Ο Κόνραντ Ντε λα Φουέντε ψάχνει την (ολική) έκρηξη στον Ολυμπιακό
Οι Βρετανοί, ως γνωστόν, είναι λάτρεις της υπερβολής. Και τα ταμπλόιντ το επιβεβαιώνουν με τα πρωτοσέλιδα και τους τίτλους τους, σχεδόν καθημερινά και σε όλα τα ρεπορτάζ τους. «Ξεχάστε τον Κρίστιαν Πούλισικ, αυτό το αστεράκι της Μπαρτσελόνα μπορεί να είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες» ανέφερε, τον Σεπτέμβριο του 2018, η εφημερίδα «Sun», όταν ο Κόνραντ Ντε λα Φουέντε έκανε το πρώτο του μεγάλο «μπαμ» στα τμήματα υποδομής των Μπλαουγκράνα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Πούλισικ έχει καθιερωθεί στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ, εντυπωσίασε στη Μπορούσια Ντόρτμουντ και πήρε μεταγραφή 60 εκατομμυρίων ευρώ στην Τσέλσι, όπου αρχικά εδραιώθηκε ως βασικός και έκανε μερικές καταπληκτικές εμφανίσεις, αν και εσχάτως δεν χαίρει της ίδιας εμπιστοσύνης του προπονητή Τόμας Τούχελ.
Ο Κόνραντ, στο ίδιο διάστημα, έφτασε έως την πρώτη ομάδα της Μπάρτσα, όπου όμως πρόλαβε να καταγράψει ελάχιστες συμμετοχές (τρεις επίσημες), αφού ο Ρόναλντ Κούμαν δεν του έδειξε την απαιτούμενη εμπιστοσύνη. Βρήκε χώρο (μεγαλύτερης) δράσης στη Μαρσέιγ, «έπαθε πλάκα» (όπως είπε) με τις προπονήσεις του Χόρχε Σαμπαόλι, αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο τον προσγείωσε απότομα και του έκοψε την φόρα.
Ο Αμερικανός εξτρέμ έρχεται στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό ως δανεικός από τον… Ολυμπιακό της Γαλλίας (Ολιμπίκ), με πολλά και διαφορετικά κίνητρα: Για να ξεδιπλώσει το ταλέντο που δεδομένα έχει, να σταθεροποιήσει την απόδοσή του, να κερδίσει την επιστροφή του στη Μαρσέιγ με το σπαθί του και, γιατί όχι, να… υπενθυμίσει στον ομοσπονδιακό προπονητή των ΗΠΑ, Γκρεγκ Μπερχάλτερ, ότι αυτός τον έκανε διεθνή και πως, ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, πάντα είναι χρήσιμη ως εναλλακτική λύση ένας εξτρέμ με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, ταχύτητα και εκρηκτικότητα.
Και ένας ποδοσφαιριστής που, κυρίως, δεν είναι Αμερικανάκι (με την αρνητική έννοια που έχουμε δώσει στην Ελλάδα στην συγκεκριμένη έκφραση), αλλά ένας ποδοσφαιριστής με υγιές οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, ο οποίος επέλεξε μόνος του να φύγει από τη «ζεστασιά» της Μπαρτσελόνα και να αναζητήσει αλλού την τύχη του, αλλά και μια καριέρα ανάλογη των τεχνικών και σωματικών του προσόντων…
«Μπορώ να παίξω και στα δύο άκρα, είμαι γρήγορος, ντριμπλάρω καλά, είμαι καλός στο ένας εναντίον ενός και είμαι γκολτζής» είχε περιγράψει εαυτόν σε συνέντευξή του στη «Guardian» χωρίς, πιστέψτε το, να είναι υπερβολικός για τα προσόντα του. Αυτογνωσία, άλλωστε, διαθέτει μπόλικη, όπως κάνει όταν παραδέχεται ότι έχει χαμηλές επιδόσεις στο Fortnite, του οποίου υπήρξε φανατικός παίκτης για αρκετά χρόνια.
Ως ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα δεν είχε προλάβει να ρίξει καμία… παρτίδα με τον Ουσμάν Ντεμπελέ (ο Γάλλος μάλλον αποφάσισε στο μεταξύ να σοβαρευτεί εντελώς…), αλλά το έκανε με τον Ανσού Φατί, το μεγαλύτερο ταλέντο της Μασία τα τελευταία χρόνια, αλλά τρομερά άτυχος. Σημείο αναφοράς για τον Κόνραντ, ο οποίος δεν αποκλείει στο μέλλον να επιστρέψει στους Μπλαουγκράνα. Αν τα καταφέρει, θα σημαίνει ότι έχει κάνει πολύ καλά την δουλειά του…
Με μάνατζερ τον… Μέσι
Το 1994, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες φιλοξένησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο, το πρώτο (και τραυματικό) στην ιστορία της εθνικής Ελλάδας, οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι, όταν η μπαλα περνούσε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, οι Αμερικανοί πανηγύριζαν, γιατί νόμιζαν ότι σημειώθηκε... touchdown (από το φούτμπολ, για τους μη γνωρίζοντες).
Ο Κόνραντ Ντε λα Φουέντε, ο οποίος γεννήθηκε επτά χρόνια αργότερα στο Μαϊάμι, ήξερε από πολύ μικρός ότι ήθελε να ασχοληθεί με ένα άθλημα που στην χώρα του βρίσκεται (και πιθανότατα αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ) στην σκιά του φούτμπολ, του μπέιζμπολ, του χόκεϊ και του μπάσκετ.
Η μητέρα του, λάτρης του ποδοσφαίρου, της Βραζιλίας και του Ροναλντίνιο, είδε στον δρόμο μια διαφήμιση για ένα τουρνουά ποδοσφαίρου σάλας για μικρά παιδιά και έκρινε ότι έπρεπε να στείλει εκεί τον κανακάρη της, παρ’ ότι ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Και, όπως αποδείχθηκε, είχε πολύ καλό μάτι.
Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, όταν ο πατέρας του δέχθηκε πρόταση για να πιάσει δουλειά στο προξενείο της Αϊτής στην Ισπανία, η οικογένεια δεν το σκέφτηκε καθόλου, παρ’ ότι κανένας στο σόι δεν μιλούσε την γλώσσα. Θα συνδύαζε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, αφού ο μικρός της οικογένειας έδειχνε πως έχει σπουδαίο ταλέντο με την (ασπρόμαυρη) μπάλα στα πόδια.
Στη Βαρκελώνη, ο «Ραντ», όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά, ξεκίνησε σε γήπεδο με συνθετικό χορτάρι με τη Tecnofubol και τη Damm. Και, στη συνέχεια, μεταπήδησε στη Μπαρτσελόνα, ανεβαίνοντας σταθερά και κλιμακωτά τις βαθμίδες. Το 2015, όμως, κινδύνευσε να μείνει στον… αέρα, όταν ο σύλλογος τιμωρήθηκε από τη FIFA και υποχρεώθηκε να ξεφορτωθεί όλους τους ανήλικους, μη Ισπανούς ποδοσφαιριστές που είχε στις ακαδημίες του.
Ο Ντε λα Φουέντε, γιος Αϊτηνών με καταγωγή από τη Δομινικανή Δημοκρατία, την γλίτωσε λόγω της διπλωματικής ιδιότητας του πατέρα του. Έμεινε στη Μπάρτσα και συνέχισε την άνοδό του, μέχρι να φτάσει στη δεύτερη ομάδα των Μπλαουγκράνα, τον Δεκέμβριο του 2018.
Έξι μήνες αργότερα και λίγο καιρό προτού λήξει το συμβόλαιό του, ο σύλλογος συμφώνησε για την επέκταση έως το 2022, με την ρήτρα αποδέσμευσης να φτάνει τα εκατό εκατομμύρια ευρώ. Εκείνη την εποχή περίμενε πως και πως να παίξει στο πλευρό του Λιονέλ Μέσι και, ενάμιση χρόνο αργότερα, συνεργάστηκε στενά με τον… Ροντρίγκο Μέσι, τον μεγάλο αδελφό του Αργεντινού σούπερ σταρ.
Ο μεγάλος των Μέσι έχασε τον Ανσού Φατί, ο οποίος συμφώνησε με τον Ζόρζε Μέντες, και προσέγγισε τον Κόνραντ, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν πολλά υποσχόμενο εξτρέμ, με τεχνική κατάρτιση υψηλότατου επιπέδου από πολύ νεαρή ηλικία, ντρίμπλα - φαρμάκι και ταχύτητα – εκρηκτικότητα απαραίτητες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Με αυτά τα (ποδοσφαιρικά) όπλα, λίγο έλειψε να ανεβάσει (σχεδόν) μόνος του τη Μπάρτσα Β στην δεύτερη κατηγορία την σεζόν 2019-2020. Άγγιξε την πολυπόθητη άνοδο σε δύο διαδοχικές περιόδους, με συνολικά εννέα γκολ – πέντε ασίστ σε 28 παιχνίδια. Δεν την πέτυχε, αλλά κατάφερε μια ακόμα πιο σημαντική: Την άνοδο στην πρώτη ομάδα.
Εκεί όπου έπαιξε δίπλα στον κορυφαίο όλων (Μέσι), αν και το σημείο αναφοράς, λόγω χαρακτηριστικών, ήταν ο Ντεμπελέ. «Σε ό, τι έχει να κάνει με παίκτες από το παρελθόν της Μπάρτσα, μου άρεσε πολύ ο Ροναλντίνιο και ο Νεϊμάρ, ο δεύτερος λόγω της ικανότητάς του να ξεπερνάει τον αντίπαλο, αλλά και την ταχύτητά του» λέει για τον Βραζιλιάνο, τον οποίο αντιμετώπισε, αλλά επί γαλλικού εδάφους.
Εκτός από το όνειρο της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα, της οποίας είναι φανατικός φίλαθλος, το μεγάλο του όνειρο ήταν η εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρ’ ότι διαθέτει πλέον ισπανικό διαβατήριο, ο Ντε λα Φουέντε φόρεσε με καμάρι την φανέλα με το εθνόσημο στις ηλικίες Κ16, Κ18 και Κ20, συμμετέχοντας με την τελευταία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 στην Πολωνία, όπου ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια, μέχρι τον αποκλεισμό από το Εκουαδόρ στα προημιτελικά.
Στις 12 Νοεμβρίου του 2020, ήρθε η μεγάλη στιγμή της Εθνικής Ανδρών, σε φιλικό με την Ουαλία. «Ανατριχιάζω όταν ακούω τον εθνικό ύμνο των Ηνωμένων Πολιτειών» λέει ο Κόνραντ, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να ακολουθεί το εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ ακόμα και εκ του μακρόθεν, με εξαιρετικούς βαθμούς και άψογη συμπεριφορά.
Το «αντίο» στη Μπάρτσα και το μουντιαλικό όνειρο
«Θέλω να κερδίσω μια θέση στην εθνική ομάδα και, βεβαίως, με βλέπω να παίζω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο κάποια στιγμή» έλεγε (πιο) μικρός για τα όνειρά του, τα οποία ελπίζει να πραγματοποιηθούν σε τρεις μήνες, εφόσον βεβαίως τα… σπάσει με την φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο ίδιος, άλλωστε, παίρνει τις αποφάσεις για την καριέρα του μετά από πολλή σκέψη και πρωτόγνωρη ωριμότητα για την ηλικία του. Άλλος στην θέση του θα έμενε στη Μπαρτσελόνα, να προπονείται με τους μεγάλους και να… τσεπώνει ζεστό χρήμα, έστω και αν παίζει ελάχιστα. Όχι όμως και ο Ντε λα Φουέντε.
Ο Ρόναλντ Κούμαν, παρ’ ότι τον εκθείασε ύστερα από την εμφάνισή του σε ένα φιλικό με τη Τζιρόνα (η αντίπαλος ενδιαφέρθηκε άμεσα για τον δανεισμό του), του έδωσε μόλις 36 λεπτά συμμετοχής σε τρεις αγώνες (δύο για το Champions League και έναν για το Κύπελλο), όλους μακριά από το «Καμπ Νόου», στο οποίο δεν έχει καταφέρει να αγωνιστεί ακόμα.
Και ο νεαρός, τιμώντας την αγαπημένη του ταινία με τίτλο «Η επιλογή», αποφάσισε να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του, αφού ποτέ δεν έμαθε τι πραγματικά πίστευε γι’ αυτόν ως παίκτης ο Κούμαν, αν και είναι ευγνώμων «που είχα την ευκαιρία να προπονηθώ δίπλα στους κορυφαίους, γιατί ήταν μια σπουδαία εμπειρία και δεν θα το ξεχάσω ποτέ», όπως τόνιζε.
«Ήταν δική μου η απόφαση να φύγω από τη Μπαρτσελόνα. Για μισή σεζόν συζητούσα με την οικογένεια και τους μάνατζερ μου για το τι θα ήταν το καλύτερο για το μέλλον μου. Όντας ρεαλιστής, το να έχω χρήσιμα λεπτά συμμετοχής στην πρώτη ομάδα είναι δύσκολο γιατί πρόκειται για την Μπάρτσα. Είμαι σίγουρος ότι στη Μπάρτσα δεν θα ήταν όπως τώρα στην Μαρσέιγ» έλεγε για να εξηγήσει τη μεταγραφή του στη Μαρσέιγ.
Μια μετακίνηση που έφτασε τα τρία εκατομμύρια ευρώ, με τους Καταλανούς όμως να κρατούν 50% ως ποσοστό πιθανής μεταπώλησης, αλλά και το δικαίωμα να τον πάρουν πίσω, εφόσον έβλεπαν προοπτικές να καθιερωθεί με την κυανέρυθρη φανέλα.
Στη Μασσαλία, έπαθε πλάκα με τη διαφορά έντασης στις προπονήσεις μεταξύ Μαρσέιγ και Μπαρτσελόνα. Έπρεπε να σηκωθεί στις επτά το πρωί, έκανε διπλές προπονήσεις (στην προετοιμασία) και ο Χόρχε Σαμπαόλι τους έβγαλε το… λάδι, κάτι που δεν είχε συναντήσει στη Βαρκελώνη, όπου άλλωστε ήταν στην πρώτη ομάδα, αλλά ουσιαστικά… χωρίς να είναι.
Στον… Ολυμπιακό της Γαλλίας, κατέγραψε 22 συμμετοχές με συνολικά 1.069 λεπτά (έναντι των… 36 στη Μπαρτσελόνα), με ένα γκολ (κόντρα στη Καραμπάγκ στο Europa Conference League) και τρεις ασίστ (με Μονπελιέ, Σεντ Ετιέν και Κανέ). Εξελίχθηκε σε μια καλή λύση ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο, με την εφημερίδα «Equipe» να τον χαρακτηρίζει «βασανιστή των αντίπαλων αμυνών». Από τα μέσα Ιανουαρίου και μετά, όμως, δεν πάτησε ξανά χορτάρι.
Ένα πρόβλημα στο γόνατο και μια αρθροσκόπηση του έκοψαν την φόρα και δεν τον άφησαν να διεκδικήσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και την παραμονή του στο «Βελοντρόμ», όπου… τρελάθηκε με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι φίλαθλοι.
Προφανώς, παρόμοια συναισθήματα θα προκαλέσει το γεμάτο «Καραϊσκάκη» στον πρώτο Αμερικανό που φόρεσε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε ανεπίσημο παιχνίδι, αφού σε επίσημο τον πρόλαβε ο συμπατριώτης του και πολύ καλό του φιλαράκι, Σερτζίνιο Ντεστ.
«Του χρόνου υπάρχει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ και ο στόχος μου είναι να βρίσκομαι εκεί. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω μια καλή σεζόν για να τα καταφέρω και αυτός είναι ένας από τους στόχους μου» έλεγε πέρυσι, αλλά η μοίρα είχε διαφορετική άποψη.
Μπορεί, άραγε, ένα πολύ καλό δίμηνο στον Ολυμπιακό να του ανοίξει τις πόρτες της εθνικής ομάδας ενόψει Μουντιάλ; Φαντάζει δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Κόνραντ, η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Τικ, τακ, τικ, τακ...
bwin - Παρακολούθησε αγώνες των σημαντικότερων διοργανώσεων από τον υπολογιστή ή το κινητό σου σε live streaming*!
