Η λευκή Mercedes ανάμεσα στον Μισέλ Ινταλγκό και το Μουντιάλ του 1978

Λίγες ημέρες χαλάρωσης στα τέλη του Μαΐου μόνο καλό θα μπορούσαν να κάνουν στον 45χρονο κόουτς, που μετρούσε αντίστροφα για τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του. Το κεφάλι του ήταν καζάνι. Ναι μεν είχε επιτύχει, οδηγώντας ξανά τους Γάλλους σε μια μεγάλη διοργάνωση, αλλά από τη στιγμή που άρχιζε το Μουντιάλ, η δουλειά του θα κρινόταν από το μηδέν. Ναι, του χρειαζόταν να ηρεμήσει λίγο. Βασικά, αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ήταν ένα Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του στο Μπορντό μαζί με την αγαπημένη του Μονίκ. Οι 48 ώρες χαλάρωσης πέρασαν σαν σίφουνας και ο Μισέλ είχε ήδη μπει σε κλίμα εθνικής ομάδας. Άλλωστε, τα πάντα ήταν έτοιμα. Έμενε μόνο να πάρει το τρένο για το Παρίσι και να συναντήσει εκεί την υπόλοιπη αποστολή, προκειμένου να πετάξουν για Μπουένος Άιρες. Ο δρόμος της επιστροφής όμως, θα ήταν πιο... ανώμαλος από όσο θα περίμενε.

Στη διαδρομή από το εξοχικό του μέχρι το σταθμό των τρένων δεν συνάντησε σχεδόν καθόλου κίνηση. Χάρηκε, μόνο αυτό του έλειπε μέσα στο άγχος του. Ξαφνικά, μια λευκή Mercedes τον προσπερνάει και του κλείνει τον δρόμο. Τέσσερις άνδρες βγαίνουν από το αυτοκίνητο, ο ένας κρατά ένα περίστροφο. «Ποιοι είστε; Τι θέλετε;». Δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει. Ο άνδρας με το πιστόλι δείχνει τα δέντρα στο πλάι του δρόμου και λέει στον Γάλλο πως θα πάνε μια βόλτα στο δάσος. Οι υπόλοιποι τρεις έχουν περικυκλώσει το αμάξι του, εκεί που παραμένει η γυναίκα του. Ο Ινταλγκό βγαίνει σιγά σιγά από το αυτοκίνητο. Η κάννη του περίστροφου κολλάει στην πλάτη του και κατευθύνει τα βήματά του. Βγαίνει από τον δρόμο και πηγαίνει προς τα δέντρα. Κάθε σκέψη για το ποδόσφαιρο, το Μουντιάλ, όλα όσα τον βασάνιζαν πριν λίγες στιγμές χάνονται. Περπατάει 50 μέτρα. Καμία άλλη κουβέντα δεν έχει ειπωθεί, η περιέργειά του κορυφώνεται. Την ησυχία διακόπτει μια βαθειά ανάσα και μερικά δευτερόλεπτα μετά ο Γάλλος είναι αυτός που κρατά το περίστροφο. Γύρισε ξαφνικά, έπιασε την άκρη του όπλου και έριξε τον επίδοξο απαγωγέα του στο έδαφος. Με μερικές κινήσεις κατάφερε να τον αφοπλίσει και να πάρει το πάνω χέρι σε αυτή τη λεπτή γραμμή ισορροπίας.

Εκείνος σαστίζει, σηκώνεται και αρχίζει να τρέχει. Οι υπόλοιποι τρεις έχουν ήδη μπει στη λευκή Mercedes και όταν κι ο τέταρτος φτάνει στο αυτοκίνητο έχουν γίνει καπνός. Ο Μισέλ με το όπλο στο χέρι τρέχει προς τη γυναίκα του. Βάζει γρήγορα μπρος το αμάξι του και οδηγάει προς το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Εκεί ανακαλύπτουν πως το περίστροφο ήταν άδειο, δεν είχε σφαίρες. Η αστυνομία ακούει την εξιστόρηση του 45χρονου και καταλήγει σε δύο πιθανές εκδοχές σχετικά με το συμβάν. Οι τέσσερις άνδρες είτε ήταν μια παρέα άπειρων ληστών είτε επιχείρησαν να απαγάγουν τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Γαλλίας για κάποιο πολιτικό σκοπό, για να περάσουν ένα μήνυμα. Η αλήθεια είναι πως όλα τα στοιχεία οδηγούν στο δεύτερο.

Λίγες ώρες αργότερα, το τηλέφωνο χτυπά στο Κεντρικό Πρακτορείο ειδήσεων της Γαλλίας. Μια ανώνυμη αντρική φωνή ομολογεί την εμπλοκή της στην απόπειρα απαγωγής του Ινταλγκό. «Δεν ανήκουμε σε καμία οργάνωση. Ο στόχος μας ήταν να τραβήξουμε την προσοχή, να υπογραμμίσουμε την υποκριτική συνενοχή της Γαλλίας που προμηθεύει τη δικτατορία της Αργεντινής με στρατιωτικό εξοπλισμό». Ο στόχος τους κατά κάποιο τρόπο επιτυγχάνεται. Η είδηση γεμίζει τα πρωτοσέλιδα και τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία.

Όλοι υποψιάζονται ότι πίσω από την ενέργεια κρύβεται η COBA, η Επιτροπή Μποϊκοτάζ του Μουντιάλ της Αργεντινής. Η δικτατορία του Βιντέλα στην οικοδέσποινα της διοργάνωσης έχει επισκιάσει με το πέπλο της τη χαρά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στην Αργεντινή είναι πολλές, το ίδιο και τα θύματα, οι κρατούμενοι και οι αγνοούμενοι που καθημερινά αυξάνονται εξαιτίας του απολυταρχικού καθεστώτοτος του δικτάτορα. Ο ίδιος ανώνυμος άντρας στην άκρη του τηλεφώνου επικοινωνεί κι άλλες λεπτομέρειες γύρω από την υπόθεση.

Σκοπός των τεσσάρων ανδρών αρχικά, ήταν να απαγάγουν τον εκκωλαπτόμενο αστέρα της Γαλλίας, Μισέλ Πλατινί, όμως τελικά στόχευσαν στον Ινταλγκό επειδή στο πρόωπο του είδαν έναν «συνδικαλιστή που έχει συμμετάσχει στο παρελθόν σε ανθρωπιστικές διαμαρτυρίες». Αν κατάφερναν να φέρουν εις πέρας την απαγωγή θα έθεταν τρεις όρους ώστε να αφήσουν ελεύθερο τον 45χρονο. Πρώτον, θα ζητούσαν να ελευθερωθούν 100 κρατούμενοι στην Αργεντινή για κάθε μέλος της αποστολής της Γαλλίας, συνολικά δηλαδή 2200 άτομα. Δεύτερον, θα απαιτούσαν χώρο στα μεγαλύτερα αργεντίνικα και παγκόσμια Μέσα Ενημέρωσης, προκειμένου να κάνουν τον κόσμο να δει όσα τραγικά συμβαίνουν στη χώρα, λίγες μέρες πριν φιλοξενήσει τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή. Τρίτον, ένα από τα μεγάλα κανάλια της Γαλλίας θα έπρεπε να προβάλει το ντοκιμαντέρ που γύρισε η COBA σχετικά με το μποϊκοτάζ του Μουντιάλ του 1978.

Οι τέσσερις άνδρες, των οποίων οι ταυτότητες δεν έγιναν ποτέ γνωστές, δεν ήταν οι μόνοι που είχαν εναντιωθεί στη συγκεκριμένη έκδοση του σπουδαιότερου ποδοσφαιρικού θεσμού. Άλλοι είχαν καταστρέψει το γρασίδι του γηπέδου της Τουλούζ πριν από φιλικό παιχνίδι της Γαλλίας και της Ιταλίας, γράφοντας μηνύματα ενάντια της αργεντίνικης Χούντας. Λίγο λίγο ο κόσμος όντως έμαθε για το τι συνέβαινε στην Αργεντινή και το Μουντιάλ του 1978 δεν έμεινε τυχαία ως μια διοργάνωση-κηλίδα στην ιστορία των Μουντιάλ.

Η Γαλλία πάντως, έφυγε από τα γήπεδα της λατινοαμερικάνικης χώρα με το κεφάλι σκυμμένο, αφού αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων. Ίσως η περιπέτεια του Ινταλγκό να έπαιξε τον δικό της ρόλο σε αυτό. Άλλωστε, λίγο έλειψε να επηρεάσει όλη την καριέρα του. «Υπό συνθήκες σαν αυτές αναρωτιέσαι τι σημασία έχει το ποδόσφαιρο. Σκεφτόμουν μόνο την οικογένειά μου και αρχικά αποφάσισα να μην πάω στην Αργεντινή».

Φυσικά, εν τέλει το πάθος του για το άθλημα υπερίσχυσε. Ποιος ξέρει όμως; Αν αυτή η απαγωγή είχε πετύχει, η ιστορία του ποδοσφαίρου της Γαλλίας πιθανότατ θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Αν ο Μισέλ Ινταλγκό δεν πήγαινε στο Μουντιάλ του 1978, ίσως στη συνέχεια να μην γινόταν ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές της εθνικής ομάδας της χώρας του. Αυτή η διοργάνωση ήταν το πρώτο τούβλο για την τρομερή ομάδα που εν τέλει έχτισε. Την ομάδα που οδήγησε μέχρι τον ημιτελικό του αμέσως επόμενου Μουντιάλ. Την ομάδα που χάρισε στη Γαλλία τον πρώτο της τίτλο σε διεθνές επίπεδο στο Euro του 1984. Η τύχη ή και η τόλμη του Ινταλγκό εκείνο το απόγευμα του Μαΐου, τον γλίτωσαν από την απαγωγή και αυτό ίσως κατά κάποιο τρόπο ήταν το πρώτο βήμα προς τη δόξα για την εθνική Γαλλίας.