Ενα Euro σκέτη... κόλαση!

«Δεν είμαστε αρκετά δημιουργικοί. Θα συνεχίζουμε να έχουμε αρνητικά αποτελέσματα» ήταν ο φόβος όλων των Αγγλων. Δεν πίστευαν.... Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για όλα αυτά τα πληγωμένα χρόνια που οι ύμνοι μιλούσαν για τα μεγάλα Τρία Λιοντάρια είναι ότι μόλις σε επτά διοργανώσεις οι Άγγλοι τα πήγαν σχετικά καλά και μόλις σε μια έφτασαν κοντά σε τρόπαιο. Αυτή η ιστορία των ένδοξων χρόνων και κυριαρχίας ήταν πάντα λίγο επινοημένη.

Είναι η ποδοσφαιρική εκδοχή μιας εντυπωσιακής Αγγλίας με φθαρμένη δόξα που πασχίζει να κατακτήσει αυτό που ιστορικά δικαιούται. Μερικές φορές αισθάνεσαι πως έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερη ενέργεια στην αποδόμηση της Αγγλίας, παρά στο να βεβαιωθούν πως στο επόμενο τουρνουά θα είναι καλύτεροι. Η καλύτερη στιγμή της στο Euro ήταν απέναντι στην Ουκρανία την οποία διέσυρε 4-0, ούσα κυρίαρχη από το πρώτο κιόλας λεπτό.

Κέρδισαν ένα προημιτελικό χωρίς να ανησυχήσουν, «τελειώνοντας« την υπόθεση πρόκριση μέσα σε μια ώρα παιχνιδιού. Και πράγματι μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως ο βαθμός δυσκολίας δεν ήταν υψηλός, όμως πότε άλλοτε η Αγγλία δικαίωνε με συνέπεια τον τίτλο του φαβορί; Στη Ρώμη έφτασαν στη νίκη παίζοντας εντυπωσιακό ποδόσφαιρο με καθολικό έλεγχο και με ικανοποιητική αποτελεσματικότητα.

Αυτή η Αγγλία ήταν πραγματικά διαφορετική από κάθε άλλη εκδοχή της. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα πιο ταλαντούχα ή προορισμένη για μεγαλύτερη δόξα. Η Δανία άλλωστε ήταν πολύ κοντά στην πρόκριση στον τελικό, όμως το Γουέμπλεϊ για πρώτη φορά είχε άλλον αέρα. Τελευταία φορά που τα Τρία Λιοντάρια έφτασαν σε ημιτελικό Euro ήταν το 1996 και το μόνο που χρειάστηκε να κάνουν ήταν να να φέρουν ισοπαλία 0-0 με μια μέτρια Ισπανία και να την δουν να αστοχεί στα πέναλτι.

Σε αντίθεση με τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1990 και του 2018 αυτή τη φορά δεν δέχθηκαν καν γκολ μέχρι τα ημιτελικά. Με σύνολο 6-0 η Αγγλία επικράτησε σε δυο αναμετρήσεις και μάλιστα με εντυπωσιακή εμφάνιση. Κι αυτό διότι κατάφεραν να πετύχουν μια αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού τους. Εννέα χρόνια πίσω και στο Euro του 2012 η Αγγλία αποκλείστηκε έχοντας εικόνα ομάδας που δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με διεκδικήτρια της διοργάνωσης.

Η ήττα από την Ιταλία στα πέναλτι ήταν αναμενόμενη, αφού οι Άγγλοι δεν έδειχναν σε κανένα σημείου του παιχνιδιού πως ήλεγχαν την κατάσταση. Στη Ρώμη όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Μαγκουάιρ και Στόουνς είχαν τα ηνία, με τον εντυπωσιακό Σάντσο να προκαλεί αναστάτωση στην Ουκρανική άμυνα. Ακόμα κι αν είχε μόλις μια παρουσία στο βασικό σχήμα σε έξι εβδομάδες, ο νεαρός Άγγλος ήταν στα καλύτερά του, οδηγώντας τους Άγγλους σε άνετη επικράτηση έναντι των Ουκρανών. Σίγουρα, μια ήττα στα πέναλτι πονάει αρκετά, οι Βρετανοί «πληγώθηκαν», έσκυψαν το κεφάλι, αλλά η γροθιά ήταν σφιχτή.

Ναι, χρειαζόταν και λίγη ακόμη μαγιά για να δέσει το μείγμα της βεβαιότητας, πως η Αγγλία (πραγματικά) έχει επιτέλους τα φόντα, πέρα από το ρόστερ, τη διαφήμιση και την κουλτούρα για να το σηκώσει.

Τα θεμέλια μπήκαν, ο Σάουθγκεϊτ χτίζει κάτι καλό και το Κατάρ είναι η μεγάλη ευκαιρία για την επιστροφή στην κορυφή!

Μετά από 51 αγώνες σε 31 ημέρες και 11 πόλεις το Euro 2020 έκλεισε με έναν δραματικό τελικό στο Γουέμπλεϊ. Οι οπαδοί της Αγγλίας δεν χάρηκαν προσφανώς με το αποτέλεσμα και η Ιταλία στέφθηκε πρωταθλήτρια μέσω της διαδικασίας των πέναλτι. Παρόλα αυτά ήταν ένα εξαιρετικό τουρνουά.

Στη διοργάνωση μπήκαν 142 γκολ και ο μέσος όρο ήταν 2.8 ανά αγώνα. Ήταν ο πιο υψηλός συντελεστής σε τουρνουά Euro με συμμετοχή περισσοτέρων από τέσσερις χώρες. Πάμε να δούμε σημαντικές πτυχές του Euro 2020.

Εάν η διοργάνωση γινόταν στην ώρα της τότε ο Κάλβιν Φίλιπς δεν θα ήταν στην Εθνική της Αγγλίας και φυσικά δεν θα ξεκινούσε βασικός στα επτά παιχνίδι της διοργάνωσης.

Έχοντας όμως μία τριετία κάτω από τις οδηγίς του Μπιέλσα και με μία καθοριστική πρώτη σεζόν στην Premier με τη Λιντς ο 25χρονος καθιερώθηκε στις βασικές επιλογές του Σάουθγκεϊτ. Ο Φίλιπς έδωσε όλα αυτά τα θετικά στοιχεία που έχει. Τη φυσική κατάσταση και την ένταση αλλά και το εξαιρετικό πρέσινγκ που κάνει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του fbref.com ήταν εκείνος που είχε 229 καταστάσεις πρέσινγκ στον αντίπαλο. Αυτός ο αριθμός τον κατατάσσει στην πρώτη θέση ενώ 2ος με 78 καταστάσεις λιγότερες ήταν ο Λάιμερ της Αυστρίας. Ο επόμενος κορυφαίος Άγγλος σε αυτόν τον τομέα ήταν ο Μάουντ με 118. Είχε επιτυχία σε 47 καταστάσεις πρέσινγκ και ο πρώτος Λάιμερ είχε 48.

Ο Φίλιπς επίσης κάλυψε μεγάλη απόσταση στο γήπεδο στον θεσμό. Είχε η 2η πιο καλή επίδοση στη διοργάνωση με 83 χλμ. και τον ξεπέρασε ο Ιταλός Ζορζίνιο με 86.6 χλμ.. Είχε μία εντυπωσιακή καταγραφή 15 χλμ. σε ημιτελικό και τελικό. Είναι απίστευτα γενικότερα τα μέτρα που κάλυψε και η στήριξη που έδωσε στους συμπαίκτες του.

Ο Πέδρι ο μάστερ της πάσας

Και ο Ζορζίνιο και ο Φίλιπς ήταν πίσω στην κάλυψη αποστάσεων ανά αγώνα από τον Ισπανό μέσο Πέδρι, που αναδείχθηκε ο καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά για το πως καθοδήγησε την ομάδα του μέχρι τα ημιτελικά. Ο 18χρονος έκανε πολλά παραπάνω πράγματα από το τρέξιμο και την κάλυψη αποστάσεων. Σε μία Εθνική Ισπανίας που έκανε τις περισσότερες πάσες στο τουρνουά (5.051) και είχε τον καλύτερο συντελεστή ολοκληρωμένων πασών (89.6%) ο Πέδρι ήταν ο επικεφαλής.

Ο παίκτης της Μπαρτσελόνα έκανε τις περισσότερες πάσες προς την πλευρά των αντιπάλων στο τουρνουά με 348 τον αριθμό και είχε τον τρίτο πιο μεγάλο συντελεστή ολοκλήρωσης πασών (91.1%).Από τις 429 πάσες που ολοκλήρωσε (έκτη καλύτερη επίδοση στο τουρνουά) οι 65 ήταν από τις 66 που επιχείρησε με την Ιταλία στον ημιτελικό. Η μόνη πάσα που δεν του βγήκε ήταν στην παράταση.

Ο Πέδρι ήταν επίσης ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης σε μεγάλο τουρνουά (στην ιστορία των Μουντιάλ και των Euro) που ξεκίνησε σε έξι αγώνες σε ηλικία 18 ετών και κάτω.

Ο μόνος που πήγε να τον ξεπεράσει ήταν ο γκολκίπερ της Ισπανίας Ουνάι Σιμόν με μία πάσα 49.36 χλμ. για το γκολ των Ισπανών με την Κροατία. Ήταν το γκολ με τη 2η πιο μεγάλη απόσταση σε Euro μετά το 1980 και ενώ υπήρχε η τρομερή προσπάθεια του Σικ με τη Σκωτία. Ο στράικερ της Λεβερκούζεν έθεσε νέο ρεκόρ σκοράροντας από απόσταση 45,5 μέτρων και ξεπέρασε μακράν το γκολ του Γκορδίγιο από τα 34 μέτρα στο Ισπανία - Δανία του Euro 1988.

Μιλώντας για αυτογκόλ...

Το αυτογκόλ του Πέδρι ήταν ένα από τα 11 στο Euro 2020. Περισσότερα απ' όλα τα άλλα Ευρωπαϊκά μαζί (9).

Ο Μερίχ Ντεμιράλ έσπρωξε με το σώμα του τη μπάλα στα δίχτυα μετά την ενέργεια του Μπεράρντι και η Ιταλία άνοιξε το σκορ νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο στην πρεμιέρα της διοργάνωσης απέναντι στην Τουρκία. Έτσι για πρώτη φορά το εναρκτήριο γκολ σε Euro προήλθε από αυτογκόλ.

Με αντίπαλο τη Σλοβακία ο Σέζνι της Πολωνίας έγινε ο πρώτος γκολίπερ που βάζει αυτογκόλ σε τελικά Euro. Ο Ντουμπράβκα της Σλοβακίας έγινε ο 2ος που έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του στην ήττα με 5-0 από την Ισπανία.

Συνεχίζοντας την αναφορά για το από που προήλθαν τα γκολ εννιά μπήκαν από πέναλτι, τα περισσότερα από κάθε άλλο Euro. Το ματς της Πορτογαλίας με τη Γαλλία για το 2-2 ήταν το πρώτο παχνίδι στην ιστορία του Euro με τρία πέναλτι (εξαιρούνται προφανώς τα ματς που πήγαν σε διαδικασία πέναλτι).

Ο Ρονάλντο των ρεκόρ

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο σταρ των Πορτογάλων, έβαλε τρία από τα εννιά πέναλτι στο Euro στον... δρόμο για τη διεκδίκηση του χρυσού παπουτσιού (με μία ασίστ ξεπέρασε τον Σικ που έβαλε επίσης πέντε γκολ).

Ήταν ρεκόρ για τον Ρονάλντο που τα δύο γκολ του με την Ουγγαρία τον ανέδειξαν ως τον πρώτο παίκτη στην ιστορία των Euro που βάζει 10+ γκολ στη διοργάνωση (11) και ξεπερνώντας την επίδοση του Πλατινί που είχε 9 (όλα το 1984). Ο αγώνας με την Ουγγαρία ήταν η 39η εμφάνιση του Ρονάλντο σε μεγάλο τουρνουά (Μουντιάλ ή Euro) για την Πορτογαλία, ένα ρεκόρ όλων των εποχών για Ευρωπαϊο παίκτη, αφήνοντας πίσω τα 38 ματς του Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ των Γερμανών. Επίσης ο Ρονάλντο έγινε ο πρώτος παίκτης στο Euro που έχει εμφανιστεί σε πέντε διαφορετικά τουρνουά (2004, 2008, 2012, 2016 και 2020).

Με τα δύο γκολ με τη Γαλλία πήγε στα 21. Στα 36 του χρόνια έγινε ο πρώτος Ευρωπαϊος σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά που έχει βάλει 20+ γκολ στις δύο διοργανώσεις μαζί. Εάν ο Κριστιάνο συνεχίσει για άλλα 4 χρόνια μπορεί να σπάσει και άλλο το ρεκόρ.

Το γκολ του Πάντεφ με το οποίο ισοφάρισε η Βόρεια Μακεδονία την Αυστρία τον έκανε τον 2ο πιο μεγάλο σε ηλικία σκόρερ σε Euro. Και αυτό σε ηλικία 37 ετών και 321 ημερών με τον Αυστριακό Βάστιτς να έχει σκοράρει σε πιο μεγάλη ηλικία, 38 ετών και 257 ημερών.

Η Ολλανδία έχει δει τις περισσότερες κόκκινες από κάθε άλλη ομάδα σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (4). Δύο από αυτές ήταν με την Τσεχοσλοβακία (και οι 2 το 1976) και άλλες δύο με την Τσεχία, το 2004 και το 2020.

Ο Μόντριτς είναι ο γηραιότερος σκόρερ των Κροατών σε Euro (35 ημερών και 286 ημερών). Έχει ήδη το ρεκόρ στην Κροατία ως ο πιο νέος σκόρερ στο τουρνουά για τη χώρα του (22 ετών και 273 ημερών με την Αυστρία το 2008).

Με τα δύο γκολ με τη Γαλλία πήγε στα 21. Στα 36 του χρόνια έγινε ο πρώτος Ευρωπαϊος σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά που έχει βάλει 20+ γκολ στις δύο διοργανώσεις μαζί. Εάν ο Κριστιάνο συνεχίσει για άλλα 4 χρόνια μπορεί να σπάσει και άλλο το ρεκόρ.

Το γκολ του Πάντεφ με το οποίο ισοφάρισε η Βόρεια Μακεδονία την Αυστρία τον έκανε τον 2ο πιο μεγάλο σε ηλικία σκόρερ σε Euro. Και αυτό σε ηλικία 37 ετών και 321 ημερών με τον Αυστριακό Βάστιτς να έχει σκοράρει σε πιο μεγάλη ηλικία, 38 ετών και 257 ημερών.

Η Ολλανδία έχει δει τις περισσότερες κόκκινες από κάθε άλλη ομάδα σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (4). Δύο από αυτές ήταν με την Τσεχοσλοβακία (και οι 2 το 1976) και άλλες δύο με την Τσεχία, το 2004 και το 2020.

Ο Μόντριτς είναι ο γηραιότερος σκόρερ των Κροατών σε Euro (35 ημερών και 286 ημερών). Έχει ήδη το ρεκόρ στην Κροατία ως ο πιο νέος σκόρερ στο τουρνουά για τη χώρα του (22 ετών και 273 ημερών με την Αυστρία το 2008).

Με τη Σουηδία ο Ουκρανός Ντόβμπικ έβαλε το 2ο πιο αργό γκολ στην ιστορία του θεσμού (120:37) και ενώ υπήρχε το τέρμα του Σεντούρκ με την Κροατία το 2008 (121:01) και το νικητήριο... χτύπηματου Πλατινί με την Πορτογαλία το 1984 (118:53).

Η Ιταλία κατέκτησε το 2ο Ευρωπαϊκό της και πρώτο σε διάστημα 53 ετών. Είναι το πιο μεγάλο διάστημα μεταξύ τίτλων σε τουρνουά από μία χώρα με την Ισπανία να είχε 44 χρόνια διαφοράς από το 1964 έως το 2008. Σε ηλικία 36 ετών και 331 ημερών ο Κιελίνι έγινε ο πιο μεγάλος παίκτης που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε ομάδα που πήγε σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης (Ευρωπαϊκό και Μουντιάλ).