Η δεύτερη «νιότη» του Μανέ κάνει τη Λίβερπουλ να ονειρεύεται!

Ο Μανέ τελικά μετακόμισε στο Άνφιλντ έναν χρόνο αργότερα, με τη Λίβερπουλ να εκταμιεύει το ποσό των 30 εκατομμυρίων λιρών για να τον κάνει δικό της. Ουσιαστικά αποτέλεσε την πρώτη επιλογή του Κλοπ για την ομάδα του μεγάλου λιμανιού, μία κίνηση που έμελλε να παίξει κομβικό ρόλο στην «αναγέννηση» των Κόκκινων και τη μετάβαση στη νέα, «διαστημική» εποχή της Λίβερπουλ.

Στην πρώτη, «κουτσουρεμένη» χρονιά του Κλοπ στον πάγκο των Reds, η ομάδα έφτασε μεν στον τελικό του Europa League αλλά τερμάτισε μόλις όγδοη στο πρωτάθλημα. Την επόμενη σεζόν, η παρουσία του Μανέ την έφερε στην τετράδα και στην έξοδο για το προσεχές Champions League. Χωρίς τον Σενεγαλέζο οι Κόκκινοι δύσκολα θα είχαν καταφέρει να αφήσουν την Άρσεναλ στην πέμπτη θέση για μόλις έναν βαθμό, και συνεπώς να είναι σε θέση το καλοκαίρι να προσελκύσουν ονόματα όπως ο Μο Σαλάχ έχοντας στην κατοχή τους το δέλεαρ της συμμετοχής στην μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση.

O Μανέ συνέχισε να λάμπει στην πορεία της Λίβερπουλ προς την κορυφή τα επόμενα χρόνια, εκτοξεύοντας την απόδοση και την αξία του παράλληλα με την εκτόξευση της ομάδας προς την κορυφή. 20 γκολ την χρονιά του χαμένου τελικού από τη Ρεάλ Μαδρίτης, 26 το 2018-19 με τη Λίβερπουλ να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης και άλλα 22 την επόμενη χρονιά που έφερε τους Κόκκινους στην κορυφή της Αγγλίας μετά από 30 ολόκληρα χρόνια.

Η ταχύτητά του και η αστείρευτη αντοχή του μαζί με την έφεσή του στην ντρίπλα και την εξαιρετική αίσθηση του γκολ για παίκτη που αγωνίζεται στα πλάγια πολύ γρήγορα τον συμπεριέλαβαν στις συζητήσεις για τους κορυφαίους εξτρέμ του πλανήτη. Η χρηματιστηριακή του αξία το Δεκέμβριο του 2019, στο μέσο της ιστορικής πρωταθληματικής χρονιάς της Λίβερπουλ και λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας βρισκόταν στο εξωπραγματικό νούμερο των 150 εκατομμυρίων ευρώ.

Ο κορονοϊός όμως άλλαξε άρδην τα δεδομένα στην καριέρα και τη φόρμα του Σενεγαλέζου. Η περσινή χρονιά θα ήταν έτσι κι αλλιώς η δυσκολότερη στην ιστορία του αθλήματος για τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι κλήθηκαν να αγωνιστούν χωρίς διακοπή για 11 μήνες, με ελάχιστη προετοιμασία και ακόμα λιγότερη ξεκούραση. Αν σε αυτές τις παραμέτρους προσθέσουμε το πρωτοφανές «ντόμινο» τραυματισμών που βίωσε η Λίβερπουλ και την αδυναμία του Κλοπ να εφαρμόσει έστω και ελάχιστο ροτέισον, φαίνεται λογική η κατάληξη της χρονιάς στην οποία οι Κόκκινοι ήταν αναγκασμένοι να αγωνίζονται συνεχώς με τεράστιες απουσίες ή κουρασμένους και ντεφορμέ ποδοσφαιριστές.

Ο ίδιος ο Μανέ είχε με διαφορά την χειρότερη χρονιά το στο μεγάλο λιμάνι της βορειοδυτικής Αγγλίας. Ξεκίνησε μεν δυνατά με τέσσερα γκολ σε ισάριθμες συμμετοχές στην Premier League, όμως μετά τη νόσησή του από τον κορονοϊό βίωσε το μεγαλύτερο διάστημα ανομβρίας του με την κόκκινη φανέλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ότι από τις 24 Οκτωβρίου (6η αγωνιστική) μέχρι τις 19 Μαΐου (37 αγωνιστική) σημείωσε μόλις έξι τέρματα στο πρωτάθλημα, ενώ και εικόνα του στο γήπεδο δεν θύμιζε σε τίποτα τον «αέρινο» επιθετικό που τρομοκρατούσε τις αντίπαλες άμυνες.

Ο Σενεγαλέζος μάλιστα είχε θορυβηθεί τόσο από την κάκιστη αγωνιστική του κατάσταση την περασμένη σεζόν που αποφάσισε να κάνει ιατρικές εξετάσεις για να διαπιστώσει αν είχε κάποιο πρόβλημα τραυματισμού που δεν είχε έως τότε ανιχνευθεί! Ήταν χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του πέρυσι τον Μάιο, μετά το πέρας της χρονιάς που τελικά είχε happy end για τη Λίβερπουλ που κατάφερε να «σφραγίσει» το εισιτήριο για το φετινό Champions League τερματίζοντας τελικά τρίτη:

«Αν με ρωτήσετε τι πήγε τόσο λάθος φέτος με την απόδοσή μου θα δυσκολευτώ να σας δώσω μια απάντηση, πραγματικά δεν ξέρω. Πάντα προσπαθώ να βλέπω την θετική πλευρά των πραγμάτων αλλά φέτος δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Πήγα μέχρι και για εξετάσεις, να δουν οι γιατροί τι πάει λάθος με το σώμα μου, ακόμα και αν είναι σωστή η διατροφή μου. Όμως όταν βγήκαν τα αποτελέσματα όλα ήταν ιδανικά όπως πάντα».

Το ξεκίνημα της φετινής σεζόν δεν διέφερε και πολύ με τον γενικότερο απολογισμό της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου. Ο Σενεγαλέζος παρουσίαζε τα γνωστά του προβλήματα μπροστά από την αντίπαλη εστία και ιεραρχικά βρισκόταν πίσω τόσο από τον Μοχάμεντ Σαλάχ, όσο και από τον Ντιόγκο Ζότα. Τον Ιανουάριο του 2022 αποχώρησε από το Μέρσεϊσαϊντ για να ενσωματωθεί με την υπόλοιπή αποστολή της Σενεγάλης ενόψει της έναρξης του Copa Africa, με το κοντέρ σε αυτό το σημείο να καταγράφει μόλις οκτώ γκολ σε 21 εμφανίσεις στο αριστερό φτερό της επίθεσης.

Η απουσία του για τουλάχιστον ένα μήνα σε συνδυασμό με την μέτρια φόρμα του ώθησαν τη Λίβερπουλ να βγει στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι και να αναζητήσει την ενίσχυση στην επιθετική γραμμή. Ο εκλεκτός άκουγε στο όνομα Λουίς Ντίας. Ο Κολομβιανός είχε μαγνητίσει τα βλέμματα με τις εμφανίσεις του με τη φανέλα της Πόρτο σε Πορτογαλία και Ευρώπη, με τους Reds να εκταμιεύουν το ποσό των 40 εκατομμυρίων ευρώ για να τον αποκτήσουν. Στην επιστροφή του στην Αγγλία μετά την κατάκτηση του Copa Africa, ο Μανέ πλέον είχε να αντιμετωπίσει και τον άμεσο ανταγωνισμό.

Ο Ντίας άλλωστε πρόκειται για έναν παίκτη με χαρακτηριστικά... Μανέ. Αριστερός εξτρεμ που του αρέσει να τρέχει στον ασβέστη και να πατάει στην αντίπαλη περιοχή, με έφεση σε γκολ και ασίστ. Οι πρώτες συγκρίσεις δεν άργησαν να κατακλύσουν τα Μέσα της Βρετανίας. Και πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να δώσουν την ψήφο τους στον Ντίας για τη θέση του βασικού. Ο ανταγωνισμός ωστόσο που κινδύνευε να στείλει στον πάγκο και στην αγωνιστική λήθη τον Μανέ τελικά αποτέλεσε το κύριο συστατικό για την αγωνιστική του αναγέννηση. Ο Κλοπ επέλεξε να στείλει τον Σενεγαλέζο στα περισσότερα ματς στην κορυφή της επίθεσης, την ίδια ώρα που Ντίας θα έπαιρνε θέση στο αριστερό φτερό.

Ένα πείραμα που λειτούργησε και με το παραπάνω. Μέσα σε 10 εμφανίσεις από τη στιγμή που επέστρεψε στο Λίβερπουλ ο Μανέ έχει πετύχει έξι γκολ και δυο ασίστ στην Premier League, ενώ η γενικότερη παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα το πρόσωπο που παρουσίασε στο πρώτο μισό της σεζόν. Αναβλύζοντας πλέον αυτοπεποίθηση και απολαμβάνοντας περισσότερη ελευθερία, ο Μανέ έχει αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του και έχει αφήσει τη μέτρια απόδοση στο παρελθόν.

Η ηγετική του εμφάνιση στον ημιτελικό του FA Cup απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για την εκτόξευση του, με τον Σενεγαλέζο να γιορτάζει τα 30α του γενέθλια με δυο γκολ που οδήγησαν τη Λίβερπουλ στη νίκη 3-2 και παράλληλα στην πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Σε ένα ματς μάλιστα όπου οι δυο ανταγωνιστές βρίσκονταν αμφότεροι στη βασική σύνθεση της Λίβερπουλ και μαζί ενορχήστρωσαν μια εντυπωσιακή εμφάνιση για τους Reds που απέκλεισαν τη μεγάλη τους αντίπαλο.

Όπως άλλωστε παραδέχθηκε και ο Άλισον μετά το φινάλε του αγώνα, η κοινή τους συνύπαρξη έχει ανεβάσει πλέον το επίπεδο στην επιθετική λειτουργία της ομάδας: «Ο Σαντιό (σ.σ Μανέ) είναι ένας φοβερός παίκτης. Μπορεί να παίξει παντού. Ο Ντίας παίζει περισσότερο στις πτέρυγες, εκεί που ο Μανέ είχε συνηθίσει να αγωνίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Αλλά έχει δείξει πως μπορεί να παίξει και σαν καθαρός επιθετικός. Σε αυτό τον ρόλο έχει την ελευθερία να κινείται παντού. Έχει τεράστια ποιότητα, σκοράρει πολλά γκολ και δημιουργεί ευκαιρίες. Υπάρχει ένας υγιής ανταγωνισμός εδώ που βοηθά στη βελτίωση του επιπέδου».

Και η αλήθεια είναι πως ο Βραζιλιάνος δεν έχει άδικο. Οι δυο τους έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το level και απολαμβάνουν ατομικά τους καρπούς της επιτυχίας τους. Αποτέλεσμα που έχει βρει τον Μανέ να έχει ξεπεράσει ήδη τα 16 γκολ που πέτυχε την προηγούμενη σεζόν, αφού έχει ήδη φτάσει τα 19 με τουλάχιστον οκτώ ακόμα αγώνες (σε όλες τις διοργανώσεις) να απομένουν μέχρι το φινάλε της σεζόν. Ένα φινάλε που βρίσκει τη Λίβερπουλ να παραμένει ολοζώντανη σε όλους τους στόχους και με τον Μανέ σε... δαιμόνια φόρμα, βλέπει το όνειρο του quadruple πιο πιθανό από ποτέ!

Ο ίδιος χαρακτήρισε την κατάκτηση του Copa Africa ως τη σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα του και η εκθετική άνοδος της αυτοπεποίθησής του μαρτυρά την αυθεντικότητα στα λόγια του. Ο Σενεγαλέζος άλλωστε επιζητούσε εναγωνίως το τρόπαιο μετά τον χαμένο τελικό του 2019 και δυο χρόνια αργότερα ήταν πεπεισμένος πως θα το καταφέρει.

Με απολογισμό τρία γκολ και δυο ασίστ στο τουρνουά, ο Σαντιό Μανέ κατάφερε να οδηγήσει την αγαπημένη του Σενεγάλη στον τελικό, εκεί όπου την περίμενε η πολυνίκης του θεσμού, Αίγυπτος του Μοχάμεντ Σαλάχ. Και παρά την χειρότερη δυνατή αρχή με το πέναλτι που έχασε στα πρώτα λεπτά, ο Μανέ κατάφερε τελικά να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να οδηγήσει την ομάδα του στο παρθενικό της τρόπαιο.

Αφού το παιχνίδι έληξε ισόπαλο σε κανονική διάρκεια και παράταση (0-0), ο άσος της Λίβερπουλ ανέλαβε την καθοριστική εκτέλεση του τελευταίου πέναλτι στη ρώσικη ρουλέτα και σφράγισε τη νίκη της ομάδας του στον μεγάλο τελικό. Μια συνθήκη μάλιστα που επαναλήφθηκε μόλις μερικούς μήνες αργότερα. Αυτή τη φορά όμως όχι με διακύβευμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, αλλά την παρουσία στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ.

Σενεγάλη και Αίγυπτος τέθηκαν (ξανά) αντιμέτωπες στα μπαράζ του προκριματικού γύρου, με τις δυο τους να... αλληλοεξουδετερώνονται σε 210 λεπτά αγώνα (δυο ματς και παράταση), με τη διαδικασία των πέναλτι να ξεκαθαρίζει και πάλι τον νικητή. Εκεί όπου σαν ένα άτυπο deja vu, ο Μανέ ανέλαβε και πάλι την τελευταία - καθοριστική εκτέλεση, στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα και παράλληλα τη Σενεγάλη στα γήπεδα του Κατάρ.