Αντρίγια Ζίβκοβιτς: «Θέλω να κατακτήσω το νταμπλ με τον ΠΑΟΚ»!

Ο «Ζίλε», πάντως, αντιλαμβάνεται τα πράγματα να εξελίσσονται ακριβώς έτσι όπως τα φαντάστηκε όταν υπέγραφε στον «Δικέφαλο» με το 1/8 των χρημάτων που πληρωνόταν από τους Πορτογάλους. Και λεφτά τους πήρε ως αποζημίωση (1.800.000 ευρώ, παρακαλώ…) και με ένα δικό του γκολ τους προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στα περσινά playoffs του Champions League.

Το γκολ εναντίον της Μπενφίκα ανήκει στο παρελθόν, όχι όμως και οι στιγμές όταν πρωτοάκουσε για τον ΠΑΟΚ και το ενδιαφέρον του. «Αρχικά δεν το πίστευα, όμως όταν οι συζητήσεις προχωρούσαν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θα παίξω ξανά σε μια ομάδα με άσπρο και μαύρο», λέει.

- Τι θυμάσαι από εκείνες τις μέρες, Αντρίγια;

«Τα πάντα! Όλες τις κουβέντες που έγιναν, όλα όσα άκουγα τότε, ξέρεις ήταν μεγάλο το δέλεαρ για μένα, λόγω της Παρτίζαν, να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ. Όλοι γνωρίζουν το ισχυρό δέσιμο και τη φιλία των δύο συλλόγων. Πραγματικά ήμουν πολύ χαρούμενος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ».

- Αντιλαμβάνομαι ότι ήταν μια δύσκολη περίοδος για σένα ύστερα από τέσσερα χρόνια στη Λισαβόνα…

«Δεν ήταν μόνο εκείνη η περίοδος. Γενικά τα δύο τελευταία μου χρόνια στην Μπενφίκα ήταν δύσκολα. Όμως, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Με καλές και κακές στιγμές. Πρέπει να προσαρμόζεσαι, να αφήνεις πίσω του τις δύσκολες στιγμές και να προχωράς μπροστά».

- Τι ήταν αυτό που διατήρησε ζεστή τη φλόγα για το ποδόσφαιρο, σε μια εποχή που σχεδόν δεν έπαιζες καθόλου και απλά έκανες προπονήσεις με την ομάδα της Λισαβόνας;

«Δεν είμαι τύπος που τα παρατάει εύκολα. Έτσι, λοιπόν, δεν τα παράτησα ποτέ και τώρα είμαι εδώ στον ΠΑΟΚ, γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα, βελτιώνω πράγματα στο παιχνίδι μου και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί και κατά τη διάρκεια της νέας σεζόν».

Ο Αντρίγια και ο πατέρας του, Γιόβιτσα, συμφώνησαν σε μια αποζημίωση πολύ μικρότερη των χρημάτων που προέβλεπε το συμβόλαιο με την Μπενφίκα, ουσιαστικά ήταν σα να εξαγοράζανε τον τελευταίο χρόνο και κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για να έρθει στην Τούμπα προσθέτοντας το όνομά του στη λίστα των εννέα Σέρβων ποδοσφαιριστών (Φούρτουλα, Τζούρτζεβιτς, Κρισμάρεβιτς, Γκάβρανσιτς, Βλ. Ίβιτς, Ιλιεφ, Βούκιτς, Ζ. Ζίβκοβιτς, Ά. Ζίβκοβιτς) και δύο προπονητών (Βούκοτις, Στανόγεβιτς) που έχουν περάσει από Παρτίζαν και ΠΑΟΚ, σε μια μακρόχρονη σχέση η οποία ξεκίνησε ποδοσφαιρικά στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και εξελίχθηκε στις αρχές του ’90 όταν οι οπαδοί των δύο ομάδων αδερφοποιήθηκαν κάτω από το μότο: «Ίδια χρώματα, ίδια θρησκεία» - «Iste boje, ista vera»!

- Αλήθεια, ποιοι ήταν αυτοί που σε βοήθησαν και σε στήριξαν προκειμένου να μείνει όρθιος και όπως λες να μην τα παρατήσεις;

«Οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ με την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε σε επαφή»

- Και…

«Φυσικά η οικογένεια μου! Ανέκαθεν πορευόμαστε όλοι μαζί. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, η αδερφή μου. Είμαστε μια γροθιά. Με ακολουθούν στα παιχνίδια μου, έρχονται συχνά στη Θεσσαλονίκη, είναι δίπλα μου σε κάθε στιγμή».

- Αυτοί, τουλάχιστον, ίσως να είχαν την ευκαιρία να σε δουν ζωντανά και σε κάποιο παιχνίδι μέσα στην Τούμπα, γιατί η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν είχε αυτή τη δυνατότητα στην πρώτη σου χρονιά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

«Ναι, ο κορονοϊός δεν μου επέτρεψε να παίζω σε μια γεμάτη Τούμπα. Έχω ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτό το γήπεδο, για την ατμόσφαιρα, για τους οπαδούς, για τη δύναμη που δίνει ο κόσμος από τις εξέδρες, που ανυπομονώ και περιμένω πως και πως να μπω να παίξω σε μια γεμάτη Τούμπα».

- Μέχρι τώρα ότι έχεις ζήσει περιορίζονται, λόγω του κορονοϊού, σε κάποιες μεμονωμένες επαφές στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και εκείνη την απίστευτη βραδιά μετά την πρόκριση επί της Μπενφίκα ή υπάρχουν κι άλλες στιγμές;

«Ήταν απίστευτο αυτό που ζήσαμε εκείνο το βράδυ έξω από το γήπεδο και μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Έχουν έρθει οπαδοί και σε κάποιες προπονήσεις, όπως πριν από τον τελικό του κυπέλλου, αλλά πραγματικά, πιστέψτε με, το εννοώ όταν λέω ότι γι’ αυτόν τον κόσμο ανυπομονώ σαν μικρό παιδί να μπω και να παίξω σ’ ένα κατάμεστο γήπεδο, όπως είναι η Τούμπα».

- Ο κορονοϊός έφερε τα πάνω-κάτω στις ζωές όλων μας, στις δουλειές μας, επηρέασε και το ποδόσφαιρο.

«Σιγά – σιγά τα πράγματα βελτιώνονται στις ζωές μας. Χρειάζεται να παραμείνουμε προσεκτικοί για το καλό όλων μας. Όταν περάσει ολοκληρωτικά όλο αυτό θα μπορέσει να επιστρέψει και η κανονικότητα στο ποδόσφαιρο. Σε κάποιες χώρες οι φίλαθλοι μπορούν να πηγαίνουν ξανά στο γήπεδο, είδαμε στο Euro τις εικόνες από τις κατάμεστες κερκίδες, αυτό είναι το ποδόσφαιρο».

- Για τον ΠΑΟΚ λένε πως ο κόσμος του είναι ο 12^ος παίκτης του; Δεν το έχεις ζήσει, αλλά σίγουρα θα το έχεις ακούσει…

«Έτσι είναι όπως τα λες. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι και πρέπει να ξαναγίνει ο 12^ος παίκτης μας. Αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ομάδας και το ξαναλέω ανυπομονώ να παίξω μπροστά σ’ αυτό το απίστευτο κοινό, να τους δούμε ξανά στο γήπεδο».

Οι περσινές εμφανίσεις στην Ελλάδα δεν πέρασαν απαρατήρητες στους συμπατριώτες του. Μπορεί να μην πήρε λεπτά συμμετοχής στους αγώνες για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022, ωστόσο επέστρεψε στις κλήσεις της εθνικής Σερβίας και άρχισε να τοποθετεί το όνομά του στην κουβέντα για το αύριο του σερβικού ποδοσφαίρου.

Άρχισε να θυμίζει το παιδί που στα 13 του βρέθηκε στο Ζέμουν, το σπίτι των ακαδημιών της Παρτίζαν στο Βελιγράδι, στα 16 του είχε κάνει ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα και σε ηλικία 17 ετών και 92 ημερών έγινε ο νεότερος παίκτης που είχε αγωνιστεί στην εθνική Σερβίας. Κι όλα αυτά χάρη στην εμπιστοσύνη που του έδειξαν δύο προπονητές, με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, ο Αμπέλ Φερέιρα και ο Πάμπλο Γκαρσία

- Τώρα στην ομάδα υπάρχει ένας νέος προπονητής ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Πολλές αλλαγές, πολλά διαφορετικά πράγματα έχεις ζήσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.

«Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτά συμβαίνουν στις ομάδες. Εμείς πρέπει να μένουμε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας, σταθεροί σ’ αυτό που πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο, τη δουλειά μας με λίγα λόγια, είμαστε επαγγελματίες».

- Βλέπεις διαφορές ανάμεσα στους τρεις προπονητές. Αν μη τι άλλο είχαν διαφορετική φιλοσοφία;

«Καταρχήν και ο Αμπέλ και ο Πάμπλο είναι πολύ καλοί προπονητές και πολύ καλοί χαρακτήρες. Δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα μαζί τους. Τώρα στην ομάδα έχει έρθει ο Ραβζάν Λουτσέσκου, που επίσης είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής».

- Μίλησε μου λίγο παραπάνω για τον Ραζβάν Λουτσέσκου, όσο τον έχεις ζήσει αυτές τις τέσσερις εβδομάδες που βρίσκεται στην ομάδα.

«Αυτό δημιουργεί από την πρώτη μέρα είναι μια πολύ καλή ατμόσφαιρα μέσα στα αποδυτήρια, ενώ παράλληλα φτιάχνουμε μια καλή ομάδα. Δε θέλω να πω πιο πολλά, ακόμη είμαστε στην αρχή, αλλά βλέπω ότι είμαστε στον σωστό δρόμο».

- Τον ακούμε διαρκώς να σας ζητάει να αποκτήσετε ψυχολογία και νοοτροπία νικητή. Αυτό πιστεύεις ότι μπορεί να είναι το κλειδί της επιτυχίας για τον ΠΑΟΚ τη νέα χρονιά;

«Όντως, αυτά μας λέει κάθε μέρα. Εμείς δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε από το να παραμείνουμε προσηλωμένοι στον στόχο μας, να συνεχίζουμε την σκληρή δουλειά κάθε μέρα, μόνο έτσι θα έρθουν και οι επιτυχίες. Αν δεν τα παρατήσεις μπορείς να πετύχεις κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Μπορεί να δουλεύομαι πάνω σ’ ένα νέο σύστημα, διαφορετικό από τους δύο προηγούμενους προπονητές, αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία».

Η απόκτηση του Άντριγια Ζίβκοβιτς αποδείχθηκε μια κίνηση-ματ. Ο θαυματουργός Σέρβος μεσοεπιθετικός είναι, ίσως, η καλύτερη μεταγραφή του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια. Κι αν δεν είναι η καλύτερη, σίγουρα την τοποθετείς μέσα στο top-3. Το περασμένο καλοκαίρι πολλοί απόρησαν πως κατάφερε ο «Δικέφαλος» να τον φέρει στην Τούμπα. Ο Σέρβος εξτρέμ, που πριν δέκα μέρες έκλεισε τα 25 χρόνια του, δεν έψαχνε μια ομάδα για να κερδίσει κι άλλα χρήματα, ήθελε μια ομάδα να του δώσει κίνητρο, να τον ξαναφέρει στο προσκήνιο και να ξαναγίνει ο Ζίβκοβιτς που όλοι γνώρισαν στο ξεκίνημα της καριέρας του

- Τι να περιμένουμε από τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς τη νέα σεζόν. Πέρσι σταμάτησες στα 14 γκολ, τις 8 ασίστ σε 48 συμμετοχές.

«Θέλω να είμαι ένα από τα κομμάτια της ομάδας. Να παίζω για την ομάδα. Ασφαλώς και χρειάζομαι ως επιθετικός να πετύχω γκολ, να δίνω ασίστ, αλλά το πιο σημαντικό είναι να δίνω τα πάντα σε κάθε παιχνίδι μέσα στο γήπεδο για την ομάδα μου».

- Μπορείς να είσαι ο επόμενος ηγέτης του ΠΑΟΚ;

«Δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ προσωπικά. Αυτό που με ενδιαφέρει και με απασχολεί είναι να δίνω σε κάθε παιχνίδι το 100%, να παίζω με πάθος, αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για έναν ποδοσφαιριστή».

- Εκείνη την πάσα με γυρισμένο το κεφάλι στον Κρμέντσικ, αλήθεια πως την έκανες;

«Βλέπω δεν το έχεις ξεχάσει ούτε εσύ, όπως και πολύς κόσμος…».

- Ξεχνιέται βρε, Αντρίγια…

«Κοίτα να δεις. Είδα τον Μάικλ να έρχεται από πίσω μου, όπως ήρθε η μπάλα στα πόδια μου, το μοναδικό πράγμα που σκέφτηκα ήταν να παίξω με τη μία, δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου, η μπάλα πέρασε τους αμυντικούς και μπήκε ένα καταπληκτικό γκολ, που μας χάρισε το κύπελλο. Ηταν η δεύτερη καλύτερη μου στιγμή αυτός ο τίτλος. Η πρώτη, είπαμε, ήταν όταν υπέγραψα στον ΠΑΟΚ».

- Στο πρωτάθλημα υπήρξε μια μεγάλη βαθμολογική διαφορά μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Θεωρείς ότι το μείον 26 αντιπροσωπεύει την πραγματική διαφορά των δύο ομάδων;

«Πρώτα απ’ όλα σ’ εκείνον τον τελικό αποδείξαμε ότι δεν τα παρατάμε ποτέ, όποια διαφορά κι αν υπάρχει ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ασφαλώς και όχι, η διαφορά μας δεν είναι τόσο μεγάλη από τον Ολυμπιακό. Προς το τέλος της χρονιάς δεν ήμασταν τυχεροί σε πολλά παιχνίδια. Σε αρκετά ματς δείξαμε ότι έχουμε τη νοοτροπία της μεγάλης ομάδας και πως δεν ήταν αυτή η πραγματική διαφορά μας».

- Τι βλέπεις να γίνεται τη νέα χρονιά στην κορυφή και τη μάχη με τον Ολυμπιακό;

«Πρέπει να καλύψουμε αυτή τη διαφορά και να δείξουμε σ’ όλους ότι είμαστε μια πολύ καλή ομάδα».

- Αρκεί αυτό για να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να κατακτήσει το πρωτάθλημα ύστερα από τρία χρόνια;

«Ασφαλώς και μπορούμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Όλοι το πιστεύουμε. Από τους παίκτες, τον προπονητή, τη διοίκηση, τον κόσμο, όλοι θεωρούμε ότι μπορεί να είμαστε εμείς οι πρωταθλητές»

- Έχεις ονειρευτεί το τέλειο γκολ με την «ασπρόμαυρη» φανέλα;

«Αυτό που ονειρεύομαι είναι να κατακτήσω το πρωτάθλημα και το κύπελλο με τον ΠΑΟΚ! Πώς το λέτε αυτό στην Ελλάδα;

- Νταμπλ…

«Αυτό θέλω για τώρα. Να κατακτήσω το νταμπλ, λοιπόν, με τον ΠΑΟΚ».

- Υπάρχει και η Ευρώπη, όπου θα πρέπει να έρθουν καλά αποτελέσματα και εμφανίσεις.

«Ασφαλώς και υπάρχει η Ευρώπη. Περιμένουμε να δούμε ποια ομάδα θα αντιμετωπίσουμε σε λίγες μέρες. Γι’ αυτά τα παιχνίδια προετοιμαζόμαστε αυτό το διάστημα και θεωρώ ότι θα είμαστε έτοιμοι από κάθε άποψη. Είμαστε σε καλό δρόμο, η ομάδα θα είναι πολύ καλή φέτος και η Ευρώπη αποτελεί έναν στόχο για όλους μας».

Γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1996 στην πόλη του Νις, μια πόλη στα νότια της Σερβίας, γενέτειρα του μεγάλου Ντράγκαν Στοϊκοβιτς. Έχοντας κατακτήσει με την εθνική νέων το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Λιθουανία και μετά την αποχώρηση πολλών παικτών, ο Αντρίγια άδραξε την ευκαιρία και το 2015 έγινε ο κορυφαίος παίκτης της γενιάς οδηγώντας την U20 της Σερβίας στην κορυφή του κόσμου στη Νέα Ζηλανδία. Ολοκλήρωσε τις σπουδαίες εμφανίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο με 2 γκολ (το τέρμα απέναντι στο Μεξικό με απευθείας φάουλ ψηφίστηκε το καλύτερο της διοργάνωσης) και 4 ασίστ (η μία στον τελικό εναντίον της Βραζιλίας) και είδε μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του.

Με το χρυσό μετάλλιο από το Παγκόσμιο Κύπελλο U20 στην τροπαιοθήκη του, το παρατσούκλι «ο Σέρβος Μέσι» να τον συνοδεύει ο Ζίβκοβιτς και ο πατέρας του, Γιόβιτσα, που από την πρώτη μέρα εκτελούσε χρέη μάνατζερ του, μπορούσαν να ζητήσουν ότι πιο τρελό ήθελαν από τις ενδιαφερόμενες ομάδες. Όλες οι προσφορές που έφτασαν εκείνο το καλοκαίρι στην Παρτίζαν απορρίφθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη. «Ο Αντρίγια δε θέλει να φύγει», ήταν η εξήγηση που έδιναν οι παράγοντες της ομάδας του Βελιγραδίου, ωστόσο, η αλήθεια ήταν πολύ διαφορετική.

Το τριετές συμβόλαιο του ολοκληρωνόταν τον Ιούνιο του 2016, η οικογένεια δεν συμφωνούσε στην ανανέωσή του και το καμάρι του Νις έμεινε εκτός ομάδας (για ένα διάστημα αγωνίστηκε στη θυγατρική Τελεόπτικ) για πάνω από τέσσερις μήνες.

Η σχέση του με τους grobari» από την απόλυτη δόξα και τα μεγαλεία είχε πάρει άσχημη τροπή και έφτασε στα άκρα, με το όνομά του να κυκλοφορεί στα Football Leaks. Καμία σχέση, δηλαδή, με το παιδί των ασύλληπτων ρεκόρ, που φόρεσε το περιβραχιόνιο στο αριστερό μπράτσο σ’ ένα παιχνίδι με τη Ράντνιτσκι σε ηλικία 17 ετών, 7 μηνών και 18 ημερών έγινε ο νεαρότερος αρχηγός στην ιστορία της Παρτίζαν!