Ο Μπαντού Ντιαγέ βγάζει στο χορτάρι τα... 25 εκατομμύρια ευρώ
Καταρχήν είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι δεν έχει διαπιστωθεί σύνδεση του Ντιαγέ με τη ζωγραφική, αν και, μπορεί να χαρακτηριστεί άνθρωπος του πνεύματος και μάλιστα με έγγραφα γνησιότητας. Το πτυχίο λογοτεχνίας και τις νομικές σπουδές σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο για τις οποίες παραμένει αδιευκρίνιστο εάν έφτασε σε επίπεδο αποφοίτησης καθότι προέκυψε η ποδοσφαιρική επαγγελματική καριέρα κι εκεί έκανε την επιλογή του. Αρχικά, αυτή αντιμετωπίστηκε με… μισό μάτι από τον στρατιωτικό πατέρα και τη δασκάλα μάνα, πολλές φορές όμως η γονική απαίτηση δεν γίνεται και πραγματικότητα. Ειδικά σε περιπτώσεις σαν αυτή του Σενεγαλέζου μέσου για τον οποίον η συστατική επιστολή έγραφε με μεγάλα γράμματα ότι επρόκειτο για «ακατέργαστο διαμάντι» και όλα πήραν τον δρόμο τους.
Στην εξέλιξη των πραγμάτων αποδείχθηκε επίσης ότι είτε λογοτεχνία είτε η νομική ουδέποτε αποτέλεσαν προτεραιότητα για τον Μπαντού Ντιαγέ καθώς την ώρα που οι γονείς του έκαναν τα σχέδιά τους, υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Αυτός ονειρευόταν να γίνει νέος «Πατρίκ Βιεϊρά» καθότι στη δική του ακαδημία (σ. σ. Ντίαμπαρς) έκανε τις πρώτες (ποδοσφαιρικές) σπουδές του, με το δικό του πόστερ μεγάλωσε και σε τελική ανάλυση, σ’ αυτόν ήθελε να μοιάσει. Από την άλλη, (του) πιστώνεται ότι δεν κυνήγησε απλά το όνειρό του αλλά προσπάθησε να το πραγματοποιήσει με όλες τις δυνάμεις του, ξεπερνώντας ακόμη και το πρώτο σοκ που ένιωσε, στην παρθενική φορά που είδε… ένα μέτρο χιόνι.
Η μετακόμιση σε μέρος που απείχε περισσότερα από 6.200 χιλιόμετρα από τη γενέτειρά του, το Ντακάρ, δεν στοιχειοθέτησε φόβητρο αλλά όταν χειμώνιασε στη Νορβηγία και είδε το «άσπρο» να κυριαρχεί, έριξε μια ματιά στην ντουλάπα του για να διαπιστώσει την επάρκεια των ρούχων προστασίας. Βλέποντας και την αντίστοιχη κυριαρχία του σκοταδιού ένιωσε μάρτυρας μιας κοσμογονικής αλλαγής. Χρειάστηκε χρόνο για να απορροφηθεί από το μυαλό και το κορμί του, αλλά αυτός ήταν πολύ λιγότερος στην ποδοσφαιρική εξέλιξή του και στην ανάδειξή του σε κορυφαίος παίκτης της δεύτερης κατηγορίας του Νορβηγικού Πρωταθλήματος με τη φανέλα της Μπόντο Γκλιμτ. Η απόκτηση του Ντιαγέ χαρακτηρίστηκε ως μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του νορβηγικού συλλόγου (την ύπαρξη του οποίου μάθαμε από το κουπόνι του στοιχήματος) γιατί δεν χρειάστηκε να ξοδέψει χρήματα, αλλά εγγυήθηκε για τα έξοδα διαμονής (συν ένα χαρτζιλίκι) στον αθλητή. Γενικώς οι Σκανδιναβοί έχουν διαφορετική κουλτούρα και χαμηλό ταβάνι στα συμβόλαιά τους, υπηρετώντας με μοναδικό τρόπο την έννοια της επιλογής value for money.
Η ιστορία έγραψε βέβαια ότι, όση οξυδέρκεια χαρακτήρισε τους Νορβηγούς στο ζήτημα απόκτησης των δικαιωμάτων του Ντιαγέ, άλλη τόση αφέλεια επέδειξαν στην πώλησή του. Για χατίρι του Σενεγαλέζου επενδύθηκε ποσό άνω των 25 εκατομμυρίων ευρώ, υπολογίζοντας τα 7.5 εκατομμύρια που έδωσε η Γαλατάσαραϊ αλλά και τα 16.3 της Στόουκ Σίτι, αλλά η Μπόντο Γκλιμτ δεν εισέπραξε περισσότερα από 300.000 ευρώ από την άλλοτε Οσμανλίσπορ.
Ποσοστό δικαιώματος μεταπώλησης δεν συμπεριλήφθηκε στο συμφωνητικό κι όταν η νορβηγική ομάδα κινήθηκε νομικά για να εξασφαλίσει το κατιτίς της, η αντίστοιχη τουρκική είχε κατεβάσει ρολά για να αναγεννηθεί με άλλο όνομα.
Οι «κρυφές» βόλτες στη Θεσσαλονίκη
Στην απόλυτα πετυχημένη καριέρα του, υπάρχει και η μελανή περίοδος στην Στόουκ καθώς πρόκειται για τη μοναδική ομάδα στην οποία δεν πέτυχε στο χορτάρι, μέσω της οποίας όμως απέκτησε μια περιουσία με συμβόλαιο άνω των 11 εκατομμυρίων ευρώ.
Πολλές φορές τα λεφτά δεν φέρνουν την (ποδοσφαιρική) ευτυχία, αυτή έψαξε ο Ντιαγέ διαπιστώνοντας ότι δεν είχε ρόλο στον αγγλικό σύλλογο και πριν από περίπου ενάμιση χρόνο είχε φτάσει μια ανάσα από την Τραπεζούντα.
Φαίνεται όμως ότι ήταν γραμμένο… στη μοίρα και το ριζικό του να έρθει στη Θεσσαλονίκη γιατί αν εκείνη την περίπτωση επιτρεπόταν στην Τραμπζονσπόρ η επένδυση ενός ποσού άνω των 10 εκατομμυρίων για την απόκτησή του, πιθανόν να μην ήταν διαθέσιμος αυτό το καλοκαίρι και να μην ερχόταν στη Θεσσαλονίκη. Να’ ναι καλά λοιπόν το Financial Fair Play και οι απαγορεύσεις του.
Ο Ντιαγέ κατέφθασε στη Θεσσαλονίκη δίχως δόξα και τιμές αλλά incognito, καθώς τα δικαιώματά του ήταν κάπου μεταξύ της Στόουκ και της Αλ Αίν, ο ίδιος όμως το είχε πάρει απόφαση, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον Άρη.
Κι έτσι πέρασε αρκετές ημέρες σ’ ένα ξενοδοχείο έως ότου διαρρεύσει μια φωτογραφία του μαζί με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Άρης, Θόδωρο Καρυπίδη, σε γνωστό restaurant bar της περιοχής αεροδρομίου.
Στις 22 του περασμένου Ιούλη η συμφωνία ανακοινώθηκε κι έτσι άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του 31χρονου ποδοσφαιριστή.
«Έρωτας» με την πρώτη ματιά
Και μάλιστα κεραυνοβόλος. Ο Ντιαγέ συστήθηκε στο κοινό του Άρη σ’ εκείνο το φιλικό προετοιμασίας με την ΑΕΛ στο «Κλ. Βικελίδης» και η αλήθεια είναι ότι άπαντες είδαν έναν μέσο με διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τους ήδη υπάρχοντες.
Box to box παίκτης, ηγετική φυσιογνωμία στον άξονα της μεσαίας γραμμής, με ακρίβεια στις πάσες η οποία ξεπέρασε το 85% ο οποίος μάλιστα πάτησε στην περιοχή του αντιπάλου περισσότερες φορές σε σχέση με τους ποδοσφαιριστές της μεσοεπιθετικής γραμμής.
Η εικόνα παρέμεινε αναλλοίωτη στα φιλικά παιχνίδια που ακολούθησαν έως την έναρξη της Superleague Interwetten για να φτάσουμε στα επίσημα όπου εκείνα τα όμορφα χρώματα είχαν χάσει τη ζωντάνια και τη λάμψη τους.
Βέβαια, ήταν ο παίκτης-κλειδί στη νίκη επί του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη, υπηρετώντας ρόλο διαφορετικό από αυτόν που έχει συνηθίσει καθώς, λόγω του τραυματισμού του Φακούντο Μπερτόγλιο, ο Άκης Μάντζιος τον έβαλε στην… κολυμπήθρα και σε μια σύντομη τελετή η διάρκεια της οποίας η χρονική διάρκεια δεν υπερέβη τα δέκα λεπτά, τον «βάφτισε» επιτελικό μέσο.
Βέβαια, αυτό το σχέδιο (των τριών χαφ) είχε δοκιμαστεί και στις προπονήσεις, στο πλαίσιο της προνοητικότητας αλλά και της δουλειάς που οφείλει να κάνει κάθε ομάδα ούτως ώστε να είναι ανθεκτική σε κάθε αγωνιστική συνθήκη.
Η κυριαρχική εμφάνιση στον Βόλο
Για τον ίδιο λόγο, ο Σενεγαλέζος μέσος δεν αντιμετώπισε την παραμικρή δυσκολία στη διαχείριση του εξαιρετικά απαιτητικού αγώνα με τον Βόλο την περασμένη Κυριακή (7/11).
Όταν ο Φακουντο Μπερτόγλιο αποβλήθηκε από το παιχνίδι, ουσιαστικά ενεργοποιήθηκε το ίδιο αγωνιστικό σχέδιο καθώς ο Μπαντού Ντιαγέ αντιλήφθηκε ότι θα έπρεπε να αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες, νιώθοντας βέβαια ασφάλεια με την παρουσία του Τζέιμς Τζέγκο στα μετ’ όπισθεν.
Έτσι προέκυψε η συνεργασία με τον Ματέο Γκαρσία και το εξαιρετικό πρώτο τέρμα των «κίτρινων» το οποίο στοιχειοθέτησε τη δικαίωση ενός σχεδίου.
Ταυτόχρονα, διατήρησε το ίδιο υψηλότατο ποσοστό στην ακρίβεια των πασών και των τάκλιν, την κυριαρχία του στις προσωπικές μονομαχίες στον άξονα της μεσαίας γραμμών, κυρίως όμως ήταν ο κινητήριος μοχλός του Άρη στις περισσότερες φάσεις στο transition παιχνίδι.
Κι αν τον άκουγε περισσότερο ο επιστήθιος φίλους του, Αμπουμπακάρ Καμαρά και κινούταν περισσότερο προς την περιοχή, πιθανόν ο Άρης να μην είχε «περιοριστεί» στα δύο τέρματα αλλά να είχε γράψει ένα εμφατικό πέρασμα από την πόλη της Μαγνησίας.
