Πανελλήνιος reloaded

Τι είναι αυτό που μένει σε αυτή τη διαδρομή από τη Δ' ΕΣΚΑ ως την Α' με τρεις συνεχόμενες ανόδους και 59 νίκες σε 62 ματς πρωταθλήματος, φέρνοντας ξανά τον Πανελλήνιο στα πρόθυρα των εθνικών κατηγοριών;
Κωστής Λημναίος: «Η χαρά και η ικανοποίηση ότι πετύχαμε τον μεγάλο στόχο που τέθηκε εξ αρχής, ο οποίος ήταν οι άνοδοι και τα πρωταθλήματα. Το τμήμα μπάσκετ του Πανελληνίου είχε πέσει στα… βράχια τα προηγούμενα χρόνια, φτάνοντας ως το Δ' τοπικό! Ο στόχος λοιπόν ήταν η άμεση επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες. Ήταν κάτι που ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη μέρα που βρέθηκα εδώ κι ανέλαβα το project. Μέχρι στιγμής τα πράγματα πάνε πολύ καλά σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει οργάνωση στο κομμάτι παίκτες – προπονητές – διοίκηση και παράλληλα, υποστήριξη μέσω του κ. Βασίλη Γκιούσμα και του κ. Πετρόπουλου, υπεύθυνου του τμήματος και αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, αλλά και του έμπειρου εφόρου μας Χρήστου Γκόλια. Εννοείται πως ο επόμενος στόχος είναι η άνοδος στη Γ' Εθνική. Θέλουμε επίσης να οργανώσουμε και να αναπτύξουμε το κομμάτι των Ακαδημιών. Το μπάσκετ μαζί με τον στίβο αποτελούν διαχρονικά τη βιτρίνα του Πανελληνίου. Σε ό,τι μας αφορά, βρισκόμαστε σε πολύ καλό φεγγάρι και θέλουμε να βοηθήσουμε όλο τον σύλλογο μέσω της πορείας μας».

Ζήσατε τον Πανελλήνιο στις πολύ καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές, από το ανοιχτό γήπεδο και τη συμμετοχή στην Ευρώπη ως τον υποβιβασμό στις τοπικές κατηγορίες. Πως βιώνετε την επιστροφή του;
Βασίλης Γκιούσμας: «Αυτή η τριετία με γεμίζει και με συγκινεί πολύ! Ειδικά, μάλιστα όταν οι αναμνήσεις και οι εικόνες γυρίζουν καμιά φορά στο μυαλό μου. Ξέρετε πως εδώ ερχόταν και γυμναζόταν η Σχολή Ευελπίδων; Από αυτόν τον σύλλογο έχει περάσει η μισή Ελλάδα, όταν τα σωματεία στην περιοχή ήταν ελάχιστα. Συγκεκριμένα, ήταν ο Πανελλήνιος, ο Σπόρτιγκ, ο Εθνικός Αθηνών και μετά το χάος. Σκεφτείτε πως όταν παίζαμε μπάσκετ στον Πανελλήνιο, δεν υπήρχε ακόμη ο Παναθηναϊκός! Γίνεται, λοιπόν μια αξιόλογη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια ώστε να φέρουμε ξανά την ομάδα ψηλά. Θέλουμε επίσης να μαζέψουμε τον κόσμο της Κυψέλης. Δυστυχώς, δεν έρχονται αυτοί που έρχονταν παλιά. Θυμάμαι πως όταν το γήπεδο ήταν ακόμη ανοιχτό, οι αγώνες γίνονταν Κυριακή πρωί μετά από την Εκκλησία και ο κόσμος κρεμόταν στις ταράτσες σαν τσαμπιά για να δει τον Πανελλήνιο! Έρχονταν με τις γραβάτες, ήταν σαν θέατρο! Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια. Τους παίκτες, τον Χρήστο Γκόλια, τον έφορο του τμήματος που έχει περάσει από όλες τις κατηγορίες και είναι σαν πατέρας των παιδιών. Και φυσικά τον κόουτς Λημναίο, έναν πολύ αξιόλογο προπονητή. Εύχομαι πραγματικά να μείνει στον Πανελλήνιο για χρόνια»!

Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό όνειρό σας για τον Πανελλήνιο;
Βασίλης Γκιούσμας: «Το πιο μακρινό είναι λιγάκι δύσκολο… Είναι αυτό που είχα πει κάποτε στον Κυριακού, όταν ήλθε στον Πανελλήνιο. Του είχα πει τότε: "Εμένα η επιθυμία μου είναι να δω την ομάδα στην Α’ Εθνική". Και πραγματικά το έκανε. Την ανέλαβε στη Γ’ κατηγορία και την έφτασε στο πιο υψηλό επίπεδο. Δυστυχώς, έγιναν πολλά τα επόμενα χρόνια. Τώρα, πού εύχομαι να δω την ομάδα; Σίγουρα στις εθνικές κατηγορίες. Όχι μόνο στη Γ’ Εθνική. Θέλω να φτάσει ως την Α2 και βλέπουμε! Από ‘κει και πέρα, δεν ξέρω. Ο μεγάλος στόχος είναι σίγουρα η Α2».

Με ποια προοπτική συμφώνησες με τον Πανελλήνιο στη Δ’ ΕΣΚΑ; Τι παρέλαβες και πλέον πως ζεις αυτή τη διαδικασία;
Κωστής Λημναίος: «Αυτό που με έπεισε εξ αρχής ήταν το όνομα του Πανελληνίου και η ιστορία που κουβαλά αυτό το σωματείο. Το brand name που δεν ξεθωριάζει, σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται ο σύλλογος... Εξ αρχής, λοιπόν είχα μεγάλες φιλοδοξίες. Από την πρώτη μέρα τους εξήγησα πως ήλθα για να κάνουμε σταθερά βήματα και να ανέβουμε μέχρι την Α’ ΕΣΚΑ. Τελικά, τα καταφέραμε μέσα σε τρία χρόνια. Όταν γνώρισα τον κ. Γκιούσμα και με τη βοήθεια του κ. Πετρόπουλου, ο πήχης ανέβηκε. Φέραμε κάποιους παίκτες που είχαν εμπειρία από μεγαλύτερες κατηγορίες. Σε αυτή την περίπτωση, έχεις μια διαφορετική πίεση. Από τη μια, υπάρχουν τα νέα παιδιά που πρέπει να δουλέψουν και να μάθουν να παίζουν σωστό μπάσκετ, από την άλλη πρέπει να διαχειριστείς και τους μεγάλους που πρέπει να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα. Μέχρι τώρα, όλα πάνε καλά. Στον Πανελλήνιο είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε να κάνουμε με εξαιρετικούς χαρακτήρες. Για μένα, αυτός που είναι καλός συμπαίκτης στο παρκέ, είναι και καλός άνθρωπος στην κοινωνία. Πλην εξαιρέσεων βέβαια, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα».

Το συναίσθημα παίζει ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις;
Κωστής Λημναίος: «Σίγουρα! Δεν το συζητάμε. Την περίοδο που ο Πανελλήνιος έπαιζε στην Α1 και στην Ευρώπη, ερχόμουν στο γήπεδο σαν νέος προπονητής με το μπλοκάκι μου και κρατούσα σημειώσεις. Έζησα τον Πανελλήνιο σαν θεατής και σαν φίλαθλος. Σύμφωνοι, το συναίσθημα μετράει όμως δεν κερδίζουν οι φανέλες από μόνες τους. Είναι κάτι που υπενθυμίζω και στα παιδιά. Όταν βρίσκεσαι σε ένα σωματείο που έχει τεράστια ιστορία, το κίνητρο είναι πολλαπλό. Ο Πανελλήνιος μεγαλουργούσε όταν δεν είχαμε γεννηθεί ακόμη και απέκτησε δόξα χάρη στους παλιούς παίκτες του, τις "κολώνες" του συλλόγου. Είναι μεγάλη τιμή για όλους όσοι αποτελούν κομμάτι αυτής της ιστορίας, όμως δεν αρκεί ο ρομαντισμός. Χρειάζεται ρεαλισμός και σκληρή δουλειά».

Ο Κυψελιώτης καταλαβαίνει ότι γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια εδώ; Ότι, δηλαδή ο Πανελλήνιος προσπαθεί να επιστρέψει;
Βασίλης Γκιούσμας: «Το να φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο είναι κάτι που πιστεύω ότι μπορεί να γίνει. Νομίζω ότι μπορούμε να το πετύχουμε με τη δουλειά που γίνεται και τα αποτελέσματα που έρχονται χρόνο με τον χρόνο. Είναι αλήθεια πως πέρασαν περίοδοι που υπήρχε μια σχετική αδράνεια. Ο Πανελλήνιος ήταν σε πτώση και οι παίκτες πήγαιναν σε άλλα σωματεία για να αγωνιστούν και να φανούν. Πλέον η ομάδα αρχίζει και ανεβαίνει κατηγορίες. Υπάρχουν φιλοδοξίες και οι παίκτες που έρχονται, ξέρουν πως πλέον θα ακούγονται όλο και παραπάνω».
Κωστής Λημναίος: «Ο δεσμός του Κυψελιώτη και όλων των Αθηναίων με τον Πανελλήνιο υπάρχει ακόμα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει την ομάδα στα καλά της και μας λένε μπράβο για την προσπάθεια που κάνουμε. Αυτό για μένα είναι το πιο τιμητικό και το πιο ωραίο! Πρέπει να μάθουν όλοι ότι πραγματοποιείται αναγέννηση του ιστορικού συλλόγου. Σημαντική παράμετρος είναι οι ώρες και οι μέρες των αγώνων. Για παράδειγμα, από τη νέα σεζόν θα παίζουμε Δευτέρα βράδυ. Θέλουμε να έχουμε μια προσιτή ώρα για τον κόσμο ώστε να έρχεται στο γήπεδο και να βλέπει την ομάδα στην Α’ ΕΣΚΑ. Πιστεύω πως τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα στις εθνικές κατηγορίες, αν με το καλό ανέβουμε και παίζουμε τα σαββατοκύριακα».

Πολλά ιστορικά σωματεία εξαφανίστηκαν ή δεν επέστρεψαν ποτέ όταν έπεσαν στις χαμηλότερες κατηγορίες. Πως κατάφερε, λοιπόν ο Πανελλήνιος να μείνει ζωντανός και να επιβιώσει στα τοπικά;
Βασίλης Γκιούσμας: «Ο Πανελλήνιος κουβαλάει τεράστια ιστορία που αποτελεί τον οδηγό μας στην προσπάθεια που κάνουμε τα τελευταία χρόνια. Μην ξεχνάτε άλλωστε πως οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν από τον Πανελλήνιο. Η Κυψέλη ήταν πάντα μια όαση αθλητισμού. Όλοι οι Θεσσαλονικείς που έρχονταν κατά καιρούς στην Αθήνα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην περάσουν από τον Πανελλήνιο για προπόνηση. Ο Ιωαννίδης, ο Ροδόπουλος, ο Μπογατσιώτης... Βέβαια, δεν αρκεί μόνο η ιστορία για να σταθείς στα πόδια σου. Πλέον δεν ξέρω που μπορούμε να φτάσουμε. Τουλάχιστον θα προσπαθήσουμε προκειμένου ο σύλλογος να ακουστεί και πάλι».

Η νέα σεζόν θα βρει τον Πανελλήνιο στην Α' ΕΣΚΑ. Τι αλλάζει σε επίπεδο απαιτήσεων και προγραμματισμού;
Κωστής Λημναίος: «Σίγουρα αυξάνονται οι απαιτήσεις όμως σε ό,τι αφορά τη σοβαρότητα, τη μελέτη, το scouting και την προετοιμασία πριν από τους αγώνες, γίνεται η ίδια δουλειά από τη Δ' ΕΣΚΑ. Τα τελευταία τρία χρόνια αντιμετωπίσαμε τον κάθε αντίπαλο σαν να δίναμε τελικό. Προσπάθησα να περάσω αυτή τη νοοτροπία στα παιδιά, ανεξάρτητα με το ποια ομάδα είχαμε απέναντί μας διότι καταλάβαμε από την πρώτη στιγμή πως για να πετύχουμε τον μεγάλο στόχο, πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι και προπονημένοι. Στην Α' ΕΣΚΑ το επίπεδο ανεβαίνει, δεδομένου ότι θα παίξουμε με πιο δύσκολες ομάδες. Υπάρχει επίσης μια μετακύλιση αθλητών από τις εθνικές κατηγορίες στην ΕΣΚΑ. O ανταγωνισμός ανεβαίνει ωστόσο το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Στο τέλος της ημέρας, κερδίζει ο καλύτερος. Αν είσαι καλά, αν έχεις υγεία και κυρίως, αν έχεις παίκτες που δουλεύουν, θα έλθουν και τα αποτελέσματα. Αυτό ελπίζω να γίνει και του χρόνου ώστε να πανηγυρίσουμε ακόμα μια άνοδο. Στόχος μας στην Α' ΕΣΚΑ είναι να έχουμε μια πεντάδα από "παιγμένα" κι έμπειρα παιδιά. Παράλληλα, θέλουμε να αναδείξουμε παίκτες από την εφηβική ομάδα. Για παράδειγμα, φέτος πέρασαν από το ανδρικό πολλοί έφηβοι που προπονούνται μαζί μας και αρκετοί είχαν χρόνο συμμετοχής σε αγώνες. Προσπαθούμε να βάλουμε στην εξίσωση την εμπειρία και τις υποδομές μας, διαμορφώνοντας μια ισορροπημένη κατάσταση. Μέχρι στιγμής τα έχουμε καταφέρει».

Το γεγονός ότι ο Πανελλήνιος παρατάσσεται με μοναδικό στόχο την άνοδο είναι κάτι που σας γεμίζει πίεση ή αποτελεί κίνητρο από μόνο του;
Κωστής Λημναίος: «Είναι κίνητρο. Η πίεση είναι κομμάτι αυτής της διαδικασίας. Προσωπικά, δεν πιστεύω στα... τρένα. Πιστεύω στη δουλειά. Όσο δηλαδή δουλεύει η ομάδα, όσο υπάρχει υγεία και κυρίως υποστήριξη, τότε τα πράγματα θα πάνε καλά. ΟΚ, κι εγώ θέλω να ανέβουμε όλες τις κατηγορίες όμως πρέπει να υπάρχει στήριξη στο πλάνο, έχοντας επίγνωση ότι του χρόνου τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Στον Πανελλήνιο υπάρχει αισιοδοξία και τεχνογνωσία. Δίνουμε μεγάλη σημασία στο recruiting, στο μεταβατικό στάδιο και στην προετοιμασία. Ξεκινάμε τα tryouts που κάνουμε κάθε χρόνο με επιτυχία, όπου έμπειροι και νέοι αθλητές έρχονται για να προπονηθούν μαζί μας και να αξιολογηθούν με την προοπτική να ενταχθούν στην ομάδα».

Τι είναι πλέον αυτό που σας ενεργοποιεί;
Βασίλης Γκιούσμας: «Μα αυτή είναι η ζωή μου! Βλέπω την ομάδα να πηγαίνει καλά και αναζωογονούμαι κι εγώ! Σταμάτησα το μπάσκετ το 1964, όταν ο Πανελλήνιος έχασε το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ μέσα στο Καλλιμάρμαρο, με το καλάθι του Νικητόπουλου που πέταξε την μπάλα από το κέντρο! Μπήκε και χάσαμε 71-70. Η σπίθα άναψε ξανά επί Κυριακού, όταν η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει τις κατηγορίες. Και τώρα με την αναγέννηση και τις συνεχόμενες νίκες»!

Ο Αλέξης Αλεξόπουλος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες σπρίντερ, έχοντας ουκ ολίγες διακρίσεις με κορυφαία αυτή του δευτεραθλητή Ευρώπης στα 200 μέτρα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου το 1996, στη Στοκχόλμη. Ο νυν πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου ξεκαθαρίζει πως ο σύλλογος ξέρει πλέον που βαδίζει και προσπαθεί να κάνει τα βήματα που μπορεί προκειμένου να υποστηρίξει ένα ρεαλιστικό πλάνο.

Πόσο δύσκολο και ρεαλιστικό είναι για μια ομάδα σαν τον Πανελλήνιο που ζει με τις αναμνήσεις και τις επιτυχίες του παρελθόντος, να μπαίνει ξανά στη διαδικασία της επιστροφής αφού πρώτα έφτασε στο έσχατο σημείο;
«Είναι πολύ ρεαλιστικό διότι οι στόχοι που βάζουμε συμβαδίζουν με τις ικανότητές μας. Θα απλώσουμε το πόδι μας μέχρι εκεί που φτάνει. Δεν αιθεροβατούμε, ούτε προσπαθούμε να κάνουμε… άλματα. Ξέρουμε που πηγαίνουμε και προσπαθούμε να κάνουμε τα βήματα που μπορούμε να υποστηρίξουμε. Το πλάνο μας είναι ρεαλιστικό διότι οι στόχοι και οι προσδοκίες μας έχουν να κάνουν με αυτά που μπορούμε πραγματικά να πετύχουμε. Εξάλλου, αν δεν είσαι ρεαλιστής, δεν μπορείς να διατηρήσεις τον ρομαντισμό σου».

Μέχρι που φτάνουν οι φιλοδοξίες του Πανελληνίου τα επόμενα χρόνια;
«Κάθε χρόνο μετράμε που μπορούμε να φτάσουμε. Αυτό που με νοιάζει περισσότερο στο τέλος της σεζόν είναι να "κλειδώσω" και να ξέρω ότι δεν χρωστάω τίποτα. Είμαι ικανοποιημένος και χαρούμενος που το τμήμα πετυχαίνει τους στόχους του. Χαίρομαι για τους ανθρώπους που "τρέχουν" το τμήμα, δίχως να διεκδικώ κάτι από το μερίδιό τους. Νομίζω πως είναι ρεαλιστικό να ανέβουμε άλλες 1-2 κατηγορίες. Και μετά βλέπουμε…».

Πόσο σημαντικό είναι που ακούγεται ξανά το μπάσκετ του Πανελληνίου;
«Ήταν κρίμα αυτό που είχε γίνει... Γενικώς για τον Πανελλήνιο ως σύλλογο και ειδικώς για το μπάσκετ. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιστορικά τμήματα του συλλόγου μας και παράλληλα, μια από τις πιο ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε σταδιακά να ξεχρεώσουμε τον σύλλογο κι εν συνεχεία, να κάνουμε βήματα στο αθλητικό κομμάτι. Ταυτόχρονα, ό,τι ρεαλιστικός στόχος προκύπτει και μπορούμε να πετύχουμε, δεν θα τον αφήσουμε. Είναι σημαντικό για εμάς να κρατήσουμε ζωντανό τον Πανελλήνιο και γι’ αυτό ακριβώς, πορευόμαστε βήμα-βήμα».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην προσπάθεια του Πανελληνίου να επιστρέψει;
«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν η χθεσινή μέρα… Αν με ρωτήσεις αύριο, θα σου πω τη σημερινή. Κάθε μέρα σε αυτή τη διαδικασία είναι δύσκολη στο πλαίσιο της γενικότερης έλλειψης συμπαράστασης και στήριξης στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Διότι πλέον ο Πανελλήνιος είναι αμιγώς ερασιτεχνικό σωματείο. Το ίδιο ισχύει με το τμήμα μπάσκετ. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να κρατήσουμε όρθιο τον Πανελλήνιο. Το οφείλουμε στην ιστορία του συλλόγου, σε μια εποχή χωρίς καμία οικονομική βοήθεια από πουθενά. Ο Δήμος είναι ο μοναδικός φορέας που μάς στάθηκε μέχρι στιγμής, έχουμε μια καλή συνεργασία. Γενικώς, δεν επιχορηγούνται τα σωματεία… Όχι στη λογική του "πάρτε λεφτά και σκορπάτε"! Αλλά "δουλέψτε για να κάνετε ερασιτεχνικό αθλητισμό μετρημένα, δίχως οφειλές στο τέλος του χρόνου".

Στο πρακτικό κομμάτι, ο σύλλογος έπαθε τεράστια ζημιά με την καταστροφή της Τέντας. Όλη η δομή που φιλοξενούσε και στήριζε τα τμήματα μπάσκετ, βόλεϊ και χάντμπολ κατέρρευσε λόγω της κακοκαιρίας και δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία πρόνοια από κανέναν για να αντικατασταθεί. Το ποσό που απαιτείται είναι τεράστιο και ο σύλλογος δεν μπορεί επ’ ουδενί να το καλύψει. Κι επειδή όπως είπα και πριν, δεν πρόκειται να πω σε κανέναν "φτιάξτε το και θα δούμε πως θα σας πληρώσω". Η Τέντα ήταν ένας κλειστός χώρος, με τις δυσκολίες και τα μειονεκτήματά του… Υπήρχε όμως. Τώρα δεν υπάρχει. Το ζήτημα πλέον έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την υποχρέωσή του απέναντι στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το πώς την μεταφράζει και την υλοποιεί».

Πώς έχει η κατάσταση στον Πανελλήνιο όσον αφορά τη μεγάλη εικόνα;
«Η κατάσταση σε γενικές γραμμές είναι μέτρια. Όσον αφορά το μπάσκετ, είχαμε την ευτυχία ο αντιπρόεδρος του συλλόγου να βοηθάει το τμήμα σε πολύ μεγάλο βαθμό με προσωπικό κόστος. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να επιτευχθεί σε άλλα αθλήματα. Να βρεθεί, δηλαδή κάποιος και να πει πως θα στηρίξει κάποιο τμήμα. Γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή ακριβώς θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και οικονομικά μετρημένοι, τα υπόλοιπα τμήματα του Πανελληνίου βρίσκονται σε μια μέτρια κατάσταση. Δεν μπορούμε να κάνουμε τις κινήσεις που πρέπει σαν αθλητικό σωματείο επειδή η προτεραιότητά μας είναι να μην στοιχίζουμε στον πολίτη. Σαν Πανελλήνιος, κοιτάω να εξοφλήσω τα πάντα, με τον τρόπο που μπορώ, δίχως να πετάω λεφτά ούτε να δημιουργώ χρέη».

Στα 35 του χρόνια κι έχοντας αγωνιστεί στο παρελθόν σε υψηλότερες κατηγορίες, ο Δημήτρης Κατιάκος αποτελεί σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του Πανελληνίου, τονίζοντας με νόημα πως «μακάρι να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε και να μας θυμούνται μελλοντικά ως εκείνους που κατάφεραν να ανεβάσουν ξανά την ομάδα».

Πως πήρες την απόφαση να κατέβεις στην ΕΣΚΑ και να παίξεις μπάσκετ στον Πανελλήνιο;
«Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου είχε ήδη μπει η σκέψη να βρω κάποια δουλειά και να τη συνδυάσω με το μπάσκετ. Έπειτα ήλθε η πρόταση του Πανελληνίου. Από την πρώτη συζήτηση που κάναμε, ήμουν σίγουρος πως θα έλθω εδώ. Επομένως, ήταν πολύ απλό και εύκολο για μένα. Θα σου πω κάτι… Καθόμαστε καμιά φορά πριν από την προπόνηση και ο κύριος Γκιούσμας μάς λέει ιστορίες για τον Πανελλήνιο. Κάθομαι και τον ακούω σαν παιδάκι! Μας λέει για την Χρυσή Πεντάδα, για τον Βασίλη Γκούμα… Τι να πούμε εμείς μπροστά σε όλα αυτά; Σε αυτά που έχουν βιώσει αυτοί οι άνθρωποι; Είναι πολύ τιμητικό να παίζεις σε αυτό τον σύλλογο, να ακούς αυτά τα πράγματα, να βλέπεις ποιοι έχουν παίξει και ποιοι έχουν περάσει από την Κυψέλη…».

Τι ζητάς πλέον σε αυτή τη φάση της καριέρας σου;
«Όταν ήλθα στον Πανελλήνιο κι έκανα τις πρώτες κουβέντες με τους ανθρώπους της ομάδας, συνειδητοποίησα αμέσως πως το ζητούμενο για τον σύλλογο είναι να επιστρέψει σιγά-σιγά εκεί που πρέπει. Οι στόχοι μου, λοιπόν συμβαδίζουν με εκείνους του Πανελληνίου. Νιώθω καλά στον Πανελλήνιο, υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο και όραμα, γενικώς γίνεται μια πολύ ωραία δουλειά τα τελευταία χρόνια. Θέλω να συμμετέχω σε αυτή την προσπάθεια, όσο αντέχω».

Το γεγονός ότι ο Πανελλήνιος έχει αυτοσκοπό την άνοδο και την επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες ανεβάζει την πίεση και τον βαθμό δυσκολίας;
«Προσωπικά μιλώντας, έχω παίξει σε ομάδες που υπήρχε πίεση, επομένως την έχω συνηθίσει. Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει να ζω με την πίεση! Μου δίνει έξτρα κίνητρο αυτή η κατάσταση. Όταν όμως βρίσκεσαι σε έναν σύλλογο όπως ο Πανελλήνιος κι έχεις δίπλα σου ανθρώπους σαν τον κύριο Γκιούσμα που ζει έντονα κάθε παιχνίδι, που έρχεται σε κάθε προπόνηση και χαίρεται μαζί μας, νομίζω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση. Είναι πολύ τιμητικό να τον βλέπεις να σηκώνεται και να σε χειροκροτεί όταν βάζεις καλάθι. Επομένως, για να επανέλθω στο θέμα, πολλές φορές δημιουργώ από μόνος μου παραπάνω πίεση γιατί θέλω να πετύχω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ με αυτόν τον σύλλογο. Δεν κοιτάζω μακριά… Το ζητούμενο είναι να είμαστε μια δυνατή ομάδα και του χρόνου, προχωρώντας βήμα-βήμα».

Το συναίσθημα παίζει ρόλο σε αυτές τις καταστάσεις; Το γεγονός δηλαδή ότι παίζεις σε μια ομάδα που ξεχειλίζει από ιστορία, ρομαντισμό και αναμνήσεις…
«Ο ψυχρός επαγγελματισμός υπάρχει στις ομάδες που είναι στις πιο πάνω κατηγορίες, όπου ενδεχομένως τα πράγματα είναι λίγο πιο απρόσωπα και οι παίκτες μπορεί να μην μιλάνε μεταξύ τους. Εδώ η κατάσταση είναι πιο οικογενειακή. Νομίζω πως πάνω απ’ όλα είναι το συναίσθημα και μετά όλα τα άλλα. Είναι αυτό που είχα πει και στον κόουτς Λημναίο… "Θα παίζω για πάρτη σου! Δεν πρόκειται να σε εκθέσω ποτέ, θα κάνω ό,τι μπορώ για να πετύχουμε"! Ή ας πούμε σε ένα πρόσφατο παιχνίδι που δεν ένιωθα καλά, είδα τον συμπαίκτη μου τον Λέκκα να κάνει τρεις… βουτιές στο τρίτο δεκάλεπτο για να σώσει την μπάλα και με ενέπνευσε. Φτιάχνεσαι από αυτό! Φτιάχνεσαι από τους συμπαίκτες και τους φίλους σου»!

Τι διαφορά έχει ο Πανελλήνιος σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες που έχεις αγωνιστεί στο παρελθόν;
«Αρχικώς, είναι μια πάρα πολύ ιστορική και μεγάλη ομάδα. Σε όποιον πεις ότι παίζεις στον Πανελλήνιο, τον ξέρουν όλοι. Η κατάσταση που βιώνω εδώ μου αρέσει πολύ. Επειδή, ακριβώς η προσπάθεια στον Πανελλήνιο βγάζει υγεία σε όλα τα επίπεδα. Έχω να κάνω με ανθρώπους που έχουν όλοι τους καθαρά πρόσωπα! Από τους συμπαίκτες μου που γνώρισα στη Γ’ ΕΣΚΑ, τον προπονητή, τον κύριο Βασίλη, τον πρόεδρο… Όλους! Δεν υπάρχει τίποτα που να… αμαυρώνει όλο αυτό. Μου αρέσει που κρατάμε αυτό το προφίλ σαν ομάδα. Ότι δηλαδή μπαίνουμε στο γήπεδο, παίζουμε, κερδίζουμε και τέλος. Ούτε να τσακωνόμαστε, ούτε τίποτα… Δεν έχουμε κακούς χαρακτήρες ή κακές συμπεριφορές».

Σου αρέσει ο ρόλος που έχεις στον Πανελλήνιο;
«Μου αρέσει πολύ και είναι τιμητικό για μένα. Είμαι κομμάτι αυτής της προσπάθειας και θέλω να συνεισφέρω όπως μπορώ… Θα τελειώσω κάποια στιγμή την καριέρα μου και θα πω ότι κατάφερα να βοηθήσω τον Πανελλήνιο να επιστρέψει. Μακάρι να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Και να μας θυμούνται μελλοντικά ως εκείνους που κατάφεραν να ανεβάσουν ξανά την ομάδα»..

Σκέφτεσαι την επόμενη μέρα; Θα ασχοληθείς με την προπονητική;
«Δεν τη σκέφτομαι ακόμη. Λογικά θα ασχοληθώ αλλά δεν με απασχολεί ακόμη».

Τι χρειάζεται για να επιβιώσει μια ιστορική ομάδα στα τοπικά;
«Είναι κάτι που έχει ειπωθεί πολλές φορές από τον κόουτς Λημναίο και το πιστεύω πραγματικά, ότι δηλαδή αν κάνεις καλή προπόνηση και είσαι σοβαρός, θα έχεις μεγαλύτερη διάρκεια και σταθερότητα μέσα στη σεζόν. Βλέπαμε ομάδες που έκαναν 1-2 προπονήσεις μέσα στην εβδομάδα και… κατέρρεαν στο τρίτο δεκάλεπτο ενώ εμείς συνεχίζαμε. Θεωρώ πως αυτό είναι το πιο σημαντικό».

«Ο Πανελλήνιος να σταθεί αντάξιος του ονόματός του»

Παράλληλα με την πρώτη ομάδα, οι Έφηβοι του Πανελληνίου προβιβάστηκαν στην Α’ ΕΣΚΑ και ο προπονητής του τμήματος, Αλέξανδρος Καπετανάκης εξήγησε πως «η σύνδεση του εφηβικού με την πρώτη ομάδα τέθηκε εξ αρχής ως στόχος σε συνεργασία με τον κόουτς Λημναίο. Το ζητούμενο, λοιπόν ήταν να περάσουμε τη νοοτροπία στους Έφηβους του Πανελληνίου ότι πρέπει να δουλέψουν σκληρά, να έχουν κίνητρο και να διεκδικήσουν θέση στο ανδρικό. Αυτός, ακριβώς πρέπει να είναι ο μεγάλος στόχος. Όχι μόνο στον Πανελλήνιο αλλά σε όλες τις ομάδες. Να αναδεικνύουν, δηλαδή νέους παίκτες και να στηρίζονται σε παιδιά που προέρχονται από τα "σπλάχνα" τους. Όσον αφορά την άνοδο, δεν είχαμε κάποια πίεση από τη διοίκηση. Απλώς, προέκυψε στην πορεία.

Ήταν μια δύσκολη προσπάθεια, από την άποψη ότι είχαμε να κάνουμε με παιδιά που κουβαλούν διαφορετική νοοτροπία. Κάποια εξ αυτών ήταν πίσω αγωνιστικά, κάποια ήταν πιο μπροστά... Επομένως έπρεπε να κάνουμε το aggregation, που λέμε. Να κρατήσουμε τα θετικά, να βάλουμε στην άκρη τα αρνητικά και να στήσουμε την ομάδα. Παράλληλα, υπήρχε συνεργασία με την ανδρική ομάδα. Χαράξαμε από κοινού μια κοινή φιλοσοφία, έναν κοινό τρόπο δουλειάς και το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε. Πλέον η πίεση ενόψει της νέας σεζόν στην Α1 εφήβων ανεβαίνει. Πρέπει να χτίσουμε ένα σύνολο που θα δείξει ανταγωνιστικό πρόσωπο. Θα κάνουμε tryouts, θα δυναμώσουμε την ομάδα ώστε ο Πανελλήνιος να σταθεί αντάξιος του ονόματός του. Στο μεταξύ, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και ομάδα Νέων Ανδρών, ώστε να υπάρχει μια συνέχεια».

Το φετινό ρόστερ του Πανελληνίου

4. Κωνσταντίνος Γκόλιας
5. Παντελής Τσάτσας
6. Νάντι Ντιβάιν
7. Διονύσης Καπινιάρης
8. Νίκος Κούρτης
9. Βαγγέλης Ζαχάρος
10. Γεράσιμος Λέκκας
11. Λάμπρος Παπανίκος
12. Γιώργος Λάζος
13. Αναστάσιος Τσακαλάκης
15. Στέλιος Αρμπελιάς
16. Δημήτρης Αθανασόπουλος
17. Δημήτρης Κατιάκος
18. Νίκος Κουμουνδούρος
23. Γιώργος Κορρές

Twitter @Giannis_Stavr