Μίνο Ραϊόλα, o άνθρωπος πίσω από το χρήμα!

Ο Άγιαξ τον είχε σε εκτίμηση και τον βοήθησε στο να κάνει μεγάλα deals και μεταγραφές. Ο ίδιος πάντως δεν ήταν ενθουσιασμένος με το θέμα της μεταγραφής του Ιμπραϊμοβιτς στη Γιουβέντους το 2004. Δεν ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τον ρόλο που είχε και βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Το πως δηλαδή έπρεπε να το χειριστεί να πετύχει τον στόχο του.

Ο Άγιαξ δεν ήθελε να χάσει τον Σουηδό επιθετικό και ο ατζέντης του παίκτη έπρεπε να... σπρώξει την κατάσταση. Η τακτική του αποκαλύφθηκε σε μια κρυφά μαγνητοσκοπημένη τηλεφωνική συνομιλία με τον Λουτσιάνο Μότζι, παράγοντα και τότε διευθύνοντα σύμβουλο της Γιουβέντους. «Εσύ και ο 'Ίμπρα' να συνεχίσετε να δημιουργείτε προβλήματα. Μην τον στέλνετε στην προπόνηση», είχε πει ο Μότζι. «Αύριο, θα κρατήσω τον παίκτη στο σπίτι όλη μέρα. Δεν θα εμφανιστεί στην προπόνηση. Μετά έχω ένα ραντεβού με τους επικεφαλής του Άγιαξ το μεσημέρι αλλά θα έρθω στις δύο (εννοούσε για συνάντηση)», είχε απαντήσει ο Ραϊόλα.

Ο Ραϊόλα δεν ήταν απλώς ένας σκληροτράχηλος ατζέντης που εμφανιζόταν ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμος στο να εισπράττει πολλά χρήματα. Είχε και μία πιο ιδεαλιστική και ρομαντική πλευρά. Ηθελε να συνεργάζεται με ένα μικρό και ελίτ γκρουπ παικτών που ασχολιόντουσαν σοβαρά με την καριέρα τους, αν και ο Θεός ξέρει πώς κατέληξε σε ένα μεγάλο πρόβλημα, αυτό με το όνομα του Μάριο Μπαλοτέλι. Ίσως αυτό να ήταν απόδειξη πως είχε και μία πιο ανθρώπινη και ευαίσθητη πλευρά.

Τουλάχιστον, ήξερε καλά το πρόβλημα. Πριν ο Μπαλοτέλι βρεθεί από τη Λίβερπουλ στη Νις το περασμένο καλοκαίρι, ο Ραϊόλα εξήγησε στον πρόεδρο του συλλόγου γιατί θα ήταν λάθος να πάρει τον συγκεκριμένο παίκτη. Ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Μχιταριάν και ο Πογκμπά ήταν περισσότερο ο τύπος του. Δηλαδή σοβαροί ποδοσφαιριστές που έχουν πάντα στόχο στο να είναι όσο καλύτεροι μπορούν. Αυτό που τους άρεσε στον Ραϊόλα είναι ότι δεν τους... χαριζόταν παρότι ήταν πιστός σε εκείνους.

Οι νίκες τους ήταν σημαντικές για αυτόν και η ευγνωμοσύνη του αποτυπωνόταν στο πως τους κατεύθυνε και τους καθοδηγούσε. Μπορεί να καταλήγουν με διαφορετικούς μάνατζερ, αλλά αυτός ήταν ο μέντοράς τους και πιο σημαντικός για αυτούς από οποιονδήποτε μάνατζερ. Ο ίδιος περιέγραφε τον Πογκμπά ως «οικογένειά» του.

Η μεταγραφή του Γάλλου στη Γιουνάιτεντ είναι άλλη ιστορία. Ξεκίνησε όταν ο Ραϊολα είχε γνωρίσει τον έφηβο Πογκμπά στην πρώτη του θητεία στη Γιουνάιτεντ. Ο σύλλογος είχε τη δυνατότητα να κρατήσει τον παίκτη αλλά ο Ραϊολα δεν ήταν ευχαριστημένος από το συμβόλαιο που έδιναν στον Γάλλο. «Εσύ τι συμβόλαιο θέλεις;», φέρεται να ρώτησε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον Ραϊολα. «Όχι αυτό», του απάντησε εκείνος.

Ο Φέργκιουσον, που δεν ήταν συνηθισμένος στο να τον αμφισβητούν, αντιπάθησε αμέσως τον Ραϊόλα. Με αυτή την εξέλιξη όμως ο Ραϊολα φρόντισε ο Πογκμπά να βρεθεί στη Γιουβέντους. Η ιταλική ομάδα τον έκλεισε με εξαιρετικό deal: πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο λίρες για έναν από τους καλύτερους νεαρούς παίκτες του κόσμου!

Δεν γίνεται να μην βγάλει κανείς το καπέλο στον Ραϊόλα. Διαπραγματευόταν ένα μισθό 19 εκατομμυρίων λιρών για τον Ιμπραΐμοβιτς και στη συνέχεια πείθει τη Γιουνάιτεντ να πληρώσει ακόμη περισσότερα αν ο Σουηδός έκανε ακόμα καλύτερα αυτά για τα οποία έχει αμειφθεί! Τα γκολ του Ιμπραϊμοβιτς από το deal που είχε κάνει ο Ιταλός μάνατζερ του διασφάλισαν 2,86 εκατομμύρια. Υπήρξε δε μία ιστορία σαν ανέκδοτο για τον Ραϊόλα. Και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως η FIFA είχε βάλει στο μικροσκόπιό της το θέμα της μεταγραφής του Πογκμπά. Μία Παγκόσμια Ομοσπονδία που είχε απολύσει δύο σημαντικά μέλη της Επιτροπής Δεοντολογίας της αρνούμενη να αποκαλύψει τι έκαναν λάθος.

«Το συμβόλαιο του Πογκμπά έχει υπογραφεί από τρία εμπλεκόμενα μέρη», είχε πει ο Ραϊόλα στην ολλανδική εφημερίδα De Volkskrant τον περασμένο Οκτώβριο. «Ήταν μια καλή συμφωνία για όλους, ακόμα και για τον Μίνο Ραϊόλα», επισημάνθηκε ακόμα σχετικά.

Πριν από τα παχυλά συμβόλαια, τις σκληρές διαπραγματεύσεις, τη λάμψη των σούπερσταρ και τα γραφεία των πιο πλούσιων ποδοσφαιρικών συλλόγων, το όνομα Ραϊόλα είχε συνδεθεί με τον «ταπεινό» χώρο της εστίασης. Το 1969 ο πατέρας του πήρε την πιο σκληρή απόφαση της ζωή του και εγκατέλειψε οριστικά την Ιταλία για μια νέα ζωή στο Χάρλεμ της Ολλανδίας. Με τις ελάχιστες οικονομίες που του απέμεναν, ο Ραϊόλα έχτισε με κόπο και ιδρώτα την οικογενειακή επιχείρηση, εγκαινιάζοντας μια πιτσαρία.

Ο μεγαλύτερος γιός του, Μίνο, ήταν τότε μόλις ενός έτους. Ήταν ωστόσο προδιαγεγραμμένο πως όταν έφτανε η ώρα θα έπαιρνε τα ηνία της επιχείρησης. Έτσι κι έγινε, με τον νεαρό Μίνο να χρησιμοποιεί τις δημόσιες σχέσεις του για να προωθήσει το μαγαζί και να μεγιστοποιήσει κέρδος και πελατεία. Οι περισσότερες δουλειές περνούσαν από τα δικά του χέρια, εκτός από εκείνη του... ψησίματος πίτσας, με τον ίδιο να παραδέχεται χρόνια αργότερα πως: «Έκανα τα πάντα στο εστιατόριο εκτός από ένα. Δεν έψησα ποτέ πίτσα. Δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα. Το αφήνω στη σύζυγο μου».

Εκείνος άλλωστε είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Φιλοδοξίες που είχαν γεννηθεί από τους πλούσιες σπουδές του, με τον Ιταλό να φοιτά στη Νομική και παράλληλα να μιλάει σχεδόν άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά, πορτογαλικά και ιταλικά. Οι εντυπωσιακές ικανότητές του δεν άργησαν να τραβήξουν την προσοχή του Ρομπ Γιάνσεν, κορυφαίου Ολλανδού ατζέντη, ο οποίος το 1993 χρειαζόταν έναν διερμηνέα για να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή του Ντένις Μπέργκαμπ από τον Άγιαξ στην Ίντερ.

Στο πρώτο ραντεβού μεταξύ των δυο ομάδων, ο Ραϊόλα φωτογράφισε κρυφά όλα τα σχετικά έγγραφα προκειμένου να γνωρίζει από εδώ και πέρα πώς να οργανώνει από μόνος του συμφωνίες και να φτιάχνει συμβόλαια. Πολύ σύντομα η ευστροφία του και οι διαπραγματευτικές του ικανότητες έπεισαν τον Γιάνσεν να τον προσλάβει μόνιμα στο πρακτορείο του «Sport Promotion», με τον Ολλανδό - Ιταλό να τον προδίδει λίγο καιρό αργότερα και να υπογράφει σε άμεσους ανταγωνιστές!

Η πρώτη του πραγματική έκρηξη ωστόσο στην ποδοσφαιρική σκηνή θα έφτανε τρία τρία χρόνια αργότερα. Το καλοκαίρι του 1996 ο Ραϊόλα θα ολοκλήρωνε τη συμφωνία με τη Λάτσιο για τη μεταγραφή του Πάβελ Νέντβεντ, ο οποίος είχε κλέψει τις εντυπώσεις στο Euro της ίδιας χρονιάς. Το πρώτο μεγάλο βήμα είχε πραγματοποιηθεί. Και μπροστά του, ο δρόμος ήταν ορθάνοιχτος για να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα στο μεταγραφικό τοπίο και να χτίσει τη δική του δυναστεία, με έδρα τη βίλα του στο Μόντε Κάρλο!