Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται

Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται

Ο Δούρειος Ίππος, εμπνευσμένος από τον Οδυσσέα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην άλωση της Τροίας. Και το παρατσούκλι «Άλογο του Τρουά» που ακολουθεί τον Τζιμπρίλ Σιντιμπέ από το ξεκίνημα της καριέρας του, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ώθηση που έπαιρνε ο νέος άσος της ΑΕΚ για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Και ήταν πολλά αυτά.

Ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για να φύγει από την επικίνδυνη φτωχογειτονιά στην οποία μεγάλωσε στο Τρουά (πλέον δεν είναι τέτοια, αφού έχει αναβαθμιστεί), για να ανταποδώσει στους γονείς του την στήριξη και την διαρκή προσπάθειά τους για να μην αφήσει ποτέ την εκπαίδευσή του, παρ’ ότι από μικρός είχε αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με τη μπάλα. Πήρε δίπλωμα πωλητή, εγγυάται ότι «αν μπεις στο μαγαζί μου, θα φύγεις σίγουρα έχοντας αγοράσει κάτι», αλλά δεν «πούλησε» ποτέ τα μεγάλα του όνειρα.

Ήθελε να γίνει το νούμερο ένα στη θέση του («σημείο αναφοράς» είχε πει χαρακτηριστικά κάποτε), γιατί (ορθά) δεν έβαζε ποτέ ταβάνι στα όνειρά του. Ήθελε να καθιερωθεί στην Εθνική Γαλλίας, ήθελε να παίξει σε Παγκόσμιο Κύπελλο. ¨Εφτασε κοντά στην (ατομική) κορυφή, αφού τις ημέρες της μεγάλης δόξας του θεωρούνταν ένα από τα κορυφαία δεξιά μπακ στην Ευρώπη.

Και, με την φανέλα των Τρικολόρ, παρ’ ότι είχε την ευκαιρία να παίξει με την χώρα καταγωγής του, το Μάλι, έφτασε να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, πριν από μόλις τέσσερα χρόνια. Τι άλλο να ζητήσει ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ; Και όμως, ποτέ δεν σταμάτησε να δουλεύει και, κυρίως, να αμφισβητεί τον εαυτό του για να γίνεται καλύτερος.

«Ξέρω ότι κάθε ποδοσφαιριστής πρέπει να αμφισβητεί συνεχώς τον εαυτό μου. Αυτή είναι η νοοτροπία μου» εξηγεί ο 30χρονος δεξιός μπακ που μέχρι τα 15 του χρόνια έπαιζε μέσος, οπισθοχώρησε σε ρόλο κεντρικού αμυντικού κατά την διαδικασία εισόδου στον επαγγελματικό κόσμο του ποδοσφαίρου, αλλά ένας προπονητής, αναλύοντας τις σωματικές - τεχνικές αρετές και την αθλητικότητά του, τον έπεισε να μεταφερθεί στα άκρα της άμυνας.

Όταν ανέλαβε την Τρουά ο Ζαν Μαρκ Φουρλάν, ο Σιντιμπέ δεν ήταν καν μέλος της πρώτης ομάδας και έπαιζε ως στόπερ. Ο Φουρλάν του πρότεινε να αλλάξει θέση, παρ’ ότι δεν είχε παίξει ποτέ μέχρι τότε ως δεξί μπακ. «Αυτή η συμβουλή αποδείχθηκε εξαιρετικά θετική» λέει ο Φουρλάν για την αλλαγή θέσης που, επί της ουσίας, άλλαξε και τη μοίρα του Σιντιμπέ.

Συνέβαλε στην άνοδο της Τρουά από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία, τράβηξε την προσοχή μιας ομάδας που παραδοσιακά ποντάρει σε νεαρούς ποδοσφαιριστές (Λιλ) και, το καλοκαίρι του 2012 και σε ηλικία είκοσι ετών, ο Σιντιμπέ γινόταν μέλος των Σκυλιών. Το νερό είχε πλέον μπει στο αυλάκι…

image

Η έκρηξη του «Τζίμπο»

Στη Λιλ πήρε την θέση του Φρανκ Μπεριά στο δεξί άκρο της άμυνας και εξελίχθηκε σε μια από τις αποκαλύψεις της Ligue 1, πριν μετακινηθεί στο αριστερό άκρο, όταν αποκτήθηκε ο Σεμπαστιέν Κορσιά. Ούτε αυτό τον πτόησε όμως. Ως (πρωτάρης) αριστερός μπακ, άλλωστε, κατέγραψε 37 συμμετοχής με τέσσερα γκολ και άλλες τόσες ασίστ.

Πολύ αξιόπιστος αμυντικά αλλά και με καλά ανεβάσματα, άρχισε να καλείται στην εθνική ομάδα, καθώς ο Ντιντιέ Ντεσάν έβλεπε στο πρόσωπό του αυτό που θέλει πρωτίστως από τους μπακ – χαφ: Να είναι καλοί στην… άμυνα.

«Αμυντικά τα πάω πολύ καλά, αλλά μου αρέσει και να ανεβαίνω» έλεγε για τον τρόπο παιχνιδιού του ο Σιντιμπέ, ο οποίος για χάρη της Λιλ είχε απαρνηθεί την Άρσεναλ και τον Αρσέν Βενγκέρ, γιατί θεωρούσε ότι δεν θα είχε τον χρόνο συμμετοχής που χρειαζόταν για να εξελιχθεί και άλλο ως ποδοσφαιριστής.

Μέσω των Λιλουά, άλλωστε, ο «Τζίμπο» καθιερώθηκε στην εθνική ομάδα και πήρε μεταγραφή 15 εκατομμυρίων στη Μονακό, όπου ολοκληρώθηκε το «μπαμ» ενός σύγχρονου μπακ – χαφ που διέθετε όλο το απαραίτητο πακέτο για να πετύχει.

Στο Πριγκιπάτο, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ τον εμπιστεύτηκε απόλυτα από την αρχή, σε σημείο που, επί της ουσίας, τον απέκτησε για να μπορέσει να μεταφέρει στην μεσαία γραμμή… κάποιον Φαμπίνιο. Ναι, για τον Βραζιλιάνο μέσο – κλειδί της Λίβερπουλ γίνεται η αναφορά.

Ο Σιντιμπέ προσαρμόζεται άμεσα στους Μονεγάσκους, στα αποδυτήρια των οποίων χτίζεται μια οικογένεια. Οι παίκτες βγαίνουν παρέα τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους και αυτό το εξαιρετικό κλίμα βγαίνει με τον καλύτερο τρόπο στο γήπεδο.

Με τον «υπερηχητικό» Κιλιάν Μπαπέ να κάνει τα πρώτα του… άλματα («πολύ ώριμος για την ηλικία του» έλεγε τότε ο Σιντιμπέ, με τον οποίο έκαναν πολλή παρέα), η Μονακό του άλλοτε προπονητή του Ολυμπιακού εκθρονίζει την πανίσχυρη Παρί Σεν Ζερμέν από την κορυφή της Ligue 1, κατακτώντας το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 17 ολόκληρα χρόνια.

Ο Σιντιμπέ συνεργάζεται με κλειστά μάτια στην δεξιά πλευρά με τον χαρισματικό Μπερνάρντο Σίλβα, η ομάδα φτάνει και μέχρι τα ημιτελικά του Champions League, αποκλείοντας στον δρόμο Μάντσεστερ Σίτι και Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Ο «Τζίμπο» είναι ο κορυφαίος δεξιός μπακ στη Ligue 1 και ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη, συμπεριλαμβάνεται στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος και το όνομά του αρχίζει να «παίζει» για μεγαλύτερες ομάδες, με την χρηματιστηριακή του αξία να φτάνει το 2018 στα… 23 εκατομμύρια ευρώ! Την χρονιά, δηλαδή, του μεγάλου ονείρου, του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

image

Η μουντιαλική έκσταση και η προσγείωση

Θεωρείται σίγουρος για την αποστολή της Γαλλίας για το Μουντιάλ της Ρωσίας, αλλά ένας τραυματισμός στον μηνίσκο του δεξιού γονάτου, λίγες εβδομάδες πριν από το μεγάλο ραντεβού, θέτει σε αμφιβολία την παρουσία του.

Δουλεύει πιο σκληρά από ποτέ, σφίγγει τα δόντια και προλαβαίνει να είναι έτοιμος, αν και ο Ντεσάν προτιμάει να μην ρισκάρει. Ξεκινάει στο δεξί άκρο τον (άπειρο τότε) Μπενζαμέν Παβάρ, ο οποίος εξελίσσεται σε παίκτη – αποκάλυψη και στερεί από τον Σιντιμπέ την θέση του βασικού, με αποτέλεσμα να παίξει μόνο σε ένα ματς στη φάση ομίλων, με τη Δανία.

Ακόμα και από τον πάγκο, βεβαίως, γιόρτασε με την ψυχή του την κατάκτηση του Αγίου Δισκοπότηρου του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Στο φινάλε του τελικού με την Κροατία, γονάτισε πλάι πλάι με τον Πολ Πογκμπά για να προσευχηθεί και να ευχαριστήσει τον Αλλάχ (Μουσουλμάνος γαρ) γιατί το μεγαλύτερο όνειρό του μόλις είχε γίνει πραγματικότητα.

Μια τέτοια επιτυχία, όμως, κρύβει κινδύνους. Ο ίδιος παραδέχεται ότι δυσκολεύτηκε πολύ να… προσγειωθεί και πάλι στην καθημερινότητα και να αφήσει πίσω του τις μαγικές στιγμές που έζησε στη Μόσχα, το καλοκαίρι του 2018.

Δυστυχώς για τον ίδιο, η προσγείωση ήταν μάλλον απότομη και ανώμαλη. Εξαιτίας και τραυματισμών, δεν έπιασε ξανά τα υψηλότατα στάνταρ απόδοσης προ Μουντιάλ. Η Μονακό τον έδωσε δανεικό στην Έβερτον, με την οποία πραγματοποίησε ένα ακόμα από τα όνειρά του, να παίξει δηλαδή στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, την Premier League.

Παρ’ ότι στην πρώτη προπόνησή του εμφανίστηκε με… κόκκινη μπλούζα, η οποία παραπέμπει στην (χωρίς εισαγωγικά) αιώνια εχθρό Λίβερπουλ, η σεζόν του υπό τις οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι ήταν γεμάτη και, μάλιστα, ήταν πρώτος σε τάκλιν και κλεψίματα.

Παρ’ ότι, όμως, η Έβερτον είχε οψιόν αγοράς στην συμφωνία του δανεισμού, δεν την ενεργοποίησε. Ο Σιντιμπέ επέστρεψε… ξενερωμένος στο Μονακό, όπου ήρθε σε ρήξη με τη διοίκηση επειδή δεν του πρόσφερε το συμβόλαιο που θεωρούσε ότι του άξιζε, με βάση την προσφορά του, για να ανανεώσει.

Μπήκε στο «ψυγείο» για αρκετό διάστημα, εξελίχθηκε σε τρίτη επιλογή για την θέση του δεξιού μπακ πίσω Αγιλάρ και Βάντερσον και, όταν το καλοκαίρι έφυγε ως ελεύθερος, έβγαλε την πικρία και το παράπονό του.

«Σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει περιορισμένη η αίσθηση ευγνωμοσύνης» είπε χαρακτηριστικά ο Σιντιμπέ ο οποίος, μέχρι και πριν από λίγους μήνες, έκανε όνειρα για να δώσει το παρών και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο αυτή την στιγμή, αφού άλλωστε έπαιξε με τους Τρικολόρ για τελευταία φορά τον Οκτώβριο του 2019. Είπαμε, όμως, ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ δεν πούλησε και δεν θα πουλήσει ποτέ τα όνειρά του, παρά το δίπλωμα πωλητή που διαθέτει…

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image, Associated Press