11η Σεπτεμβρίου: Κανείς δεν είναι ασφαλής πια!

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 θα έχει πάντα σημασία διότι έδειξε ότι η υπερδύναμη μπορεί να πληγεί. Οι ΗΠΑ δέχτηκαν επίθεση και ένιωσαν πώς είναι να ψάχνεις διέξοδο εν μέσω χάους. Ήταν νωρίς το πρωί της Τρίτης όταν Boeing 767 της «American Airlines» προσέκρουσε στον βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Αρκετοί άνθρωποι έχασαν άμεσα τη ζωή τους και πάρα πολλοί εγκλωβίστηκαν στον ουρανοξύστη. Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε ζωντανά την εκκένωση του κτιρίου καθώς και του δίδυμου του. Πρώτη εκτίμηση πως επρόκειτο για δυστύχημα. Η διάψευση ήρθε με τραγικό και εκκωφαντικό τρόπο. Τηλεθεατές και παρόντες στον τόπο επίθεσης είδαν άλλο ένα Boeing 767 στον ουρανό το οποίο κατέληξε στον δεύτερο πύργο. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό πως ένα τρίτο αεροπλάνο συνετρίβη στη δυτική πλευρά του Πενταγώνου. Όπως έγινε γνωστό 125 στρατιωτικοί και πολίτες σκοτώθηκαν από την επίθεση μαζί με τους 64 επιβαίνοντες στο αεροπλάνο. Στη Νέα Υόρκη ο νότιος πύργος καταρρέει και λίγο αργότερα ο δεύτερος. Τρείς χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν και κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει. Υπήρξε και τέταρτο αεροπλάνο το οποίο όμως έπεσε σε ανοιχτή περιοχή στη νοτιοδυτική Πενσυλβάνια.
Οι ΗΠΑ πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος εκείνη τη μέρα. Μεγάλη ήταν η ζημιά όμως και σε οικονομικό επίπεδο και όχι μόνο για τη χώρα. Οι επιθέσεις κόστισαν στην παγκόσμια οικονομία, τις πρώτες 2-4 εβδομάδες 123 δισεκατομμύρια δολάρια. Τρεις μέρες μετά την επίθεση το κογκρέσο ψηφίζει αντιτρομοκρατικά μέτρα ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον δόθηκαν πακέτα βοηθείας στις αεροπορικές εταιρείες αξίας 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Την ευθύνη για τις επιθέσεις ανέλαβε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Ο μηχανισμός αντίδρασης μπαίνει άμεσα σε κίνηση. Το βράδυ της ίδιας μέρας, σε διάγγελμα του προς τον αμερικανικό λαό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ο νεότερος μεταξύ άλλων δήλωνε: «δεν θα γίνει διάκριση μεταξύ των τρομοκρατών που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις και εκείνων που τους βοήθησαν». Σε λιγότερο από ένα μήνα -στις 7 Οκτωβρίου- ξεκινά η επιχείρηση «Enduring Freedom» με στόχο τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και ειδικά τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τα αντίποινα ήταν σκληρά και στην κλίμακα που αρμόζει για μια πληγωμένη, επεκτατική, δύναμη όπως οι ΗΠΑ. Η απάντηση των αμερικανών «σκέπασε» όλα τα σενάρια για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, όλα… Οι πύργοι δεν έπεσαν από τα αεροπλάνα αλλά από εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί στα θεμέλια τους. Στο Πεντάγωνο ίσως έπεσε πύραυλος. Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν λάβει μηνύματα προειδοποίησης. Γιατί όμως δεν τα έλαβαν υπόψη τους; Οι Ισραηλινοί είχαν ειδοποιήσει τους εβραίους εργαζόμενους στους Πύργους, αμερικανικής και ισραηλινής ιθαγένειας, να μην μεταβούν στην εργασία τους εκείνη τη μέρα. Τίποτα απ’ αυτά δεν είχε σημασία. Το γεγονός είναι ότι το βάρβαρο χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου προκάλεσε δύο πολέμους -Αφγανιστάν, Ιράκ- αναδιατάσσοντας, άλλη μία φορά, το παγκόσμιο σκηνικό. Οι ΗΠΑ θέλησαν να φτιάξουν μια «Νέα Μέση Ανατολή», να κυριαρχήσουν στη Νοτιοδυτική Ασία και μετά από 20 χρόνια απλά απέτυχαν. Πλέον στρέφουν αλλού την προσοχή τους (Ασία-Ειρηνικός), όμως το αποτύπωμα του «πολέμου απέναντι στην τρομοκρατία» είναι ευδιάκριτο και μας επηρεάζει τα μάλα. Μας επηρεάζει γιατί διαιωνίζει τον τρόμο και την ανασφάλεια, διατηρεί και εντείνει την εκμετάλλευση…

Οι ΗΠΑ και όλες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης πάντα ήθελαν το παραπέτασμα. Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ τα όρια θόλωσαν και οι διαχωριστικές γραμμές μπερδεύτηκαν. Το γεωπολιτικό, οικονομικό παιχνίδι θέλει ευδιάκριτα στρατόπεδα και το χτύπημα στην καρδιά της υπερδύναμης ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν. Η φράση-δόγμα του Μπους «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» επιβεβαιώνει απόλυτα τα προηγούμενα και είναι αυτή που οδηγεί μέχρι σήμερα τις ΗΠΑ. Ο μεγάλος εχθρός πλέον είναι η ισλαμική τρομοκρατία και θα συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια. Το παράδοξο είναι πως οι ήττες σε Αφγανιστάν, Ιράκ, ενισχύουν την παρουσία του αντιπάλου και ρίχνουν νερό στον μύλο των «προληπτικών χτυπημάτων» και των κατασκευασμένων εχθρών.
Η 11η Σεπτεμβρίου ανανέωσε τη λίστα των «κακών χωρών» που «απειλούν» τις ΗΠΑ και τους έδωσε τη «νομιμότητα» για επεμβάσεις που αποτρέπουν… μελλοντικά εχθρικά πλήγματα! Όλο αυτό φυσικά ήταν -είναι- προκάλυμμα για να ανασυγκροτηθεί το παγκόσμιο πολικό τοπίο. Ο έλεγχος περιοχών με πλούσιους ενεργειακούς πόρους, με κομβική εμπορική, επιχειρησιακή, θέση, η μέριμνα για τη στρατιωτική βιομηχανία και η επιβολή των όρων -σε όλα τα επίπεδα- της υπερδύναμης σε αδύναμες χώρες βρήκαν άπλετο χώρο. Ο φόβος του Ισλάμ εξυπηρετεί όλες τις πλευρές και από εκείνη τη μέρα και μετά ενισχύθηκε η εκμετάλλευση του, απ’ όλους. Αυτό που πληρώνουν οι λαοί των χωρών της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ευρώπης, είναι η δημιουργία «τεράτων» από πλευράς Δύσης: Αλ Κάιντα, ISIS… Ακόμη και οι Ταλιμπάν -που θέλουμε δεν θέλουμε απελευθέρωσαν το Αφγανιστάν- με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις και πρακτικές, φέρουν έντονο το αμερικανικό αποτύπωμα. Ο κυνισμός των εμπλεκόμενων εντοπίζεται στην εκμετάλλευση αυτών των «τεράτων» και στην απελευθέρωση τους αργότερα να δράσουν ανεξέλεγκτα. Μετά την πτώση των «Δίδυμων Πύργων» η φρίκη και το έρεβος παγιώθηκαν.

Οι πολεμικές, διπλωματικές, βιομηχανικές, μάχες που ξεκίνησαν έκτοτε έδειξαν ότι στην ιστορία του καπιταλισμού ένα πράγμα έχει σημασία, το κέρδος, σε οποιαδήποτε μορφή. Οι αντιθέσεις, οι αντιφάσεις, οι εσωτερικές συγκρούσεις των μεγάλων δυνάμεων αποκαλύφθηκαν και κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν γνωρίζει. Τον τόνο δίνουν οι ΗΠΑ και μετά την 11η Σεπτεμβρίου στόχος ήταν η υπενθύμιση του ποιος κάνει κουμάντο στις ευαίσθητες περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοδυτικής Ασίας. Η πτώση των «Δίδυμων Πύργων» δημιούργησε νέους εχθρούς, νέες ευκαιρίες για αρπαγή ενεργειακών πόρων κι όλα αυτά με πρόσχημα την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας! Από το 2001 και μετά πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα βρίσκονται σε διαρκή αμφισβήτηση. Η καταστολή δεν έχει όριο και η ισλαμιστική τρομοκρατία είναι η καλύτερη δικαιολογία για όλα όσα θυσιάζονται. Οι αμερικανοί επί της ουσίας δεν πέτυχαν τίποτα σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Οι Ταλιμπάν ασυντάχθηκαν στο Πακιστάν και οργάνωσαν από κει πόλεμο φθοράς των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Στο Ιράκ η πτώση του Σαντάμ Χουσέιν άνοιξε τον δρόμο για τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Διαφθορά, πείνα, εκμετάλλευση, δολοφονίες, αυτή είναι η κληρονομιά των ΗΠΑ στις δύο περιοχές που υποτίθεται ότι έσπευσαν για να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία. Η «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» ελάχιστα ως καθόλου ακούμπησε το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, χώρες μόνιμα ενταγμένες στον «άξονα του κακού» κατά ΗΠΑ. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ανυποψίαστος και κανείς δεν είναι ασφαλής.

Πηγές
-«Πέρα από τις ιδεοληψίες και τις συνωμοσιολογίες, ας αναζητήσουμε το μέγα ζητούμενο της εποχή μας» [eksegersi.gr]

-«Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001: 17 χρόνια μετά» [toperiodiko.gr]

-«Χωρίς σαφή στόχο» του Γιώργου Καπόπουλου [Εφημερίδα των Συντακτών]

-«Σαν σήμερα: Η 11η Σεπτεμβρίου στην ιστορία – Η επίθεση στους δίδυμους πύργους» [cnn.gr]

-«11η Σεπτεμβρίου: Το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους» [tvxs]