Στη «φωλιά» του Λούκα Ντόντσιτς

Σεζόν 1998-99. Η Πιβοβάρνα Λάσκο συμμετέχει στους τελικούς του πρωταθλήματος στην Σλοβενία για πρώτη φορά στην ιστορία της κόντρα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνα. Ο κορυφαίος παίκτης των γηπεδούχων ήταν ο Σάσα Ντόντσιτς ενώ στις εξέδρες του Tri Lilije Hall χωρητικότητας 3.000 θεατών βρισκόταν ο μόλις τριών μηνών, Λούκα, στην αγκαλιά της μητέρας του, Μίριαμ. Ήταν η πρώτη, τρόπον τινά, επαφή του με το μπάσκετ και την ομάδα στην οποία θα ξεκινούσε να μάθει τα βασικά του αθλήματoς. «Με γύρισες αρκετά χρόνια πίσω. Όντως, ο Λούκα είχε γεννηθεί Φεβρουάριο και ήταν εκεί. Ποιος ξέρει... Ίσως μελλοντικά γίνει το ίδιο με τον δικό του γιο» εξηγεί ο Σάσα Ντόντσιτς, ο 47χρονος πατέρας του Σλοβένου σούπερ σταρ ο οποίος έκανε αξιοπρόσεκτη καριέρα ως παίκτης, κατακτώντας δυο πρωταθλήματα (2007, '08) και τρία κύπελλα (2004, '07, '08) Σλοβενίας. Τι παίκτης όμως ήταν ο Σάσα Ντόντσιτς; Ποιό είναι το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του; «Αυτή θα ήταν καλή ερώτηση για κάποιον άλλο. Ας πούμε ότι ήμουν all around παίκτης. Αυτός που μπορούσε να αγωνιστεί σε τέσσερις θέσεις. Όταν έπαιζα μπάσκετ, αγωνίστηκα από το "1" μέχρι το "4". Μιλάμε για άλλες εποχές, με πάρα πολύ καλές ομάδες, πολλούς καλούς παίκτες. Υπήρχε ποιότητα. Για εμένα, θα μπορούσες να ρωτήσεις καλύτερα τους συμπαίκτες και τους προπονητές που είχα» μάς εξήγησε μιλώντας στην ιστορική Hala Tivoli.

«Ο Ντούντα ήξερε να ενώνει, όχι να χωρίζει»

Ο νυν κόουτς της Ιλιρίγια έπαιξε για πρώτη φορά επαγγελματικό μπάσκετ έπειτα από την ανεξαρτησία της Σλοβενίας. Πώς ήταν το κλίμα εκείνη την εποχή; «Τότε (σ.σ. 1993) έπαιζα στην Ιλιρίγια, την ίδια ομάδα που προπονώ τώρα. Εκείνη την εποχή στη Σλοβενία υπήρχαν μόνο 3-4 ομάδες που έδιναν χρήματα. Όσο περνούσε ο καιρός, μεγάλωνε το μπάσκετ στη Σλοβενία και γινόμασταν ολοένα και καλύτεροι. Την περίοδο της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας κάθε παιχνίδι ήταν ντέρμπι, η ιστορική Χάλα Τίβολι ήταν γεμάτη! Μετά τη διάλυση, το ενδιαφέρον για τα σπορ μειώθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια. Η εθνική Σλοβενίας είναι πλέον μεγάλη ομάδα, αλλά οι ομάδες ακόμα δεν είναι σε καλή κατάσταση». Παρεμπιπτόντως, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ένωσε ξανά τη Γιουγκοσλαβία έπειτα από 30 χρόνια, καθώς ένας Κροάτης (Ντίνο Ράτζα), ένας Σλοβένος (Γιούρι Ζντοβτς), ένας Μαυροβούνιος (Ζάρκο Πάσπαλι), δυο Σέρβοι (Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Βλάντε Ντίβατς) και ένας Σερβοβόσνιος (Σάσα Ντανίλοβιτς) κουβαλούσαν το φέρετρο του παγκόσμιου Ντούντα. «Το μπάσκετ έχασε από τον χαμό του Ντούντα. Ήταν θρύλος. Ο Ντούντα ήξερε να ενώνει, όχι να χωρίζει. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος και φοβερός προπονητής. Ήταν ο προπονητής της Γιουγκοσλαβίας με σπουδαίες επιτυχίες σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ήταν ο καλύτερος, σίγουρα ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένα είδωλο. Εγώ ως προπονητής κοίταζα πώς προετοίμαζε τις ομάδες του, πώς αντιδρούσε στις δύσκολες στιγμές».

Για τον Λούκα Ντόντσιτς, οι εμφανίσεις του στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη με τους Μάβερικς δεν είναι ένα στοίχημα ή κάτι τέτοιο. Στα 22 του χρόνια, ο Λούκα συνεχίζει να απολαμβάνει το παιχνίδι ενώ ο πατέρας του, Σάσα, ήταν ο λόγος που ο νεαρός σταρ των Τεξανών ασχολήθηκε, εν τέλει με το μπάσκετ. Ποιό ήταν όμως το δικό του πρότυπο; «Ο Ίβο Ντανέου ήταν μεγάλος παίκτης, αλλά η γενιά μου δεν τον πρόλαβε. Εμείς είδαμε τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς, τον Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς και άλλους. Τα δικά μας είδωλα ήταν ο Γιούρι Ζντοβτς, ο Τόνι Κούκοτς, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο Βλάντε Ντίβατς, ο Ζάρκο Πάσπαλι». Πώς αισθάνεται, λοιπόν, ο πατέρας που βλέπει τον γιο του να πρωταγωνιστεί στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη και να γίνεται εξώφυλλο στο 2Κ; «Ναι, το γνωρίζω φυσικά ότι έγινε εξώφυλλο στο 2Κ, αν και εγώ είμαι λίγο μεγάλος για να ασχοληθώ με το Play Station. Είμαι χαρούμενος βέβαια. Ξέρω ότι πολλοί βλέπουν τον Λούκα ως σούπερ σταρ. Εμένα μου δίνει χαρά που κάνει αυτό που αγαπάει, που είναι άξιος γι' αυτό που κάνει. Εσύ πώς βλέπεις τα παιδιά σου; Έτσι τον βλέπω κι εγώ. Είμαι χαρούμενος που τον βλέπω να βρίσκεται στον χώρο του αθλητισμού, να παίζει μπάσκετ, να είναι υγιής, να αμείβεται καλά. Για κάθε γονιό, είναι υπερηφάνεια να βλέπει το παιδί του να προοδεύει».

«Δεν ήθελα να μου πει: Γιατί δεν με άφησες να πάω στη Ρεάλ;»

Στα 13 του χρόνια, ο Λούκα Ντόντσιτς έφυγε από τη Σλοβενία για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ζητήσαμε από τον Σάσα Ντόντσιτς να μας αποκαλύψει την τελευταία συμβουλή που έδωσε στον γιο του πριν ταξιδέψει στην Ισπανία, διανύοντας τα πρώτα μέτρα μιας υπέροχης διαδρομής που συνεχίζεται πλέον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Πάντα υπάρχουν συμβουλές, ανεξαρτήτως ηλικίας. Το διάστημα λοιπόν που ήταν να φύγει από τη Σλοβενία για να πάει στη Μαδρίτη, η σκέψη μου ήταν πως είναι ακόμα μικρός, ότι ίσως δεν ξέρει ακόμα πού πηγαίνει. Του είχα πει ότι δεν θέλω να έρθει η στιγμή που δέκα χρόνια μετά θα μου πει "γιατί δεν με άφησες να πάω στη Ρεάλ, να δοκιμάσω;" Αυτό του είχα πει. Και ότι πάντα, όποτε το θελήσει, μπορεί να γυρίσει πίσω. Μετά από έξι μήνες έμαθε τη γλώσσα, απέκτησε φίλους. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για το μέλλον. Έφυγε τόσο μικρός και τώρα μπορεί να κάνει οτιδήποτε μόνος. Σε κάθε περίπτωση ήταν μεγάλη εμπειρία γι' αυτόν. Θα έπαιζε μπάσκετ στην Ισπανία, θα μάθαινε μια ξένη γλώσσα κι αν τα κατάφερνε, θα έμενε. Αν όχι, πάλι δεν πειράζει, θα γύριζε πίσω στο σπίτι του. Δόξα τω Θεώ όμως τα κατάφερε».

Ο Λούκα Ντόντσιτς μεγάλωσε στη Σλοβενία βλέποντας τον πατέρα του να παίζει μπάσκετ, συμμετέχοντας επίσης στην EuroLeague το 2007-08 με τη φανέλα της ιστορικής Ολίμπια Λιουμπλιάνα. «Ο Λούκα μεγάλωνε μέσα στο γήπεδο, εκεί που ήμουν κι εγώ. Ερχόταν στις προπονήσεις και με έβλεπε. Του άρεσε να παρακολουθεί μπάσκετ από κοντά, αλλά και από το σπίτι στην τηλεόραση. Του άρεσε όμως και άλλα αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο. Αποδείχθηκε πως η μεγάλη του αγάπη ήταν το μπάσκετ. Είναι καλό για τα παιδιά να δοκιμάζουν διάφορα σπορ, να δουν τι τους αρέσει και να προχωρούν με αυτό. Υπάρχουν παιδιά που μπορεί να μην τους αρέσει ούτε το ποδόσφαιρο, ούτε το μπάσκετ και οι γονείς τους να τα πιέζουν. Αυτό είναι το χειρότερο. Εμείς του δώσαμε αυτή την ελευθερία. Να δοκιμάσει ό,τι ήθελε. Στο τέλος πάντα κατέληγε στο μπάσκετ. Ποτέ δεν τον πιέσαμε. Ερωτεύτηκε το μπάσκετ. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα έχεις την ευκαιρία να πετύχεις». Πώς ήταν όμως ως παιδί το νούμερο 3 του NBA Draft 2018; «Όπως κάθε παιδί. Με μια μπάλα δίπλα του. Ήταν ζωντανό παιδί. Καμιά φορά ερχόταν σπίτι με ανοιγμένο το κεφάλι, αλλά εντάξει, αυτό συμβαίνει».

Το 2017 οι Σλοβένοι έζησαν την κορυφαία στιγμή της μπασκετικής ιστορίας τους. Μια χώρα δυο εκατομμυρίων ψυχών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στον τελικό με τη Σερβία, έχοντας ως MVPs τον... παλιό Γκόραν Ντράγκιτς και τον Λούκα Ντόντσιτς, τον οποίο οι συμπαίκτες του σήκωσαν στα χέρια πριν από την απονομή! Πώς έζησε ο Σάσα Ντόντσιτς το EuroBasket 2017, όπου παρεμπιπτόντως εργάστηκε ως σχολιαστής στη σλοβενική τηλεόραση. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να ονειρευτεί ένας γονιός; «Θέλεις να πεις πώς επιβίωσα... Μου είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια αυτό που έζησα. Ήταν παραμύθι. Βρισκόμουν στο γήπεδο, ήμουν μάλιστα σχολιαστής για το κανάλι που είχε τα δικαιώματα. Ειδικά ο τελικός ήταν εκπληκτικός, ένα παιχνίδι με τόση ενέργεια, χωρίς προβλήματα. Είναι ο τελικός που κάθε φίλαθλος θα ονειρευόταν να ζήσει. Όλο το Ευρωπαϊκό ήταν εντυπωσιακό θα έλεγα. Είμαι ευγνώμων που ζούσα και είδα από κοντά αυτό το τουρνουά».

«Πάντα του λέω να είναι πρώτα καλός άνθρωπος»

Ο Λούκα Ντόντσιτς μετράει ήδη τρεις γεμάτες σεζόν στο ΝΒΑ με τους Μάβερικς, σημειώνοντας 25.7 πόντους, 8.4 ριμπάουντ, 7.7 ασίστ και 1 κλέψιμο μ.ό. σε 199 αγώνες regular season. Την τελευταία διετία, μάλιστα συμμετείχε στα playoffs όπου αποκλείστηκε εις διπλούν από τους Κλίπερς. «Όταν παίζει ο Λούκα ξυπνάω να τον παρακολουθήσω. Μου αρέσει το NBA, είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο, αλλά εγώ είμαι πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ». Όσον αφορά τη σύντομη καριέρα του στο ΝΒΑ, έχει συμμετάσχει ήδη σε δυο All-Star Games (2020, '21), έχει συμπεριληφθεί στην All-NBA First Team (2020, '21), αναδείχτηκε Rookie της Χρονιάς και μέλος της NBA-All-Rookie First Team το 2019. «Τι να του ευχηθώ για το μέλλον; Τα έχει όλα. Μου αρέσει που ξέρει να ζει τη ζωή του. Είναι αφοσιωμένος στο μπάσκετ, αλλά όταν δεν έχει υποχρεώσεις μ' αυτό, ξέρει πώς να απολαύσει την ημέρα του και να περάσει τις ώρες του. Ξέρει να περάσει όμορφα, δεν ξεχνάει τους φίλους του, είναι με την κοπέλα του. Αυτό είναι που με κάνει να έχει όλο μου τον σεβασμό. Υπάρχουν άλλοι που όταν αγγίζουν τον... ουρανό, αλλάζουν. Ο Λούκα ποτέ δεν άλλαξε. Πάντα του λέω να είναι πρώτα καλός άνθρωπος και μετά παίκτης του μπάσκετ».

«Θα φέρει το Ντάλας στην κορυφή του ΝΒΑ»

Πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί 22 ετών να κοντρολάρει τα συναισθήματά του, να έχει το μυαλό στο κεφάλι του και να κοιτάζει ως ίσο προς ίσο τον ΛεΜπρόν, τον Κέβιν Ντουράντ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο; «Θα σου πω κάτι. Θα έπρεπε να είχες τη δυνατότητα να περάσεις μια μέρα μαζί του. Καμιά φορά πηγαίνουμε για φαγητό και έρχονται όλοι δίπλα του να φωτογραφηθούν μαζί του. Αυτός όμως τα κοντρολάρει όλα. Ξέρει ότι όλο αυτό είναι μέρος αυτού του μεγαλείου που διαμορφώνει. Είναι ταπεινός, ήρεμος, ρεαλιστής». Όσον αφορά το αν ο Λούκα μπορεί να καταφέρει ό,τι πέτυχε ο Ντιρκ Νοβίτσκι με τους Μάβερικς και να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ο Σάσα Ντόντσιτς είναι ξεκάθαρος: «Ναι, σαφέστατα. Είναι μόλις 22 ετών. Σχεδόν μόλις ξεκίνησε. Έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Θα τα καταφέρει και θα φέρει το Ντάλας στην κορυφή του NBA». Κλείνοντας, ρωτήσαμε τη γνώμη του Σάσα Ντόντσιτς για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Προσπαθούσα επί τρεις μέρες να μάθω το επώνυμό του. Είναι σπουδαίος παίκτης ο Greek Freak. Μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι που Ευρωπαίοι όπως ο Γιάννης, ο Λούκα, ο Γιόκιτς, πηγαίνουν στην Αμερική και κυριαρχούν. Είναι top ο Αντετοκούνμπο».

Η οικογένεια Ντόντσιτς είχε τρεις επιλογές σε ό,τι είχε να κάνει με την μπασκετική παιδεία του Λούκα: Την KD Σλόβαν, την ZKD Γέζικα και την Ολίμπια, στην οποία ο νυν παίκτης των Μάβερικς εν τέλει εντάχθηκε. Πώς ελήφθη, όμως, η απόφαση; Ο Σρέτσκο Μπέστερ είναι ο υπεύθυνος της Ακαδημίας μπάσκετ της Ολίμπια Λιουμπλιάνα από το 2004 και εκείνος που υποδέχτηκε τον Λούκα Ντόντσιτς στα τμήματα υποδομής των Σλοβένων. «Ήταν πολύ εύστροφος από την αρχή. Έβλεπες ότι τα έχει όλα από τόσο μικρή ηλικία. Έβλεπε το γήπεδο, είχε την ντρίμπλα. Δεν μπορείς να πεις ότι είχε το γρήγορο πρώτο βήμα, καθώς ήταν μικρός, μόλις εννέα ετών όμως η ικανότητά του να βλέπει γήπεδο και η εξυπνάδα του τον έκαναν καλύτερο σε σχέση με πριν». Ειρήσθω εν παρόδω, ο Μπέστερ είναι φίλος με τους γονείς του Λούκα. Γνώριζε ήδη τη μητέρα του, Μίριαμ και τον πατέρα του, Σάσα. Έζησε, μάλιστα μια ιδιαίτερη σύμπτωση, αφού έγινε προπονητής στην Ακαδημία της Ολίμπια τη μοναδική σεζόν που ο Σάσα Ντόντσιτς έπαιξε στην ομάδα, την περίοδο 2007-08!

Τον ρωτήσαμε, λοιπόν αν θυμάται κάποια ιδιαίτερη στιγμή από τη συνύπαρξή του με τον Λούκα: «Η πρώτη στιγμή ήταν στο τουρνουά στο Πορντενόνε το 2011, όταν βγήκαμε πρώτοι και ο Λούκα έβαλε 41 πόντους. Το τελικό σκόρ ήταν 47-44. Περισσότερο από τον αριθμό των πόντων θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο σημείωνε τα καλάθια. Και άλλη σε τουρνουά στη Ρώμη το 2012, όταν σημείωσε 54 πόντους απέναντι στη Λάτσιο, εκ των οποίων τους 39 στο πρώτο ημίχρονο. Είχαμε νικήσει 104-76. Θυμάμαι τότε να μου λένε ότι αυτός ο πιτσιρικάς τους θυμίζει τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Baby face, αλλά killer. Έχω αυτόν τον αγώνα στο σπίτι μου και σκοπεύω με τη συμπλήρωση δέκα ετών από την κατάκτηση του τουρνουά, να ανεβάσω στο διαδίκτυο ολόκληρο το παιχνίδι, για να δει ο κόσμος αυτό που είδαμε τότε εμείς!

Η φήμη για τον Λούκα διαδόθηκε πολύ γρήγορα. Έφτασαν να μας καλούν σε τουρνουά εξαιτίας του. Ο καθένας μας ήξερε πολύ καλά ότι ο Λούκα είχε μεγάλη καριέρα μπροστά του, αν και δεν μπορούσαμε εύκολα να φανταστούμε πως επτά χρόνια αργότερα θα βλέπαμε έναν μπασκετμπολίστα που θα έβαζε 40 πόντους στο ΝΒΑ. Για να το πω καλύτερα, καταλαβαίναμε ότι αυτό θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά στην περίπτωσή του όλα συμβαίνουν με την ταχύτητα του φωτός».

«Έπαιξε με τους συνομηλίκους του μόνο για 16 λεπτά»!

Ο Λούκα Ντόντσιτς ήλθε στην Ολίμπια Λιουμπλιάνα το 2007, κατόπιν εισήγησης του πρώην προπονητή των Ακαδημιών της, Γκρέγκορ Μπρέζοβετς. Για την ακρίβεια, ο κόουτς επικοινώνησε με τον πατέρα του Λούκα κι έκαναν κάποιου είδους συμφωνία προκειμένου να ενταχθεί στην Ολίμπια. Έπειτα, λοιπόν, από την πρώτη προπόνηση, οι προπονητές αποφάσισαν να τον εντάξουν στην U12 της Ολίμπια, μολονότι ήταν δυο και τρία χρόνια μικρότερος από τα υπόλοιπα παιδιά!

Ο Πρίμοζ Κραουτάκερ θυμάται εκείνες τις πρώτες προπονήσεις: «Θυμάμαι ότι ήταν καλύτερος σε σχέση με τους άλλους παίκτες της ηλικίας του. Εντάχθηκε αρχικώς στο τμήμα U10, αλλά μόνο για... 16 λεπτά. Από εκείνο το σημείο και μετά, ενσωματώθηκε με παιδιά που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερα. Μία προπόνηση εκεί και στη συνέχεια στο τμήμα των παιδιών που γεννήθηκαν το 1996, ενώ αυτός είναι γεννημένος το 1999! Αυτό ήταν τρελό! Ήταν λες και παρακολουθούσες μια ταινία φαντασίας. Αν τον άφηναν να παίξει περισσότερο, θα έβαζε 70 πόντους! Είναι ομαδικός παίκτης και τον θυμάμαι να δίνει ασίστ».

Πότε όμως κατάλαβε ότι ο πιτσιρικάς που είχε απέναντί του έχει μπροστά του λαμπρό μέλλον; «Το 2011. Ήταν 12 ετών. Σε τουρνουά U12 ήταν απλά εντυπωσιακός στο Final-4. Αναδείχθηκε MVP και έκανε συνεχώς αλματώδη βήματα μπροστά. Διακρίναμε πινελιές αυτού του μεγαλείου, αλλά δεν ήμασταν ακόμη σίγουροι γιατί σε τόσο νεαρή ηλικία, καμιά φορές μπορεί οι προβλέψεις να πέσουν έξω».

Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο παιδί 22 ετών να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, την ώρα που πολλοί θεωρούν ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος Ευρωπαίος NBAer στην ιστορία; Ο κόουτς Κραουτάκερ έχει την απάντηση: «Μπορεί να γίνει. Είναι ήδη ένας από τους καλύτερους, έχει τα πάντα να γίνει ο σπουδαιότερος. Είναι βέβαια τόσο νέος ακόμη, που δεν ξέρεις σε τί κατάσταση θα είναι το σώμα του μελλοντικά. Είναι ήδη ογκώδης και με τόσα παιχνίδια και τόσες προπονήσεις, καμιά φορά διερωτώμαι αν θα αντέχει το σώμα του και μετά τα 28. Αν καταφέρει, δεν έχω την αμφιβολία πως θα γίνει ο σπουδαιότερος». Παρεμπιπτόντως, ο πρώην προπονητής του αποκάλυψε πως ο Λούκα προτίμησε να δει έναν αγώνα μπάσκετ στη Λιουμπλιάνα από το να πάει σε πάρτι γενεθλίων φίλου του! «Πράγματι. Δεν ήθελε να πάει στο πάρτι. Όπως θα γνωρίζεις, πιο μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο, έκανε τζούντο και άλλα αθλήματα. Όταν ξεκίνησε το μπάσκετ στα εννέα του, κόλλησε εκεί και από τότε, όλα τα άλλα του είναι αδιάφορα».

Ο Λούκα Ντόντσιτς κατοικοεδρεύει τα τελευταία τρία χρόνια στο Ντάλας και το στοίχημα για την ανάδειξή του σε έναν εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων NBAers ever έχει... φραγή. Τι θα γινόταν όμως αν ακολουθούσε το παράδειγμα άλλων σπουδαίων Ευρωπαίων όπως ο Μποντιρόγκα, ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκά που προτίμησαν να μείνουν στα μέρη μας. Θα εξελισσόταν στον κορυφαίο όλων των εποχών που πάτησε τα ευρωπαϊκά παρκέ; «Ξεκάθαρα. Δεν χωράει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Στα 18 του ήταν ένας ολοκληρωμένος παίκτης, ήταν ο MVP της Ρεάλ. Βέβαια το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι διαφορετικό από το NBA. Είδατε και στο πρόσφατο Ολυμπιακό τουρνουά ότι όσο περνούσαν οι αγώνες, κουραζόταν περισσότερο. Οι αγώνες στην Ευρώπη είναι πιο physical σε σχέση τουλάχιστον με την κανονική περίοδο στο NBA».

Το τηλεφώνημα της μητέρας του στον προπονητή

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα σε ό,τι αφορά τους νεαρούς παίκτες είναι το γεγονός ότι πολλές φορές οι γονείς συμπεριφέρονται σαν προπονητές. Πως ήταν, λοιπόν, οι γονείς του Λούκα αυτά τα τρία χρόνια; Ο Σάσα και η Μίριαμ... «Μας είχαν εντυπωσιάσει. Άφηναν το παιδί τους να κάνει αυτό που αγαπάει. Ο πατέρας του δεν έλεγε τίποτα. Τον πήγαινε στην προπόνηση και αργότερα, 1,5 ώρα μετά, γύριζε πίσω για να τον πάρει. Μερικές φορές, βέβαια, όταν τελείωνε την καθημερινή προπόνηση, συχνά συνέχιζε προπονήσεις με άλλα τμήματα. Και η μητέρα του έπαιρνε τηλέφωνο τον προπονητή και τον παρακαλούσε να πει του Λούκα να μην μείνει άλλο στο γήπεδο. Να γυρίσει στο σπίτι για να διαβάσει τα μαθήματά του. Αυτός όμως δεν την άκουγε. Ούτε τη μητέρα του ούτε τον προπονητή. Ήθελε να βρίσκεται συνέχεια στο γήπεδο.

Ο κόουτς Κραουτάκερ είδε τον άλλοτε παίκτη του στις ακαδημίες της Ολίμπια, ένα δικό του «παιδί» να οδηγεί την πατρίδα του στην κορυφή της Ευρώπης, το 2017. «Το έζησα με δάκρυα στα μάτια. Ήταν απίθανο. Δεν ξέρουμε αν στα επόμενα 50 χρόνια μπορούμε να το επαναλάβουμε. Είμαι λίγο σκεπτικός, δεν ξέρω πόσο εφικτό θα είναι για τον Λούκα από εδώ και πέρα να έρχεται πίσω στην Ευρώπη για να εκπροσωπεί τη χώρα του σε αντίστοιχες διοργανώσεις. Δεν ξέρω αν θα έχει τον χρόνο να μπορέσει να παίξει για τη Σλοβενία. Αυτός είπε ότι θα το κάνει, αλλά τα πράγματα στο NBA θα είναι απαιτητικά. Κι ένα επιπλέον πρόβλημα που υπάρχει, έχει να κάνει με την ομοσπονδία. Δεν ξέρω αν έχει τους πόρους για να φέρει τον Ντόντσιτς από τις ΗΠΑ. Αυτός, βέβαια, είναι τόσο τρελός, που θα πληρώσει από την τσέπη του για να έρθει. Το υπογράφω». Πώς βλέπει, όμως τον Λούκα Ντόντσιτς σε δέκα χρόνια; «Αν είναι υγιής, δεν μπορώ να το περιγράψω. Αν ο Μαρκ Κιούμπαν τον περιβάλλει με καλούς παίκτες, ο κόσμος θα παρακολουθεί καρτούν στο γήπεδο».

Σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Λούκα Ντόντσιτς είχε περιγράψει την... κρυάδα που βίωσε έπειτα από τη μετακίνησή του στη Μαδρίτη, εξηγώντας πως η πρώτη μέρα στο σχολείο χωρίς να γνωρίζει λέξη στα ισπανικά ήταν φρικτή! «Ήταν μια ιδιαίτερη περίοδος. Μιλούσε με τους γονείς του ο Σρέτσκο (σ.σ. Μπέστερ). Είχε δύσκολο ξεκίνημα, ειδικά τους πρώτους πέντε - έξι μήνες. Είχε δυσκολία στο σχολείο, δεν το απολάμβανε, αλλά ήταν αποφασισμένος να πετύχει. Γενικώς ο Λούκα ήταν η ψυχή των πάρτι. Αν τον έβλεπες ήσυχο για δύο λεπτά, άρχιζες να ανησυχείς μήπως έχει κάτι. Πάντα του άρεσε να χορεύει, να τραγουδάει. Απολάμβανε τη ζωή. Ποτέ δεν μάλωνε με κανέναν. Δεν θυμάμαι ποτέ καμία τέτοια στιγμή». Ο μικρός έκανε όνειρα. Και ο προπονητής του θυμάται εκείνη την εποχή: «Όταν ήταν 9-10 ετών έλεγε ότι θέλει να παίξει στο NBA. Το ξέραμε ότι θα μας φύγει. Δεν το περιμέναμε ότι θα αυτό θα γινόταν τόσο σύντομα, αλλά το αποφάσισε. Αυτό όμως αποδείχθηκε πως ήταν για το καλό του. Το ξέραμε ότι θα πετύχει, αλλά όχι τόσο γρήγορα».

«Πάρτε 300.000 ευρώ και φύγετε χωρίς τον Ντόντσιτς»!

Δεν σπανίζουν οι άνθρωποι με ταλέντο, σπανίζουν οι άνθρωποι με το ταλέντο να αναγνωρίζουν και, συγχρόνως, να εμπιστεύονται τα ταλέντα. Ο Πάμπλο Λάσο είναι ένας εξ αυτών. Ο κορυφαίος προπονητής στη σύγχρονη ιστορία της Ρεάλ έχει κατακτήσει ήδη 21 τίτλους σε 30 τελικούς τα τελευταία 10 χρόνια, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία σε 15 πιτσιρικάδες της Ακαδημίας της «Βασίλισσας» να ντεμπουτάρουν στην ισπανική λίγκα ή την EuroLeague και να δείξουν τι αξίζουν στο πλευρό των σούπερ σταρ των Μαδριλένων.

Ο Λούκα Ντόντσιτς ήταν ένας εξ αυτών και ο Κραουτάκερ θυμάται δυο ιδιαίτερα περιστατικά: «Όταν προέκυψε το θέμα της μεταγραφής στη Ρεάλ, υπήρξαν κι άλλες ομάδες που ενδιαφέρθηκαν. Εμείς θα πηγαίναμε σε τουρνουά προετοιμασίας με τα παιδιά γεννημένα το 1996 στο Σίμπενικ της Κροατίας και θυμάμαι τότε να μας ζητάει συγγνώμη. Μας έλεγε ότι θα έρθει αλλά ότι θα πρέπει να μείνει πίσω 1-2 μέρες για να ξεκαθαρίσουν πρώτα τα πράγματα. Όταν ήρθε τελικά, η αεροπορική εταιρεία είχε χάσει τη βαλίτσα του, στην οποία είχε μέσα όλα του τα πράγματα. Ήρθε και ήταν θλιμμένος. Δεν είχε μαζί του τα ρούχα και τα παπούτσια του για να παίξει μαζί μας. Του είπα τότε: "Δεν πειράζει, μη στεναχωριέσαι. Πήγαινε να κολυμπήσεις". Και μου απάντησε κλαίγοντας: "Όχι, μπάσκετ θέλω να παίξω". Βέβαια μετά από μερικές ώρες του επέστρεψαν τη βαλίτσα και ήταν ξανά ο Λούκα που ξέραμε.

Θυμάμαι, επίσης μια άλλη ιστορία. Υπάρχει μια ομάδα, η Στέλα Ατζούρα που εδρεύει στην Ιταλία. Είχαμε πάει για ένα τουρνουά και ο Ντόντσιτς ήταν πάλι εξαιρετικός. Ήρθε ο προπονητής της μετά την τρίτη ημέρα και μου είπε: "Θέλω να αγοράσουμε τον Λούκα". Του απάντησα ότι δεν είμαι μάνατζερ, ότι δεν είμαι εγώ το αφεντικό που θα αποφασίσει. Και μου ξαναλέει: "Θα σου δώσουμε 300.000 ευρώ και απλά πήγαινε σπίτι σου χωρίς τον Ντόντσιτς". Ήθελα να κάνω πλάκα στον Σρέτσκο, του τηλεφώνησα και του είπα: "Γυρίζουμε πίσω χωρίς τον Λούκα, πωλείται". Κι εκείνος άρχισε να φωνάζει: "Τι; Τι κάνετε;". Του απάντησα χαμογελώντας: "Δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα πάρω εγώ 200.000 ευρώ, εσύ τα υπόλοιπα και είμαστε καλά».

Η Μίριαμ Ποτέρμπιν ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο επικοινώνησε ο Λούκα Ντόντσιτς όταν ενημερώθηκε ότι προβιβάζεται στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ. Ήταν επίσης εκείνη που υπέγραψε την πενταετή συμφωνία με τους Μαδριλένους ως τα 18 του χρόνια, λόγω του ότι ήταν ανήλικος. Το wonder kid μεγάλωσε απότομα κι εκκωφαντικά, η επιλογή του ψηλά στο NBA Draft ήταν νομοτελειακά αναμενόμενη και η αγκαλιά με τη μητέρα του ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή στο Barclays Center.

Η Μίριαμ υπήρξε μοντέλο και χορεύτρια ενώ στέκεται στο πλευρό του Λούκα σε κάθε του βήμα. Το έκανε όταν ακολούθησε τον γιο της στην Ισπανία και τον είδε να μεγαλουργεί με τη φανέλα των «Blancos». Το έκανε πέρσι EuroBasket 2017 όταν ο Ντόντσιτς σήκωσε στις πλάτες του τη Σλοβενία και στο φινάλε οι συμπατριώτες του τον σήκωσαν στα χέρια! Το επιβεβαίωσε με το τατουάζ που κοσμεί πλέον την πλάτη της και αναφέρει την ημερομηνία γέννησης του Λούκα: 28/2/1999.

«Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό σαν πρώτη σκέψη όταν θυμάμαι μικρό τον Λούκα, είναι να κρατάει μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Δεν του άρεσαν τα αυτοκίνητα, όπως άλλα παιδιά. Όταν άρχισε να περπατάει, ενός έτους, περπατούσε λες και έπαιζε μπάσκετ. Ποτέ δεν τον πίεσα. Καλά, ειδικά στο θέμα του μπάσκετ δεν χρειαζόταν πίεση. Ήθελε να παίζει μπάσκετ όλη την ώρα. Όταν ήταν επτά ετών, ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ και μόλις τελείωνε την προπόνηση, ζητούσε από τον προπονητή του να συνεχίσει και με το άλλο τμήμα, το μεγαλύτερο ηλικιακά. Του εξηγούσα παράλληλα ότι πρέπει να διαβάζει και τέλος πάντων, να είναι μορφωμένος. Το θεωρώ πολύ σημαντικό. Όταν παίζεις μπάσκετ, δίνεις συνεντεύξεις και πρέπει να γνωρίζεις τί θα πεις, πώς θα το πεις» μάς εξηγεί στην κουβέντα μας στο κέντρο αισθητικής που διατηρεί στη Λιουμπλιάνα.

«Έκλαιγα όταν πήγε στη Ρεάλ, του ζήτησα να περιμένει λίγο ακόμη»!

Η μητέρα του σούπερ σταρ των Μάβερικς θυμάται την περίοδο που ο γιος της έφυγε από το σπίτι σε ηλικία 13 ετών για να ταξιδέψει στη Μαδρίτη και να ενταχθεί στη Ρεάλ: «Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή. Ειλικρινά πολλές φορές κάθομαι το σκέπτομαι και λέω ότι δεν θα μπορούσε να μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Στην αρχή του είπα: "Λούκα είσαι τόσο μικρός. Δεν θέλεις να περιμένεις λίγο ακόμη"; Τότε με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πεισμωμένος: "Μαμά, θέλω να το δοκιμάσω, θέλω να πάω". Εκείνη τη στιγμή το πήρα κι εγώ απόφαση. Ήταν βέβαια ένα παιδί. Ήξερα ότι δεν γνωρίζει τί να περιμένει στη Μαδρίτη. Δεν ήξερε τη γλώσσα, δεν ήξερε κόσμο. Απλά θα πήγαινε να παίξει στη Ρεάλ. Όταν πήγε ήταν δύσκολα γι' αυτόν στην αρχή και για εμένα το πρώτο εξάμηνο... απαίσιο. Έκλαιγα. Έβλεπα όμως τη φιλοδοξία του».

Πώς ήταν όμως σαν παιδί; «Η αλήθεια είναι ότι ξυπνούσε συνέχεια τα βράδια και η πρώτη φορά που κοιμήθηκα χωρίς να ξυπνήσω ήταν όταν έγινε δύο ετών. Ήταν όμως υπέροχο παιδί. Όταν άρχισε να μεγαλώνει ο Λούκα, εγώ έκανα πολλά πράγματα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα κι αυτός ερχόταν μαζί μου. Τα παιδιά συνηθίζουν να κάνουν ό,τι βλέπουν από τους γονείς τους. Μπορώ να πω πως ήταν ένα ντροπαλό παιδί».

Αλήθεια, περίμενε ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή που ο γιος της θα γινόταν σούπερ σταρ στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου; «Η αλήθεια είναι ότι δεν το φανταζόμουνα. Ήξερα όμως ότι θα πετύχει. Πολλές φορές με ρωτάει ο κόσμος πότε κατάλαβα ότι ο Λούκα θα γίνει σταρ. Ποτέ δεν το είχα στο μυαλό μου αυτό. Για εμένα το πιο σημαντικό ήταν να είναι χαρούμενος. Να προχωρά βήμα - βήμα. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να αγωνιστεί στο NBA και ήξερα ότι θα το πετύχει. Ως γονιός όμως γνώριζα ότι δεν είναι μόνο θέμα ικανότητας και δουλειάς. Χρειάζεται και τύχη, αλλά και ανθρώπους να σε οδηγήσουν στη σωστή κατεύθυνση. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν παιδιά με μεγάλες δυνατότητες και ταλέντο που τελικά δεν τα καταφέρνουν. Γι' αυτό κι εγώ δεν ήθελα να λέω πολλά. Βήμα - βήμα ήρθαν όλα. Για εμένα ήταν σημαντικό που στα παιδικά του χρόνια ο Λούκα ασχολούνταν τόσο πολύ με τον αθλητισμό και διάλεξε τελικά αυτόν τον δρόμο».

Η Μίριαμ Ποτέρμπιν ταξιδεύει στις ΗΠΑ και παρακολουθεί δια ζώσης τους αγώνες του γιου της. Παραδέχεται, δε πως: «Είμαι νευρική! Ειδικά όταν πηγαίνουν να τον μαρκάρουν δύο και τρεις παίκτες, με πιάνει ένα άγχος. Από την άλλη, όταν βρίσκομαι στο γήπεδο και τον παρακολουθώ, το απολαμβάνω. Θυμάμαι έναν αγώνα των Μάβερικς απέναντι στους Λέικερς, στο Staple Center. Υπήρχε ένα παιδί στη δεύτερη σειρά των καθισμάτων κι εγώ βρισκόμουν πίσω του. Ο Λούκα τον παρατήρησε και κατάλαβε ότι ίσως είναι άρρωστο, δεν είχε μαλλιά. Όταν ολοκληρώθηκε το παιχνίδι, χωρίς κανείς να του ζητήσει τίποτα, το πλησίασε, έβγαλε τα παπούτσια του και του τα έδωσε. Με έκανε τόσο υπερήφανη. Είμαι υπερήφανη κυρίως γιατί είναι τόσο καλό παιδί. Το να είσαι καλός άνθρωπος αξίζει περισσότερο από κάθε τίτλο».

Από τη στιγμή που ο Λούκα Ντόντσιτς μετακόμισε στη Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ, η Μίριαμ ταξίδευε συνεχώς τα πρώτα δυο χρόνια από τη Σλοβενία στην Ισπανία. Στη συνέχεια, ο Λούκα της ζήτησε να μείνει μόνιμα εκεί. «Τώρα είναι επιτυχημένος. Υποθέτω ότι όσο παίζει μπάσκετ, θα συνεχίσει να είναι το ίδιο καλός. Αυτό που σκέφτομαι είναι τον καιρό μετά το τέλος της καριέρας του. Θα πρέπει να είναι έξυπνος. Πολλοί παίκτες δεν ξέρουν τί να κάνουν όταν αποσύρονται από τη δράση και γι' αυτό σκέφτομαι εκείνο το διάστημα που θα έρθει. Μπορώ να πω ότι ήμουν σημαντική για τον Λούκα στο πώς να διαχειριστεί τα χρήματά του και να μην τα ξοδεύει άσκοπα. Τώρα πλέον είναι ώριμος και ξέρει τι πρέπει να κάνει».

«Πολλές φορές φοβάμαι, αλλά ελπίζω η ζωή του να του δίνει χαρές»

Στα 47 της, η Μίριαμ Ποτέρμπιν καμαρώνει τον γιο της ως πρωταγωνιστή στο ΝΒΑ και παραδέχεται πως ήταν πραγματικά δύσκολο να συνδυάσει τη δουλειά της με την ανατροφή του γιου της: «Το πιο σημαντικό για μια μητέρα είναι να βρίσκεται κοντά στο παιδί της και να περνάει χρόνο μαζί του. Όταν ο Λούκα πήγαινε στο σχολείο δούλευα μέχρι τις 16.00. Έλεγα στους πελάτες μου πως δεν μπορώ να εργάζομαι τα απογεύματα, γιατί πρέπει να βρίσκομαι δίπλα στον γιο μου. Γι' αυτό νιώθω ευγνώμων. Στα 13 που έφυγε για τη Μαδρίτη, έφυγε μόνος. Εγώ ταξίδευα κάθε Παρασκευή και τη Δευτέρα το πρωί επέστρεφα. Όταν έγινε 16-17 ετών, μου ζήτησε να βρίσκομαι εκεί συνεχώς. Όχι ότι δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς εμένα, αλλά ήταν σημαντικό για τον Λούκα να με έχει δίπλα του. Άφησα τη δουλειά μου και ήταν η μητέρα μου ήταν εκείνη που "έτρεχε" το ινστιτούτο αισθητικής. Παρότι ήταν σημαντική η δουλειά μου καθώς έβγαζα χρήματα, το πιο σημαντικό ήταν να βρίσκομαι κοντά στο παιδί μου. Γι' αυτά δίνουμε και τη ζωή μας. Πήγα λοιπόν και έμεινα μαζί του για τρία χρόνια».

Ο θαυμασμός του Λούκα Ντόντσιτς για τον Βασίλη Σπανούλη είναι γνωστός, με τον Σλοβένο σταρ να υπερθεματίζει σε κάθε ευκαιρία, επιλέγοντας το 7 στη Ρεάλ και το 77 στους Μάβερικς -από τη στιγμή που ήταν «πιασμένο», προς τιμήν του Kill Bill. «Σαφέστατα το γνωρίζω πως υπήρξε το πρότυπο του Λούκα. Φυσικά. Ήταν ένα από τα είδωλά του. Ήταν σπουδαίος παίκτης, όλοι το ξέρουμε. Επίσης γνωρίζω ότι σταμάτησε πρόσφατα το μπάσκετ». Αν είχε, λοιπόν την ευκαιρία να κάνει μια ευχή για τον γιο της, ποια θα ήταν αυτή; «Να είναι χαρούμενος. Αυτός ο κόσμος δεν είναι πάντα ιδανικός. Πολλές φορές φοβάμαι, αλλά ελπίζω η ζωή του να του δίνει χαρές».