Ράσταβατς στο Gazzetta: «Στους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς βοηθούσα ανθρώπους»

Ποιο ήταν το «κλειδί» για την περσινή πορεία του Αστέρα Τρίπολης;

«Ηταν η σταθερότητα και η ομοιογένεια που υπήρχε, καθώς πολλοί παίκτες συνέχιζαν από την προπερασμένη σεζόν. Αυτά συνέβαλαν ώστε να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα».

Ο Αστέρας βγήκε 'αλώβητος' από την πρώτη καραντίνα και έμεινε αήττητος στα play out της τότε σεζόν. Πόσο πιθανό ήταν να έχει και πέρσι μία ανάλογη πορεία;

«Ηταν μία νέα κατάσταση για όλους μας και ήταν και νέος ο τρόπος που έπρεπε να αντιδράσουμε. Επρεπε να το αντιμετωπίσουμε με τον δικό μας τρόπο. Το καλό με εμάς ήταν πως καταλάβαμε πως έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί και πετύχαμε τον στόχο μας. Δουλέψαμε πολύ κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας και αυτό μας βοήθησε πολύ. Το σημαντικό ήταν πως δεν υπήρξαν τραυματισμοί και τους αποτρέψαμε με τη δουλειά που κάναμε. Το ότι υπήρξε σωστή πρόληψη ώστε να αποφευχθούν τραυματισμοί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για την περσινή πορεία του Αστέρα».

Ο Αστέρας έβγαζε ενέργεια και ένταση στα παιχνίδια του. Τα παραπάνω στοιχεία ήταν αποτέλεσμα δουλείας που έγινε και από το γυμναστή της ομάδας, Παύλο Γκότση;

«Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Ηταν αποτέλεσμα μίας ομαδικής δουλείας όλου του προπονητικού μας επιτελείο. Επίσης, χωρίς τακτικό πλάνο, δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε στο γήπεδο την ενέργεια που δείξαμε. Η ένταση που είχαμε μάς εντυπωσίασε και εμάς τους ίδιους. Ηταν κάτι νέο ακόμη και για μένα, σε ότι αφορά το πόσο πολύ αυξήθηκε. Δεν είναι συχνό αυτό, να βελτιώνεσαι συνεχώς στα επίπεδα φυσικής κατάστασης και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μίας σκληρής χρονιάς, όπως η περσινή».

Αλλάξατε στυλ προπόνησης λόγω κορονοϊού;

«Ηταν μία νέα κατάσταση και αν συνέχιζες με τον τρόπο σου όπως πριν και αν δεν μπορούσες να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα, θα είχες πολλά προβλήματα. Είχαμε μία νέα προσέγγιση, σε μία νέα κατάσταση».

Ποια ήταν τα αποτελέσματα που σας εντυπωσίασαν περισσότερο; Ο Αστέρας εκμεταλλεύτηκε αρκετά τον παράγοντα έδρα.

«Αυτό ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα. Διατηρήσαμε το καλό επίπεδο των εμφανίσεών μας, σε όλα τα επίπεδα, για πολύ καιρό και δείξαμε την ίδια συνέπεια. Μόνο έτσι μπορείς να διατηρηθείς σε καλό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ετσι είχαμε τη δυνατότητα να κερδίζουμε τις ομάδες που βρίσκονταν κάτω από εμάς και να είμαστε ανταγωνιστικοί κόντρα στις 'μεγάλες' ομάδες».

Ποιο ήταν το παιχνίδι που σας δημιούργησε τη μεγαλύτερη πίεση, ότι έπρεπε να κερδίσετε.

«Το εντός έδρας με τον Ατρόμητο στο ξεκίνημα της χρονιάς (σ.σ. νίκη 2-0). Τότε έπρεπε να δώσουμε μεγάλη βαρύτητα στην πρόβλεψη των τραυματισμών και κάνοντας rotation δεν μπορέσαμε να δείξουμε το επίπεδό μας και δεν ήμασταν ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα. Μετά από εκείνον τον αγώνα μπήκαμε σε μία νέα φάση».

Τί άλλαξε μετά από εκείνη την αναμέτρηση; Μετά είχατε συνεχόμενες νίκες.

«Από εκείνο το σημείο και έπειτα καταλάβαμε πως μπορούμε να κερδίσουμε τον οποιοδήποτε. Το νιώθαμε. Είχαμε αυτοπεποίθηση».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη ομάδα που αντιμετωπίσατε στο πρωτάθλημα;

«Ο Ολυμπιακός. Διέθετε τη μεγαλύτερη ποιότητα. Το πρόβλημα με τον Ολυμπιακό είναι πως στο ένα ματς μπορεί να έχεις προβλήματα στις στατικές φάσεις, στο άλλο από τα άκρα, στο άλλο να είναι σε καλή ημέρα κάποιοι παίκτες του. Προκαλούσε διάφορα προβλήματα στον αντίπαλο».

Πως νιώσατε στο γκολ του Παπαδόπουλου κόντρα στον Παναθηναϊκό; Είναι σπάνιο να σκοράρει ο γκολκίπερ.

«Ο Παπαδόπουλος παίζει καλά με τα πόδια. Εχει καλό αριστερό πόδι. Εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε άλλες επιλογές. Ευτυχώς έβαλε το γκολ και ήμασταν όλοι χαρούμενοι».

Υπήρξε κάποιος αγώνας που σας εντυπωσίασε η ομάδα σας;

«Σε δύο αγώνες. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ και στο εντός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ (2-2 στο ΟΑΚΑ και 2-1 στην Τρίπολη αντίστοιχα)».

Η επιτυχία του Αστέρα οφείλεται και στο γεγονός πως διέθετε δύο ισάξιους παίκτες σε κάθε θέση;

«Η διοίκηση έκανε καλές προσθήκες και δούλεψε πολύ καλά την περίοδο των μεταγραφών. Οι παίκτες που επιλέξαμε αποδείχθηκαν σωστοί για αυτό που θέλαμε να πετύχουμε».

Να περιμένουμε μεταγραφικές εκπλήξεις από τον Αστέρα αυτό το καλοκαίρι;

«Ξέρουμε τι παίκτες θέλουμε και ότι πρέπει να αφοσιωθούμε στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Το πλάνο μας είναι να επενδύσουμε στην ποιότητα και να αποκτήσουμε παίκτες που μπορούν να αποδειχθούν θετικές εκπλήξεις για όλους».

Πόσο σημαντικό είναι να έχετε παίκτες στην ομάδα όπως τον Μουνάφο, τον Ιγκλέσιας και τον Μπαράλες;

«Μας βοηθούν πάρα πολύ. Και εμένα αλλά και την ομάδα. Σαν παίκτες έχουν καλό επίπεδο και ξέρουν πολύ καλά το ελληνικό πρωτάθλημα και τους αντιπάλους μας. Μας βοηθούν σε πολλές λεπτομέρειες, ξέχωρα από την ποιότητά τους. Ξέρουν ο ένας τον άλλον και υποστηρίζει ο ένας τον άλλον και προσφέρουν τα μέγιστα στο club».

Πως αποφασίσατε να ακολουθήσετε τον δρόμο της προπονητικής;

«Οταν ήμουν νέος, 20 ετών τελείωσα τη σχολή των προπονητών. Ημουν καλός μαθητής, δεν ήμουν ο ποδοσφαιριστής που έπαιζε μπάλα και δεν πρόσεχε τα μαθήματά του. Μου άρεσε το σχολείο και τα πήγαινα καλά. Τελείωσα το αθλητικό σχολείο. Μόλις τραυματίστηκα και σταμάτησα να παίζω υπήρχε μόνο ένας δρόμος. Ερωτεύτηκα αμέσως αυτή τη δουλειά. Την αγάπησα και είπα πως θα ακολουθήσω τον δρόμο της προπονητικής μέχρι το τέλος της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Δεν ξέρω που θα φτάσω. Είναι πρώτα αγάπη και πάθος και μετά δουλειά. Δεν ξέρω που θα φτάσω. Οι άνθρωποι γύρω μου το βλέπουν και το εκτιμούν».

Κόουτς, μιλάτε για το ποδόσφαιρο με πολύ πάθος. Αν σας ρωτήσει ένα νεαρό αγόρι γιατί επιλέξατε να γίνετε παίκτης ή προπονητής, τί θα του απαντούσατε;

«Από τη δική μου οπτική γωνία είναι πολύ εύκολο να σας πω γιατί ασχολήθηκα επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. Εχει να κάνει με το μέλλον, την εξέλιξη και φυσικά από οικονομική άποψη είναι καλό να αποτελείς μέλος του ποδοσφαίρου. Όμως, το βασικότερο είναι να συνεισφέρεις στην εξέλιξη, στην πρόοδο και στην ανάδειξη ποδοσφαιριστών είτε έχει να κάνει με γυναικείο ή αντρικό επίπεδο. Σημαντικό, δε, είναι να αναγνωρίζει ο κόσμος τη δουλειά σου και να σε σέβεται. Είναι ευχαρίστηση και απόλαυση να είσαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο».

Ξεκινήσατε ως άμεσος συνεργάτης του Τόζα Βεζελίνοβιτς, που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην Ελλάδα.

«Ηταν μία εντυπωσιακή συνεργασία. Ο κουμπάρος μου (σ.σ. Βλάντιμιρ Μουράτοβιτς) έπαιζε ποδόσφαιρο στον Εθνικό Πειραιώς και με γνώρισε στον Τόζα, όπου και έγινα συνεργάτης του (σ.σ. στην Αλ Νασρ Μπενγκάζι). Ηταν εντυπωσιακός ως προπονητής».

Στην καριέρα σας έχει προπονήσει άντρες και γυναίκες. Στη χώρα μας δεν είμαστε σε υψηλό επίπεδο όσον αφορά στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Πώς μπορεί να εξελιχτεί αυτό το κομμάτι;

«Πρώτα απ' όλα, ήμουν στο κομμάτι της εξέλιξης των ποδοσφαιριστών στην Σερβική Ομοσπονδία και γι' αυτό συμμετείχα σε διάφορες ομάδες της εθνικής. Είτε ήταν ομάδες από τα κλιμάκια, είτε η πρώτη ομάδα, είτε οι γυναίκες. Μέσα στην Ομοσπονδία, προσπαθήσαμε να εξελίξουμε το κομμάτι των νέων παικτών και να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Όταν τελείωσαν αυτά τα προγράμματα, έκανα ένα βήμα πίσω και τότε ανέλαβα την εθνική ομάδα γυναικών και αργότερα ήμουν προπονητής στην Κ23 και αργότερα βοηθός στην πρώτη ομάδα. Η ιδέα της εξέλιξης δεν αλλάζει πουθενά. Διαφοροποιείται όμως ανάλογα τις ηλικίες».

Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς που βιώσατε τον πόλεμο στη Σερβία. Ολοι εμείς το βλέπαμε από την τηλεόραση.

«Είναι μία πολύ παράξενη εμπειρία. Εκείνη την εποχή ήμουν στον στρατό. Μου έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβω πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε έναν πόλεμο. Τότε μπορείς να δεις την καλύτερη και την χειρότερη πλευρά των ανθρώπων. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Σε μία φυσιολογική κατάσταση θα πεις στον γείτονά σου ''γεια σου τι κάνεις''. Στον πόλεμο όμως του λες ''γεια σου, πώς μπορώ να βοηθήσω; Τι χρειάζεσαι;''. Είναι πολύ διαφορετικό. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές ο πόλεμος σου βγάζει μία ενέργεια για θέληση ώστε να προχωρήσεις, μέσα από αυτές τις δύσκολες στιγμές. Κάποια στιγμή τις συνηθίζεις και μπορείς να ξεπερνάς πιο εύκολα τα εμπόδια.

Τότε υπηρετούσα στο στρατό. Δεν θα ξεχάσω τις μέρες που έπεφταν βόμβες στα κτήρια, τις μέρες που αρκετοί άνθρωποι τραυματίστηκαν ή έχασαν τη ζωή τους.

Ήμουν κοντά στις περιοχές αυτές. Βρισκόμουν έξω και προσπαθούσα να βοηθήσω τους ανθρώπους που ήταν τραυματισμένοι, να διακομιστούν σε κάποιο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η άμεση εμπλοκή που είχα με τον πόλεμο αυτόν».

Ο πόλεμος, σίγουρα, είναι ένα τραγικό γεγονός από μόνος του. Όμως, πιο είναι το πιο... άγριο πράγμα που βιώσατε εσείς; Είχατε και τον εμφύλιο...

«Στον εμφύλιο δεν συμμετείχα ενεργά. Δεν είχα κάποια επαφή. Είμαι τυχερός γιατί σ' εκείνη την περίοδο δεν είδα με τα μάτια μου κάποιον άνθρωπο να χάνει τη ζωή. Μόνο τραυματίες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών».

Πώς θυμάστε την πρώτη σας παρουσία στην Ελλάδα για την Ξάνθη;

«Η πρώτη εμπειρία μου και κάτι που δεν θα ξεχάσω. Η πρώτη μου συνάντηση με τον Πανόπουλο ήταν στην Αθήνα, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Προσπάθησε να καταλάβει την ποδοσφαιρική μου φιλοσοφία. Αυτή, λοιπόν, ήταν κι η πρώτη συνέντευξη για δουλειά που έδωσα στο εξωτερικό. Και πήρα αυτήν τη δουλειά. Η πρώτη εντύπωση που έλαβα για το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν η σοβαρότητα κι ο επαγγελματισμός του κύριου Πανόπουλου. Πήρα μια δουλειά χωρίς να ξέρει ξέρει ο ένας τον άλλον».

Κάτι προσωπικό που θυμάστε από τον κύριο Πανόπουλο;

«Είναι πολύ απλό. Τη στιγμή που αποφάσισε να με πάρει μού είπε "εσύ είσαι αυτός που αποφασίζει". Πριν σε προσλάβει, προσπαθεί να μάθει τα πάντα για σένα αλλά από τη στιγμή που σε επιλέγει σού δίνει το χώρο που χρειάζεσαι για να δουλέψεις και σε υποστηρίζει. "Δεν είμαστε η ομάδα που κερδίζει σ' όλα τα ματς. Θα είμαι εκεί να σε υποστηρίξω όταν έρθουν κάποια άσχημα αποτελέσματα. Μη στεναχωριέσαι, απλά δούλευε", μου είχε πει. Ήξερε ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε πολλά νικηφόρα αποτελέσματα στη σειρά».

Συμβαίνει το ίδιο και με τους κύριους Μπάκο-Καϋμενάκη;

«Ναι είναι αρκετά το ίδιο. Για μένα, ναι. Εκείνοι με ήξεραν καλύτερα απ' ότι ο Πανόπουλος όταν μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω στην Ελλάδα, όπως είναι λογικό.

Τους αρέσει να ακολουθείς την γενικότερη φιλοσοφία που έχουν χτίσει στο σύλλογο και στη συνέχεια σε υποστηρίζουν».

Η διαφορά του ποδοσφαίρου στη Σερβία με την Ελλάδα;

«Η βασική διαφορά είναι ότι στο ποδόσφαιρο της Σερβίας βλέπεις να ρίχνεται το βάρος περισσότερο στην ανάπτυξη, ενώ στην Ελλάδα το επίπεδο είναι πιο ανταγωνιστικό και επαγγελματικό. Σ' έναν σέρβικο σύλλογο πρέπει να παίρνεις κάποια καλά αποτελέσματα και να βοηθάς στην εξέλιξη κάποιων νέων παικτών. Αν δεν εξελίξεις κάποιον, ώστε να κάνει μεταγραφή στο εξωτερικό, τα χρήματα για το μπάτζετ της επόμενης χρονιάς θα είναι πολύ λίγα. Οπότε αυτή είναι η προτεραιότητα για ένα σύλλογο στη χώρα μου».

Προπονήσατε και τη γυναικεία Κ19 εθνική ομάδα της χώρας σας με τεράστια επιτυχία, κατακτώντας το Euro το 2011. Ξέρετε, ζούμε σε μια εποχή που αρκετές γυναίκες έχουν αρχίσει να μιλάνε ανοιχτά για το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης που έχουν δεχτεί. Είχατε αντιληφθεί εσείς κάτι ανάλογο; Εσας είχε πει κάποια κοπέλα κάποιο περιστατικό που της συνέβη;

«Συνεργάστηκα με γυναίκες σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Η επαφή μου μαζί τους δεν ήταν τόσο συχνή, τις έβλεπα λίγες φορές μέσα στο χρόνο. Ετσι, ήταν δύσκολο να μου μιλήσουν για τόσο προσωπικά θέματα. Από την άλλη, στις εθνικές ομάδες βρίσκονται οι καλύτερες. Το επίπεδο όλων όσων εμπλέκονται μ' αυτές είναι πολύ υψηλό και επαγγελματικό».

Υπάρχει διαφορά στο να προπονείς γυναικεία ομάδα απ' ότι αντρική;

«Η σημαντικότερη διαφορά έχει να κάνει με τη ψυχολογία. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν περισσότερα σκαμπανεβάσματα στη ψυχολογία. Όσον αφορά στο κομμάτι της προπόνησης υπάρχουν κάποιες διαφορές όσον αφορά στο επίπεδο. Οι γυναίκες όμως μπορούν να αναπτύσσουν περισσότερα ταλέντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο απ' ότι οι άντρες που δουλεύουν περισσότερο σε συγκεκριμένα κομμάτια. Όμως η δική μου φιλοσοφία έχει να κάνει με το πρόγραμμα εξέλιξης, το οποίο δεν πρέπει να αλλάζει».

Συμμετείχατε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική ομάδα. Δυνατή ανάμνηση. Σωστά;

«Φυσικά. Η σημαντικότερη ανάμνηση είναι η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο ως βοηθός. Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με παίκτες παγκόσμιου επιπέδου όπως είναι ο Μάτιτς, ο Τάντις, ο Κολάροφ, ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς... Εκεί βλέπεις τις ικανότητές τους, ζεις μαζί τους και είναι πραγματικά προνόμιο να είσαι σ' αυτήν την κατάσταση».

Πώς μπορείτε να κρατάτε την ισορροπία στα αποδυτήρια, δουλεύοντας με τόσο μεγάλα ονόματα;

«Καλή η ερώτησή σας, δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να φαίνεται προς τα έξω. Υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο που ισχύει για κάθε παίκτη, ανεξάρτητα από το αν είναι 15 ετών και βρίσκεται σε κάποιον μικρό σύλλογο ή αν είναι 30 και παίζει στο μεγαλύτερο σύλλογο του κόσμου: Αν εσύ ως προπονητής καταφέρεις να τον εξελίξεις, τότε θα σε ακολουθήσει όποιος κι αν είναι. Τη στιγμή που θα καταλάβει ότι εσύ δεν είσαι αυτός που θα τον βοηθήσεις, τότε θα αρχίσουν και τα προβλήματα. Πρέπει να είσαι ικανός για να τους κερδίσεις, επειδή αυτοί οι παίκτες έχουν την ποιότητα και είναι εκεί γιατί μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αν μπορείς, λοιπόν, να τους εξελίξεις δεν θα έχεις προβλήματα μαζί τους. Αν, από την άλλη δεν μπορείς, θα έχεις προβλήματα όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη προσωπικότητα που είχατε να διαχειριστείτε; Όχι μόνο στην εθνική ομάδα - και στην Ξάνθη ή τώρα στον Αστέρα.

«Δεν ξέρω... Δεν έχω κάποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Υπήρξαν βέβαια παίκτες, που δεν είχα και την καλύτερη συνεργασία, αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν καλό. Σίγουρα όχι τέλειο, αλλά ήταν καλό. Εχει να κάνει με τον χαρακτήρα. Υπάρχουν σκληροί χαρακτήρες και δεν είναι τόσο εύκολο να τους πιέσεις από την αρχή, μέχρι να σε εμπιστευτούν. Από την άλλη, αυτό του είδους παίκτες, είναι κι αυτοί που θα πιέσουν τους άλλους να ακολουθήσουν τη φιλοσοφία σου όταν σε αποδεχτούν».

Τί είδους χαρακτήρας είναι ο Μίλαν Ράσταβατς, τόσο ως προπονητής όσο κι ως χαρακτήρας;

«Πιστεύω ότι έχει ομοιότητες η προσωπικότητά μου τόσο ως προπονητής όσο κι ως άνθρωπος. Πρώτα απ' όλα μου αρέσει να κάνω πράγματα που απολαμβάνω και στη ζωή μου και στο ποδόσφαιρο.

Κατά δεύτερον, μου αρέσει να γίνομαι όλο και πιο ποιοτικός και να είμαι αυστηρός για τα νέα πράγματα που είμαι σίγουρος ότι μπορούν να μας εξελίξουν».

Αν δεν είχατε ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, τί θα κάνατε;

«Δεν κατάφερα να τελειώσω το Πανεπιστήμιο. Θα ήμουν προγραμματιστής».

Καταλαβαίνετε ελληνικά;

«Ναι, μαθαίνω. Ξεκίνησα μαθήματα από τον προηγούμενο Μάρτιο, γίνομαι όλο και καλύτερος».

Η χειρότερη περίοδος της καριέρας σα; Και ποια είναι η καλύτερη;

«Η χειρότερή μου φάση ήταν όταν έφυγα από την Ξάνθη και για ένα μεγάλο διάστημα δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Αρνήθηκα προτάσεις γιατί είχα αντιληφθεί ότι δεν θα ήταν καλές οι συνθήκες για να εργαστώ. Είμαι από τους τύπους που τους αρέσει να δουλεύουν.

Η καλύτερη περίοδος είναι τώρα με τον Αστέρα, που βρισκόμαστε ανάμεσα στα καλύτερα κλαμπ της χώρας».

Είστε πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Ξέρετε, ότι μας αρέσει ως λαός να μιλάμε για στημένα ματς. Εχετε ακούσει ή σας έχει ζητηθεί κάτι ύποπτο ποτέ; Όχι μόνο στην Ελλάδα.

«Είμαι τυχερός γιατί δεν είχα την ευκαιρία να αντιμετωπίσω ποτέ μια τέτοια κατάσταση. Ξέρετε, αυτό έχει να κάνει και με την επιλογή των συλλόγων. Υπάρχουν κάποιες ομάδες που ασχολούνται μ' αυτές τις καταστάσεις περισσότερο ή λιγότερο και 'γω αποφεύγω να είμαι μέλος αυτών. Εχω ακούσει πολλές φήμες είναι η αλήθεια, αλλά θεωρώ ότι τα περισσότερα είναι όντως φήμες παρά πραγματικά γεγονότα. Μας αρέσει να βρίσκουμε κάτι όταν δεν είναι τα πράγματα όπως θέλουμε.

Ενα καλό παράδειγμα είναι αυτά τα play off που τελείωσαν πρόσφατα όπου είχαμε ξένους διαιτητές. Λάθη γίνονται και πρέπει να το παραδεχτούμε. Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι Ελληνες διαιτητές δεν είναι καλοί και τους υποστηρίζω περισσότερο».

Ποιο λάθος σε νευρίασε περισσότερο;

«Το λάθος είναι λάθος. Με εκνευρίζει όμως όταν βλέπω τρία συνεχόμενα περιστατικά να συμβαίνουν μόνο υπέρ της μίας πλευράς».

Θα μας πείτε ένα ματς που συνέβη αυτό;

«Δεν ξέρω (γέλια). Κοιτάξτε, δεν θυμάμαι».

Δεν είστε τύπος που «βγαίνετε από τα ρούχα σας;

«Ναι, μου συμβαίνει μερικές φορές. Δεν μπορώ να είμαι ήρεμος πάντα, αλλά το ξεπερνάω. Αναλύω το ματς, δεν στέκομαι στη διαιτησία και προχωράω».

Η γνώμη σας για τους Σέρβους παίκτες στη χώρα μας;

«Η εντύπωσή μου είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες από τη Σερβία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα αλλά όσοι είναι εδώ είναι καλοί παίκτες. Ο Ραντζέλοβιτς δεν είχε την καλύτερή του σεζόν πέρυσι, αλλά αυτή τη διετία κατάφερε να πετύχει σημαντικά γκολ και να γίνει γνωστός. Κάνει καλή δουλειά στον Ολυμπιακό. Ο Ζίβκοβιτς κι ο Ζίβκοφιτς επίσης είναι καλοί παίκτες. Είναι πολύ σημαντικοί παίκτες για τον ΠΑΟΚ, ο Αντρίγια είχε και σημαντικά γκολ. Δεν υπάρχουν τόσο πολλοί, αλλά έχουν την ποιότητα».

Ερυθρός Αστέρας ή Παρτίζαν;

«Δεν είμαι από το Νόβι Σαντ, αλλά από το Βρσατς. Μεγάλωσα ποδοσφαιρικά στη Βοϊβοντίνα, οπότε είμαι Βοϊβοντίνα».

Ποιος είναι ο στόχος σας με τον Αστέρα και ποιος ως προπονητής γενικότερα;

«Το να πάρω κάποιο τρόπαιο με τον Αστέρα θα είναι τέλειο. Το Κύπελλο είναι κάτι που σκεφτόμαστε και θα πιέσουμε περισσότερο γι' αυτόν το στόχο. Ο άλλος στόχος είναι να είμαστε και πάλι στα play off.

Ως προπονητής; Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που σκέφτομαι: Να βρίσκομαι στο υψηλότερο επίπεδο που είναι δυνατόν».