Κόμπι Μπράιαντ: Για πάντα Λέικερ! (vid)

Κόμπι Μπράιαντ: Για πάντα Λέικερ! (vid)

Σταυρούλα Μουστακάτου

Dear Basketball...

Ίσως να μην γνώριζες τι πρόκειται να συμβεί όταν ακόμη χάζευε παιχνίδια σου στην τηλεόραση. Πιθανότατα μόνο εσύ να το φανταζόσουν όταν τον έβλεπες να μαγεύεται από σένα στο Lower Merion High School. Μάλλον εσύ τον… βασάνισες περισσότερο στις πιο δύσκολες στιγμές του. Αλλά «Dear Basketball»… ο Κόμπι Μπράιαντ ζούσε για σένα!

Για σένα θυσίασε και κατέκτησε κορυφές. Για σένα ορκίστηκε πως θα πετύχει όταν φορούσε το καπέλο των Λος Άντζελες Λέικερς μέσω των Χόρνετς ως Νο13 του draft 1996.

Και εσύ τον βοήθησες να γίνει θρύλος. Μία φιγούρα- σύμβολο με την χρυσή και μωβ φανέλα. Την οποία και δεν αποχωρίστηκε ποτέ για ένα διάστημα 20 χρόνων και μία ολόκληρη μπασκετική ζωή.

Η εμπειρία του Κόμπι με τους Λέικερς ξεκίνησε ως πιστός οπαδός και κατά κάποιο τρόπο αυτό συνεχίστηκε με το ίδιο πάθος ακόμη και όταν φόρεσε τη φανέλα τους. Στο ντεμπούτο του στις 3 Νοεμβρίου του 1996 όλοι έβλεπαν έναν ακραία φιλόδοξο 18χρονο να αγωνίζεται κόντρα στους Τίμπεργουλβς. Τα άτσαλα, αλλά πάντοτε σίγουρα βήματά του στο παρκέ ήταν η αρχή της ιστορίας του.

Ένας αιώνιος «λιμνάνθρωπος» που… φόρτωσε με τρόπαια τις σύγχρονες σελίδες της ιστορίας του κλαμπ. Και φορτώθηκε και ο ίδιος τίτλους.

Για να εξελιχθεί σε μύθο στο πέρασμα του χρόνου έπρεπε να κερδίσει συμπαίκτες, αντιπάλους αλλά κυρίως τον κόσμο της ομάδας. Το έκανε με μία μόνο λέξη. Αφοσίωση! Ακόμα και όταν θέλησε να αλλάξει σελίδα στη ζωή του το έκανε μέσω των Λέικερς. Αλλάζοντας απλά νούμερο στη φανέλα του.

Οι σκοτεινές στιγμές του Νο8 έδιναν την θέση τους σε ένα νέο εν δυνάμει φαινόμενο με τον αριθμό «24». Άλλοι βιάστηκαν να το θεωρήσουν αντιγραφή και +1 από τον MJ. Εκείνος το εξήγησε απλά: «Δουλεύω 24 ώρες το 24ωρο για αυτό άλλαξα τη φανέλα».

Από τη αλλαγή είχαν προηγηθεί τα τρία από τα πέντε πρωταθλήματα με το Λος Άντζελες και το λεγόμενο Three-peat (2000-2002). Ενώ λίγο αργότερα το δίδυμο που είχε αλλάξει ρότα στους Λέικερς είχε διαλυθεί. Ο Σακίλ Ο’Νιλ με trade το 2004, γινόταν κάτοικος Μαϊάμι βρίσκοντας τον Ντουέιν Ουέιντ στους Χιτ.

Παρά τις φήμες που ήθελαν τον Black Mamba να μεταβαίνει στους Σικάγο Μπουλς, ο Κόμπι έμεινε για να αποδείξει πως μπορεί να πάρει στις δικές του πλάτες τους «λιμνάνθρωπους». Ήθελε τη δική του δυναστεία. Στο πρόσωπό του, οι φίλαθλοι βρήκαν έναν παίκτη που μπορούσε να θυσιαστεί για την ομάδα. Όταν έκοψε τον αχίλλειό του και μπήκε στο γήπεδο για δύο βολές. Όταν χρειάστηκε να παίξει το υπόλοιπο του παιχνιδιού σουτάροντας με το αριστερό του χέρι λόγω τραυματισμού στο δεξί. Τα πάντα στον… βωμό του μπάσκετ.

Το θράσος του Κόμπι Μπράιαντ να κατακτήσει ό,τι περνούσε από τις δυνάμεις του έφτασε μέχρι την καρδιά του κάθε φιλάθλου και ρίζωσε εκεί. Κάθε νικητήριο σουτ, κάθε «σπαραλιασμένο» ρεκόρ, όλα τα δάκρυα τον έφερναν πιο κοντά στην αιωνιότητα.

Και αν αυτό δεν είναι ικανό για να πείσει για το μεγαλείο του Κόμπι, τα λόγια ενός ακόμη συμβόλου των Λέικερς μπορούν να αποδώσουν καλύτερα το νόημα.

Ο Μάτζικ Τζόνσον δήλωσε: «Είκοσι χρόνια τελειότητας. Για είκοσι χρόνια ο Κόμπι Μπράιαντ δεν ξεγέλασε ποτέ το παιχνίδι, ούτε και εμάς σαν φιλάθλους. Έπαιξε με τραυματισμό, πληγωμένος και εμείς έχουμε πέντε μπάνερ πρωταθλημάτων για να το δείξουμε αυτό. Δεν αποτελεί μόνο ένα εξαιρετικό αθλητικό πρότυπο, αλλά είναι και ο σπουδαιότερος που φόρεσε ποτέ το χρυσό και το μωβ».

Κάπως έτσι στο μυαλό του Τζόνσον και χιλιάδων άλλων ο Μπράιαντ είχε ξεπεράσει τα μεγαθήρια των Καρίμ Αμπντού-Τζαμπάρ, Τζέρι Ουέστ, Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, αλλά και τον ίδιο τον Μάτζικ!

Ο Κόμπι θα συνοδεύεται πάντα από αυτά τα χρώματα. Άλλωστε είχε δώσει την υπόσχεσή του στον ιδιοκτήτη των Λέικερς, Τζέρι Μπας, λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Θα ήταν «Laker for life» είπε.

image

Mamba out

13 Απριλίου 2016

Η κόρνα της λήξης ακούγεται και το κλίμα γίνεται πανηγυρικό. Οι Λέικερς επικρατούν των Γιούτα Τζαζ με 101-96. Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι και πάλι αυτός που έβαλε την υπογραφή του. Έχει μόλις σκοράρει 60 πόντους. Μία συνηθισμένη βραδιά για εκείνον. Ο φωτεινός πίνακας γίνεται ξανά ολόλαμπρος. Προσθέτει άλλο ένα επίτευγμα στη μεγάλη «συλλογή» του. Ο γηραιότερος που πετυχαίνει «60άρα»… 37 ετών και 234 ημερών.

Τα φώτα σβήνουν και εκείνος παίρνει θέση στο κέντρο του γηπέδου. Μπροστά στους φίλους, την οικογένειά του και έναν σωρό κόσμου που βρισκόταν στις εξέδρες. Το βλέμμα πότε στο παρκέ και πότε στο καλώδιο από το μικρόφωνο. Αυτό που αμήχανα μετακινεί λίγο πιο πέρα σε κάθε του βήμα.

Και ξεκινάει…

«Δεν μπορώ να πιστέψω πως πέρασαν κιόλας 20 χρόνια. Είναι τρελό!... Περάσαμε και τα ωραία και τα άσχημα, αλλά το πιο σημαντικό κομμάτι ήταν ότι μείναμε όλοι μαζί σε αυτό. Ξέρετε μεγάλωσα ως ένας τεράστιος fan των Λέικερς. Ήξερα τα πάντα για κάθε παίκτη που πέρασε ποτέ από την ομάδα. Το να γίνω draft και ανταλλαγή σε αυτήν την ομάδα και να περάσω εδώ 20 χρόνια… δεν μπορείς να γράψεις κάτι καλύτερο από αυτό.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας ευχαριστήσω για την στήριξη. Να σας ευχαριστήσω για το κίνητρο. Και για την έμπνευση! Είχε πλάκα την σημερινή βραδιά γιατί 20 χρόνια μου έλεγαν να δίνω την μπάλα και τώρα ήταν όλοι “μην την πασάρεις”. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό φτάνει στο τέλος του. Είχατε πάντα μία θέση στην καρδιά μου και ειλικρινά το εκτιμώ.

Τί μπορώ να πω; Mamba out»

Είναι τα λόγια από ένα αντίο που θα μπορούσε να κρατήσει ώρες, ημέρες… Με τον ίδιο να ευχαριστεί τον κόσμο για όσα του έδωσε και τους πιστούς «λιμνάνθρωπους» να προσπαθούν να το ανταποδώσουν. Με την φωνή τους. Όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια. Στα ups and downs όπως συνηθίζουν να λένε.

Η συνέχεια απέδειξε πως ο Mamba δεν μπόρεσε να κρατήσει… την υπόσχεσή του. Στην πραγματικότητα δεν βγήκε ποτέ «εκτός παιχνιδιού». Έμεινε να στηρίζει την ομάδα του και να εμπνέει με το αστείρευτο mentality στους αγώνες της ομάδας. Το Mamba out δεν έγινε ποτέ πράξη… Έμεινε στις καρδιές, στις ψυχές και στις ελπίδες των φίλων των Λέικερς ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή ένας αντίστοιχος ηγέτης.

image

Μία πρόταση το πρωί της 26ης Ιανουαρίου αρκούσε για να σκορπίσει την θλίψη σε ολόκληρο τον μπασκετικό – και μη – κόσμο. Από το Λος Άντζελες μέχρι και την άλλη άκρη του πλανήτη, η είδηση ότι ο Κόμπι Μπράιαντ είναι νεκρός από την συντριβή του ελικοπτέρου του μεταφέρεται αστραπιαία.

Τα ερωτηματικά πολλά και οι έρευνες να πληθαίνουν. Η πρώτη αντίδραση λογική. Παγωμάρα. Μετά η άρνηση φυσιολογική. «Δεν μπορεί. Κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Είναι ψέμα ή “ράδιο αρβύλα”»… Όσο περνούν οι ώρες νέες πληροφορίες έρχονται στο προσκήνιο και η τελική αναφορά των Αρχών καταλήγει ακόμη πιο τραγική. Ο Κόμπι επέβαινε στο αεροπλάνο μαζί με την κόρη του Τζιάνα και άλλα 7 άτομα.

Ξανά αυτή η λέξη. Θλίψη! Το Staples Center αρχίζει σταδιακά να γεμίζει από φίλους της ομάδας που σπεύδουν στο σημείο για να τιμήσουν την μνήμη του αδικοχαμένου Κόμπι Μπράιαντ, της 13χρονης Τζίτζι και των συνεπιβατών τους.

Το στάδιο που για χρόνια μεγαλουργούσε με την φανέλα των Λέικερς γίνεται το μέρος που θα του πουν το δικό τους «αντίο». Δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους και βλέποντας την εικόνα του με την επιγραφή «Στην μνήμη του Κόμπι» λυγίζουν. Ναι, η πλειοψηφία δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ, αλλά αυτό ήταν και το μεγαλείο της επιρροής του. Όλοι έγιναν μέρος μίας οικογένειας που έζησαν μεγάλες στιγμές ακόμα και από τον καναπέ τους.

Κάποιοι φορούν την φανέλα του και αφήνουν μπάλες του μπάσκετ κάτω από τη φωτογραφία του. Άλλοι φέρνουν λουλούδια, κεριά, ακόμη και γράμματα. Άλλοι σχεδιάζουν τα graffiti από άκρη σε άκρη. Όλοι μαζί όμως έχουν κάτι τελευταίο να του πουν.

Θα ακουστούν ξανά ιαχές, όπως στα πιο πανηγυρικά χρόνια. «Κόμπι, Κόμπι» και «MVP, MVP» είναι το σύνθημά τους. Ανάμεσα στους φιλάθλους των «λιμνάνθρωπων»… μπλέκονται άνθρωποι του αθλήματος και παίκτες που είτε αγωνίστηκαν μαζί του είτε τον λάτρεψαν ως πρότυπο. Θρύλοι του μπάσκετ, συγγενείς και φίλοι, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν.

Στο λαϊκό προσκύνημα ήταν όλοι εκεί! Για το παιδί από την Πενσυλβάνια. Τον «Laker for Life». Τον Κόμπι!

Το λαϊκό προσκύνημα στο Staples Center

BEST OF LIQUID MEDIA