Μπίλαν στο Gazzetta:«Σαν να κοουτσάρει ήδη 6-7 χρόνια ο Σπανούλης»
Η παρουσία του Βασίλη Σπανούλη με κοστούμι και γραβάτα στον πάγκο του Περιστερίου συνιστά από μόνη της έξτρα κίνητρο για κάποιον να περάσει το ποτάμι και να βρεθεί στο κλειστό της Τζον Κένεντι. Εκεί όπου η ομάδα των δυτικών προαστίων έχει φτιάξει τον δικό της αυτοδύναμο και αυτόνομο μικρόκοσμο με επίκεντρο τον άλλοτε αρχηγό του Ολυμπιακού που διανύει τα πρώτα μέτρα της προπονητικής διαδρομής του. Σε φόντο μπλε και κίτρινο. Το Περιστέρι bwin αποτελεί ενδεχομένως το πιο ενδιαφέρον project και ο Μίρο Μπίλαν μιλάει στο Gazzetta για την απόφασή του να παίξει μπάσκετ για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπό τις οδηγίες του Kill Bill.
Ο 33χρονος Κροάτης σέντερ, o οποίος έχει κατακτήσει τίτλους στην Κροατία, τη Γαλλία και την Ιταλία υπέγραψε στο Περιστέρι, κουβαλώντας 43 παρουσίες στην EuroLeague και τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 με την εθνική ομάδα της πατρίδας του. Σε αυτές τις πρώτες εβδομάδες έχει ήδη αναδειχθεί MVP στις πρεμιέρες με την Μπνέι Ερζλίγια (BCL) και τον ΠΑΟΚ (Basket League), εξηγώντας πώς είναι να δουλεύει κανείς με προπονητή τον Σπανούλη. Αναφέρεται στη γενέτειρά του, το Σίμπενικ, τον λόγο που... συστήνεται με χαιρετισμό από το Star Trek, την αγαπημένη του Γιουβέντους, τον τρόπο που έκανε καριέρα και την εθνική Κροατίας που απέχει από το βάθρο μεγάλης διοργάνωσης από το 1995.
Το καλοκαίρι έγινες ο πρώτος παίκτης που υπέγραψε στο Περιστέρι της εποχής Σπανούλη. Είχες την ευκαιρία στο παρελθόν να παίξεις σε άλλη ελληνική ομάδα;
«Για την ακρίβεια, είχα και άλλες προτάσεις όμως πάνε πολλά χρόνια από τότε. Σχεδόν 13-14 χρόνια... Τότε ήταν η πρώτη φορά που μου δόθηκε η ευκαιρία να έλθω στην Ελλάδα ωστόσο ήταν πραγματικά πολύ νωρίς για να φύγω από την Κροατία. Δεν ήμουν έτοιμος σωματικά και πνευματικά για να παίξω μπάσκετ μακριά από την πατρίδα μου. Θυμάμαι πως έπαιζα ακόμη στην ομάδα της γενέτειράς μου, τη Σίμπενικ (σ.σ. 2006-09). Σε κάθε περίπτωση, ξέρω ότι εδώ αγωνίστηκαν τεράστιοι Κροάτες όλα αυτά τα χρόνια».
Παρεμπιπτόντως, στο Twitter συστήνεσαι με τις φράσεις «Live long and prosper! Forza Juve», φορώντας μια μάσκα Τζέισον από το Παρασκευή και 13!
«Αν παρακολουθείς Star Trek, μπορείς να καταλάβεις. Το "Live long and prosper" είναι ο χαιρετισμός του Σποκ. Το Star Trek είναι μια από τις αγαπημένες μου τηλεοπτικές σειρές. Γενικώς, μου αρέσει ό,τι έχει να κάνει με την επιστημονική φαντασία. Τώρα όσον αφορά τη Γιουβέντους, είμαι μεγάλος φαν! Την παρακολουθώ σχεδόν 20 χρόνια! Επομένως ναι, έβαλα τα δυο πράγματα που με εκφράζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η μάσκα είναι από τη βραδιά Halloween στο Basketball Champions League. Είχα μπει στην καλύτερη πεντάδα της αγωνιστικής, παίζοντας στη Σάσαρι όταν έβαλαν αυτό το εικαστικό στα social media. Μου άρεσε και το κράτησα».
Ήμουν 7-8 χρονών και ήδη ήξερα τα πάντα για τον Ντράζεν!
Πώς είναι για έναν νεαρό Κροάτη να γεννιέται και να παίζει μπάσκετ για πρώτη φορά στο Σίμπενικ; Την πόλη του Ντράζεν Πέτροβιτς.
«Ο Ντράζεν είναι παντού στο Σίμπενικ. Ακόμα και αν δεν ασχολείσαι με το μπάσκετ, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα σύμβολο για την πόλη και τη χώρα. Είναι ένα τεράστιο πρότυπο για όλους τους Κροάτες. Στο πως θα δουλέψεις σκληρά, στο να αγαπάς αυτό που κάνεις στη ζωή σου, στο να ζεις στο μάξιμουμ κάθε στιγμή. Ήμουν 7-8 χρονών και ήδη ήξερα τα πάντα για τον Πέτροβιτς! Θες να γίνεις σαν και αυτόν, είναι μεγάλη υπόθεση για κάθε παιδί στο Σίμπενικ».
Το ίδιο ίσχυε και για σένα, έτσι;
«Φυσικά! Θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνες τις μέρες που πλησίαζε η επέτειος του θανάτου του. Κανείς δεν γιορτάζει στην πόλη... Κάναμε ένα μνημόσυνο κάθε χρόνο στις 7 Ιουνίου, τη μέρα που σκοτώθηκε. Πήγαιναν όλοι για να αφήσουν ένα λουλούδι».
Πώς έκανες καριέρα όλα αυτά τα χρόνια;
«Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω επειδή δεν είναι εύκολο να μιλάς για τον εαυτό σου. Όσο μεγαλώνεις ως παίκτης, βάζεις διαφορετικούς στόχους. Στις αρχές θες να παίξεις μπάσκετ στην ομάδα της πόλης σου, μπροστά στους δικούς σου ανθρώπους. Στη συνέχεια, θες να κάνεις το επόμενο βήμα. Θέλεις, για παράδειγμα να παίξεις στο EuroCup. Το πετυχαίνεις και μετά θες να παίξεις στην EuroLeague. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου. Ήθελα πάντα να πηγαίνω βήμα-βήμα. Δεν ήθελα να κάνω... άλματα και να προσπεράσω κάποιο επίπεδο. Είναι αυτό, ακριβώς που ανέφερα νωρίτερα. Είχα προτάσεις από την Ελλάδα όμως πίστεψα πως η καλύτερη επιλογή για μένα εκείνη την περίοδο ήταν να συνεχίσω να βελτιώνομαι στην Κροατία.
Έπαιξα σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είχα 50 συμμετοχές στην εθνική ομάδα, πήγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γενικώς, νομίζω ότι τα πήγα καλά... Ακολουθώντας πάντα την ίδια λογική. Ίσως μπορούσα να πετύχω περισσότερα πράγματα, δεν ξέρω. Σίγουρα ήθελα να πάω στο ΝΒΑ, ένα καλοκαίρι έπαιξα στο summer league, συμμετείχα σε κάποια workouts αλλά μέχρι εκεί. Δεν τα κατάφερα αλλά ΟΚ. Τουλάχιστον ξέρω ότι έκανα τα πάντα για να το πετύχω. Αυτό, ακριβώς είναι το καλύτερο κομμάτι σε αυτή τη διαδικασία».
Στην EuroLeague έπαιξες μόνο τρεις σεζόν με την Τσεντεβίτα. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να το ζήσεις περισσότερο;
«Σίγουρα είχα τις ευκαιρίες μου. Μακάρι να μπορούσα όμως κάποιες περιστάσεις δεν μου το επέτρεψαν. Πιστεύω ότι θα μπορούσα να μείνω σε αυτό το επίπεδο για άλλα 2-3 χρόνια».
Άρχισες την καριέρα σου ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Κροατία. Ως ένας από πιο ταλαντούχους και ελπιδοφόρους σέντερ στη χώρα σου. Πόσο δύσκολο ήταν να το διαχειριστείς;
«Είχα ταλέντο, όχι όμως τόσο μεγάλο όπως ο Ντάριο Σάριτς ή ο Μάριο Χεζόνια. Στη δική μου εποχή, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δίναμε για παράδειγμα ένα επίσημο παιχνίδι με την πρώτη ομάδα μου στο πρωτάθλημα Κροατίας και δεν είχαμε στατιστικό! Έπρεπε να περιμένουμε δυο μέρες για να πάρουμε στα χέρια μας το στατιστικό του αγώνα για να δούμε τι κάναμε. Μπορεί να έκανες ένα καλό ματς, μπορεί να μετρούσες από μέσα σου τους πόντους που έβαλες αλλά έπρεπε να κάνεις υπομονή για να μάθεις πόσα ριμπάουντ κατέβασες και πόσες ασίστ μοίρασες! Σήμερα, αν είσαι μεγάλο ταλέντο, όλοι μιλούν για σένα. Όλοι έχουν γνώμη, σε βλέπουν στα social media και στα highlights, επομένως είναι πιο εύκολο».
Αναφορικά στο Περιστέρι, ποια μοίρα σε έφερε στα δυτικά προάστια; Πώς αποφάσισες να πάρεις τα ταλέντα σου και να παίξεις για τον Βασίλη Σπανούλη;
«Για την ακρίβεια, ήταν εύκολο. Είχα πρόταση από τη Σάσαρι να μείνω για άλλα δυο χρόνια. Μια μέρα, λοιπόν ο ατζέντης μου με ενημέρωσε ότι είχε πρόταση από την Ελλάδα. Έπειτα από 2-3 μέρες, μού εξήγησε πως η πρόταση ήταν από το Περιστέρι. Ότι είχε να κάνει με ένα νέο project και ότι προπονητής θα ήταν ο Σπανούλης. Μου εξήγησε πως αυτή η προοπτική θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον και με ενημέρωσε πως ο Σπανούλης θα μου τηλεφωνούσε προσωπικά. Πράγματι με πήρε την επόμενη μέρα, μιλήσαμε για 15-20 λεπτά και κάπως έτσι αποφάσισα να έλθω. Δεν ήθελα παραπάνω χρόνο! Μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν τρομερά φιλόδοξος. Μου μιλούσε και με έκανε να πιστέψω ότι θα έχτιζε μια ομάδα που θα κόντραρε τους πάντες»!
Πολλοί με ρωτούν τι προπονητής είναι ο Σπανούλης και τους δίνω την ίδια απάντηση
Επομένως, αυτά τα 15-20 λεπτά ήταν αρκετά για να σε πείσει;
«Ακριβώς. Ήταν παραπάνω από αρκετά για να καταλάβω τι γίνεται στο Περιστέρι και τι έχει στο μυαλό του. Μου εξήγησε τα πάντα. Κι έτσι υπέγραψα πρώτος, δεν είχαν αποκτήσει κανέναν νέο παίκτη ακόμα. Μου έδωσε να καταλάβω τι ομάδα ήθελε να φτιάξει και το βρήκα πραγματικά ενδιαφέρον. Εξάλλου, μου αρέσουν οι νέες προκλήσεις. Ίσως στο ξεκίνημα της καριέρας μου να μην μου άρεσαν τόσο πολύ όμως τώρα τις κυνηγάω γιατί μου δίνουν επιπλέον κίνητρο. Όλα είναι εντελώς διαφορετικά όταν αλλάζεις ομάδα. Συμβαίνει ό,τι και στη ζωή, όταν πηγαίνεις σε μια νέα δουλειά και θες να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Στα 33 μου, θέλω να αποδείξω ότι το 'χω ακόμα ώστε να μην πει κανείς ότι ο Μπίλαν είναι γέρος και... τελειωμένος».
Νιώθεις το βάρος ότι το Περιστέρι είναι, τρόπον τινά υποχρεωμένο να πετύχει; Με βάση τις επενδύσεις, το μπάτζετ, τα ονόματα και το hype γύρω από τον Σπανούλη;
«Η αλήθεια είναι ότι κάναμε καλό ξεκίνημα, νικήσαμε στην πρεμιέρα του BCL και στο πρωτάθλημα. Έχουμε έμπειρους παίκτες και νέα παιδιά που θέλουν να δείξουν τι αξίζουν. Και φυσικά ο Σπανούλης κάνει τα πρώτα βήματα ως προπονητής. Δεν έχει την εμπειρία όμως είναι τόσο φανατικός με το μπάσκετ... Πολλοί με ρωτούν τι προπονητής είναι ο Σπανούλης. Και τους δίνω πάντα την ίδια απάντηση. Ότι δηλαδή είναι σαν να κοουτσάρει ήδη 6-7 χρόνια! Για μένα ήταν τεράστια έκπληξη. Νομίζω πως πλέον μπορώ να διακρίνω αν ένας κόουτς είναι αβέβαιος ή δεν έχει πλάνο. Δούλεψα με πολλούς προπονητές τα προηγούμενα χρόνια. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως συμπεριφέρεται σαν να κουβαλάει εμπειρία χρόνων».
Το γεγονός, επίσης ότι σχεδόν άπαντες μιλούν για την ομάδα του Σπανούλη απορροφά την πίεση από εσάς τους παίκτες;
«Είναι αλήθεια, κανείς δεν μιλάει για τους παίκτες (γέλια). Κανένα πρόβλημα! Όπως είπες, αφαιρεί κατά κάποιο τρόπο την πίεση. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω είναι πως ο Σπανούλης είναι νικητής. Έχει κερδίσει τα πάντα, είναι μπασκετικός θρύλος στην Ευρώπη, ένα είδωλο και σύμβολο μιας εποχής. Είναι συνηθισμένος σε αυτή την πίεση. Δεν είναι πρόβλημα γι' αυτόν να ζει με αυτή την κατάσταση. Ακόμα και τώρα ως προπονητής, βιώνοντας μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Ξέρει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Το έκανε σε όλη την καριέρα του. Δείχνει πως ξέρει ακριβώς τι κάνει και που θέλει να φτάσει σε αυτή τη διαδρομή! Έχει τη νοοτροπία που είχε ως παίκτης».
Σε τι διαφέρει σε σχέση με τους προηγούμενους προπονητές σου;
«Ακόμα και αν δεν καταλαβαίνεις τόσο πολύ το μπάσκετ... Αν έλθεις σε μια προπόνηση και τον ακούσεις, θα κατανοήσεις ότι ξέρει τι κάνει και ότι έχει την εμπειρία για να διαχειριστεί κάθε κατάσταση που θα προκύψει. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι θα πάρει την μπάλα, θα βάλει τη φανέλα και θα δείξει σε όλους τι ακριβώς θέλει στην προπόνηση»!
Σε προσωπικό επίπεδο, τι επιδιώκεις σε αυτή τη φάση της καριέρας σου;
«Πάντα θέλω να αγωνίζομαι σε ένα φιλόδοξο κλαμπ. Σε μια ομάδα που θα μπορώ να παλεύω για έναν στόχο. Δεν θέλω να πηγαίνω κάπου και να τερματίζω 10ος ή 11ος και να γυρίζω σπίτι μου. Να παίρνω τα λεφτά και να πηγαίνω για διακοπές από τις 15 Απριλίου. Θέλω να είμαι στα playoffs και να παίζω στα ημιτελικά. Αυτός είναι ο στόχος μου. Να παλεύω για τρόπαια! Φυσικά αυτό είναι δύσκολο στην Ελλάδα όμως μπορούμε να κάνουμε μια πολύ καλή πορεία στο Basketball Champions League. Στο τέλος της χρονιάς, θέλω να έχουμε περισσότερος νίκες από ήττες».
Όσον αφορά την εθνική, τι δεν πήγε καλά στο EuroBasket και η Κροατία απέτυχε σε ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση;
«Είναι δύσκολο να πεις... Πρέπει να το προσεγγίσεις χρόνο με τον χρόνο... Φέτος, δηλαδή είχαμε αυτό το πρόβλημα, πέρσι είχαμε κάτι άλλο κ.ο.κ. Δεν είναι πάντα το ίδιο πρόβλημα. Για παράδειγμα, το 2016 πήγαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήμασταν πρώτοι στον όμιλο, εμείς στο ένα γκρουπ και η Team USA στο άλλο όμως αποκλειστήκαμε στα προημιτελικά. Είχαμε τρομερή ομάδα, όλοι ήξεραν τον ρόλο τους όμως δεν τα καταφέραμε. Το 2013 το ίδιο... Πετύχαμε επτά σερί νίκες, είχαμε καλή "χημεία" όμως χάσαμε στα ημιτελικά. Νομίζω πως αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στην εθνική. Να αποδεχθεί ο καθένας τον ρόλο του. Να θυσιάσει τα στατιστικά του και να κάνει τα πάντα για την ομάδα. Κάποιοι παίκτες δεν μπορούν να το καταλάβουν. Και στο τέλος της ημέρας, έρχεται το αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν είναι εύκολο».
Twitter @Giannis_Stavr
Cover photo: Ευαγγελία Λώλου
