Ούρκο Πάρντο: Ο τερματοφύλακας που έφυγε από τον Ολυμπιακό λόγω... Κοστάντζο θυμάται τα τραπέζια με Μέσι – Ινιέστα

- Αρχικά, πώς ξεκινήσατε ποδόσφαιρο και γιατί;

«Γεννήθηκα στις Βρυξέλλες. Είχα αρκετά καλά παιδικά χρόνια και ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από πολύ νεαρή ηλικία καθώς όλοι στην οικογένεια μου ήταν σε κάποια ομάδα τότε. Ο αδερφός μου, τα ξαδέρφια μου, ο πατέρας μου. Όχι σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά έπαιζαν. Οπότε ξεκίνησα και εγώ το δικό μου δρόμο».

- Στην Μπαρτσελόνα πώς καταλήξατε;

«Η Μπαρτσελόνα με είδε σε ένα τουρνουά και ο ατζέντης που είχε έρθει ήταν θείος ενός συμπαίκτη μου στην Άντερλεχτ όταν ήμουν 16 ετών. Αυτός είχε έρθει να δει τον ανιψιό του αλλά κάλεσε και εμένα να δοκιμαστώ και κάπως έτσι πήγα στην Μπαρτσελόνα. Γιατί προπονήθηκα με την ομάδα, τους άρεσα και με πήραν. Ήταν πολύ ξεχωριστή στιγμή».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Urko Pardo (@pardourko)

- Ήταν εύκολη απόφαση να πάτε και πώς αντέδρασαν οι γονείς σας;

«Δεν ήταν τόσο εύκολο να πάω. Η μαμά μου δεν ήταν ούτε κατά αλλά ούτε υπέρ στο να πάω γιατί ήμουν πολύ μικρός για να μετακομίσω. Είχε σκεφτεί ακόμα και να έρθει μαζί μου να μείνει αλλά είχαμε και τον αδερφό μου που δεν γινόταν να μείνει μόνος του, οπότε δεν γινόταν να φύγει. Έτσι, αποφάσισε να έρθει και εκείνη τις πρώτες μέρες στη Μασία, να δει τις εγκαταστάσεις, τον τρόπο που λειτουργούσαν και μόλις τα είδε, τότε με άφησε να υπογράψω».

- Υπήρξαν δυσκολίες στην προσαρμογή σας;

«Η προσαρμογή δεν ήταν καθόλου εύκολη στην αρχή και θυμάμαι ότι στους πρώτους έξι μήνες είχα αρκετές δυσκολίες καθώς ήμουν μικρός σε ηλικία και δεν είχα φύγει ποτέ ξανά από το σπίτι μου. Μου έλειπαν οι γονείς μου, η πόλη μου, οι φίλοι αλλά όσο περνούσε ο καιρός, άρχισα να εγκλιματίζομαι και κάπως έτσι το συνήθισα».

- Πείτε μου για τη Λα Μασία κάποια πράγματα...

«Η Λα Μασία είναι μία εντυπωσιακή ακαδημία γιατί σου δείχνουν πολλά περισσότερα πράγματα από το πώς να παίζεις απλά ποδόσφαιρο. Σου μαθαίνουν πώς να σέβεσαι τον άλλον, να είσαι πειθαρχημένος, πώς να συμπεριφέρεσαι έξω από τα γήπεδα. Όταν κάναμε τραπέζι, μαζευόμασταν όλοι και κανείς δεν λειτουργούσε ατομικά. Όλοι τρώγαμε τα ίδια, κάναμε την προσευχή μας. Ήταν τα πάντα μία τρομερή εμπειρία για εμένα όσο βρισκόμουν εκεί».

- Ήσασταν συμπαίκτης με τον Ινιέστα, τον Τσάβι, τον Μέσι και άλλους παίκτες. Ποιους ξεχωρίζατε ότι μπορούν να κάνουν μεγάλη καριέρα;

«Κοίτα όταν είσαι σε αυτή την ηλικία και ειδικά στη Λα Μασία, όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι πολύ καλοί οπότε δεν μπορώ να πω ότι ξεχώριζα μόνο τους Ινιέστα, Τσάβι ή Μέσι. Όλοι είχαν ταλέντο και ήταν πολύ καλοί απλά το θέμα ήταν στο επόμενο επίπεδο τι θα έκανε ο καθένας. Δηλαδή τι επιδόσεις θα είχε στις ταχύτητες της πρώτης ομάδας. Ο Μέσι και ο Ινιέστα φαίνονταν ότι μπορούν να κάνουν μεγάλη καριέρα. Ήταν πάρα πολύ ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές και είχαμε κάνει αρκετές συζητήσεις όσο παίζαμε μαζί. Ωστόσο επαναλαμβάνω, υπήρχαν πολλοί καλοί παίκτες».

- Γιατί θεωρείτε πώς δεν καθιερωθήκατε στην πρώτη ομάδα;

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν έπαιξα ποτέ στην πρώτη ομάδα. Είχα αρκετά θετικά στοιχεία και ταλέντο όπως μου έλεγαν. Όμως, όταν πήγα στην πρώτη ομάδα είχα ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό που με άφησε εκτός για σχεδόν έναν χρόνο και μετά από αυτό ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψω. Δεν ήταν μόνο αυτό, γιατί ήμουν αρκετά νέος τότε στη σκέψη αλλά είχε βασικό ρόλο και αυτό. Πολλά μπορούσαν να αλλάξουν και πολλά άλλαξαν στο διάστημα που έλειπα. Ήταν ένα από τα όνειρά μου να παίξω στην πρώτη ομάδα αλλά δεν τα κατάφερα. Τα όνειρα είναι πολύ ωραία αλλά αυτά που δεν τα πετυχαίνεις, δεν υπάρχουν λόγο να μείνουν. Και μόνο που πήγα στην πρώτη ομάδα, ήταν μεγάλη στιγμή για εμένα».

- Και έρχεται το κεφάλαιο του Ηρακλή. Πώς έγινε η μεταγραφή σας;

«Από τον Ηρακλή δεν είχα κάποια πρόταση, απλώς μου ζήτησαν να πάω για δοκιμαστικά. Βρισκόταν σε αρκετά κακή κατάσταση τότε η ομάδα και ένας ατζέντης με κάλεσε και μου είπε πως τα λεφτά δεν είναι καλά αλλά είναι στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδας. Βρήκα άλλους 40 ποδοσφαιριστές όταν πήγα για δοκιμαστικά και ήμουν ο μόνος που έμεινε. Αυτό σήμαινε ότι κάτι είχα κάνει καλή και ήταν μία πολύ καλή προοπτική για εμένα. Ήταν εύκολη απόφαση να πάω στον Ηρακλή και θυμάμαι που ήμουν με την κοπέλα μου τότε και από την πρώτη μέρα μάς άρεσαν τα πάντα στην Ελλάδα, οπότε ήταν εύκολη και σωστή απόφαση να έρθω».

- Τι θυμάστε από την παρουσία σας εκεί;

«Εννοείται πώς θυμάμαι τους οπαδούς του Ηρακλή. Το πάθος που είχε ο κόσμος του ήταν ξεχωριστό. Θυμάμαι τα παιχνίδια που έπαιξα κόντρα στον Ριβάλντο ή τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που η ατμόσφαιρα ήταν εκρηκτική και όλοι περίμεναν εκείνα τα παιχνίδια. Τα θυμάμαι πολύ έντονα όλα αυτά και είναι απίστευτο όταν φεύγεις από τη χώρα σου και να βλέπεις σε μία άλλη χώρα πώς ζουν το ποδόσφαιρο».

- Μετά ήρθε η στιγμή της Ραπίντ Βουκουρεστίου. Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη μεταγραφή σας;

«Δεν θα ήθελα να πω κάτι για την Ραπίντ Βουκουρεστίου οπότε καλύτερα να αφήσουμε αυτό το κεφάλαιο. Δεν θέλω να το συζητάω».

- Οπότε ας πάμε στη στιγμή που ακούσατε για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Πώς νιώσατε;

«Όταν άκουσα ότι ο Ολυμπιακός με θέλει, ήταν να ένα μικρό όνειρο για εμένα που πραγματοποιήθηκε. Είπα αμέσως το ναι όταν μού έγινε η πρόταση. Η ομάδα με είδε όταν έπαιζα στον Ηρακλή και η μεταγραφή έγινε πολύ γρήγορα δίχως να συμβεί κάτι περίπλοκο. Στην πρώτη μου σεζόν έπαιξα λίγα ματς λόγω του Νικοπολίδη, ο οποίος δεν γινόταν να βγει από την εντεκάδα γιατί ήταν πολύ καλός αλλά ένιωθα καλά, ήθελα να παίξω».

- Ποια ήταν η σχέση σου με τον Νικοπολίδη;

«Πολύ καλή. Είναι πολύ καλός άνθρωπος και τερματοφύλακας και κρατάω ακόμα πολύ καλές επαφές μαζί του. Είναι πολύ ωραίος τύπος».

- Πάμε στον Βαλβέρδε. Πείτε μου λίγα λόγια για εκείνον...

«Ο Βαλβέρδε είναι ο προπονητής που μού έδωσε την ευκαιρία να παίξω ως πρώτος τερματοφύλακας παρότι ήταν στο ρόστερ ακόμα ο Νικοπολίδης. Είναι ένας προπονητής που ξέρει πολύ ποδόσφαιρο και δουλεύει ασταμάτητα τόσο στο να βελτιώσει την ομάδα που έχει όσο και να διαβάσει τον αντίπαλη. Δουλεύει πολύ στη ψυχολογία του ποδοσφαιριστή και μάς έδινε πληροφορίες για τους αντιπάλους. Έμαθα πολλά δίπλα του».

- Ποιο παιχνίδι θυμάστε περισσότερο από την Ελλάδα;

«Θυμάμαι πολλά ματς και για διαφορετικούς λόγους. Πιο πολύ θα έλεγα τα ντέρμπι και ειδικότερα αυτό με τον Παναθηναϊκό. Ήταν τα παιχνίδια που η έδρα γινόταν καυτή και υπήρχε τεράστια ένταση».

- Γιατί φύγατε από τον Ολυμπιακό;

«Η ιστορία ξεκινάει από το ότι μου έκαναν μία πρόταση ανανέωσης από τον Ολυμπιακό την οποία απέρριψα. Ο λόγος δεν ήταν τα λεφτά αλλά το γεγονός ότι θα ήμουν η δεύτερη επιλογή ενώ εγώ ήθελα να παίζω. Ήμουν σε μία ηλικία (28) που δεν το ήθελα. Όταν μου έκαναν την πρόταση είχαν φέρει και έναν άλλον τερματοφύλακα παράλληλα, ο οποίος θα ήταν βασικός και με μεγαλύτερο συμβόλαιο απ΄ότι εγώ. Συνεπώς, αποφάσισα να αποχωρήσω».

- Το μετανιώσατε που φύγατε;

«Όχι δεν το μετανιώνω που έφυγα γιατί στο ποδόσφαιρο δεν φτάνει μόνο να έχεις ένα καλό συμβόλαιο ή να είσαι απλά στο ρόστερ. Εγώ θέλω να παίζω οπότε η απόφαση που πήρα εκείνη τη στιγμή ήταν η σωστή. Επίσης, δεν θα έπαιζα για άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Δεν είχα και ούτε έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο».

- Τέλος ήσασταν για αρκετά χρόνια στον ΑΠΟΕΛ. Πώς ήταν η παρουσία σας εκεί και τι έχετε να θυμάστε από την Κύπρο;

«Τα χρόνια στο ΑΠΟΕΛ ήταν επίσης πολύ καλά και είχαμε πολύ ποιοτικούς παίκτες τότε στο ρόστερ, πολύ καλή γενιά. Πήραμε πρωταθλήματα... ήταν πολύ καλή εμπειρία. Είχα εξαιρετική επαφή με τους οπαδούς. Ακόμα με θυμούνται και μία επιβράβευση για εμένα που όλοι οι οπαδοί από όλες τις ομάδες με θυμούνται και είναι καλοί μαζί μου. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα και με κανέναν».