Χερμάν Μπούργος, ο ροκάς που απέκρουσε τον θάνατο
Στο «οργισμένο είδωλο», την πρώτη ταινία στην οποία οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζο Πέσι συνεργάστηκαν και κέρδισαν αμφότεροι Όσκαρ ερμηνείας, ο πρώτος υποδύονταν μοναδικά τον πυγμάχο Τζέικ Λα Μότα και ο δεύτερος τον αδελφό του Τζόι, ο οποίος πάλευε χωρίς αποτέλεσμα για να βοηθήσει τον Τζέικ να νικήσει τους εσωτερικούς του δαίμονες.
Τους δύο τεράστιους ηθοποιούς συνδέει έκτοτε μια μακρά φιλία και, στις έξι ταινίες που έχουν παίξει μαζί, ο ένας συμπληρώνει ιδανικά τον άλλο. Όπως συνέβαινε, δηλαδή, στην δεκαετή συνεργασία των Ντιέγο Σιμεόνε και Χερμάν Μπούργος, πρώτα στη Κατάνια και, στη συνέχεια, στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
«Οι ρόλοι μας σαν προπονητής και σας βοηθός μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο με τα δίδυμα στις κλασικές ταινίες του κινηματογράφου. Είμαστε όπως ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Τζο Πέσι ή όπως ο Μπαντ Σπένσερ και ο Τέρενς Χιλ. Όταν ο ένας ορμάει, ο άλλος κρατάει. Και οι δύο έχουμε έντονο χαρακτήρα, αλλά ο ρόλος μου είναι τον ισορροπώ» είχε πει για το πώς αλληλοσυμπληρώνονται με τον «Τσόλο» ο παλαίμαχος τερματοφύλακας που κάποτε ο (αείμνηστος) προπονητής του Κάρλος Τιμοτέο Γκριγκουόλ είχε βαφτίσει «γορίλα», για να καθιερωθεί στη συνέχεια ως «mono» (πίθηκος).
Ένας πίθηκος που έμαθε να επιβιώνει στην ζούγκλα του ποδοσφαίρου, με το οποίο είχε αποφασίσει ότι θα ασχοληθεί σοβαρά όταν ήταν… εφτά ετών (!) και πήρε το πρώτο από τα πολλά μετάλλια της πλούσιας συλλογής του. Και αυτό παρ’ ότι ο πατέρας του, παραδοσιακά το πρώτο πρότυπο κάθε παιδιού, ήταν κομμωτής. Και, μάλιστα, τον κούρευε κάθε είκοσι ημέρες!
«Όταν τον πέρασα στο ύψος, είπα στον πατέρα μου ότι πλέον δεν θα τον άφηνα να το ξανακάνει ποτέ. Και έτσι συνέβη. Από τα 15 μου έως και τα 42, είχα πάντοτε μακριά μαλλιά» εξηγεί για την πρώτη του επανάσταση, η οποία έλαβε τέλος όταν άρχισε να ασχολείται στο φουλ με την προπονητική, ως βοηθός του καλού του φίλου.
Απλά και μόνο κοιτώντας τον Σιμεόνε, ξέρει πως νιώθει και τι σκέφτεται. Όσο διέμεναν μαζί στη Μαδρίτη, τον τρέλαινε το γεγονός ότι ο «Τσόλο» έβλεπε καθημερινά δεκάδες παιχνίδια ποδοσφαίρου και είχε στο μυαλό του μόνο την μπάλα. Ο άνθρωπος που αναμένεται να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Άρη, ζει και αυτός για το ποδόσφαιρο (σε συνέντευξή του έχει αποκαλύψει ότι βλέπει και ελληνικό πρωτάθλημα!), αλλά έχει και πιο ανοιχτούς ορίζοντες.
«Δεν φοβήθηκα τον θάνατο»
Ήταν ένας τερματοφύλακας που αρέσκονταν να παίζει μακριά από την εστία, με αποτέλεσμα κάποτε ο Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ να του βάλει γκολ με φάουλ… από την σέντρα! Τιμωρήθηκε με αποκλεισμό έντεκα αγώνων επειδή γρονθοκόπησε αντίπαλο, δέχθηκε γκολ από φάουλ του Ζούλιο Μπαπτίστα όταν προσπάθησε να κοντρολάρει την μπάλα με το στήθος (!) και απέκρουσε πέναλτι του Λουίς Φίγκο σε ντέρμπι με την Ρεάλ με το… πρόσωπο!
Έπαιξε σε Αργεντινή (στην Φέρο Καρίλ Οέστε και στην Ρίβερ Πλέιτ, της οποίας είναι οπαδός) και Ισπανία (σε Μαγιόρκα και Ατλέτικο Μαδρίτης), φόρεσε 38 φορές την φανέλα της Αλμπισελέστε, συμμετείχε σε δύο Μουντιάλ, έγραψε την δική του ιστορία με το ξεχωριστό στιλ, την ικανότητα να αποκρούει πέναλτι, αλλά κυρίως το πάθος του.
Αυτό που μετέφερε στην σκηνή, όταν παράλληλα με το ποδόσφαιρο έκανε καριέρα ως συνθέτης και τραγουδιστής της ροκ, όντας ο frontman ενός συγκροτήματος που ονόμασε La Piara και κάποια στιγμή μετονόμασε The Garb. Έκανε το κέφι του και κατάφερε να κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους. Ο τίτλος του πρώτου, προφητικός: Ματ στον βασιλιά.
Αυτό το ματ που έκανε ο ίδιος, τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου, στην απειλή του θανάτου. Το 2003 του εντόπισαν έναν όγκο στο νεφρό. «Δεν φοβήθηκα τον θάνατο» λέει και το εννοεί. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είπε στον εαυτό του ότι θα νικήσει τον καρκίνο, όπως και έκανε. Και δεν έκλαψε γιατί, όπως λέει, «δίνει άσχημη εικόνα στους ροκάδες».
Την επέμβαση αφαίρεσης όγκου του την έκανε ένας φίλαθλος της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως του αποκάλυψε ο αναισθησιολόγος. Και, όταν επρόκειτο να πάρει εξιτήριο και παρ’ ότι ακόμα δεν είχε συνέλθει, ένας νεαρός τον πλησίασε στους διαδρόμους του νοσοκομείου και του ζήτησε να επισκεφτεί τον πατέρα του, φίλαθλο της Ατλέτικο, στον οποίο δεν έμεναν παρά λίγες ώρες ακόμα σε αυτόν τον κόσμο.
Ο Χερμάν το έκανε και χάρισε στον ετοιμοθάνατο ένα τελευταίο, πολύτιμο χαμόγελο. «Σε αυτές τις στιγμές νιώθεις ότι είσαι κάποιος» λέει για εκείνη την εμπειρία, την οποία ακολούθησαν πολλές παρόμοιες τα επόμενα χρόνια. Ο Μπούργος αποτέλεσε και αποτελεί παράδειγμα μαχητικότητας και νίκης, ένας φάρος ελπίδας για τους ανθρώπους που καλούνται να αντιμετωπίσουν το αμείλικτο θηρίο…
Γκριγκουόλ, Αραγονές, Μπιέλσα
Η Ατλέτικο ήταν η ζωή του. Όταν οι Ροχιμπλάνκος επέστρεψαν στην πρώτη κατηγορία μετά από μια διετία στην δεύτερη, ο Μπούργος πρωταγωνίστησε σε μια απίθανη διαφήμιση, στην οποία έβγαζε το κεφάλι από τον υπόνομο, δείχνοντας ότι η ομάδα και οι φίλαθλοι της είχαν βγει επιτέλους από την κόλαση και πήγαιναν ξανά προς το φως.
Ο Λουίς Αραγονές, ο σοφός που έπλασε χιλιάδες ποδοσφαιριστές, είναι το σημείο αναφοράς του προπονητή Μπούργος, μαζί με τον Γκριγκουόλ, ο οποίος του έμαθε από μικρός να έχει τα μυαλά μέσα στο κεφάλι του. Αλλά και τον Μαρσέλο Μπιέλσα, με τον οποίο είχε μια ξεχωριστή σχέση κατά την συνεργασία τους στην εθνική ομάδα. «Αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το πώς αντιμετωπίζω την ζωή και το ποδόσφαιρο» έχει πει ο… τρελός για τον τρελό (χωρίς εισαγωγικά ή αποσιωπητικά).
Οδηγοί και οι τρεις στην σταδιοδρομία του, μαζί βεβαίως με τον Σιμεόνε. Επειδή όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, το καλοκαίρι του 2020 αποφάσισε να αποχωριστεί την ασφάλεια του συνεργάτη του «Τσόλο» και να ανοίξει τα φτερά του για να ξεκινήσει καριέρα πρώτου προπονητή.
Προτού συνεργαστεί με τον Σιμεόνε, είχε ανεβάσει κατηγορία την Ρεάλ Καραβαντσέλ σε τοπικό επίπεδο στην Μαδρίτη, εργάστηκε στην Αλκορκόν και, τον περασμένο Μάρτιο, ανέλαβε τη Νιούελς Ολντ Μπόις, κόντρα στην οποία είχε κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο.
Η θητεία του σε μια γερασμένη ομάδα κράτησε μόλις 84 ημέρες, αφού δεν κατάφερε να την βγάλει από τον.. βούρκο, Και, παρ’ ότι ανέδειξε αρκετά ταλέντα (δέκα παίκτες από το φυτώριο έκαναν ντεμπούτο επί των ημερών του), πλήρωσε εντέλει ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων. «Σε δύο εβδομάδες, η ομάδα αυτό - καταστράφηκε» σχολίαζαν σχετικά τα αργεντίνικα ΜΜΕ.
«Το θάρρος μεταδίδεται πιο γρήγορα από τον φόβο» είχε πει στην παρουσίασή του, η οποία δεν άφησε κανέναν αδιάφορο. Εμφανίστηκε με μαύρα γυαλιά και ένα fullface που του κάλυπτε όλο το πρόσωπο και, ενώ μιλούσε, ένα από τα διαφημιστικά πλακάτ που βρίσκονταν από πίσω του, ξεκόλλησε και του έπεσε στο κεφάλι.
Οιωνός για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει; Πιθανόν για έναν προπονητή που, σε αντίθεση με τον αιώνιο συνεργάτη του, θέλει οι ομάδες του να ψάχνουν το γκολ. Κάποια στιγμή, μάλιστα, δεν δίστασε να προτείνει το 0-0 να μην δίνει κανέναν βαθμό στις δύο ομάδες και αυτές να παίρνουν από μισό βαθμό για κάθε γκολ που θα σημειώνουν, εφόσον το ματς λήξει ισόπαλο!
«Τρελή» πρόταση, όπως (πολύ ωραίος) τρελός είναι ο 52χρονος Χερμάν Αδριάν Ραμόν Μπούργος. Ένας ποδοσφαιράνθρωπος που συμβιώνει στο σπίτι με έξι σκυλιά, δύο γάτες και έναν παπαγάλο και κάποτε είχε πει πως «αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής, θα ήθελα να είμαι γυναίκα ποδοσφαιριστή»!
Πάνω απ’ όλα, όμως, ένας προπονητής που σκέφτεται ποδόσφαιρο 24 ώρες το 24ωρο, κοιμάται λίγο, μιλάει τρεις γλώσσες (πολύ σημαντικό για την επικοινωνία μέσα στα αποδυτήρια), είναι πολύ κοντά στους ποδοσφαιριστές (ξεκαθαρίζοντας όμως ότι «υπάρχει αλληλοσεβασμός, αλλά δεν είμαστε φίλοι»), χαίρεται και λυπάται μαζί τους, ψάχνει ένα μακροπρόθεσμο πρότζεκτ, θεωρεί κομβική την ισορροπία μέσα στα αποδυτήρια και για να διαφημίσει τον εαυτό του, λέει ότι «είμαι ένας έντιμος προπονητής… για πάντα! Η εντιμότητα μου ως παίκτης και ως προπονητής μιλούν για εμένα».
Όσο για το αν θα είναι έτοιμος για τη νέα πρόκληση; «Στο σπίτι μου έχω στήσει ένα γραφείο με δύο βοηθούς που ψάχνουν συνεχώς στοιχεία για όταν μας καλέσει μια ομάδα: Σε δύο μέρες πρέπει να ξέρεις τα πάντα για την ομάδα που θα πας» λέει και σε αποστομώνει, αν θεωρήσεις ότι έχει ακόμα το μυαλό του στη ροκ μουσική…