Λινέτα Κάιζερ στο Gazzetta: «Ανυπομονώ να αντιμετωπίσω τον Ολυμπιακό στην έδρα μας»

Πώς περνάς τις μέρες σου στην νέα σου ομάδα μέχρι στιγμής. Είναι όπως το περίμενες;

«Ναι... Ξέρεις δουλεύουμε πάρα πολύ σκληρά. Άλλωστε αυτό θέλεις και αυτό χρειάζεται να κάνεις όταν κυνηγάς το πρωτάθλημα. Οι συμπαίκτριές μου είναι εξαιρετικές, οι προπονητές μου το ίδιο. Όλοι είναι απίστευτοι και πραγματικά νιώθω πολλή αγάπη και χαρά εδώ».

Και από τους φιλάθλους;

«Λατρεύω και τους φιλάθλους μας... Μας δίνουν τόση ενέργεια σε κάθε παιχνίδι και όπως έχω ξαναπεί είναι σαν να έχουμε έναν έκτο παίκτη εκεί έξω μαζί μας».

Τί σε οδήγησε στο να πάρεις την απόφαση και να έρθεις στον Παναθηναϊκό σχεδόν στη μέση της σεζόν;

«Για να πω την αλήθεια, ήταν η coach, η Ελένη Καπογιάννη που μίλησα μαζί της πριν φύγω από την Τουρκία. Είναι απλά το να νιώθεις άνετα με κάποιον που γνωρίζεις ήδη γιατί ξέρουν πως παίζω και καταλαβαίνω και εγώ από την μεριά μου το πως κοουτσάρει εκείνη, οπότε ξέρω πως θα βελτιωθώ εδώ. Αυτό είναι που αναζητάει κάποιος που παίζει μπάσκετ, το να πάει κάπου που θα είναι σίγουρος ότι θα βελτιωθεί. Και δεν με έχει “απογοητεύσει” ακόμα. Μας πιέζει κάθε μέρα, οπότε είναι ωραίο να αισθάνεσαι άνετος με το τεχνικό επιτελείο και να έρχεσαι εδώ γνωρίζοντας ότι υπάρχει πιθανότητα να κερδίσεις ένα ακόμη πρωτάθλημα με την Καπογιάννη».

Μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα για την Ελένη Καπογιάννη; Έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν στον Ολυμπιακό. Ταιριάζει το πλάνο της σε σένα;

«Ναι, εννοείται! Με χρησιμοποιεί σε θέσεις που μπορώ να σκοράρω. Δεν είναι χαλαρή μαζί μου, ξέρει πως παίζω και με ενθαρρύνει στο να σουτάρω την μπάλα, να γίνομαι σκληρή στο παιχνίδι μου και το πιο σημαντικό που μπορώ να πω οι... τόνοι αυτοπεποίθησης που μου δίνει. Όταν παίζεις μπάσκετ και έχεις έναν προπονητή που πιστεύει σε σένα γίνεται και πιο εύκολο να βγεις εκεί έξω και να βγάλεις όλο σου τον εαυτό στο γήπεδο. Να ξέρεις ότι σε στηρίζει και θα έλεγα ότι το κάνει 110%».

Σκέφτηκες ποτέ την αντιπαλότητα μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού πριν πάρεις την απόφασή σου;

«Αισθάνομαι λίγο περίεργα. Είναι λίγο παράξενο, αλλά αν μπορεί η προπονήτρια να αλλάξει πλευρά τότε μπορώ και εγώ. Έχω παίξει αντίστοιχα και για την Φενέρμπαχτσε και την Γαλατάσαραϊ, οπότε είναι από εκείνες τις ημέρες που απλά πηγαίνεις σε αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε σένα. Προφανώς τώρα είμαστε στην άλλη... όχθη του ποταμού, αλλά το να δουλεύω με εκείνη (σ.σ Καπογιάννη) και στα δύο κλαμπ και να έχω την ευκαιρία να κερδίσω ξανά το πρωτάθλημα μαζί της με τις δύο κορυφαίες ομάδες ακούγεται αρκετά συναρπαστικό».

Πώς έζησες το ντέρμπι «αιωνίων» από τον πάγκο με τα πολιτικά σου, την ημέρα που ανακοινώθηκες από την ομάδα, αλλά δεν μπορούσες να παίξεις;

«Ήταν... ok! Αλλά από τον πάγκο προφανώς βλέπεις το πού θα μπορούσες να βοηθήσεις την ομάδα, οπότε απλά θέλω να μπω στο παρκέ και να παίξω γιατί είχα προπονηθεί μαζί τους. Το γεγονός ότι έπρεπε να καθίσω εκτός χωρίς να μπορώ να βοηθήσω τις συμπαίκτριές μου ήταν αρκετά απογοητευτικό, ειδικά τις στιγμές που τα πράγματα δεν ήταν με το μέρος μας στο παιχνίδι. Αλλά δούλεψαν σκληρά και έπαιξαν πολύ δυναμικά και για αυτό ήμουν πολύ περήφανη για αυτές για τα συστήματα που έβγαλαν. Θα προτιμούσα, όμως, πολύ περισσότερο να είμαι στο παρκέ».

Σε είδαμε να δίνεις οδηγίες καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού στις συμπαίκτριές σου…

«Προσπαθώ να τις βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ και με βοηθούν και εκείνες. Νομίζω η Τσάστιτι (σ.σ Ριντ) και η Χολμς κάνουν εξαιρετική δουλειά ως αρχηγοί και προφανώς είναι εδώ περισσότερο καιρό από εμένα. Οπότε προσπαθώ να μένω πίσω σε αυτό το κομμάτι, αλλά υπάρχουν μερικά νέα κορίτσια που θέλω πολύ να τους περάσω όσα ξέρω. Έχουν τρομερό ταλέντο και μπορούν να το κάνουν. Μπορώ να ηγηθώ όταν χρειαστεί, αλλά το αφήνω αυτό στις δύο αρχηγούς».

Θυμάσαι το περιστατικό με την Ριντ και τους φιλάθλους του Ολυμπιακού; Προσπάθησες να υπερασπιστείς την συμπαίκτριά σου. Είναι αυτή η Λινέτα; Είναι στοιχείο του χαρακτήρα σου;

«Δεν μου αρέσει όταν γίνεται κάτι τέτοιο… Αν έχεις το ίδιο χρώμα με μένα θα προσπαθήσω να σε προστατεύσω όσο περισσότερο μπορώ. Και δεν μιλάω για σωματική σύγκρουση γιατί αυτό δεν είναι του χαρακτήρα μου. Αν όμως μπορώ να “αποκλιμακώσω” κάτι, όπως να απομακρύνω την συμπαίκτριά μου ή να χωρίσω κάποιον που μπορεί να διαπληκτιστεί τότε θα το κάνω. Όμως οπωσδήποτε θέλεις να κρατήσεις κάποιον ασφαλή και να ηρεμήσεις τα πνεύματα. όχι να κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Αυτό μπορούσε να έχει πολύ άσχημη κατάληξη, ειδικά αν η ασφάλεια του γηπέδου δεν είχε επέμβει.

Αλλά νομίζω ότι η προπονήτριά μου ξέρει ότι θα υπερασπιζόμουν την συμπαίκτριά μου με κάθε κόστος. Δεν είμαστε από εδώ οπότε δεν ξέρουμε τι γίνεται, αλλά είμαστε εδώ να παίξουμε μπάσκετ και νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά στο να ελέγξει τους φιλάθλους του».

Ήταν περίεργο για σένα να αγωνίζεσαι απέναντι στην παλιά σου ομάδα;

«Ήταν περίεργο γιατί με την Καλτσίδου κέρδισα πρωτάθλημα, η μάνατζερ η Εύη είναι ακόμα εκεί, ο φυσιοθεραπευτής ήταν ο ίδιος και απλά νιώθεις ότι… απαγορεύεται να τους μιλήσεις. Αλλά είναι φίλοι μου. Σίγουρα το συναίσθημα ήταν περίεργο, αλλά είμαι χαρούμενη που παίζω ξανά με αυτή την προπονήτρια».

Έκανες το ντεμπούτο σου απέναντι σε μία επίσης πρώην ομάδα σου, την Χατάι, πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση. Ένιωσες να βρίσκεις αμέσως την χημεία σου με τις συμπαίκτριές σου;

«Ειλικρινά σε εκείνο το παιχνίδι δεν ήξερα ούτε ένα από τα συστήματα… Βγήκα εκεί έξω και απλά έπαιξα. Όπως είπα και πριν οι αρχηγοί κάνουν πολύ καλή δουλειά με το να μου μιλούν συνεχώς. Ήταν η πρώτη φορά που βγήκα μαζί τους στο παρκέ για ένα αγώνα, οπότε με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα. Το παιχνίδι έτυχε να πάει καλά για εμάς, είχα την ευκαιρία να βρω κάποια ελεύθερα σουτ και μου μιλούσαν οι συμπαίκτριές μου καθ’ όλη τη διάρκεια. Βέβαια, αν δει κανείς ξανά το βίντεο θα παρατηρήσει ότι γυρνούσα συνέχεια στον πάγκο και έλεγα “κόουτς, που πρέπει να πάω τώρα;” γιατί δεν ήξερα κανένα από τα συστήματα. Απλά προσπάθησα να παίξω μπάσκετ και να νιώθω άνετα και για τις συμπαίκτριές μου. Ήθελα να πατήσω στο παρκέ και να είμαι η Λινέτα Κάιζερ».

Ποιος είναι ο στόχος σου με τον Παναθηναϊκό; Τί ζητάς από την ομάδα;

«Να κερδίσω το πρωτάθλημα… Τίποτα λιγότερο!».

Έχεις εντοπίσει κάποια διαφορά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό τις ημέρες που είσαι εδώ; Ίσως στη νοοτροπία, στον τρόπο που αντιμετωπίζουν το άθλημα;

«Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είναι πολύ πιο παθιασμένοι… ζωντανοί! Και το ένιωσα αυτό όταν ήμουν στον Ολυμπιακό και ήρθαμε εδώ να παίξουμε (σ.σ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού). Ήταν λες και έπαιζες σε μία τρελή ατμόσφαιρα. Σου δίνει πολλή ενέργεια και μπορώ να πω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά από όλες, οι οπαδοί. Είναι πολύ παθιασμένοι για εμάς και αυτό δίνει άλλη πνοή στο παιχνίδι σου, ξέροντας πως έχεις τέτοια στήριξη. Είναι πολύ διασκεδαστικό να παίζεις σε ένα τέτοιο γήπεδο».

Πάμε τώρα στο θέμα Εθνικής και την συμμετοχή σου στην ομάδα της Βοσνίας. Υπάρχει κάποιο background πίσω από αυτό; Κάποιο στοιχείο καταγωγής;

«Όχι, όχι. Χρειάζονταν μία παίκτρια και ήταν απόλυτα τυχαίο. Ο μάνατζέρ μου με ρώτησε αν θέλω να πάω αγωνιστώ εκεί και μου είπε ότι θα μου έδιναν διαβατήριο για να παίξω και για να χρησιμοποιήσω αργότερα στους συλλόγους που θα πήγαινα, οπότε είπα “γιατί όχι;”. Είναι, άλλωστε, πιο εύκολο για εμένα και τις ομάδες να υπογράψουν μία Ευρωπαία-Αμερικανίδα».

Γυρίζοντας πίσω την ημέρα που έγινες draft στο WNBA, τί είναι αυτό που θυμάσαι πιο έντονα;

«Θυμάμαι απλά να κάθομαι στην τρίτη σειρά και να περιμένω να ακούσω το όνομά μου. Και όταν πλέον είπαν το όνομά μου ένιωσα μεγάλη ανακούφιση, γιατί γνώριζα ότι όλη η σκληρή δουλειά είχε αποδώσει. Από το κολέγιο και όλα όσα πέρασα εκεί ως παίκτρια, αλλά και έξω από το γήπεδο… Ήξερα ότι θα έκανε τεράστια διαφορά με το να πάω στο επόμενο επίπεδο. Η σκληρή δουλειά όμως συνεχίστηκε, από την ημέρα που έγινε draft.

Το γεγονός ότι επιλέχθηκα σε αυτό το νούμερο (σ.σ Νο29) απλά με έκανε να θέλω να δουλέψω πιο πολύ. Κάπως έτσι υιοθέτησα και τα πιστεύω μου, την ηθική μου πάνω σε αυτό το κομμάτι. Κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρχει κανείς που να πιστεύει σε σένα, οπότε πρέπει να δουλέψεις μόνος σου και για τον εαυτό σου, μέχρι όλοι να δουν το πραγματικό σου ταλέντο. Για αυτό δουλεύω τόσο σκληρά!».

Μπορείς να ξεχωρίσεις το highlight της καριέρας σου στο WNBA, αλλά και την χειρότερη στιγμή σε αυτήν;

«Θα έλεγα ότι η καλύτερη στιγμή μου στο WNBA ήταν όταν πήγαμε στους τελικούς, στο Game5 απέναντι στη Μινεσότα. Ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό ταξίδι και εγώ έκανα μία πραγματικά καλή σεζόν. Και το… low point από εκείνα τα χρόνια ήταν ο σοβαρός τραυματισμός που είχα όσο έπαιζα στο Κονέκτικατ. Ήθελα πολύ να κάνω έχω μία καλή σεζόν γιατί είχε προηγηθεί το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, οπότε πήγα εκεί και τραυμάτισα την μέση μου πολύ άσχημα και έπρεπε να μείνω εκτός λίγο-πολύ μία ολόκληρη σεζόν.

Ήταν σαν χάσιμο χρόνου, δεν μπορούσα να βοηθήσω τις συμπαίκτριές μου, ήμουν συνεχώς σε θεραπείες και ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι στο διάστημα αυτό περνάς δυσκολότερες ημέρες από όταν απλώς παίζεις. Βάζεις τον εαυτό σου σε μία άλλη διαδικασία για να επαναφέρεις το σώμα σου στην κατάσταση που ήταν. Δεν μπόρεσα ποτέ να αναρρώσω πλήρως εκείνο το καλοκαίρι, οπότε ήταν κακή σεζόν για μένα».

Ποια είναι η δυσκολότερη αντίπαλος που έχεις κληθεί να αντιμετωπίσεις εκεί;

«Η Μινεσότα σίγουρα με την Σίλβια Φόουλς. Είναι απλώς… φορτηγό, είναι τέρας! Είναι κάθε φορά παρούσα και είχα την τιμή να παίξω μαζί της ένα-δύο παιχνίδι. Αλλά πραγματικά είναι… σκυλί στη δουλειά της. Δουλεύει τα δυνατά της σημεία, είναι ψηλή, αθλητική, μπορεί να τρέξει και είναι δυνατή, πάρα πολύ δυνατή. Και έπρεπε να την μαρκάρω όλη την ώρα, οπότε… Σίγουρα γίνεται πολύ καλύτερο με το να έρχομαι εδώ και να σκέφτομαι ότι έχω μαρκάρει την Σίλβια, αλλά είναι μία παίκτρια που κάθε χρόνο εξελίσσεται και γίνεται καλύτερη, δεν μπορώ λοιπόν να μην την αναφέρω ως την πιο δύσκολη αντίπαλο».

Υπήρξες συμπαίκτρια με την Ταουράσι και την Γκράινερ στο Φοίνιξ, ενώ έπαιξες στο πλευρό της Κάτσινγκς στην Ιντιάνα. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για αυτό; Έχεις μάθει πράγματα ακόμη και από τις προπονήσεις μαζί τους;

«Παίρνεις τόσα πράγματα με το να παίζεις μαζί τους… Η Κάτσι είναι μία ιδιοφυία! Όχι απλώς στο μπάσκετ, αλλά και έξω από το γήπεδο. Τα πράγματα που σε διδάσκει μοιάζουν περισσότερο με μαθήματα ζωής. Πώς να είσαι σωστός επαγγελματίας, πώς να παρουσιάσεις τον εαυτό σου προς τα έξω κτλ. H Nταϊάνα (σ.σ Ταουράσι) μπορεί να σου μάθει το πώς να είσαι μέσα στο παρκέ, πώς να είσαι καλή επαγγελματίας, πώς να δίνεις τα πάντα κάθε μέρα.

Παίρνεις τα καλύτερα από κάθε πλευρά. Ήταν τιμή να αγωνίζομαι και με τις δύο γιατί έχεις τις μεγαλύτερες των μεγαλύτερων στα αποδυτήριά σου κάθε μέρα και σου δίνουν το κομμάτι τους. Για την Κάτσινγκς θα έλεγα την καλοσύνη στην καρδιά της και ταυτόχρονα το πόσο σκληρή είναι. Πάντα σκέφτομαι τα πράγματα που μου δίδαξε και όσα μου έλεγε και προσπαθώ να συνεργαστώ. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να “κοιμάται” λίγο φέρνω στο μυαλό μου όλα τα μαθήματα που μου έδωσαν και προχωράω».

Πώς ήταν να μαρκάρεις μία αθλήτρια 2.06μ. σαν την Γκράινερ;

«Είναι μία από τις καλύτερες φίλες που έχω… Είναι δύσκολη αντίπαλος και δεν με αντιμετώπισε ποτέ χαλαρά στο παρκέ. Ξέρει πως να κάνει την δουλειά της, βρίσκει τα δυνατά της σημεία και πιστεύω ότι ο κόσμος υποτίμησε το πόσο καλή είναι στην πάσα. Είναι τόσο ψηλή που πασάρει πάνω από τις άλλες παίκτριες! Κάθε χρόνο το παιχνίδι της γίνεται όλο και καλύτερο. Αρχίζει να σουτάρει από περισσότερα σημεία, έχει τα χουκ και λατρεύει την baseline και είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσεις. Αν δεν την απομακρύνεις από το καλάθι ή αν δεν την σταματήσεις προτού φτάσει στη γραμμή των βολών και πάει στο ζωγραφιστό, τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μπορεί να βάλει και σένα στο καλάθι (γέλια)».

Ποια είναι το GOAT;

«Θα πω την Ταουράσι, την Κάτσινγκς, χωρίς συγκεκριμένη σειρά και Σέριλ Σουπς. Αν είχα να επιλέξω μία all time GOAT θα πήγαινα στην Νταϊάνα, την Ταουράσι, δεν θα δούμε άλλη παίκτρια σαν αυτή ξανά».

Παίζεις 2Κ και WNBA;

«Όλη την ώρα! Παίζω 2Κ, WNBA League… Είμαι video gamer, μου αρέσει το Call of duty, παίζω τα πάντα. Μάλιστα μετακόμισα στο διαμέρισμά μου πρόσφατα και εγκατέστησα το X-Box και όσα χρειάζομαι».

Μιλώντας για τους καλύτερους… Παρακολουθείς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;

«Ουάου, φίλε… Είδα όλο το ντοκιμαντέρ για εκείνον μία μέρα και ήταν απλά εκπληκτικό. Όλη του η νοοτροπία, το πώς δούλεψε από μικρό παιδί για αυτό που έχει τώρα. Ακούς την ιστορία για την μαμά του και τον Γιάννη με τα αδέρφια του να πουλάνε πράγματα στον δρόμο και εκείνος να καθαρίζει το εστιατόριο για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει το γυμναστήριο. Πρόκειται για μία όμορφη ιστορία και το να βλέπεις από πού προέρχεται σε κάνει να θες να δουλέψεις πιο σκληρά. Προσωπικά μου αρέσει να βλέπω ιστορίες σαν και αυτή του Αντετοκούνμπο».

Τον έχεις γνωρίσει;

«Δεν τον έχω γνωρίσει, αλλά θα το ήθελα πολύ!».

Ποιόν θεωρείς GOAT στο ΝΒΑ;

«Mάικλ Τζόρνταν… σίγουρα! Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις αλλά κανείς δεν γνώριζε το μπάσκετ όπως ο Μάικλ».

Παρακολουθείς την Euroleague των ανδρών;

«Ναι παρακολουθώ την Euroleague και τον Παναθηναϊκό, τους είδα να παίζουν απέναντι στην Άλμπα και έκαναν πολύ καλό παιχνίδι, μου αρέσει να τους βλέπω».

Υπάρχει κάποιος παίκτης που ξεχωρίζεις από την ομάδα του Παναθηναϊκού;

«Είναι ο γκαρντ τους, ο Μέικον είναι καλός, πολύ καλός! Μου αρέσει να επευφημώ την ομάδα μου».

Το κομμάτι του coaching πώς το σκέφτεσαι; Είναι κάτι με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς όταν αποσυρθείς από την ενεργό δράση;

«Δεν ξέρω αν θα ήθελα να γίνω προπονήτρια. Θα γινόμουν trainer πριν ασχοληθώ με την προπονητική. Θα μιλήσω για μένα ως παίκτρια μπάσκετ… Αν ένα παιδί δεν παίζει με τον τρόπο που το κάνω εγώ, αν δεν έχουν το ίδιο πάθος, τότε θα είναι δύσκολο για μένα να το προπονήσω. Είμαι πολύ ανταγωνιστική και δεν έχω υπομονή, αλλά ως γυμνάστρια και να βοηθήσω κάποιον να βελτιώσει την τακτική του, τότε ευχαρίστως να το έκανα ναι! Σε αυτό βλέπεις έναν παίκτη να εξελίσσεται… Όσοι κάνουν ατομικά σε αυτό το άθλημα θέλουν να γίνουν καλύτεροι. Στην Αμερική ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό με ένα δύο παιδιά και πηγαίνει πολύ καλά, γίνονται καλύτερα κάθε χρόνο, οπότε μου αρέσει αυτό».

Έχοντας αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο και μετά από όσα έχεις πετύχει και τα μέρη που έχεις αγωνιστεί, υπάρχει κάτι άλλο που θες να κυνηγήσεις; Κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;

«Θέλω να κερδίσω το πρωτάθλημα του WNBA… Δεν θα σταματήσω μέχρι να φτάσω εκεί! Για αυτό παίζω μπάσκετ. Αν το καταφέρω τότε μπορώ να αποσυρθώ. Είναι ο στόχος μου, θέλω να μένω συγκεντρωμένη, να φτιάξω ένα καλό όνομα για τον εαυτό μου, να “ξαναχτίσω” το όνομά μου και να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορώ για να το κάνω αυτό. Είναι δύσκολο να πας στους τελικούς και να κυνηγήσεις κάτι τέτοιο. Χρειάζεται τεράστια συγκέντρωση. Ήμουν πολύ μικρή όταν το κατάφερα αυτό και τώρα που είμαι λίγο μεγαλύτερη και πιο συγκεντρωμένη, εύχομαι να έχω πάλι την ευκαιρία να φτάσω σε αυτό το σημείο».

Ολοκληρώνοντας, έχεις συζητήσει με τις συμπαίκτριές σου στον Παναθηναϊκό για το επαναληπτικό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο γήπεδό σας;

«Δεν έχω κάνει συζητήσεις, αλλά το σκέφτομαι όλη την ώρα! Θέλω απλά να βγάλω και την ψυχή μου στο γήπεδο. Ειδικά για την coach και τις συμπαίκτριές μου, γιατί μου έλεγαν πόσο ενθουσιασμένοι ήταν που κέρδισαν πέρσι το πρωτάθλημα στην έδρα του Ολυμπιακού. Θέλω και εγώ να γίνω μέρος σε όλο αυτό, είτε κερδίσουμε στο γήπεδό μας είτε εκτός. Ανυπομονώ να παίξω απέναντι στον Ολυμπιακό! Θέλω να δω πως είναι να τους αντιμετωπίζεις. Έχω ζήσει από την άλλη πλευρά, ως παίκτρια του Ολυμπιακού να αγωνιστώ με τον Παναθηναϊκό και ήταν τρελό».