Έρβιν Μάτζικ Τζόνσον: Call it magic

Η παραγωγή θεάματος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται στα χέρια άσχετων, ατάλαντων, κυνικών κερδοσκόπων. Υπάρχει νουβέλα του Μένη Κουνταρέα με τίτλο «Το show είναι των Ελλήνων» και κάπου εκεί βρίσκεται το νήμα που συνδέει το «Showtime» με τον κόσμο όλο! Οι Λέικερς, -οι άνθρωποι τους- δεν είδαν το καλογυαλισμένο παρκέ, μα τη μεγαλύτερη σκηνή του κόσμου και το μπάσκετ ήταν το μέσο για να κερδηθούν τα βλέμματα και οι ψυχές των θεατών, όπου κι αν βρίσκονταν.

Σε αυτή την παράσταση, λοιπόν, ο Μάτζικ Τζόνσον ήταν ο πρωταγωνιστής, ο εκτελεστής μια καταιγιστικής performance. Το σώμα και η μπάλα ανέπτυξαν ταχύτητες αδιανόητες και στη δίνη του δέους παρέσυραν το φιλοθεάμον κοινό. Σε αυτό το σόου ο Μάτζικ ήταν αρχηγός και όλοι με χαρά τον ακολουθούσαν. Όλοι ήταν εκεί, κόπιαζαν και δεν έχαναν ποτέ τον ρυθμό που επέβαλλε. Η προσωπικότητα του ήταν αυτή όρισε και καθόρισε το «Showtime». Η επιθυμία του να ψυχαγωγήσει το κοινό και η άδολη αγάπη του για το μπάσκετ διαμόρφωσαν τον πυρήνα του εν λόγω φαινομένου.

Τι ήταν -και είναι- όμως το «Showtime»; Η εξέλιξη του αιφνιδιασμού. Λάθος! Λάθος! Λάθος! Οι ασίστ του Μάτζικ ήταν βγαλμένες από τα καλύτερα μυαλά μουσικών, μαθηματικών, ζωγράφων! Υπάρχουν βίντεο με πάσες που δεν τις βλέπουμε σήμερα και μάλλον δεν θα τις δούμε ποτέ! Ο Μάτζικ δεν άφηνε χιλιοστό του παρκέ ανεκμετάλλευτο. Όπου κι αν βρισκόταν μπορούσε να βγάλει ασίστ. «Άνοιγε» το γήπεδο σε διαστάσεις που λίγοι μπορούσαν να δουν (ίσως οι Τζον Στόκτον, Αϊζέια Τόμας, Τζέισον Κιντ, Στιβ Νας).

Από την στιγμή που έπαιρνε την μπάλα και σήκωνε το κεφάλι είχε σαρώσει τα πάντα. Ήξερε πού είναι ο καθένας, ήξερε πού υπάρχει διάδρομος για πάσα και η εκτέλεση γινόταν με ασύλληπτη ταχύτητα. Σε αυτό προσθέστε τον ρυθμό που έδινε με τον τρόπο που έτρεχε. Τον έβλεπες και δεν έμενες στον παίκτη μπάσκετ. Ήταν χορευτής χιπ-χοπ, μπρέικ ντανς και η ενσάρκωση του απρόβλεπτου.

Ο απόφοιτος του Μίσιγκαν Στέιτ κατάλαβε αμέσως το παιχνίδι και τις ανάγκες του θρυλικού Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Με τη ενέργεια που έβγαζε τον παρέσυρε στον… μαγικό ρυθμό και το «Showtime» έγινε το πυρηνικό όπλο των Λέικερς. Η συμβολή, λοιπόν, του Μάτζικ σε αυτή την ομαδική έκφραση ήταν τεράστια. Προσωποποίησε το σόου. Πήρε την ορμή και τον ενθουσιασμό και τα έκανε πλεονεκτήματα για τον ίδιο και τον σύλλογο. Κράτησε αμείωτη την ένταση του παιχνιδιού και έκανε κάθε συμπαίκτη του απειλή για τις αντίπαλες άμυνες. Α, και όλα αυτά με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.

Εάν κάποιος μισούσε τον Μάτζικ θα έσβηνε όλα τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το διαδίκτυο! Όλα! Με τον τρόπο αυτό ο αφελής θα νόμιζε ότι θα διέγραφε την ανάμνηση του παίκτη. Δεν γίνεται να διαγράψεις τον Μάτζικ από το συλλογικό ασυνείδητο! Ακόμη κι αν ένας ιός διέλυε τα συστήματα της google, τις ψηφιακές πλατφόρμες και χάνονταν τα βίντεο του παρελθόντος, ο Μάτζικ δεν θα ξεθώριαζε. Όχι γιατί το γράφουμε εμείς ή γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τον είδαν να παίζει.

Το μπάσκετ του χρωστάει το μεγαλύτερο μέρος της φαντασίας του! Όταν βλέπετε τις no look πάσες, όταν η μπάλα περνά από το μάτι της βελόνας, όταν ξεκινά ο αιφνιδιασμός και το γήπεδο «ανοίγει», όταν οι παίκτες στήνουν την μπασκετική ορχήστρα σε λίγα δευτερόλεπτα και όταν νιώθεις τον κόσμο να αδημονεί για κάτι καλό, τότε ξέρεις… Ξέρεις ότι o Μάτζικ βρίσκεται πίσω απ’ όλα αυτά. Η συμβολή του στο παγκόσμιο μπάσκετ είναι η διαμόρφωση του χαρακτήρα του θεάματος.

Δεν έχει σημασία πού βρίσκεσαι. Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ασία, οπουδήποτε παίζεται μπάσκετ η ώρα του αιφνιδιασμού θα έχει κάτι από τη μαγεία του εν λόγω κυρίου. Κάθε παίκτης αναζητά το θέαμα, προσπαθεί να το δημιουργήσει και να το προσφέρει. Αυτό εκκινεί από τον Μάτζικ. Όταν μια ομάδα ξεκινά τη γρήγορη μετάβαση από τη μία ρακέτα στην άλλη δεν είναι πέντε που τρέχουν. Όχι. Ο έκτος, -αόρατος- παίκτης είναι εκεί! Ο πλέι μέικερ θα προσπαθήσει να στήσει κάτι εντυπωσιακό, κάτι φαντεζί, κάτι ξεσηκωτικό. Η αρχή του νήματος σε αυτή τη σκέψη βρίσκεται στον Μάτζικ. Τον απόλυτο έλεγχο του την ώρα που κοιτά αλλού και δίνει αλλού την πάσα πολλοί ήθελαν και θέλουν να μιμηθούν. Το γεγονός ότι έδωσε στον μπασκετικό κόσμο το εντυπωσιακά εκτελεσμένο είναι κάτι που δεν θα ξεχαστεί.

Αν θέλουμε να εστιάσουμε στη συμβολή του στο ΝΒΑ θα μείνουμε σε δύο λέξεις: χαρά και χάρη. Ο Μάτζικ είναι αυτός που πήγε τη χαρά του παιχνιδιού σε άλλο επίπεδο. Ο τρόπος που κινούνταν στο παρκέ, η ευδιαθεσία του, το χαμόγελο, η διαρκής αναζήτηση της έκπληξης, όλα αυτά συνέβαλλαν στο να κρατήσει το ΝΒΑ τον χαρακτήρα του. Ο Μάτζικ έδωσε στο πρωτάθλημα την κομψότητα, τη χάρη, που δεν είχε ή είχε ξεχάσει. Και το έκανε χωρίς να αλλάξει η ισορροπία ταχύτητας-δύναμης.

Οι παίκτες του ΝΒΑ φυσικά και κράτησαν τα δύο βασικά αθλητικά-σωματικά χαρακτηριστικά, όμως ο Μάτζικ τους έδειξε ότι υπάρχει και η ομορφιά στην εκτέλεση των επιθετικών καθηκόντων. Αυτός εδραίωσε την επιθυμία για σόου. Φυσικά, η λίγκα του οφείλει πολλά όσον αφορά την παγκόσμια προώθηση του προϊόντος που λέγεται ΝΒΑ. Αυτός ήταν που κατά κύριο λόγο έκανε το αμερικάνικο πρωτάθλημα συνώνυμο της κοσμικής αίγλης. Αυτός ήταν που έκανε το ΝΒΑ πολιτιστικό γεγονός!

Ο Μάτζικ Τζόνσον ανήκει σε αυτούς που άλλαξαν το παιχνίδι. Έδειξε στις ομάδες, στους φιλάθλους, πως υπάρχει κι άλλος τρόπος. Οι προκαθορισμένες θέσεις στο παρκέ ήταν τα σημάδια ενός κόσμου είχε φτάσει στα όρια του. Ο νεαρός που ήρθε από το Μίσιγκαν Στέιτ άλλαξε τη μορφή και το σχήμα του αθλήματος, τον ρυθμό και τη συμπεριφορά, έδωσε νέα προοπτική και μοναδικό τρόπος έκφρασης στο παρκέ. Οι θέσεις «1», «2», «3» «4», «5» έγιναν μέσο επικοινωνίας και όχι ουσίας.

Η ουσία ήταν «Μάτζικ», «Μάτζικ», «Μάτζικ», «Μάτζικ», «Μάτζικ»! Η εκρηκτική παρόρμηση και το ατομικό ταλέντο βρήκαν τη συνεκτική τους ουσία. Η πηγαία έκφραση των ανοιχτών γηπέδων ισορρόπησε με το ομαδικό, οργανωμένο παιχνίδι. Η αναζήτηση του προσωπικού κατορθώματος συμπλήρωσε το ομαδικό θέαμα. Σε όλα αυτά ο Μάτζικ ήταν η αιτία! Η κίνηση στο παρκέ άλλαξε κίνηση και μπορούσες να δεις το αποτύπωμα που άφηνε πίσω της. Χάρη σε αυτόν παρατηρήθηκε η ικανότητα των παικτών να «γλιστρούν» μέσα στις αντίπαλες άμυνες. Ήταν σαν να αποκτούσαν χρώμα τα κενά σημεία…

Και όταν ήρθε η ανακοίνωση ότι είναι φορέας του ιού HIV το σοκ δεν ήταν μόνο για την απειλή της υγείας του. Ήταν και για την απότομη, ξαφνική, εγκατάλειψη των προαναφερθέντων. Κάποιοι τον φοβήθηκαν τότε. Άγνοια και προκατάληψη ήταν η δικαιολογία τους. Ο Μάτζικ, ωστόσο, επέστρεψε και έκανε την άγνοια γνώση και την προκατάληψη ευμένεια. Το άθλημα δεν τον φοβήθηκε και αυτός δεν φοβήθηκε το άθλημα. Στο τέλος έμεινε η περηφάνια και η ομορφιά!