Αλιού Σισέ, ένα… αληθινό λιοντάρι!

Tα νέα άρχισαν να κυκλοφορούν και κάτι τρομερό είχε συμβεί. Τα social media ήταν ανύπαρκτα και χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι να εμφανιστούν οι εικόνες φρίκης. Ωστόσο, ο Αλιού Σισέ εμφανίστηκε κανονικά στην προπόνηση. Για μια εβδομάδα σχεδόν ακολουθούσε τη ρουτίνα του, κρύβοντας την όποια εσωτερική αναταραχή από την οποία υπέφερε. Μέσα στη μέρα «έσκαγε» κι ένα χαμόγελο γιατί, όπως εξήγησε αργότερα, ήθελε «να προστατεύσει την ομάδα από την ψυχική μου κατάσταση». Στη συνέχεια, επιβιβάστηκε στο λεωφορείο που μετέφερε τους παίκτες της Μπέρμιγχαμ στο Λονδίνο για το ματς με τη Γουέστ Χαμ. Η ομάδα του νίκησε 2-1, εκείνος έπαιξε σε όλο το ματς. Στη θέση του, όλοι θα ήθελαν να επιστρέψουν στο σπίτι και να αφιερώσουν χρόνο στον εαυτό τους, να θρηνήσουν, να ξεσπάσουν. Όμως, ο Αλιού ήθελε να παίξει. Αυτό δείχνει απλώς τη δύναμη και τον χαρακτήρα του.

Πριν μια εβδομάδα ο Σισέ έβλεπε τηλεόραση στο διαμέρισμά του στα περίχωρα του Μπέρμιγχαμ όταν ήρθαν οι πρώτες αναφορές ότι ένα πλοίο, το «MV Le Joola», είχε βυθιστεί στα ανοιχτά της Γκάμπια.

Την επόμενη μέρα, όταν χτύπησε το τηλέφωνό του, έμαθε ότι στο πλοίο επέβαιναν 12 μέλη της οικογένειάς του, μεταξύ των οποίων η αδελφή του, θείες, θείοι, ανιψιοί και ξαδέρφια. Όλοι είχαν «χαθεί».

Ο Σισέ άφησε το τηλέφωνο κάτω και, όπως παραδέχτηκε αργότερα, άρχισε να πανικοβάλλεται. «Η αναμονή ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι», είπε. «Προσπαθούσα να βρω κάποιον από την άλλη πλευρά που είχε τις σωστές πληροφορίες. Κάποια στιγμή, οι άνθρωποι έλεγαν ότι δεν ήταν αλήθεια. Έλεγαν ότι το πλοίο έφτασε. Εκείνες τις στιγμές, κόβεις την ανάσα σου για να σου πουν 30 λεπτά αργότερα: «Όχι, όχι, όχι, δεν είναι αλήθεια, το σκάφος αγνοείται».

Το «Le Joola», ένα πλοίο χωρητικότητας 580 επιβατών, είχε πολλούς περισσότερους επιβάτες στο δρομολόγιο από το Ζιγκιντσόρ νότια της Σενεγάλης προς το Ντακάρ. Το πλοίο είχε συναντήσει ισχυρούς ανέμους και θαλασσοταραχή. Μέσα σε λίγα λεπτά, είχε ανατραπεί και μετά άρχισε σιγά - σιγά να βυθίζεται. Από όλους τους επιβαίνοντες —παιδιά χωρίς εισιτήρια, γυναίκες που κοιμόντουσαν σε ξύλινα πατώματα, άντρες με σάκους στην πλάτη τους— μόνο 64 επέζησαν. Ο αριθμός των νεκρών ήταν 1.863, μια από τις χειρότερες μη στρατιωτικές θαλάσσιες καταστροφές στην ιστορία, με περισσότερους θανάτους από τον Τιτανικό το 1912.

Ο 26χρονος Σισέ βρήκε τη δύναμη να παίξει «Τα κράτησα όλα για τον εαυτό μου», θα έλεγε αργότερα. «Η οικογένειά μου χρειαζόταν να είμαι δυνατή για αυτούς. Χρειάζονταν την παρουσία μου. Δεν θα μπορούσα να είμαι αδύναμος».

Αυτός είναι ο άνθρωπος που οδήγησε τη Σενεγάλη στους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αυτή είναι μια από τις πιο θρυλικές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες της χώρας. Μια τέτοια μορφή ηγείται των προσπαθειών της χώρας. Δυο διαδοχικές παρουσίες σε Μουντιάλ, Κόπα Άφρικα και ο Αλιού Σισέ δεν εκπλήσσει κανέναν για τα επιτεύγματά του. Eνας δυνατός ηγέτης με πραγματικές αξίες. Αυτό που κάνει στην παγκόσμια ποδοσφαιρική σκηνή δεν αποτελεί καμία έκπληξη.

Ο Σισέ ενσαρκώνει το πνεύμα των «Λιονταριών της Τεράγκα». Πολλοί από τους παίκτες του είναι αρκετά νεαροί, ωστόσο, γνωρίζουν όλοι την τραγωδία τα όσα έζησε, αλλά και πως τα αντιμετώπισε.

Από τον Μανέ και τον Κουλιμπαλί μέχρι τον πιο νέο μιλούν για έναν άνθρωπο που εμπνέει σεβασμό και έχει καλλιεργήσει την αίσθηση της ενότητας μεταξύ των παικτών του.

Ο Σισέ θεωρείται το απόλυτο αφεντικό , πρωτοποριακός, πολύ ειλικρινής, ηγέτης και πάντα το υποστηρίζει. Μετά τις δυο εβδομάδες άδεια από τη Μπέρμιγχαμ για ένα φιλανθρωπικό φιλικό για τις οικογένειες των ανθρώπων που έχασαν δικούς, οι οπαδοί της ομάδας τον υποδέχθηκαν με ένα τεράστιο πανό της Σενεγάλης. Ηταν η πρώτη και η τελευταία φορά που αναφέρθηκε κάποιος στην τραγωδία. Ο ίδιος το μόνο που ήθελε να παίζει και να κερδίζει. Ολοι το σεβάστηκαν αυτό.

Το ίδιο συνέβη στην επταετία του Σισέ ως μάνατζερ της Σενεγάλης. Υπήρξαν μόνο περιστασιακές στιγμές που ήταν πρόθυμος να συζητήσει την τραγωδία. Ο Σισέ, ωστόσο, συμφώνησε να δώσει συνέντευξη στο BBC Africa για ένα ντοκιμαντέρ «The Joola: Africa’s Titanic», που προβλήθηκε νωρίτερα φέτος για να τιμήσει την 20η επέτειο.

Εξήγησε ότι είχε αποφασίσει να μιλήσει γιατί ήθελε η νεότερη γενιά να μάθει τι είχε συμβεί — και να καταλάβει τη θέση μιας τέτοιας τραγωδίας στην ιστορία της χώρας του και της Αφρικής συνολικά.

«Πρέπει να θυμόμαστε», είπε. «Θυμηθείτε τους νεκρούς μας και όλες εκείνες τις οικογένειες που αποδεκατίστηκαν, από τον πατέρα μέχρι τα εγγόνια. Είναι σημαντικό να τους θυμόμαστε, να αποτίουμε φόρο τιμής, να γνωρίζουμε ότι δεν είναι εδώ, αλλά ακόμα τους σκεφτόμαστε. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στην πραγματικότητα, το κύριο κίνητρό μου για να συμφωνήσω σε αυτή τη συνέντευξη είναι να πω, ‘’Σας σκεφτόμαστε’’».

Τη νίκη πρόκρισης κόντρα στον Ισημερινό, οι παίκτες την αφιέρωσαν στον Πάπα Μπούμπα Ντιόπ. Είχαν συμπληρωθεί δυο έτη από τον θάνατό του και η ομάδα σήκωσε ένα πανό που έγραφε «True Lion Never Dies». Ναι, τα αληθινά λιοντάρια δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Σισέ είχε κανονίσει οι παίκτες να δουν σε video ένα μήνυμα από την οικογένεια του Ντιόπ «Είμαστε μια ομάδα, είμαστε αδέλφια», είπε ο Κουλιμπαλί.

Aυτές είναι οι μικρές πινελιές που ενθαρρύνει ο Σισέ, αυτές οι μικρές στιγμές είναι που εκτοξεύουν μια ομάδα…

Πηγές: BBC Africa, Athletic