Αντρέας Μπρέμε στο Gazzetta: «Οταν περνούν από μπροστά σου οι χιλιάδες ώρες προπόνησης και πόνου...»
Κάθε Μουντιάλ είναι σαν ένα μικρό παραμύθι ποδοσφαίρου που μέσα σε έναν μήνα, μπορεί να καλύψει το κενό των τεσσάρων χρόνων μέχρι τη διεξαγωγή του. Κάθε διοργάνωση είναι και μία κατηγορία στο βιβλίο της ιστορίας και η περίπτωση του Αντρέας Μπρέμε, μάς πάει πίσω στο 1990.
Τη χρονιά που ο Ντιέγκο Μαραντόνα κοιτούσε αποσβολωμένος τη Γερμανία να σηκώνει το πολυπόθητο τρόπαιο στους ουρανούς και να παίρνει… εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 1986 από την Αργεντινή. Ο άνθρωπος που έκρινε το ματς ήταν ο παλαίμαχος ακραίος μπακ της Μπάγερν και της Ίντερ.
Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ιταλίας. Εκεί όπου ο «θρύλος» της Νάπολι στέρησε από τη Σκουάντρα Ατζούρα τη συμμετοχή στο μεγάλο τελικό στη φυσική της έδρα. Όμως στον ραντεβού της χρονιάς, οι Ναπολιτάνοι δεν κατάφεραν να θαυμάσουν ούτε τον Αργεντινό αστέρα να το σηκώνει.
Ο λόγος ήταν ο Αντρέας Μπρέμε, ο οποίος στο 85’ ευστόχησε από την άσπρη βούλα και χάρισε μία ιστορική νίκη στα «πάντσερ» και το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας τους. Φυσικά, η συγκεκριμένη ιστορία πρωταγωνιστεί στην βιβλιογραφία που έγραψε όπου αναφέρεται σε όλα τα στάδια της ζωής του μέχρι και σήμερα.
Πρόκειται για τον αμυντικό που έκανε τόσο την Μπάγερν Μονάχου όσο και την Ίντερ να δαπανήσουν από ένα εκατ. ευρώ για χάρη του. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Γερμανίας με τους «Βαυαρούς», το πρωτάθλημα Ιταλίας αλλά και το UEFA Cup με τους «νερατζούρι» πριν πάει στη Σαραγόσα και από εκεί να επιστρέψει στη Καϊζερσλαουτερν για να ολοκληρώσει την καριέρα του το 1998.
Μέχρι τότε, όμως, ήταν μέλος της «χρυσής φουρνιάς» του γερμανικού συλλόγου, που κατέκτησε το πρωτάθλημα της Bundesliga το 1997/98. Όσον αφορά το εθνόσημο, ο Μπρέμε ήταν ο βασικός αριστερός ακραίος μπακ της χώρας για αρκετά χρόνια, μετρώντας συνολικά 86 εμφανίσεις με το εθνόσημο. Αγωνίστηκε σε συνολικά τρεις διοργανώσεις του Euro και σε ισάριθμα Μουντιάλ, κατακτώντας το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή και φτάνοντας μέχρι τον τελικό του 1986. Σε όλα αυτά, ως βασικός.
Ο απολογισμός μόλις έπαιξε και το τελευταίο του παιχνίδι, ήταν 611 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, με 78 τέρματα και 25 ασίστ: ήταν ένας εκ των καλύτεων, αν όχι ο κορυφαίος full back της εποχής παγκοσμίως. Ως προπονητής ούτε καν... προσέγγισε το επίπεδο που είχε ως παίκτης, καθώς κάθισε στον πάγκο της Καϊζερσλαουτερν και στο πλάι του Τζιοβάνι Τραπατόνι στην Στουτγκάρδη ενώ αυτή τη στιγμή είναι ενεργός στην διοίκηση της Βοϊβοντίνα της Σερβίας
Ο ίδιος μιλάει στο Gazzetta και εξιστορεί εκείνη τη χρονιά για όσα έγιναν. Ο τρόπος που ήρθε η νίκη, η πορεία μέχρι τον μεγάλο τελικό αλλά και μία πρόβλεψη για το ερχόμενο Μουντιάλ στο Κατάρ.
«Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι επιτυχία είναι και η απλή συμμετοχή στο Μουντιάλ»
-Πρώτα από όλα, πείτε μου πώς νιώθετε που έχετε κερδίσει ένα τρόπαιο Παγκοσμίου Κυπέλλου;
«Για έναν ποδοσφαιριστή η κατάκτηση του Μουντιάλ είναι σίγουρα το μεγαλύτερο γεγονός στην καριέρα του. Για εμένα ήταν το παιδικό μου όνειρο, το οποίο μπορούσα να κάνω πραγματικότητα εκείνη τη νύχτα στη Ρώμη και σίγουρα δεν θα τη ξεχάσω ποτέ»
-Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε μέχρι εκεί και ποιο ήταν το κλειδί αυτής της επιτυχίας;
«Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, πλέον, ξεχνούν ότι η συμμετοχή και μόνο σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, θεωρείται ήδη ως μία μεγάλη επιτυχία. Στο τέλος όλα πρέπει να είναι τέλεια για να κερδίσεις έναν τίτλο. Από την ομάδα, τον προπονητή, το επιτελείο μέχρι και το πνεύμα που θα έχουν όλοι αυτοί εκείνοι τη στιγμή».
-Το πιο δύσκολο παιχνίδι στο δρόμο προς τον τελικό ποιο ήταν και γιατί;
«Ο ημιτελικός κόντρα στην Αγγλία ήταν ένα σκληρό παιχνίδι δύο πολύ καλών ομάδων που αγωνίστηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή. Καταφέραμε και πήραμε εμείς την πρόκριση αλλά μέχρι το τέλος όλα ήταν αμφίρροπα και για τις δύο ομάδες».
-Πώς ήταν ο Μαραντόνα σαν παίκτης;
«Ήταν απίστευτα έξυπνος με την μπάλα στα πόδια και γενικά ένας άνθρωπος που σέβονταν όλοι. Πραγματικά κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς»
«Είχαμε προκριθεί στον τελικό και ο Μπεκενμπάουερ μάς τα... έχωνε στα αποδυτήρια»
-Πώς νιώσατε όταν σκοράρατε και όταν ακούσατε το τελικό σφύριγμα;
«Όταν σκόραρα, ήξερα ότι η δουλειά είχε γίνει. Αλλά είναι ακόμα δύσκολο να περιγράψεις τα συναισθήματά σου μετά το τέλος του παιχνιδιού. Είναι τόσο φανταστικό που ακόμα και μετά από χρόνια δεν μπορώ να σου εξηγήσω πώς ένιωσα εκείνη τη στιγμή».
-Πώς ήταν το συναίσθημα όταν πήρατε το τρόπαιο του Μουντιάλ στα χέρια σας;
«Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι περνούν από μπροστά σου όλες οι χιλιάδες ώρες προπόνησης και πόνου, οι οποίες εν τέλει άξιζαν τον κόπο»
-Μια ιστορία από αυτό το Μουντιάλ που θυμάστε μέχρι τώρα;
«Στον προημιτελικό παίξαμε με την Τσεχία. Ελέγχαμε το παιχνίδι και προηγηθήκαμε με 1-0 και στο 70' ένας Τσέχος πήρε κόκκινη κάρτα. Όμως τα τελευταία 20 λεπτά παίξαμε πολύ άσχημα και παραλίγο να χάσουμε αυτό το ματς. Πίσω στα αποδυτήρια ο Φραντς Μπεκενμπάουερ μας φώναζε όσο ποτέ άλλοτε για περισσότερα από 10 λεπτά. Μέχρι που ο προπονητής των τερματοφυλάκων μας, Σεπ Μάιερ, είπε: «Φραντς, κερδίσαμε το παιχνίδι και είμαστε στα ημιτελικά του Μουντιάλ!» Τότε ο Μπεκενμπάουερ είπε, «Έχεις δίκιο»... «Ηρέμησε και όλα ήταν εντάξει...»
«Οι ομάδες δεν έχουν χρόνο προετοιμασίας»
Τι πιστεύετε γι' αυτό το Μουντιάλ; Ποιες ομάδες είναι υποψήφιες να το κατακτήσουν;
«Η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Γερμανία είναι οι συνήθεις ύποπτοι για να το κατακτήσουν και έχουν όλα τα προσόντα να το κάνουν. Επίσης η Ολλανδία, που είναι το «κόκκινο πανί» για εμένα λόγω του αποκλεισμού το 1988 στο EURO, είναι μια σπουδαία ομάδα με εξαιρετικό προπονητή»
-Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το Μουντιάλ;
«Οι χειμερινές διακοπές στα πρωταθλήματα είναι πολύ ασυνήθιστες και οι ομάδες δεν έχουν χρόνο για προετοιμασία. Έτσι είναι λίγο σαν ένα μαύρο… κουτί αλλά θεωρώ ότι θα δούμε αρκετό θέαμα».
-Ποιο είναι το κλειδί;
«Πρέπει κάθε ομάδα να ξεκινήσει καλά και συγκεντρωμένα. Πρέπει να υπάρχει αρμονία. Αλλά πρέπει να υπάρχει αρμονία στην κάθε ομάδα και φυσικά υγεία».
@Photo credits: INTIME, Getty Images/Ideal Image
