Έλενα Τσινέκε στο Gazzetta: «Όταν μου είπαν ότι δεν δουλεύω σκληρά, ένιωσα άσχημα»
Σε μία αλάνα. Με κάτι σαν μπασκέτα. Συνήθως παρέα με αγόρια. Τα όνειρα για την Έλενα Τσινέκε (και την αδερφή της, Κατερίνα) ήταν μεγάλα. Δεν μπορούσαν να χωρέσουν μόνο σε μία αλάνα.
Με μία μπάλα στα χέρια. Μία πορτοκαλί μπάλα. Η Έλενα Τσικένε άφησε την Ελλάδα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το NCAA.
Όχι μόνο για να παίξει μπάσκετ. Αλλά και για να σπουδάσει. Τα όνειρά της εξακολουθούν να είναι μεγάλα. Μεγαλύτερα από κάθε τρελή σκέψη της. Και είναι σίγουρο ότι θα κάνει τα πάντα για να τα πραγματοποιήσει.
Η Τσινέκε είναι μία από τις 18 Ελληνίδες που αγωνίζονται αυτή τη σεζόν στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ. Μία περίεργη επιλογή στο άκουσμά της, αφού η Έλενα Τσινέκε είχε προλάβει να φορέσει τις φανέλες του Αίαντα Ευόσμου, του Άρη και της Νίκης Λευκάδας.
Η ομάδα της Σάουθ Φλόριντα αποτελεί το παρόν της από το 2019 (φέτος μετράει 13.4 πόντους, 3.2 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ). Και όπως παραδέχεται μιλώντας στο Gazzetta, καθυστέρησε τα όνειρά της για δύο χρόνια. Προτού πάρει την απόφαση πως τα μεγάλα όνειρα, απαιτούν κάθε λογής θυσίες.
Στις ΗΠΑ γεύτηκε για πρώτη φορά τα chicken wings. Άλλη μία ομοιότητα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, όταν δοκίμασε ένα smoothie σαν πάτησε το πόδι του στις ΗΠΑ. Οι αδερφές Τσινέκε είχαν λάβει το προσωνύμιο «οι θηλυκές Αντετοκούνμπο».
Η ίδια το απολαμβάνει, αλλά θέλει να το αφήσει στην άκρη. Προτιμάει το αδερφές Τσινέκε!
Πλέον, η 22χρονη γκαρντ έχει τοποθετήσει τον πήχη αρκετά ψηλά. Για τη φετινή σεζόν η συμμετοχή στην March Madness είναι το ελάχιστο. Το Final 4 του NCAA καλεί σαγηνευτικά το Σάουθ Φλόριντα. Και η Έλενα έχει αρχίσει δειλά δειλά να σκέφτεται το επόμενο βήμα της.
Ποιο είναι αυτό; Ένα από τα διάσημα ακρώνυμα στον κόσμο του μπάσκετ Γυναικών, το WNBA! Η ίδια λέει ότι χρειάζεται πρώτα υγεία και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.
H Έλενα Τσινέκε έχει μεγάλα όνειρα. Σε καμία περίπτωση άπιαστα.
Μετά από τρία χρόνια στις ΗΠΑ έχεις γίνει πια Αμερικανίδα;
«Εχω πάρει κάποιες αμερικάνικες συμπεριφορές, αλλά δεν έχω γίνει αυτό που λέμε... αμερικανάκι. Μου αρέσει η κουλτούρα, μου αρέσουν όσα βλέπω, αλλά μέχρι εκεί.
Πώς ήταν η μετάβαση;
«Είναι να πάρεις τη μεγάλη απόφαση. Όταν ήρθα εδώ όλα μου φάνηκαν καινούργια, έπρεπε να προσαρμοστώ σε νέες εγκαταστάσεις. Η πόλη είναι εντελώς διαφορετική και τα πράγματα κινούνται με άλλους ρυθμούς. Χρειάστηκα ένα μικρό διάστημα μέχρι να το συνηθίσω. Όσον αφορά στο μπασκετικό κομμάτι, οι διαφορές είναι τεράστιες. Θα έλεγα ότι είναι το καλύτερο μέρος για να αναπτυχθείς μπασκετικά και αθλητικά, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ας δουλεύεις, ξέρεις ότι θα έχει μία ανταμοιβή για τους κόπους σου. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι πόσο ασχολούνται με τη λεπτομέρεια. Από εκεί ξεκινάνε όλα, όταν ασχολείσαι με κάτι τόσο μικρό, θα ασχοληθείς με όλα. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι Αμερικάνοι, δεν αφήνουν να περάσουν ή να κυλήσουν καταστάσεις χωρίς να ασχοληθούν».
Ο Γιάννης είχε πάθει... πλάκα, εσύ κάτι αντίστοιχο;
«Τα έχω συνηθίσει τόσο που δεν θυμάμαι κάτι. Αλλά νομίζω το φαγητό. Έχει μπόλικο fast food. Τα chicken wings είναι κάτι που δοκίμασα για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, δεν ήξερα καν τι είναι όταν ζούσα στην Ελλάδα. Αλλά και πάλι είμαι έτοιμη να σταματήσω το κρέας γενικότερα, θέλω να γίνω vegeterian».
Μαζί με την αδερφή σου αφήσατε μία καριέρα στην Ελλάδα για να παίξετε στο κολέγιο. Πώς πήρατε αυτήν την απόφαση;
«Είχαμε και έχουμε όνειρα. Είχαμε καθυστερήσει να φύγουμε, θέλαμε να το κάνουμε νωρίτερα. Καθίσαμε δύο χρόνια παραπάνω στην Ελλάδα και είχαμε φτάσει στο σημείο που είπαμε οτι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Και αν έχουμε κάποια όνειρα, πρέπει να πάμε να τα κυνηγήσουμε, γιατί και οι δύο ξέραμε ότι η ευκαιρία για να αναποτυχθούμε είναι πιο μεγάλη στις ΗΠΑ.
Και για εμένα και για την Κατερίνα έμοιαζε ως το επόμενο βήμα. Ήταν καιρός να κάνουμε το δοκιμάσουμε κάτι πιο δύσκολο και το κάναμε. Μας βοήθησε πάρα πολύ ο πατέρας μας. Την ίδια στιγμή, είναι τεράστια ευκαιρία να πάρουμε και ένα πτυχίο, να εξελιχθούμε ακαδημαϊκά».
«Όταν ζούσα στην Ελλάδα δεν ήξερα τι είναι τα chicken wings»
«Μόνο από την πίεση βγάζεις κάτι καλό»
Σας ακούμε εδώ και μερικά χρόνια, όμως είστε ακόμα 22 ετών. Πόσο δύσκολο είναι για κορίτσι 17-18 να «ζει» στον κόσμο των μεγάλων;
«Για εμένα ήταν κάτι ενδιαφέρον. Ως Ελληνίδα ήθελα να ανταγωνιστώ τον καθένα. Ας είναι μεγαλύτερος, ας είχε 20-30 χρόνια εμπειρίας, ήθελα να τον ανταγωνιστώ. Μου άρεσε, γιατί ήθελα και να μάθω. Τι είναι αυτά που κάνουν στο παρκέ και έξω απ' αυτό και βελτιώνουν τους εαυτούς τους.
Παρατηρούσα πολλά πράγματα από τις μεγάλες παίκτριες, όπως η Εβίνα Μάλτση και η Στέλλα Καλτσίδου. Είχε πίεση, αλλά μόνο μέσα απ' αυτή μπορείς να βγάλεις κάτι καλό. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με αυτό».
Τι αναμνήσεις έχεις από την Ελλάδα;
«Τα παιχνίδια στην αυλή, σε αλάνες, που δεν υπήρχε καν μία κανονική μπασκετά. Εγώ και η Κατερίνα παίζαμε συνήθως με τα αγόρια μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, δεν ήταν τόσο φυσιολογικό για κορίτσια.
Συνάντησες ρατσισμό στην Ελλάδα;
«Περισσότερο στο σχολείο, αλλά σε εκείνες τις ηλικίες δύσκολα καταλαβαίνει κάποιος τι κάνει. Όλα ξεκινάνε από την παιδεία και πως μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους.
Σας έχουν ονομάσει τις «θηλυκές Αντετοκούνμπο». Όσο τιμητικό και αν είναι, θα θέλατε να είστε οι αδερφές Τσινέκε;
«Όταν μας ονόμασαν “θηλυκές Αντετοκούνμπο” ήταν όμορφο, ακούγεται τόσο όμορφο. Αλλά το αδερφές Τσινέκε είναι καλύτερο, το προτιμώ.
Μην παρεξηγηθώ, όσα έχουν καταφέρει τα αδέρφια Αντετοκούνμπο είναι εξωπραγματικά, μας τιμάει ιδιαίτερα. Εχουμε κοινά μαζί τους, είμαστε Έλληνες με καταγωγή από τη Νιγηρία, αλλά προτιμώ το αδερφές Τσινέκε».
Και αφού αναφέραμε τον Γιάννη, έχετε συναντηθεί ή μήπως κατάφερες να δεις ένας ματς των Μπακς;
«Ήθελα πάρα πολύ να τον δω να παίζει. Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης είναι καλός φίλος μου, ήθελα να τους δω και δύο να παίζουν με τους Μπακς.
Είχε δει από κοντά τον Γιάννη στο ΟΑΚΑ, δεν είχαμε μιλήσει. Και εγώ και η αδερφή μου τους θαυμάζουμε απεριόριστα».
Πόσο έχεις αλλάξεις σε σχέση με την πρώτη σεζόν σου στο κολέγιο;
«Έχω αναπτυχθεί και ως άνθρωπος και ως αθλήτρια. Αυτά που σου λένε εδώ, δεν τα ακούς στην Ελλάδα. Ο κόσμος δεν φοβάται να πει την αλήθεια. Εννοείται ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους. Εδώ για να σε δει να βελτιώνεσαι, θα σου πει την αλήθεια, ακόμη και αν είναι σκληρή.
Με έχει βοηθήσει σε όλα τα επίπεδα. Με έχει σκληραγωγήσει, έχω βελτιώσει πράγματα στον χαρακτήρα μου και στο παιχνίδι μου. Μου είχαν πει ότι δεν δουλεύω σκληρά, δεν πηγαίνω στο γήπεδο για να κάνω έξτρα προπονήσεις. Και αυτό με έκανε να νιώσω κάπως. Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι αφού έχω όνειρα, δεν πρέπει να δουλέψω πιο σκληρά; Αυτά πρέπει να ακούμε για να γινόμαστε καλύτεροι».
Υπήρχαν άνθρωποι στην Ελλάδα που σε κανάκευαν και τους ήταν αρκετό το γεγονός ότι μπορείς να σκοράρεις;
«Το ταλέντο υπάρχει και όταν δουν ότι υπάρχει αυτός ο παράγοντας θα παραλείψουν πράγματα που μπορεί να κάνεις λάθος. Στις ΗΠΑ τσεκάρουν τα πάντα. Το ταλέντο μετράει, αλλά η δουλειά είναι πάνω απ' όλα. Μπορεί να είσαι σούπερ ταλαντούχος, χωρίς δουλειά δεν γίνεται τίποτα. Αν δεν αφοσιωθείς να βελτιώσεις κάτι που πρέπει, κάποιος θα στο πει.
Στην Ελλάδα τους αρκεί που μία παίκτρια ξεχωρίζει και ας παίζει μόνο με το ταλέντο. Εννοείται ότι έχω κάνει προπόνηση με εξαιρετικούς προπονητές, για να μην παρεξηγηθώ, με τον Δημήτρη Μήτσικα και τον Φοίβο Γυμνόπουλο».
«Ένιωσα κάπως όταν μου είπαν ότι δεν δουλεύω σκληρά»
Επόμενο βήμα, WNBA
Είστε 18 Ελληνίδες που αγωνίζεστε στο NCAA. Πώς το εξηγείς αυτό;
«Η απάντηση είναι όλα όσα έχω πει παραπάνω. Στις ΗΠΑ οι ευκαιρίες είναι περισσότερες. Μπορείς να κάνεις κάτι πιο μεγάλο, γι' αυτό και οι μικρότερες σε ηλικία παίκτριες κάνουν το πρώτο βήμα στο εξωτερικό. Και νομίζω ότι ο αριθμός θα μεγαλώνει με τα χρόνια. Εκτός αν στην Ελλάδα αλλάξουν δραματικά τα πράγματα».
Πλέον, βρίσκεσαι σε ένα σημείο που πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι το επόμενο βήμα. Ξέρεις ποιο είναι αυτό;
«Είναι το WNBA, αλλά είναι μακρινό ακόμη. Χρειάζεται υγεία πάνω απ' όλα. Εναλλακτική μου είναι να αγωνιστώ σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Υπάρχουν ομάδες στην Τουρκία, στη Ρωσία... Δεν ξέρω αν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα. Θέλω να παίξω σε μεγάλο επίπεδο.
Οι σκάουτερ του WNBA έρχονται, κυρίως στα μεγάλα παιχνίδια. Ειδικά στην περσινή σεζόν που είχαμε αγωνιστεί και στην March Madness».
Οπότε, ποιος είναι ο φετινός στόχος;
«Πέρσι αποκλειστήκαμε στο 2ο γύρο, οπότε ο στόχος είναι πιο μεγάλος για φέτος. Θέλουμε να φτάσουμε στο Final 4. Είμαστε η 16η ομάδα σε όλο το bracket του NCAA. Την προηγούμενη σεζόν που παίξαμε στην March Madness δεν το πίστευα. Παλιότερα, έβλεπα μόνο τα highlights και ήταν εκπληκτικό. Τα γήπεδα είναι γεμάτα, ο κόσμος ακολουθεί το μπάσκετ Γυναικών. Πάντα με εντυπωσίαζε. Και όταν τα καταφέραμε ήταν εκπληκτικό».
