Λάρι Μπερντ: Ο «Καθηγητής Χ» του ΝΒΑ!

Η απορία για τον Μπερντ ήταν: μα καλά, δεν πηδάει εφημερίδα και είναι αργός. Πώς τα καταφέρνει; Η εύκολη απάντηση είναι με το μυαλό. Ναι. Ο Τζόρνταν και ο Μάτζικ, οι μεγάλοι αντίπαλοι του, δεν έπαιζαν με μυαλό; Φυσικά. Μόνο που ο πρώτος είχε την αέρινη χάρη και τη δύναμη της αστραπής και ο δεύτερος το σόου και τον ξεχωριστό σωματότυπο. Ο «MJ» ήταν τρομερά γυμνασμένος και αθλητικός και ο Τζόνσον φαινόμενο που σπάνια συναντάς. Ξέρετε, ύψος 2.06μ, πλέι μέικερ, κάλυπτε όλες τις θέσεις… Ο Μπερντ δεν είχε τίποτα απ’ αυτά και όμως κυριαρχούσε! Δεν θα πούμε ότι ήταν μπροστά από την εποχή του, αλλά μπροστά από το παιχνίδι των άλλων! Το πνευματικό του επίπεδο του έδινε προβάδισμα και η σκέψη του προηγούνταν των κινήσεων των αντιπάλων. Αν δείτε βιντεάκια, αν διαβάσετε γι’ αυτόν, θα καταλάβετε ότι μπορούσε να προβλέψει τις κινήσεις του παιχνιδιού! Σαν τους μεγάλους σκακιστές, τους grandmaster, σαν τον «Professor X» των X-men. Πάντα ήταν στη σωστή θέση, πάντα γνώριζε πώς θα κινηθεί χωρίς την μπάλα, πάντα έβρισκε το ρήγμα στην άμυνα. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο: η απαράμιλλη διάθεση του να επικρατήσει. Βάλτε, λοιπόν, μαζί μυαλό και αυτοπεποίθηση και έχετε την αδάμαστη δύναμη «Λάρι Μπερντ».

Με τον Μπερντ κρατάς τα απαραίτητα και κερδίζεις! Ο Λάρι «Legend» έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ και αιτία αυτού είναι το κομμάτι ανάμεσα στα αυτιά μας. Μη λέμε πάλι ποιο. Ε, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι θα κερδίσει σουτάροντας με το αριστερό χέρι! Ξέρετε, το «κακό» του χέρι. Αυτό έγινε τον Φεβρουάριο του 1986 στον αγώνα με τους Μπλέιζερς. Το ματς ήταν στο Όρεγκον και ο σταρ των Σέλτικς έδειξε ότι μπορεί να σκοράρει και με τα δύο χέρια. Δεν σούταρε μόνο με το αριστερό, αλλά με αυτό ευστόχησε σε 10 προσπάθειες. Η ομάδα του κέρδισε στην παράταση (120-119) και αυτός είχε 47 πόντους, 14 ριμπάουντ, 11 ασίστ. Μετά τον αγώνα ρωτήθηκε «γιατί σούταρες τόσο πολύ με το αριστερό;». Η απάντηση του ενδεικτική του χαρακτήρα του: «Κρατάω το δεξί για τους Λέικερς».
Η αναφορά σε αυτό το παιχνίδι και στο σουτ με το αριστερό δεν γίνεται για να δείξουμε πόσο σπουδαίος ήταν ως παίκτης. Η υπενθύμιση έχει σκοπό να τονίσει τα… αδύναμα σημεία του. Η αντίπαλη, τότε, άμυνα είχε απέναντι της έναν αργό επιθετικό, έναν αθλητή που δεν θα μπορούσε να την απειλήσει με παιχνίδι «πάνω από τη ρακέτα». Επίσης, οι γρήγοροι αμυντικοί θα μπορούσαν να τον προλάβουν και να μη βγει από τα σκριν ή να βρει χώρους. Με τον Μπερντ, όμως, αυτά δεν ίσχυαν! Μπορεί να μην έκανε μακρινά σουτ, ωστόσο τα λέι απ, τα φλότερ και τα τελειώματα ενώ έπαιζε με πλάτη δείχνουν την ευφυΐα του. Στην ουσία αλλάζει οπτική και τακτική χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία. Δυσκολεύει τον εαυτό του και όχι μόνο δεν μειώνεται η απόδοση του, αλλά διατηρείται στα ίδια υψηλά επίπεδα. Και δεν είναι θέμα σιγουριάς για την αξία του, είναι η αλλαγή στο παράδειγμα επιβολής! Πραγματικά μοναδικός.

Η μεγαλύτερη απόδειξη της πνευματικής, διανοητικής, κυριαρχίας του Μπερντ επί των αντιπάλων του ήταν το trash talk. Ναι, πολλοί μεγάλοι παίκτες μιλούσαν και προκαλούσαν στη διάρκεια του παιχνιδιού. Πόσοι, όμως, «ταπείνωναν» την άλλη πλευρά όπως αυτός; Κανείς! Τη βεβαιότητα την αντλούμε από τα ουκ ολίγα βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τι χαρακτήριζε τον Μπερντ ως trash talker; Η σιγουριά του και η έμμεση εκμηδένιση του αντιπάλου. Τι εννοούμε; Ο φόργουορντ των Σέλτικς δεν είχε κανένα δισταγμό να αποκαλύψει τις κινήσεις του στο παρκέ. Ο αμυνόμενος μάθαινε εκ των προτέρων τι θα γίνει στην επίθεση των «πράσινων»! Και ενώ προετοιμαζόταν, η μπάλα πάντα κατέληγε στο καλάθι. Στον Εξέβιερ ΜακΝτάνιελ των Σόνικς είχε πει: θα έρθω εδώ και θα σουτάρω μπροστά στο πρόσωπο σου. Φυσικά και σκόραρε. Σε αμυντικό των Φοίνιξ Σανς, κι ενώ οι «Ήλιοι» κερδίζουν με δύο πόντους και μένει ένα δευτερόλεπτο για τη λήξη, λέει Τζόνι, μήπως να με μαρκάρεις πιο στενά; Ξέρεις, θα πάρω την μπάλα και θα σουτάρω τρίποντο. Ε, αυτό ακριβώς έγινε. Υπάρχει και η ανάμνηση του Μπάιρον Σκοτ. Ο πρώην γκαρντ των Λέικερς θυμάται ότι μας έλεγε θα γίνει αυτό, θα πάρω το σκριν εκεί και θα βγω σε αυτό το σημείο να σουτάρω. Δευτερόλεπτα μετά, οι θεατές παρακολούθησαν τον Μπερντ να στέλνει την μπάλα στο καλάθι. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν την ικανότητα του να χειραγωγεί, να παρασύρει και να υποτάσσει πνευματικά τον αντίπαλο. Στην ουσία τους έλεγε-και εδώ είναι η έμμεση εκμηδένιση του παίκτη που είχε απέναντι του- ξέρω ότι είμαι καλύτερος, ξέρω ότι δεν έχετε την ικανότητα να με περιορίσετε και γι’ αυτό θα κερδίσω! Κι αν δεν σας αρκούν τα προηγούμενα, θυμηθείτε (ή μάθετε) αυτό που είχε πει στον διαγωνισμό τριπόντων του 1988. Μπαίνοντας στα αποδυτήρια, κοιτάει τους συνδιαγωνιζόμενους και λέει: Ωραία, αποφασίστε ποιος θα βγει δεύτερος γιατί σήμερα κερδίζω εγώ! Άτυπο υστερόγραφο: δεν χρειάζεται να πούμε τι πάθαινε όποιος τον προκαλούσε. Ρωτήστε (ψάξτε να δείτε) τον Γκρεγκ Ίλο των Καβαλίερς.

Ο Μπερντ σούταρε με τρόπο που δεν έδινε ελπίδες στους αμυντικούς. Ξέρετε, από ψηλά και με τη σωστή καμπύλη. Μην κρατήσετε όμως αυτό. Ήταν αυτός που δημιουργούσε τον χώρο του για να εκτελέσει. Ένα βηματάκι πίσω και… καλάθι! Αφήστε το κι αυτό, προσπεράστε το. «Ο μεγάλος λευκός» είχε τέτοια αίσθηση του γηπέδου που έδινε πάσες με ένα άγγιγμα! Μην κρατήσετε όμως ούτε αυτό. O παίκτης με το «33» στην πλάτη ήταν και καλός αμυντικός. Ναι, μην παραξενεύεστε και μην υποτιμάτε την αμυντική του ικανότητα. Γνώριζε πότε μπορούσε να κόψει την πάσα του αντιπάλου και πώς να δώσει χώρο στον επιθετικό για να του μπλοκάρει το σουτ. Α, σημειώστε και την έφεση που είχε στο αμυντικό ριμπάουντ. Ο Μπερντ, πριν τα προβλήματα με τη μέση του, κατάφερνε να κρατήσει τον παίκτη του μακριά από τη ρακέτα και όταν βρισκόταν εκεί, ήξερε πώς να πάρει το επιθετικό φάουλ, γνώριζε πότε έπρεπε να δώσει βοήθεια… Ίσως να κρατήσετε αυτό, αλλά όχι. Εάν πρέπει να κρατήσετε μία στιγμή είναι άλλη. Εντάξει, θα γράψουμε τους τίτλους και μερικές διακρίσεις. Πάμε. Τρεις φορές πρωταθλητής ΝΒΑ (1981, 1984, 1986), χρυσός ολυμπιονίκης (1992, Βαρκελώνη), δύο φορές MVP τελικών και τρεις στην κανονική διάρκεια, τρεις φορές νικητής του διαγωνισμού τριπόντων… Έχει κι άλλα, αλλά ας γράψουμε τη μία εμφάνιση που κρατάμε, αυτή που δείχνει τα πάντα για τον παίκτη Λάρι Μπερντ.
Επιστρέφουμε στη σεζόν 1990-91. Οι Σέλτικς δεν έχουν χάσει το ανταγωνιστικό τους πνεύμα και υπολογίζονται ως διεκδικητές τίτλου, έστω και πίσω από Λέικερς, Μπουλς. Πίστονς. Τελειώνουν την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 56-26 και στην κορυφή του ομίλου Ατλάντικ. Ο Μπερντ υποφέρει από πόνους στη μέση και μπαίνει στα πλέι οφ κάπως ευάλωτος. Πρώτος αντίπαλος εκεί οι Ιντιάνα Πέισερς. Το σκορ είναι 2-2 και η πρόκριση για τον δεύτερο γύρο θα κριθεί στο πέμπτο ματς στη Βοστόνη. Ο Μπερντ την προηγούμενη μέρα έχει μπει στο νοσοκομείο. Κάποιοι δεν πίστευαν ότι θα αγωνιστεί. Τους διαψεύδει όλους και πατά στο παρκέ. Το παιχνίδι έχει πάθος, ένταση και σε ανύποπτη στιγμή συμβαίνει το εξής: Ο Μπερντ προσπαθεί να σώσει χαμένη μπαλιά και πέφτει άτσαλα στο έδαφος. Το κεφάλι του χτυπά άσχημα στο παρκέ και σηκώνεται μουδιασμένος. Αποχωρεί για τα αποδυτήρια και το κοινό χάνει την ελπίδα του, τη φωνή του. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά και οι Πέισερς φαίνεται ότι θα πάρουν τη νίκη. Ο Μπερντ, όμως, επιστρέφει, αποθεώνεται και γυρίζει στα… 80’s! Η άμυνα της Ιντιάνα δεν έχει απάντηση και οι «πράσινοι» κερδίζουν τον αγώνα. Ο ηγέτης της ομάδας τελειώνει με 32 πόντους, 9 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Αυτό να κρατήσετε από τον Λάρι Μπερντ. Την αυταπάρνηση, το θάρρος και την ευφυΐα του που κέρδιζε τον αντίπαλο πρώτα στο μυαλό και μετά στο σώμα.