Όταν ο Ντρογκμπά έβαλε τέλος στον εμφύλιο!
Απόμακρος, αμέτοχος, απολιτίκ. Πόλεμοι, φτώχια, διακρίσεις, ρατσισμός, διαφθορά, όλα διάχυτα και διασκορπισμένα γύρω από το απομονωμένο του παλάτι. Ένα παλάτι καλοστεκούμενο, να τον φρουρεί από τον υπόλοιπο πλανήτη. Πώς θα μπορούσε να δραπετεύσει από ένα τέτοιο χρυσό κλουβί; Ήταν ολόκληρος ο κόσμος του, η φιλοσοφία που του έχουν μάθει. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά έχει μια ξεχωριστή ιστορία να διηγηθεί.
O Ντιντιέ Ντρογκμπά, πίσω στο 2005, έθεσε εαυτόν στη γραμμή του πυρός. Τότε που η Ακτή Ελεφαντοστού υπέφερε από έναν εμφύλιο, έναν πόλεμο κοινωνικών στρωμάτων.
Μακριά από τα σύγχρονα πρότυπα του ουδέτερου ποδοσφαιριστή, ο Ντρογκμπά - συνεπικουρούμενος από τους συμπαίκτες του στην εθνική - πήρε θέση, βήμα και φόρα για το πιο σημαντικό «γκολ» της καριέρας του, γράφοντας μια από τις πιο διδακτικές ιστορίες γύρω από τη δύναμη του αθλητισμού. Τέτοιες ιστορίες έχουν κι άλλοι άντρες να διηγηθούν: άντρες που έδωσαν «μάχες». Στα γήπεδα της ζωής. Άντρες που έδωσαν τις δικές τους μάχες με τον καρκίνο του προστάτη.
Αν ήταν δύσκολο να το κάνει όλο αυτό ο πρώην ποδοσφαιριστής; Σίγουρα. Θα πρέπει να γνωρίζετε άλλωστε πως τίποτα στη ζωή τίποτα δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται κόπος, αγώνας, αλλά και αντιμετώπιση των δυσκολιών, προκειμένου να φτάσουμε σε κάτι καλό. Όπως και να το κάνουμε κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν. Κάπως έτσι συμβαίνει και την εξέταση του καρκίνου του προστάτη, όπου η έγκαιρη διάγνωση είναι το «κλειδί» για την θεραπεία του, όπως μας καλεί η ενημερωτική εκστρατεία «Με τον Καρκίνο Δεν Αστειευόμαστε», μια πρωτοβουλία της Janssen Ελλάδος υπό την αιγίδα της ΕΛΛΟΚ και του ΚΕΦΙ.
Αντάρτες, καθεστωτικοί, εμφύλιος
Η ιστορία που θα ξετυλίξουμε βέβαια έχει τις ρίζες της πολύ πιο πίσω από το 2005. Για να καταλάβουμε τα αίτια πίσω από αυτόν τον αλληλοσπαραγμό που έπληξε την αφρικανική χώρα, πρέπει να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο και στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τότε που η προεδρία του Φέλιξ Ουφούε Μπουανιό ολοκληρώθηκε με τον θάνατό του, βυθίζοντας την Ακτή Ελεφαντοστού στην αβεβαιότητα. Η χώρα έπρεπε να μπει σε εκλογές!
Με την πάροδο των χρόνων ωστόσο, ο φτωχός βορράς άρχισε να νιώθει αποκομμένος και αδικημένος σε σχέση με τους νότιους συμπατριώτες του. Ο νόμος που πέρασε πριν τις εκλογές του 2000 και όριζε ότι κάθε υποψήφιος πρόεδρος όφειλε να έχει δυο γονείς από την Ακτή Ελεφαντοστού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Ο βορράς, γεμάτος από μουσουλμανικούς πληθυσμούς και μετανάστες κυρίως από τη Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι, τη Γουινέα και τη Γκάνα αποφάσισε πως η ώρα της διάσπασης πλησίαζε. Και το 2002 ακούστηκε ο πρώτος κρότος. Μια άλλοτε κοσμοπολίτικη και ειρωνική χώρα που απέφευγε τις κοινωνικές αναταραχές μαστιζόταν από τον πρώτο της εμφύλιο.
Ο βορράς, μέσω μιας παραστρατιωτικής ομάδας που γιγαντώθηκε με ραγδαίους ρυθμούς, πήρε τα όπλα και χώρισε το έθνος στα δυο.
Οι κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού αποσύρθηκαν στο καβούκι τους, ακόμη και η οπτική επαφή έπρεπε να αποφευχθεί. Έτσι ξεκίνησαν όλα.
Πολύ σύντομα ο κοινωνικός αναβρασμός οδήγησε στην αναζωπύρωση των εντάσεων, με το σάλπισμα ενός νέου γύρου συγκρούσεων να βρίσκεται προ των πυλών.
Εκείνη την περίοδο η εθνική ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού έδινε τη δική της μάχη στα γήπεδα, με στόχο την παρθενική της πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια γενιά ευλογημένη με ταλέντο και ποδοσφαιριστές παγκοσμίου κλάσης όπως τα αδέρφια Τουρέ, ο Μπακαρί Κονέ, ο Ντιντιέ Ζοκορά και ο Εμάνουελ Εμπουέ, εξέχοντος του τότε επιθετικού της Τσέλσι, Ντιντιέ Ντρογκμπά.
Και τον Οκτώβριο του 2005 ήταν η ευκαιρία τους να γράψουν ιστορία. Το ματς απέναντι στο Σουδάν ήταν το τελευταίο της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ και η Ακτή Ελεφαντοστού ήθελε μόνο νίκη για να διατηρήσει ζωντανές τις ελπίδες πρόκρισης. Το προβάδισμα άλλωστε μέχρι τότε άνηκε στο πρωτοπόρο Καμερούν που την ίδια ώρα φιλοξενούσε την Αίγυπτο στη Γιαουντέ.
Οι Ιβοριανοί από την πλευρά τους φρόντισαν να ξεμπερδέψουν γρήγορα και άνετα, επικρατώντας με το τελικό 3-1 για να ολοκληρώσουν με θετικό τρόπο τις υποχρεώσεις τους, ρίχνοντας το μπαλάκι στο Καμερούν. Η ευθύνη πλέον μπορεί να μην τους βάραινε, αλλά η αγωνία παρέμενε δυσβάσταχτη. Μετά το τελικό σφύριγμα, οι παίκτες κατευθύνθηκαν στα αποδυτήρια και άνοιξαν γεμάτοι ανυπομονησία και τρόμο το ραδιοφωνάκι.
Προς ανακούφισή τους, Καμερούν και Αίγυπτος ήταν ισόπαλες 1-1 με τον χρόνο που είχε απομείνει στην κλεψύδρα να ανέρχεται στα πέντε λεπτά. Ένα σφύριγμα στο 90+4΄ωστόσο παραλίγο να κατεδαφίσει οριστικά τα όνειρά τους. Το Καμερούν είχε κερδίσει πέναλτι, με τον Πιέρ Ουομέ να στήνει τη μπάλα στην άσπρη βούλα. Εκείνος απέναντι από τα δίχτυα, μια ανάσα από το τελειωτικό χτύπημα που θα έθετε εκτός Μουντιάλ την Ακτή Ελεφαντοστού.
Η ιστορία ωστόσο γράφτηκε διαφορετικά. Ο Καμερουνέζος έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι, πυροδοτώντας το απόλυτο κοντράστ συναισθημάτων. Στη Γιαουντέ πρόσωπα περίλυπα να δαγκώνουν με οργή και απογοήτευση τις φανέλες τους, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά στήθηκε το απόλυτο γλέντι. Στο άκουσμα του σφυρίγματος της λήξης, οι Ιβοριανοί ξέσπασαν σε ξέφρενούς πανηγυρισμούς, με τον Ντρογκμπά σχεδόν αμέσως να κάνει κλήση για μια κάμερα και ένα μικρόφωνο. Ό,τι ακολούθησε, έμελλε να χαραχθεί ανεξίτηλα στην ιστορία, όπως γράφονται εξάλλου οι νίκες των όσων νοσούν από καρκίνο του προστάτη:
«Άντρες και γυναίκες της Ακτής Ελεφαντοστού. Από τον βορρά, τον νότο, την ανατολή και τη δύση. Αποδείξαμε σήμερα ότι όλοι οι Ιβοριανοί μπορούν να συνυπάρξουν και να παίξουν μαζί για έναν κοινό στόχο. Την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Σας υποσχεθήκαμε ότι ο πανηγυρισμός θα μπορούσε να ενώσει τον κόσμο. Σήμερα σας ικετεύουμε, πέφτουμε στα γόνατα.
Παρακαλώ συγχωρέστε, συγχωρέστε, συγχωρέστε. Μια αφρικανική χώρα με τόσα πολλά πλούτη δεν μπορεί να βυθιστεί στον πόλεμο έτσι. Παρακαλώ, αφήστε τα όπλα. Κάντε εκλογές. Όλα θα γίνουν καλύτερα». Γύρω από τον Ντρογκμπά, συσπειρώθηκε η υπόλοιπη ομάδα. Γονατισμένη, περίμενε καρτερικά να ολοκληρωθεί η παράκληση του αρχηγού της. Όταν η σιωπή κυρίευσε και πάλι τα χείλη του, οι συμπαίκτες του πήραν τη σκυτάλη. Με τραγούδι και χορό, καλώντας τον κόσμο να τους ακολουθήσει.
Το εγκάρδιο μήνυμα διαπέρασε κάθε υψωμένο τείχος. Κάθε έχθρα, κάθε στρατόπεδο, κάθε πόλωση και ιδεολογία. Οι αντιμαχόμενες πλευρές συμφώνησαν για πρώτη φορά να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να διαπραγματευτούν για την ευημερία όλων. Οι συζητήσεις τελικά αποδείχθηκαν γόνιμες, με αποτέλεσμα τη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός. Ακόμα και τότε ωστόσο, κάτι έδειχνε να λείπει... Και ο Ντρογκμπά προχώρησε σε ακόμα μια ηρωική πράξη για να σφραγίσει μια και καλή την ειρήνη.
«Συγχωρέστε, όλα θα γίνουν καλύτερα»
Δυο χρόνια μετά τη περιβόητη ομιλία του, ο επιθετικός της Τσέλσι έμελλε να συνταράξει για ακόμα μια φορά τον κόσμο της Ακτής Ελεφαντοστού. Αφού είχε κερδίσει το βραβείο του κορυφαίου Αφρικανού ποδοσφαιριστή της χρονιάς, ανακοίνωσε πως το καλοκαιρινό ματς των Ιβοριανών με τη Μαδαγασκάρη θα διεξαχθεί για πρώτη φορά στο Μπουακέ, πόλη - άντρο των ανταρτών!
Μια κίνηση συμβολική, μα συνάμα... παράτολμη. Το Μπουακέ ήταν στην άλλη πλευρά της χώρας με τους αντάρτες, αλλά όταν παίζαμε δεν υπήρχαν αντάρτες και καθεστωτικοί. Υπήρχαν μόνο Ιβοριανοί. Και αυτή είναι η δύναμη του αθλητισμού.
Ανεξάρτητα από τους κινδύνους που ελλόχευαν πάντως, η ανακοίνωση είχε σκορπίσει αισιοδοξία στον πληγμένο βορρά, ο οποίος έκτοτε έσφυζε με ανυπομονησία. Την ημέρα της κρίσης, όλα κύλησαν ιδανικά με τον ενθουσιασμό διάχυτο στην ατμόσφαιρα.
Από όπλα που γλιστρούσαν από τα χέρια των αποσβολωμένων ανταρτών, μέχρι αγρότες που πηδούσαν πάνω στα αμάξια, σύσσωμο του Μπουακέ υποδέχθηκε σαν λυτρωτές την αποστολή της εθνικής ομάδας. «Οι Τουρέ από το βορρά, ο Ντρογκμπά από το νότο. Ήταν ένα αληθινό ψηφιδωτό της Ακτής Ελεφαντοστού» περιγράφει γλαφυρά ένας Ιβοριανός κάτοικος που τότε παρακολουθούσε με ανυπομονησία τις εξελίξεις.
«Υπάρχει πάντα κάτι για να πιστέψεις και μπορούμε μέσω του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για όλους. Ο αθλητισμός ίσως δεν είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή, αλλά ενώνει τον κόσμο.
Οπότε πιστεύω σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματά σου και να ονειρεύεσαι. Θέλεις να κερδίζεις, περνάς σπουδαίες στιγμές με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες ίσως να μην ήθελες καν να τους μιλήσεις. Μέσω του αθλητισμού μπορείς. Δεν έχει σημασία από πού είναι, ή τι πιστεύει ο άλλος. Όλοι είναι το ίδιο».
Τόσο στον αθλητισμό όσο και στη ζωή, μέσα από τις δυσκολίες έρχεται κάτι καλό. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά με μια ομιλία του έβαλε τέλος σε έναν εμφύλιο. Εμείς με έναν προληπτικό έλεγχο του προστάτη, μπορούμε να προλάβουμε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Δεν ξεχνάμε ότι κάποια πράγματα, ακόμα κι αν μας φοβίζουν πρέπει να γίνουν! Και καλύτερα να γίνουν νωρίτερα, παρά αργότερα.
Εδώ θα βρεις περισσότερες πληροφορίες για την εξέταση για τον καρκίνο του προστάτη.
@Photo credits: Getty Images/Ideal Image
