Ρομαό στο Gazzetta: «Η αποχώρηση Λεμονή είναι ο λόγος που χάσαμε το πρωτάθλημα»
Ο Αλεξίς Ρομαό στη συνέντευξη της ζωής του, μέσω του Gazzetta στέλνει μήνυμα ότι δεν είναι εδώ για διακοπές! Η απόφαση να φύγει από το σπίτι του 12 ετών για να παίξει μπάλα, οι θυσίες του, το «όχι» στα λεφτά του MLS για τον Ολυμπιακό, το περιστατικό στην Τούμπα με το ρολό χαρτιού στον Όσκαρ Γκαρθία, η ξαφνική αποχώρηση του Λεμονή, ο Ιωνικός κι η ανάγκη να αποδεικνύει το ποιος είναι!
Στα 37 προς 38 ο Αλεξίς Ρομαό άκουσε να λένε ότι ήρθε στον Ιωνικό για... διακοπές. Άκουσε να λένε ότι η ομάδα της Νίκαιας θα είναι η πρώτη που θα πέσει. Ο Τογκολέζος μέσος, μέσω του Gazzetta στέλνει το δικό του μήνυμα στις... κακές τις γλώσσες, δηλώνοντας «κι ο Ιμπραΐμοβιτς είναι 40 και παίζει σ' αυτό το επίπεδο».
Πώς πέρασε στον Ολυμπιακό; Ποια πρόταση αρνήθηκε για να έρθει στο Λιμάνι; Πώς θυμάται την ομιλία Μαρινάκη (μέσω τρίτων) μετά την τριάρα στα Γιάννενα, τί έγινε στην Τούμπα με τον Όσκαρ Γκαρία; Πώς αντέδρασε όταν έμαθε ότι φεύγει ο Λεμονής ενώ η ομάδα ήταν πρώτη;
Ποιο είναι το μυστικό του φετινού Ιωνικού; Είναι έτοιμος για... απόσυρση; Oλυμπιακός ή Μαρσέιγ;
Ο Ρομαό, που δεν νιώθει σταρ, τα... λέει όλα στη συνέντευξη της ζωής του.
Φωτογραφίες: Χρήστο Λώλος
«Όταν βλέπεις κόσμο να κοιμάται στο δρόμο, το μόνο που θες είναι να τον βοηθήσεις»
Θα ήθελα να πάμε τη ζωή σου από την αρχή. Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
«Γεννήθηκα στη Γαλλία, στο προάστιο L'Haÿ-les-Roses κοντά στο Παρίσι. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο πολύ μικρός. Ήμουν μόλις έξι ετών, όταν ανακάλυψα το πάθος μου για την μπάλα. Ο στόχος μου από τότε ήταν να γίνω επαγγελματίας».
Ποιος ήταν εκείνος που σε ενέπνεε ως παιδί;
«Ο Ρομάριο. Ήμουν φαν του, τον παρακολουθούσα όταν ήμουν παιδί κι όλα αυτά που έκανε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Βραζιλίας ήταν απίστευτα. Ήθελα να γίνω σαν αυτόν (γέλια)».
Η μόνη σας διαφορά είναι στα δύο γράμματα που λείπουν στο όνομά σου. (γέλια)
«Ναι, ναι ακριβώς! (γέλια) Όταν έπαιζα στα τμήματα υποδομών ήμουν επιθετικός, οπότε αυτός ήταν το ίνδαλμά μου αλλά κι ο Πελέ. Εβλεπα βίντεο τους, αυτοί οι δύο ήταν οι πρώτοι παίκτες που με ενέπνεαν. Στη συνέχεια ωστόσο άλλαξα θέση και ήρθα στον άξονα».
Οι γονείς σου σε παρότρυναν να παίξεις μπάλα;
«Όχι... Η μητέρα μου έμαθε το ποδόσφαιρο εξαιτίας μου και του αδερφού μου. Εκείνη ήταν μαζί μου στις προπονήσεις, στους αγώνες. Παντού».
Τί δουλειά έκανε η μητέρα σου;
«Εργαζόταν σε φαρμακείο».
Ο αδερφός σου με τι ασχολείται;
«Είναι ποδοσφαιριστής κι αυτός αλλά παίζει futsal. Ήταν στην 1η κατηγορία της Γαλλίας και τώρα είναι σε ομάδα της 2ης κατηγορίας».
Εχεις καταγωγή από το Τόγκο. Εχεις ζήσει εκεί; Υπάρχουν στο μυαλό σου αναμνήσεις από τη χώρα αυτήν;
«Ο μπαμπάς μου είναι από το Τόγκο κι η μητέρα μου από τη Γαλλία. Ναι, έχω ζήσει εκεί. Όταν ήμουν 6 ετών πήγα για πρώτη φορά εκεί. Εχω όμορφες αναμνήσεις...».
Τί θυμάσαι απ' αυτήν τη χώρα; Στην Ευρώπη τις αφρικανικές χώρες τις συνδέουμε κυρίως για τη φτώχεια που υπάρχει εκεί.
«Η χώρα μου είναι όμορφη, αν και είναι μικρή. Ο πληθυσμός είναι κάπου στα 6.000.000, αλλά έχει πολύ καλούς ανθρώπους. Είναι μια φτωχή χώρα. Ο πατέρας μου έμενε στο βορρά, αλλά ήταν "ΟΚ". Η ζωή ήταν εντάξει για μένα. Για κάποιους άλλους σίγουρα όχι. Όπως συμβαίνει σχεδόν παντού».
Υπάρχουν εικόνες, όμως, που έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό σου;
«Ναι, ξέρεις... Βλέπεις ανθρώπους να μένουν στους δρόμους. Αυτό συμβαίνει όμως και στο Παρίσι. Είναι το ίδιο. Όταν βλέπεις συνανθρώπους σου σ' αυτήν την κατάσταση το μόνο που θες είναι να τους βοηθήσεις. Κανένας δεν αξίζει να έχει τέτοια ζωή. Βλέποντας ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, συνειδητοποιείς το πόσο τυχερός είσαι που μπορείς τουλάχιστον να έχεις τα βασικά».
Πότε κατάλαβες ότι έχεις το ταλέντο για να γίνεις επαγγελματίας;
«Όταν ήμουν νέος είχα την ποιότητα για να εξελιχτώ σε επαγγελματίας. Ο στόχος μου εξάλλου ήταν αυτός. Από πολύ νέος ήξερα ότι το μόνο που θέλω είναι να παίζω ποδόσφαιρο. Μου έλεγαν "αυτό δεν είναι δουλειά" και τους απαντούσα "για μένα είναι δουλειά". Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο, μόνο αυτό. Και τα κατάφερα».
Τί θυσίασες για να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα;
«Α, πολλά πράγματα... Κατ' αρχάς, ενώ ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 12 ετών, άφησα το σπίτι μου και την οικογένειά μου για να πάω στο προπονητικό κέντρο όπου άρχισα να παίζω μπάλα και παράλληλα να πηγαίνω σχολείο. Ετσι το μόνο που είχα να κάνω ήταν να διαβάζω, να πηγαίνω σχολείο και να παίζω ποδόσφαιρο. Αν ήθελα να πάω έστω ένα σινεμά, δεν μπορούσα γιατί δεν είχα κάποιον κηδεμόνα μαζί μου. Ήταν πολλές οι θυσίες».
Τί ήταν αυτό όμως που σε έκανε να... ξεχνάς ότι είσαι και παιδί;
«Το πάθος μου για τη μπάλα, ήμουν πολύ συγκεντρωμένος σ' αυτό που ήθελα να κάνω».
Πώς θυμάσαι εκείνες τις μέρες; Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις και να επιστρέψεις στην οικογένειά σου;
«Ναι υπήρχαν σκέψεις αλλά την ίδια ώρα κιόλας το ξεχνούσα. Είχα το πλάνο μου, μου έλειπαν η μητέρα μου, ο αδερφός μου κι οι φίλοι μου αλλά είχα πάρει την απόφασή μου και το μόνο που ήθελα ήταν να την υποστηρίξω».
Φαντάζομαι θα είχες και τη στήριξη της μητέρας σου.
«Ναι, ποτέ δεν μου είπε κάτι άλλο. Ξέρει πώς είμαι, ξέρει πώς αν αποφασίσω κάτι δεν μου γυρίζει το μυαλό, οπότε το μόνο που είχε να κάνει ήταν να με υποστηρίξει και να είναι μαζί μου».
Θυμάσαι το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό σου;
«Ναι ναι... Θυμάμαι ότι ξεκίνησα να παίζω με την επαγγελματική ομάδα στα 17 μου, αλλά το συμβόλαιό μου ήρθε στα 21 με την Γκρενόμπλ. Φυσικά, ήμουν πολύ χαρούμενος, ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή».
Ποιος ήταν ο προπονητής - κλειδί στην καριέρα σου;
«Είχα πολλούς προπονητές που μου έδωσαν ώθηση στην αρχή της καριέρα μου. Ο Ντιέγκο Γκαρζιτό στην Λουάν ήταν πολύ σημαντικός για μένα, ο Πασκάλ Μπουλάν επίσης, όπως κι ο Μπαζάρεβιτς αργότερα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου στη Γκρενόμπλ».
«Εφυγα από την οικογένειά μου 12 ετών για να γίνω επαγγελματίας»
«Δεν με έβρισε ο Ζλάταν στο ντεμπούτο του με την Παρί, πρέπει να νιώσεις την ατμόσφαιρα του Βελοντρόμ»
Βλέποντας την καριέρα σου, παρατήρησα ότι έχεις νικήσει αρκετές φορές την Παρί Σεν Ζερμέν. 4-0 με την Γκρενόμπλ, 3-1 με την Ρεμς, ενώ την έχεις νικήσει και μέσα στο Παρίσι.
«Ναι... Η Παρί τότε δεν είναι στο επίπεδο που είναι σήμερα. Όταν ήμουν στην Γκρενόμπλ την είχα νικήσει όπως είπες, το ίδιος έγινε και με την Λοριάν, αλλά με τη Μαρσέιγ δεν συνέβη ποτέ. Τότε ήταν πολύ δύσκολο, γιατί το επίπεδο αυτής της ομάδας είχε αρχίσει να αλλάζει και να ανεβαίνει. Πάντως, είχαμε και καλά ματς με τη Μαρσέιγ παρόλο που χάναμε. Ενα 2-3 στη Μασσαλία δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ήταν το καλύτερό μου ματς κόντρα στην Παρί παρόλο που χάσαμε. Ο κόσμος ήταν πολύ... τρελός. Τί ατμόσφαιρα ήταν αυτή! Πρέπει να τη νιώσεις ως οπαδός για να καταλάβεις τί σου λέω».
Καταλαβαίνω ότι οι οπαδοί της Μαρσέιγ είναι διαφορετικοί σε σχέση με τους άλλους στην υπόλοιπη Γαλλία.
«Ναι... Είναι καταπληκτικοί οι οπαδοί, δημιουργούν πολύ καυτή ατμόσφαιρα. Όταν τα πράγματα είναι καλά στην ομάδα, όλα είναι ΟΚ και γι' αυτούς, αλλά όταν δεν συμβαίνει αυτό, τότε η κατάσταση γίνεται δύσκολη (γέλια). Αυτή η ατμόσφαιρα μας αρέσει όμως, θέλουμε αυτήν την πίεση. Επίσης, πρόκειται για έναν ιστορικό και μεγάλο σύλλογο. Ήταν τιμή μου που έπαιξα για τη Μαρσέιγ».
Γνώρισες τον Ταπί, τον ιστορικό πρόεδρο της ομάδας που πέθανε πρόσφατα.
«Όχι και λυπάμαι που δεν είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω».
Πώς θυμάσαι τα ματς με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς;
«Θυμάμαι το πρώτο του ματς στη Γαλλία με την Παρί. Το ματς ήταν Παρί-Λοριάν κι ο Ζλάταν σκόραρε 2 γκολ, αλλά καταφέραμε να φύγουμε από το Παρίσι με την ισοπαλία (2-2). Ήταν το πρώτο ματς επίσης και για τον Βεράτι, ο οποίος τότε δεν ήταν πολύ γνωστός γιατί προερχόταν από τη Β' κατηγορία και την Πεσκάρα. Με εξέπληξε όμως με την αυτοπεποίθηση που είχε. Ο Ζλάταν είναι πολύ ψηλός αλλά έχει πολύ καλή τεχνική και είναι δύσκολο να τον μαρκάρεις».
Σου είπε τίποτα; Φημίζεται για τον εκρηκτικό του χαρακτήρα.
«Όχι, όχι... ».
Το καλύτερό σου ματς με τη Μαρσέιγ ποιο ήταν;
«Είχα πολλά... Θα πω όμως ένα το 2014 με τη Ρεν. Το ματς ήρθε 3-0 για εμάς, το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο και η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη».
Ο καλύτερος συμπαίκτες που είχες
«Ο Αντεμπαγιόρ, ήταν απίστευτος».
Πώς ήταν σαν χαρακτήρας; Είχε μιλήσει και για τα οικογενειακά του προβλήματα.
«Φυσικά θυμάμαι... Ήξερα γι' αυτά τα προβλήματα και δεν με εξέπληξε όταν μίλησε γι' αυτά τα θέματα δημοσίως. Όταν όμως μίλησε ήταν σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω του. Όλα όσα είπε στην τηλεόραση, μου τα είχε πει και εμένα».
Χρειάστηκε να κάνεις κάτι για να τον βοηθήσεις;
«Όχι δεν σε άφηνε να τον βοηθήσεις. Ήταν δυνατός για να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Είχε πολλά προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο, τα οποία αν δεν υπήρχαν θα ήταν σε ακόμα καλύτερο επίπεδο. Ο Ντμίτρι Παγιέ επίσης ήταν απίστευτος. Ήταν καλός τύπος. Το "εγώ" του κάποιες φορές ήταν πολύ ψηλά, αλλά οι μεγάλοι παίκτες είναι έτσι. Κι ο Βαλμπουενά είναι ξεχωριστός κι ο Ζινιάκ κι ο Αγιού».
Ο Βαλμπουενά σού είχε μιλήσει ποτέ για το περίφημο sextape;
«Όχι, όχι... Δεν μιλήσαμε ποτέ γι' αυτό. Νομίζω ήταν στη Φενέρμπαχτσε τότε, δεν μιλήσαμε ποτέ γι' αυτό».
Το πρόβλημα του ρατσισμού είναι μείζον και στο ποδόσφαιρο. Το έχεις ζήσει εσύ; Στη Μασσαλία υπάρχει ρατσισμός;
«Στη Μασσαλία όχι τόσο. Υπάρχουν άνθρωποι πολλών εθνικοτήτων που ζουν μαζί, οπότε δεν είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό στην κοινωνία, όλοι οι άνθρωποι ζουν μαζί όμορφα. Δεν το αισθάνθηκα ποτέ. Γενικά, επίσης, δεν μπορώ να πω ότι ερχόμουν αντιμέτωπος με φαινόμενα ρατσισμού. Μια φορά όταν παίζαμε απέναντι στην Αζαξιό υπήρξε ένα περιστατικό. Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις μ' αυτούς τους ανθρώπους για να κατανοήσεις τα αίτια που συμπεριφέρονται έτσι».
Το έχεις κάνει ποτέ;
«Ναι, έχω ρωτήσει έναν "γιατί το κάνεις αυτό;". Δεν γεννιέσαι ρατσιστής και γι' αυτό πρέπει να μιλάς με τον κόσμο. Και στον Ολυμπιακό όταν ήμουν, δεν θυμάμαι το πού παίζαμε, αλλά ενώ είχα τη μπάλα άκουσα από την εξέδρα να κάνουν ήχους μαϊμούς. Σοκαρίστηκα, αλλά προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου. Αυτός που συμπεριφέρθηκε σωστά ήταν ο Ετό ο οποίος έφυγε από ένα ματς ή ο Ντάνι Αλβες ο οποίος είχε φάει τη μπανάνα που του πέταξαν. Εδειξε με χιούμορ ότι δεν ενδιαφέρεται τί κάνουν οι άλλοι».
«Δεν γεννιέσαι ρατσιστής, όταν ήμουν στον Ολυμπιακό κάποιοι μού είχαν κάνει ήχους μαϊμούς»
«Απίστευτος ο Ετό, "τρελός" παίκτης ο Νεϊμάρ»
Εχεις παίξει σε Μουντιάλ (2006 στη Γερμανία) με το Τόγκο. Είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν τύχει στην καριέρα σου;
«Ναι, όπως το είπες: Είναι από τα καλύτερες εμπειρίες που έχω ζήσει. Ήμουν πολύ νέος, μόλις 22 ετών και εκπροσωπούσα μια μικρή χώρα σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση! Όλη η χώρα ήταν περήφανη γι' αυτήν την παρουσία. Όταν επιστρέψαμε στη χώρα μας συμπεριφερόντουσαν σαν ήρωας. Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, το αεροδρόμιο ήταν γεμάτο κόσμο. Το ίδιο συνέβη και στο ξενοδοχείο. Δεν υπήρχε άδειο δωμάτιο. Ο κόσμος ήθελε να είναι όπου ήμασταν και εμείς. Ήταν μια απίστευτη στιγμή που πρέπει να ζήσεις για να καταλάβεις τί λέω».
Τί σε συγκίνησε τότε;
«Το Τόγκο, όπως είπα, είναι μια μικρή χώρα, μια φτωχή χώρα. Εβλεπα τον κόσμο να είναι από πίσω μας και να μας ακολουθεί. Ενιωθα ότι πρέπει να παίξω όσο καλύτερα μπορώ και γι' αυτούς για να τους δώσω χαρά».
Πριν φορέσεις τη φανέλα του Τόγκο, όμως, ήσουν στην Κ18 της Γαλλίας.
«Ναι, έπαιξα με τον Λε Ταλέκ, τον Πονγκόλ, τον Φατί, αλλά αποφάσισα να παίξω για το Τόγκο. Όταν μίλησαν με τον πατέρα μου κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Είχα μιλήσει και με τον προπονητή, ο οποίος μου έδειξε πόσο με πίστευε και με ήθελε, οπότε η απόφαση ήταν εύκολη».
Πώς θυμάσαι το πρώτο σου ματς στο Μουντιάλ;
«Ω! Ήταν το Μουντιάλ της Γερμανίας και στο πρώτο ματς παίζαμε με τη Νότια Κορέα. Χάσαμε 2-1 αλλά είχαμε ανοίξει το σκορ ενώ είχα την ασίστ στον Καντέρ. Είναι κάτι που δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου».
Εχεις παίξει απέναντι στο Καμερούν του Ετό και έχεις νικήσει κιόλας. Πόσο καλός ήταν αυτός ο παίκτης;
«Το Τόγκο τότε είχε πολύ καλή ομάδα. Νικήσαμε το Καμερούν, τη Γκάνα, τη Σενεγάλη στα προκριματικά... Ο Ετό ήταν απίστευτος! Είχα τρελαθεί όταν έπαιξα αντίπαλός του. Ήξερα ότι είναι καλός, αλλά όταν τον αντιμετώπισα έλεγα "τί παίκτης είναι αυτός!».
Ποιος είναι ο πιο δύσκολος παίκτης που αντιμετώπισες;
«Ο Ετό, ο Νεϊμάρ επίσης είναι τρελός παίκτης. Όταν έχει την μπάλα στα πόδια και αρχίζει αν επιταχύνει δεν ξέρεις τι θέλει να κάνει. Αυτή είναι η μαγεία στο ποδόσφαιρο. Μου αρέσει να παίζω απέναντι σε τέτοιους παίκτες όμως, με κάνει να γίνομαι και 'γω καλύτερος και σίγουρα ήταν μια καλή εμπειρία».
«Είχα δώσει το λόγο μου σε ομάδα του MLS αλλά ο Ολυμπιακός μού άλλαξε τη γνώμη»
Να πάμε στο κεφάλαιο «Ολυμπιακός». Πώς θυμάσαι το πρώτο τηλεφώνημα που δέχτηκες κι έμαθες ότι σε θέλει ο πρωταθλητής Ελλάδας;
«Ότι είχε τελειώσει το συμβόλαιό μου με τη Μαρσέιγ. Εδώ να σου πω ότι στον Ολυμπιακό με ήθελε κι ο Μίτσελ πιο πριν, αλλά τότε είχα ακόμη συμβόλαιο και δεν μπορούσα να φύγω. Ετσι, όταν ολοκληρώθηκε η συνεργασία μου με την ομάδα μου, μου τηλεφώνησε ο Πιέρ Ισά με τον Μοντεστό και μου είπαν "σε θέλει ο Ολυμπιακός".
Μία εβδομάδα πριν ωστόσο με είχαν πάρει από μια ομάδα στο MLS. Μου είχαν κάνει μια πολύ καλή οικονομικά πρόταση και είχα δώσει το λόγο μου ότι θα πάω. Το τηλεφώνημα του Ολυμπιακού όμως τ' άλλαξε όλα. Ήταν μια καλή ομάδα, έπαιζε στο Champions League και θα έμενα στην Ευρώπη. Ετσι, τηλεφώνησα στους ανθρώπους της ομάδας στην Αμερική και τους εξήγησα τους λόγους που ήθελα να μείνω στην Ευρώπη, παρά το ότι τους είχα δώσει το λόγο μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος που ήρθα στον Ολυμπιακό. Δεν ήξερα πώς είναι η Αθήνα κι η πόλη και με εξέπληξαν θετικά τα όσα είδα. Τους πρώτους 2-3 μήνες δεν έπαιζα πολύ, αλλά έπρεπε να περιμένω για την ευκαιρία μου. Ήξερα την ποιότητά μου και ότι ο προπονητής θα μου έδινε την ευκαιρία μου και δεν θα έχανα τη θέση μου από τα βασικά του πλάνα. Προπονητής ήταν ο Πάουλο Μπέντο».
Τί προπονητής ήταν ο Πάουλο Μπέντο;
«Για μένα ήταν καλός προπονητής. Οκ, μπορεί να μην έπαιζα πολύ το πρώτο διάστημα αλλά μου είχε μιλήσει. Τότε ήταν και μια περίοδος που ο Μαρτίνς έπαιζε επίσης καλά, οπότε δεν μπορούσε να βγει από την αρχική 11άδα. Για μένα ήταν καλός προπονητής».
Στην πρώτη σου χρονιά στον Ολυμπιακό κατέκτησες και τον πρώτο τίτλο της καριέρας σου.
«Ήμουν πολύ χαρούμενος, το να κερδίζεις το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό είναι καταπληκτικό. Ήταν ο πρώτος τίτλος στην καριέρα μου επίσης... Όταν παίζεις για τον Ολυμπιακό, παίζεις για να κερδίζεις όλους τους τίτλους που διεκδικείς».
Νιώθεις την πίεση ότι πρέπει να κερδίζεις συνέχεια;
«Ναι, βέβαια... Αυτό το νιώθεις κάθε βδομάδα, σε κάθε ματς. Είναι σαν τη Μαρσέιγ, αλλά στον Ολυμπιακό είναι ακόμα πιο έντονη η ανάγκη για νίκη. Ξέρεις ότι σε κάθε ματς πρέπει να νικήσεις. Αυτή η πίεση κάνει καλό, γιατί μπορεί να σε κάνει καλύτερο».
Πώς θυμάσαι τον Βαγγέλη Μαρινάκη;
«Είναι πίσω απ΄ αυτόν το σύλλογο. Όταν τον βλέπεις κάτι νιώθεις. Όχι ότι τον φοβάσαι, αλλά δεν γίνεται να μην τον σεβαστείς και να μην καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να δουλεύεις και να κερδίζεις. Πιστεύω ότι είναι καλός άνθρωπος».
Πώς ένιωσες στην περιβόητη ομιλία στα αποδυτήρια όπου, μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα, σας μετέφεραν κάποια λόγια του;
«Σε εκείνο το ματς δεν ήμουν στην αποστολή. Και 'γω θέλω το καλύτερο για την ομάδα και όταν κάτι δεν πάει καλά αυτός που οδηγεί το πλοίο πρέπει να κάνει κάτι. Πρέπει να τον ακούσεις, να πιστέψεις σε ό,τι πει και να αποδείξεις ότι κατάλαβες με πράξεις».
Ο Χάσι πώς ήταν;
«Με 'μένα ήταν καλός, ήμουν αρχηγός, είχαμε καλές σχέσεις. Ωστόσο με κάποιος παίκτες πιστεύω ότι δεν ήταν δίκαιος».
Μετά τον Χάσι, ήρθε ο Λεμονής. Η γνώμη σου;
«Καλό άτομο πάνω απ' όλα, ενδιαφερόταν για τους παίκτες του και καλός προπονητής επίσης. Όταν ανέλαβε την ομάδα, μετά τον Χάσι, δεν είχαμε ξεκινήσει καλά το πρωτάθλημα και στο Champions League είχαμε άσχημα αποτελέσματα σ' έναν δύσκολο όμιλο με Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους και Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Ο Λεμονής ήταν αυτός που μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Αν δεν κάνω λάθος ήμασταν στην 5η θέση και μας είπε ότι τον Δεκέμβριο θα ήμασταν πρώτοι. Τον πιστέψαμε, είπα "Οκ, πάμε". Και τελικά τον Δεκέμβριο ήμασταν πρώτοι. Με εξέπληξε η αλλαγή προπονητή το Γενάρη, πιστεύω ότι αυτός ήταν ο λόγος που χάσαμε το πρωτάθλημα».
Εφυγε κι ήρθε ο Όσκαρ Γκαρθία. Τί θυμάσαι από το ματς στην Τούμπα;
«Ήταν ένα τρελό ματς. Υπήρχε πολύ πάθος και έγινε αυτό που έγινε... Πήγαμε στα αποδυτήρια και μας είπαν ότι δεν θα παίξουμε, ένα ματς στο οποίο θέλαμε να αγωνιστούμε. Ήμουν λυπημένος γιατί θέλουμε να παίζουμε σε τέτοια ματς. Όλοι θέλουμε να αποδεικνύουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι σ' αυτά τα ματς».
Ξέρεις, λένε διάφορα, όπως ότι ο Γκαρθία δεν είχε τραυματιστεί. Τελικά είχε χτυπήσει;
«Ναι, μπήκαμε στα αποδυτήρια και είδαμε κάτι στο κεφάλι του. Ήταν λίγο ζαλισμένος. Ξέρω τί λένε αλλά η αλήθεια είναι ότι είχε χτυπήσει».
Το πιο σημαντικό σου ματς με τον Ολυμπιακό;
«Το ματς με την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Είχαμε χάσει 2-1 και έπρεπε να νικήσουμε 2-0 για να προκριθούμε. Πέτυχα το 1-0 κι ο Καρντόσο είχε το δοκάρι... Ήταν τρελό».
Γιατί ο Καρντόσο δεν πέτυχε στον Ολυμπιακό;
«Ο Καρντόσο δεν έπαιξε πολύ γιατί ο Ιντέγε ήταν σε πολύ καλή φόρμα τότε. Δούλευε σκληρά όμως και δεν είχε το ύφος του σταρ. Θα γινόταν και ήρωας αν είχε πετύχει αυτό το γκολ με την ΑΕΚ».
Πώς ήταν μετά το ματς;
«Λυπημένος, όπως όλοι μας, γιατί αν είχε μπει το γκολ θα ήμασταν στον τελικό».
Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στον Ολυμπιακό;
«Ο Καμπιάσο, ο Τσόρι... ήταν απίστευτος. Σε μια προπόνηση μου έκανε ποδιά. Τον σταμάτησα και του είπα "μην το ξανακάνεις αυτό". Ο Φορτούνης επίσης είναι πολύ καλός παίκτης».
Ο Ποντένσε είχε πει ότι δεν δουλεύει πολύ.
«Ναι, αν δούλευε ακόμα περισσότερο θα έκανε πολύ πιο πολλά πράγματα, αλλά αυτό δεν αναιρεί το πόσο ποιοτικός παίκτης είναι».
Κάποια ξεχωριστή στιγμή σου με τον Ολυμπιακό;
«Είναι τόσες πολλές... Δεν θα ξεχάσω το 3-0 επί του Παναθηναϊκού. Στο 26' το σκορ ήταν 2-0 και στο ημίχρονο 3-0. Ο κόσμος είχε τρελαθεί κι η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική. Δεν έπαιξα εγώ, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το ματς».
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ή της Μαρσέιγ δημιουργούν πιο εκρηκτική ατμόσφαιρα;
«Α, είναι δύσκολο να επιλέξω γιατί περίπου είναι το ίδιο. Αν θα έπρεπε να επιλέξω θα έλεγα οριακά της Μαρσέιγ»
Πώς έφυγες από τον Ολυμπιακό;
«Είχα υπογράψει νέο συμβόλαιο για 1 ή 2 χρόνια ακόμη, δεν θυμάμαι. Εφυγα γιατί έπρεπε να είμαι στη Γαλλία για τα παιδιά μου, ήταν μια δύσκολη περίοδος με τη γυναίκα μου. Ο λόγος ήταν η οικογένειά μου. Πριν από λίγους μήνες Είχα υπογράψει το νέο συμβόλαιό μου, αλλά στην προετοιμασία πήγα στον Μαρτίνς, του μίλησα και του εξήγησα ότι έπρεπε να φύγω. Απαντες με κατάλαβαν και θέλω να τους ευχαριστήσω που κατανόησαν την κατάστασή μου».
«Ξέρω τί λένε για την Τούμπα, αλλά ο Όσκαρ Γκαρθία ήταν ζαλισμένος»
«Είπα "όχι" στη Γκινγκάμ γιατί ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα»
Επέστρεψες στη Γαλλία, λοιπόν, πας στη Ρεμς, γίνεσαι αρχηγός και παραμένεις σε τοπ επίπεδο. Τί είναι αυτό που σου δίνει το κίνητρο να συνεχίζεις;
«Αγαπώ το ποδόσφαιρο, είναι το πάθος μου γι' αυτό το άθλημα. Είμαι χαρούμενος όταν πηγαίνω για προπόνηση ή για να παίξω».
Ύστερα από μια τριετία σου δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψεις στη Super League Interwetten. Γιατί Ελλάδα κι όχι ένα άλλο μέρος του κόσμου;
«Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό μου με την Γκινγκάμπ, μου πρότειναν να ανανεώσω για άλλη μια σεζόν, αλλά εγώ προτιμούσα να επιστρέψω στην Ελλάδα. Δεν με ένοιαζε το πού, αρκεί να βρω μια ομάδα στην Ελλάδα. Μου αρέσει εδώ. Ετσι, ο Πιέρ (Ισά) μού τηλεφώνησε και μου είπε για τον Ιωνικό. Εμαθα ότι η ομάδα ήταν στη δεύτερη κατηγορία και πριν λίγα χρόνια έπαιζε στην τρίτη κατηγορία. Το είδα ως μια ωραία πρόκληση όμως. Είπα "γιατί όχι;". Θα ήταν ωραίο και για μένα και για το σύλλογο».
Αισθάνομαι ότι αγαπάς την Ελλάδα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Όταν ήμουν στη Γαλλία, ερχόμουν στην Ελλάδα για διακοπές. Ετσι γνώρισα και αγάπησα τη χώρα σας - ειδικά την Αθήνα».
Η οικογένειά σου μένει εδώ;
«Η οικογένειά μου ζει στη Μασσαλία, έχω χωρίσει με τη γυναίκα μου οπότε μένουν εκεί».
Θα ήθελες τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σ' αυτήν τη χώρα;
«Ναι φυσικά. Αυτή τη στιγμή τα παιδιά μου ζουν στη Μασσαλία με την πρώην σύζυγό μου όπως σας είπα, οπότε είναι καλύτερο γι' αυτά να μείνουν εκεί και να έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα όποτε είναι δυνατόν. αργότερα θα δούμε, αλλά το να μένεις στην Ελλάδα με την οικογένειά σου είναι πολύ ωραία».
Ποιο είναι το μέλλον που φαντάζεσαι για τα παιδιά σου;
«Εχω τρία παιδιά, μία κόρη και 2 γιους. Αυτό που θέλω είναι να χαρούμενα. Η ευτυχία είναι το πιο σημαντικό απ' όλα. Δεν ξέρω τί επάγγελμα θα ακολουθήσουν αλλά αυτό που με νοιάζει είναι να δουλεύουν πολύ και να διασκεδάζουν μ' αυτό που θα κάνουν».
Θες να τελειώσεις την καριέρα σου στην Ελλάδα;
«Ναι ίσως, γιατί όχι».
Φέτος είσαι 37 ετών και θα πας για τα 38. θα είναι η τελευταία σου σεζόν;
«Δεν ξέρω, θα δούμε αλλά όχι δεν νομίζω. Όταν το σώμα μου μού πει ότι δεν μπορώ θα τα παρατήσω, αλλά νομίζω ότι ακόμη είναι εντάξει. Δεν έχει έρθει η ώρα αυτή προς το παρόν».
Ξέρεις, πριν την έναρξη της σεζόν αρκετοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν τον Ιωνικό φαβορί για να υποβιβαστεί, αλλά σήμερα η ομάδα δεν δείχνει κάτι τέτοιο μέσα στο γήπεδο.
«Το άκουσα και 'γω... Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας υπήρξαν πολλοί "ειδικοί" που έλεγαν ότι ο Ιωνικός θα είναι ο πρώτος που θα πέσει. Ελεγαν κακά πράγματα. Είναι φυσιολογικό, αλλά εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω. Στον αγωνιστικό χώρο βλέπεις και κρίνεις».
Αυτό είναι και κάτι που σου δίνει εσένα επιπλέον κίνητρο;
«Ναι, ακριβώς! Είναι όπως αυτό που λένε για μένα ότι τελείωσα κι ότι είμαι εδώ για διακοπές. Ξέρω τί πρέπει να κάνω, ξέρω ποιος είμαι και τί μπορώ να δώσω οπότε έχω να τους πω "μην ανησυχείτε, δεν είμαι εδώ για διακοπές". Κάθε ματς για μένα είναι ένα ένα κίνητρο για να αποδείξω το ποιος είμαι. Από 7 χρονών αυτό που θέλω να κάνω είναι να γίνομαι όλο και καλύτερος».
Ναι, αλλά έχεις κάτι να αποδείξεις ύστερα από μια τόσο γεμάτη καριέρα;
«Όλη μου η ζωή είναι έτσι. Πρέπει να αποδεικνύω συνέχεια και έτσι δουλεύω, αυτή είναι η νοοτροπία μου, μου αρέσει να αποδεικνύω στον άλλον το ποιος είμαι αν και δεν το έχω ανάγκη. Θέλω να βλέπουν οι νεαρότεροι παίκτες ότι πρέπει να δουλέψουν πιο σκληρά από μένα για να μου πάρουν τη θέση. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς παίζει στα 40 σε υψηλό επίπεδο».
Πώς φροντίζεις να είσαι σε τόσο καλή κατάσταση;
«Δεν πίνω, δεν καπνίζω επίσης. Μου αρέσει το paddle και παίζω όταν δεν έχω επαγγελματικές υποχρεώσεις».
Πόσο καιρό παίζεις paddle;
«Απ' όταν ήμουν στη Μασσαλία κι έπαιζα για τη Μαρσέιγ. Εχω κίνητρο το να βελτιώνομαι συνεχώς».
«Δεν έχει έρθει η ώρα να τα παρατήσω, μην ανησυχείτε δεν είμαι εδώ για διακοπές»
«Από τα αδέρφια Τσιριγώτη ξεκινούν όλα, πολύ έξυπνος ο Σπανός»
Ποιο είναι το μυστικό του Ιωνικού;
«Ο προπονητής, ο Δημήτρης Σπανός είναι ένας πολύ έξυπνος κόουτς στο πώς δουλεύει και στο πώς "χτίζει" την ομάδα. Πρόκειται πολύ σημαντικό κομμάτι στη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας. Με εξέπληξε το γεγονός ότι φέτος είναι η πρώτη του σεζόν στη Super League Interwetten. Μπορεί να είναι η πρώτη του σεζόν στην πρώτη κατηγορία αλλά είναι στο ποδόσφαιρο από πριν, αγαπάει τη δουλειά του, είναι έμπειρος και ξέρει το πώς να μιλάει στους παίκτες του.
Η διοίκηση επίσης απ' όπου ξεκινούν όλα. Τα αδέρφια Τσιριγώτη είναι πίσω απ' όλα. Μας δίνουν όσα μπορούν για να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και να νιώθουμε άνετα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό».
Στον Ιωνικό είσαι εσύ, ο Τσιγκρίνσκι κι ο Κάνιας. Τρεις παίκτες που έχετε παίξει σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ...
«Ναι είναι ωραίο αυτό, επειδή συνηθίζαμε να είμαστε αντίπαλοι. Ειδικά με τον Κάνιας όταν ήταν στον ΠΑΟΚ».
Ποιος έχει τις περισσότερες νίκες στις μεταξύ σας μάχες;
«Νομίζω εγώ. Ξέρεις, είναι καλό για το σύλλογο να έχει στην ομάδα παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε τοπ επίπεδο». (γέλια)
Αισθάνεσαι ο σταρ της ομάδας;
«Όχι... Δεν είμαι τέτοιος τύπος, είμαι πολύ ταπεινός, δεν με θεωρώ σταρ. Πάντα θέλω να αποδεικνύω το ποιος είμαι. Αν θέλω να είμαι καλός, πρέπει να δουλεύω. Αν θες να πάρεις τη θέση μου, δούλεψε. Ετσι σκέφτομαι».
Οι πιο νέοι παίκτες σε λένε «γέρο»;
«Είναι καλά παιδιά, δουλεύουν πολύ και ακούνε. Εχουμε μια πολύ καλή ομάδα».
Αυτήν την Κυριακή επιστρέφεις στο Καραϊσκάκης ως αντίπαλος. Πώς περιμένεις αυτήν τη στιγμή;
«Εχω καλές μνήμες από εκεί, είμαι χαρούμενος που επιστρέφω».
Πάμε σε πιο γενικές ερωτήσεις από την παρουσία σου στην Ελλάδα. Η πιο «καυτή» έδρα στην Ελλάδα ποια είναι;
«Εκτός από το Καραϊσκάκης, μου άρεσε το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί οι οπαδοί είναι κοντά στο γήπεδο, νιώθεις την επαφή με την εξέδρα κι η Τούμπα επίσης έχει "τρελούς" οπαδούς».
Στην Τούμπα, νιώθεις ότι πας σε «πόλεμο»;
«Όχι, νιώθεις την αντιπαλότητα, αλλά σ' αρέσουν αυτά τα ματς, θες κάθε Σαββατοκύριακο να παίζεις σε τέτοιους αγώνες».
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες στην Ελλάδα; Μπορείς να πεις και συμπαίκτες σου.
«Ο Μάρκο Μάριν, τον θυμάσαι; Επαιξε στην Τσέλσι επίσης... Ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι επίσης πολύ καλός παίκτης».
Υπάρχει γκρίνια γύρω από το όνομά του και κάποιοι λένε ότι θα ήταν καλό να φύγει;
«Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω...».
Το ματς που ήσουν πιο πολύ συναισθηματικά φορτισμένος;
«Νομίζω ότι ήταν η αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα. Η γυναίκα μου ήταν σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση επειδή ο θείος της ήταν πολύ άρρωστος. Επρεπε να είναι κοντά του, δεν ξέραμε αν θα ζήσει και γι' αυτό σ' εκείνο το ματς είχα έντονη συναισθηματική φόρτιση».
Μίλησε μας για το 0-0 με την Μπαρτσελόνα του Μέσι.
«Θα σου πω κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είχε την μπάλα ο Μέσι, ήμασταν σε συνθήκη ένας εναντίον ενός και ήμουν σίγουρος ότι μ' ένα τάκλιν θα του έπαιρνα την μπάλα. Ξαφνικά κάνει μια κίνηση, επιταχύνει και τον χάνω... ».
Μάλλον ο Μέσι θα είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες με τη φανέλα του Ολυμπιακού, γιατί πριν μου είπες τον Μάριν.
«Ναι, ξέχασα τον Μέσι (γέλια). Αναφέρθηκα όμως στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μέσι είναι απίστευτος».
Κλείνοντας, θέλω να σε ρωτήσω, αν σου κάνει πρόταση ανανέωσης ο Ιωνικός θα δεχτείς;
«Είμαι ανοιχτός, ναι, φυσικά...».
Άρα τελικά δεν είσαι καθόλου έτοιμος να τα παρατήσεις ακόμη.
«Όχι... Αυτήν τη στιγμή αυτό που θέλω είναι να μείνει η ομάδα στη Super League Interwetten, μετά θα δούμε τί θα συμβεί».
Θα άλλαζες τίποτα σε όσα έχεις ζήσει στην καριέρα σου;
«Όχι επειδή ξέρω το πώς έγινα επαγγελματίας. Ξέρω τί έχω περάσει και τί έχω θυσιάσει για να είμαι εδώ σήμερα και δεν θα άλλαζα τίποτα».
Θα ήθελες να πεις κάτι για τον κόσμο του Ολυμπιακού και του Ιωνικού;
«Ο Ιωνικός είναι μια μικρή ομάδα σε σχέση με τον Ολυμπιακό αλλά ο κόσμος έχει πολύ πάθος. Αυτό μ' αρέσει πολύ. Όταν χάνουμε, έρχονται και μας ανεβάζουν. Οι οπαδοί με σέβονται, έρχονται και μου λένε "έπαιξες καλά, πάμε για το επόμενο". Πριν από το ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι που νικήσαμε, ήρθαν και μας ανέβασαν. Δώσαμε τα πάντα γι' αυτούς.
Στον κόσμο του Ολυμπιακού θέλω να πω ένα ευχαριστώ για όσα μου έδωσαν όσα έπαιζα εκεί. Αυτή η ομάδα είναι στην καρδιά μου και έχω μέχρι σήμερα πολύ καλές σχέσεις με όλους. Σήμερα, όμως παίζω στον Ιωνικό και θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για την ομάδα μου».
Τελικά, Ολυμπιακός ή Μαρσέιγ;
«Στη Μαρσέιγ έπαιξα πιο πολλά χρόνια, αλλά κι ο Ολυμπιακός είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα και φυσικά τον υποστηρίζω. Εχω πολύ καλές αναμνήσεις από εκεί».
