Μαρουκάκης στο Gazzetta: «Μου κόλλησαν ρετσινιά, αλλά ο "χοντρός" είναι ακόμη εδώ»

Πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;

«Ξεκίνησα στο χωριό μου, στη Λήμνο στον Άγιο Δημήτριο. Εκεί έμεινα για τέσσερα χρόνια. Να σου πω και κάτι χιουμοριστικό: Στην Αθήνα δεν ήρθα για να παίξω ποδόσφαιρο. Οι γονείς μου επέμεναν να σπουδάσω κάτι για να έχω ένα χαρτί στα χέρια μου - στις πανελλήνιες δεν πέρασα πουθενά. Ετσι, πήγα σ' ένα ΙΕΚ για να γίνω προγραμματιστής. Και στα 18 μου πήγα να δοκιμαστώ στους Νέους της Καλλιθέας».

Οι γονείς σου με τί ασχολούνται;

«Ο πατέρας μου είναι δημόσιος υπάλληλος, η μητέρα μου οικιακά κι ο αδερφός μου είναι κι αυτός στο δημόσιο».

Και ξεκίνησες, λοιπόν, τα ουσιαστικά σου βήματα στην Καλλιθέα...

«Ναι, ξεκίνησα ως στόπερ. Μου έλεγαν 'πήγαινε πίσω επειδή είσαι ψηλός και δυνατός'. Σ' ένα φιλικό με τους Νέους του Ολυμπιακού, ο προπονητής Δημήτρης Παντελόπουλος με πήγε μπροστά στο ημίχρονο. Του το ζήτησα εγώ. Του είπα "κόουτς βάλε με μπροστά". Μου έκανε τη χάρη, έβαλα δύο γκολ και από τότε δεν γύρισα πίσω. Αυτή η φουρνιά του Ολυμπιακού είχε παικταράδες: Φετφατζίδης, Σοϊλέδης... Το φιλικό είχε γίνει στο Μαρκό. Εκεί καθιερώθηκα λοιπόν ως επιθετικός. Στην ομάδα Νέων έμεινα για μία χρονιά κι αν δεν κάνω λάθος έβαλα 8 γκολ. Μετά έγινα επαγγελματίας».

Η Καλλιθέα τότε...

«... η Καλλιθέα τότε είχε ομαδάρα. Ήταν η χρονιά που είχε σταματήσει το πρωτάθλημα για 2-3 μήνες. Τότε η ομάδα ήταν πρώτη, αλλά μετά έκανε... κοιλιά. Καραδήμος, Μαρκόφσκι, Νασιμέντο, Σαρμιέντο... Παικταράδες».

Πώς κατάφερες, λοιπόν, να καθιερωθείς όντας μέλος ενός ανταγωνιστικού ρόστερ;

«Το κλειδί ήταν ένα ματς. Η ομάδα τότε δεν πήγαινε πολύ καλά, ήμουν ο 4ος σέντερ φορ, αλλά ήμουν πολύ εγωιστής. Τεχνική δεν είχα, αλλά είχα πείσμα. Ήμουν ένα παιδί από χωριό, που πρώτη φορά έβλεπε τέτοια πράγματα. Παίζαμε, λοιπόν, ένα ματς με τον Εθνικό Αστέρα μέσα στο Ελ Πάσο. Μπαίνω αλλαγή γύρω στο 70'. Εχουμε κερδίσει ένα κόρνερ και στην πρώτη μου επαφή με τη μπάλα κάνω το 1-1. Ύστερα από τρία λεπτά κερδίζω πέναλτι και κάνουμε το 2-1. Ε, από τότε καθιερώθηκα. Εκείνη τη χρονιά τελικά πέσαμε»

Πώς θυμάσαι τη μέρα που υπέγραψες το πρώτο σου επαγγελματικό συμβόλαιο;

«Εντάξει, εγώ ήμουν ένα παιδί. Δεν είχα ούτε μάνατζερ, τίποτα... Με τον πατέρα μου είχα πάει. Ενιωθα όπως κάθε παιδί που θέλει να γίνει επαγγελματίας. Τότε πρόεδρος ήταν ο συγχωρεμένος ο Σαλευρής που με βοήθησε πάρα πολύ. Ήταν κύριος, η σημαία της ομάδας. Τόσα χρόνια έκανε τα πάντα γι' αυτόν το σύλλογο».

Κάτι προσωπικό που κουβαλάς μέσα σου από τη σχέση σου με τον Σαλευρή;

«Εντάξει, είναι πολλά, έχω πολλές ιστορίες... Όταν είσαι από μικρός μόνος σου, μακριά από τους γονείς σου, είναι δύσκολο. Παίρνουν τα μυαλά σου αέρα, είναι πολλά... Σε πλησιάζουν διάφοροι, είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς όλα αυτά που σου συμβαίνουν. Είχα βγει μια – δυο φορές έξω για ξενύχτι... Μία φορά είχα πάρει κόκκινη μαζί με άλλον έναν φίλο μου, τον Καλτσά. Η ομάδα είχε βγει αποστολή και εμείς είχαμε βγει έξω. Εστειλε τους ανθρώπους του σπίτι μου στις 12.30 τα μεσάνυχτα. Με πήρε τηλέφωνο. "Πού είσαι;", με ρώτησε. Του είπα ότι ήμουν έξω και μου έβαλε πρόστιμο. Του είπα ότι δεν το πληρώνω. Ξέρεις, τα κλασικά που συμβαίνουν σ' αυτούς τους χώρους. Ήταν από τους καλύτερους παράγοντες που έχω βρει σ' αυτόν το χώρο. Ενας πραγματικός κύριος, αγαπούσε το ποδόσφαιρο και την Καλλιθέα».

Εσύ ήσουν κι άτακτος, όμως. Σωστά;

«Εκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Τα πλήρωσα όλα βέβαια. Σίγουρα θα μπορούσα να παίξω σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Φταίω μόνο εγώ, κανένας άλλος».

Τί λάθη έκανες;

«Δεν είχα κοντά μου τους γονείς μου, να με συμβουλεύουν και να με στηρίζουν. Να βάλω το κεφάλι κάτω και να είμαι ταπεινός. Όταν είσαι μικρός τα βλέπεις όλα διαφορετικά. Εγώ έβγαινα, έκανα διάφορα... Αν ήμουν περισσότερο επαγγελματίας, θα έκανα μεγαλύτερη καριέρα. Είχα τα προσόντα για επιθετικός».

Ήθελα να πάμε αργότερα σ' αυτήν την ιστορία, αλλά αναφέρθηκες γρήγορα στα λάθη σου. Στην περιβόητη ιστορία με τα ναρκωτικά τί συνέβη;

«Το συγκεκριμένο θέμα δεν ήταν λάθος δικό μου κι αυτό φάνηκε και στη συνέχεια... Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ περισσότερο σ' αυτό. Η ζωή είναι έτσι, από τα λάθη μας πρέπει να μαθαίνουμε όλοι μας. Είχε γίνει ένα σκηνικό, τότε, αλλά εγώ απ' αυτό το σκηνικό αμαυρώθηκα».

Πόσο σε πήγε πίσω αυτό το περιστατικό;

«Τότε είχα ήδη ένα καλό βιογραφικό και φυσικά με πήγε πίσω όλο αυτό. Αρχισα να παίζω σε ομάδες Γ' Εθνικής, αλλά το μεγαλύτερο λάθος μου δεν ήταν αυτό. Τα λάθη μου είχαν ξεκινήσει νωρίτερα».

Δηλαδή;

«Από τα 18 μέχρι τα 24 έπρεπε να έχω εξελιχθεί και να έχω δουλέψει περισσότερο».

Μπουζούκια;

«Ε, μπουζούκια... όλα! Όταν είσαι πιτσιρικάς από την επαρχία και παίζεις μπάλα την... βλέπεις ξαφνικά ότι σε ξέρουν και σε αγαπούν όλοι. Δεν είναι έτσι, μόνο οι κοντινοί σου σε αγαπάνε αληθινά. Οι υπόλοιποι θα είναι δίπλα σου όσο είσαι πάνω, όταν πέσεις δεν θα έχεις κανέναν δίπλα σου».

Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, θα το άλλαζες αυτό;

«Ναι σίγουρα. Κατ' αρχάς θα ήμουν επαγγελματίας 100%, γιατί ειδικά σ' αυτόν το χώρο, στο ποδόσφαιρο, παίρνεις τόσα χρήματα... Εχω κάνει και αγροτικές δουλειές και έχω δει πόσο δύσκολα βγαίνουν τα χρήματα. Είναι κρίμα, λοιπόν, για ένα παιδί που έχει και τα προσόντα να μην παίξει. Όταν είσαι 20-21 ετών δεν μπορείς να καταλάβεις ότι αν δουλέψεις 5-6 χρόνια θα έχεις φτιάξει το υπόλοιπο της ζωής σου. Και δυστυχώς έτσι είναι και τα νέα παιδιά».

Σε ψυχολόγο χρειάστηκε να πας;

«Όχι. Καλύτερα να πάω στον πνευματικό μου παρά σε κάποιον ψυχολόγο».

Εσύ έχεις τον δικό σου πνευματικό; Η υπόθεση αυτή με τα ναρκωτικά σε έκανε να πας εκεί ή είχες και από πριν;

«Εχω τον δικό μου πνευματικό. Δεν θέλω να το παίζω κάποιος... Πιστεύω στη θρησκεία μας και θεωρώ ότι με βοήθησε σε όσα πέρασα. Τουλάχιστον απ' όσα πέρασα δεν έχασα τον εαυτό μου. Είμαι ίδιος! Και στα καλά και στα δύσκολα ο χαρακτήρας μου δεν άλλαξε. Στα εύκολα, όταν ήμουν στα τοπ μου επαγγελματικά, δεν ξέγραψα συγχωριανούς μου. Στα δύσκολα, εντάξει, εκεί ήταν μόνο η οικογένειά μου και κάποιοι φίλοι».

Μετά την υπόθεση με την κοκαΐνη, ήταν δύσκολο για εσένα να σταθείς στα πόδια σου και πάλι; Ενιωθες ότι όπου πήγαινες έπρεπε να αποδεικνύεις ότι «δεν είσαι ελέφαντας»;

«Στην Ελλάδα, ισχύει αυτό που λέμε "είναι να μη σου βγει το όνομα". Όμως, επειδή όσοι ήξεραν το ποιος είμαι ήταν εκεί όταν έπρεπε, το έσωσα γρήγορα. Είναι όμως αυτή η ρετσινιά που τρως. Εχω δύο κόρες πλέον και δεν θέλω να ακούν στο δρόμο διάφορα για τον πατέρα τους».

Τί σου λένε δηλαδή;

«Λίγο στα γήπεδα με βρίζουν και μου λένε διάφορα...».

Επειδή έχεις και παιδιά, πώς αντιδράς σε όσα σου λένε;

«Αυτό είναι το χειρότερο. Αν δεν ήταν η οικογένειά μου δεν θα με πείραζε τίποτα. Το λέω αυτό γιατί τα έχω καλά με τον εαυτό μου, εγώ ξέρω τι έχω κάνει και τι όχι. Γενικότερα, δεν δίνω σημασία μέσα στο γήπεδο, σε όσα μου λένε. Ίσα ίσα, πάω για να παλέψω με περισσότερο πάθος».

Εξω από το ποδόσφαιρο, έχει χρειαστεί να αντιδράσεις;

«Στο ποδόσφαιρο νευριάζω, είμαι αντιδραστικός. Εξω από τη ζωή μου είμαι πολύ ήρεμος».

Σε εκείνη την υπόθεση σε είχε υπερασπιστεί ο Αλέξης Κούγιας, ο οποίος δήλωνε από την αρχή τη βεβαιότητά του για την αθωότητά σου.

«Ο κ. Κούγιας με ξέρει πολύ καλά. Είχαμε συνεργαστεί και στην Παναχαϊκή και στη Λάρισα. Είχα κάνει και σούπερ χρονιές, περάσαμε μαγικά μαζί... Είχαμε καλό κλίμα, μας είχε κι εκείνος σαν παιδιά του».

Κάποια ωραία ιστορία που θυμάσαι μαζί του;

«Με τον Αλέξη έχουμε περάσει πάρα πολλά...».

Στη Λάρισα, ωραία η ζωή;

«Τρομερή ζωή και είχα φοβερή ψυχολογία. Είχα τέτοια ρέντα που το πράγμα πήγαινε μόνο του (εννοεί τις επιτυχίες της ομάδας και τα γκολ του). Ό,τι και να έκανα έβαζα γκολ».

Ενα ματς που σου έχει μείνει για συναισθηματικούς λόγους κι ένα άλλο για αγωνιστικούς;

«Ηταν ένα ματς μέσα με την Παναχαϊκή. Ήμασταν όλοι πιτσιρικάδες, είχαμε τρομερή ομάδα... Ομαδάρα. Κάνουμε διπλό στον Πλατανιά, χάνουμε από την Καλλονή και θέλουμε ένα "Χ" μέσα στην Παναχαϊκή. Τελικά χάσαμε 2-1 με τον Φουρτάδο να σκοράρει. Όταν τελείωσε το ματς κλαίγαμε κι οι 18 παίκτες. Ήμασταν πιτσιρικάδες και θέλαμε να ανεβάσουμε την ομάδα, θέλαμε να παίζαμε με την Καλλιθέα στην Α' Εθνική».

Για πες μου, στον Πανιώνιο πώς ήταν τα πράγματα.

«Ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα. Πολύ δύσκολη η χρονιά, αλλά ο Πανιώνιος είναι πολύ μεγάλη ομάδα. Ήταν ανεξήγητο αυτό που συνέβαινε... Ερχόταν ο Παναθηναϊκός και του ρίχναμε τρία γκολ. Επαιζε η φανέλα ρόλο, αλλά είχε και καλούς παίκτες».

Τί θυμάσαι από την παρουσία σου στον Πανιώνιο;

«Η αλήθεια είναι ότι στον Πανιώνιο είχα δουλέψει πάρα πολύ, απλά υπήρξαν κάποιες συγκυρίες και δεν έπαιξα... Στην επίθεση η ομάδα είχε τότε τους Αραβίδη, Γιάννου, Καπάνταη και εμένα. Μετά έκανα μαλακία που έφυγα. Μπορούσα να κάτσω, αλλά... Εχω αυτοκτονήσει πολλές φορές. Από Α' Εθνική πήγα στον Ιωνικό στη Γ' Εθνική».

Αυτό γιατί το έκανες;

«Ελα πες μου εσύ... Σου λέω έχω κάνει πολλά λάθη. Από τον Πανιώνιο μου είχαν πει να μείνω επειδή θα έφευγαν κι οι άλλοι, αλλά πήγα στον Ιωνικό γιατί μου έδιναν καλά λεφτά και επειδή ήθελα να παίζω. Με είχαν πιάσει και κάποιοι άνθρωποι που ήξερα...». (γέλια)

Δεν είχες εμπιστοσύνη στον εαυτό σου ώστε να μείνεις στον Πανιώνιο και να παλέψεις για τη θέση σου;

«Αυτό δεν μου συνέβη ποτέ. Πάντα ήξερα ποιος είμαι και τί μπορώ να κάνω, αλλά με πλησίασαν κάποιοι που ήξερα και μου είπαν "πάμε να ανεβάσουμε την ομάδα και να γίνουμε ήρωες". Μετά πήγα στα Τρίκαλα και έφυγα ύστερα από ένα μήνα. Εφυγα από τη Λάρισα και νόμιζα ότι άδειασα. Πίστεψα ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο».

Πόσο χρονών ήσουν;

«26-27, αλλά άδειασα. Αδειασα... Στη Λάρισα πέρασα μαγικά».

Εκεί είχες προπονητή και τον Αγγελο Αναστασιάδη. Μίλησε μου γι' αυτόν.

«Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Ό,τι και να σου πω είναι λίγο. Μπορεί να παρεξηγούν μ' αυτά που λέει, αλλά μακάρι να είχαμε περισσότερους ανθρώπους σαν αυτόν. Θα είχαμε και καλύτερη κοινωνία».

Σας ενώνει και το κομμάτι της θρησκείας;

«Δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις. Ό,τι και να σου πω είναι λίγο. Εκανε την ομάδα να είναι αγαπημένη, ό,τι και να γινόταν το καταλάβαινε αμέσως. Υπήρχε τόση αγάπη και αρμονία μεταξύ μας κι αυτό έβγαινε και στο γήπεδο. Δεν κατηγορούσε κανένας κανέναν. Ήμασταν όλη μια παρέα, ήταν τρομερός ως χαρακτήρας».

Πες μου ένα σκηνικό μαζί του που σε κέρδισε ολοκληρωτικά.

«Παίζαμε ένα ματς στη Λιβαδειά. Ταξιδεύω με την ομάδα και τελικά μ' αφήνει εκτός αποστολής. Αν δεν με έπαιρνε μαζί και μ' άφηνε στη Λάρισα δεν θα είχα πρόβλημα. Ε, όταν είδα ότι είμαι εκτός πλάνων νευρίασα. Πώς να στο πω. Την επόμενη μέρα στην προπόνηση - είμαι και λίγο οξύθυμος εγώ - φώναζα συνέχεια εγώ, ήρθαμε και σε μια λογομαχία και μου έλεγε "ηρέμησε, ηρέμησε χοντρε". Αντί να μου πει "αντε γαμήσου", μου έλεγε να ηρεμήσω. Πάνω στα νεύρα μου του είπα "θέλω να φύγω". Μετά με φώναξε μέσα στο γραφείο του και μου είπε "γιατί ρε παλικαράκι μου θες να φύγεις; Σου είπα εγώ να φύγεις; Σε θέλω σαν παίκτη". Μετά δέσαμε».

Αρα είναι και ο καλύτερος που είχες;

«Ναι, είναι από τους καλύτερους».

Αλλοι προπονητές που σε βοήθησαν;

«Ο Σάκης Τσιώλης με βοήθησε πολύ στη Λάρισα. Εχω πολύ ψηλά τον Γιώργο Κούτση, τον είχα στον Παναργειακό. Είχε τελειώσει η σεζόν, ήμασταν αδιάφοροι, δεν είχαμε στόχους αλλά δεν ήθελα να τελειώσει η σεζόν. Παίζαμε τόσο καλά που το απαλάμβανα τόσο πολύ. Τον Νίκο Παντέλη τον είχα επίσης σε αρκετές ομάδες».

Ο πιο σκληρός αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;

«Ο Αγγελος ο Βέρτζος...»

Από Super League;

«Η Β' Εθνική είναι πιο σκληρή, οι παίκτες στη Superleague είναι πιο... light. Για μένα είναι πιο δύσκολο να παίξεις στη Β' παρά στην Α' Εθνική. Παλιά βλέπαμε και ματς στη Γ' Εθνική που είχε παίκτες οι οποίοι θα έπαιζαν στη σημερινή πρώτη κατηγορία για πλάκα. Kάθε χρόνο πέφτει το επίπεδο του ποδοσφαίρου».

Τί έφταιξε και μέσα σε μια δεκαετία άλλαξε τόσο πολύ το επίπεδο;

«Κάθε χρόνο η κατάσταση γίνεται και χειρότερη. Θεωρώ ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται γι' αυτό».

Το καλύτερο συμβόλαιο που έχεις κάνει μέχρι σήμερα ποιο είναι;

«Στα Τρίκαλα του Γιαλιά. Τότε με ζητούσε ο ΟΦΗ, ο Απόλλων Σμύρνης, αλλά ο Γιαλιάς που είναι και εγωιστής μου είπε "εγώ θα σε πάρω, θα έρθεις εδώ". Τότε τα Τρίκαλα είχαν και τον Κουσκουνά και ήθελαν να ανέβουν κατηγορία. Ο άνθρωπος μού έδωσε, αν δεν κάνω λάθος 95.000 ευρώ. Και σ' έναν μήνα έφυγα! Εκεί να δεις αυτοκτονία... Επέστρεψα στην Αμαλιάδα. Εχω κάνει πολλές μ@λ@κιες, τί να κάνουμε...».

Πάντως, παρά τις τάσεις φυγής που είχες, πάντα είχες ομάδες που σε ήθελαν. Δεν ξέμεινες ποτέ.

«Εντάξει, είμαι όνομα στην Β' Εθνική. Ανέβαινα, κατέβαινα, αλλά την αξία μου την ήξεραν όλοι. Είναι αυτό που σου λέω: Ότι αν είχα τότε το μυαλό που έχω τώρα, θα έκανα άλλη καριέρα».

Πότε άλλαξε το μυαλό σου;

«Μετά τη γέννηση του παιδιού μου, 27 ετών».

Η σύζυγός σου τί ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου;

«Είμαστε μαζί 12 χρόνια, τα έχει ζήσει όλα μαζί μου. Και στα καλά και στ' άσχημα είναι δίπλα μου. Διάλεξα καλή γυναίκα».

Και εκείνη διάλεξε καλό άντρα.

«Θα μπορούσε να είναι και καλύτερος». (γέλια)

Το παιδί τί άλλαξε μέσα σου;

«Καταλαβαίνεις ότι πλέον δεν είσαι μόνος σου. Αν δεν έχεις παιδί, ό,τι κι αν κάνεις, κάνεις κακό μόνο σ' εσένα. Δεν είναι ωραίο να βγαίνεις έξω και να ακούς "α, η κόρη του Μαρουκάκη που έκανε εκείνο ή τ' άλλο"... Και τώρα περιμένουμε το δεύτερο παιδί, κοριτσάκι κι αυτό».

Ήσουν 27 ετών όταν ωρίμασες μέσα σου. Γιατί δεν είχες ανοδική πορεία;

«Είναι αυτό που είπαμε πριν: Είναι έτσι η κοινωνία. Δεν θα ερχόταν κάποιος να πάρει εκείνον για τον οποίο είχε γραφτεί ότι έκανε κάποια πράγματα. Ετσι, πήγα στην Αμαλιάδα και έκανα το comeback»!

Ποιο είναι το γκολ που το βλέπεις και λες "πωωω, τί έβαλα";

«Παίζαμε με την Εθνική, στην Κοζάνη, απέναντι στη Γερμανία. Ενα ματς... πατηρήρι, έτρεχαν παντού αυτοί! Το σκορ ήταν 2-1 με δύο γκολ του Ταχτσίδη, μου έρχεται η μπάλα στο κέντρο, σουτάρω από εκεί και βάζω γκολ. Νικάμε 3-1. Αυτό είναι το πιο ωραίο γκολ που έχω βάλει».

Το πιο σημαντικό γκολ που έχεις βάλει;

«Και πέρυσι είναι ένα στο 92' που έβαλα και βγήκαμε, στη Λάρισα είχα βάλει, στα Τρίκαλα ένα γκολ που βγήκαμε πάλι πρώτοι... Στην Καλλιθέα έχω βάλει πολλά και στα παλιά χρόνια... Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος με τόσες συμμετοχές και γκολ στην Καλλιθέα».

Ο Καραδήμος ίσως...

«Ο Λουκάς είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Τον είχα συμπαίκτη, προπονητή, τεχνικό διευθυντή και με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα».

Θέλω να μου πεις πάλι για το γκολ με την κοιλιά που έδειξες. Ο χαβαλές είναι η άμυνά σου στις δυσκολίες που σου συμβαίνουν;

«Αυτό με έσωσε! Τότε, έγινε viral η φάση αυτή... Αυτός είμαι, έχω κιλά και φαίνεται. Όπως σου είχα πει και τότε, το είχα πει στα παιδιά στην ομάδα: Ότι αν σκοράρω, θα δείξω την κοιλιά μου. Το είχαμε γυρίσει το ματς μ' αυτό το γκολ, αλλά μετά χάσαμε».

Τρως πολύ;

«Όχι δεν τρώω πολύ... έτσι είμαι. Οι καραντίνες με διέλυσαν, αλλά όχι ότι ήμουν και αδύνατος ποτέ».

• Μαρουκάκης στο gazzetta.gr: «Ποιος Ρονάλντο; Με λένε "χοντρό" και ήθελα να δείξω ότι όντως είμαι» (vid)

Στην Καλλιθέα πώς είναι τα πράγματα;

«Εχει γίνει ένα νέο ξεκίνημα στην ομάδα, πρόκειται για έναν από τους πιο υγιείς συλλόγους στην Ελλάδα. Πήραμε άδεια τελευταία στιγμή, αλλά οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει την ομάδα και το προπονητικό τιμ που έχουμε είναι πολυτέλεια για την κατηγορία. Θεωρώ ότι θα πρωταγωνιστήσει η Καλλιθέα και είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουμε στην Α' Εθνική. Το πλάνο που βλέπω ότι υπάρχει κι όλα τα σημάδια στην ομάδα είναι ενθαρρυντικά. Μ' όλα αυτά που έχουμε ζήσει στην Ελλάδα, οι συνθήκες στην Καλλιθέα είναι τρομερές».

Τώρα είσαι σ' ένα ασφαλές περιβάλλον, αλλά φαντάζομαι έχεις ζήσει καταστάσεις όπου συμπαίκτες σου ενδεχομένως να μην είχαν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιό τους.

«Στον Πανιώνιο συνέβη αυτό. Όταν ξεκίνησα εγώ, τα χρόνια ήταν πολύ καλά κι οι αμοιβές σούπερ. Χρόνο με το χρόνο όλα αυτά έφθιναν. Σήμερα, οι περισσότερες ομάδες έχουν οικονομικό πρόβλημα... Όλοι ξέρουν τί γίνεται. Αν δεν κερδίσεις δεν πληρώνεσαι... Γίνονται πολλά αλλά τί να πρωτοπούμε».
Σου έχει ζητήσει συμπαίκτης σου δανεικά;

«Αυτά συμβαίνουν, ειδικά στο ποδόσφαιρο. Και μου έχουν ζητήσει και έχω ζητήσει. Αυτό είναι ανθρώπινο. Σου λέω εγώ ότι σήμερα το 50% των παικτών δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιό τους. Μπορεί να είναι και πάνω από το 50%. Ποιος πληρώνει κάθε 30 του μήνα; Εξαιρείται η Καλλιθέα και κάποιες λίγες ομάδες. Μην πάμε στη Γ', εκεί είναι χάος... Τους δίνουν 100-200 ευρώ και εκμεταλλεύονται την κ@βλ@ τω παιδιών».

Στημένα ματς. Μεγάλο θέμα...

«Όλα αυτά συμβαίνουν παντού. Όμως, θα πρέπει να ασχοληθούν με την αιτία. Για να στήσει κάποιος κάτι, πάει να πει ότι δεν έχει λεφτά. Ότι οι ομάδες δεν πληρώνουν. Θα πρέπει να αλλάξουν οι συνθήκες, να υπάρξουν τηλεοπτικά συμβόλαια, να γίνουν γήπεδα, να πληρώνονται οι παίκτες... Πρέπει να αλλάξει το περιβάλλον, ώστε ο παίκτης να έχει στο μυαλό του μόνο το πώς θα παίξει μπάλα και όχι τί θα κάνει για να επιβιώσει. Σαφώς, υπάρχουν και κάποιοι "άρρωστοι" με το τζόγο, αλλά αυτό είναι άλλο κομμάτι».

Μπήκες στον πειρασμό να στήσεις;

«Όχι. Είμαι σε μια θέση που δεν γίνεται να μην την βάλω γκολ, αν μου έρθει η ευκαιρία».

Είχες την ευκαιρία να πας στο εξωτερικό;

«Με είχε πάρει τηλέφωνο ο Γαλαριώτης, ο μάνατζερ του Μήτρογλου, από τους καλύτερους ατζέντηδες στην Ελλάδα. Μου είχε πει ότι θα με πάει στην Ουγγαρία. Του απάντησα "ποια Ουγγαρία"; Πήγαινα μόνος μου και υπέγραφα».

Ήξερες ότι όλα αυτά είναι για το καλό σου, γιατί δεν άκουγες;

«Τότε δεν το ήξερα. Ο Παναγιώτης το ήξερε, αλλά εγώ όχι. Όμως ποτέ δεν τα παράτησα»

Το αύριο πώς το σκέφτεσαι;

«Αν καταφέρω να παίξω με την Καλλιθέα στη Super League θα είμαι γεμάτος, θα νιώσω τεράστια ικανοποίηση. Δεν είμαι και πολύ μεγάλος, είμαι μόλις 31. Είμαι έμπειρος και θεωρώ ότι ακόμα μια τριετία την έχω».

Πέρυσι είχες σκεφτεί να σταματήσεις; Μετά τον τραυματισμό σου.

«Ναι, αλλά ξέρεις γιατί δεν σταμάτησα; Δεν ήθελα να βάλω τέλος μ' αυτόν τον τρόπο. Λέγαμε με τη γυναίκα μου να σταματήσω και να πάμε μόνιμα στη Λήμνο, αλλά δεν το ήθελα».

Μετά τη μπάλα σκέφτεσαι τη ζωή σου εκτός ποδοσφαίρου;

«Ναι, σκέφτομαι τη ζωή μου στη Λήμνο. Εκεί δουλεύω πολύ στα χωράφια. Μου αρέσει και το κυνήγι πολύ. Μου αρέσει πολύ η ζωή στο νησί».

Εχεις κάποιο απωθημένο;

«Όχι. Δεν μετανιώνω για τίποτα, όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Θεωρώ ότι έμαθα απ' αυτά, έχω την υγεία μου, την οικογένειά μου, φίλους σ' όλη την Ελλάδα. Μπορώ να πάρω το αυτοκίνητό μου να πάω σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και να πιω καφέ με κάποιον. Αυτό για μένα λέει πολλά».