Χαριτωνίδης στο Gazzetta για τον καρκίνο: Πέτα τον φόβο μακριά…

Πώς έμαθες για το πρόβλημα υγείας σου και ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις;

«Ήταν Δεκέμβριος του 2006. Εκείνη την περίοδο αγωνιζόμουν ως αρχηγός της Ελπίδας Αμπελοκήπων στο άθλημα της πετοσφαίρισης. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, την μια μέρα είχα αγώνα και την επόμενη διαγνώστηκα με Οξεία μυελοβλαστική λευχαιμία. Στο άκουσμα της διάγνωσης μου η πρώτη μου σκέψη ήταν «Δε θα πάω προπόνηση;» Όλες μου οι σκέψεις ήταν γύρο από τον αθλητισμό. Έτσι μία μπάλα βόλεϊ με τις ευχές των συμπαικτών μου ήταν δίπλα μου όλο το διάστημα των θεραπειών μου».

Πόσο δύσκολο είναι ψυχολογικά για έναν άνθρωπο να δίνει αυτή τη μάχη και παράλληλα να προσπαθεί να συνεχίσει την καθημερινότητά του; Και πως το χειρίστηκες εσύ όλο αυτό το διάστημα;

«Στα 25 μου ήμουν ένας αθλητής και φοιτητής χωρίς σημαντικές υποχρεώσεις. Δύο χρόνια κλείστηκα μέσα με μάσκες, αντισηπτικά, απομόνωση, ένα lockdown δηλαδή… Όχι ότι στα 25 σου μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα αυτό, αφήνοντας φίλους, παρέες, διασκέδαση, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οικογένειες, παιδιά που ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψουν, έχουν νοίκια, χρέη, λογαριασμούς που τρέχουν… Η καθημερινότητα σου αλλάζει και εσύ πρέπει να βρεις ένα τρόπο να προσαρμόσεις την καθημερινότητα αυτή στις ανάγκες σου. Όσο περισσότερες οι ανάγκες σου, τόσο μεγαλύτερο είναι και το ψυχολογικό φορτίο που έχεις. Εγώ πάτησα ένα pause στη ζωή μου. Έδωσα όλες μου τις δυνάμεις και αφιέρωσα χρόνο στον εαυτό μου μέχρι να γίνω καλά και να ανακάμψω.

Ξεπερνώντας τον καρκίνο, ποιο είναι το μήνυμα που θα έπρεπε να στείλει κάποιος σε όσους παλεύουν ακόμη με την αρρώστια;

«Πολύ σωστή η ερώτηση σου, ξεπερνώντας τον καρκίνο, ΟΧΙ νικώντας τον. Χωρίς να υποτιμήσω την ασθένεια μου, τα κατάφερα…δε νίκησα και έτσι δεν μπορώ να γενικεύω την δική μου ποιότητα ζωής. Αυτό που θα έλεγα σε κάποιον που νοσεί είναι ότι: «ξέρω τι περνάς και γι' αυτό θα σε συμβούλευα να βάλεις προτεραιότητες… και πρώτη προτεραιότητα είσαι εσύ και κανένας άλλος». Σε αυτή την αρρώστια ένας μεγάλος αντίπαλος είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός, η υπομονή μας και οι αντοχές μας…εδώ δοκιμαζόμαστε».

Εχεις ξεκινήσει εδώ και χρόνια μία δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο και για τους δότες μυελού των οστών. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου και τι σε παρακίνησε να ξεκινήσεις αυτή την καμπάνια; Ήταν μόνο ο δικός σου Γολγοθάς ή και άλλοι λόγοι;

«Η καμπάνια μου «Πέτα το Φόβο Μακριά , Πέτα την Άγνοια Μακριά, Γίνε Εθελοντής Δότης Μυελού των Οστών», ξεκίνησε ουσιαστικά το 2009 έως και σήμερα.

Σκοπό έχει να συνδέσει τις αθλητικές μου επιτυχίες με την Εθελοντική δωρεά μυελού των οστών. Οι αθλητικές επιτυχίες για μένα από τότε ήταν μονόδρομος, γιατί πίστευα ότι το μήνυμα που περνάω θα ακουγόταν πιο δυνατά μέσα από αυτές. Τα πρώτα 5 χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, γιατί και η δειγματοληψία ήταν δύσκολη (έπρεπε να δώσεις δείγμα με αιμοληψία, πλέον γίνεται με δείγμα σάλιου) και γενικά πολύ λίγοι σύλλογοι μιλούσαν γι’ αυτό, πόσο μάλλον ένα άτομο μόνο του. Όμως σιγά σιγά τα πράγματα αρχίζαν να αλλάζουν και η επιμονή μου να συνδέω τις επιτυχίες μου με αυτό το σκοπό, άρχισαν να αποδίδουν. Ήταν πιο εύκολο να βλέπεις έναν άνθρωπο του αθλητισμού να μιλάει για πράγματα που έχει ζήσει ο ίδιος.

Ο κόσμος ενημερώθηκε και έκτοτε ο φόβος άρχισε να φεύγει. Από το 2015 ο Σύλλογος Ελπίδα Φίλων Παιδιών με καρκίνο, αγκάλιασε αυτή μου την προσπάθεια και έτσι σήμερα έφτασα να έχω καταγράψει πάνω από 10.000 δότες μυελού των οστών στην Παγκόσμια Δεξαμενή Δοτών. Αυτή είναι η δική μου κληρονομιά στην Κοινωνία».

• Δείτε όλο το αφιέρωμα του Gazzetta, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
  

Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι της ζωής σου και μέσω αυτού προσπάθησες επίσης να ευαισθητοποιήσεις τον κόσμο. Πόσο σημαντική είναι η άσκηση για έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά και αφού το ξεπεράσει;

«Ο Αθλητισμός και η προγραμματισμένη σωματική άσκηση αποτελούν προϋπόθεση για εμάς τους Επιζώντες του Καρκίνου για να περάσουμε από το ''Ζην'' στο ''Ευ Ζην''
Χαίρομαι γιατί αυτά που παλεύω να δείξω στους ασθενείς εδώ και 15 χρόνια περίπου μέσω της αθλητικής μου πορείας, γίνονται πλέον Δράσεις ενός Ευρωπαϊκού Σχεδίου για την καταπολέμηση του Καρκίνου. Χαίρομαι γιατί ξέρω ότι έχω βάλει και εγώ ένα λιθαράκι για να γίνει αυτό.

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στον κόσμο που παλεύει με την ασθένεια και για τον εθελοντισμό για δότες μυελού των οστών;

«Για τους ασθενείς θα ήθελα να πω … Η Ελπίδα και η Πίστη ότι θα τα καταφέρετε, είναι αυτά που θα σας κρατήσουν ζωντανούς. Να παλέψετε και να αγωνιστείτε με όλες σας τις δυνάμεις, χωρίς να υποτιμήσετε την ασθένεια σας. Στη στη ζωή νικητής είναι αυτός που μάχεται γι’ αυτήν».