Μαρσέλο: «Αν είναι να πεθάνω τώρα, ας πεθάνω...»

Ήταν εκείνος που λόγω και της καταγωγής του, είχε τιτλοφορηθεί ως «ο πιο άξιος διάδοχος του Ρομπέρτο Κάρλος». Έπαιζαν αμφότεροι ολόκληρη την αριστερή πλευρά και τα πόδια τους ήταν... φαρμακερά στα καλά τους χρόνια. Ο Μαρσέλο, μέχρι και το 2018, είχε καταφέρει να συμπεριληφθεί για τέσσερις διαδοχικές χρονιές στην κορυφαία 11άδα της FIFPro.

Και γίνεται ακόμα πιο σπουδαίο το επίτευγμά του, αν αναλογιστεί κανείς πως μέχρι τότε, περισσότερες από πέντε (τόσες ήταν συνολικά οι παρουσίες του Βραζιλιάνου) στην κορυφαία 11άδα, είχαν μονάχα έξι παίκτες. Και οι δύο εξ αυτών ήταν φυσικά οι Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.

Και κάπου εκεί, με την αναφορά του ονόματος του Πορτογάλου σούπερ σταρ, έρχεται και η μνεία στα σκαμπανεβάσματα της καριέρας του Μαρσέλο. Όσο οι δυο τους βρίσκονταν μαζί στην Ρεάλ Μαδρίτης, έκαναν τρομερά πράγματα. Πανηγύριζαν μεγάλες νίκες, είχαν τον δικό τους πανηγυρισμό, είχαν μια σχέση που τους παρουσίαζε κάτι παραπάνω από δυνατούς στον αγωνιστικό χώρο.

Η αποχώρηση του CR7 μετά το ευρωπαϊκό του 2018 επηρέασε τρομερά τον Βραζιλιάνο φίλο του. Από την επόμενη κιόλας σεζόν, άρχισε να ρίχνει τους αριθμούς του σε μαρκαρίσματα, γεμίσματα, παρεμβάσεις σε φάσεις αντιπάλων, ντρίμπλες. Και τα λάθη του, γίνονταν όλο και περισσότερα.

Διαχρονικά, το μεγάλο πρόβλημα του Μαρσέλο ήταν η τάση του να παίρνει εύκολα κιλά, εξαιτίας της όχι και τόσο καλής διατροφής του (σε αντίθεση με τον Κριστιάνο). Κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, ο Βραζιλιάνος επέστρεφε από τις διακοπές του με την ζυγαριά να λέει όλη την αλήθεια. Και φυσικά αυτό προκαλούσε προβληματισμό στους προπονητές του.

Και επειδή οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου καλό είναι να σε βοηθούν να γίνεσαι ο καλύτερος εαυτός σου, η επιστροφή του Ζιντάν έδωσε ξανά κίνητρο στον Μαρσέλο. Μέχρι το 2018 τον ωθούσε ο Κριστιάνο, μετά την κακή περίοδο το κατάφερε ο «Ζιζού» και ο έμπειρος αριστερός οπισθοφύλακας πάλεψε, έχασε τα κιλά, ξαναβρήκε τη χαρά και η Ρεάλ έβλεπε πάλι τον ποδοσφαιριστή που άξιζε να βρίσκεται στη «βασίλισσα».

Σε μια από τις πιο συγκλονιστικές του εξομολογήσεις για μια πολύ δύσκολη κατάσταση που βίωσε, ο Μαρσέλο είχε αποκαλύψει την κρίση πανικού που υπέστη πριν από τον μεγάλο τελικό του Champions League στο Κίεβο, το 2018, κόντρα στη Λίβερπουλ.

Η Ρεάλ και τότε, όπως φέτος, κατέκτησε το τρόπαιο απέναντι στους «κόκκινους», ωστόσο, εκείνη η εμπειρία, η τελευταία του με τον Κριστιάνο Ρονάλντο δίπλα του – αφού μετά ο Πορτογάλος μετακόμισε στη Γιουβέντους – ήταν από τις πιο ζόρικες που είχε ν' αντιμετωπίσει.

«Όλα είχαν ξεκινήσει από την προηγούμενη νύχτα καθώς δεν μπορούσα ούτε να φάω ούτε να κοιμηθώ... Αισθανόμουν ένα βάρος στο στέρνο... Τεράστια πίεση. Δεν μιλάω για νευρικότητα. Τα νεύρα είναι κάτι φυσιολογικό στο ποδόσφαιρο. Ήταν κάτι διαφορετικό.

Σκεφτόμουν συνέχεια το παιχνίδι... Στο ποδόσφαιρο, είναι λογικό να είσαι αγχωμένος. Δεν με νοιάζει ποιος είσαι και τι είσαι, αν δεν είσαι αγχωμένος πριν από έναν τελικό, δεν είσαι κανονικός άνθρωπος.

Το λογικό είναι απλά να προσπαθείς να μη... λερώσεις το σορτσάκι σου από το άγχος!

Καθόμουν στη θέση μου στ' αποδυτήρια και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Σκεφτόμουν: “ηρέμησε, δέσε τα κορδόνια σου και ηρέμησε...”. Ήξερα ότι αν έβγαινα στο γήπεδο τότε όλα θα ήταν καλά γιατί όταν έχεις τη μπάλα στα πόδια, όλα ηρεμούν και δεν σε απασχολούν. Ούτε η τρέλα που επικρατεί γύρω σου.

Όταν πάτησα το πόδι μου στο γρασίδι, πάλι δεν μπορούσα να πάρω κανονικές ανάσες και κάπου εκεί σκέφτηκα “αν είναι να πεθάνω τώρα, να πάει να γαμ%@#$%@, ας πεθάνω”»!

Μιλώντας για τελευταία φορά, στην ίδια δημοσιογράφο που του είχε πάρει την πρώτη του συνέντευξη όταν εκείνος το 2007 είχε μετακινηθεί στην Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μαρσέλο ήταν σίγουρος για όσα ήθελε να πει. Και για το συναίσθημα που θα έβγαζε μιλώντας για την ομάδα του. Και για το μέλλον του στο «Μπερναμπέου», ακόμα κι αν – πιθανότατα – δεν είχε γίνει η παραμικρή κουβέντα σε αυτό το σημείο, με τον Φλορεντίνο Πέρεθ.

«Τελείωσε το ταξίδι μου στην Ρεάλ, όμως, είναι ο σύλλογος της καρδιάς μου. Έχω ακόμα μερικά χρόνια καριέρας μπροστά μου για να παίξω, όμως, θα επιστρέψω για να κάνω πράγματα με το κλαμπ. Σίγουρα, δεν είναι η τελευταία μου μέρα στο γήπεδο της Ρεάλ» είπε ο Βραζιλιάνος αστέρας.

Ήταν παιδάκι, 19 ετών όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα της «βασίλισσας» και επέλεξε να μετακομίσει στην Ευρώπη και την Μαδρίτη από την Φλουμινένσε, κάνοντας τον σύλλογο που μπήκε στην καρδιά του, να βγάλει 6,5 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία. Κι εκείνος τα επέστρεψε σε πολλαπλάσια με τους τίτλους που πανηγύρισε και τις επιτυχίες στις οποίες συνείσφερε.

Λέει «αντίο» με 6 πρωταθλήματα, 5 ευρωπαϊκά, 5 Super Cups Ισπανίας, 4 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, 3 Super Cups Ευρώπης, 2 Κύπελλα Ισπανίας. Με το Copa del Rey ξεκίνησε – που είναι και τεράστιο τρόπαιο – με το Champions League έκλεισε τον κύκλο. Και με δάκρυα. Και με ομαδική αγκαλιά με τους συμπαίκτες του. Και με τον ίδιο στο ψηλότερο σημείο, την Κυβέλη. Την φίλησε, της τοποθέτησε τη σημαία, της αφιέρωσε ακόμα μια κούπα. Και έτσι λέει... Marcelo out.