Μουντιάλ 2026: Αυτό θα είναι το νέο Παγκόσμιο Κύπελλο, τι σημαίνει για την Ελλάδα

Τι πρόβλημα μπορεί να έχει μια διοργάνωση που μοιράζει τόση χαρά σε εκατομμύρια άτομα στον πλανήτη κάθε τέσσερα χρόνια; Για τη FIFA και τον Ινφαντίνο τα πράγματα δεν είναι έτσι. Για καιρό πριν ο ο Ιταλός γίνει πρόεδρος του διοικητικού οργανισμού του ποδοσφαίρου, ήταν επικεφαλής της UEFA, της πιο λαμπερής των συνομοσποδιών. Γνωρίζει δηλαδή, σε πόσο καλύτερη κατάσταση βρίσκονται τα 55 μέλη της σε σχέση με τα υπόλοιπα 156 που δεν υπάγονται στην Ευρώπη.

Η FIFA κερδίζει περίπου το 90% των εσόδων της από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Βασίζεται δηλαδή σε μια τεράστια γιορτή, τα κέρδη της οποίας οφείλει να διαχειριστεί προσεκτικά για τα επόμενα τέσσερα χρόνια που θα χρειαστεί να περιμένει υπομονετικά μέχρι την επόμενη έκδοσή της. Εννοείται πως όσο περισσότερα είναι τα κέρδη τόσο ευκολότερη γίνεται η διαχείριση.

Όταν πριν από περίπου έναν μήνα ο Ινφαντίνο ανακοίνωσε πως τα έσοδά της από το Μουντιάλ του Κατάρ ξεπέρασαν τα επτά δισεκατομμύρια, όλοι φάνηκαν ικανοποιημένοι.

Όμως, τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με το τεράστιο χειροκρότημα της στιγμής που ο 52χρονος ισχυρίστηκε πως τα κέρδη του οργανισμού για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, το οποίο θα γίνει σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό, αναμένεται να αγγίξουν τα 10 δισεκατομμύρια. Αυτή θα είναι και η πρώτη έκδοση της διοργάνωσης με 48 ομάδες.

Περισσότερες ομάδες σημαίνουν περισσότερα παιχνίδια, περισσότερα τηλεοπτικά δικαιώματα, περισσότερα εισιτήρια. Δηλαδή, περισσότερα έσοδα. Πάντως, σε κάθε αναφορά του στο νέο φορμάτ του Μουντιάλ, ο Ινφαντίνο φρόντιζε να τονίζει πως το να προσφερθεί σε πιο πολλές ομάδες, σε πιο πολλούς φιλάθλους η χαρά της φαντασμογορικής εμπειρίας της συγκεριμένης διοργάνωσης ήταν πολύ μεγαλύτερο κίνητρο από την αναμενόμενη εκτόξευση των εσόδων.

Βέβαια, ο πρώην πρόεδρος της UEFA, ο Μισέλ Πλατινί ήταν ο πρώτος που μίλησε για ένα μεγαλύτερο Μουντιάλ. Το δικό του όραμα, αφορούσε 40 ομάδες, οκτώ παραπάνω από όσες συμμετέχουν τώρα. Τα πλάνα του Ινφαντίνο ωστόσο, δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε μόλις οκτώ νέες θέσεις. Έτσι, οι επιλογές που παρουσιάστηκαν στο Συμβούλιο της FIFA, για το νέο φορμάτ του θεσμού ήταν οι εξής:

• 48 ομάδες: 16 όμιλοι των τριών, πρόκριση για τους δύο πρώτους στα νοκ-άουτ, 80 ματς σε 39 ημέρες
• 48 ομάδες: Σχηματισμός οκτώ ομίλων των τεσσάρων από: 1) 16 ομάδες με εξασφαλισμένη πρόκριση στη φάση των ομίλων, 2) 16 νικητές νοκ-άουτ μεταξύ των υπόλοιπων 32, 80 παιχνίδια, 39 ημέρες Δεν έγιναν γνωστά τα κριτήρια για την εξασφάλιση της πρόκρισης των πρώτων 16 ομάδων (πχ οι 16 ομάδες με το υψηλότερο FIFA ranking).
• 40 ομάδες: 10 όμιλοι των τεσσάρων, πρόκριση στα νοκ-άουτ για τους πρώτους και τους έξι καλύτερους δεύτερους, 76 παιχνίδια σε 32 ημέρες
• 40 ομάδες: οκτώ όμιλοι των πέντε, πρόκριση στα νοκ-άουτ για τους πρώτους δύο, 88 παιχνίδια σε 39 ημέρες
• 32 ομάδες: οκτώ όμιλοι των τεσσάρων, πρόκριση στα νοκ-άουτ για τους δύο πρώτους, 64 παιχνίδια σε 28-32 ημέρες (δηλαδή το ισχύον)

Ήταν προφανές πως ο Ινφαντίνο και η FIFA προτιμούσαν το πρώτο φορμάτ και σε πρώτη φάση φάνηκε πως πράγματι αυτή θα είναι η κατεύθυνση της καινούριας φόρμουλας. Οι 16 όμιλοι τριών ομάδων θα είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρξουν πολύ περισσότερα παιχνίδια, ένας νέος γύρος νοκ-άουτ με 32 ομάδες ενώ και οι τέσσερις ομάδες των ημιτελικών μαζί θα έπαιζαν μόνο επτά παραπάνω παιχνίδια, κι έτσι οι σύλλογοι δεν θα μπορούσαν να έχουν πολλά παράπονα για έξτρα κούραση των παικτών τους.

Όμως, υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Σε όμιλο τριών ομάδων, την τελευταία αγωνιστική η μια... κάθεται. Το απόλυτο θρίλερ για παράδειγμα στα Ιαπωνία - Ισπανία και Κόστα Ρίκα - Γερμανία φέτος εξαφανίζεται. Οι δύο ομάδες που θα παίζουν στο τελευταίο παιχνίδι θα γνωρίζουν τι θα χρειάζονται για την πρόκριση ενώ ενδέχεται κάποιο κοινώς συμφέρον αποτέλεσμα να στέλνει και τους δύο στην επόμενη φάση και τον τρίτο σπίτι του.

Αυτό συνέβη άλλωστε και το 1982, στη φημισμένη «Ντροπή του Χιχόν». Γερμανία και Αυστρία πήραν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν - νίκη των Πάντσερ με 1-0 - και έθεσαν στην ισοβαθμία την Αλγερία εκτός συνέχειας της διοργάνωσης. Από το 1986 κι έπειτα η FIFA αποφάσισε να προχωρήσει στο φορμάτ των ομίλων με τέσσερις ομάδες, χαρίζοντας για 36 χρόνια φινάλε με εγγυημένη αγωνία

Η FIFA μετά τις πρώτες αντιδράσεις για τη φόρμουλα των 16 ομίλων δείχνει έτοιμη να αναθεωρήσει. «Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί αν θα υπάρξουν 16 όμιλοι των τριών, 12 των τεσσάρων ή δύο διαφορετικές πλευρές με έξι ομίλους των τεσσάρων», δήλωσε ο Αρσέν Βενγκέρ. Αυτό που φαίνεται σίγουρο τη δεδομένη στιγμή πάντως, είναι πως για το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο θα «παλέψουν» 48 ομάδες.

Και φυσικά, κάτι τέτοιο θα έχει τις δικές του συνέπειες για τις μικρότερης δυναμικής χώρες που θα διεκδικήσουν τη θέση τους στο Μουντιάλ, όπως η Εθνική μας. Φαινομενικά, οι πιθανότητες πρόκρισης της Ελλάδας για τη διοργάνωση του 2026 αυξάνονται λόγω των περισσότερων ομάδων. Στην πραγματικότητα όμως, οι επιπλέον θέσεις τις οποίες θα δικαιούται η UEFA θα είναι μόλις τρεις. Μέχρι τώρα 13 ομάδες από την Ευρώπη προκρίνονταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο και από εδώ και στο εξής θα προκρίνονται 16.

Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα έχει τη μικρότερη αύξηση του ποσοστού των θέσεών της, της τάξης του 23,1%. Την ίδια ώρα οι θέσεις της Ασίας από τουλάχιστον τέσσερις θα γίνουν τουλάχιστον οκτώ, της Αφρικής από πέντε τουλάχιστον εννιά και της Κεντρικής Αμερικής από τουλάχιστον τρεις σε τουλάχιστον έξι.

Φυσικά η Ελλάδα μπορεί να πιστεύει πως ίσως επωφεληθεί ακόμα και από τη μικρή αύξηση των θέσεων της UEFA. Όμως η αλήθεια είναι πως το νεό Μουντιάλ ωφελεί τις «ισχυρές» ομάδες των λιγότερο «ισχυρών» συνομοσπονδίες. Για παράδειγμα, Ιαπωνία και Νότια Κορέα στην Ασία, ΗΠΑ και Μεξικό στην Κεντρική Αμερική κατά κάποιο τρόπο «κλειδώνουν» την παρουσία τους στα Παγκόσμια Κύπελλα, μιας και για να αποκλειστούν θα χρειαστεί να «αυτοκτονήσουν» και να μείνουν εκτός από σαφώς πιο αδύναμους αντιπάλους.