Λιονέλ Μέσι: Το φως μετά το σκοτάδι, από τις τάσεις φυγής στο όνειρο του «Μαρακανά»
«Η ιστορία δεν λέει ποτέ αντίο. Λέει εις το επανιδείν». Το είχε πει ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο και πόσο δίκιο είχε τελικά. Για χρόνια, ο Λιονέλ Μέσι της εθνικής Αργεντινής έβλεπε την ιστορία να του γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη. Τα δάκρυα, τα άδοξα φινάλε, την κριτική και την ατέρμονη σύγκριση με τον «Θεό» Μαραντόνα που τον άφηνε πάντα μετέωρο στο ζύγι.
«Τι έκανε εκείνος για τη χώρα του; Δεν έχει καταφέρει να της χαρίσει ένα τρόπαιο». Το διαρκές επιχείρημα στεκόταν απέναντί του για 16 συναπτά χρόνια.
Η «κραυγή» απόγνωσης και απογοήτευσης αφορούσε τον δεύτερο σερί χαμένο τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2016. Δύο χρόνια και μια απόσυρση (που κράτησε λίγους μήνες) μετά, ο Μέσι έφτασε ξανά στα πρόθυρα του να τα παρατήσει. Να ρίξει οριστικά τους τίτλους τέλους στο κεφάλαιο Αργεντινή, έστω και με άδεια χέρια.
Το Μουντιάλ το 2018 έληξε με παταγώδη αποτυχία, η Αλμπισελέστε αποκλείστηκε στους «16» και όλοι περίμεναν πως αυτό ήταν το τελευταίο τουρνουά του «Pulga» στα γαλανόλευκα. Δεν μπορούσε, όμως, να ήταν αυτό το τέλος. Έπρεπε να επιστρέψει, έπρεπε να δοκιμάσει άλλη μια φορά, να σηκώσει το Άγιο Δισκοπότηρο. Έπρεπε να γίνει. Κάπως έτσι συμβαίνει και την εξέταση του καρκίνου του προστάτη, όπου η έγκαιρη διάγνωση είναι το «κλειδί» για την θεραπεία του, όπως αναφέρεται στην ενημερωτική εκστρατεία «Με τον Προστάτη Δεν Αστειευόμαστε», μια πρωτοβουλία της Janssen Ελλάδος υπό την αιγίδα της ΕΛΛΟΚ και του ΚΕΦΙ.
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο για τη Ρωσία και το Μουντιάλ του 2018, το βάρος στις πλάτες του Μέσι και των συμπαικτών του ήταν πιο δυσβάστακτο από ποτέ. Η Αργεντινή βρισκόταν σε αγωνιστική κρίση, μα περισσότερο σε κρίση νοοτροπίας.
Η εικόνα στο χορτάρι ήταν απογοητευτική. Ο απόηχος μιας ακόμα πορείας που εξελίχθηκε σε κάζο συνοδεύτηκε από δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για ρήξη στις σχέσεις Μέσι και Σαμπάολι και η γενική εντύπωση που κυριαρχούσε στον Τύπο ήταν πως έπρεπε να επιτελεστούν δραστικές αλλαγές στο δυναμικό της εθνικής και να αποχωρήσουν οι παίκτες που γεύτηκαν μαζεμένες τις πίκρες των τελευταίων ετών, για να δώσουν χώρο στα νιάτα.
Ο ρόλος του Σκαλόνι και το είδωλο Αϊμάρ
Η αλλαγή σελίδας στην εθνική Αργεντινής ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη και επιτακτική. Ο Σαμπάολι αποτέλεσε παρελθόν κι αμέσως ξεκίνησε η διαδικασία εύρεσης του διαδόχου του, ο οποίος πριν από το να επιτύχει σε ένα μεγάλο τουρνουά, έπρεπε να πείσει και να επαναφέρει το κίνητρο στον Λιονέλ Μέσι να συνεχίσει.
Βαριά ονόματα όπως ο Ντιέγκο Σιμεόνε και ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο παρουσιάζονταν ως φαβορί. Εκείνος που προσλήφθηκε αρχικά ως υπηρεσιακός, όμως, ήταν ένας παλιός συμπαίκτης του Μέσι, στη... rookie χρονιά του με την εθνική. Ο Λιονέλ Σκαλόνι, προβιβάστηκε από την Κ-20 και έθεσε δύο σημαντικές προτεραιότητες.
Η πρώτη ήταν να προσθέσει στο πλευρό του τον coach της Κ-17, Πάμπλο Αϊμάρ. Τον άλλοτε «μαέστρο» της Αλμπισελέστε και παιδικό ήρωα του Λιονέλ Μέσι. Αυτή η τελευταία λεπτομέρεια συσχέτισε την πρώτη με τη δεύτερη προτεραιότητα.
Αφού ο Αϊμάρ δέχθηκε, το προπονητικό δίδυμο προσέγγισε κατευθείαν τον Λιονέλ Μέσι.
«Μετά το Μουντιάλ της Ρωσίας, πήρα τον Μέσι και του είπα ότι θα προπονήσουμε την ομάδα βραχυπρόθεσμα. Ήταν καλύτερο να το ακούσει πρώτα από εμάς τους ίδιους».
Το σημαντικότερο για να αλλάξει το «τσιπάκι» ήταν πως ο Λιονέλ Σκαλόνι είχε πολλά κοινά με τον συνονόματό του ως προς την καριέρα τους. Αμφότεροι καθιερώθηκαν και μακροημέρευσαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μακριά από τα γήπεδα της Αργεντινής. Και γι΄αυτό, ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν είχε εξασφαλισμένη την περίοδο χάριτος, τα μάτια θα ήταν στραμμένα πάνω του με το καλησπέρα. Όμως ήταν εκείνος που μπορούσε να προσφέρει την απαιτούμενη σιγουριά στον Μέσι. Και το πέτυχε.
«Όταν αναλάβαμε, ο Μέσι μας είπε ότι είναι απολύτως αφοσιωμένος και ότι αν τον καλέσουμε, θα παίξει με την εθνική. Ήρθε πολύ φυσικά, αγαπά την εθνική Αργεντινής.
Η θέληση για τη νίκη οφείλεται στην εικόνα που έχει όλα αυτά τα χρόνια στο χορτάρι».
Τέτοια παρόμοια θέληση δείχνουν και πολλοί άντρες όταν δίνουν τη δική τους «μάχη» με τον καρκίνο του προστάτη.
Από την αμφισβήτηση, στην πρώτη κούπα μέσα στο «Μαρακανά»
Η ηρεμία επέστρεψε, αλλά ο δρόμος ήταν ακόμα μακρύς. Ο Μέσι με τη νέα Αργεντινή ένιωθε καλά κι αυτό έβγαινε προς τα έξω. Ο τελικός του Κόπα Αμέρικα στο «Μαρακανά», το 2021, ήταν το μεγάλο στοίχημα. Ένα Superclasico, εκεί που το 2014 η Αργεντινή έχασε το Παγκόσμιο Κύπελλο από τη Γερμανία. Η Βραζιλία είχε φτάσει με τρομερή φόρα μέχρι τον τελικό, αλλά αυτή η Αργεντινή δεν είχε πια να φοβάται κάποιον άλλον πέραν του παλιού κακού εαυτού της.
Ήταν ένας τελικός κοντά στο «κατενάτσιο». Κλειστός, νευρικός, ελάχιστα θεαματικός, όπου όποιος σκόραρε πρώτος πιθανότατα θα στεφόταν πρωταθλητής. Κι αυτή ήταν η Αργεντινή, με τον άξιο υπασπιστή του Μέσι την τελευταία δεκαετία στην Αλμπισελέστε, τον Άνχελ Ντι Μαρία.
Το τελευταίο σφύριγμα του Έστεμπαν Όστοϊτς προκαλεί ρίγος, όσο ποτέ άλλοτε. Η κάμερα κεντράρει αμέσως στον Λιονέλ Μέσι.
Γονατισμένος στο χορτάρι, με τα πρώτα ζεστά δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό του. Ευτυχία; Ανακούφιση; Λύτρωση; Όλα μαζί.
Έτσι όπως νιώθουν και οι ασθενείς, αλλά και το περιβάλλον τους, όταν συνειδητοποιούν ότι η «μάχη» με τον καρκίνο του προστάτη μπορεί να κερδηθεί.
Το αίσθημα και το αφήγημα της εθνικής Αργεντινής είχε επίσημα αλλάξει. Έτσι όπως έπρεπε να γίνει, χάρη στο άστρο του Λιονέλ Μέσι. Το ίδιο συμβαίνει και με τον προληπτικό έλεγχο του προστάτη, όπου μέσα από μια δύσκολη κατάσταση, φτάνουμε σε κάτι καλό. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια πράγματα, ακόμα κι αν μας φοβίζουν πρέπει να γίνουν! Και καλύτερα να γίνουν νωρίτερα, παρά αργότερα.
Εδώ θα βρεις περισσότερες πληροφορίες για την εξέταση για τον καρκίνο του προστάτη.
@Photo credits: Getty Images/Ideal Image
