Ιστορίες μεταγραφικής τρέλας: Όταν τα δισεκατομμύρια του Μπατατούδη… χοροπηδούσαν μπροστά στα μάτια μας

Πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν μόνο την περιβόητη υπόθεση της «μεταγραφής» του Γιώργου Κούδα από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όταν παραλίγο η (ποδοσφαιρική) Ελλάδα να κοπεί στη μέση. Βορράς-Νότος.

Ο «Μεγαλέξανδρος» του ελληνικού φουτμπόλ, σε μια από τις πολλές κουβέντες, που είχα την τύχη και την ευλογία να έχουμε κάνει, μου είχε μιλήσει για άλλες δύο αποτυχημένες προσπάθειες των «ερυθρόλευκων» να τον αποκτήσουν η πρώτη το 1978 και η δεύτερη το 1980. Σε ισάριθμες περιπτώσεις ανανέωσε το συμβόλαιο του με τον ΠΑΟΚ παραμένοντας στην Τούμπα μέχρι το γκραν φινάλε της μεγάλης καριέρας του.

O αστικός μύθος ήθελε τον Γιώργο Παντελάκη, μετά το σκληρό «μπρα ντε φερ» της διετίας 1966-1968, με την πάροδο των ετών να έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον επίσημο Ολυμπιακό. Κάπως έτσι εξηγείται γιατί οι Πειραιώτες έκαναν πίσω την τελευταία στιγμή και δεν απέκτησαν ποτέ το «δέκα το καλό» του ΠΑΟΚ.

Ο αείμνηστος Σταύρος Νταϊφάς είχε φτάσει πολύ κοντά το καλοκαίρι του 1980, διάστημα στο οποίο και ο Εθνικός του Δημήτρη Καρέλλα συζήτησε με τον Κούδα για τη μεταγραφή του. Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον πρόεδρο του Ολυμπιακού και τον 34χρονο, τότε, άσο του «Δικεφάλου» έμειναν στη μέση, μετά από παρέμβαση του Γιώργου Παντελάκη, ο οποίος πήρε τηλέφωνο τον ομόλογό του και του ζήτησε να κάνει πίσω.

«Σταύρο, μην πάρεις τον Κούδα, του είπε, θέλω να χτίσω γύρω του την νέα ομάδα του ΠΑΟΚ», και όντως οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν τότε τον Κώστα Ορφανό, καταβάλλοντας ένα ποσό που άγγιξε τα 22 εκατ. δραχμές. Με τα χρήματα της μεταγραφής, ο Παντελάκης έδωσε 4 εκατομμύρια δραχμές και κράτησε τον Κούδα, που στο μεταξύ τον είχε στεφανώσει, ενώ έφερε από το Αγρίνιο στη Θεσσαλονίκη τον Χρήστο Δημόπουλο. Τα περισσότερα χρήματα εκείνης της ανανέωσης του κουμπάρου του, τα διαχειρίστηκε ο ίδιος ο Παντελάκης, προκειμένου να «ξελασπώσει» τον αρχηγό του «Δικεφάλου» από τα χρέη προς την εφορία και διάφορες εταιρείες, μετά από ένα αποτυχημένο επιχειρηματικό εγχείρημά μου με ένα σούπερ μάρκετ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Το επόμενο καλοκαίρι ο Νταϊφάς πάλι χτύπησε την πόρτα του ΠΑΟΚ. Αυτή τη φορά για τον Γιάννη Γούναρη. «Του χρόνου κλείνει 12ετία ο Γούναρης. Να τον πάρω τώρα να καρπωθεί και λεφτά ο ΠΑΟΚ. Δίνουμε 10 εκατομμύρια στην ομάδα και 3 στον ποδοσφαιριστή», λέει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Η απάντηση του Παντελάκη ήταν και πάλι αρνητική. Το ίδιο και τον Δεκέμβριο όταν ο Νταϊφάς επανήλθε. «Θα τον χάσετε ελεύθερο σε λίγους μήνες» λέει προς τον Παντελάκη, αλλά ο πρόεδρος του «Δικεφάλου» ήταν αμετακίνητος.

Τελικά το καλοκαίρι ΠΑΟΚ και Γούναρης οδηγήθηκαν στα δικαστήρια με το ΑΣΕΑΔ τρεις ημέρες πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου να στέλνει τον Γούναρη στον Ολυμπιακό. Χωρίς ο ΠΑΟΚ να πάρει μία…

Ο Σκαρτάδος ήρθε στον ΠΑΟΚ με μισθό 7.000 δραχμές!

Στο πρόσωπο του Γιώργου Σκαρτάδου ο Παντελάκης έβλεπε τον αντικαταστάτη του Γούναρη. Ο Ροδίτης ποδοσφαιριστής πρόλαβε και έπαιξε δύο χρόνια δίπλα στον Γιώργο Κούδα. Οφείλει πολλά στον «Μεγαλέξανδρο» και προς τιμή του έχει παραδεχθεί πως αν δεν ήταν ο Κούδας θα περνούσε δύσκολα το πρώτο του διάστημα στην Τούμπα, όπου βρέθηκε το καλοκαίρι του 1982.

Από… σπόντα είχε βγει νικητής ο ΠΑΟΚ στη μάχη με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Η παρουσία του μεν Γούναρη στους «ερυθρόλευκους», του δε Κυράστα στους «πράσινους» οδήγησε τον Σκαρτάδο στην αγκαλιά του «Δικεφάλου», καθώς γνώριζε ότι εκεί θα έχει πολύ περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Στην Τούμπα πήγε ξαναλέμε ως ο αντικαταστάτης του Γιάννη Γούναρη στο δεξιό άκρο της άμυνας. Δεξιός μπακ δηλαδή. Έλα, όμως, που ο Χάινς Χέερ αναγκάστηκε να τον βάλει αμυντικό χαφ, αντί του τραυματία Γιάννη Δαμανάκη, στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 4-0 στις Σέρρες, τα πήγε εξαιρετικά και δεν ξανά αγωνίστηκε ποτέ ως δεξιός μπακ!

Το κόστος της μεταγραφής του ανήλθε στα 10 εκατομμύρια δραχμές. Τα εννιά κατέληξαν στο ταμείο της Ρόδου και το ένα εκατομμύριο στην τσέπη του 22χρόνου, τότε, Γιώργου Σκαρτάδου, ο οποίος έμεινε μια δεκαετία στην Τούμπα και έγραψε τη δική του ιστορία με 341 συμμετοχές και 112 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Για την ανανέωση του συμβολαίου το 1987 πήρε 15 εκατομμύρια ευρώ κι ένα Opel Corsa δώρο από τον Χάρη Σαββίδη, ενώ τον πρώτο χρόνο στον ΠΑΟΚ είχε μηνιαίο μισθό 7.000 δραχμές συν τα πριμ αγώνων. Όμως, έγινε βασικός και αναντικατάστατος από την πρώτη χρονιά και την επόμενη ο μισθός «εκτοξεύτηκε» στις 30.000 δραχμές.

Ο «φονιάς» που έγινε… προδότης

Σαν αύριο, στις 22 Ιουνίου του 1985, ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρώτου νταμπλ της ιστορίας του, αλλά ο χαμένος τελικός από την ΑΕΛ πριν από τριάντα επτά χρόνια στιγματίστηκε για τους «ασπρόμαυρους» από μία μεταγραφική υπόθεση: Χρήστος Δημόπουλος.

Ο «Δικέφαλος» είχε, ήδη, στεφθεί πρωταθλητής, όμως το θέμα της πενταετίας του «φονιά» κυριαρχούσε στην επικαιρότητα. Μια περίοδο στην οποία και άλλοι ποδοσφαιριστές, όπως πχ. ο Γιώργος Κωστίκος, ο Νίκος Αλαβάντας, συμπλήρωναν την περίφημη οκταετία και έμεναν ελεύθεροι. Οι μέρες για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας πλησίαζαν, ο επιθετικός από την Γαστούνη Ηλείας δεν υπέγραφε την ανανέωση του, αντίθετα τρεις μέρες πριν το ματς με την ΑΕΚ απουσίασε από μια προπόνηση. Είχε ζητήσει άδεια προκειμένου να βρεθεί στην Αθήνα και να μιλήσει με τον Ολυμπιακό! Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο Θανάσης Δημόπουλος, επιβεβαίωσε τις επαφές που είχε ο αδερφός του με την «ερυθρόλευκη» πλευρά κι όπως λέγεται ήταν πολύ κοντά στο να κλείσει στους Πειραιώτες.

Ο Αυστριακός προπονητής του ΠΑΟΚ, Βάλτερ Σκότσικ, έκανε το μοιραίο λάθος λίγες μέρες πριν τον τελικό με την ΑΕΛ. Συγχωρέσε τον Δημόπουλο και τον πήρε στην αποστολή. Βλέπετε, με 12 γκολ σε 28 ματς, παρέμενε το «βαρύ πυροβολικό» των «ασπρόμαυρων» και πρώτος σκόρερ του, έστω κι αν το μυαλό του ήταν «κολλημένο» στο θέμα της μεταγραφής του.

Η διοίκηση του Πέτρου Καλαφάτη του πρόσφερε 13.000.000 δραχμές, όμως ο Δημόπουλος αξίωνε 10 εκατομμύρια δραχμές περισσότερα, ποσό αστρονομικό για την εποχή και τις τσέπες των παραγόντων του. «Δεν περίμενα τόσο μικρή προσφορά. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους» έλεγε εκείνες τις ημέρες αποκαλούμενος «φονιάς». Ο Σκότσικ είχε αντιληφθεί, παραμονές του τελικού, ότι κάποιοι από τους παίκτες του δεν είχαν 100% το μυαλό τους στον αγώνα με τη Λάρισα. «Μην ασχολείστε με τις μεταγραφές. Αφοσιωθείτε στον τελικό» τους έλεγε χαρακτηριστικά. Κάτι έβλεπε…

«Φτάσαμε στην Αθήνα, την παραμονή του τελικού, μπήκαμε στο λεωφορείο, αλλά για περισσότερη από μισή ώρα όλοι περιμέναμε να εμφανιστεί ο Χρήστος. Όλοι τον έψαχναν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, εδώ ο Δημόπουλος, εκεί ο Δημόπουλος, πουθενά… Τελικά μετά από σχεδόν 45 λεπτά αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο, όπου λίγο αργότερα μάθαμε και την εξέλιξη της εξαφάνισης του Δημόπουλου», μου είχε πει ο εκ των αρχηγών του ΠΑΟΚ, Κυριάκος Αλεξανδρίδης.

Ο Χρήστος Δημόπουλος, με τη συνοδεία του αδερφού του Γιάννη, είχε μεταβεί στα γραφεία της Μότορ Όιλ, όπου και υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό! «Ευχαριστώ τους Βαρδινογιάννηδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω μαζί με τον αδελφό μου, Θανάση», ήταν τα λόγια του, που έβαζαν τέλος στην παρουσία του στον ΠΑΟΚ και αποτέλεσαν «μαχαιριά» για τον κόσμου του, που λαχταρούσε το πρώτο νταμπλ. Αφού ολοκλήρωσε τη συμφωνία του με τους «πράσινους», επικοινώνησε με την αποστολή του ΠΑΟΚ και, πιο συγκεκριμένα, με τον Μλάντεν Φούρτουλα, θέτοντας εαυτόν στη διάθεση του Σκότσικ για τον τελικό.

Ο Αυστριακός, όμως, δεν δέχτηκε πίσω στην ομάδα τον Δημόπουλο, οποίος έστειλε στην αποστολή μια ανθοδέσμη και τις ευχές του για καλή επιτυχία...

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Θωμάς Βουλινός αναλαμβάνει για πρώτη φορά την προεδρία της ΠΑΕ. Έριξε πολλά λεφτά για μεταγραφές ο συγχωρεμένος πρόεδρος του «Δικεφάλου». Με το… καλημέρα έφερε τον Γιώργο Μητσιμπόνα στην Τούμπα.

Η κόντρα ΠΑΟΚ και Άρη για την απόκτηση του αείμνηστου αρχηγού της ΑΕΛ κυριάρχησε το καλοκαίρι του 1989. Οι μέρες περνούσαν, ο Θωμάς Βουλινός τα’ χε βρει με τον παίκτη και απέμενε το «ΟΚ» της ομάδας. Ο Άρης έκανε την «αντεπίθεση» προσφέροντας 60 εκατομμύρια δραχμές στη Λάρισα και 25 εκατομμύρια δρχ. στον πρώην αρχηγό των «βυσσινί».

Ετσι, στις 12 Ιουλίου του 1989 ο Βουλινός κάνει την τελική κίνησή του. Προσφέρει 70 εκατομμύρια δρχ. στην ΑΕΛ και άλλα 30 εκατομμύρια δρχ. στον ποδοσφαιριστή και τελικά τον φέρνει στην Τούμπα, αφού πρώτα στήθηκε μια άνευ προηγουμένου «επιχείρηση» από οπαδούς του ΠΑΟΚ.

Ξεκινώντας με πέντε έξι αυτοκίνητα από τη Θεσσαλονίκη, καμιά εικοσαριά οργανωμένοι φίλοι του «Δικεφάλου» ταξίδεψαν ως τη Λάρισα και «κατασκήνωσαν» έξω από το σπίτι του συγχωρεμένου ποδοσφαιριστή. Στόχος τους Να τον πείσουν -με όμορφο πάντα τρόπο...- να πει το «ναι». Και το πέτυχαν… Με τον τρόπο τους! Λίγο πιο μακριά, στο σπίτι του τότε προέδρου της ΑΕΛ, κ. Σίμου Παλαιοχωρλίδη, παρόντος του Θωμά Βουλινού, έκλεισε η συμφωνία.

Την επομένη ημέρα ο Μητσιμπόνας βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπέγραψε τριετές συμβόλαιο. «Πρόεδρε θα κάνουμε την Τούμπα Γουέμπλεϊ», λέει προς το Θωμά Βουλινό και καταχειροκροτείται από τους παραβρισκόμενους εντός των μικρών γραφείων της ΠΑΕ στη Λώρη Μαργαρίτη. «Καταλαβαίνω το πάθος των ΠΑΟΚτσήδων. Πάντα ήθελα να μην τους έχω αντιπάλους. Πώς να το κάνουμε; Ο κόσμος του ΠΑΟΚ με… φτιάχνει».

Το φιάσκο με τον Βασίλη Καραπιάλη

Ένα χρόνο αργότερα, το 1990, η παρουσία του Γιώργου Μητσιμπόνα στην ομάδα αποτελεί ισχυρό πόλο προκειμένου να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη το πιο μεγάλο ταλέντο του κάμπου, ο Βασίλης Καραπιάλης.

«Είχα έρθει πρώτος εγώ στον ΠΑΟΚ και σε 15 ημέρες ακολούθησε ο Γιώργος, με απόφαση του Βουλινού. Ξέρω πολύ καλά ότι θα ερχόταν και ο Καραπιάλης, είχε συμφωνήσει με τον Βουλινό και είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον συγχωρεμένο, τον είχε σαν μεγάλο αδερφό, σαν πατέρα αν θέλετε», είχε πει σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του ο Γιάννης Αλεξούδης, που επίσης είχε πάρει το δρόμο για την Τούμπα.

Μετά από ένα ματς του ΠΑΟΚ στο Βόλο και μεσολάβηση του Μητσιμπόνα, ο Θωμάς Βουλίνος πήγε στο σπίτι του Καραπιάλη και του πρότεινε 70 εκατομμύρια δραχμές για τον ντύσει στα ασπρόμαυρα. Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ είχε ένα κουσούρι. Βιαζόταν πολύ, κάπως έτσι βιάστηκε και «ανακοίνωσε» την απόκτηση του Καραπιάλη στον Τύπο της πόλης. Όμως ο Βασίλης με το μυαλό στο Ολυμπιακό αρνήθηκε και έτσι ο «Δικέφαλος του Βορρά» έκλεισε τους Αιγύπτιους αδερφούς Χασάν. Μέγα φιάσκο!

Μια ανάσα από Κωφίδη και Β. Δημητριάδη

Είναι μια εποχή, όπου ο πρόεδρος του «Δικεφάλου» έχει αποφασίσει να τινάξει την μπάγκα στον αέρα. Κάπως έτσι, έφτασε μια ανάσα από το να αποκτήσει και τον Σάββα Κωφίδη από τον Ολυμπιακό.

Στις 7 Ιουλίου του ίδιου καλοκαιριού, δήλωνε δημόσια «τα βρήκαμε σε όλα με τον Αργύρη Σαλιαρέλη, ο Κωφίδης είναι παίκτης του ΠΑΟΚ», αλλά παρά και την επιθυμία του ίδιου του ποδοσφαιριστή, που δεν τα πήγαινε και τόσο καλά με τον Μίλτο Παπαποστόλου, η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ! Κυρίως, λόγω των αντιδράσεων των ερυθρόλευκων οπαδών. Για την ιστορία, το κόστος της θα ξεπερνούσε τα 150 εκατομμύρια δραχμές.

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο ΠΑΟΚ και ο Θωμάς Βουλινός είχαν φτάσει πολύ κοντά στη μεταγραφή του Βασίλη Δημητριάδη ή τουλάχιστον προσπάθησαν να ντύσουν στα «ασπρόμαυρα» το καλοκαίρι του 1991 τον άλλοτε επιθετικό του Άρη και της ΑΕΚ.

Οι δύο «Δικέφαλοι» είχαν κοντραριστεί για την απόκτηση του 25χρονου διεθνή φορ, ο οποίος έκλεινε πενταετία στον Άρη και είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από το Χαριλάου. Όταν τέθηκε το δίλλημα ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ, στην Αλκμήνης η απόφαση πάρθηκε με χαρακτηριστική ευκολία μιας και οι «κιτρινόμαυροι» δεν ήθελαν να δουν ένα δικό τους παιδί να καταλήγει στους συμπολίτες.

«Η μεταγραφή αυτή θα μας κόστιζε 140 εκ. δρχ., αλλά ο Άρης προτίμησε να δώσει τον παίκτη με λιγότερα χρήματα στην ΑΕΚ» δήλωνε ο Βουλινός. Έτσι πήγε στράφι η επίσκεψη αντιπροσωπείας των οπαδών του ΠΑΟΚ στο σπίτι του Δημητριάδη στην Ηλιούπολη, σε μια προσπάθεια να τον πείσουν να υπογράψει στην ομάδα τους.

Αν μια μεταγραφή «σημάδεψε» τη δεκαετία του ’90 τον ΠΑΟΚ, αυτή δεν ήταν ούτε οι αδερφοί Χασάν, ούτε ο Μητσιμπόνας, ούτε ο Ζαγοράκης, αλλά ο Ζήσης Βρύζας.

Το ημερολόγιο έδειχνε «Πέμπτη 30 Μαΐου 1996» όταν ο Γιώργος Μπατατούδης, που ακόμη δεν είχε αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έκανε το «κόλπο γκρόσο» αφήνοντας στα «κρύα του λουτρού» τους μεγάλους της Αθήνας. Ο «Μπάτμαν» έκανε «δώρο» τον 22χρονο, τότε, Έλληνα επιθετικό στον κόσμου του «Δικεφάλου», αφού πρώτα συμφώνησε σ’ όλα με τον Χρήστο Πανόπουλο και κάλεσε στην Αθήνα για τις υπογραφές και τις φωτογραφίες τον Ζήση Βρύζα, ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα εκείνης της περιόδου στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το «δώρο» του Μπατατούδη στο «Δικέφαλο» ήταν λιγάκι ακριβούτσικο, αλλά ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία «λεφτά υπήρχαν…». Ο Εβρίτης παράγοντας κατέβαλλε «ζεστά - ζεστά» 450.000.000 δραχμές στην Ξάνθη και στον ποδοσφαιριστή πάνω από 75 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για πενταετές συμβόλαιο.

Οι υπογραφές «έπεσαν» στα γραφεία της ΒΙΑΜΑΡ στην Αθήνα, εκεί όπου βρέθηκαν Μπατατούδης και Καλύβας. Κάποια στιγμή ο Μπατατούδης αποχώρησε και όλοι κατάλαβαν ότι η μεταγραφή είχε τελειώσει. «Ευχαριστούμε την Ξάνθη και τον κ. Πανόπουλο, που αποδέχθηκαν την πρόταση μας αν και είχαν καλύτερες προσφορές. Από σήμερα η Ξάνθη είναι αδερφό σωματείο με τον ΠΑΟΚ», δηλώνει αποχωρώντας από τα γραφεία ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ, Γιώργος Καλύβας.

Οι ΠΑΟΚτσήδες τρελαίνονται και… βουλιάζουν το αεροδρόμιο της Μίκρας στην υποδοχή του Βρύζα, ο οποίος απορημένος κοιτάζει αμίλητος τις αντιδράσεις του κόσμου στο αεροδρόμιο, αλλά και στην Τούμπα, όπου είχε στηθεί πάρτι!

«Τρελάθηκα με το λαό του ΠΑΟΚ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα για έναν ποδοσφαιριστή», δηλώνει ο Βρύζας και ντύνεται στα «ασπρόμαυρα» καθιστώντας τότε τη μεταγραφή του ως την ακριβότερη στην ιστορία του «Δικεφάλου».

Το διπλό σήριαλ με τον Λάκη και το «πάρε-δώσε» του Βενετίδη

Ένα χρόνο αργότερα, το καλοκαιρινό σίριαλ του 1997 είχε πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λάκη και στιγματίστηκε από μια απόφαση που πήρε ο αδικοχαμένος Παναγιώτης Κατσούρης. Η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά αν είχε πει «ναι», τότε, στην απαίτηση του Πανηλειακού να τον συμπεριλάβει στα έμψυχα ανταλλάγματα της μεταγραφής του Λάκη στον ΠΑΟΚ.

Ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος του Πανηλειακού, Σάκης Σταυρόπουλος, είχε βγάλει τον νεαρό ταλαντούχο παίκτη σε πλειστηριασμό, περιμένοντας και προσφορά από τον Ολυμπιακό. Όταν, όμως, οι Πειραιώτες απέκτησαν για τη θέση του δεξιού μπακ τον Μαυρογενίδη, ο ΠΑΟΚ έμεινε να «παίζει» μόνος. Κάποια στιγμή βρέθηκε η χρυσή τομή στα 150 εκ. δραχμές, όμως η ομάδα του Πύργου ζητούσε και έμψυχα ανταλλάγματα, απαιτώντας την απόκτηση των Κατσούρη και Χατζηζήση ως ελεύθερους.

Ο πεισματάρης και εγωιστής Παναγιώτης είπε «όχι» στο δανεισμό του, κάτι που το επανέλαβε και το χειμώνα του 1998, όταν ο Γιώργος Μπατατούδης έφτασε για δεύτερη φορά μια ανάσα από την συμφωνία με τον Πανηλειακό για την απόκτηση του Βασίλη Λάκη. Δεν ήθελε με τίποτα να φύγει ως ένα από αντάλλαγμα και η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ.

Ο Μπατατούδης συνεχίζει να κάνει φανταχτερές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, με τον ΠΑΟΚ να παίζει δυνατά το καλοκαίρι του 1999 και να φέρνει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στην Τούμπα.

Το ασπρόμαυρο «στρατηγείο» είχε στηθεί στα γραφεία της κατασκευαστικής εταιρείας «ΕΡΓΑΣ» στην Αθήνα, όπου πρώτος πέρασε τις πόρτες, ο Στέλιος Βενετίδης, στις 3 Ιουνίου υπογράφοντας πενταετές συμβόλαιο με τον «Δικέφαλο», αφού πρώτα ξεπεράστηκε ένα πρόβλημα με τον μάνατζερ του, Αγγελο Τραυλό, και ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ είχε συμφωνήσει με τον Πανόπουλο και την Ξάνθη στο ποσό των 300 εκατομμυρίων δραχμών.

Ο Βενετίδης υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο αντί 200.000.000 δρχ. και τρία χρόνια αργότερα θα πωληθεί αντί 3,3 εκατ. ευρώ (1,1 δις. δραχμές) στον Ολυμπιακό στην πιο έξυπνη και αποδοτικότερη μεταγραφική κίνηση από πλευράς Μπατατούδη.

Όμως, το βράδυ της 19ης Ιουλίου του 2001 έχει μείνει στην ιστορία για τους βανδαλισμούς των γραφείων της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στην Τούμπα από περίπου 500 οργισμένους οπαδούς, που ήταν αντίθετοι στην πώληση του Βενετίδη στον Ολυμπιακό.

«Αυτό, αυτό είναι σωστό. Πουλήστε και το Κύπελλο στον Ολυμπιακό» ήταν ένα από τα συνθήματα των οπαδών, ενώ την ίδια ώρα αστυνομικές δυνάμεις φυλούσαν τα γραφεία της εταιρείας ψηφιακής τεχνολογίας του Γιώργου Μπατατούδη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Μαζί με τον Στέλιο Βενετίδη είχε φτάσει στην Τούμπα κι ο Γιώργος Γεωργιάδης, μια μεταγραφική υπόθεση με πολύ έντονο παρασκήνιο, που διαβάσατε αναλυτικά στην συνέντευξη του «Γου Χου» στο Gazzetta παραμονές του φετινού τελικού. Πάνω κάτω την ίδια εποχή έρχεται στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Φρούσος τον οποίο… κυνηγούσε ο ΠΑΟΚ, ήδη, από το καλοκαίρι του 1997, ενώ αρκετό παρασκήνιο, πολλές ώρες διαπραγματεύσεων είχαν και οι μεταγραφές των Π. Κωνσταντινίδη και Κατσαμπή.

Ο Γιώργος Μπατατούδης με το που έγινε αφεντικό στην Τούμπα επιχείρησε να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με ομάδες του εξωτερικού. Ο δικηγόρος Αλέξης Κρυσταλλίδης είχε αναλάβει νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ, όμως ανήκε στον σκληρό πυρήνα των ανθρώπων της εμπιστοσύνης του προέδρου και δεν περιορίστηκε μόνο στα νομικά καθήκοντα.

Στο διάστημα της παντοκρατορίας του Μπατατούδη, πολύ πριν αρχίσει να τον παίρνει η κάτω βόλτα, ο Κρυσταλλίδης προχώρησε και έκλεισε πολλά deal αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων.

Το Μάρτιο του 1999 στα δημοσιογραφικά γραφεία, Θεσσαλονίκης και Αθήνας, σήμανε συναγερμός όταν κυκλοφόρησε η είδηση περί άφιξης του Λουτσιάνο Μότζι στην ελληνική πρωτεύουσα για ραντεβού με τον ΠΑΟΚ! Ο Μπατατούδης είχε βρει κώδικα επικοινωνίας με τον πανίσχυρο, τότε, Ιταλό παράγοντα της Γιουβέντους, που μια δεκαετία αργότερα κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο χώρο του ποδοσφαίρου, το Calciopolis.

Λίγους μήνες αργότερα, στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων της Θεσσαλονίκης, επιστρέφουν οι «ξύλινοι» τίτλοι, κυρίως των «ΣΠΟΡ του Βορρά», προς χάρη της «μεγάλης κυρίας» του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ έχει πάει, δια του Αλέξη Κρυσταλλίδη, στο Τορίνο για να διαπραγματευτεί και να φέρει στη Θεσσαλονίκη, όχι έναν αλλά δύο παίκτες της «Γιούβε», τον Μαρσέλο Ζαλαγιέτα και τον Ντάνιελ Φονσέκα, τον πρώτο ως δανεικό και τον δεύτερο προσφέροντας 1,8 δισ. δραχμές, για την αγορά του. Το τι γράφτηκε εκείνη την εποχή στον Τύπο δε λέγεται. Τελικά, κανένας από τους δύο Ουρουγουανούς δεν εμφανίστηκε στην Τούμπα και η υπόθεση χαρακτηρίστηκε φιάσκο για τον «Δικέφαλο» και τον μεγαλομέτοχό του.

Εκείνο το καλοκαίρι ο Ζαλαγιέτα δόθηκε δανεικός στη Σεβίλλη, επέστρεψε και αγωνίστηκε στο Καμπιονάτο με τη «Μεγάλη Κυρία» (αργότερα πήγε σε Νάπολι και Μπολόνια), αλλά σχεδόν κάθε μεταγραφική περίοδο και μέχρι να γυρίσει στην Ουρουγουάη για να κλείσει την καριέρα του στην Πενιαρόλ, το όνομά του ακουγόταν για τον ΠΑΟΚ.

Δανεικός με κόστος 750 εκατομμυρίων δραχμών!

Η μεταγραφή του Μίλτον Ομάρ Γκαρσία Νούνιες από τις Ονδούρες σήκωσε πολύ συζήτηση. Επισήμως, η ΠΑΕ «χρέωσε», τον δανεικό από τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο, Νούνιες, στα κιτάπια της μ’ ένα ποσό πάνω απ’ τα 750 εκατομμύρια δραχμές! Βλέπετε, έπαιζε ρόλο η ισοτιμία δραχμής – δολαρίου.

Ο Στράτος Γιδόπουλος, κουμάντο στα διοικητικά του ΠΑΟΚ τότε, είχε ταξιδέψει στην πατρίδα Ουρουγουάη, για να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις και να πάρει στα χέρια του τη «μπλε κάρτα» του 25χρονου, τότε, ποδοσφαιριστή, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στην Ελλάδα με δελτίο ερασιτέχνη, προκειμένου να έχει δικαίωμα συμμετοχής μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν. Κι αυτή η πρεμούρα των διοικούντων έδειχνε ότι κάτι… κρύβεται πίσω από τον δανεικό Νούνιες, όπως πολύ μεγάλο παρασκήνιο και αρκετές… διαδρομές είχε η μεταγραφή του Αδόλφο Βαλένσια.

Τελικά, ο Νούνιες πουλήθηκε στη Σάντερλαντ με τα ίδια πάνω-κάτω χρήματα που αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ, αφού πρώτα ο Μπατατούδης βρήκε τα χρήματα, εξόφλησε τη Νασιονάλ, που την είχε αφήσει απλήρωτη, προκειμένου να μπορέσει να εισπράξει τα λεφτά από την Σάντερλαντ.

Ο Σέρβος Μπράτιτς με το διπλό τιμολόγιο αγοράς!

Το χειμώνα του 2000 ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωνε μια από τις πιο δαπανηρές μεταγραφές του 24χρονου Βίντακ Μπράτιτς από τη σερβική Βοϊβοντίνα.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε πείσει τον εαυτό του και τον Γιώργο Μπατατούδη πως στο πρόσωπο του Σέρβου είχε βρει το νέο Σαμπανάζοβιτς, αλλά στην πράξη, στο χορτάρι, τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ διαφορετικά.

Αρχικά είχε κυκλοφορήσει η είδηση, ότι αποκτήθηκε ως ελεύθερος, μετά από προσφυγή που είχε καταθέσει όπως κι άλλοι 15 ποδοσφαιριστές της Βοϊβοντίνα, αλλά τελικά λίγο αργότερα έγινε γνωστό πως ο ΠΑΟΚ συμφώνησε να πληρώσει περισσότερα από 700 εκατομμύρια δραχμές στην πρώην ομάδα του.

Το ένα τιμολόγιο για τη μεταγραφή-πώληση ήταν ύψους 510 εκατομμυρίων (αντιστοιχία τότε μάρκου και δραχμής) και το άλλο για το οποίο ερευνήθηκε η γνησιότητα του τιμολογίου, που εξέδωσε η ομάδα του γύρω στα 200 εκατομμύρια.

Το κορυφαίο της υπόθεσης δεν ήταν το διπλό τιμολόγιο, αλλά ο «ειδικός όρος», κάτι σαν ρήτρα, που είχε πετύχει η τότε διοίκηση του «Δικεφάλου» να μπει στο τετραετές συμβόλαιο του Σέρβου. Τι ανέφερε αυτός ο ειδικός όρος; «Σε περίπτωση που ο Μπράτιτς έπαιρνε μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού, εντός της τετραετίας, ο ΠΑΟΚ θα εισέπραττε γκαραντί το ποσό των 15 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων»!

Ο ΠΑΟΚ International και το 1 δις για Οκκά-Εγκωμίτη!

Ο «Δικέφαλος» ζούσε τις τελευταίες μέρες από τη «χρυσή εποχή» του Μπατατούδη. Μια εποχή με πολλές συγκινήσεις στον κόσμο και στους ρεπόρτερ, που έβλεπαν τα εκατομμύρια να… χοροπηδούν μπροστά τους. Ο «Μπάτμαν» στο κομμάτι της ενασχόλησης του με τον αθλητισμό, αφήνοντας στην άκρη τα πολιτικά τερτίπια εκείνης της περιόδου (sic) και το κομμάτι των κατασκευών, καταστράφηκε κυριολεκτικά από την εμπλοκή του στο μπάσκετ, ωστόσο ζούσε σ’ έναν δικό του κόσμο. Έφτασε ο αθεόφοβος να ονειρεύεται έναν ΠΑΟΚ International (ομάδα που θα έδινε αγώνες στην Ευρώπη ως… περιοδεύων θίασος) σε μια προσπάθεια να μπορέσει να βολέψει τους χρυσοπληρωμένους παικταράδες, που ήθελε να φέρει στην ομάδα.

Από το Μάρτιο του 2000 κοιτούσε τις περιπτώσεις των Οκκά-Εγκωμίτη. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τους είχε βάλει στο μάτι απ’ την εποχή που είχε παίξει ο Ολυμπιακός με την Ανόρθωση, έστειλε στην Κύπρο τον στενό του συνεργάτη, Μελέτη Περσία, για να τους παρακολουθήσει από κοντά και ένα μήνα αργότερα ολοκληρωνόταν το «deal».

Τη μέρα που ο μπασκετικός Παναθηναϊκός ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης στο νεότευκτο «Παλατάκι» του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, ο Μπατατούδης ολοκλήρωνε στην Αθήνα ένα τρελό «deal» με την Ανόρθωση για τον Γιαννάκη Οκκά και τον Γιώτη Εγκωμίτη. Η «Κυρία» του κυπριακού ποδοσφαίρου «ζεστάθηκε» με το αστρονομικό ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δραχμών (3 εκατομμύρια δολάρια για την ακρίβεια) για την «2 σε 1» παραχώρηση των ποδοσφαιριστών της.

Λέγεται πως ο Μπατατούδης είχε συμφωνήσει με τον τότε πρόεδρος της Ανόρθωσης, Κίκη Κωνσταντίνου, για συνεργασία και παροχή συνδρομητών στο επίπεδο της ψηφιακής πλατφόρμας της Intersat, που είχε στήσει ο πρόεδρος του «Δικεφάλου». Απίστευτα κι όμως αληθινά…

Η «Dream Team», ο Καμπς και άλλες ιστορίες

Ο «Μπάτμαν» συνέχισε να σκορπά δεκάδες εκατομμύρια για μεταγραφές, ελάχιστους μήνες πριν αρχίσουν να… σκάνε τα κανόνια. τη μία προσφυγή να διαδέχεται την άλλη και τα εξώδικα να καταφθάνουν σωρηδόν στα γραφεία της Τούμπας. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς έφερε στην Ελλάδα το «δεκάρι» της Βελέζ Σάρσφιλντ, Αλεχάντρο Πατρίσιο Καμπς, μια από τις ακριβότερες μεταγραφές στην ιστορία του συλλόγου, με το συνολικό ποσό να ξεπερνά τις 800.000.000 δραχμές και για να είμαστε πιο ακριβείς κόστισε 2 εκατομμύρια δολάρια, καθώς η ομάδα του πληρώθηκε σε αμερικανικά δολάρια και όχι σε δραχμούλες…

Ο Αργεντινός μέσος έφτασε στις 21 Ιουλίου του 2000 στην Ελλάδα και κατά την προσφιλή τακτική του Μπατατούδη, συμφώνησε την επομένη, Σάββατο γαρ, μετά από διαπραγματεύσεις στην Αθήνα. Εκεί, πήγε απόλυτα ενημερωμένος για το τι εστί ΠΑΟΚ. Φρόντισαν γι’ αυτό ο Χουάν Ρότσα, ο Μπορέλι και ο Ζιοβάνι, οι οποίοι του είχαν αναλύσει τα πάντα για την Ελλάδα.

Ο ιδιοκτήτης του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ ζούσε την περίοδο των «παχιών αγελάδων», μόλις είχε αναλάβει και τα ηνία της μπασκετικής ομάδας, γι’ αυτό και η επίσημη παρουσίασή του Καμπς στη Θεσσαλονίκη, έγινε στα πλαίσια του «Ενιαίου ΠΑΟΚ» μαζί με του Άγγελου Κορωνίου, ο οποίος αποτελούσε ένα από τα κομμάτια της περίφημης «Dream Team» μαζί με Σιγάλα, Λιαδέλλη, Κολντεμπέλα και τα άλλα παιδιά, η οποία σύντομα αποδείχθηκε μια… φούσκα και διαλύθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο.

Να φανταστεί κανείς, ότι ο Παναγιώτης Λιαδέλλης υπέγραψε στις 2 Ιουνίου του 2000 για τρία συν ένα χρόνο στον ΠΑΟΚ αντί 1 δισεκατομμυρίου δραχμών!!! Ακολούθησε ο τότε αρχηγός της εθνικής ομάδας, με 800 εκατομμύρια δραχμές, ενώ ο Γιάννης Γιαννούλης είχε ανανεώσει για τρία χρόνια αντί 850.000.000 δρχ.! Λεφτά να φαν’ κι κότες…

Οι ημέρες δόξας και μεγαλείου του «Μπάτμαν», όπως ήταν φυσικό, άρχισαν να σβήνουν γρήγορα, εξ ου και η αδυναμία πληρωμής της Βελέζ. Στις αρχές Δεκεμβρίου οι Αργεντινοί στέλνουν τελεσίγραφο στον Καμπς: «Γύρνα πίσω σε δέκα μέρες γιατί δεν μας πλήρωσε ο ΠΑΟΚ». Ένα δεκαήμερο αργότερα, ενώ είχαν ξεκινήσει οι φήμες για ομαδικές προσφυγές και τον Ολυμπιακό να κινείται για την απόκτηση του Ομάρ Τετράτζε, ο Μπατατούδης άρχισε… παζάρια, με τον απεσταλμένο της Βελέζ στην Ελλάδα, ζητώντας η αποπληρωμή των 2 εκατ. δολαρίων να γίνει σε βάθος διετίας!

Μιας και αναφερθήκαμε στον… Όμηρο Ιωσηφίδη ή αν προτιμάτε τον Ομάρ Τετράτζε, ας θυμηθούμε τι έγινε με τον ελληνικής καταγωγής Γεωργιανό άσο που ήρθε από τη Ρόμα, μετά από δύο τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες απόκτησής του. Αρχικά, ο Όλεγκ Μπλαχίν προσπάθησε να πάρει τον ταλαντούχο αμυντικό στον Ολυμπιακό και στη συνέχεια στον ΠΑΟΚ, ενώ το 1996 είχε μπει στο στόχαστρο και του Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Μέσα Σεπτεμβρίου του 1999, ο «Δικέφαλος» ταξίδεψε στην Τιφλίδα για να αντιμετωπίσει τη Λοκομοτίβ στα πλαίσια του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η πρωτεύουσα της Γεωργίας, που δεν είχε κλείσει ακόμη ούτε δεκαετία από την ανεξαρτησία της, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, είχε αρχίσει να προσπαθεί να εκσυγχρονιστεί, να ξεχάσει το παρελθόν της. Στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας, με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο της ελληνικής ομάδας, τα μέλη της έπεσαν πάνω στον Τετράτζε που μαζί με την οικογένειά του περίμενε τον ΠΑΟΚ.

Ήταν μια περίοδος κατά την οποία ανάρρωνε από τον σοβαρό τραυματισμό στους χιαστούς, ο λόγος που με τη Ρόμα πραγματοποίησε μόλις 15 εμφανίσεις, ωστόσο όταν ήρθε στη χώρα μας αναγεννήθηκε» ποδοσφαιρικά, έφτασε μάλιστα να κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδας το 2001.

«Όλοι έλεγαν στον πρόεδρο ότι ακόμη είμαι τραυματίας και άδικα με παίρνει στον ΠΑΟΚ, αλλά εκείνος πήρε το ρίσκο», είχε πει σε μια συνέντευξη του ο Τετράτζε, όμως ο Μπατατούδης πήρε το ρίσκο και για τους δικούς του λόγους, τον έφερε στην Τούμπα. Με τον ΠΑΟΚ υπέγραψε συμβόλαιο 1+2 ετών με αντίτιμο περισσότερα από 500 εκατομμύρια δραχμές, ενώ κάποια στιγμή άνοιξε στη Θεσσαλονίκη ένα από τα πρώτα καφέ με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κάτι σαν τα internet καφέ της σημερινής εποχής.

Το «διαζύγιο» του με τον «Δικέφαλο» ήρθε με την… υπογραφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Στις 27 Νοεμβρίου 2001, μετά από ένα παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Ξάνθη, ο Βόσνιος προπονητής προανήγγειλε τη λύση του συμβολαίου τού Τετράτζε, που ολοκληρώθηκε στις 15 Δεκεμβρίου.

Νωρίτερα σε συνάντηση ανάμεσα στον ιδιοκτήτη και τον εκπρόσωπό του, ο Μπατατούδης είχε παραδεχθεί ότι ήταν λάθος του που δεν άφησε τον Τετράτζε να φύγει το καλοκαίρι, όταν είχε φθάσει πρόταση στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ από τη Σπάρτακ Μόσχας για να τον αποκτήσει, προσφέροντας δύο εκατομμύρια δολάρια.

Σ’ εκείνη την συνάντηση ο κ. Μπατατούδης είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ο Μπάγιεβιτς ήταν αυτός που φρέναρε την υπογραφή τού τριετούς συμβολαίου που είχε υποσχεθεί ότι θα έκανε ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ στον Τετράτζε το καλοκαίρι, προκειμένου ο τελευταίος να μην κάνει προσφυγή για να μείνει ελεύθερος.

Ο Μπατατούδης έκανε κι άλλα λάθη, κυρίως, στο κομμάτι των μεταγραφών, καθώς ήταν αγύριστο κεφάλι και δεν άκουγε κανέναν μπροστά στα «θέλω» του να εντυπωσιάσει την ελληνική ποδοσφαιρική σκηνή. Ας μην μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε το τι έγινε με τη μεταγραφή του Αδόλφο Βαλένσια, το «τρένο» χρυσοπληρώθηκε δίχως να προσφέρει παρά ελάχιστα στην ομάδα, τουλάχιστον ο Κολομβιανός επιθετικός «ντύθηκε» στα «ασπρόμαυρα» την ημέρα που ο «Δικέφαλος» κατακτούσε τον τελευταίο τίτλο στο μπάσκετ, κερδίζοντας το κύπελλο Ελλάδας στο φάιναλ φορ του ΣΕΦ, όχι σαν τον Διονύση Χιώτη.

Πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 2000 λίγο πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ, μετά από μια καλή σεζόν με την Προοδευτική, όταν ο ΠΑΟΚ επιχείρησε για πρώτη φορά (ακολούθησε άλλη μια προσπάθεια το 2013) να τον αποκτήσει, τα χρήματα της προκαταβολής δόθηκαν κανονικά, αλλά ο Έλληνας τερματοφύλακας δεν ήρθε ποτέ στην Τούμπα!

Κάπου εδώ να βάλουμε ένα τέλος στις ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Μπατατούδη και να πάμε στο καλοκαίρι του 2004 όταν επί προεδρίας Γιάννη Γούμενου παίχτηκε το σίριαλ «μεταγραφή Λυμπερόπουλου», που ολοκληρώθηκε χωρίς αίσιο τέλος.

Ο ΠΑΟΚ προετοιμάζονταν για τη μεγάλη πρόκληση της συμμετοχής στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ (είχε μπροστά του μόνο έναν αντίπαλο, τη Μακάμπι, για να προκριθεί στους ομίλους) και επιδίωξε την απόκτηση του Μεσσήνιου επιθετικού.

Βέβαια, η βασική προϋπόθεση ήταν ο Λυμπερόπουλος να μείνει ελεύθερος από την ΑΕΚ, που εκείνη την εποχή προσπαθούσε να συμμαζέψει τα οικονομικά της. Και εφόσον αυτή δεν τηρήθηκε, ήταν αδύνατη η μετακίνηση του διεθνή κυνηγού.