχουμε καταθέσει αγωγές. Αυτοί ήρθαν και μας βρήκαν. Δεν ψάξαμε εμείς κάποιον να του πούμε Έλα να παίξεις ντε και καλά. Θέλαμε απλώς να συντηρείται το γήπεδο γιατί αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.

Εάν η τωρινή διοίκηση της ΑΕΛ αποφάσισε για οικονομικούς λόγους να πάει στο Αλκαζάρ εγώ είμαι μαζί τους. Άλλωστε και η ανακοίνωση που έβγαλα αυτό έλεγε. Αν είναι για το καλό της ΑΕΛ, με γεια τους με χαρά τους. Εγώ δεν έχω ούτε εμπάθειες ούτε το βλέπω εγωιστικά επειδή εμένα με συμφέρει να παίζει η ομάδα στο γήπεδο ότι πρέπει ντε και καλά να παίζει εκεί. Έκριναν ότι δεν έχουν φιλάθλους, έκριναν ότι θα ήταν πιο οικονομικό... ας παίξουν στο Αλκαζάρ».

Ξεκινήσατε να παίζετε μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο πώς μπήκε στη ζωή σας;

«Η πρώτη μου παραγοντική εμπλοκή ήταν με τον Πειραϊκό, ο φίλος μου ο Σταύρος Ελληνιάδης με έπεισε. Ανεβάσαμε την ομάδα του πειραϊκού στην Α2 και δεν ήθελα να ασχοληθώ άλλο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκα με κάποιους φίλους μου τον Κώστα Κωνστάντο, τον Νίκο Λυράκη που δεν τον ήξερα τότε μου τον γνώρισε ο Κωνστάντος, στο ποδόσφαιρο και τον Ηλυσιακό. Επιλέξαμε τον Γιώργο Δώνη ως συνταξιούχο ποδοσφαιριστή και ταλαντούχο προπονητή. Πήραμε την ομάδα από την Δ εθνική την ανεβάσαμε στη Γ' και μετά στη Β' σε μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννενα. Είχε 5.000 κόσμο ΠΑΣ Γιάννενα και εμείς χίλιους κάτι που σου δημιουργεί και μία στενοχώρια για το γεγονός ότι μία ομάδα σαν τον ΠΑΣ δεν τα κατάφερε.

Παράλληλα όσο ήταν εμπλεκόμενος στο τμήμα μπάσκετ του Ηλυσιακού ο Τάσος Δελημπαλταδάκης με έπεισε και για μία χρονιά συνεργαστήκαμε και εκεί ως χορηγός και συνέταιρος. Για διάφορους λόγους που δεν θέλω να αναφέρω τώρα στο τέλος της χρονιάς τον ευχαρίστησα. Είναι καλό παιδί ο Τάσος αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω σε αυτό το κομμάτι.

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου δεν έχω τύχει ποτέ σε φασαρία σε γήπεδο που να είναι εις βάρος μου. Δεν ξέρω, ήμουν αγαπητός από τους υπόλοιπους φιλάθλους; Είχα ουδέτερη στάση; Δεν ήμουν και ιδιαίτερα εριστικός, δεν τσακωνόμουν. Προσπαθούσα πάντα στη ζωή μου να πείσω με επιχειρήματα τους αντιπάλους μου και όχι να φωνάζω να βρίζω. Αυτά τα πράγματα δεν είναι δικές μου προσεγγίσεις. Προσπαθώ να έχω πιο χαμηλούς τόνους με κάποια επιχειρήματα. Εάν ο άλλος πειστεί καλώς, εάν όχι ο καθένας το δρόμο του.

Επίσης επειδή όλα αυτά τα κομμάτια τα χειριζόταν ο Λυράκης, εγώ δεν είχα την καθημερινή φθορά που μπορεί να έχει ένας παράγοντας. Πήγαινα στο γήπεδο έβλεπα τους αγώνες της ομάδας και αυτή ήταν η εμπλοκή μου.

Είχαμε μια συμφωνία με τον Δήμο Ζωγράφου να βοηθήσει στην ετήσια βελτίωση του γηπέδου. Αυτή η συμφωνία αθετήθηκε δύο φορές και την τρίτη χρονιά προσπάθησαν να με πείσουν ότι αυτή τη φορά θα πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους. Όταν κάποιος δεσμεύεται ότι θα σε βοηθήσει δύο χρονιές και εσύ βγάζεις ένα προϋπολογισμό εάν σε κοροϊδέψει δεν τον εμπιστεύεσαι την τρίτη. Το θυμάμαι σαν τώρα, δεν είχα ενημερώσει τους συνεργάτες μου. Γινόταν στην πλατεία του Ζωγράφου γιορτή με βεγγαλικά και κόσμο, χαμός για την επιβράβευση της ανόδου στη Β Εθνική μετά το μπαράζ που παίξαμε στον Πύργο. Χωρίς να έχω ενημερώσει κανέναν, τους ευχαρίστησα, είπα ότι ήταν τιμή μου που πέρασα από εδώ και ανακοίνωσα ότι θα αποχωρήσω. Όπως καταλαβαίνεις κανένας δεν το πίστεψε, θεώρησαν ότι το κάνω για να διαπραγματευτώ τους όρους. Δεν υπήρχε όμως τέτοιο θέμα, είχα πάρει την απόφασή μου να αποχωρήσω.

Μετά από λίγο καιρό ήρθε ένας φίλος και μου παρουσίασε την ιδέα της ΑΕΛ. Στην αρχή κάνοντας έναν πρώτο προϋπολογισμό θεωρούσαμε ότι με τα ίδια χρήματα η ΑΕΛ με 10-11 χιλιάδες κόσμο θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα, δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ. Έτυχε μάλιστα να βρεθούμε σε έναν αγώνα μέσα στη Λάρισα με τον Ηλυσιακό όπου ήμασταν πολύ καλύτεροι και τελικά χάσαμε, αλλά είχε μέσα στο γήπεδο 11.000 κόσμο στο πρωτάθλημα της Γ' εθνικής. Όπως καταλαβαίνεις χωρίς να σκεφτώ πολύ την κατάσταση ήταν και τα οικονομικά μου πολύ καλύτερα τότε είχα τη δυνατότητα να υποστηρίξω αυτό που ήθελα να ξεκινήσω. Ήταν και τα οικονομικά της Ελλάδας πολύ καλύτερα μιλάμε για εποχές 2004.

Κάναμε έναν πολύ ωραίο προϋπολογισμό και οι ίδιοι συνεργάτες από τον Ηλυσιακό αποχωρήσαμε και πήγαμε στην ΑΕΛ».

Δεν σας πέρασε από το μυαλό να εμπλακείτε στην ΑΕΚ;

«Μου πέρασε από το μυαλό και έκανα και συζητήσεις με τον Ντέμη, με τον Τάκη Κανελλόπουλο που είναι φίλος μου... ήταν πολύ τότε οι εμπλεκόμενοι. Απλώς ήταν μία πενταμελής επιτροπή και εγώ είχα ζητήσει ο καθένας να έχει το δικαίωμα λόγου. Θα επένδυα και εγώ όπως και οι άλλοι το αναλογούν ποσό. Όμως μου ζητήθηκε να εκχωρήσω το δικαίωμα λόγου και δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Οι υπόλοιποι το προχώρησαν εγώ αποσύρθηκα γιατί σεβάστηκα. Σέβομαι όλους αυτούς που μπήκα στη διαδικασία να τρέξουν την ΑΕΚ εκείνη την εποχή αλλά διαφώνησα σε αυτό. Ήθελα να ψηφίζουμε εφόσον είμαστε πέντε ο καθένας να έχει το λόγο του και αν οι τρεις συμφωνήσουν θα γίνει αυτό που λέει η δημοκρατία. Μου ζήτησαν να εκχωρήσω αυτό το δικαίωμα και δεν ήθελα να το κάνω».

Ποια είναι η γνώμη σας για τον Ντέμη;

«Τον Ντέμη τον συμπαθώ πολύ. Τον θεωρώ ικανό, είναι έντιμο παιδί αγαπούσε παθολογικά την ΑΕΚ. Θεωρώ ότι είχε τις καλύτερες προθέσεις. Θα ήταν διαφορετική η πορεία αν δεν είχε βάλει ο Μήτρογλου το γκολ στο 94΄ στο παιχνίδι Ολυμπιακός-ΑΕΛ (σ.σ. 2-1 το 2008). Τότε αντί να πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ με το γκολ αυτό το πήρε ο Ολυμπιακός».

Κεντρική διαχείριση. Πώς θυμάστε τις ζυμώσεις εκείνη την εποχή;

«Τότε ήμασταν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι που θέλαμε να αλλάξει το ποδόσφαιρο. Μία ανεξάρτητη αρχή που θα είναι υπεύθυνη για το τρέξιμο του πρωταθλήματος και προφανώς θα πρέπει να υπάρχει και μία ισονομία όσον αφορά τον επιμερισμό των εσόδων. Εμείς είχαμε φτάσει να μοιράζουμε με χορηγίες, αν θυμάμαι καλά, περίπου 850.000 σε κάθε ομάδα και τώρα από ότι ξέρω με το ζόρι φτάνουν για να πληρώνεται η λειτουργία του πρωταθλήματος. Δεν κατηγορώ κανέναν αφού άλλαξαν οι εποχές. Όμως ποια ήταν η στόχευση τότε; Να κλείσει αυτή η διαφορά όσον αφορά ΄τα κοινά μας έσοδα. Γιατί είναι προφανές ότι ομάδες όπως ο Ολυμπιακός ή ο ΠΑΟΚ θα έχουν περισσότερα έσοδα από ότι άλλες ομάδες.

Η Βιγιαρεάλ ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που χρησιμοποιούσαμε και εμείς στη Λάρισα. Μία πόλη που έχει περισσότερα διαρκείας από ότι κατοίκους. Έχουν ένα support από την περιφέρεια αλλά επί της ουσίας όλη η πόλη είναι στο γήπεδο.

Καταφέραμε κάτι το οποίο δεν είχαν κάνει πάρα πολλές άλλες ομάδες. Με την υποστήριξη και της τράπεζας φτιάξαμε ένα γήπεδο. Το γήπεδο προοριζόταν ως το μοναδικό έργο που θα κατασκευαζόταν για τους Μεσογειακούς Αγώνες. Η Dimand πήρε την πρώτη της εμπειρία από το Καραϊσκάκη, τη δεύτερη από εμάς και αυτή τη στιγμή είναι νούμερο ένα developer στην Ελλάδα για γήπεδα.

Υπήρχαν δύο σημαντικές παράμετροι. Η πρώτη, η δέσμευση του κράτους ότι θα χρηματοδοτούσε μέρος των κατασκευών επειδή ήταν έργο των Μεσογειακών Αγώνων. Στην πορεία η τότε κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, επειδή δεν θα γινόντουσαν οι αγώνες, δεν μας έδωσε ούτε ευρώ ενώ διαβάζω ότι όλες οι ομάδες σήμερα παίρνουν υποστήριξη από το κράτος, από την περιφέρεια, από τη γενική γραμματεία. Η ΑΕΛ δεν πήρε ευρώ.

Πάμε στη δεύτερη παράμετρο που ισχύει για όλους τους Έλληνες. Βάσει νόμου, τον ΦΠΑ τον παίρνεις πίσω, τον συμψηφίζεις ή επιστρέφεται. Σε έργα τέτοιου μεγέθους στο Καραϊσκάκη το πήραν σε 45 μέρες πίσω και πολύ καλά κάνανε, γιατί έτσι προβλέπει ο νόμος. Σε εμάς από το 2009 που μπήκαμε στο γήπεδο, μας επέστρεψαν μέρος του ΦΠΑ άτοκο το 2015 έξι χρόνια μετά! Στη διάρκεια δε του 2015 μας έβαλαν τόκους και προσαυξήσεις για υποχρεώσεις δικές μου προς το κράτος, σχεδόν όλα τα λεφτά που μας χρωστούσαν. Καταλαβαίνεις την τρέλα;

Σου χρωστάει κάποιος 7 εκατομμύρια και σου λέει "θα στα δώσω σε 8 χρόνια. Αλλά σε αυτό το διάστημα για τη δική σου υποχρέωση ακόμα και της ομάδας θα μου πληρώνεις τόκους". Και περνάνε 8 χρόνια και σου λέει πάρε όσο τόκους σου πήρα. Άρα μηδέν λεφτά. Πάμε και στο άλλο κομμάτι. Όταν παίρνεις το ΦΠΑ πίσω, ολοκληρώνεις το εμπορικό κέντρο, αυτή ήταν η στόχευση μας. Και δεν ανοίγει μύτη Δεν μιλάει κανένας το έχουν ξεχάσει το θέμα. Καταλαβαίνετε τις ζημιές;

Οκτώμιση εκατομμύρια θα έβαζε το ελληνικό κράτος για να γίνει το Μεσογειακό έργο και δεν πήραμε ευρώ. Επτά εκατομμύρια εκατό χιλιάδες θα παίρναμε επιστροφή ΦΠΑ και μας έδωσαν πέντε και κάτι, τα οποία δώσαμε όλα στην εφορία, όλα το τονίζω, το 2015! Τα υπόλοιπα είναι στα φορολογικά δικαστήρια γιατί δεν μας τα έδωσαν όλα. Και μας χρέωσαν ενώ παρακαλούσαμε να συμψηφίσουμε. Είναι τρέλα! Και αυτός είναι άλλος ένας λόγος που κάνω το σταυρό μου που απεμπλάκην από το ποδόσφαιρο».

Η κεντρική διαχείριση γιατί πέτυχε;

«Ενας από τους λόγους ήταν ότι βρήκα την ισορροπία με τις μεγάλες ομάδες, στο πώς θα επιμεριστούν τα χρήματα. Γι' αυτό είχα μεγάλη κόντρα με τον Ολυμπιακό, διαφώνησαν μ' αυτό. Εβαλα την ΑΕΛ, ενώ δικαιωματικά είχε πρωταθλήματος, γήπεδο και κόσμο, στο ίδιο επίπεδο με ομάδες όπως ήταν η Ξάνθη, ο Ηρακλής... Τις έβαλα αυτές τις ομάδες στο ίδιο επίπεδο και είπα: "Παιδιά να τα μοιραστούμε ισομερώς". Αν έλεγα ότι δικαιούμαι παραπάνω, θα συζητούσαμε μέχρι σήμερα. Αυτή η κατάσταση ήθελε κάποιον να ρίξει τον εαυτό του για να μπορέσουν να οφεληθούν οι υπόλοιποι».

Το προσωπικό κόστος από την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο ποιο είναι;

«Η ιστορία αυτή μου έχει κοστίσει πάρα πολύ όμως θέλω να πω κάτι για να είμαστε ξεκάθαροι. Η μοναδική υποχρέωση που έχει μείνει στην ΑΕΛ από τότε που αποχώρησα είναι προς το δημόσιο της τάξης περίπου των 800 χιλιάδων. Είναι ρυθμισμένη, πληρώνεται κάθε μήνα καθώς έχω ενταχθεί και εγώ στις 100 δόσεις όπως οι υπόλοιποι Έλληνες. Έχω απαίτηση με εφετειακή απόφαση εναντίον του κράτους πάνω από 500.000, που θα μπορούσε κάλλιστα να κλείσει και να συμψηφιστεί. Άρα όταν κλείσει κι αυτό το ζήτημα, η υποχρέωση θα είναι μηδενική.

Αυτά τα 19 εκατομμύρια τα οποία αναφέρει επανειλημμένως η τωρινή διοίκηση, αφορούν περίπου δύο χρόνια πριν αποχωρήσω από την ομάδα. Πήρε μία λογιστική εγγραφή που ήταν όλα τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών πριν περάσουν οι αποδείξεις των πληρωμών. Αυτό το "19 εκατομμύρια" δεν υπάρχουν πουθενά. Απλώς στην αρχή εγώ δεν του απαντούσα. Κάποια στιγμή αποφάσισα να του απαντήσω ότι δεν υπάρχει πουθενά. Έκλεισαν όλες οι υποχρεώσεις που υπήρχαν προς ποδοσφαιριστές. Δεν έμεινε πότε η υποχρέωση που αναφέρει ο κύριος Κούγιας, τον έχω προκαλέσει 50 φορές να μας φέρει τον ισολογισμό εκκαθάρισης - αυτός είναι που δείχνει αν η ομάδα χρωστάει η δεν χρωστάει και που».

Πηγαίνοντας στη Λάρισα ποιες μεταγραφές περιμένατε να ολοκληρώσετε με αγωνία; Φέρατε και ονόματα που έκαναν αίσθηση στο ποδοσφαιρικό κοινό.

«Κλέιτον, Ζουράφσκι, Τουμέρ... Θεωρώ ότι αυτές ήταν οι τρεις σημαντικές μεταγραφές που κάναμε με δυσκολία. Σου θυμίζω ότι τον Κλέιτον τον αγοράσαμε, ο Τουμέρ είχε πολύ μεγάλο συμβόλαιο και τον Ζουράφσκι τον αγοράσαμε από τη Σέλτικ. Τότε είχε σκοράρει τρία γκολ στο Champions League. Τον πήραμε Δεκέμβριο και βεβαίως έπαιξαν ρόλο κι άλλα πράγματα».

Όπως;

«Ο Ζουράφσκι ήθελε να παίξει στο Euro, που ήταν το καλοκαίρι. Ο Τουμέρ από την άλλη, είχε τα θέματά του και ήθελε να πάει στο εξωτερικό».

Τί θέματα;

«Υπήρχε ο στρατιωτικός νόμος. Ετσι έφυγε κι ο Χακάν Σουκούρ. Με νόμο έδωσαν το δικαίωμα στους αθλητές που αγωνιζόντουσαν στο εξωτερικό να μην πάνε στρατό».

Φέρατε και σπουδαίους Ελληνες...

«Γιαννακόπουλος, Νταμπίζας, Βενετίδης και λοιπούς... Είναι τεράστιες μορφές και γι' αυτό φτιάξαμε αυτό το σύνολο, που μας οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Απλά, ήταν πιο εύκολες μεταγραφές. Δεν τους υποτιμώ, έγραψαν τεράστια ιστορία και στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Και με τον Στέλιο και με τον Νίκο μιλάω ακόμη. Ξέρεις, όταν τελειώνει το ποδόσφαιρο, αυτό που μένει είναι να είναι και καλοί άνθρωποι. Μιλάς για άριστους ανθρώπους, άριστους επαγγελματίες. Αν εμπλεκόμουν ξανά με το ποδόσφαιρο, θα ήθελα πάρα πολύ ο Νίκος Νταμπίζας κι ο Στέλιος Βενετίδης να είναι στην ομάδα των ανθρώπων που θα με πλαισιώσουν. Το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα Κωνστάντο, που είναι ένα πολύ έντιμο παιδί, πέρασε και από τον Παναθηναϊκό και επειδή του αρέσει ο χώρος μπορεί να συνεχίσει πιθανώς σε κάποια άλλη ομάδα. Υπήρξαν πάρα πολλοί παίκτες... Ο Φωτάκης, ο Σαρμιέντο, ο Ματίας Ιγκλέσιας παρόλο που έχω κάποιες διαφορές μαζί του επίσης ήταν ένα πολύ καλό στοιχείο, ο Κοτσόλης ήταν ένας άνθρωπος που βοήθησε στο να φτιάξουμε μια πολύ καλή παρέα τότε».

Ποια μεταγραφή απ' αυτές είχε και το πιο ωραίο παρασκήνιο;

«Παρασκήνιο δεν νoμίζω ότι είχε καμία απ' αυτές... Το μόνο που υπάρχει και δεν το 'χω πει ποτέ νομίζω, είναι όταν μίλησα στο τηλέφωνο με τον Μάρτιν Παλέρμο, τον ψηλό, ξανθό επιθετικό της Μπόκα Τζούνιορς. Τότε ήταν σε προχωρημένη ηλικία βέβαια, αλλά για μία εβδομάδα είχε "ψηθεί" να έρθει. Σκέψου να ερχόταν ο Παλέρμο στην ομάδα... Ανατριχιάζω που το λέω! Τον πήρα μέσω ενός γνωστού μου και μιλήσαμε όταν ήταν σ' ένα εστιατόριο. Μου είπε: "δώσε μου μία εβδομάδα". Τελικά αποφάσισε να μην έρθει».

Ήρθαν και τεράστια ονόματα που δεν έπαιξαν...

«Ο Μπο Μπενζά, ο Ρομπέρ, ο Γκέρεμι... Είχαν έρθει 2.000 άτομα στην υποδοχή του. Ήρθαν πολύ μεγάλοι παίκτες στην Ελλάδα για την ΑΕΛ. Αυτές τις ενέργειες δεν θα τις έκανα ξανά. Ήταν παίκτες που για μία εβδομάδα με δέκα μέρες έδιναν ψυχολογία στην ομάδα. Ο φίλαθλος όμως, στο τέλος της ημέρας, κρίνει πώς έπαιξες μέσα στο γήπεδο, όχι τί έκανες 10 χρόνια πριν. Αυτές τις ενέργειες, λοιπόν, δεν θα τις έκανα ξανά. Κόστισαν και πολλά λεφτά και στέρησαν την ευκαιρία από έναν νέο Ελληνα ή ξένο που θα μπορούσε να αγωνιστεί».

Είχατε επηρεαστεί, όμως, από την αγωνία στην Ελλάδα για τη γρήγορη επιτυχία.

«Προφανώς. Από τις 10 κινήσεις που θα κάνεις θα γίνουν και 2-3 λάθη, γιατί οι άλλοι παίκτες που πήραμε αποδείχτηκαν άριστοι, όπως για παράδειγμα ο Κόσλεϊ. Άριστη ποιότητα ως άνθρωπος, δεν τον ήξερα πιο πριν».

Ο Αντσουέ;

«Μας έδωσε κάτι που θα μείνει στην ιστορία. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, ανιχνεύτηκε ότι είχε κάνει χρήση κοκαΐνης 10 μέρες πριν τον τελικό, σ' ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη».

Πώς θυμάστε τις μέρες του τελικού;

«Δυστυχώς δεν το χαρήκαμε καθόλου. Θυμάμαι ότι τελείωσε ο τελικός και πήγαμε 10 άτομα κάπου στη Λάρισα για να γιορτάσουμε. Βεβαίως όλη η πόλη ξεσηκώθηκε αλλά μετά απ' αυτό όλοι ήμασταν συγκεντρωμένοι στο Καλαμαριά - Λάρισα, για να μην πέσει η ομάδα. Σχεδόν λιποθύμησε ο Στέλιος ο Βενετίδης. Ο Νίκος Νταμπίζα είχε καθίσει κάτω στο πεζοδρόμιο και κρατούσε το κεφάλι του, ενώ πήγα να πάω στο νοσοκομείο... Η Λάρισα έπεφτε και με "Χ". Βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και εν τέλει έγινε το 1-2. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Δεν το καταλαβαίνει ο κόσμος. Επίσης είχα και άγνοια κινδύνου. Μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα και με τον Μαρίνο Ουζουνίδη και με τον Δώνη, έπρεπε να βγω να μιλήσω. Επρεπε να βγω μπροστά σε 1.000 άτομα. Άλλοι ήταν μεθυσμένοι, άλλος είχε τον καημό του και... άντε μίλα εσύ στον όχλο. Ποιος να σε ακούσει»;

Αληθεύει ότι έχετε δώσει χρήματα σε οπαδό για το διαρκείας του;

«Εχω δώσει για το διαρκείας του. "Πάρε τα αγόρι μου. Αν πιστεύεις ότι πρόθεσή μου είναι να κάνω κακό στην ομάδα και κρατάω τον Δώνη, πάρε τα". Αυτό είπα. Αυτό είναι λάθος. Πολλοί επηρεάζονται από την πίεση που ασκείται. Όμως, είναι λάθος κουλτούρα. Πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα».

Το πιο άσχημο που ακούσατε από οπαδό;

«Φαντάζομαι θα έβρισαν και τη δική μου μάνα, αλλά δεν με συγκινούσαν αυτά».

Το πιο ωραίο;

«Εχω ακούσει πάρα πολλά ωραία».

Αληθινά ωραία. Όχι αυτά τα «προεδράρα».

«Βγάλτε αυτήν την τσάντα από εκεί και πίσω. Αυτό μου το έχει στείλει ένα φίλαθλος, τον οποίο δεν γνώριζα και το κράτησα. Βγάλτε το και μία φωτογραφία αν θέλετε».

Ποιο ματς θα θέλατε να ζήσετε ξανά;

«Μπλάκμπερν, όταν πήραμε την πρόκριση 100%. Και τα δύο ματς. Ο τελικός Κυπέλλου, το ματς με την Καστοριά όταν πήραμε την άνοδο από τη Β' Εθνική. Νομίζω ότι αυτά ήταν τα πιο σημαντικά ματς που ζήσαμε».

Η πρεμιέρα στο AEL FC Arena;

«Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί ήταν η χρονιά που έκανα αγώνα να εκλεγεί ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ, ο Πιλάβιος, τεράστιο αγώνα να γίνει το γήπεδο και ήταν η χρονιά του Koriopolis. Θυμάστε τί είχε ειπωθεί; "Το ματσάκι είναι κουμπωμένο". Με το 2 μέτρα οφσάιντ του Μπρέσκα, που φάγαμε μέσα εκεί. Αντί να δικαιωθούν οι ομάδες που έχουν υποστεί αδικία, ευνοήθηκαν δύο ομάδες από τη Β' Εθνική για να ανέβουν. Καμία λογική. Και όχι μόνο αυτό. Τη Δευτέρα σώζεται ο Αστέρας που είχε το ίδιο ακριβώς θέμα με εμάς και την Παρασκευή ψηφίζουν την βαθμολογία για να μην έχουμε δικαίωμα εμείς να σωθούμε. Δηλαδή, πράγματα που αν τα πεις στον οποιοδήποτε κοινό Έλληνα... Αν τότε οι Λαρισαίοι έκλεισαν τους δρόμους, κανονικά έπρεπε να έρθουν στην Αθήνα και να πυροβολούν τον κόσμο. Φταίμε και εμείς γιατί ήμασταν πιο μετριοπαθείς. Αν ήμασταν του ξεσηκωμού, μέχρι τώρα θα γινόντουσαν οδομαχίες».

Θα ήταν άδικο αν σταθούμε μόνο στη ζωή σας ως πρόεδρος της ΑΕΛ. Η πρώτη σας επιχειρηματική δραστηριότητα ήταν ένα βίντεο κλαμπ στη Φιλοθέη;

«Η πρώτη μου επιχειρηματική δραστηριότητα ήταν ένα βίντεο κλαμπ στη Φιλοθέη».

Πώς θυμάστε τα «χρόνια της αθωότητας»;

«Κοιτάξτε να δείτε... Είχα όνειρο να γίνω γυμναστής, να πάω στη Φυσική Αγωγή στο εξωτερικό. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και λόγω του μπάσκετ, όπου οι Μπλέιζερς είχαν πολύ καλή ομάδα, είχα αυτό το όνειρο. Εφυγα και γύρισα και οφείλω την όποια διαδρομή έχω κάνει στον Αλέξη Τσαντίλη, έναν παιδικό φίλο που μέχρι τώρα μιλάμε. Εκείνος είχε παίξει στον Παναθηναϊκό στην εποχή του Κορωναίου και εκείνος με παρότρυνε να μπω στο χώρο των επιχειρήσεων με εκείνο το μικρό το μαγαζάκι που ξεκινήσαμε. Ανοιξα εκείνο το βίντεο κλαμπ πριν τελειώσω το σχολείο.

Είχα φύγει από το μπάσκετ της ΑΕΚ και είχα πάει στη Φιλοθέη, όπου ο Λυκειάρχης ήταν συμπαίκτης μου, ο Μάκης ο Κατσαφάδος. Εχω παίξει με τον Χάρη τον Παπάζογλου, τον Σαράντο Παπαχριστόπουλο.... Μεγαλύτεροι από μένα αλλά είχαμε ωραία παρεούλα. Βρεθήκαμε όλοι αυτοί στη Φιλοθέη. Λυκειάρχης μου λοιπόν ήταν ο συμπαίκτης μου. Είχαμε τότε και μια διαφωνία με τον Μάκη, καλή του ώρα όπου και να είναι. Τότε είχαμε λοιπόν μια μεγάλη διαφωνία. Ήμουν και πρόεδρος εγώ αν και Β' Λυκείου. Όπως καταλαβαίνεις ο Λυκειάρχης και συμπαίκτης σου δύσκολα σε αποβάλλει. Είχα μια καλή υποστήριξη από το Μάκη. Η εμπλοκή μου ήταν αυτή. Στη συνέχεια πήγα στρατό και είχα και το βίντεο κλαμπ. Όμως αυτό σήμαινε ότι όταν δεν ήμουν στο στρατό, πήγαινα και δούλευα. Επειδή δεν είχα βοηθούς, όταν πήγαινα τις κασέτες μ' ένα παπάκι που είχα, άφησα σημείωμα "επιστρέφω αμέσως"».

Και πώς προέκυψε η ενασχόληση με τις αεροπορικές; Τεράστιο το άλμα από το βίντεο κλαμπ στην αεροπορική εταιρία.

«Με βρήκε ο Τάσος Πανταζόπουλος. Η οικογένειά του είχε τα Matchbox. Του άρεσε ο τρόπος που πουλούσα και μου είπε ότι θέλει να αναλάβω τις πωλήσεις σε μία πτήση για τις Σεϋχέλλες. Πάει η Πολίνα κάτω, επιστρέφει... Την πείσαμε να πάει να κάνει μια φωτογράφιση για το Play Boy τότε. Βρίσκει τον Χαριτοδιπλωμένο, κάνουν το τραγούδι και ξαφνικά από εκεί που στέλναμε 200 άτομα στις Σεϋχέλλες, πήγαιναν 3.000. Ο κόσμος όλο και ανέβαινε.

Εχοντας την αντιπροσωπεία της εταιρίας των Σεϋχελλών, πήρα στην Virgin. Εκεί γνώρισα τον Ρίτσαρντ Μπράνσον.

Μαζεύω 11 εταιρίες. Εγώ έκανα το marketing. Εκεί μας μπήκε η ιδέα... Πιάνω τον Ρίτσαρντ και του λέω: "Δεν μπορούν να κάνουν franchise τα McDonald's και να μην μπορούμε να κάνουμε franchise με τη καλύτερη φίρμα, για την εποχή εκείνη, στους αερομεταφορείς. Του έδωσα το επιχειρηματικό πλάνο. Με πίστεψε και η πτήση του Λονδίνου... σάρωσε από την πρώτη ομάδα! Το επιχειρηματικό μας πλάνο το χρησιμοποίησαν στη Μαλαισία και στη Νιγηρία και έβγαζαν λεφτά μέσω του franchising.Ο αερομεταφορέας βάζει τα χρώματά του, εκπαιδεύει, κάνει δίκτυο πωλήσεων και βγάζει λεφτά χωρίς να επενδύει επί της ουσίας. Εβγαλα αρκετά λεφτά και έτσι ξεκίνησε η εμπλοκή μου με τις αερομεταφορές».

Ο Ρίτσαρντ Μπράνσον τί τύπος είναι;

«Τρομερή προσωπικότητα, ωραίος άνθρωπος για παρέα. Ζει και διασκεδάζει τη ζωή του στο ζενίθ. Ο γιος του έχει πάρει πολλά από τον πατέρα του. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω παρακολουθήσει τον Σαμ τα τελευταία χρόνια. Τον Ρίτσαρντ τον παρακολουθώ. Μάλιστα συναντηθήκαμε στην Αφρική πριν μερικά χρόνια. Είχε μια δουλειά στη Ν. Αφρική, περνούσε από τη Ζάμπια και πέρασα να φάμε πρωϊνό. Δεν έχω καθημερινή σχέση, αλλά μία φορά το χρόνο ανταλλάσσουμε κάνα μέιλ».

Τώρα έχει στόχο το διάστημα.

«Ακουσα ότι αυτός κι ο Μπέζος τέλη Ιουνίου θα πάνε...».

Και τί έγινε με την αεροπορική εταιρία;

«Η πτήση του Λονδίνου είχε τεράστια επιτυχία και τη συνέχισε η Virgin. Απλά, μετά επενδύσαμε στο εσωτερικό. Η Virgin ήταν η πρώτη ιδιωτική εταιρία που έκανε τακτά δρομολόγια στο εσωτερικό. Η Aegean έγινε μετά από χρόνια. Μιλάμε για το 1992 εμείς. Τότε υπήρξε μεγάλη κόντρα με την Ολυμπιακή. Για να φανταστείτε, Ολυμπιακή και η Πολιτική Αεροπορία ήταν στα ίδια κτήρια, στα ίδια γραφεία. Εμείς ήμασταν ο "εχθρός που πάει να κλείσει την Ολυμπιακή. Φάγαμε όλο το πρώτο ξύλο. Είχαμε επενδύσει στα εσωτερικά δρομολόγια. Εγώ δεν είχα ασχοληθεί τότε με το management του ελληνικού, μόνο με το Αθήνα - Λονδίνο. Αυτό τονίζω ξανά ότι πήγε πολύ καλά. Του εσωτερικού δεν πήγαν καλά και δεν θέλω να κατηγορήσω τον Τάσο Πανταζόπουλο. Μας έλεγαν να κάναμε την επένδυση, φέρουμε τα αεροπλάνα, να προσλάβουμε το προσωπικό και θα ερχόντουσαν να μας ελέγξουν. Και ήρθαν μετά από 10 μήνες. Δηλαδή, σε 10 μήνες πληρώνεις μισθούς, αεροπλάνα, ενοίκια, εφορία... Χάνεις όλο το κεφάλαιο. Ό,τι χρήματα είχες έφευγε στους πρώτους μήνες.

Πλέον, αυτά δεν υπάρχουν. Οι εταιρίες παίρνουν την άδεια και σ' ένα εύλογο χρονικό διάστημα έρχονται και σε ελέγχουν».

Και μετά γίνεται κι η Virgin Megastores.

«Εκανα τα Virgin Megastores, το Virgin Radio, που πήγε πολύ καλά κι αυτό. Ήταν ένα κομμάτι στον τομέα της διασκέδασης πριν εμφανιστεί το ίντερνετ. Όπως καταλαβαίνετε, όταν εμφανίστηκε το ίντερνετ δεν είχες λόγο να αγοράσει CD. Με μεγάλο κόστος έκλεισαν το Virgin Megastgores. Στην πορεία όμως είχα ασχοληθεί με άλλα πράγματα και συνεχίζω».

Νιώθω ότι μέσα στην επιχειρηματική σας πορεία είχαν τεράστιες επιτυχίες και άσχημες πτώσεις.

«Θα σου απαντήσω. 1ον: Δεν υπάρχει άνθρωπος που επιχειρεί να μην κάνει και λάθη. Και εγώ έκανα αρκετά λάθη, αλλά βεβαίως έκανα κι αρκετά καλά. Νομίζω ότι στο πλήρωμα του χρόνου θα πρέπει να αξιολογηθεί ένας άνθρωπος. Όμως, θα σου πω ορισμένα από τα παράσημα που έχω. Εγινε ένα γήπεδο που δεν έχουν κάνει άνθρωποι με πολλά περισσότερα χρήματα από μένα και το αποτέλεσμα είναι ότι έχει γίνει ένα γήπεδο και βρίσκεται σ' αυτήν την πόλη.

Μπορεί να έχω διαφωνίες με τη νυν διοίκηση σε χίλια πράγματα, διαφωνώ όμως και με εκείνους του φιλάθλους που θέλουν να τον διώξουν με το ζόρι. Πρέπει να βρεθούν πέντε Λαρισαίοι και να πάνε να συζητήσουν μαζί του, να του πουν: "Ρε φίλε έλα να βρούμε μια λύση". Μ' αυτούς τους τσαμπουκάδες, όμως, δεν είμαι σύμφωνος. Δηλαδή, δεν θέλω να βγω ότι υποστηρίζω τον Κούγια, αλλά δεν μπορώ να μη λέω και την αλήθεια. Επειδή διαφωνώ μαζί του δεν μπορώ να μη λέω κι αυτό που αισθάνομαι.

Το δεύτερο που θέλω να πω και το θεωρώ μεγάλο μου παράσημο είναι ότι περίπου στα 14 περίπου χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα... capital control, πτώση τζίρου στον κλάδο μας 80% και δεν έχω διώξει ούτε έναν υπάλληλο. Αυτό βέβαια το ξεχνάει ο κόσμος».

Ο Πηλαδάκης σήμερα με τί ασχολείται;

«Στην Ελλάδα ξέρουν τον Πηλαδάκη για τα τρία καζίνο, έχω διάφορες δραστηριότητες μικρότερου μεγέθους στην εστίαση, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος γι' αυτό με θυμάται σ' αυτήν τη φάση, που είναι λάθος αλλά τέλος πάντων. Απ' αυτούς τους 400 εργαζόμενους, δεν έφυγε ούτε ένας, ενώ θα έρεπε να έχω βάσει την έκθεση της ICAP, της ανεξάρτητης αρχής τους μισούς. Και από αυτούς τους μισούς, το 30% να έχει χαμηλότερους μισθούς. Αυτό λέει η έκθεση της ICAP. Αλλά δεν απολύθηκαν αυτοί οι άνθρωποι. Να μην μπορούσαμε; Πιθανόν και να μην μπορούσαμε γιατί δεν υπάρχει και το σύστημα που να σ' αφήνει να απολύσεις. Να είμαστε ξεκάθαροι. Ενα είναι το ρεζουμέ: 200 οικογένειες απ' όσες θα έπρεπε, πηγαίνουν στο σπίτι τους όλα αυτά τα χρόνια χρήματα. Εγώ λοιπόν, ο κακός Πηλαδάκης δεν απέλυσα ούτε έναν. Αντίθετα, φορτίστηκα, φροντίζω και ρυθμίζω το ΙΚΑ τους. Και δεν έχει απολυθεί ούτε ένας. Αλλά δεν έχει ΕΝΑΣ το θάρρος να βγει και να πει: "Ναι αυτός ο άνθρωπος χρωστάει στο ΙΚΑ και το ρυθμίζει". Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί κουβάλησα στις πλάτες μου 200 οικογένειες απ' όσες θα έπρεπε να έχω. Είναι απλά τα πράγματα. Αυτό εγώ το θεωρώ παράσημο. Στο χώρο σας πόσοι απολύθηκαν»;

Συνέχεια. Καθέ μέρα απολύονται.

«Δεν απέλυσα ούτε έναν».

Αυτό το κόστος ποιος το πλήρωσε; Θα μπορούσατε να είχατε βγάλει περισσότερα χρήματα ή μειώθηκε κι η περιουσία σας;

«Η περιουσία μου έχει μπει σε εγγύηση για να κουβαλήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους. Όλη μου η ακίνητη περιουσία έχει μπει σε εγγύηση για να κουβαλήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους. Απλώς, φοβούνται να βγουν να το πουν».

Διαβάζουμε ότι ο Πηλαδάκης «καταστράφηκε», «πήγε στη Ζάμπια για να σωθεί οικονομικά», «το σπίτι του μπήκε σε πλειστηριασμό»... Αυτά ισχύουν;

«Πήγα στη Ζάμπια για να δημιουργήσω κέρδος και να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου στην Ελλάδα, τις οποίες και πληρώνω κάθε μήνα».

Στη Ζάμπια τί επιχείρηση κάνατε;

«Στη Ζάμπια είχαμε κάνει ένα καζίνο, το οποίο πουλήθηκε σε κάποιους Ινδούς».

Πήγε καλά δηλαδή;

«Πήγε καλά για κάποια χρόνια, αλλά μετά έδωσαν τόσες πολλές άδειες που δεν είχε αντικείμενο. Κάθε 45 μέρες έφευγα για 7 μέρες, κάτι που επίσης μου τσάκισε τη ζωή για να πληρώσω τις υποχρεώσεις που είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα.

Είμαι ένας άνθρωπος παίρνει τα ρίσκα του, προχωράει και έχει καλές και κακές εποχές αλλά στις κακές είναι εκεί και δεν κρύβεται, δεν εξαφανίζεται και δεν το αφήνει να σβήσει, δεν το αφήνει να κλείσει και να σβήσει τη ζημιά. Είμαι εκεί και αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου. Αυτό το φοβούνται πολιτικοί, όλος ο κόσμος να το πει. Γιατί δεν βγαίνει ένας να πει "μπράβο του που δεν απέλυσε ούτε έναν", ενώ οι ανεξάρτητες αρχές λένε ότι έπρεπε να είχα 200 άτομα λιγότερα. 200 παιδιά. Και όχι στην Αθήνα. Είναι 200 στην Πάτρα, στην Αλεξανδρούπολη, στην Ξάνθη. Μικρές κοινωνίες. Και είμαι ο κακός που καθυστέρησα έναν μήνα τη μισθοδοσία. Επίσης να πω ότι σήμερα δεν οφείλεται ευρώ σε μισθοδοσία στα δύο καζίνο και στην Πάτρα ισχύει ότι έχουμε υπογράψει με τους εργαζόμενους.

Τί έκανα λοιπόν στη δύσκολη; Πήρα το νόμο, από τον οποίο σώθηκε ο Μαρινόπουλος, ο Σκλαβενίτης, το Neorion Σύρου, η Μαμιδάκης με τα πετρέλαια... 500 εταιρίες στην Ελλάδα. Και τί λέει αυτός ο νόμος; Ότι αν συμφωνήσουν οι πιστωτές σε μια αναδιάρθρωση, μπορούν να σωθούν οι θέσεις εργασίες και να κουρευτούν οι εργοδοτικές εισφορές. Όχι οι εισφορές του εργαζομένου. Αφού έσωσα 200 θέσεις, γιατί να μην κουρευτεί μ' έναν σωστό τρόπο. Βρήκα και τους επενδυτές που με εμπιστεύονται και με αγαπάνε. Βρήκαν λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους που επενδύουν τα λεφτά τους και σώζεται η επιχείρηση και εγώ χάνω ποσοστά. Όμως δεν πειράζει, πάμε παρακάτω. Εγώ δεν έχω πάθη στη ζωή μου για να χρειάζομαι χρήματα. Κάνω μια απλή ζωή, έχω 10 φίλους και εδώ και 25 χρόνια είναι οι ίδιοι. Ο Ρέμος δεν ήταν γνωστός όταν κάναμε παρέα. Ο Μώραλης έτυχε να γίνει γνωστός».

Τον Ρέμο δεν τον συμβουλεύατε να μην μπει στον Ηρακλή;

«Η δική μου η εισήγηση ήταν να μην ασχοληθεί, αλλά παρασύρθηκε από άλλους 9 Ηρακλειδείς που του είπαν: "Θα βάλουμε από 150.000 ευρώ ο καθένας και μην ανησυχείς, η ομάδα θα ρολάρει μόνη της". Μετά έφυγαν οι 9 και είπαν: "Πρόεδρε έλα βάλε λεφτά" κι ο Αντώνης επένδυσε ό,τι λεφτά είχε μαζέψει 17 χρόνια στη νύχτα. Και τα άκουσε κιόλας το παιδί. Και δεν κρύφτηκε, βγήκε μπροστά... Του Αντώνη του έβαψαν το σπίτι στον Λαγκαδά, το σπίτι της μάνας του. Οι φίλαθλοι του Ηρακλή που σήμερα τον παρακαλάνε να γυρίσει. Όλοι περάσαμε και κάναμε τα λάθη μας. Προφανώς έκανα λάθη και θα συνεχίσω να κάνω λάθη, αλλά όταν έχω μια στάση ζωής: "Και τα λάθη μου θα τα αντιμετωπίσω". Αυτός θα συνεχίσω να είμαι, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό».

Είπατε ότι δεν έχετε πάθη αλλά έχετε επιχειρήσεις που είναι μέσα στο τζόγο. Τί έχετε δει σ' αυτήν την ενασχόλησή σας;

«Εχω φιλοσοφία ζωής να μην προσπαθώ να έχω λίγους πελάτες που χάνουν πολλά χρήματα, αλλά πολλούς πελάτες που θα χάσουν 100 ευρώ και θα διασκεδάσουν και μία στο τόσο θα κερδίσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους πιέζεις, μόνοι τους έρχονται.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παίκτες που παίζουν πολλά χρήματα. Παίζει ρόλο κι η φιλοσοφία του επιχειρηματία. Εμείς στοχεύουμε να έχουμε χιλιάδες πελάτες που θα χάνουν 100 ευρώ».

Τα καζίνο τα είχατε και σε μέρες «ΠΑΣΟΚ», που λέμε, υπήρχε περιστατικό που να σας ταρακούνησε. Φαντάζομαι κάποιος θα σας είπε: «Τα έχασα όλα, δεν έχω να γυρίσω».

«Όλα αυτά τα αντιμετωπίζουμε με καλή διάθεση. Δεν αφήνουμε πελάτη που δεν έχει να γυρίσει. Δεν είμαστε μια απρόσωπη εταιρία. Γενικώς, η πιάτσα λέει ότι είμαστε και από τα καζίνο που είναι φιλικά προς τον πελάτη. Τον αντιμετωπίζουμε με ανθρωποκεντρικό προορισμό και όπως ξέρετε στην Ελλάδα ισχύει ο νόμος περί προστασίας των παικτών. Αυτός ο νόμος λέει πως οποιοδήποτε συγγενής α' βαθμούς συγγένειας μπορεί να σου κάνει απαγόρευση. Αν εσύ είσαι εθισμένος τα παιδιά δου κι η γυναίκα σου μπορούν να σου απαγορεύσουν να πας στο καζίνο και το καζίνο το σέβεται αυτό. Υπογράφεται η καταγγελία και δεν μπαίνεις».

Απ' όλα αυτά που έχετε ζήσει και έχετε καταφέρει, ποιο είναι το ποιο δυνατό μάθημα;

«Όσον αφορά στη ζωή είναι αυτό που είπε ο Μπράνσον. Τον είχαν ρωτήσει αν είναι αλήθεια ότι είναι ένας από τους πέντε πλουσιότερους. Ζήτησε να του δώσουν τον προσδιορισμό τί σημαίνει "πλουσιότερος". Είπε: "Εγώ χρειάζομαι 1.000 λίρες για να ζήσω, αν έχω 1.100 είμαι ζάμπλουτος. Αλλος που έχει πάθει και χρειάζεται 500.000 ευρώ το μήνα είναι φτωχός". Είμαι λοιπόν αυτής της φιλοσοφίας. Η ζωή μου απαιτεί λίγα πράγματα για να ζήσω αξιοπρεπώς. Κάνω το σταυρό μου, έχω την υγειά μου, τα παιδιά μου είναι καλά. Δεν ξέρω αν θα τους αφήσω τίποτα, αλλά θέλω να γίνουν καλοί και έντιμοι άνθρωποι. Να είναι καλοί φίλοι με καλούς φίλους. Όχι επίκαιρους και με συμφέρον.

Το δεύτερο είναι ότι θα έπρεπε σε κάποιες φάσεις της ζωής μου, όπως σας ανέφερα την κεντρική διαχείριση ή όταν με ρώτησαν οι Monsters αν μπορούν να μπουν στο γήπεδο να με βρίσουν και τους είπα: "ναι", να έχω χειριστεί αυτές τις καταστάσεις, γιατί σου κοστίζουν τόσο πολύ στη συνέχεια που η πρόσκαιρη εντιμότητα, δημοκρατικότητα που θες να δείξεις, σου κοστίζει τόσο πολύ στην πορεία που δεν αξίζει τον κόπο».

Όταν κλείνετε τα μάτια σας ποια ποδοσφαιρική εικόνα σας έρχεται μπροστά σας;

«Είναι το Κύπελλο Ελλάδας. Τότε δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει, γράφτηκε στην ιστορία. Το ότι αποκλείσαμε την Μπλάκμπερν δεν γράφτηκε στην ιστορία ακριβώς. Το ότι ανεβήκαμε στη Β' Εθνική δεν γράφτηκε στην ιστορία. Το ότι πήραμε το Κύπελλο Ελλάδας, γράφτηκε στην ιστορία».

Και εκτός Big 4 δεν έχει πάρει κάποια άλλη ομάδα το Κύπελλο.

«Και βλέπετε παράγοντες με πολλά χρόνια πείρας... Ο Γιώργος Σπανός, ο Χρήστος ο Πανόπουλος, ο Μπέος, που έχουν παραγοντική εμπειρία ετών, δεν έχουν καταφέρει να κερδίσει αυτήν την υπέρβαση... το Γήπεδο».

Το γήπεδο, προσωπικά, είναι το νούμερο ένα.

«Είναι το νούμερο ένα και είναι αμαρτία που δεν παίζει η ομάδα εκεί».

Πώς σας μπήκε η ιδέα να κάνετε το γήπεδο;

«Εθίστηκα την πρώτη χρονιά του Καραϊσκάκης. Είχα και σουίτα, την οποία την άφησα μετά...».

Πάμε να μιλήσουμε για ορισμένα άτομα που ζήσατε. Σωκράτης Κόκκαλης;

«Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ένας σοβαρότατος κύριος. Ακόμα και ως ανταγωνιστής ήταν κύριος και το λέω γιατί είχαμε μια διαφωνία στην κεντρική διαχείριση. Θεωρώ ότι για τους Ολυμπιακούς έκανε τεράστια διαδρομή. Εγραψε μια πολύ μεγάλη διαδρομή και εγώ μέχρι εκεί τον κρίνω. Τίποτα άλλο. Είναι ένας κύριος με τα όλα του».

Μπέος;

«Κοίταξε να δεις... Ο Αχιλλέας στην παρέα έχει πλάκα. Επειδή τον έχω ζήσει. Στην παρέα είναι ό,τι πρέπει. Όσον αφορά στο πώς σκέφτεται για το ποδόσφαιρο, ο ένας είναι στη Δύση κι ο άλλος στην Ανατολή - δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί του. Επειδή λοιπόν η συνέντευξη είναι ποδοσφαιρική, θέλω να σου πω ότι είμαστε δύο γραμμές που είναι παράλληλες, δεν θα ενωθούν ποτέ».

Πανόπουλος;

«Ο Χρήστος είναι ένας κύριος, τηρεί το λόγο του. Είναι από τους ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για την ομάδα τους. Και επαναλαμβάνω ήταν σε όλες τις συμφωνίες του κύριος».

Κανελλάκης;

«Είναι φίλος, πολύ καλό παιδί με πολύ βαριά κληρονομιά. Ανατριχιάζω που το λέω, επειδή συνεργαστήκαμε κιόλας, ο αδερφός του ο Λεωνίδας ήταν ένα άριστο παιδί. Μεγαλωμένα με αρχές αυτά τα παιδιά. Είναι μια άλλη κατηγορία και δεν σας κρύβω πως όποτε βρισκόμαστε μάλλον συμφωνούμε στο ότι ευτυχώς που φύγαμε από το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας τους έδωσε και τη ζωή του για τον Ιωνικό. Η πίεση, τα άγχη και οι στεναχώριες του ήταν από το ποδόσφαιρο».

Θωμάς Μητρόπουλος;

«Να ξέρετε, δεν είχα ποτέ πολλές σχέσεις. Ακούω αυτά που λένε κι οι τρίτοι. "Για ένα μεγάλο διάστημα πιθανόν να έλεγχε πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο". Δεν τον έχω γνωρίσει. Αν αληθεύουν όλα αυτά που λέγονται, προφανώς και είμαι αντίθετος. Ξέρω ότι κι αυτός τηρούσε το λόγο του. Αυτό του το αναγνωρίζω αλλά είναι προφανές ότι διαφωνώ με όλα τα υπόλοιπα αν ισχύουν».

Βγενόπουλος;

«Ήταν πολύ έντιμος άνθρωπος. Ανεξάρτητα από το αν έχει κάποιος διαφωνία μαζί του, δεν μπορεί να πει ότι δεν ήταν έντιμος. Ειδικά τώρα που δεν είναι εν ζωή. Γιατί πρόσφατα ο Κούγιας είπε ότι είναι απατεώνας».

Ψωμιάδης;

«Τον έζησα λίγο κοινωνικά. Είναι στην ομάδα των ανθρώπων που ήμασταν αντίθετοι αλλά στην παρέα για να γελάσεις ήταν οκ. Εχω βρεθεί μαζί του σε τραπέζια, αλλά δεν ήμασταν φίλοι».

Είχατε φιλικές σχέσεις και με τον Παντελή Παντελίδη;

«Μου κόστισε πολύ ο θάνατος του όπως κι ο θάνατος του Γιάννη Ίτσα, που είχε το καφέ "Ολέ"¨στη Λάρισα, το μαγαζί έκλεισε. Δεν μπορούσε να το συντηρήσει η οικογένειά του, φανατικός οπαδός της ΑΕΛ για πάρα πολλά χρόνια. Ήταν άνθρωπος με πολύ σωστές απόψεις, πολύ χιούμορ και περνούσαμε πολλά βράδια εκεί.

Με τον Παντελή κάναμε παρέα, έμενε στο σπίτι μου στο Πανόραμα, νοίκιαζε το σπίτι μου. Πάρα πολύ καλό παιδί, καλή ψυχή. Καλή του ώρα όπου και να είναι».

Υπήρξε κάποιος που να γνωρίσατε, να είχατε άλλη άποψη και μετά να είχατε άλλη;

«Νομίζω ότι άποψη είχα, συνέχισα να την έχω και μετά».

Για τον Βαγγέλη Μαρινάκη έχετε άποψη;

«Είναι αυτό που είπα πριν. Είτε αγαπάνε τον Βαγγέλη είτε δεν τον αγαπάνε, ο άνθρωπος αυτός κάτι κάνει καλά. Αρα για τους Ολυμπιακούς δεν σηκώνει κουβέντα και για τη χώρα μας κάνει τόσα καλά στο εξωτερικό που δεν μπορεί κανείς να τον κατακρίνει γι' αυτό. Αυτή είναι η δική μου άποψη και δεν την αλλάζω κιόλας. Εκεί μπορώ να τον κρίνω και δεν είμαι και Ολυμπιακός, αλλά αν ο άνθρωπος χειρίζεται καλά την κατάσταση, ως ουδέτερος μόνο αυτό μπορώ να πω. Δεύτερον, ως φίλαθλος βοηθάει την Ελλάδα κάποια στιγμή να βγάλει παραπάνω ομάδες. Άρα τι να τον κατακρίνω»;

Ο Κώστας Πηλαδάκης μπορεί να ξαναμπεί στο ποδόσφαιρο;

«Ο Κώστας ο Πηλαδάκης, θέλει ένα διάστημα ακόμη για να ισορροπήσει στα εγχειρήματα που έχει σε εξέλιξη. Θέλω να βάλω σε τάξη όλες μου τις εκκρεμότητες και αυτές που κουβάλησα και από το ποδόσφαιρο. Το διάστημα αυτό δεν είναι σύντομο και ενδεχομένως να χρειαστούν πολλοί μήνες. Αν εμπλεκόμουν ξανά με το ποδόσφαιρο, θα ήταν μόνο στην ΑΕΛ και πουθενά αλλού, αλλά όχι τώρα. Και δεν θα ήμουν μόνος μου. Και σε καμία περίπτωση επιθετικά. Μόνο με συναίνεση. Τί εννοώ; Εγώ, δεν είμαι της φιλοσοφίας: "Διώξτε τον με το ζόρι". Πρέπει να υπάρχει διάλογος από μία ομάδα ανθρώπων που θα κάτσουν κάτω να πουν αυτά που θέλουν κι ο άλλος ο άνθρωπος να θέλει να φύγει».

Με τον κύριο Κούγια θα μπορούσατε να συνδιοικήσετε;

«Όχι, δεν θα μπορούσα και δεν θα ήθελα κιόλας να συνδιοικήσω. Δεν έχω τέτοιες καούρες... Δόξω τω Θεώ το έκανα 10 χρόνια. Θεωρώ όμως ότι έχουμε αντίθετες φιλοσοφίες».

Μ' αυτό που λέτε, βγαίνετε μπροστά.

«Αν ο ίδιος αποχωρούσε ή αν συμφωνούσε με κάποιους να δώσει την ομάδα, ενδεχομένως να συμμετείχα σε ένα σχήμα, αλλά εγώ να πάω με τσαμπουκάδες και να πω "διώξτε τον", δεν θα το έκανα».

Τόσο καιρό όμως λέγατε ότι «δεν ασχολούμαι».

«Μ' αυτόν τον τρόπο δεν βγαίνεις μπροστά. Λες ότι αν φύγεις κάποιος από την ομάδα κι η ομάδα είναι ξεκρέμαστη, αισθάνομαι ότι οφείλω και μπορώ να βάλω "1.000 ευρώ" και το γήπεδο που έχω».

Καλά 1.000 ευρώ μπορούμε να βάλουμε εμείς. Όταν λέει ο Πηλαδάκης ότι είναι εδώ, δεν εννοεί 1.000 ευρώ.

«Χάρη της συζήτησης. Οι προτεραιότητές μου είναι να προχωρήσω την προσωπική μου αναδιάρθρωση. Μεσομακροπρόθεσμα ίσως το έκανα και μόνο για την ΑΕΛ. Και τονίζω ξανά: Είμαι κάθετα αντίθετος με το "διώξτε τον". Αν φύγει ο ίδιος ή συμφωνήσει με άλλους και χρειαστεί η συνδρομή μου τότε θα το συζητήσω».

Οικονομικά δηλαδή θα είστε διαθέσιμος να βοηθήσετε;

«Μόνο αν έχω τελειώσει τη δική μου αναδιάρθρωση, γιατί αν δεν έχω τελειώσει δεν θα έχω την οικονομική δυνατότητα».