O Ρόα της ΑΕΚ στο Gazzetta: «Κινδύνεψα να μείνω παράλυτος και να χάσω τη ζωή μου»
Ο νυν προπονητής τερματοφυλάκων της ΑΕΚ και πρώην γκολκίπερ της Εθνικής Αργεντινής, Κάρλος Ρόα συγκλονίζει στο Gazzetta εξιστορώντας τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο πριν από μία εικοσαετία, βγαίνοντας στο τέλος νικητής!
Έχει περάσει μια εικοσαετία από το 2003 όταν ο Κάρλος Ρόα, ο τωρινός προπονητής τερματοφυλάκων της ΑΕΚ στο τιμ του Ματίας Αλμέιδα, αναγκαζόταν να δώσει τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του για να νικήσει τον καρκίνο. Σήμερα, έχοντας αναδειχθεί νικητής, ο Ρόα έχει αφήσει τον εφιάλτη πίσω του.
Στο πλαίσιο του #giatonAlexandro, της καμπάνιας του Gazzetta για να τιμήσει τη μνήμη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο Αργεντινός μας μίλησε για τη μάχη που έδωσε και για τον τρόπο που κατάφερε να βγει νικητής.
«Χωρίς καμία αμφιβολία η υποστήριξη που είχα από τη σύζυγό μου και από τις κόρες μου και η πίστη στον Θεό που ήταν πολύ σημαντική που την είχα και που συνεχίζω να τη διατηρώ, με βοήθησαν πολύ. Πραγματικά όλο αυτό ήταν ένα θαύμα. Αλλά δόξα τω Θεώ όλο αυτό πέρασε, έμεινε πια πολύ πίσω και συνεχίζω τη ζωή μου όμορφα μπορώντας να απολαμβάνω την οικογένειά μου και με τις ευλογίες του Θεού μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω, να προπονώ τερματοφύλακες στο τεχνικό επιτελείο του Ματίας Αλμέιδα», αναφέρει στο Gazzetta ο Ρόα είκοσι χρόνια μετά την περιπέτειά του.
Μπορεί να πέρασαν δύο δεκαετίες, αλλά ο Αργεντινός πρώην τερματοφύλακας της «Αλμπισελέστε» θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τα όσα σκληρά βίωσε. Αρχικά με την απόφαση να υποβληθεί σε επέμβαση που θα μπορούσε ακόμα και να του κοστίσει τη ζωή ή να μην του επιτρέψει να περπατήσει ποτέ ξανά...
«Τα συμπτώματά μου ξεκίνησαν με δυνατούς πόνους στην κοιλιά, στη μέση και στους όρχεις. Έκανα τις κατάλληλες εξετάσεις και ανακάλυψαν κάποιους όγκους στην κοιλιακή χώρα. Για μια εβδομάδα συνέχισα με περαιτέρω εξετάσεις και μια Παρασκευή αποφασίστηκε να χειρουργηθώ. Μου βρήκαν τρεις μεταστάσεις, δύο από την αριστερή πλευρά και μία από τη δεξιά. Η μία ήταν τοποθετημένη σε περιοχή των φλεβών και ήταν πολύ επικίνδυνη να αφαιρεθεί είτε για την ίδια μου τη ζωή είτε για να μείνω παράλυτος από τη μέση και κάτω. Ζήτησαν άδεια από τη γυναίκα μου για να προχωρήσουν στην επέμβαση με τον κίνδυνο να μείνω παράλυτος. Γι' αυτήν ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση», τονίζει ο Ρόα.
«Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα καρκίνο»
Μετά το πολύωρο πρώτο χειρουργείο, αλλά και μια δεύτερη επέμβαση που ακολούθησε, η σύζυγός του ήταν εκείνη που του μετέφερε τι ακριβώς είχε. Τον έπιασε τρέλα. Δεν μπορούσε να φανταστεί τι περνούσε και το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν πως θα ξεπερνούσε όλο αυτό γρήγορα προκειμένου να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
«Μετά από μία μεγάλη επιτυχημένη επέμβαση που διήρκεσε πέντε με έξι ώρες πέρασε μία εβδομάδα και με επισκέφτηκαν οι γιατροί. Εγώ πίστευα ότι θα ακούσω πως μπορώ να πάω διακοπές. Η σύζυγός μου ήξερε βέβαια ότι είχα καρκίνο και ότι θα χρειαζόμουν μια δεύτερη επέμβαση για να αφαιρέσω οριστικά τις μεταστάσεις που είχαν γίνει στο σώμα μου και συγκεκριμένα στους όρχεις μου. Χρειάστηκε λοιπόν να κάνω και ένα δεύτερο χειρουργείο, το οποίο επίσης πήγε καλά», υπογραμμίζει στο Gazzetta ο Ρόα, προσθέτοντας:
«Όταν μου είπε η γυναίκα μου ότι όλα ήταν εντάξει με την επέμβαση ήμουν πολύ χαρούμενος, όμως σε καμία στιγμή δεν ήξερα ότι αυτό που είχα ήταν καρκίνος. Εκεί ήταν που η γυναίκα μου μου μετέφερε ότι πλέον θα έπρεπε να συνεχίσω με χημειοθεραπείες γιατί είχα καρκίνο. Ήταν κάτι δύσκολο και περίπλοκο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήθελα να ξεκινήσω την αποκατάσταση το συντομότερο δυνατό γιατί ήθελα να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο».
«Το σώμα μου είχε ασπρίσει και έχασα όλα τα μαλλιά μου»
Ήταν το χρονικό σημείο κατά το οποίο θα έπρεπε να ξεκινήσει χημειοθεραπείες. Ο Ρόα εξιστορεί με δυνατό και περιγραφικό τρόπο τα όσα πέρασε, όντας αποφασισμένος να βγει νικητής.
«Οι γιατροί μας έδωσαν δύο επιλογές. Μία μακροχρόνια θεραπεία που θα είχε πολλά συμπτώματα και πιθανότατα θα έχανα τα μαλλιά σε όλο το σώμα μου και μία δεύτερη που θα ήταν η πιο ισχυρή θεραπεία που σύντομα θα με έκανε να χάσω τα μαλλιά σε όλο το σώμα μου. Όταν το άκουσα, είπα στον γιατρό ότι εγώ αυτό που θέλω είναι να γυρίσω στο γήπεδο όσο πιο σύντομα γινόταν και ότι αυτό που χρειαζόμουν ήταν κάτι γρήγορο. Έτσι διαλέξαμε την πιο ισχυρή χημειοθεραπεία που θα διαρκούσε τρεις μήνες», σχολιάζει ο 53χρονος Αργεντινός, συμπληρώνοντας πως το πιο δύσκολο εκείνη την περίοδο ήταν το ότι οι δικοί του άνθρωποι τον έβλεπαν να υποφέρει:
«Αυτό το διάστημα ήταν πολύ έντονο και δύσκολο για την οικογένειά μου γιατί είδαν όλη τη διαδικασία αλλαγής του σώματός μου. Ήταν πρησμένο, είχε φλεγμονές, έχανα σιγά σιγά τα μαλλιά μου μέχρι που έμεινα φαλακρός και το χρώμα του σώματός μου είχε γίνει άσπρο σαν του πεθαμένου. Πέρασαν οι τρεις μήνες της χημειοθεραπείας, που όπως είπα ήταν πολύ δύσκολοι για τη γυναίκα και τις κόρες μου που ήταν τότε μικρές, αλλά ακόμα δεν είχα πάρει το πράσινο φως από τους γιατρούς για να επιστρέψω στις προπονήσεις».
«Στον καρκίνο δεν κοίταξα ποτέ πίσω»
Ο ίδιος παρέμενε αποφασισμένος να γυρίσει στα γήπεδα και να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπούσε. Να παίζει ποδόσφαιρο. Εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στην Αλμπαθέτε και παίρνοντας μόνος του μια παράτολμη απόφαση γύρισε στην πατρίδα του για να ξεκινήσει ατομικές προπονήσεις παρότι δεν είχε την ιατρική συμβουλή για κάτι τέτοιο.
«Από την πλευρά μου προέκυψε η δυνατότητα να επιστρέψω στην Αργεντινή, γιατί ήμουν στην Ισπανία, και να κάνω εκεί μια μικρή προετοιμασία. Είπα στη γυναίκα μου ότι αισθανόμουν εντάξει και ότι αυτό που ήθελα ήταν να γυρίσω στο ποδόσφαιρο. Η τρέλα μου ήταν τρομερή γιατί ποτέ δεν θα είχε συμβεί αυτό αν συμβουλευόμουν έναν γιατρό. Ήταν αδύνατο μετά από τρεις μήνες χημειοθεραπείας, τον τέταρτο να ταξιδέψω στην Αργεντινή και να ξεκινήσω ατομικές προπονήσεις», επισημαίνει ο Ρόα.
Ευτυχώς, όμως, όλα εξελίχθηκαν ομαλά. Το τέρας του καρκίνου είχε νικηθεί και ο Ρόα θα μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο κλείνοντας την καριέρα του στην αργεντίνικη Ολίμπο. Σε όλη αυτή τη δοκιμασία δεν κοίταξε ποτέ πίσω, όπως αναφέρει ο ίδιος. Όλη την περιπέτεια την αντιμετώπισε με θάρρος κοιτώντας μπροστά και αυτό με τη βοήθεια του Θεού στον οποίο πιστεύει πολύ, τον ανέδειξε νικητή.
«Δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά. Μπόρεσα να είμαι στη χώρα μου μαζί με την οικογένεια μου και ήμουν πολύ συγκεντρωμένος για να επιστρέψω στα γήπεδα. Ήμουν πολύ χαρούμενος, αισθανόμουν φανταστικά, αλλά η διαδικασία συνεχιζόταν. Άλλωστε θα έπρεπε για πέντε χρόνια να περνάω από εξετάσεις για να δει ο γιατρός ότι είχα ξεπεράσει πλήρως το πρόβλημα και ότι ο καρκίνος είχε ιαθεί. Σε κανένα σημείο όμως δεν κοίταξα πίσω. Πάντα κοίταζα μπροστά και με τη βοήθεια του Θεού τα πράγματα πήγαν καλά...».
