Σαντιό Μανέ, ένας ταπεινός ήρωας
Η μοίρα του έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. Οι πάνω από σαράντα συγγενείς του έβλεπαν, ήθελαν για το μέλλον του να κάνει ό, τι και το υπόλοιπο σόι: Να δουλεύει σκληρά, από το χάραμα μέχρι το σούρουπο, στα χωράφια. Ευτυχώς, ο Σαντιό Μανέ δεν τους άκουσε. Γιατί ναι μεν εργάζεται σε ανοιχτό χώρο, πατάει όμως χορτάρι για να προσφέρει μια πολύ πιο άνετη ζωή στην οικογένειά του, αλλά και σε εκατοντάδες άλλες στην Σενεγάλη.
Ο 29χρονος επιθετικός, ο οποίος στο ξεκίνημα του τελικού με την Αίγυπτο έχασε πέναλτι αλλά στο φινάλε ευστόχησε σε αυτό που έστεψε πρωταθλητές Αφρικής τα Λιοντάρια της Τεράνγκα για πρώτη φορά, δεν έγινε τώρα εθνικός ήρωας στην χώρα που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Μαύρης Ηπείρου. Ήταν εδώ και πολύ καιρό.
Και όχι μόνο επειδή κάνει περήφανους τους πάνω από 16 εκατομμύρια κατοίκους της Σενεγάλης με τα επιτεύγματά του στη Λίβερπουλ, αλλά γιατί αποδεικνύει έμπρακτα ότι δεν ξεχνάει τις (πολύ) ταπεινές ρίζες του και φροντίζει να βρίσκεται δίπλα σε όσους συμπατριώτες του έχουν ανάγκη. Και, δυστυχώς, είναι πάρα πολλοί.
Στο μικρό χωριό όπου και γεννήθηκε, ονόματι Μπαμπαλί στα νότια της χώρας, ο Μανέ επενδύει σταθερά μέρος των περίπου έξι εκατομμυρίων ευρώ που λαμβάνει ετησίως από τους Κόκκινους. Έχτισε ένα γήπεδο και ένα σχολείο, αν και τα παιδιά συνήθως αργούν να πάνε, αφού παίζουν μπάλα όλη την μέρα με τις φανέλες που ο ίδιος τους έχει χαρίσει. Συν τοις άλλοις, χορήγησε και την κατασκευή ενός νοσοκομείου, για να τιμήσει έτσι και τη μνήμη του αδικοχαμένου πατέρα του.
«Όταν ήμουν έντεκα ετών, ο πατέρα μου πέθανε. Είχε έναν έντονο πόνο στο στομάχι και, επειδή δεν υπήρχε νοσοκομείο στο χωριό μου, χρειάστηκε να το μεταφέρουν σε άλλο. Στη διαδρομή, η κατάσταση του χειροτέρεψε και πέθανε» θυμάται ο Μανέ για τον τραγικό τρόπο με τον οποίο έχασε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν ιμάμης.
Αυτός, όπως και οι θείοι του, δεν έβλεπαν με καλό μάτι τα ποδοσφαιρικά όνειρα του μικρού Σαντιό. Και, όταν έγινε 16 ετών, ο Μανέ αποφάσισε να το σκάσει από την οικογένειά του. Έμαθε από έναν καλό του φίλο ότι στην πρωτεύουσα Ντακάρ, η ομάδα - ακαδημία Génération Foot ήθελε να δει νέα ταλέντα.
Ένα πρωί, χωρίς να το γνωρίζει κανείς εκτός από τον καλό του φίλο, πήρε ένα λεωφορείο για το Ντακάρ και πήγε να δοκιμαστεί, παρ’ ότι είχε σκισμένα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Σε λίγες ημέρες κατάφερε να κερδίσει την παραμονή του στην ποδοσφαιρική ακαδημία και, όταν δύο εβδομάδες αργότερα η οικογένειά του κατάφερε να τον εντοπίσει, του επέτρεψε να μείνει στην πρωτεύουσα για να παλέψει για το όνειρό του. Και, βεβαίως, δεν το μετάνιωσε καθόλου, αφού μεταξύ άλλων τα πάνω από σαράντα μέλη της ζουν πλέον σε μια έπαυλη που έχτισε ο Σαντιό για χάρη τους.
bwin - Build A Bet* στο Ελληνικό Πρωτάθλημα! |21+ * Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις.
Το «αεροπλάνο» που έγινε… πύραυλος
Ο Ολιβιέ Περέν, επικεφαλής των τμημάτων υποδομής της Μετς, τον… ερωτεύτηκε με το που τον είδε για πρώτη φορά. «Τον είδα να παίρνει την μπάλα στην περιοχή του και να τελειώνει την φάση στην άλλη εστία. Ήταν εντυπωσιακός. Ατομικά, ήταν σαν ένα αεροπλάνο!» θυμάται ο έμπειρος σκάουτ, ο οποίος ήξερε από την αρχή ότι εκείνο το βραχύσωμο, αδύνατο παλικαράκι είχε τα φόντα για να κάνει μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής.
«Είχε πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη και αυτό δεν άλλαξε ποτέ έκτοτε. Ο Μανέ δεν άφηνε ποτέ τίποτα στην τύχη» εξηγεί ο Περέν για το πόσο σκληρά δούλεψε ο Σαντιό για να διαγράψει μια αξιοζήλευτη πορεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα, στα οποία έφτασε σε ηλικία 18 ετών, κρύβοντας μάλιστα έναν τραυματισμό στην βουβωνική χώρα, φοβούμενος μην χαλάσει την μετακίνησή του.
Η Μετς, ομάδα τότε της δεύτερης κατηγορίας, τον χάρηκε μόλις για μια σεζόν. «Ο Περέν μας είπε ότι ένα φαινόμενο έρχεται στη Μετς, αλλά δεν είχαμε ιδέα ότι ήταν τόσο καλός» θυμάται ο αμυντικός Γκαετάν Μπουσμάν για την συνύπαρξη με τον Μανέ. Παρ’ ότι στο τέλος της σεζόν η Μετς υποβιβάστηκε, ο Σαντιό είχε ήδη τραβήξει την προσοχή πολλών ομάδων, μεταξύ των οποίων η μόνιμη πρωταθλήτρια Αυστρίας Ζάλτσμπουργκ, η οποία διαθέτει μια μαγική ικανότητα στο να εντοπίζει ταλέντα σε τιμή ευκαιρίας, να τα αναδεικνύει και, στη συνέχεια, να τα μοσχοπουλάει (βλέπε Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, Ντόμινικ Σόμποσλαϊ, Ναμπί Κεϊτά, Τακούμι Μιναμίνο και πάει λέγοντας…).
Οι Αυστριακοί, μέσω του αείμνηστου Ζεράρ Ουγιέ με τον οποίο συνεργάζονταν, είδαν μεγάλο potential στον νεαρό Σενεγαλέζο που έκλεψε την παράσταση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου του 2012, όπου η εθνική του ομάδα έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Και, πράγματι, δεν άργησαν να δικαιωθούν, για την ταχύτητα, την κίνηση και την «δίψα» για γκολ του Μανέ.
Η Μετς έκανε την τρίτη ακριβότερη πώληση στην ιστορία της (τέσσερα εκατομμύρια ευρώ) και η Ζάλτσμπουργκ, δύο σεζόν, 45 γκολ και 32 ασίστ αργότερα, είχε ήδη αποχαιρετήσει τον Μανέ για άλλες, ανώτερες πολιτείες (βλέπε Premier League), έχοντας καρπωθεί σχεδόν τα εξαπλάσια σε σχέση με όσα είχε δώσει για να τον αποκτήσει (περί τα 23 εκατομμύρια ευρώ).
Μια κόντρα του με τον τότε τεχνικό διευθυντή Ραλφ Ράνγκνικ (ναι, τον νυν προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) τον έφερε κοντά στην Σπαρτάκ Μόσχας, με τον ίδιο να θέλει να πάει στη Μπορούσια Ντόρτμουντ, προτού εμφανιστεί στο προσκήνιο η Σαουθάμπτον.
Στους Αγίους και σε ένα πρωτάθλημα όπου η ταχύτητα και η εκρηκτικότητα εκτιμώνται ιδιαιτέρως, ο Μανέ έκανε το οριστικό «μπαμ». Σε δύο σεζόν στο «Saint Mary’s» έγινε πρωταγωνιστής, κατέγραψε συνολικά 25 γκολ - 14 ασίστ και το όνομά του κοσμούσε τις πρώτες γραμμές στα μπλοκάκια των μεγάλων, ειδικά από την στιγμή που σε έναν αγώνα με την Άστον Βίλα σημείωσε χατ - τρικ μέσα σε… δύο λεπτά και 56 δευτερόλεπτα! Μέχρι σήμερα, παραμένει το πιο γρήγορο χατ - τρικ στην ιστορία της Premier League.
Στο πρόσωπό του, ο Γιούργκεν Κλοπ είδε έναν ποδοσφαιριστή που, υπό τις οδηγίες του, θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο ουσιαστικός, ακόμα πιο επιδραστικός για την ομάδα του. Στην Ζάλτσμπουργκ, άλλωστε, και υπό την καθοδήγηση του επίσης Γερμανού Ρόγκερ Σμιντ, είχε μάθει να υπηρετεί πιστά το περίφημο gegenpressing, ήτοι την πίεση ψηλά για άμεση ανάκτηση της μπάλας μετά την απώλειά της.
Ύστερα από εισήγηση του αναμορφωτή Κλοπ, ο οποίος ήθελε να πάρει τον Μανέ στη Μπορούσια από τότε που ήταν 22 ετών αλλά δεν τα κατάφερε («ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της καριέρας μου» έχει πει σχετικά), η Λίβερπουλ έδωσε 41,2 εκατομμύρια ευρώ για έναν παίκτη που, μαζί με τον Μοχάμεντ Σαλάχ και τον Ρομπέρτο Φιρμίνο, συνθέτουν μια από τις κορυφαίες επιθετικές τριάδες στα 129 χρόνια ιστορίας των Κόκκινων. Τον ήθελε και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έμελλε να μετακομίσει στο γειτονικό στο Μάντσεστερ, Λίβερπουλ.
bwin - Build A Bet* στο Ελληνικό Πρωτάθλημα! |21+ * Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις.
«Τι να τις κάνω δέκα Ferrari;»
Στο «Άνφιλντ», ο πιο ακριβός μέχρι τότε Αφρικανός ποδοσφαιριστης όλων των εποχών ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του και έγινε σούπερ σταρ παγκόσμιας κλάσης. Συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του Champions League, του πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια, έχει πλέον τριψήφιο αριθμό τερμάτων (107, αλλά και 44 ασίστ σε 244 παιχνίδια) και μέχρι και ο Λιονέλ Μέσι τον ψήφισε για την «Χρυσή Μπάλα».
Η Λίβερπουλ τον αντάμειψε με νέο, πλουσιοπάροχο συμβόλαιο και το φτωχό αγροτόπαιδο που κάποτε έπαιζε ξυπόλητο στο χωριό του δεν χρειάστηκε ξανά να σκεφτεί πως θα τα βγάζει πέρα την ημέρα, την εβδομάδα, τον μήνα. Παρά τον γεμάτο τραπεζικό του λογαριασμό, όμως, δεν άλλαξε ποτέ και τα καλοκαίρια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για να βοηθήσει στη συγκομιδή ρυζιού και φυστικιών.
Η εικόνα του να κουβαλάει ένα σπασμένο κινητό τηλέφωνο, ενώ θα μπορούσε να έχει το πιο σύγχρονο iPhone αξίας δύο χιλιάδων ευρώ (και βάλε), έγινε viral και αιτία θαυμασμού από την κοινή γνώμη για το γεγονός ότι δεν έχει εξάρτηση από ανούσια, υλικά αγαθά, όπως συμβαίνει με χιλιάδες συναδέλφους του.
«Τι να τις κάνω δέκα Ferrari, είκοσι ρολόγια με διαμάντια και δύο αεροπλάνα όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε; Τι καλό θα έκανε κάτι τέτοιο για τον κόσμο; Εγώ πείνασα, δούλεψα στα χωράφια, επιβίωσα σε δύσκολες εποχές, έπαιξα ξυπόλητος και δεν πήγα σχολείο. Σήμερα με αυτά που βγάζω μπορώ να βοηθάω τον κόσμο» είναι η απλή, απόλυτα ειλικρινής και αποστομωτική του εξήγηση για τον τρόπο ζωής και την ταπεινότητα που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο.
Μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, έβαλε χρήματα και να ανεγερθεί ένα τζαμί, ενώ φροντίζει να πηγαίνει να προσευχηθεί για να ευχαριστήσει τον θεό του για το πώς εξελίσσεται η ζωή του. Για την πίστη που του έδωσε να μην τα παρατήσει ποτέ, για την δύναμη να παλέψει για τα όνειρά του και να ακολουθήσει τα χνάρια του μεγάλου του ειδώλου, Ζινεντίν Ζιντάν.
Ως προπονητής πλέον, ο Ζιζού προσπάθησε ανεπιτυχώς δύο φορές να τον ντύσει στα λευκά της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μανέ δεν έμελλε να φορέσει την φανέλα της Βασίλισσας (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά ο ίδιος έχει γίνει βασιλιάς.
Τόσο στο Λίβερπουλ, όσο και στη Σενεγάλη, όπου αντιμετωπίζεται ως εθνικός ήρωας, τόσο για την φιλανθρωπική του δράση, όσο για τα κατορθώματά του με τους Κόκκινους και, πλέον, την ιστορική κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής με την εθνική ομάδα, της οποίας είναι εκ των αρχηγών και πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
bwin - Build A Bet* στο Ελληνικό Πρωτάθλημα! |21+ * Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις.
