Νορντίν Αμραμπάτ: Μαχητής με την δύναμη ενός τανκ
Το Νάαρντεν, μια παραθαλάσσια κωμόπολη στη βόρεια Ολλανδία, είναι μεταξύ άλλων γνωστή ως η γενέτειρα του Βίλεμ Αρόντεους. Ενός καλλιτέχνη και ποιητή, ο οποίος υπήρξε επιφανές μέλος της αντίστασης κατά των Ναζί και συνελήφθη, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε από το καθεστώς του Τρίτου Ράιχ.
Η αντίσταση, όπως και στην περίπτωση του Αρόντεους, κυλάει στις φλέβες του Νουρεντίν «Νορντίν» Άμραμπατ. Από μικρός, ο νέος σταρ της ΑΕΚ έμαθε να μάχεται κατά των αναποδιών και, τόσο η ζωή, όσο και η καριέρα του, αποδεικνύουν ότι τα κατάφερε περίφημα.
Χαρισματικός με την μπάλα στα πόδια από πιτσιρικάς, ένιωσε ότι μπορούσε να κάνει πραγματικότητα κάθε όνειρο που έχει ένα παιδί που ασχολείται σοβαρά με το ποδόσφαιρο στην Ολλανδία: Να παίξει στην πρώτη ομάδα του Άγιαξ.
Ήταν στα τμήματα υποδομής του Αίαντα, έδειχνε να έχει τεράστιες προοπτικές, αλλά οι ιατρικές υπηρεσίες του συλλόγου του Άμστερνταμ εντόπισαν ότι πάσχει από οστεοχόνδρωση στα γόνατα, μια πάθηση που μελλοντικά θα μπορούσε να του προκαλέσει σημαντικά προβλήματα.
«Ήταν σκληρό. Έκανα προπόνηση λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το «Άμστερνταμ Αρένα». Από εκεί βλέπεις το γήπεδο, είναι ένα μεγάλο όνειρο να παίξεις εκεί. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να το κάνω στον Άγιαξ, αλλά είμαι ευτυχισμένος για το πώς εκτυλίχθηκε η καριέρα μου» εξηγεί ο 34χρονος πλέον Μαροκινός γεννημένος στην Ολλανδία, ο οποίος «απάντησε» στους γιατρούς λίγο καιρό αργότερα.
Παρ’ ότι ήταν γεννημένος για το ποδόσφαιρο και είχε πρόταση για να πάει στους μικρούς της Φίτεσε, ο πατέρας του τον συμβούλευσε να προτιμήσει μια ερασιτεχνική ομάδα και να μην αφήσει στην άκρη τις σπουδές του, ώστε να έχει μια πολύ ισχυρή εναλλακτική, σε περίπτωση που δεν κατάφερνε να σταδιοδρομήσει στην μπάλα.
Σπούδασε (και πήρε πτυχίο στα) Οικονομικά, αλλά δεν παράτησε ποτέ το ποδόσφαιρο και, στα 21 του, έπαιζε στο Champions League με την μεγάλη Αϊντχόφεν και απολάμβανε την εμπειρία του «Άμστερνταμ Αρένα», έστω και ως αντίπαλος της ομάδας που δεν πίστεψε σε εκείνον όταν ήταν μικρός.
Ο δρόμος μέχρι την PSV και την καθιέρωση, όχι μόνο εξαιτίας της οστεοχόνδρωσης, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Στα 16 του, για να βοηθήσει την οικογένεια, έπλενε πιάτα σε εστιατόριο, στη συνέχεια πήρε «προαγωγή» και έφτιαχνε ορεκτικά, ενώ εργάστηκε και σε συνεργείο καθαρισμού ενός σχολείου.
«Όλη αυτή η διαδικασία με βοήθησε να παραμείνω ένας φυσιολογικός και ταπεινός άνθρωπος. Να είμαι ευτυχισμένος με αυτό που έχω. Σέβομαι τους πάντες, είτε είναι καθαριστής, γιατρός ή ποδοσφαιριστής» λέει ο Άμραμπατ για τις εμπειρίες ζωής που διαμόρφωσαν και τον χαρακτήρα του.
Το «Τανκ» που επέλεξε τις ρίζες του
Μεγάλωσε στις τάξεις μιας οικογένειας μεταναστών. Και, παρ’ ότι αγαπάει την Ολλανδία, την χώρα στην οποία γεννήθηκε, προτίμησε να παίξει με την εθνική ομάδα του Μαρόκου, για να τιμήσει τους γονείς και τους προγόνους του.
«Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω το πώς νιώθω» έλεγε όταν αποφάσισε οριστικά να παίξει με τα Λιοντάρια του Άτλαντα, παρ’ ότι είχε συμμετοχές με την Κ21 των Οράνιε, αλλά και με την δεύτερη εθνική ομάδα.
Με το Μαρόκο το «Τανκ», όπως τον βάφτισε ο Τύπος της χώρας του για το γεγονός ότι στην προσωπική κόντρα δεν… πέφτει με τίποτα, έζησε το όνειρο μιας συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες και, κυρίως, την παρουσία σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Πιτσιρικάς, είχε θαυμάσει την παρέα του Μουσταφά Χατζί να αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις στο Μουντιάλ της Γαλλίας (1998), παρά τον αποκλεισμό στον πρώτο γύρο.
Και, είκοσι χρόνια αργότερα, η μοίρα θέλησε να παίξει και εκείνος στην μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή, με τον Χατζί να εργάζεται πλέον ως βοηθός του Ερνέ Ρενάρ στην εθνική ομάδα!
«Ήταν ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες. Είναι ένα φανταστικό παιδί. Στην αρχή, ήταν περίεργο να τον βλέπουμε στο τεχνικό τιμ, αλλά πλέον είναι ένας από εμάς» λέει ο Άμραμπατ για την σχέση του με τον άλλοτε μεσοεπιθετικό των Λα Κορούνια και Άστον Βίλα.
Το Μουντιάλ της Ρωσίας, από κάθε άποψη, ήταν μια μοναδική εμπειρία για τον Νορντίν. Λίγο πριν από το φινάλε του πρώτου αγώνα με το Ιράν, χτύπησε στο κεφάλι και διακομίστηκε σε νοσοκομείο της Αγίας Πετρούπολης.
Το ιατρικό τιμ προέβλεψε ότι θα μείνει μια εβδομάδα στο κρεβάτι, αλλά πέντε ημέρες αργότερα, ο Άμραμπατ ξεκινούσε κανονικά, αν και μπαταρισμένος, στο ματς με την Πορτογαλία! «Είναι ένας πολεμιστής, ήθελε να παίξει. Εκείνος έκανε ένα απίστευτο ματς, δεν μπορώ να πω τίποτε παραπάνω, δεν είναι η δουλειά μου αυτή» εξήγησε ο Ρενάρ, με το ιατρικό τιμ να δέχεται κριτική από την FIFA και την Παγκόσμια Ένωση Επαγγελματιών Παικτών (FIFPro) για την πρόωρη επιστροφή του Άμραμπατ στην δράση.
Το παιχνίδι με την Πορτογαλία, ανεξαρτήτως από αυτό, θα μείνει αξέχαστο στον Άμραμπατ. Μετά τον αγώνα, σε έξαλλη κατάσταση, τα έβαλε με το VAR που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο Μουντιάλ («το VAR είναι σκ…ά» είπε χαρακτηριστικά), ενώ υποστήριξε ότι ο άκουσε από τον Πέπε ότι ο Αμερικανός διαιτητής Μαρκ Γκάιγκερ του ζήτησε να μεσολαβήσει για να πάρει την φανέλα του Κριστιάνο Ρονάλντο!
«Εδώ είναι Μουντιάλ, δεν είναι τσίρκο» είπε ο Άμραμπατ, με την FIFA να προχωράει σε σχετική έρευνα και να διαψεύδει τα λεγόμενά του. Ο Νορντίν αποχαιρέτησε το Μουντιάλ με ψηλά το κεφάλι κόντρα στην Ισπανία, όπου αντάλλαξε (ποδοσφαιρικό και μη) ξύλο με τον Σέρχιο Ράμος, επιβεβαιώνοντας ότι μέσα στο γήπεδο δεν φοβάται τίποτα και κανέναν. Όπως, άλλωστε, και έξω από αυτό.
bwin – Ενισχυμένες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στη La Liga. |21+
«Άμραμπατ σημαίνει καρδιά»
Η μαχητικότητα και τα ξεσπάσματά του στην διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου τον έκαναν ακόμα πιο αγαπητό στους φιλάθλους της εκάστοτε ομάδας του, αλλά και στους συμπατριώτες του.
«Ο Αμράμπαταρ είναι ένα ρήμα που θα μπει στο λεξικό και θα σημαίνει κάτι που έχει σχέση με την καρδιά» έγραψε στο Twitter μια Μαροκινή φίλαθλο για έναν ποδοσφαιριστή που, σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε (Φένλο, Αϊντχόφεν, Καϊσερίσπορ, Γαλατάσαραϊ, Μάλαγα, Γουότφορντ, Λεγανές, Αλ Νασρ), έδωσε πάντα το 100% της ψυχής του.
Στα βορειοανατολικά του Μαρόκου, απ’ όπου κατάγεται η οικογένειά του, πολλοί συμπατριώτες του ζήτησαν ένας δρόμος να πάρει το όνομά του (!), με τον Αμραμπατ να είναι πολύ αγαπητός και στην μαροκινή κοινότητα στην Ολλανδία, εξαιτίας της πρωτοβουλίας του για έρανο, ώστε να χτιστεί ένα τζαμί.
Υπήρξαν, βεβαίως, και εξαιρέσεις, όπως ο άλλοτε προπονητής του Ολυμπιακού, Ρουί Βιτόρια, με τον οποίο συνεργάστηκαν στην Αλ Νασρ και του επέβαλε χρηματικό πρόστιμο, επειδή το… παραέκανε σε μια κόντρα του με αντίπαλο τερματοφύλακα. Για την ακρίβεια, του έδωσε ένα… χαστούκι!
Ο ίδιος, αφήνοντας στην άκρη τα (όποια) «παραστρατήματά» του, διατηρεί το ταπεινό χαμόγελο και συνεχίζει μέσα στο γήπεδο να δίνει τα πάντα. Και η μπάλα, άλλωστε, φρόντισε να του τα επιστρέψει και με το παραπάνω. Και να σκεφτεί κανείς ότι όταν ήταν πιτσιρικάς έκανε σκέψεις για να ασχοληθεί με τα οικονομικά και όχι με το ποδόσφαιρο, εξαιτίας του Άγιαξ και μιας ενοχλητικής (αλλά εντέλει περαστικής) οστεοχόνδρωσης…
