Χουέρτας στο Gazzetta: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του Κόμπι στο τελευταίο ματς»
Για τον Κόμπι. Την πρώτη φορά που τον είδε από κοντά, ο Μαρσελίνιο Χουέρτας έπρεπε να περιμένει τη σειρά του για να του μιλήσει.
Ήταν το ξεκίνημα της τελευταίας σεζόν του Κόμπι. Της περίφημης farewell Tour. Ήταν η πρώτη του Χουέρτας με τα χρυσαφί και τα μωβ. H τέλεια στιγμή να βρεθεί στην ομάδα των ονείρων του. Δίπλα στον παίκτη των ονείρων του.
Ο Κόμπι τον ήξερε. Ποτέ δεν είχε αρνηθεί ότι δεν ήταν διαβασμένος. Το είχε πει στο παρελθόν για τον Βασίλη Σπανούλη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Ο Κόμπι τον θυμόταν. Από τις αναμετρήσεις των ΗΠΑ με τη Βραζιλία. Θα ήταν ψέμα να πούμε ότι Βραζιλιάνος τον είχε λησμονήσει. Και ας μην έχει καλές αναμνήσεις, όπως παραδέχτηκε μιλώντας στο Gazzetta για τα δύο χρόνια από το θάνατο του Black Mamba.
O χρόνος στην αφήγησή μας κυλάει γοργά. Ο Χουέρτας βρίσκεται στην Τενερίφη. Μετακομίζει στο νέο σπίτι του. Όταν το τηλέφωνό του χτυπάει. Τα μαντάτα έχουν τη δύναμη να ταξιδεύουν γρήγορα. Τα άσχημα νέα τάχιστα.
«Ο Κόμπι είναι νεκρός»!
Από το μυαλό του Χουέρτας περνάει μία γρήγορη σκέψη.
«Δεν μπορεί να είναι αλήθεια»!
Λίγο αργότερα, η είδηση επιβεβαιώνεται. Και ο Χουέρτας αρχίζει να θυμάται όλα όσα έζησε στο πλευρό του Κόμπι.
Την πρώτη γνωριμία. Την υποδοχή του Κόμπι σε κάθε αγώνα. Το τελευταίο ματς του. Και το βλέμμα που είχε. Εκείνο που θύμιζε τον παλιό Κόμπι. Τον αδίστακτο Κόμπι.
Και εκείνα τα μαύρα παπούτσια με την υπογραφή του Μπράιαντ, μετά την τελευταία παράστασή του, που έχει στη συλλογή του.
Ο Μαρσελίνιο Χουέρτας θυμήθηκε όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά. Για τον Κόμπι.
Αγωνίστηκες στους Λος Άντζελες Λέικερς, την τελευταία χρονιά του Κόμπι. Πώς ήταν το συναίσθημα;
«Είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Δεν μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει για έναν παίκτη να μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ. Και να παίξει μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ. Δεν το είχα φανταστεί ούτε στα καλύτερα όνειρά μου, όταν συνέβη δεν το πίστευα. Ήταν ο λόγος που δούλευα όλη μου τη ζωή. Ένα όνειρο υλοποιήθηκε».
Θυμάσαι την πρώτη συνάντηση με τον Κόμπι;
«Ήταν στις εγκαταστάσεις των Λέικερς, πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Ο Κόμπι ήρθε και ξαφνικά όλοι σταμάτησαν να κάνουν ό,τι έκαναν. Και πήγαν να του μιλήσουν. Μαζί τους και εγώ. Περίμενα στη... σειρά. Όταν του μίλησαν ήταν τόσο ευγενικός. Μου είπε ότι με ξέρει, επειδή είχαμε παίξει αντίπαλο στις Εθνικές ομάδες. Είχα κάνει κάποια καλά ματς απέναντι στις ΗΠΑ. Ο Κόμπι λάτρευε το μπάσκετ, εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, και μελετούσε τα πάντα. Η συνομιλία μας ήταν μία καλή αρχή. Εγώ ήμουν έκπληκτος που με ήξερε. Είχα κάνει την καριέρα μου, μακριά από την Αμερική, αλλά δεν το περίμενα. Ήμουν το ίδιο χαρούμενος και έκπληκτος τη στιγμή που του μίλησα».
Ο Κόμπι είχε μιλήσει αρκετές φορές για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και την επιρροή που είχε στο παιχνίδι του. Είχε τύχει να σου πει κάτι;
«Μπορούσες να το δεις, το είχε πει, εξάλλου, πολλές φορές, μιλώντας για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μεγάλωσε στην Ιταλία, ήταν φυσιολογικό να μάθει από τους άλλους. Ήταν καλός σε αυτό που έκανε, αλλά ήθελε να μάθει και απ' τους άλλους. Ίσως δεν ήθελε να το πει, αλλά πάντα ήθελε να προσθέτει πράγματα από άλλους παίκτες στο ρεπερτόριο των κινήσεών του. Ήταν τόσο ανοικτόμυαλός. Ήθελε να μάθει».
Θυμάσαι που ήσουν όταν έμαθες για θάνατό του;
«Ήμουν εδώ στην Τενερίφη, μετακόμιζα στο νέο σπίτι μου. Το τηλέφωνό μου δεν σταματούσε να χτυπάει. Είχα δεκάδες μηνύματα και σκέφτηκα ότι κάτι συνέβη. Κάποιος φίλος μου, μου έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε ότι ο Κόμπι πέθανε.
Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ψέμα. Πέντε λεπτά μετά η είδηση ήταν παντού. Στην αρχή αρνείσαι να το πιστέψεις, ελπίζεις να μην είναι αλήθεια. Αλλά τα νέα ήταν άσχημα. Εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της τραγωδίας. Ήταν μία στιγμή συγκίνησης για όλους. Όποιος εκτιμά το μπάσκετ, γνωρίζει πόσο σημαντικός ήταν ο Κόμπι. Ήταν ένα είδωλο. Ήταν μία δύσκολη στιγμή για όλους».
«Όταν είδα τον Κόμπι πήγα να του μιλήσω. Περίμενα στη... σειρά»
«Οι θρύλοι ζουν για πάντα. Ο Κόμπι δεν είναι διαφορετικός»
Έχουν περάσει δύο χρόνια από το θάνατό του. Είναι αρκετό διάστημα για να το συνειδητοποιήσεις;
«Πρέπει να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Ο Κόμπι μπορεί να “έφυγε”, αλλά άφησε τόσα πολλά στην κληρονομιά του. Ζει. Τον βλέπουμε κάθε μέρα σε τόσες πολλές καταστάσεις, στα social media, στα παπούτσια του, στις φανέλες... Οι θρύλοι ζουν για πάντα. Ο Κόμπι δεν είναι διαφορετικός.
Μας άφησε νωρίς, αλλά θα ζήσει για πάντα. Θα τον θυμούνται πάντα. Είναι αδύνατον να μην πεις το όνομά του σχεδόν κάθε μέρα. Ο Κόμπι είναι κάτι περισσότερο. Η κληρονομικά του είναι απίστευτη».
Αφού ανέφερες τα παπούτσια του Κόμπι, έχεις ζευγάρια στην κατοχή σου;
«Έχω πολλά! Και τα παλιότερα μοντέλα τα κρατάω. Τα προηγούμενα χρόνια συνήθιζα να τα χαρίζω σε φιλάθλους, αλλά τώρα πια δεν το κάνω. Τα κρατάω στο σπίτι μου και έχω δημιουργήσει ένα μικρό μουσείο. Συνήθιζα να παίρνω ζευγάρια Κόμπι και πριν το θάνατό του.
Το καλύτερο ζευγάρι που έχω στην κατοχή μου είναι από τον τελευταίο αγώνα του. Ήταν ένα ζευγάρι που είχε δώσει σε όλους τους συμπαίκτες του. Τα ίδια που φόρεσε όταν σκόραρε τους 60 πόντους. Του τα έδωσα στο τέλος του αγώνα και έβαλε την υπογραφή του».
Τι θυμάσαι περισσότερο από το τελευταίο ματς του Κόμπι;
«Το βλέμμα του. Ήταν διαφορετικό. Σαν να έβλεπα τον Κόμπι των τελικών. Είχε προετοιμαστεί τόσο πολύ για αυτό το παιχνίδι. Κανείς δεν περίμενε ότι θα αποχωρήσει με αυτόν τον τρόπο. Ήταν μία δύσκολη χρονιά, είχε χάσει πολλά ματς. Ήταν απίθανη η ενέργεια που έβγαλε. Ήταν ο αληθινός Κόμπι, σαν να μας έλεγε ότι φεύγει με κάτι μεγάλο. Ήταν απίθανο να τον βλέπεις. Από τον πάγκο μπορούσες να καταλάβεις πόσο συγκεντρωμένος ήταν σε αυτό που έκανε. Ήταν ένα παράδειγμα για όλους ο τρόπος που προσέγγισε εκείνο το ματς».
Τι θυμάσαι περισσότερο απ' αυτόν;
«Πόσο ενδιαφέρονταν και πόσο αγαπούσε αυτό που έκανε. Δεν καταφέραμε να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί, αλλά μερικές φορές είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε, είτε στο αεροδρόμιο περιμένοντας την πτήση μας, είτε όταν βρισκόμασταν στο λεωφορείο.
Ήταν τόσο ταπεινός που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι έχεις μία τέτοια σχέση μαζί του. Πηγαίναμε σε διάφορες πολιτείες στις ΗΠΑ και ο κόσμος τον περίμενε έξω απ' το ξενοδοχείο μας. Ήθελαν μόνο να τον συναντήσουν και πάντα επικρατούσε φρενίτιδα. Όταν αποσύρθηκε, την επόμενη σεζόν, δεν έβλεπες ούτε το 10% του κόσμου. Δεν μας περίμενε σχεδόν κανείς».
Πόσο διαφορετική ήταν η επόμενη σεζόν, όταν ο Κόμπι είχε πια αποσυρθεί;
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν τόσο διαφορετική. Στην τελευταία σεζόν του, άλλοτε έπαιζε, άλλοτε όχι. Ωστόσο, όποτε έπαιζε ήταν πάντα ο κύριος παίκτης μας.
Η τελευταία σεζόν του ήταν ήδη μεταβατική, είχαμε rookies που είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής, είχαν γίνει πιο έμπειροι, είχαν βελτιωθεί. Το στυλ μας δεν άλλαξε και όταν ήταν στο παρκέ, θέλαμε να τον εξελίσσουμε και ήταν πάντα ο κύριος εκφραστής μας στην επίθεση».
Πώς ήταν να αποτελείς μέλος της περίφημης farewell tour του Κόμπι;
«Ήταν ξεχωριστό! Είναι το πιο φρέσκο στο μυαλό μου. Ήταν μοναδικό. Ακόμα θυμάμαι το ματς στη Βοστόνη. Εκεί μισούν τους Λέικερς, αλλά ο Κόμπι αποθεώθηκε. Ήταν απίθανο. Έπρεπε να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Το κοινό είχε τρελαθεί, έδειξαν απίστευτο σεβασμό, τον μισούσαν για 19 χρόνια, αλλά εκείνη την ημέρα τον σεβάστηκαν απίστευτα. Το κοινό τραγουδούσε το όνομά του και στο γήπεδο ήταν περισσότεροι φίλοι των Λέικερς, παρά των Σέλτικς. Ήταν τόσο συναισθηματική στιγμή».
Είπες νωρίτερα για τις μεταξύ σας αναμετρήσεις, με τις Εθνικές ομάδες. Τι θυμάσαι περισσότερο;
«Παίξαμε αρκετές φορές αντίπαλοι. Είχαμε και κάποιες στιγμές που μαρκάραμε ο ένας τον άλλον. Θα πω μόνο ότι οι αναμνήσεις μου δεν είναι τόσο καλές».
«Όταν αποσύρθηκε ο Κόμπι, την επόμενη σεζόν, δεν μας περίμενε σχεδόν κανείς»
@Photo credits: NBA/Getty Images
