Βιγιαφάνιες στο Gazzetta: «Με Μπόλονι φάγαμε σκ@τά, ο Αλαφούζος έφερε ξανά τον Παναθηναϊκό στον σωστό δρόμο»

Ξεκινώντας, πώς είναι η ζωή σου στην Κύπρο;

«Η ζωή εδώ είναι πολύ πιο ήσυχη σε σχέση με την Αθήνα. Περνάμε, όμως, όμορφα με την οικογένειά μου και τους φίλους μας. Έχουμε αρχίζει να γνωρίζουμε καλύτερα τόσο την πόλη, όσο και τους συμπαίκτες μου αλλά και τους ανθρώπους που εργάζονται στον σύλλογο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό προκειμένου να αισθανθούμε οικεία».

Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον ΑΠΟΕΛ;

«Ο κόσμος ξέρει πως πρόκειται για έναν σπουδαίο σύλλογο. Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει ένα εξαιρετικό προπονητικό κέντρο, με γυμναστήριο, πισίνα και χώρους για αποθεραπεία. Εργάζονται πολλοί άνθρωποι στην ομάδα κι εγώ από την πλευρά μου είμαι πολύ ικανοποιημένος».

Πώς θα συνέκρινες το ποδόσφαιρο στην Κύπρο σε σχέση με το ελληνικό;

«Όταν ήρθα στην Κύπρο πίστευα πως το πρωτάθλημα θα είναι πιο εύκολο συγκριτικά με το ελληνικό. Κατάλαβα, όμως, γρήγορα πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού όλοι μπορούν να χάσουν από όλους. Οι ομάδες είναι πολύ δυνατές και διαθέτουν σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Συνολικά το επίπεδο του ποδοσφαίρου είναι πολύ υψηλό».

Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον νέο προπονητή της ομάδας, Βλάνταν Μιλόγεβιτς;

«Είναι ένας πολύ καλός προπονητής που σε αρκετά σημεία μου θυμίζει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αυτό κυρίως σε ό,τι αφορά στο στιλ ποδοσφαίρου που προτιμά, στην τακτική που επιλέγει. Αυτό είναι πολύ καλό για εμένα γιατί ξέρω πως σκέφτεται ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και μου αρέσει αυτός ο τρόπος παιχνιδιού. Να πιέζουμε, δηλαδή, ψηλά και να έχουμε κατοχή της μπάλας αντί να παίζουμε μόνο με αντεπιθέσεις. Αυτό περιμένει και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς από εμάς, να έχουμε την μπάλα στα πόδια μας και έτσι να χτίζουμε τις επιθέσεις και να δημιουργούμε ευκαιρίες για να σκοράρουμε».

Ας πάμε πίσω στον χρόνο. Πάνε αρκετά χρόνια από όταν ήρθες για λογαριασμό του Παναιτωλικού, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μπορούσες τότε να φανταστείς πως θα εξελισσόταν η καριέρα σου στα ελληνικά γήπεδα;

«Σίγουρα, όχι. Όσα έχουν συμβεί μου φαίνονται τρελά και αισθάνομαι πολύ περήφανος για όσα πέτυχα. Για την αγάπη που εισέπραξα από τον κόσμο, για το πάθος που έδειξα στους αγώνες, για τις μάχες που έδωσα. Στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι που κρατάω στο μυαλό μου. Αγαπώ τον Παναθηναϊκό, αγαπώ τους ανθρώπους που δουλεύουν στον σύλλογο. Τους ξέρω πολύ καλά μετά από τόσα χρόνια και με ξέρουν και αυτοί. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, αυτές οι προσωπικές σχέσεις είναι που θα μείνουν γιατί πρώτα από όλα είμαστε άνθρωποι. Είμαι χαρούμενος με όσα έζησα».

Ποιος ήταν ο στόχος σου όταν ήρθες για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Παναιτωλικό;

«Ήμουν 22 χρονών τότε και ήθελα να αρπάξω την ευκαιρία που είχα μπροστά μου για να παίξω στην Ευρώπη. Ήθελα να αποδείξω κι εγώ ότι οι Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές μπορούν να τα καταφέρουν σε κάθε σύλλογο. Αυτό δεν είναι κάτι εύκολο. Για κάθε παιδί στην Αργεντινή αποτελεί όνειρο το να αγωνιστεί στην Ευρώπη και έτσι ήταν και για εμένα. Οπότε ήθελα να το απολαύσω και να αξιοποιήσω την ευκαιρία που μου δινόταν».

Πώς αντέδρασες όταν έμαθες για πρώτη φορά πως ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρεται για σένα;

«Εκείνη την περίοδο είχα κάνει μία συνάντηση με τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ, ενώ είχα μιλήσει τηλεφωνικά με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Είχα, λοιπόν, μπροστά μου τρεις επιλογές. Στη συνέχεια από τον ΠΑΟΚ δεν με ξανακάλεσαν και έτσι έπρεπε να αποφασίσω ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Τότε σκέφτηκα πως η καλύτερη επιλογή ήταν να πάω στον Παναθηναϊκό. Αισθανόμουν πολύ περήφανος που ένας τόσο μεγάλος σύλλογος ενδιαφέρθηκε για εμένα. Ήταν μία σπουδαία στιγμή τόσο για εμένα όσο και για την οικογένειά μου».

Στον Παναθηναϊκό, ο πρώτος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες ήταν ο Αντρέα Στραματσόνι. Ποια είναι η άποψή σου για αυτόν;

«Είναι ένας ωραίος τύπος που σε εμένα συμπεριφέρθηκε πολύ καλά. Πολύ καλός προπονητής που έδινε έμφαση στην τακτική. Ήθελε πάντα οι παίκτες του να έχουν ξεκάθαρες θέσεις. Δυστυχώς, δεν πήραμε μαζί του τα αποτελέσματα που έπρεπε. Ακόμα και χωρίς αποτελέσματα όμως παίξαμε στην Ευρώπη σε ένα πολύ δύσκολο γκρουπ με Άγιαξ, Θέλτα και Σταντάρ Λιέγης. Θυμάμαι πόσο σπουδαίο ματς είχαμε κάνει στην Ισπανία κόντρα στη Θέλτα. Στην Ευρώπη όταν χάνεις ευκαιρίες, θα το πληρώσεις. Εμένα προσωπικά ο Στραματσόνι μου έδωσε την ευκαιρία να καθιερωθώ».

Ακολούθησε ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Η άποψή σου για αυτόν;

«Και με αυτόν στη θέση του προπονητή είχαμε πολύ καλή ομάδα. Ήμουν τραυματίας όταν ήρθε, αλλά αρχίσαμε να χτίζουμε ένα πολύ δυνατό γκρουπ. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, όμως, ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα για τον σύλλογο και έτσι ήταν πολύ δύσκολο για τον Μαρίνο Ουζουνίδη να διαχειριστεί την κατάσταση. Η ομάδα, ωστόσο, κατάφερε να πάρει αρκετούς βαθμούς στο γήπεδο, ενώ παράλληλα δόθηκε η ευκαιρία σε αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές να κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα».

Θεωρείς πως αν εκείνη η ομάδα δεν είχε επηρεαστεί από τα οικονομικά προβλήματα θα κατάφερνε να κατακτήσει το πρωτάθλημα;

«Ναι. Είχαμε πολύ καλούς παίκτες όπως ο Ζέκα, ο Μπεργκ, ο Μολέδο και ο Βλαχοδήμος. Τα οικονομικά ζητήματα, όμως, έκαναν πολύ δύσκολο τόσο το δικό μας έργο όσο και του προπονητή και του τεχνικού διευθυντή. Ο κόσμος, ωστόσο, ξέρει. Στα παιχνίδια δεν μας κατηγόρησαν ποτέ γιατί γνώριζαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο σύλλογος».

Ποια ήταν η πρώτη φορά που μίλησες με τον Παναθηναϊκό για την προοπτική της επιστροφής σου στην ομάδα;

«Είχα συμπληρώσει έναν χρόνο στο Μεξικό όταν με κάλεσε ο Γιάννης Αλαφούζος και μου εξήγησε πως θέλει να χτίσει μία νέα ομάδα με προπονητή τον Ντάνι Πογιάτος και τεχνικό διευθυντή τον Τσάβι Ρόκα. Μου τόνισε πως ήθελε να είμαι μέλος αυτού του γκρουπ. Εγώ από την πλευρά μου πάντα ήθελα να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό γιατί εκεί αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Συνεχίσαμε τις συνομιλίες για 2-3 μέρες και τελικώς καταφέραμε να βρούμε τρόπο ώστε να επιστρέψω στην Ελλάδα. Δεν ήταν τόσο εύκολο γιατί είχα μεγάλο συμβόλαιο με την ομάδα από το Μεξικό, αλλά έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να βρεθεί λύση».

Ποια είναι η άποψή σου για τον Γιάννη Αλαφούζο;

«Δεν είναι εύκολο να διοικήσει κάποιος έναν τόσο μεγάλο σύλλογο όσο ο Παναθηναϊκός. Θεωρώ ότι την περσινή χρονιά ο Γιάννης Αλαφούζος τα πήγε αρκετά καλύτερα σε σχέση με τις προηγούμενες. Το κλαμπ είχε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, τα οποία δεν γνωρίζω αν προέκυψαν από τον ίδιο ή από προηγούμενες διοικήσεις. Πάντως, κατάφερε να ισορροπήσει την κατάσταση και τώρα ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι στο σωστό δρόμο κυνηγώντας τους στόχους που επιτάσσει η ιστορία του».

Γιατί θεωρείς ότι δεν πέτυχε το project με τους Ντάνι Πογιάτος και Τσάβι Ρόκα;

«Ήταν μία νέα πρόκληση τόσο για τους ίδιους όσο για ολόκληρο τον οργανισμό της ομάδας. Πολλοί νέοι παίκτες αλλά και νέο επιτελείο. Κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνο. Να δουλέψουν όλοι με ένα νέο σύστημα, μία νέα φιλοσοφία. Ο Πογιάτος δεν είχε χρόνο, έμεινε στον πάγκο της ομάδας για πολύ λίγα παιχνίδια. Στον Παναθηναϊκό ποτέ δεν έχεις χρόνο, ο κόσμος δεν θα σου τον δώσει. Σε έναν μεγάλο σύλλογο χρειάζονται νίκες και όταν αυτές δεν έρχονται όλα είναι δύσκολα. Ο Πογιάτος χρειαζόταν περισσότερο χρόνο γιατί αυτή ήταν η πρώτη του προσπάθεια σε επαγγελματικό επίπεδο».

Άρα θεωρείς ότι ίσως ήταν θέμα έλλειψης εμπειρίας του προπονητή;

«Ναι, αυτή είναι ουσία. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μία μικρή ομάδα για να έχει έναν προπονητή που δοκιμάζει για πρώτη φορά την τύχη του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Χρειάζεται κάποιος προπονητής με εμπειρία για να οδηγήσει έναν τόσο σπουδαίο σύλλογο».

Αποχώρησε, λοιπόν, ο Ντάνι Πογιάτος και προσλήφθηκε ο Λάζλο Μπόλονι. Ποιος πιστεύεις ότι ήταν ο κύριος λόγος όλων των προβλημάτων που ακολούθησαν;

«Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε τον Λάζλο Μπόλονι για τη θέση του προπονητή. Τουλάχιστον σε εμένα, δεν το εξήγησε ποτέ. Δεν κατάλαβα αν σκοπός ήταν να χτιστεί μία ομάδα για το μέλλον ή απλά να ολοκληρωθεί η σεζόν. Όλοι οι ποδοσφαιριστές είχαμε αυτήν την απορία, αλλά ουδέποτε πήραμε κάποια απάντηση. Ο Λάζλο Μπόλονι είχε μία φιλοσοφία άλλης εποχής. Μία φιλοσοφία παλιομοδίτικη, που αντιστοιχούσε στο ποδόσφαιρο πριν από 20-30 χρόνια. Δεν λέω αν αυτή είναι καλύτερη ή χειρότερη, αλλά το σίγουρο είναι πως οι ποδοσφαιριστές δεν βρήκαμε ποτέ τον τρόπο να συνδεθούμε τόσο με τον άνθρωπο Μπόλονι όσο και με τον προπονητή Μπόλονι. Όλο το γκρουπ αισθανόταν πως δεν είχε δίαυλο επικοινωνίας μαζί του».

Θεωρείς πως υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να κάνει το κλαμπ προκειμένου να διαχειριστεί καλύτερα την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί;

«Ίσως ναι. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι τρελό. Με προπονητή τον Λάζλο Μπόλονι πήραμε κάποια καλά αποτελέσματα τα οποία και του έδωσαν χρόνο. Τον χρόνο που δεν είχε, για παράδειγμα, ο Ντάνι Πογιάτος. Ο Ντάνι Πογιάτος ενδεχομένως να δούλεψε καλύτερα από τον Λάζλο Μπόλονι, όμως μαζί του δεν κατακτήσαμε βαθμούς και έτσι απολύθηκε. Ο Ρουμάνος δούλεψε με τον τρόπο του χωρίς να ρωτήσει τους παίκτες, χωρίς να μπει στη φιλοσοφία του κλαμπ, όμως ήρθαν κάποια θετικά αποτελέσματα και έτσι παρέμεινε για αρκετούς μήνες. Οι άνθρωποι του κλαμπ, ενδεχομένως, να σκέφτηκαν ότι από τη στιγμή που έρχονταν οι νίκες, δεν χρειαζόταν να γίνει κάποια αλλαγή και ότι δεν έχει σημασία αν ο προπονητής δεν αρέσει στους παίκτες ή αν οι παίκτες δεν αρέσουν στον προπονητή. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως δεν υπήρχε επικοινωνία ανάμεσα μας.

Οι μήνες εκείνοι ήταν πολύ σκληροί για εμάς τους ποδοσφαιριστές, ζήσαμε πολύ δύσκολες στιγμές στις προπονήσεις, πριν τα παιχνίδια και μετά από αυτά. Στο τέλος οι παίκτες είναι αυτοί που πατάνε το χορτάρι και βγαίνουν μπροστά. Αυτό κάναμε κι εμείς, χωρίς ιδέες, χωρίς να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο, χωρίς οδηγίες. Πριν από κάθε αγώνα λέγαμε πως θα μπούμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για αυτή τη φανέλα, ότι θα φάμε σκ@τ@ και ότι θα παλέψουμε για εμάς και για τις οικογένειές μας. Κάπως έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις πήραμε τους βαθμούς που χρειαζόμασταν. Στο ποδόσφαιρο, όμως, πάντα στο τέλος βγαίνει στην επιφάνεια όλη η αλήθεια. Αυτό συνέβη και με τον Μπόλονι και είχε ως αποτέλεσμα δύο ματς πριν το τέλος της σεζόν, να αποχωρήσει. Στο φινάλε, εμείς οι ποδοσφαιριστές μείναμε με τα σκ@τ@ και προχωρήσαμε».

Πιστεύεις ότι συγκεκριμένα εσένα δεν σε χρησιμοποίησε στη θέση που σου ταιριάζει καλύτερα;

«Ίσως να μην ήξερε που να με χρησιμοποιήσει! Έπαιξα άλλες φορές στη θέση του winger, άλλες ως εσωτερικός χαφ, άλλες νούμερο 6. Αυτό δεν συνέβη μόνο με εμένα αλλά και με άλλους ποδοσφαιριστές, όπως με τον Μαουρίσιο. Παλέψαμε, όμως, όλοι για τον κόσμο, για τους εαυτούς μας και για τις οικογένειές μας».

Ποια είναι, όμως, η θέση που σου αρέσει περισσότερο να αγωνίζεσαι;

«Προτιμώ στο 4-3-3 σαν νούμερο 8 ή νούμερο 10. Μου αρέσει να παίζω ως box to box. Μπορώ να βοηθήσω την ομάδα μου να χτίσει το παιχνίδι της από την άμυνα, να μοιράσω ασίστ. Αυτό είναι κάτι που απολαμβάνω».

Ακολούθως ανέλαβε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις;

«Ήμουν πολύ χαρούμενος όταν ήρθε, όπως νιώθω και τώρα με τον Μιλόγεβιτς. Εμείς οι ποδοσφαιριστές με εμπειρία έχουμε συνεργαστεί με πολλούς προπονητές στην καριέρα μας. Κάποιοι από αυτούς έρχονται, μιλάνε 1-2 μέρες και καταλαβαίνουμε αμέσως πως θέλουν να παίξουμε αλλά και πως έχουν σκοπό να δουλέψουν. Αντιλαμβανόμαστε τα πάντα αμέσως. Δεν χρειάζονται έξι μήνες για να κατανοήσουμε τη φιλοσοφία τους, αν περιμένουν να έχουμε εμείς την κατοχή της μπάλας ή αν προτιμούν να παίζουμε με αντεπιθέσεις. Απολαμβάνω να έχουμε εμείς την κατοχή της μπάλας και να χτίζουμε το παιχνίδι από πίσω».

Τι ήταν αυτό που κατάφερε να αλλάξει ο Γιοβάνοβιτς και πήρε από όλους τους ποδοσφαιριστές το καλύτερο δυνατό;

«Πρώτα από όλα την νοοτροπία του γκρουπ. Μας έμαθε να πιστεύουμε στους εαυτούς μας, να μην κοιτάζουμε ποιον έχουμε αντίπαλο αλλά να μας απασχολεί μόνο η δική μας παρουσία. Είτε αγωνιζόμαστε στο Καραϊσκάκη ή στην Τούμπα είτε στη Λεωφόρο με κάποιον θεωρητικά πιο αδύναμο αντίπαλο, να προσεγγίζουμε το ματς με τον ίδιο τρόπο. Το πιο σημαντικό ήταν πως θα παίξει η δική μας ομάδα, να κάνουμε αυτό που πρέπει και να πάρουμε έτσι το θετικό αποτέλεσμα».

Από την βραδιά της κατάκτησης του Κυπέλλου ποια στιγμή σου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένη στο μυαλό;

«Το γεμάτο Στάδιο κόντρα στον ΠΑΟΚ ήταν μία υπέροχη εμπειρία. Θα θυμάμαι πολύ έντονα το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημίχρονου γιατί το απόλαυσα πραγματικά. Παίξαμε εξαιρετικό ποδόσφαιρο μέχρι τη στιγμή της διακοπής. Αλλάξαμε πολλές πάσες, απειλήσαμε τον ΠΑΟΚ από κάθε σημείο του γηπέδου. Τώρα που το συζητάω με τον Κρέσπο, με τον οποίο πλέον είμαστε συμπαίκτες στον ΑΠΟΕΛ, καταλαβαίνω ότι και εκείνος συμφωνεί. Πιστεύει και αυτός ότι ελέγξαμε πλήρως τον αγώνα».

Πώς βίωσες την προσμονή του κόσμου για ένα τρόπαιο μετά από χρόνια που η ομάδα δεν είχε κάποια επιτυχία;

«Έχω ζήσει τον Παναθηναϊκό από το 2016. Από τότε κάθε χρόνο θέλαμε και προσπαθούσαμε να κατακτήσουμε ένα τρόπαιο. Γνωρίζω τους οπαδούς της ομάδας, μιλάω πολύ μαζί τους. Το 2022 καταφέραμε να τους δώσουμε τη χαρά που άξιζαν».

Το επεισόδιο με τον Τάσο Χατζηγιοβάνη και τα όσα ακολούθησαν σε επηρέασαν κατά τη διάρκεια της σεζόν ή ήταν κάτι που κατάφερες να ξεπεράσεις γρήγορα;

«Με επηρέασε σε έναν βαθμό. Ήμουν ένας από τους πιο έμπειρους παίκτες στην ομάδα και ξεκαθαρίζω πως δεν εννοώ με αυτό ότι είμαι πάνω από κάποιον άλλον, είμαστε όλοι ίσοι. Αυτό, όμως, που έμαθα από μικρό παιδί είναι να σέβομαι εκείνους που έχουν περισσότερα χρόνια στο ποδόσφαιρο από εμένα. Όταν κάποιος πιο παλιός, με περισσότερα παιχνίδια, σου λέει κάτι, ακόμα και αν δεν σου αρέσει, πρέπει να το σέβεσαι. Εκείνη την ημέρα είπα πολλές φορές στον Τάσο να σταματήσει να μιλάει άσχημα σε άλλους παίκτες αλλά εκείνος συνέχισε να το κάνει. Τότε εκνευρίστηκα πολύ και πήγα να του ρίξω γροθιά. Δεν το έκανα, αυτή είναι η αλήθεια και όλοι το γνωρίζουν. Απογοητεύτηκα τόσο από τον εαυτό μου για την αντίδραση που είχα, όσο και από το κλαμπ γιατί την επόμενη μέρα όλος ο κόσμος γνώριζε ότι υπήρξε επεισόδιο στην προπόνηση. Επεισόδια σαν αυτό λαμβάνουν χώρα παντού στον κόσμο, αλλά δεν βλέπουν όλα τα φως της δημοσιότητας. Ήμουν απογοητευμένος γιατί όλοι έμαθαν αμέσως για το συγκεκριμένο περιστατικό με τον Τάσο».

Θεωρείς, δηλαδή, πως ο σύλλογος δεν σε αντιμετώπισε με δίκαιο τρόπο;

«Ναι. Το πιστεύω τόσο για εμένα, όσο και για τον Τάσο αλλά και για το γκρουπ γενικότερα. Όσα συμβαίνουν εντός της ομάδας, πρέπει να παραμένουν εντός. Αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει βλακείες».

Πλέον έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις σου με τον Τάσο Χατζηγιοβάνη;

«Ναι. Συνεχίζουμε, μάλιστα, να μιλάμε με τον Τάσο στο τηλέφωνο. Τον ξέρω πολύ καλά από όταν ήταν 17 χρονών και εκείνος ξέρει εμένα. Ήταν μόνο εκείνη την ημέρα μία λάθος απόφαση από την πλευρά μου».

Το καλοκαίρι του 2022 υπήρξαν συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό για να ανανεώσεις το συμβόλαιό σου με την ομάδα;

«Όχι. Δεν με πήρε κανείς ούτε καν τηλέφωνο. Καταλαβαίνω ότι το κλαμπ και ο προπονητής δεν με χρειάζονταν και αυτό είναι αποδεκτό για εμένα. Ίσως έκριναν πως είχαν ανάγκη από έναν ποδοσφαιριστή με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Έτσι είναι η δουλειά, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πάντως, κανείς δεν μου μου μίλησε ποτέ για το ενδεχόμενο ανανέωσης του συμβολαίου μου».

Στη συνέχεια μίλησες με κάποια άλλη ελληνική ομάδα;

«Μίλησα με τον ΠΑΟΚ για κάποιες μέρες, αλλά διακόψαμε τις συζητήσεις γιατί εγώ περίμενα τον ΑΠΟΕΛ αλλά και κάποιες ομάδες του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Τελικώς αποφάσισα να έρθω στον ΑΠΟΕΛ για να αγωνιστώ ξανά στα Κύπελλα Ευρώπης. Δυστυχώς, όμως, αποκλειστήκαμε στα play offs του Europa Conference League».

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να φορά τη φανέλα κάποιας άλλης ελληνικής ομάδας;

«Είναι πολύ δύσκολο. Εγώ θα είμαι πάντα ανοιχτός στο να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό. Ένα από τα όνειρά μου είναι να κλείσω εκεί την καριέρα μου. Μάλιστα, το είχα πει και στον Γιάννη Αλαφούζο όταν επέστρεψα στην Ελλάδα το 2020. Τότε γελάσαμε και οι δύο! Το γνωρίζει και εκείνος ότι στόχος μου είναι πριν σταματήσω το ποδόσφαιρο, να φορέσω ξανά την πράσινη φανέλα».

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό;

«Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Ειδικά την περσινή χρονιά είχαμε μία πολύ καλή ομάδα με πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Όταν δεν είχαμε την μπάλα στην κατοχή μας, τρελαινόμασταν! Τρέχαμε σαν τα σκυλιά για να ανακτήσουμε την κατοχή και αυτό είναι το στιλ παιχνιδιού που αγαπώ».

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες όλα αυτά τα χρόνια στα ελληνικά γήπεδα;

«Ο Σέρχιο Αραούχο. Μπορεί να σκοράρει από οπουδήποτε, είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής».

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού τι σημαίνει για σένα;

«Στο ποδόσφαιρο συνήθως ο κόσμος σε λατρεύει όταν κατακτάς κάποιο τρόπαιο. Για τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό εισέπραξα πολλή αγάπη χωρίς να κατακτήσω τίποτα. Αυτό ήταν κάτι εκπληκτικό για εμένα. Καταλάβαιναν την αφοσίωσή μου και το πάθος μου για τη φανέλα που φορούσα. Φυσικά, πέρσι που κατακτήσαμε το Κύπελλο, μας έδειξαν ακόμα περισσότερη αγάπη. Αλλά τα συναισθήματα που εισέπραξα πριν κατακτήσουμε το οτιδήποτε, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί στο ποδόσφαιρο. Τους ευχαριστώ και σίγουρα θα είμαι πάντα ένας από αυτούς».

Πιστεύεις ότι οι διαιτητές είναι πρόβλημα στην Ελλάδα;

«Ναι. Δεν μου αρέσει να μιλάω για το συγκεκριμένο θέμα αλλά και μόνο το γεγονός πως στα σημαντικά παιχνίδια καλούνται διαιτητές από το εξωτερικό, φανερώνει το μέγεθος του προβλήματος. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Πρέπει να δουλέψουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο πάνω σε αυτό. Σε κάποια παιχνίδια οι διαιτητές έκαναν τις συνθήκες πιο ευνοϊκές για την μία ομάδα και πιο δύσκολες για την άλλη».

Σου λείπει η πατρίδα σου;

«Πάντα μου λείπει η Αργεντινή, οι φίλοι μου και η οικογένειά μου. Μου λείπουν πολύ και τα μπάρμπεκιου που κάνουμε εκεί!».

Κλείνοντας, η υπόθεση έκδοσης ελληνικού διαβατηρίου που έχει κολλήσει;

«Έλειπε μόνο ένα χαρτί γιατί ο παππούς της μητέρας μου άλλαξε κάποια στιγμή δύο γράμματα στο όνομά του. Με δεδομένη αυτήν την αλλαγή δεν βρήκαμε τον τρόπο στην Ελλάδα να διορθώσουμε τα στοιχεία. Δεν μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι είμαστε ίδια οικογένεια».

Συνεχίζεις, όμως, να θέλεις να βγάλεις ελληνικό διαβατήριο;

«Ναι. Έχω μιλήσει με τον μάνατζέρ μου και ελπίζω του χρόνου να ολοκληρωθεί η διαδικασία».