Στο γήπεδο που βγάζει NBAers

Ο Βλάντα Γιοβάνοβιτς ανέλαβε το δύσκολο έργο να αντικαταστήσει τον Ντέγιαν Μιλόγεβιτς, τον πρώτο προπονητή του περσινού MVP του ΝΒΑ, Νίκολα Γιόκιτς στον οποίο οφείλεται εν πολλοίς η… παραγωγική διαδικασία των draft picks. Ο Μιλόγεβιτς εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και ο 48χρονος Γιοβάνοβιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μέγκα Μπάσκετ έχοντας εργαστεί στο παρελθόν στην Παρτιζάν ως άμεσος συνεργάτης του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς αλλά και ως head coach τη διετία 2010-12.

- Νιώθετε ποτέ σαν τον Σίσυφο; Τον ήρωα της Μυθολογίας που έπρεπε να ανεβάζει μια πέτρα στην κορυφή ενός βουνού όμως εκείνη ξανακυλούσε κάτω πριν φτάσει στον τελικό προορισμό; Στο τέλος της χρονιάς η Μέγκα χάνει παίκτες - κλειδιά της και κάθε φορά τα καταφέρνει μια χαρά...
«Δεν είναι μυθολογία... Είναι η αληθινή ιστορία για τη δουλειά μου (γέλια)! Κάνω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Κάθε χρονιά στη Μέγκα είναι ένα νέο ξεκίνημα. Κάθε χρονιά είναι η ίδια ιστορία... Σαν τον Σίσυφο! Κουβαλάς την πέτρα ως την κορυφή και μετά ξανά από την αρχή. Με τη μόνη διαφορά ότι εμείς έχουμε στόχο. Είναι δύσκολο για το κλαμπ και για τον προπονητή αλλά αυτός είναι ο μεγάλος στόχος μας. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στη δουλειά με τα νέα παιδιά. Δούλεψα 17 χρόνια στην Παρτιζάν, τα επτά στην πρώτη ομάδα και τα πέντε ως βοηθός του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς. Μπορείς, λοιπόν να καταλάβεις... Το βασικό μας μέλημα ήταν να προωθήσουμε τα νέα παιδιά. Το ζήτημα δεν είναι απλώς να τους δίνεις κάποια λεπτά συμμετοχής. Το σημαντικό είναι να βρεις τους λόγους για να δώσεις ευκαιρίες στους νέους παίκτες. Να τους βελτιώσεις. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο. Πέρσι ζήσαμε μια παρόμοια κατάσταση εδώ στη Μέγκα όμως στο τέλος της ημέρας, τα παιδιά αναγνωρίζουν πως υπήρχε λόγος για ό,τι κάναμε τους προηγούμενους 10-12 μήνες».

- Πώς αισθάνεται, λοιπόν ένας προπονητής που βλέπει τους παίκτες του να φεύγουν από τα χέρια του πριν προλάβει να δουλέψει μαζί τους όσο ενδεχομένως θα ήθελε;
«Αν κάνουν το επόμενο βήμα, αν δηλαδή περάσουν στο επόμενο επίπεδο και φύγουν, σίγουρα θα στεναχωρηθώ. Την ίδια στιγμή όμως, αυτή είναι η δουλειά μου. Να τους βοηθήσω, δηλαδή να κάνουν το επόμενο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να είμαι και εγώ ικανοποιημένος. Πιστεύω σε ό,τι κάνω, δουλεύω με παιδιά 19, 20, 21 χρονών και περιβάλλομαι από ανθρώπους που επίσης πιστεύουν σε ό,τι κάνω. Αυτό είναι το κλειδί. Είναι αυτό που σου εξήγησα προηγουμένως... Αν μετά από 10-12 μήνες δουλειάς βγουν παίκτες που θα παίξουν στην Ευρώπη, την EuroLeague ή το ΝΒΑ, πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι».

- Μπορείτε να μας εξηγήσετε συνοπτικά το σύστημα λειτουργίας της Μέγκα Μπάσκετ;
«Αρχικώς, θέλω να ξεκαθαρίσω πως δουλεύω μόνο στην πρώτη ομάδα. Από 'κει και πέρα, υπάρχουν οι μικρότερες ηλικιακά ομάδες... Εκείνες των U14, U16, U18 ενώ συνεργαζόμαστε με την ΟΚΚ Μπέογκραντ που λειτουργεί σαν θυγατρική της Μέγκα Μπάσκετ. Σε αυτήν αγωνίζονται παιδιά που τελειώνουν τις υποχρεώσεις τους με το εφηβικό. Τους στέλνουμε εκεί για να παίξουν μια σεζόν. Για να κάνουν μια σοβαρή χρονιά καθώς η ΟΚΚ συμμετέχει στην KLS, το εθνικό πρωτάθλημα της Σερβίας ώστε να πάρουν χρόνο συμμετοχής και να ωριμάσουν πιο γρήγορα. Γεμίζουμε, λοιπόν το κενό ανάμεσα στην U18 και την πρώτη ομάδα της Μέγκα Μπάσκετ με τον καλύτερο τρόπο. Τώρα όσον αφορά το κλαμπ, είμαστε η πιο νεανική ομάδα στην Αδριατική Λίγκα. Επειδή, ακριβώς πιστεύω πως η δουλειά θα μας φέρει σπουδαία πράγματα, περνάμε κάθε πρωί τρεις, τέσσερις ακόμα και πέντε ώρες στο γήπεδο! Οι παίκτες έρχονται νωρίτερα στο γήπεδο για ατομικές ενώ υπάρχει προπονητής και για τη physical προετοιμασία. Ξέρουν πως πρέπει να περάσουν πολλές ώρες εδώ... Φυσικά έχουν την επιλογή. Μπορούν να πάνε σπίτι τους ή να μείνουν στο γήπεδο... Ευτυχώς τους βλέπω εδώ».

- Πώς συνδυάζεται η προσπάθεια να στείλετε παιδιά στο NBA Draft με την πίεση για το αποτέλεσμα; Υπάρχει υπομονή;
«Είναι τόσο δύσκολο, πίστεψέ με... Αρχικώς, ο στόχος μας είναι να βελτιώσουμε αυτά τα παιδιά. Ο πρώτος στόχος. Φυσικά εγώ, ο General Manager και όλοι οι άνθρωποι που ζουν την ομάδα τα τελευταία 10 χρόνια θέλουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Θα σου πω κάτι... Στην αρχή της χρονιάς, ξέρουμε πόσα λεπτά θα παίξει ο καθένας! Ό,τι συνέβη για παράδειγμα με τα τελευταία δυο παιδιά που στείλαμε στο Draft, τον Πετρούσεφ και τον Σιμόνοβιτς. Ξέραμε πως θα παίξουν 30 λεπτά ο καθένας! Τι πρέπει να κάνω σαν head coach; Φυσικά να φέρω αποτελέσματα! Ξέχνα τους παίκτες που έχασες πέρσι, κανείς δεν θα τους φέρει σαν δικαιολογία. Όλοι πρέπει να δουλεύουν για τη νίκη. Αυτό είναι το "κλειδί" για μένα. Πρέπει να τους βελτιώσεις και παράλληλα, να τους μάθεις να κερδίζουν. Να τους πιέζεις να σκέφτονται σαν βετεράνοι. Το κάθε παιδί που έρχεται εδώ πρέπει να έχει το ίδιο πράγμα στο μυαλό του: "Πρέπει να είσαι ικανοποιημένος όχι για σένα, αλλά γιατί τα πάει καλά η ομάδα". Αυτή είναι η πρόκληση! Είναι ένα θέμα που πρέπει να περάσω στο μυαλό τους κάθε μέρα. Να τους πιέσω να σκέφτονται σαν συμπαίκτες. Όχι σαν ατομιστές. Ο Βλάντο Κοπρίβιτσα, ένας από τους πιο διάσημους καθηγητές φυσικής αγωγής με τον οποίο είχα την ευκαιρία να δουλέψω στην Παρτιζάν μού είχε πει μια μεγάλη κουβέντα. Ότι καλύτερη ομάδα δεν είναι εκείνη που έχει 5, 10, 12 καλούς παίκτες. Είναι εκείνη με τους παίκτες που έχουν καλύτερη επικοινωνία μεταξύ τους. Κάποιος εξαρτάται από εσένα και εσύ εξαρτάσαι από κάποιον άλλον. Δεν πρέπει να το ξεχνάς ποτέ αυτό».

- Ποια είναι η διαφορά με τις προηγούμενες γενιές; Για παράδειγμα, με τον Τζόρτζεβιτς και τον Ντανίλοβιτς που έπαιζαν βασικοί στην Παρτιζάν στα 21 τους και κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών;
«Είμαι χαρούμενος γιατί τους ξέρω και τους δυο. Μάλιστα δούλεψα μαζί με τον Ντανίλοβιτς στην Παρτιζάν, όταν ήταν πρόεδρος και εγώ ασίσταντ κόουτς. Ήταν δυο σκληρά παιδιά. Βασικά, έπρεπε να είναι σκληροί. Τώρα δεν είναι εύκολο για τους νέους. Κάθε μέρα προσπαθώ να τους εξηγήσω τι συμβαίνει εδώ. Έχουμε μια συγκεκριμένη κουλτούρα. Πρέπει να προστατεύσεις τους νέους παίκτες. Πώς όμως μπορείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος αν δεν νιώθεις πίεση; Ή μάλλον, πώς θα γίνεις καλύτερος αν δεν μπορείς να χειριστείς την πίεση; Πώς θα τα καταφέρεις στη ζωή σου; Η κουλτούρα αρχίζει εκτός γηπέδου. Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω όμως πρέπει να καταλάβεις πως δεν είσαι το κέντρο του κόσμου! Είσαι μέρος του κόσμου και αν θες να είσαι μέρος του δικού μου κόσμου, πρέπει να με βοηθήσεις. Όλοι λένε για τον χαρακτήρα του Ντανίλοβιτς... Η αλήθεια όμως είναι πως κανείς από όλους αυτούς δεν έχει δει τον Σάσα να κάνει προπόνηση. Ήταν κόλαση. Κόλαση! Ο Ντράγκισα Σάριτς, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν κάποια χρόνια και ήταν μέλος της ομάδας του '92 έπαιζε στην ίδια θέση με τον Ντανίλοβιτς. Ήταν μερικά χρόνια μεγαλύτερός του. Μου είχε πει, λοιπόν το εξής... "Αν κάποια στιγμή έκανα μια προσποίηση στον Σάσα και του έβαζα καλάθι, εκείνη τη στιγμή η προπόνηση άρχισε να γίνεται κόλαση για μένα! Ήθελε να με τιμωρήσει! Απλώς και μόνο επειδή ήμουν καλός απέναντί του για μια στιγμή..." Και μιλάμε για ένα παιδί 21 χρονών».

- Ποιο είναι, λοιπόν το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα;
«Αυτό που είναι σημαντικό για μένα και ενδεχομένως κάποιοι δεν έχουν καταλάβει επειδή είναι παιδιά ή επειδή δεν τους το έχει εξηγήσει κάποιος. Από τη στιγμή που επιλέγεις να ασχοληθείς με αυτό που αγαπάς, εν προκειμένω το μπάσκετ, δεν γίνεται να έρχεσαι εδώ και να λες "ΟΚ, θα πάω χαλαρός, θα δω τους φίλους μου, θα κάνω λίγη πλάκα". Όχι! Πρέπει να καταλάβουν πως εδώ είναι σχολείο. Είναι σημαντικό το πώς έρχονται στην προπόνηση, το πώς θα τελειώσουν, το πώς θα μιλήσουμε. Όταν φύγουν από εμένα, πρέπει να είναι καλύτεροι. Δεν μιλάω μόνο για το μπάσκετ αλλά για όλο το "πακέτο". Αυτή είναι η άποψή μου για ό,τι γίνεται εδώ. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να τους βοηθήσεις αν δεν προσπαθήσουν και οι ίδιοι».

- Πώς είναι η σχέση σας με τους γονείς;
«Δεν θέλω να μιλάω μαζί τους! Ούτε στην Παρτιζάν το έκανα, ούτε εδώ... Δούλεψα αρχικώς στην Παρτιζάν με την U12 ή την U14. Από την αρχή πίστευα πως θα ήταν καλό αν έβαζα πίεση στα παιδιά. Κατά τη διάρκεια, λοιπόν αυτής της διαδικασίας, κάποια παιδιά έφυγαν από την ομάδα, είτε επειδή έπαιζαν λίγο, είτε επειδή δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν αυτή την πίεση. Προσπάθησα, λοιπόν να τους εξηγήσω πως τους πίεσα για το δικό τους καλό. Αν κάποιος αποφασίσει να φύγει, αν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος με αυτό, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Έστω ότι κάποιος παίζει 7 λεπτά. Πρέπει να κερδίσεις κάθε γαμ...ο δευτερόλεπτο που βρίσκεσαι στο γήπεδο! Γιατί πίσω από αυτά τα 7', υπάρχουν εκατομμύρια λεπτά δουλειάς, προπόνησης και σουτ! Πρέπει να αξίζεις κάθε σουτ που θα πάρεις. Αν πάρεις ένα σουτ εκτός... λογικής, την επόμενη μέρα θα έλθεις μόνος σου και θα πάρεις 1.000 σουτ. Δεν είναι τιμωρία. Δεν θέλω να είμαι φίλος σου. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου... Θέλω να σε βοηθήσω, θέλω να γίνω μέρος της καριέρας σου. Μιας μεγάλης καριέρας και όχι μικρής».

- Σε ό,τι αφορά την Μέγκα Μπάσκετ, μπορεί να πει κανείς πως οι δικοί σας τελικοί είναι η βραδιά του NBA Draft;
«Ναι, ναι! Το ζω τους τελευταίους μήνες. Ξέρω πως όλοι οι άνθρωποι εδώ ζουν για αυτή τη βραδιά και προσπαθώ να μπω κι εγώ σε αυτό το μοτίβο. Δεν ήταν εύκολο. Η αλήθεια είναι πως περιμένω κι εγώ τη βραδιά του NBA Draft γιατί είναι η κορωνίδα της δουλειάς μου! Της δουλειάς όλων μας εδώ... Γιατί αν ένας παίκτης μας γίνει draft pick, σημαίνει πως κάποιος πέρα από τον Ατλαντικό είδε πως οι συνεργάτες μου και εγώ κάνουμε κάτι καλο. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να πάει με το πλήρες "πακέτο". Αυτό που λέγαμε προηγουμένως... Να συνδυάζει το ταλέντο και την κουλτούρα».

- Ο «Τοίχος του Draft» στην είσοδο του γηπέδου σας, το Mega Factory γεμίζει πίεση ή δίνει κίνητρο;
«Βασικά, είναι κάτι που εξαρτάται από εσένα. Όχι όμως μόνο από εσένα. Έχει να κάνει με τα φυσικά προσόντα, το ταλέντο και τις συγκυρίες. Μιλάμε για μπάσκετ top επιπέδου. Για παίκτες που ξέρουν να παίζουν μπάσκετ, που όλη την ώρα μιλούν για σουτ, ντρίμπλα, πάσες... Για τα βασικά... Πρέπει, λοιπόν να καταλάβεις και να μάθεις να χρησιμοποιείς όλη την ποιότητά σου. Να είσαι η καλύτερη πλευρά του εαυτού σου. Όταν φέρεις τον εαυτό σου στο πιο υψηλό σημείο, θα είσαι ικανοποιημένος. Δεν έχει σημασία ποιο θα είναι αυτό το σημείο; Μπορεί να είναι η Αδριατική Λίγκα, η EuroLeague, το ΝΒΑ. Το μπάσκετ είναι κάτι βαθύτερο. Είναι μυαλό. Κάποιοι παίκτες που δεν είναι για το top επίπεδο, θα παίξουν χάρη στο μυαλό τους. Όπου κι αν παίζεις, φέρε το παιχνίδι στο επίπεδό σου. Όταν αναπτύσσεις τις ικανότητές σου, όχι μόνο τα φυσικά προσόντα σου αλλά τις γνώσεις σου για το μπάσκετ, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Δώσε μου μπάσκετ. Έξυπνο μπάσκετ»!

Ο 41χρονος Γκόραν Τσάκιτς είναι ο ιθύνων νους της Μέγκα Μπάσκετ, εκτελώντας χρέη General Manager στη σερβική ομάδα κι έχοντας αγωνιστεί στον Απόλλωνα Πάτρας τη διετία 2014-16. Μιλώντας στο Gazzetta, παραδέχεται πως το ΝΒΑ Draft είναι η καλύτερη διαφήμιση για το κλαμπ και υπενθυμίζει πως οι δυο MVPs του NBA και της EuroLeague, o Νίκολα Γιόκιτς και ο Βασίλιε Μίτσιτς έφτιαξαν πρώτα το όνομά τους στη Μέγκα Μπάσκετ.

- Εν τέλει, η Μέγκα Μπάσκετ... ζει για τη στιγμή που ο κομισάριος του ΝΒΑ ανακοινώνει τα ονόματα μετά από το τέλος της σεζόν;
«Ναι, μπορείς να το πεις. Σε κάθε περίπτωση, το ΝΒΑ Draft είναι μια πραγματικά περίπλοκη διαδικασία. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις στο φινάλε. Όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε 5'. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε αναπτύξει ένα σύστημα επικοινωνίας με τις ομάδες του ΝΒΑ. Μέχρι στιγμής, λοιπόν είμαστε καλά. Φέτος είδαμε τον Φίλιπ Πετρούσεφ να γίνεται draft pick. Είμαι πραγματικά περήφανος για αυτόν. Ήδη 13 παίκτες μας έχουν ακούσει το όνομά τους στο Draft όλα αυτά τα χρόνια! Αν δεν κάνω λάθος, μόνο η Μπαρτσελόνα και η Παρτιζάν έχουν επίσης 13 παίκτες ως draft picks. Μιλάμε, δηλαδή για δυο ομάδες με παράδοση και ιστορία που θα έχουμε την ευκαιρία να τις ξεπεράσουμε τα επόμενα χρόνια! Θα έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε η πρώτη ομάδα, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά στον κόσμο με τους περισσότερους παίκτες που επελέγησαν στο ΝΒΑ Draft, με εξαίρεση φυσικά κάποια
φημισμένα κολέγια όπως το Κεντάκι, το Νορθ Καρολάινα και το Ντιουκ».

- Πώς προσελκύετε τους νεαρούς αθλητές, με δεδομένο ότι ο ανταγωνισμός σε αυτό το κομμάτι (Παρτιζάν, Ερυθρός Αστέρας) είναι πολύ μεγάλος;
«Νομίζω πως το ΝΒΑ Draft είναι η καλύτερη διαφήμιση για εμάς, βλέποντας τα αποτελέσματά μας τα τελευταία 10 χρόνια -ειδικά μάλιστα την τελευταία πενταετία. Είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα όταν μιλάμε με νεαρούς παίκτες και προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι το καλύτερο για αυτούς σε αυτή την ηλικία είναι να έλθουν στην Μέγκα Μπάσκετ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Πέρσι ο Γιόκιτς ήταν ο MVP στο ΝΒΑ και ο Μίτσιτς στην EuroLeague. Ο Νίκολα πέρασε πέντε χρόνια εδώ και ο Βάσα οκτώ. Είναι τεράστια υπόθεση ο MVP του ΝΒΑ και της EuroLeague να προέρχονται από την ίδια ομάδα. Νομίζω πως δεν έχει συμβεί ξανά! Νιώθω τρομερή περηφάνια για αυτό! Μου αρέσει να μιλάω με γεγονότα. Είναι γεγονός, λοιπόν πως έχουμε στείλει 13 παίκτες στο Draft και δυο από αυτούς είναι κι επίσημα οι κορυφαίοι στα δυο καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου! Δυο παιδιά που "γεννήθηκαν" στην Μέγκα Μπάσκετ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι παίζουμε δίχως πίεση ή ότι δεν θέλουμε αποτελέσματα...».

- Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά σε κάποιον το σύστημα της Μέγκα Μπάσκετ που έχει ως στόχο να στέλνει παίκτες στο ΝΒΑ;
«Είμαστε μια ομάδα με συγκεκριμένο και σταθερό στόχο. Να δημιουργήσουμε, δηλαδή το περιβάλλον και τις συνθήκες ώστε να φέρουμε νεαρούς ταλαντούχους παίκτες, να τους αναπτύξουμε και να τους βελτιώσουμε. Δεν είναι ωραίο αυτό που λένε κάποιοι ότι δήθεν ο μεγάλος στόχος μας είναι να τους πουλήσουμε. Θέλουμε να τους παρέχουμε τις καλύτερες συνθήκες για να κάνουν το επόμενο βήμα. Και αυτό το βήμα που μας ενδιαφέρει είναι το NBA Draft. Φυσικά δεν προορίζονται όλοι οι παίκτες μας για το ΝΒΑ, μπορούν όμως να συνεχίσουν σε κάποιες σοβαρές και δυνατές λίγκες. Όσον αφορά τον Πετρούσεφ, έγινε μεν draft pick ωστόσο θα παίξει αρχικώς στην EuroLeague με την Αναντολού Εφές. Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως στόχος μας είναι να δώσουμε σε κάποια παιδιά περισσότερο χώρο στο παιχνίδι τους που ενδεχομένως δεν μπορούν να βρουν σε κάποια άλλη ομάδα όπου υπάρχει μεγαλύτερη πίεση και αγωνίζονται περισσότεροι ξένοι. Θα έλθουν στην Μέγκα Μπάσκετ, θα γίνουν επαγγελματίες, θα παίξουν σε ένα καλό και σοβαρό επίπεδο όπως είναι η Αδριατική Λίγκα -το καλύτερο πρωτάθλημα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και θα προετοιμαστούν για το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας τους».

- Πώς συνδυάζεται αυτός ο διπλός στόχος; Τα αποτελέσματα και η ανάδειξη ταλέντων;
«Είναι πολύ δύσκολο... Δεν μου αρέσει να ακούω ότι δεν έχουμε πίεση! Ακόμα και όταν πάω να παίξω μπάσκετ με τους φίλους μου, θέλω να κερδίζω! Εννοείται πως υπάρχει πίεση. Μιλάμε για νέα παιδιά που παίζουν σε μια από τις πιο δυνατές λίγκες στην Ευρώπη. Είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούν για να είναι ανταγωνιστικοί. Πέρσι τερματίσαμε στην 6η θέση. Στις 4-5 αγωνιστικές πριν ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος ήμασταν κοντά στο να μπούμε στην τετράδα και να παίξουμε στα playoffs της Αδριατικής Λίγκας. Όσον αφορά τη σερβική λίγκα, κερδίσαμε την Παρτιζάν στα ημιτελικά και χάσαμε από τον Ερυθρό Αστέρα με 2-1 νίκες στους τελικούς. Μιλάμε, δηλαδή για μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Πλέον έχουμε μπροστά μας ακόμα μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά».

Έχετε κρατήσει επαφή με αυτά τα παιδιά;
«Φυσικά! Είναι κάτι που μας γεμίζει περηφάνια. Πριν από δυο εβδομάδες, ο Βάσα Μίτσιτς και ο Γιόκιτς ήταν εδώ μαζί μας στην προπόνηση. Τις προηγούμενες ημέρες ήταν εδώ ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς κι έκανε ατομικές πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ. Φαντάσου αυτό το προνόμιο που έχουν τα νέα παιδιά. Να πηγαίνουν, δηλαδή για προπόνηση, να έρχονται στο γυμναστήριο και να παίρνουν συμβουλές από τον Γιόκιτς και τον Βάσα, τους δυο MVP του ΝΒΑ και της EuroLeague! Τι παραπάνω να ζητήσουν; Ουσιαστικά, η Μέγκα Μπάσκετ είναι ένα μεγάλο κολέγιο. Με τη βασική διαφορά ότι παίζουμε επαγγελματικά, θέλουμε αποτελέσματα σε μια ανταγωνιστική λίγκα και έχουμε απέναντί μας παίκτες top επιπέδου».

Θα υπάρξουν νέοι... Σιμόνοβιτς και Πετρούσεφ στο επόμενο Draft;
«Έχουμε κάποιες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Κάποια παιδιά που πρέπει να βελτιωθούν φέτος. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος μας. Το NBA Draft είναι ένα είδος αναγνώρισης για εμάς. Αυτό είναι η Μέγκα Μπάσκετ. Με ρώτησες προηγουμένως για τη φιλοσοφία μας. Η Μέγκα, λοιπόν δίνει ευκαιρίες σε κάποια παιδιά που ίσως αλλού δεν θα είχαν τόσα λεπτά συμμετοχής ή δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς μαζί τους με τόση προσοχή. Το σύστημα που έχουμε μάς επιτρέπει να το κάνουμε».

Έχετε σκεφτεί τι θα γινόταν αν όλα αυτοί οι παίκτες, ο Γιόκιτς, ο Μπιτάτζε, ο Μίτσιτς, ο Τίμοθι Λουαού - Καμπαρό έμεναν στην ομάδα για χρόνια και έπαιζαν μαζί;
«Κανείς δεν ξέρει... Σίγουρα θα είχαμε μια πολύ καλή ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με την Μέγκα Μπάσκετ. Ακόμα και η Παρτιζάν ή ο Ερυθρός Αστέρας δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τους καλούς παίκτες τους τα προηγούμενα χρόνια. Ή ακόμα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν παλεύουμε για τα αποτελέσματα... Όπως όταν κερδίσαμε το σερβικό Κύπελλο ή όταν φτάσαμε στους τελικούς της Αδριατικής Λίγκας. Μεγαλώνουμε μαζί με τους παίκτες μας».