Ιταλική σονάτα και Γερμανικό heavy metal
Όποτε ανταμώνουν στον αγωνιστικό χώρο, κυριαρχούν τα χαμόγελα και το καλό, πολύ καλό κλίμα μεταξύ τους. Το ίδιο θα συμβεί και στο περιθώριο του τελικού του Champions League (28/05, 22:00), έστω και αν Κάρλο Αντσελότι και Γιούργκεν Κλοπ θα μονομαχήσουν για το Άγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Ο Καρλέτο έχει γευτεί τρεις φορές το νέκταρ του, δύο με τη Μίλαν (2003 και 2007) και μια με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2014). Ο Kloppo, μέχρι τώρα, έχει σηκώσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά μόλις μια φορά, το 2019, με τη Λίβερπουλ.
Στον δρόμο για την παρθενική του επιτυχία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ο 54χρονος τώρα Γερμανός είχε ηττηθεί από τον κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερό του Ιταλό, στο πλαίσιο της φάσης ομίλων, όταν ο Αντσελότι καθόταν στον πάγκο της Νάπολι (1-0).
Οι δύο τους αντάμωσαν και πάλι στη φάση ομίλων της επόμενης σεζόν και, όπως και ένα χρόνο πριν, ο Αντσελότι νίκησε τον Κλοπ ως γηπεδούχος (2-0). Μετά το τέλος του αγώνα, όμως, ο Ιταλός αντάλλαξε μερικές κουβέντες με τον Γερμανό και τον έκανε να σκάσει ένα από τα χαρακτηριστικά του, κατάλευκα χαμόγελα.
Πως τα κατάφερε; «Του είπα: ‘Μην ανησυχείς, αν χάνεις στη Νάπολη, στο τέλος θα κατακτήσεις το Champions League’» αποκάλυψε ο Αντσελότι για μια προφητική ατάκα που δεν αποδείχθηκε τέτοια, αφού οι Κόκκινοι αποκλείστηκαν στους «16» από την Ατλέτικο Μαδρίτης, ελάχιστα 24ωρα προτού επιβληθεί το πρώτο, ολικό lockdown σε όλη την Ευρώπη λόγω του κορονοϊού.
Κλοπ: «Μου αρέσει ο Κάρλο, τον σέβομαι πάρα πολύ. Ήταν παίκτης παγκοσμίου κλάσης και είναι ένας προπονητής παγκοσμίου φήμης. Αλλά, όπως λέμε στην Γερμανία, είναι μια έξυπνη αλεπού»
Περίπου 2,5 χρόνια αργότερα, οι δύο προπονητές ανταμώνουν στο μεγαλύτερο ραντεβού σε επίπεδο συλλόγων, πάντα με τεράστιο σεβασμό ο ένας για τον άλλο, αλλά αφήνοντας στην άκρη για 90 λεπτά τα… καλοπιάσματα και τα χαμογελάκια, αφού προέχουν ο τίτλος του πρωταθλητή Ευρώπης και η δόξα που αυτός κουβαλάει
Μέχρι τώρα και σε δέκα αναμετρήσεις, ο Αντσελότι προηγείται με… βραχεία κεφαλή του Κλοπ, αφού μετράει τέσσερις νίκες έναντι τριών του Γερμανού, ενώ τρία παιχνίδια έληξαν ισόπαλα. Ο πρώτος στους πάγκους Ρεάλ, Νάπολι και Έβερτον, ο δεύτερος σε αυτούς των Μπορούσια Ντόρτμουντ και Λίβερπουλ.
Χαρακτηριστικό αυτών των δέκα αγώνων; Ότι, με εξαίρεση τις τρεις ισοπαλίες, σε κανένα από τα άλλα επτά παιχνίδια, δεν σκόραραν και οι δύο ομάδες, παρά μόνο αυτή που έπαιρνε τη νίκη. Οπότε ξέρετε: Όποιος προηγηθεί στο «Σταντ ντε Φρανς», με βάση τουλάχιστον αυτή την στατιστική παράδοση, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει προετοιμασίες για φιέστα τίτλου…
Η γλυκιά μελωδία της σονάτας
Προτού η Λίβερπουλ προσλάβει τον Κλοπ τον Οκτώβριο του 2015, είχε και τον Αντσελότι στη λίστα της. Εντέλει επέλεξε (και πολύ καλά έκανε) τον Γερμανό, παρ’ ότι δεν ήταν η πρώτη επιλογή της.
Ε και; Ούτε και ο Αντσελότι ήταν η πρώτη επιλογή του προέδρου Φλορεντίνο Πέρεθ το περασμένο καλοκαίρι για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Για την ακρίβεια, ήταν η πέμπτη κατά σειρά (!), πίσω από Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, Μαουρίσιο Ποτσετίνο, Αντόνιο Κόντε και Ραούλ. Αυτό, όμως, διόλου απασχόλησε τον Ιταλό.
Χώρισε φιλικά με την Έβερτον, άφησε το Λίβερπουλ για να επιστρέψει στη Μαδρίτη μετά από πέντε χρόνια και τώρα ανταμώνει ξανά με ομάδα από τη συγκεκριμένη πόλη, δηλώνοντας πάντα Ζαχαρωτό (φίλος της Έβερτον) και αποφασισμένος, εκτός από τους φίλους της Ρεάλ, να δώσει μια μεγάλη χαρά και σε αυτούς της προηγούμενης ομάδας του.
Πως θα επιχειρήσει να το κάνει; Ποντάροντας στην εμπειρία του από μεγάλα ραντεβού (πρώτος προπονητής με πέντε τελικούς Champions League στο ενεργητικό του), την τακτική προσέγγιση που πηγάζει πρωτίστως από την επιθετική φιλοσοφία και το 4-3-3, διαχειριζόμενος άψογα ισχυρές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες όπως ο Λούκα Μόντριτς, ο Τόνι Κρόος ή ο Καρίμ Μπενζεμά.
Όταν το 2014 δέχθηκε να αναλάβει τη Ρεάλ μετά το «τσουνάμι» (από κάθε άποψη) που ακούει στο όνομα Ζοσέ Μουρίνιο, τα ισπανικά ΜΜΕ του έδωσαν το παρατσούκλι «ειρηνοποιός», εξαιτίας της ικανότητάς του στο να διαχειρίζεται… βαριά αποδυτήρια. Δεν του αρέσει, όμως, το παρατσούκλι, γιατί θεωρεί ότι υποβιβάζει τη δουλειά του, η οποία άλλωστε λίγους μήνες αργότερα έφερε τη«Decima» (το δέκατο). Τώρα κυνηγάει τη «Decimocuarta» (το 14ο).
Ο Καρλέτο έμαθε την τακτική στις πλάτες του Αρίγκο Σάκι (4-4-2 και άγιος ο θεός), αλλά εξελίχθηκε, έδειξε εξαιρετική τακτική ευελιξία και, κυρίως, πως να παίρνει το καλύτερο δυνατό από κάθε ποδοσφαιριστή του. Και, ακόμα και αν δεν στεριώνει σε καμία ομάδα για πάνω από 2-3 χρόνια (εξαίρεση η οκταετία της Μίλαν), πάντα αφήνει το σημάδι του, τόσο στα αποδυτήρια, όσο (κυρίως) στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Αντσελότι δίδαξε τις ομάδες του να συνθέτουν ιταλικές, μελωδικές σονάτες μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, αποδεχόμενος όμως τα τελευταία χρόνια ότι πρέπει να εισάγει και αρκετές, έντονες, πιο δυναμικές νότες για να εξελίξει το παιχνίδι του(ς). Το αποτέλεσμα, προφανώς, τον δικαιώνει και τον έφερε μια ανάσα από ένα ακόμα ρεκόρ.
Αυτό του μοναδικού προπονητή με τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών/Champions League, λίγες εβδομάδες αφότου έγινε ο πρώτος τεχνικός με πρωτάθλημα και στις πέντε μεγάλες λίγκες της Ευρώπης: Αγγλία (Τσέλσι), Γαλλία (Παρί Σεν Ζερμέν), Γερμανία (Μπάγερν Μονάχου), Ισπανία (Ρεάλ Μαδρίτης) και Ιταλία (Μίλαν).
Αντσελότι: «Προπονητές όπως ο Κλοπ έχουν πάει το ποδόσφαιρο σε κάτι νέο, διαφορετικό, ειδικά οι προερχόμενοι από τη γερμανική σχολή. Υπάρχει μεγαλύτερη ένταση και πίεση, πιο προωθημένες ομάδες»
Η εξέλιξη του heavy metal
Ο Κλοπ τρέφει μεγάλο σεβασμό για όλους τους συναδέλφους του, ακόμα και αν διαφωνεί με τις ποδοσφαιρικές τους απόψεις και την προσέγγιση του παιχνιδιού, όπως συνέβαινε, για παράδειγμα, με τον Αρσέν Βενγκέρ.
«Του αρέσει να έχει την μπάλα, να παίζει ποδόσφαιρο, οι πάσες. Είναι σαν μια ορχήστρα. Αλλά είναι ένα σιωπηλό τραγούδι. Εμένα, όμως, μου αρέσει περισσότερο το heavy metal. Πάντα θέλω δυνατά τη μουσική» είχε πει για τον Αλσατό τεχνικό - θρύλο της Άρσεναλ και στα ξεκινήματα του στη Λίβερπουλ ο Γερμανός, ο οποίος χρησιμοποίησε αυτή τη μεταφορά για να εξηγήσει ότι θέλει η ομάδα του να παρουσιάσει ένα έντονο, γρήγορο και ενεργητικό ποδόσφαιρο.
Ένα συναρπαστικό παιχνίδι, με τη πίεση ψηλά (Gegenpress) με στόχο την ανάκτηση της μπάλας που θα πιάσει τον αντίπαλο εκτός θέσης και θα τον τιμωρήσει με μια μεγάλη ευκαιρία ή, ακόμα καλύτερα, με ένα γκολ, ύστερα βεβαίως από ένα ταχύτατο transition που θα τον πιάσει στον ύπνο.
Ο Κλοπ εφάρμοσε ιδανικά αυτή την τακτική προσέγγιση στους Κόκκινους, την οποία άλλωστε είχε αρχίσει να τελειοποιεί σε Μάιντς και Μπορούσια Ντόρτμουντ, προτού αποδεχθεί την πρόταση της Λίβερπουλ, έπινε αμέριμνος τον εσπρέσο του σε ένα γραφικό καφενεδάκι στο κέντρο της Λισσαβόνας.
Όταν άκουσε ότι η Έβερτον προσέλαβε τον Αντσελότι, ο Κλοπ αναφώνησε «Ω θεέ μου», περιμένοντας ότι ο Ιταλός θα έκανε πιο ισχυρή αντίπαλο την Έβερτον. Δεν έπεσε πολύ έξω, έστω και αν ο μήνας του μέλιτος του Καρλέτο με τα Ζαχαρωτά δεν κράτησε και τόσο πολύ
«Δεν μου αρέσει να νικάω με 80% κατοχή της μπάλας. Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για εμένα» είχε πει τα πρώτα του χρόνια στο Νησί, επισημαίνοντας ότι «μου αρέσει το μαχητικό ποδόσφαιρο, όχι το ήρεμο. Αυτό που στην Γερμανία αποκαλούμε «αγγλικό ματς». Μια βροχερή ημέρα, με το σκορ στο 5-5, όλοι είναι λερωμένοι στο ποδόσφαιρο και πάνε σπίτι και δεν μπορούν να παίξουν για τους από,ενους τέσσερις ημέρες».
Το πιο σημαντικό που πέτυχε στο «Άνφιλντ», βεβαίως, ήταν ότι εξέλιξε αυτή την τακτική και, μέσω αυτού, εξελίχθηκε και ο ίδιος. Η τωρινή Λίβερπουλ, πλέον, μπορεί να ξεσηκώσει τον κόσμο με τρελό, heavy metal ρυθμό αλλά, αν οι περιστάσεις του αγώνα το απαιτούν, μπορεί να αντιπαρατάξει μια γλυκιά, ενδεχομένως και λίγο αργή ροκ μπαλάντα, ψάχνοντας να τιμωρήσει αλλιώς τις αδυναμίες του εκάστοτε αντιπάλου.
Χάρη στον Κλοπ, η Λίβερπουλ πήρε το πρώτο της Champions League μετά από 14 χρόνια και το πρώτο της πρωτάθλημα ύστερα από τριάντα. Χάρη στον Κλοπ, θέλει να πιάσει τη δεύτερη στη λίστα Μίλαν στις κατακτήσεις Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, η οποία και έχει επτά.
Τα δύο τελευταία, κατά σύμπτωση (;), οι Ροσονέρι τα κατέκτησαν με τον τωρινό προπονητή της Ρεάλ, ο οποίος συνέβαλε λίγα χρόνια αργότερα και αυτός ώστε η Βασίλισσα να έχει αισίως 13 στέμματα και να ψάχνει πλέον το 14ο.
Τα χόμπι επί και μετά καραντίνας
Ο ένας δεν κρύβει τον σεβασμό και την αγάπη που τρέφει για τον άλλο. «Τον αγαπώ. Είναι πραγματικά δύσκολο για τους δυο μας, γιατί υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνουμε ότι μισούμε ο ένας τον άλλο, αλλά αυτό δεν ισχύει» ξεκαθάριζε ο Κλοπ όταν ο Αντσελότι ανέλαβε την άσπονδη συμπολίτισσα της Λίβερπουλ, την Έβερτον.
Το ότι έχουν πολύ καλή σχέση, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι βγαίνουν για μπύρες ή ένα ποτήρι κρασί τώρα που τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού έχουν ελαχιστοποιηθεί. Οι συνήθειές τους επί εποχής καραντίνας και μετά, όμως, επιβεβαιώνουν ότι σε πολλά πράγματα έχουν κοινή γραμμή πλεύσης, έστω και αν αυτή εκφράζεται διαφορετικά.
Στη διάρκεια του lockdown, ο Αντσελότι μελετούσε τις επιλογές σειρών του Netflix και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο «Casa de Papel» και τον ρόλο του «Profesor» Άλβαρο Μόρτε, αφού και ο ίδιος έμαθε να είναι καθηγητής για τους ποδοσφαιριστές του, ενώ προετοιμάζει έναν αγώνα.
Στον (λίγο) ελεύθερο χρόνο του, ο Καρλέτο λατρεύει την ποδηλατάδα και φροντίζει να κάνει υγιεινή διατροφή γιατί, παρ’ ότι του αρέσει πολύ η καλή και πλούσια κουζίνα, προσέχει τι τρώει για να μην επιβαρύνει το προβληματικό του γόνατο.
Ο Κλοπ, ο οποίος ήταν της ίδιας (τηλεοπτικής) λογικής τις ατελείωτες ώρες που περνούσε κλεισμένος στο σπίτι (αν και εκείνος προτιμούσε περισσότερο τις ταινίες), όταν και έμαθε να πλένει πιάτα και να μαγειρεύει αυγά (από ολότελα…), βρίσκει πλέον χρόνο για να παίξει την αγαπημένη του πετάνκ (άθλημα που παίζεται με βαριές μεταλλικές σφαίρες) και να τρέχει για να διατηρείται σε φόρμα, αλλά και για να… δίνει το καλό παράδειγμα στους ποδοσφαιριστές του.
@Photo credits: Getty Images/Ideal Image
