Μάικ Τάισον: Η δόξα του ηττημένου!

Ο Μάικ Τάισον γεννήθηκε για να πυγμαχεί. Το σκληρό σπορ ήταν φτιαγμένο γι’ αυτόν και το εκμεταλλεύτηκε. Στο ρινγκ μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε και κανείς δεν θα τον κατηγορούσε. Ίσα, ίσα…

Η επιβολή της κυριαρχίας του έγινε με τέτοιο τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Το τέλος ξεκίνησε όταν έμαθε ότι η ζωή δεν είναι ρινγκ και δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Τα απανωτά χτυπήματα στην προσωπική ζωή τον έκαναν ευάλωτο και όταν ήρθε η ώρα να πέσει, έπεσε με θόρυβο.

Για τον Τάισον δεν υπήρξε ούτε ένα στήριγμα εκτός πυγμαχίας, ούτε ένα! Φανταστείτε πώς είναι αυτό. Να χτυπάς, να χτυπάς, να ρίχνεις στο καναβάτσο πάρα πολλούς αντιπάλους και να μην έχεις μια γωνιά εκτός αγώνα να ξαποστάσεις. Ναι, ο Τάισον υπήρξε ιδανικός πυγμάχος μια και η αθλητική ζωή του πυγμάχου είναι μοναχική και στη σιωπή ζυμωμένη.

Δεν έχουν σημασία τα φώτα, το σόου, τα χρήματα… Την ώρα που χτυπά το καμπανάκι ο πυγμάχος μένει μόνος και όταν όλα τελειώσουν ένα κομμάτι του έχει μείνει για πάντα στο ρινγκ. Ο Τάισον άφηνε με πάθος τα κομμάτια του όπως και τις πληγές του ανοιχτές και σε μια φυλακή πηγαινοερχόταν, αυτή του κόσμου εκτός ρινγκ.

Γνώρισε την επιτυχία, έκανε θαυμάσιες πράξεις, αλλά τα κομμάτια ήταν εκεί για να του θυμίζουν την αδυναμία του, η αποτυχία και τα λάθη έγιναν άθραυστοι καθρέφτες που πάντα έστεκαν όρθιοι και αμείλικτοι.

Ο Μάικ Τάισον γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1966 στο Μπρούκλιν και ήταν το μικρότερο από τα τρία παιδιά του Τζιμ Κιρκπάτρικ και της Λόρνα Τάισον. Οι γονείς του δεν παντρεύτηκαν ποτέ και λίγο μετά τη γέννηση του ο πατέρας του τους εγκατέλειψε.

Ο μικρός Τάισον πήρε το επώνυμο του από τον προηγούμενο γάμο της μητέρας του. H Λόρνα Τάισον λίγο μετά τον ερχομό του Μάικ στη ζωή πήρε τα παιδιά της και μετακόμισε στην περιοχή Μπράουνσβιλ. Η περιοχή αυτή του Μπρούκλιν ήταν ιδιαίτερα σκληρή και για να αντεπεξέλθει στις άγριες απαιτήσεις του γκέτο, ο Τάισον κατέφυγε στις γροθιές του.

Όποιος συμμαθητής του τον κορόιδευε για την ψηλή φωνή του, δεχόταν τα χτυπήματα του. Στα 12 συνελήφθη για κλοπή τσάντας και στάλθηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα ανηλίκων «Tryon School for Boys».

Εκεί θα συναντήσει τον Μπόμπι Στιούαρτ, σύμβουλο και πρώην πυγμάχο. Ο Στιούαρτ θα δει εκτός από τον εριστικό χαρακτήρα του πιτσιρικά την αύξηση του βάρους και της μυϊκής του μάζας. Αυτός θα γίνει η αιτία να γνωρίσει ο Τάισον τον προπονητή Κας Ντ’ Αμάτο.

Ο Ντ’ Αμάτο στο παρελθόν είχε προπονήσει τον πρώην πρωταθλητή πυγμαχίας Φλόιντ Πάτερσον, όμως ο νεαρός δεν μπορούσε να ελεγχθεί εύκολα (στα 16 αποβλήθηκε από το Λύκειο). Το 1984 ο Ντ’ Αμάτο θα γίνει κηδεμόνας του.

Οι δυο τους ήλπιζαν πως θα αντιπροσωπεύσουν τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, όμως δυο ήττες από τον Χένρι Τίλμαν έβαλαν τέλος στο όνειρο. Το γεγονός αυτό δεν επηρέασε την εξέλιξη του Τάισον. Το επαγγελματικό ντεμπούτο του έγινε στις 6 Μαρτίου 1985 και όταν η χρονιά ολοκληρώθηκε είχε ρεκόρ 15-0!

Η μεγάλη όμως ήττα θα ερχόταν εκτός ρινγκ. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς πέθανε ο Κας Ντ’ Αμάτο αφήνοντας τον Τάισον χωρίς πατρικό πρότυπο.

Οι επιπτώσεις της απώλειας Ντ’ Αμάτο θα φανούν αργότερα. Ο χρόνος που περνά κινείται με την ορμή του νεαρού που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Και τα καταφέρνει! Τον Νοέμβριο του 1986 κερδίζει τον Τρέβορ Μπέρμπικ και γίνεται ο νεότερος πρωταθλητής βαρέων βαρών (WBC). Ήταν μόλις 19 ετών!

Ο Τάισον δεν σταματά, δεν λυγίζει και κερδίζει, κερδίζει, κερδίζει… Στις αρχές του 1987 θα κατακτήσει τον τίτλο της WBA (World Boxing Association) και τον Αύγουστο αυτόν της IBF (International Boxing Federation). Τα έχει όλα και η ενέργεια μένει αμείωτη. Υπερασπίζεται επιτυχώς τρεις φορές τον τίτλο του και στις 27 Ιουνίου 1988 δίνει μια εντυπωσιακή παράσταση. Αντιμετωπίζει τον μέχρι τότε αήττητο Μάικλ Σπινκς και τον βγάζει νοκ άουτ σε 91 δευτερόλεπτα!

Μαζί με τη νίκη έρχονται και 20 εκατομμύρια δολάρια αμοιβή. Κι αν το καμπανάκι έχει πάψει να χτυπά, ο αγώνας για τον Τάισον δεν σταματά. Δεν υπάρχει όμως άλλος πυγμάχος απέναντι, ούτε διαιτητής. Εκτός ρινγκ αντίπαλοι είναι ο αδύναμος χαρακτήρας του, η φιλαργυρία, η εκμετάλλευση, η υποκρισία, η μοναξιά, η βία και η έλλειψη πατρικού προτύπου. Ο Τάισον χωρίς να το ξέρει άφηνε κάθε ελπίδα και εισερχόταν στην προσωπική του κόλαση.

Η προσωπική του ζωή μπαίνει στο στόχαστρο των σκανδαλοθηρικών εντύπων. Η σύζυγος του Ρόμπι Γκίβενς τον κατηγορεί για σωματική κακοποίηση, ενώ έρχεται σε αντιπαράθεση με τον μάνατζερ του Μπιλ Κέιτον για το ποσοστό κέρδους που εισέπραττε ο τελευταίος. Στις 23 Αυγούστου 1988 σπάει το δεξί του χέρι σε καβγά με τον πυγχμάχο Μιτς Γκριν. Λίγο μετά θα τραυματιστεί σε αυτοκινητικό ατύχημα. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι επρόκειτο για απόπειρα αυτοκτονίας. Η πρόσληψη χημικών ουσιών τον έκανε ασταθή και ευερέθιστο και ίσως ήταν αυτή που τον έκανε να χάσει τον έλεγχο της BMW.

Τον Σεπτέμβριο θα συνεργαστεί με τον προωθητή αγώνων Ντον Κινγκ και ένα μήνα μετά η σύζυγος του θα υποβάλλει αίτηση διαζυγίου. Αγωνιστικά μένει στην κορυφή και το 1989, όμως στις 10 Φεβρουαρίου 1990, στο Τόκιο, θα χάσει από τον Μπάστερ Ντάγκλας. Η απώλεια του τίτλου είναι το μικρότερο από τα προβλήματα του. Στις 18 Ιουλίου 1991 γνωρίζει το μοντέλο Ντεζιρέ Ουάσιγκτον. Λίγες μέρες μετά θα υποβάλλει στην αστυνομία καταγγελία εναντίον του Τάισον ισχυριζόμενη ότι τη βίασε.

Πέρα από τον βιασμό του απαγγέλλονται άλλες τρεις κατηγορίες ενώ ορίζεται εγγύηση ύψους 30 χιλιάδων δολαρίων. Η καταβολή του ποσού τον αφήνει προσωρινά ελεύθερο μέχρι τον Φεβρουάριο του 1992. Τότε, ακριβώς δύο χρόνια μετά την ήττα στο Τόκιο, θα μάθει ότι είναι ένοχος για τον βιασμό και για δύο περιπτώσεις αποκλίνουσας σεξουαλικής συμπεριφοράς. Καταδικάζεται σε δεκαετή φυλάκιση με τέσσερα χρόνια αναστολή.

Ο Τάισον βίωνε το μαρτύριο που προκαλούσε στους αντιπάλους του. Δεχόταν απανωτά χτυπήματα λες και ανεμοστρόβιλος έπεφτε πάνω του. Το πυγμαχικό του στιλ ήταν να μπαίνει και να βγαίνει από τις από τις γροθιές του άλλου και την κατάλληλη στιγμή να ξεσπά με συνδυασμό δικών του χτυπημάτων. Στην ουσία «κρυβόταν» και όταν έπρεπε ξάφνιαζε τον αντίπαλο. Η ταχύτητα, η δύναμη και η επιθετικότητα του έδιναν πλεονέκτημα, γινόταν εκφοβιστικός, επιβλητικός…

Οι εκτός ρινγκ καταστάσεις ήταν τέτοιας έντασης και ύφους. Αποφυλακίζεται με όρους τον Μάρτιο του 1995 και το 1996 καταφέρνει να πάρει πίσω τους τίτλους του. Αυτό όμως είναι πρόσκαιρο μια και η οριστική καταδίκη έρχεται και ακούει στο όνομα Εβάντερ Χόλιφιλντ. Πράγματι, μετά απ’ αυτόν μόνο η γωνιά του ηττημένου υπήρξε… φιλόξενη για τον Τάισον. Τον Νοέμβριο του 1996 ο Χόλιφιλντ θα του πάρει τον τίτλο της WBA και τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς ορίζεται ο επαναληπτικός.

Στον τρίτο γύρο ο Τάισον δαγκώνει το αφτί του αντιπάλου, αποκλείεται και χάνει την άδεια πυγμαχίας. Θα περάσουν 18 μήνες για να επιστρέψει στη δράση. Κερδίζει τον Φρανς Μπόθα αλλά η χαρά κρατά ελάχιστα, αφού θα τραυματίσει δύο πολίτες σε καβγά μετά από αυτοκινητικό ατύχημα. Δεν αποφεύγει την τιμωρία και για τρεισήμισι μήνες θα κρατηθεί στη φυλακή.

Το 2000 θα κάνει την τελευταία προσπάθεια επιστροφής. Επικρατεί του Λου Σαβάρες και μετά βάζει στόχο τον τότε πρωταθλητή Λένοξ Λιούις. Τα σχόλια εναντίον του ξεπερνούν το όριο και απλά προσθέτουν θόρυβο στην πτώση του. Το καλοκαίρι του 2003 υπέβαλε αίτηση πτώχευσης, λέγοντας ότι σπατάλησε κέρδη 300 εκατομμυρίων δολαρίων!

Για τον «Iron Mike» η ζωή υπήρξε μια ατέρμονη δοκιμαστική περίοδος. Πότε δεν ένιωσε ασφάλεια με οτιδήποτε κι αν κατάφερε να επιβιώσει το έκανε χάνοντας τα πάντα! Στο δικό του πεδίο μάχης δεν υπήρξε τέλος, δεν υπήρξε νικητής, μόνο η δόξα του ηττημένου, αυτή που θα τον συντροφεύει πάντα.

H πρωτοποριακή πλατφόρμα της bwin σε περιμένει με νέες λειτουργίες! |21+

Πηγές
-«Iron Mike» explosive in and out of ring [espn]

-«The Untold Truth of Mike Tyson» [grunge.com]