Πώς θυμάστε την κλήση στην Εθνική ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994;

«Κατ' αρχήν, κάνει επιλογή 30 παικτών για τα 3-5 Πηγάδια, πόσους πήρε δεν θυμάμαι. Εγώ ήθελα να παντρευτώ. Πηγαίνω στον προπονητή και του λέω: "Κύριε Αλκέτα, θέλω μια μέρα άδεια". Μου απαντάει: "Τι τη θέλεις τη μια μέρα άδεια;". Του λέω "παντρεύομαι". Τι ήταν να το ακούσει. "Παντρεύεσαι; Τι μια μέρα μου λες; Κάτσε δέκα μέρες". Όταν το άκουσα απογοητεύτηκα. Εκεί τι θα σκεφτόταν ο καθένας; Αν σου λέει ο προπονητής "μείνε εκτός δέκα μέρες", σημαίνει ότι δεν σε υπολογίζει και τόσο πολύ και ότι δεν θέλει να σε πάρει στο Παγκόσμιο. Τέλος πάντων. Γίνεται ο γάμος στην Καρδίτσα, ένας χαμός. Είχαν έρθει λεωφορεία από Αθήνα, η Original και άλλοι. Την επομένη το πρωί πηγαίνω στον Αλέκο (σ.σ. Αλεξανδρή), με είχε παντρέψει, και του λέω "σήκω, πάμε πάνω στα 3-5 Πηγάδια". Πάμε πάνω και δεν είναι κανένας. Λέω "πού είναι οι άλλοι;". Άλλος είχε πάει στη Βέροια, άλλος στη Θεσσαλονίκη... Είχαμε μείνει τέσσερα άτομα στα 3-5 Πηγάδια. Εγώ, ο Νιόπλιας, ο Τσιαντάκης... Κάναμε σέντρες, σουτ. Τελικά ήρθε η ώρα της τελικής επιλογής και με πήρε στην αποστολή ο Παναγούλιας. Υποτίθεται με είχε πάρει για έναν συγκεκριμένο λόγο, για να με βάλει man to man στον Μαραντόνα και τελικά ήταν το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο δεν με χρησιμοποίησε».

Γιατί μας είπατε όμως ότι ο καθένας είχε πάει σε άλλα μέρη και δεν βρισκόταν στα 3-5 Πηγάδια;

«Ξέρω κι εγώ, τους είχε δώσει άδεια. Ούτε ο ξενοδόχος δεν ήταν εκεί. Ακουγόταν αντίλαλος».

Γιατί θεωρείτε ότι συνέβη όμως αυτό;

«Δεν ξέρω. Ίσως κάποιες συμφωνίες έκαναν στην Αμερική. Αφού δεν κάναμε προπόνηση ούτε εκεί».

Αυτό ισχύει έτσι;

«Ε, ναι. Παίρναμε το αεροπλάνο, πτήση τριών ωρών για να πάμε σε άλλα μέρη που μας περίμεναν ομογενείς».

Τι θυμάστε έντονα έστω από αυτές τις στιγμές;

«Όλο αυτό το σκηνικό. Πηγαίναμε να δώσουμε φιλικό με την Κολομβία και στο δρόμο έβλεπες παντού Βαλντεράμα. Θυμάμαι φυσικά και τον Μαραντόνα».

Όταν μάθατε ότι δεν θα παίξετε, πώς νιώσατε;

«Ήμουν προετοιμασμένος να παίξω. Έλεγε την ενδεκάδα μια μέρα πριν. Δεν ήταν όπως άλλους προπονητές που την έλεγαν πριν από το ματς. Θα έπαιζε ο Τσαλουχίδης. Πάμε στα δωμάτια, ήταν γαμ@@@ τα. Αυτός δυο μέτρα παλικάρι, άντε να στρίψει. Ο άλλος τάπας, υδραυλικός. Καταλαβαίνετε.

Το πρωί, στο πρωινό του λέω: "Κοιμήθηκες καλά;". Και μου απαντάει: "Αν σου πω ότι όλη τη νύχτα περνούσε από τις κουβέρτες μου ο Μαραντόνα, τι θα μου πεις;". Δεν είχε κλείσει μάτι. Πριν από τον αγώνα βγήκαμε για ζέσταμα. Είχε και μια υγρασία... Κάναμε εμείς τα σπριντ μας, την προθέρμανσή μας. Από την Αργεντινή δεν είχε βγει κανείς έξω. Κάποια στιγμή εμφανίζονται, πουθενά ο Μαραντόνα. Μετά από ώρα βγήκε μόνος, με το πάσο του, πήρε τη μπαλίτσα του, έκανε τα δικά του. Τι να λέμε τώρα; Όση προπόνηση κι αν κάναμε, ήταν άπαιχτος. Είχε άλλη επαφή με τη μπάλα, ήταν φοβερός».

Τα άλλα δύο παιχνίδια με Νιγηρία και Βουλγαρία πώς τα θυμάστε;

«Εντάξει δεν ήμασταν για να φάμε τέσσερα. Παρότι δεν κάναμε προπόνηση, για τέσσερα γκολ δεν ήμασταν. Ήταν αδικία όλο αυτό που έγινε. Είχαμε παίκτες - ονόματα το 1994».

«Ο Μανωλάς μάλωσε με τον Παναγούλια»

Θεωρείτε ότι αν δεν γίνονταν κάποια πράγματα, όπως αυτό που μας είπατε με τις άδειες του Παναγούλια, θα είχαμε διαφορετική τύχη στο Παγκόσμιο Κύπελλο;

«Ναι, έτσι πιστεύω. Όλοι οι παίκτες μας ήταν φοβεροί. Καλλιντζάκης, Χαντζίδης, Κωφίδης, Νιόπλιας, Αποστολάκης, Καραταΐδης, Μαχλάς, Δημητριάδης, Μητρόπουλος, Αλεξούδης... Δεν τους θυμάμαι όλους».

Στα αποδυτήρια τι λέγατε; Πώς διαχειριζόσασταν τις βαριές ήττες;

«Έμπαινε, έβριζε ο Παναγούλιας. Κλώτσαγε, πέταγε μπουκάλια».

Είναι αλήθεια όμως ότι έδινε ψυχολογία;

«Ψυχολογία σου έδινε, αλλά το θέμα είναι ότι δεν είχε γίνει καμία προεργασία. Δεν κάναμε καν προπόνηση σας λέω. Να σε βάλουν να παίξεις μπάλα χωρίς προπόνηση;».

Αυτό ήταν λάθος της ομοσπονδίας ή του προπονητή;

«Δεν ξέρω, δεν ξέρω...».

Εσείς εκφράζατε τις αντιρρήσεις σας;

«Ναι, το λέγαμε».

Υπήρχε κανείς που να αντέδρασε έντονα;

«Ο Στέλιος Μανωλάς. Δεν έπαιξε ποτέ. Μάλωσε με τον Παναγούλια για όλα αυτά που έγιναν σε βάρος της ομάδας».

Το ζήσατε φυσικά από κοντά, αλλά έχετε δει και στο διαδίκτυο το video με τα μπινελίκια και τις φωνές του Παναγούλια;

«Ναι, πώς δεν το έχω δει. Δύο από τα μπουκάλια που κλώτσησε έπεσαν πάνω στο πόδι μου».

• H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΪΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟ GAZZETTA ΕΔΩ

Ο Φάνης Κατεργιαννάκης, στη συνέντευξή του στο Gazzetta θυμήθηκε μια ιστορία από τα προκριματικά για το Μουντιάλ του 1994 με τον Αλκέτα Παναγούλια πρωταγωνιστή.

«Θα σας πω με Αλκέτα... Ξέρετε, ο Παναγούλιας έβγαζε 11άδα στο φαγητό. Τον Δαλκίδη τον πείραζε και συνέχεια. Σε μια φάση τον ρωτάει ο Δαλκίδης: "Κύριε Αλκέτα μπορώ να φάω άλλη μια μερίδα"; Του απαντάει: "Εσύ φάε όσο θες" και καλά ότι δεν θα παίξει. Σ' αυτούς που θα έπαιζαν έλεγε: "εσύ φάε πιο λίγο".

Μου έλεγε ο Φραντζέσκος για ένα ματς με την Ρωσία (σ.σ. πριν το 1-0 για τα προκριματικά όπου η Ελλάδα νίκησε 1-0 για τα προκριματικά του Μουντιάλ). Είχε πάει ο Αλκέτας και τους είπε για να τους φτιάξει τη ψυχολογία: "Ρε μαλάκες, με τα λίγα ρώσικα που ξέρω, πέρασα έξω από τα αποδυτήρια των Ρώσων και άκουσα να λένε ότι θα σας γ@μΗSYn τις μάνες και τις αδερφές"... Τους φούντωσε. Ποια τακτική... Ήταν το 1994 στο γκολ με τον Μαχλά.

Κι ο Ρεχάγκελ έτσι μας έκανε. Δούλευε πολύ στην τακτική της ψυχολογίας. Στο ματς με τη Γαλλία, ο Κατσουράνης δεν είχε καταλάβει σε ποια θέση είναι να αγωνιστεί ή δεν του είπε ο Ρεχάγκελ, όπως μας είπε ο Ζαγοράκης. Και του λέει ο Ζαγοράκης: "Μη μασάς ρε, όταν θα πέφτει ο Ζιντάν στον Κάρα, ο Ανρί στον Μπασινά θα σε καλύπτω εγώ. Πάμε μέσα να τους γ@μHsουMe. Τα παιδιά αυτοσχεδίαζαν τότε και έβγαιναν όλα και πολλές φορές δεν επέμβαινε ο Ότο γιατί έβλεπε ότι όλα βγαίνουν».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΚΑΤΕΡΓΙΑΝΝΑΚΗ ΣΤΟ GAZZETTA ΕΔΩ

Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, μιλώντας για την ποδοσφαιρική του ζωή στο Gazzetta, αναφέρθηκε και στα δύο Μουντιάλ που έζησε με την Εθνική.

«Ωραία εμπειρία ήταν το ματς με την Νιγηρία. Παίζουμε με την Κορέα, αγωνίστηκα ένα μισάωρο, μας κέρδιζαν ήδη 2-0. Ήμασταν μέτριοι. Στο επόμενο κάνει αλλαγές ο κόουτς, με βάζει και κάνω το 2ο γκολ.

Είναι από τα ματς που ευχαριστήθηκα πολύ και θα ήθελα να ξαναπαίξω, το χαρήκαμε όλοι τόσο πολύ και στο ματς και στην εξέλιξη που κερδίσαμε. Πάμε να παίξουμε το ματς της Αργεντινής των Μαραντόνα - Μέσι. Περιμένω να παίξω και δεν είμαι στην 11άδα. Μου μίλησε γι' αυτό. Μου είπε "να είσαι έτοιμος, θα παίξεις" και τελικά δεν έπαιξα. Χάσαμε 2-0, ήταν το τελευταίο του ματς».

Στο ημίχρονο του αγώνα με τη Νιγηρία τι έγινε;

«Λέει στον Γκέκα "βγαίνεις". Πάει να βγει αυτός, βγάζει τη φανέλα και πάει να κάνει μπάνιο. Μετά του λέει ο Ρεχάγκελ: "Δεν βγαίνεις, μπαίνεις". Και έτρεχε να περάσει πάλι στο ματς με τις σαπουνάδες» (γέλια).

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχασε μετά το καλοκαίρι του 2014, μετά και τη φυγή του Σάντος;

«Σίγουρα κέρδισε ο Σάντος που έφυγε. Αυτό που εισέπραττα εγώ ήταν πως ο Σάντος ήθελε να μείνει. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που αποφάσισαν να φύγει. Δεν θα σας πω τι συνέβαιναν μέσα στην ομάδα γιατί αυτά μένουν εκεί. Έξω από την ομάδα όλος ο κόσμος ήθελε να μείνει. Όλοι».

Θεωρείς όμως πως ήταν χαμένη ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο η φυγή του;

«Ξέρω 'γω ρε παιδιά. Εσείς δηλαδή θεωρείτε ότι η Εθνική ομάδα και η πορεία της καθορίζει την πορεία του ελληνικού ποδοσφαίρου; Διαφωνώ εγώ».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΑΛΠΙΓΓΙΔΗ ΣΤΟ GAZZETTA ΕΔΩ

Σε κάποια αποστροφή του λόγου σου, μας είπες νωρίτερα ότι στη Βραζιλία έγιναν κάποια πράγματα για τα οποία θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο. Θα ήθελες να μας πεις κάτι περισσότερο;

«Ήμασταν στο Αρακαζού, σε μια παραθαλάσσια περιοχή. Μας είχαν πει να μην κουνιόμαστε από εκεί, να μην βγαίνουμε έξω γιατί ήταν επικίνδυνα. Ερχόταν κόσμος απέξω που μας κοιτούσε, μας φώναζαν να βγούμε έξω για φωτογραφία. Ένα βράδυ θυμάμαι που βγήκαμε έξω και πήγαμε να φάμε σε μια ταβέρνα. Ήρεμα τα πράγματα. Δεν υπήρχε εγκληματικότητα, αλλά υπήρχε φόβος. Αν συνέβαινε κάτι, θα έπαιρνε παγκόσμιες διαστάσεις. Δεν είναι ότι απειλούμασταν, αλλά ήμασταν περιορισμένοι. Ήταν η βάση μας το Αρακαζού και παίζαμε παιχνίδια σε άλλες πόλεις. Παίρναμε το αεροπλάνο και κάναμε 2-3 ώρες πτήση. Παίζαμε και γυρίζαμε. Θυμάμαι ότι το αθλητικό μας κέντρο μύριζε μέσα πλαστικό. Τα είχαν ανακαινίσει και βρωμούσαν όλα μέσα. Είχε και ζέστη και δεν άντεχες να είσαι μέσα. Έλεγες δηλαδή "άντε να αλλάξω και να βγω". Απορώ πώς κάποιοι κάθονταν μισή ώρα εκεί και έκαναν μασάζ. Κάποιο αστείο έτσι περιστατικό δεν θυμάμαι να σας πω. Υπήρχε όμως ένταση. Θα φτάναμε στους «8» του κόσμου, ήταν ασύλληπτο και αν ζούσατε την κατάσταση στα αποδυτήρια σε σχέση με το τι ευκαιρία μας παρουσιάστηκε, ήταν τεράστια επιτυχία κι αυτό που κάναμε. Αυτό που λειτούργησε σε εκείνη την ομάδα ήταν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, το μέταλλο του καθενός ξεχωριστά. Δεν υπήρχε ομάδα όσον αφορά τις σχέσεις των ποδοσφαιριστών. Νομίζω ότι ήταν η περίοδος που πήγε το Εθνόσημο στην πλάτη και το όνομα στο στήθος. Ξεκάθαρα. Το είχαμε χάσει. Αυτό μας οδήγησε εκεί. Η πορεία των πραγμάτων μετά το Μουντιάλ το απέδειξε αυτό. Το τελευταίο πράγμα που κρατούσε αυτή την ομάδα, γιατί ο ποδοσφαιριστής λειτουργεί και με το εγώ του, ήταν ο προπονητής που τελικά έφυγε».

Δεν είναι κάπως για έναν ποδοσφαιριστή να μη βλέπει τον προπονητή του να επιστρέφει μαζί τους;

«Αυτό πραγματικά είναι το τελευταίο. Εδώ μας έλεγαν ότι θα φύγουμε ξεχωριστά κι εμείς οι παίκτες. Τελευταία στιγμή φύγαμε όλοι μαζί».

Γιατί ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα στην Εθνική;

«Κατ' αρχήν ο Σάντος ήταν να μείνει ή να φύγει πριν πάμε στο Μουντιάλ. Δημιουργήθηκαν τριγμοί, δημιούργησαν τριγμούς οι ομάδες και τα social media. Φυσικά δεν ήθελαν και πολύ οι ποδοσφαιριστές να ακολουθήσουν».

Και για ένα πέναλτι χάσαμε πρόκριση στα προημιτελικά...

«Ο Φάνης το εκτέλεσε μια χαρά. Το πέναλτι μπορείς να το εκτελέσεις άσχημα και να σου πει ο άλλος "θα μας τρελάνεις ρε μεγάλε; Τον έχεις απέναντι και του δίνεις πάσα;". Η ψυχολογική κατάσταση γι' αυτόν που εκτελεί το πέναλτι είναι πολύ δύσκολη. Απεναντίας ο τερματοφύλακας δεν έχει να χάσει τίποτα.

Ο Φάνης το χτύπησε πάρα πολύ καλά. Στο πρώτο ημίχρονο είχα χάσει εγώ μεγάλη ευκαιρία. Για την ακρίβεια το 'βγαλε ο Νάβας, ο τερματοφύλακας της Κόστα Ρίκα. Κάνει μια σαραντάρα ο Χολέμπας, τη βρίσκω στην κίνηση και τη στέλνω στη γωνία, απλώνει το πόδι ο Νάβας και η μπάλα περνά έξω, με τον αμυντικό ταυτόχρονα να μου κάνει τάκλιν, να με σηκώνει στον αέρα κι εγώ να σκάω μπαμ στο έδαφος με την πλάτη. Αν δεν έβρισκα τη μπάλα θα έδινε σίγουρα πέναλτι. Αν κερδίζαμε πέναλτι και μπαίναμε μπροστά στο σκορ, δεν θα χάναμε. Αυτό το παιχνίδι δεν έπρεπε καν να πάει στα πέναλτι, έπρεπε να το είχαμε καθαρίσει νωρίτερα».

Το γκρουπ "όχι άλλο ο Κατσουράνης στην Εθνική" θεωρείς ότι επηρέασε τον Κώστα;

«Αυτό καλύτερα θα σας το απαντήσει ο ίδιος. Η αλήθεια είναι πως όταν συμβαίνει κάτι σε έναν αθλητή, σε έναν άνθρωπο για να το πω καλύτερα, και λέει πως δεν τον νοιάζει, δεν ξέρω πόση δουλειά πρέπει να έχει κάνει με τον εαυτό του για να το λέει πραγματικά και να το εννοεί συνειδητά και υποσυνείδητα. Σίγουρα σε επηρεάζει. Εσείς που είστε δημοσιογράφοι, αν κάθεστε πάνω από έναν υπολογιστή και έρχεται ο άλλος δίπλα και αρχίζει να σας φωνάζει "τι είναι αυτό που γράφεις; Θα σε διώξω, σήκω φύγε"». Πόσο ήρεμος μπορείς να μείνεις, να μην επηρεαστείς και να το διαχειριστείς;».

O Βαγγέλης Μόρας έχει ζήσει δύο Μουντιάλ και στη μεγάλη του συνέντευξη στο Gazzetta, μίλησε γι' αυτά.

Τι θα μας έλεγες για την παρουσία σου στην Εθνική; Είχες παρουσία σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, το 2010 και το 2014, ενώ έπαιξες και σε προκριματικά για το Euro...

«Ήταν ό,τι καλύτερο. Είχα την τύχη να παίξω σε δύο διαφορετικές δεκαετίες. Ο Ρεχάγκελ μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι με παίκτες που το 2004 κέρδισαν το Ευρωπαϊκό. Είχα λοιπόν την ευλογία να βρίσκομαι με τέτοιους ποδοσφαιριστές. Δύσκολα έμπαινες στην Εθνική κι εγώ μπήκα και στάθηκα. Αυτό που ζήσαμε με την Ουκρανία όταν προκριθήκαμε ήταν απίστευτο. Δύο Μουντιάλ. Μετά ήρθε κι αυτό που σας είπα με τον Σάντος, ο οποίος δεν με έπαιρνε καθόλου στην Εθνική, ενώ έπαιζα στην Ιταλία. Είχα βγει μάλιστα και είχα πει ότι "όσο είναι προπονητής ο Σάντος, δεν πρόκειται να με καλέσει". Ήταν μια αντίδρασή μου, την οποία θα ξανάκανα. Έτσι ένιωσα. Δεν μίλησα άσχημα για κανέναν. Ήταν όμως παράλογο να είμαι βασικός στη Serie A και να μην με καλεί. Γι' αυτό είχα βγει και το είπα. Ξαφνικά με παίρνει τηλέφωνο ο Φύσσας. Είχε τραυματιστεί ο Σιόβας και μου λέει "Βαγγέλη, υπάρχει το ενδεχόμενο να σε καλέσει. Μου είπε να σε πάρω τηλέφωνο. Ξέρει ότι μίλησες γι' αυτόν, δεν έχει πρόβλημα. Το θέμα είναι αν εσύ θέλεις να έρθεις". Του απάντησα: "Τάκη, αλήθεια με ρωτάς αν θέλω να έρθω στην Εθνική; Εννοείται ότι θα έρθω. Ό,τι είχα πει το είπα γιατί αυτό μου είχε βγάλει ο Σάντος. Το ξέρει κι ο ίδιος και γι' αυτό σε πήρε τηλέφωνο. Ήξερε ότι γι' αυτόν είμαι ένας πιστός στρατιώτης, ο οποίος είτε τον βάλω, είτε όχι, δεν θα μου δημιουργήσει πρόβλημα. Και ότι θα έδινε και το 200%. Ότι δεν θα χαλούσα την ομάδα. Αυτό μου είχε περάσει ο Σάντος. Πως γι' αυτόν είμαι μια πολύ καλή ρεζέρβα, η οποία όταν θα μπει μέσα μπορεί να είναι καλύτερη κι απ' τον βασικό. Γι' αυτό τον θαυμάζω. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Εννοείται νιώθω αδικημένος, αλλά ξέρω πόσο με έχει βοηθήσει και πόσο με έχει δυναμώσει».

Στο Παγκόσμιο του 2010 είχες παίξει κόντρα στην Αργεντινή.

«Ναι. Υποτίθεται ήμουν βασικός τότε στην ομάδα, έπαιζα όλα τα ματς, αλλά τραυματίστηκα στην προετοιμασία. Έπαθα θλάση στη γάμπα. Πριν γίνει η τελική επιλογή μίλησα με τον Ρεχάγκελ και μου λέει: "Θα σε πάρω γιατί ήσουν από την αρχή και το αξίζεις. Ξέρω ότι θα είσαι έτοιμος στο δεύτερο ματς, με την Κορέα, οπότε θα σε πάρω". Θα μπορούσε να με είχε αφήσει έξω γιατί ήμουν τραυματίας, κι όμως με πήρε. Ήμουν καλά με την Κορέα, αλλά δεν ήθελε να ρισκάρει και με χρησιμοποίησε με την Αργεντινή».

Δεν τα καταφέραμε όμως...

«Ο Σαμαράς φταίει που δεν έβαλε το γκολ στο 75'! Θα κάναμε το 1-0. Αυτό περιμέναμε. Τη μία ευκαιρία. Άδειασε όλο το τέρμα, πήγε από την άλλη πλευρά εντελώς τυχαία. Όπου κι αν... βαρούσε, και τσαφ να έκανε, μέσα θα πήγαινε».

Για πες μας για τη χειραψία με τον Μαραντόνα...

«Ναι, ακούμπησα τον Μαραντόνα! Εγώ σ' αυτά είμαι νορμάλ, δεν παθιάζομαι, δεν ενθουσιάζομαι τόσο πολύ. Δεν το 'χω. Σίγουρα όμως μιλάμε για στιγμές που μένουν».

Μουντιάλ 2014;

«Αυτό που σας είπα. Πήγα ξαφνικά, το θεώρησα τιμή μου. Έπαιξα τα φιλικά, ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση, θα μπορούσα να έχω παίξει και στα επίσημα. Δεν τα κατάφερα, αλλά το έζησα πολύ έντονα. Γι' αυτό με είχε επιλέξει ο Σάντος, γιατί ήξερε ότι δεν θα προκαλέσω κανένα πρόβλημα».

Είπες τίποτα στον Γκέκα μετά το χαμένο του πέναλτι;

«Όχι. Για εμάς ήταν κάτι φυσιολογικό. Ήταν μια στιγμή δύσκολη για έναν ποδοσφαιριστή. Εμείς οι ίδιοι είχαμε πάει την ομάδα εκεί που την πήγαμε. Εκπροσωπούμε τη χώρα μας. Δεν γίνεται να βγαίνει ο κόσμος κι επειδή έχασε το πέναλτι ο Γκέκας να πάνε να τον κρεμάσουν. Είναι ό,τι πιο τραγικό υπάρχει. Ο ποδοσφαιριστής ξέρει να διαχειριστεί τη στιγμή. Μας ενοχλεί που ο κόσμος δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Γιατί να βγάλει τόση κακία για μια στιγμή; Αφού είναι ο ίδιος που χειροκροτούσες και το 2010. Για ποιον λόγο τον βρίζεις; Υπάρχει περίπτωση ο Φάνης να θέλει να χάσει το πέναλτι; Αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει. Κι άλλες χώρες πρέπει να αλλάξουν. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση. Να πάμε στο γήπεδο όχι για να βρίσουμε τον πατέρα, τη μάνα και την αδερφή, τα Θεία επειδή χάσαμε».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΟΡΑ ΣΤΟ GAZZETTA

«Θυμάμαι ένα περιστατικό στην Ελβετία λίγο πριν την Ν. Αφρική. Κάναμε τη βόλτα μας και ο Σάντος περπατούσε μπροστά. Σε μία φάση σταματάει και μας φωνάζει ο Τοπαλίδης: "Ελάτε λίγο σας θέλει". Μας κάνει έναν κύκλο. Λέει: "Καραγκούνη έλα εδώ και πες μας τί είχε γίνει σε εκείνο το περιστατικό που είχε μπει στο δωμάτιο εκείνος...". Αρχίζει να λέει ο Κάρα και πλακωθήκαμε όλοι στα γέλια».

Τί είχε γίνει σ' αυτό το περιστατικό;

«Ήταν ο Καραγκούνης στο δωμάτιο και κάτι του είχαν φέρει απ' έξω αλλά είχε γίνει ένα περιστατικό πολύ αστείο. Δεν το θυμάμαι ακριβώς. Είχαν λυθεί στα γέλια όλοι».

Κάτι άλλο που να θυμάσαι;

«Θυμάμαι πως όταν είχαμε στη Ν. Αφρική είχε γίνει ένα περιστατικό με τον Παπασταθόπουλο. Μας είπαν ότι δεν είχαν φτάσει δύο βαλίτσες. Η δικιά μου κι άλλη μία. Περιμένω δύο μέρες να έρθουν πράγματα. Και τελικά την τσάντα μου την είχε ο Παπασταθόπουλος δύο μέρες στο δωμάτιό του. Μου λέει: "Μάλλον η δικιά σου θα είναι"».

Ο Σάντος;

«Τον είχα ένα εξάμηνο στην ΑΕΚ. Με γούσταρε, με έβαζε. Η ομάδα ήταν στρωμένη, είχα παίξει κάποια ματς βασικός και κάποια αλλαγή. Όταν τελείωσε το Μουντιάλ και ήρθε ο Σάντος, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν θα κληθώ γιατί θα καλέσει να δει κάποιους άλλους. Εκεί, κάπως χαλάστηκα γιατί πέρασε λίγος καιρός και μετά δεν με κάλεσε καθόλου. Εκεί με πείραξε. Κάλεσέ με να με δεις και αν δεν σου κάνω, εντάξει... Ο Ρεχάγκελ δεν καταλάβαινε από πίεση. Εμένα με πήρε από την Ρουμανία. Ο Ποπέσκου νομίζω του είπε: "Πάρ' τον με κλειστά μάτια". Ο Ρεχάγκελ με είχε δει στην Τουρκία, όπου κάναμε προετοιμασία με την Στεάουα. Με έβαλε να παίξω σ' ένα φιλικό με τη Σενεγάλη αν θυμάμαι καλά. Εγώ ήμουν πάντα ο παίκτης ομάδας κι αυτό του άρεσε στον Ρεχάγκελ. Γι' αυτό στην 25άδα για το Μουντιάλ είχε κόψει δύο και όχι εμένα. Θυμάμαι ότι πριν την επιλογή κάναμε βάρη και με πιάνει η μέση μου. Στην ουσία δεν μπορούσε να περπατήσω. Ήμουν με τον Χρήστο Καρβουνίδη συνέχεια. Με έδενε από πάνω μέχρι κάτω για να αντέξω. Παίζω στο τελευταίο φιλικό με την Παραγουάη και ήμουν βασικός. Επαιξα με ενέσεις, μέχρι και ενέσεις τοπικά έκανα. Εχω κάνει πολύ κακό στον οργανισμό μου, μακάρι να μη μου βγουν αργότερα. Και βγαίνει τελικά η αποστολή και είμαι μέσα. Στις φωτογραφίες εκείνες αν δείτε θα νομίζετε ότι είχα κοιλιά, αλλά ήταν από το tape».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΠΕΤΑΝΟΥ ΣΤΟ GAZZETTA

Στην Εθνική θυμάσαι κάποιο ωραία περιστατικό να μας πεις;

«Δεν ξεχνάω τον αγώνα εναντίον της Νιγηρίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Έπαιζα κιόλας τότε, ήταν τεταμένη η κατάσταση. Στα αποδυτήρια στο ημίχρονο ο κακός χαμός. Το θυμάμαι πολύ έντονα. Ήμασταν τόσο κοντά στην πρώτη νίκη σε Μουντιάλ. Είχαν μείνει κι αυτοί με δέκα παίκτες πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου και λέγαμε πως "αν δεν κερδίσουμε και τώρα, δεν θα κερδίζαμε ποτέ". Γινόταν σας λέω ένας χαμός. Αν θα κάνουμε αλλαγή, να λέει κάτι ο Ρεχάγκελ, οι παίκτες να φωνάζουν για κάτι άλλο. Να υπάρχει ένταση μεταξύ μας. Ένα κομφούζιο, αλλά υπό την έννοια ότι υπήρχε τέτοια επιθυμία για νίκη, που ο καθένας ήθελε να πει το δικό του, το οποίο θεωρούσε πως είναι σωστό. Λέγαμε "άντε μαλάκες να νικήσουμε, είμαστε μπροστά σε κάτι ιστορικό"».

Αν αυτή η γενιά οπλιστεί με εμπειρία θεωρείς δηλαδή ότι έχει τη δυνατότητα να δώσει το παρών σε μεγάλη διοργάνωση; Πιστεύεις ότι οι προηγούμενες γενιές ήταν πιο δυνατές από τη σημερινή, αγωνιστικά;

«Η εμπειρία είναι πολύ σημαντικό στοιχείο. Καμία ομάδα δεν πέτυχε χωρίς εμπειρία. Δεν ξέρω αν το έκανε ο Άγιαξ. Πάντα υπάρχουν καλοί παίκτες. Και σ' αυτή τη γενιά το ίδιο. Έχουμε παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες όπως η Λίβερπουλ, η Μπενφίκα... Έχει στοιχεία αυτή η ομάδα. Το αν είναι αυτά επαρκή, θα φανεί. Τι να πω; Ατάλαντη γενιά πάντως δεν είναι. Η Εθνική της δικής μου γενιάς είχε ταλέντο, είχε εμπειρία. Εκείνη που πήρε το Euro είχε μικρότερους μόνο τον Παπαδόπουλο και τον Κατσουράνη. Οι άλλοι ήταν +30. Σε μια προκριματική φάση, έχεις συγκεκριμένο αριθμό αγώνων. Είναι ας πούμε οκτώ ματς. Δεν έχεις πολυτέλεια να μιλήσεις για δεύτερο γύρο. Είναι ματς που πρέπει να πας και να τα πάρεις. Αυτό στα λόγια μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Δεν μπορείς να πεις ότι αυτή η Εθνική που δεν τα κατάφερε ήταν αδιάφορη. Και σ' αυτό είχε μερίδιο και ο προπονητής. Ο Φαν'τ Σχιπ ανέλαβε μια ομάδα στην οποία κάποιοι δεν ήθελαν να πάνε. Την έκανε ομάδα. Όσοι πήγαιναν, πήγαιναν με όρεξη. Αυτή ήταν μια κατάκτηση του προπονητή. Το ότι δεν πήγε σε μια μεγάλη διοργάνωση είναι θέμα συγκυριών και ίσως και ευθύνης του. Το γεγονός ότι η Εθνική έχει ένα θέμα στο να βάλει γκολ, είναι δεδομένο. Δεν είναι μάγοι οι προπονητές. Το γεγονός ότι ήρθε ο Πογιέτ δεν σημαίνει ότι θα βάζουμε τρία γκολ σε κάθε ματς. Είναι κάποιες αδυναμίες που δεν αλλάζουν όποιος προπονητής και να 'ρθει. Οπότε πάμε να φτιάξουμε όλα τα άλλα, κι αν το βρούμε κι αυτό...».

Για τον Φερνάντο Σάντος τι θα έλεγες;

«Προσωπικά, στο δικό μου το κομμάτι, αδικήθηκα. Έχω κάποια παράπονα. Σε de facto πράγματα για τα οποία δεν διαπραγματεύομαι. Αδικήθηκα και δεν μπορεί κι αυτός να μου πει κάτι. Ως προπονητής θεωρώ ότι έχει μια ικανότητα να δημιουργεί καλά γκρουπ. Έχει χρόνια να δουλέψει σε συλλογικό επίπεδο, αλλά και σε ομάδα να πάει, είναι πολύ καλός σε αυτό το κομμάτι. Το να κερδίζει τίτλους, να κάνει ομάδες πρωταθλητισμού, είναι πολύ καλός σε αυτό. Ποιος είμαι εγώ να κρίνω τον Σάντος, αλλά έχω τις αμφιβολίες μου κατά πόσο μπορεί να πάει σε μια ομάδα που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο αρεστό στο μάτι. Πιο επιθετικό και πιο ελκυστικό. Εχει δείξει ότι δεν είναι αυτής της φιλοσοφίας. Είναι όμως επιτυχημένος προπονητής. Στο κάτω κάτω, όταν παίρνεις έναν προπονητή θέλεις να κερδίσεις ένα τίτλο. Σε κάποιες ομάδες όμως παίζει ρόλο πώς θα πάρουν ένα τίτλο. Να έχουν δηλαδή πρωτοβουλία, υπεροχή. Στο να δημιουργεί γκρουπ ανθρώπων, ο ένας να παίζει για τον άλλον και για την ομάδα, είναι πολύ καλός».

Επειδή μας είπες ότι σε αδίκησε, θέλεις να μας πεις κάτι παραπάνω;

«Το 2012 στο Euro αποκλείστηκα, δεν μπήκα στην αποστολή. Σε όλη την προκριματική φάση έπαιζα ανελλιπώς. Δηλαδή πρέπει να έκανα στα προκριματικά...

Για να πας σε μια διοργάνωση δεν ξέρω πόσα ματς πρέπει να δώσεις. 10-12; Πρέπει να τα 'παιξα όλα. Με είχε πάρει στην προετοιμασία πριν από το Ευρωπαϊκό και μετά έκοψε εμένα και τον Κονέ. Το θεώρησα άδικο γιατί ήμουν βασικός παίκτης της ομάδας και ήμουν και σε καλή κατάσταση. Έτσι το θεωρώ εγώ. Του το είπα στο γραφείο του μέσα, στα ίσια και έφυγα: "Με αδικείς που δεν με παίρνεις. Θα τελειώσει το Euro, θα έρθουν τα προκριματικά του Σεπτεμβρίου για την επόμενη διοργάνωση και θα είμαι πάλι εγώ ο βασικός σου". Είχε ήδη πάρει την απόφασή του. Ήρθε ο Σεπτέμβριος και ήμουν πάλι στην Εθνική. Και αφού παίζω στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήμουν πρώτος σε συμμετοχές εγώ και ο Παπασταθόπουλος, πάμε στη Βραζιλία και δεν παίζω ούτε λεπτό. Είχα στεναχωρηθεί τόσο πολύ. Δεν πρέπει να υπάρχει συμβεί κάτι αντίστοιχο σε ποδοσφαιριστή. Στη μία διοργάνωση αποκλείστηκα και στην άλλη δεν έπαιξα λεπτό. Αν δείτε τα παιχνίδια του Σάντος σε προκριματικές φάσεις με την Ελλάδα, πρέπει να έχω παίξει σε όλα. Έχτιζα όλο τον καιρό, ήμουν στα δύσκολα κι όταν ερχόταν η στιγμή της επιβράβευσης, εκτός. Μετά το Παγκόσμιο της Βραζιλίας έφυγε κιόλας. Θυμάμαι τελείωσε το ματς με την Κόστα Ρίκα και έφυγε από τα αποδυτήρια. Δεν μπορεί να μου δώσει κανείς άδικο. Δεν είναι παράπονο, αλλά αυτό δεν δικαιολογείται. Παίζει να είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Κι όμως έγινε».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΖΙΟΛΗ ΣΤΟ GAZZETTA

Η μεταγραφή στην Μπόκα πώς προέκυψε; Δυσκολευτήκατε;

«Όχι, ήταν τυχαία. Όμως, ήταν γραμμένο... Ήμουν στην Εθνική Αργεντινής πριν το Μουντιάλ. Παίξαμε το 1977 οκτώ παιχνίδια στο γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορς. Εγω έπαιξα στα τρία: Με Ανατολική Γερμανία, Σκωτία και Αγγλία. Ήμουν σε τοπ φόρμα. Όλοι έλεγαν ότι έπρεπε όχι απλά να είμαι στην αποστολή αλλά να είμαι και βασικός. Όμως, λόγω πολιτικών "πιστεύω" με έκοψαν. Αφού με έκοψαν αντιμετώπισα πρόβλημα στους κοιλιακούς. Τον Ιούνιο ήρθε μια ομάδα από την Κολομβία και με ζήτησε μεταγραφή. Από τη Νιούελς είπαν: "Αυτός είναι άχρηστος, δεν μπορεί να παίξει πια ποδόσφαιρο". Ετσι έφυγα. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος στην κόρη μου που μας έκανε παππούδες τώρα. Ετσι πηγαίνουμε στην Κολομβία. Εκεί, στην Κολομβία, πήγαιναν όλοι οι τελειωμένοι ποδοσφαιριστές. Ήμουν 23 ετών, όταν πήγα το 1978. Την ημέρα που έπαιζε Αργεντινή-Πολωνία στο Ροσάριο εγώ ταξίδευα για την Κολομβία».

Προπονητής στην εθνική Αργεντινής ο Μενότι;

«Ο Μενότι, ναι».

Σας μίλησε για το λόγο που σας απέκλεισε από την αποστολή;

«Όχι, ποτέ. Όμως ξέρουμε ότι έκοψαν δύο παίκτες επειδή ήταν αριστεροί. Η Χούντα τότε έδωσε εντολή όμως. Τέλος πάντων, πάω στην Κολομβία και εκεί τα πήγα πολύ καλά. Είχα κάνει συμβόλαιο 1,5 χρόνο και το Δεκέμβριο, που εκεί είναι καλοκαίρι, πήγα στο χωριό μου με άδεια. Ήρθε ο πατέρας μου και μου είπε ότι πήραν τηλέφωνο από το Μπουένος Άιρες. Άφησαν το νούμερο για να πάρεις. Τότε πηγαίναμε στα κεντρικά του "ΟΤΕ", ας πούμε, για να τηλεφωνήσουμε. Φορούσαμε ακουστικά και μιλούσαμε. Ε, παίρνω τηλέφωνο και μου λένε: "Θες να έρθεις στη Μπόκα Τζούνιορς"; Απάντησα: "Τώρα έρχομαι, τρέχω"».

• Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΧΟΥΑΝ ΡΑΜΟΝ ΡΟΤΣΑ ΣΤΟ GAZZETTA