Μουντιάλ 2022: Πελέ, Μαραντόνα, Ζιντάν, Μέσι, ποιος ήταν ο καλύτερος; (poll)

Το αιώνιο ντιμπέιτ «Πελέ ή Μαραντόνα» (και «ή Μέσι» θα πρόσθετα εγώ) για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών δεν θα βρει ποτέ οριστική και πειστική απάντηση. Και αυτό γιατί η κάθε εποχή ήταν διαφορετική. Και, επίσης, η κάθε άποψη είναι υποκειμενική, αν και βεβαίως σεβαστή και αποδεκτή.

Σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου, όμως, δεν υπάρχει κανένα ντιμπέιτ. Γιατί, απλούστατα, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Μέχρι να τα καταφέρει (εάν τα καταφέρει...) ο Κιλιάν Μπαπέ και η γαλλική παρέα του, δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να έχει τρία Μουντιάλ στο παλμαρέ του. Ένας είναι και μοναδικός μέχρι τώρα. Και προσοχή, όχι ως απλό μέλος της ενδεκάδας ή της αποστολής, αλλά ως απόλυτος πρωταγωνιστής στις δύο από τις τρεις επιτυχίες.

Το 1958, ο Πελέ ήταν μόλις 17 ετών και πήγε τραυματίας στο γόνατο στη Σουηδία, με τους συμπαίκτες του να επιμένουν για την παρουσία του στην αποστολή. Και δικαιώθηκαν πανηγυρικά, αφού ο χαρισματικός πιτσιρικάς σημείωσε χατ – τρικ στον ημιτελικό και σκόραρε δις στον τελικό! Ναι, σε ηλικία 17 ετών!

Το 1962, η Βραζιλία έκανε το back to back που ονειρεύεται τώρα η Γαλλία, με τον Πελέ να είναι καθοριστικός στο πρώτο ματς και να τραυματίζεται στο δεύτερο, με αποτέλεσμα να απουσιάσει από την υπόλοιπη διοργάνωση, όντας βεβαίως μέλος της (εκ νέου) παγκόσμιας πρωταθλήτριας Σελεσάο.

Και, για όσους τόλμησαν να (τον) αμφισβητήσουν (για) το δεύτερο Μουντιάλ, ήταν ο ηγέτης στο τρίτο και πιο γλυκό. Αυτό του 1970, όταν ήταν το σημείο αναφοράς της κορυφαίας Βραζιλίας όλων των εποχών, η οποία παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της στα γήπεδα του Μεξικό, με το «10» πρωταγωνιστή σε όλα τα ματς.

Το οποιοδήποτε ντιμπέιτ είναι περιττό και άνευ ουσίας. Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο είναι, μακράν, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία των Μουντιάλ. Και αυτό, αν δεν το(ν) αμφισβητήσει τα επόμενα χρόνια ο Μπαπέ, δεν θα αλλάξει ποτέ.

Η φανέλα που φορούσε ο Μαραντόνα στο νικητήριο ματς της Αργεντινής με την Αγγλία στο Μουντιάλ του 1986 είχε πουληθεί με ένα ποσό περισσότερο από 7 εκατομμύρια δολάρια. Ο Σίλτον, τερματοφύλακας σε εκείνον τον αγώνα αν και είχε... νικηθεί δύο φορές από τον Ντιέγκο δεν έδειξε εντυπωσιασμένος. «Δεν θα τη χρησιμοποιούσα καν στο σπίτι. Ούτε καν για να καθαρίσω τα πιάτα μου στο μπανγκαλόου μου», είχε τονίσει. Στο σπίτι του Σίλτον ο Μαραντόνα είναι μία ανάμνηση ενός ποδοσφαιριστή που έκανε κάτι το ασυγχώρητο με το περίφημο χέρι του Θεού. Ο Σίλτον νιώθει σαν να τον... έκλεψαν.

Όμως εκείνη την ημέρα ο Μαραντόνα σημείωσε ένα άλλο γκολ. Ένα γκολ που αναμφίβολα είναι το κορυφαίο στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ένα γκολ που σίγουρα θα μπορούσε να αλλάξει τις εντυπώσεις για το περίφημο άλλο τέρμα του. Τα τέρματα του Ντιέγκο το 1986 με την Αγγλία πάνε μαζί. Σαν ένα ποδοσφαιρικό άλμπουμ που το έχεις διπλό. Ένα άλμπουμ που όλοι θα ήθελαν να έχουν εκτός εάν είναι μέλη της οικογένειας του Σίλτον.

Εάν κάποιος θα μπορούσε να είναι στο μυαλό του Μαραντόνα ενδεχομένως να καταλάβαινε γιατί ο ίδιος θεώρησε πως μπορεί να... αλλάξει τους κανόνες διότι όταν είχε να κάνει με εκείνον κανένας δεν σέβονταν τους κανόνες. Ήταν σαν μία απάντηση του Μαραντόνα πάνω σε αυτό.

Εκείνο το ζεστό απόγευμα στο στάδιο Αζτέκα 7 από τα 16 φάουλ των Άγγλων ήταν πάνω στον εμβληματικό Μαραντόνα. Έναν παίκτη που τον αντιμετώπιζαν πάντα πολύ σκληρά και δυνατά. Δεν ήταν μόνο η Αγγλία που τον είχε... σημαδέψει. Σε ολόκληρο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 του έγιναν 53 φάουλ, αριθμός ρεκόρ σε Παγκόσμιο Κύπελλο στο διάστημα από το 1966 έως και το 2018.

Τέσσερα χρόνια αργότερα η Αργεντινή θα πήγαινε ξανά σε τελικό. Ο Μαραντόνα θα έπαιρνε άλλα 50 φάουλ και έφτασε στον πιο υψηλό αριθμό κερδισμένων φάουλ σε ένα τουρνουά. Ο τρίτος υψηλότερος ήταν 36 τον αριθμό και ναι ανήκε στον Μαραντόνα από το Μουντιάλ του 1982.

Ας το θέσουμε πιο απλά: στα τρία Παγκόσμια Κύπελλα από το 1982 έως και το 1990, το 2,5% όλων των φάουλ που έγιναν στον θεσμό ήταν πάνω στον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Είναι μία σκληρότητα και μία κακή αντιμετώπιση που μάλλον δικαιολογεί το «χέρι του Θεού» και τουλάχιστον ένα χατ τρικ. Το Παγκόσμιο του 1986 είχε και το περιβόητο ματς του Μεξικού με την Παραγουάη όπου έγιναν 78 φάουλ. Ένας αριθμός που έδειχνε πόσο συχνά σφύριζαν οι διαιτητές αλλά και πόσο σκληρά ήταν τα ματς στο Μουντιάλ εκείνα τα χρόνια.

Συνδυάστε το με το πόσος χρόνος χάνονταν και το ποσοστό γκολ ήταν φανερό πλέον και ειδικά από το Μουντιάλ του 1990 πως το άθλημα και η κορυφαία αυτή διοργάνωση ήθελε ένα restart. Ο Μαραντόνα θα επέστρεφε στην Ιταλία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 και θα οδηγούσε τη Νάπολι στον πρώτο της τίτλο στη Serie A το 1986-1987, αλλά εντυπωσιακή θα ήταν και η Κόμο που τερμάτισε στην 9η θέση με 16 γκολ σε 30 αγώνες. Το ότι ο Μαραντόνα μπόρεσε να βγάλει την ποδοσφαιρική του... μαγεία σε ένα τέτοιο περιβάλλον ήταν ένα πραγματικό θαύμα…

Αν επιχειρήσουμε μια αναδρομή στα Μουντιάλ μέσα από φωτογραφίες, το πρόσωπό του δεδομένα θα εμφανιστεί ουκ ολίγες φορές. Αλλά εκείνο που ίσως να εντυπωσιάζει περισσότερο είναι πως το όνομά του έχει αποτυπωθεί στη μνήμη του καθενός για διαφορετικό λόγο. Για τους Γάλλους είναι ο άνθρωπος που τους άλλαξε την ιστορία.

Εκείνος που με δυο κεφαλιές στον τελικό του 1998 τους χάρισε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο και άνοιξε το δρόμο για τις μελλοντικές επιτυχίες, σφυρηλατώντας μια γενιά γαλουχημένη με την έννοια της νίκης. Για άλλους πάλι είναι ο αιώνιος αρτίστας, εκείνος που δίδαξε χορό την γενέτειρα της σάμπα, Βραζιλία, στο Μουντιάλ του 2006, μετατρέποντας σε... σχολιαρόπαιδα παίκτες - θρύλους όπως οι Ρονάλντο, Ροναλντίνιο, Κακά.

Και για ορισμένους που θέλουν λίγη παραπάνω.... τεστοστερόνη στο ποδοσφαιρικό μενού, ο Ζινεντίν Ζιντάν έχει χαραχθεί για πάντα στο υποσυνείδητο για την περιβόητη κουτουλιά που έριξε στον Ματεράτσι στον τελικό με την Ιταλία, αποχωρώντας από το γήπεδο δίχως καν κάνει να κοιτάξει έστω και φευγαλέα το τρόπαιο ντυμένο από χρυσάφι.

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίζεις πως ο Γάλλος βρίσκεται στο πάνθεον των μύθων αυτής της διοργάνωσης. Και σε τελική ανάλυση, ίσως πρόκειται για τον κορυφαίο... Ακόμα και από πλευράς στυγνών στατιστικών, ο Ζιντάν έχει αποδείξει το μεγαλείο του. Πόσοι είναι εκείνοι άλλωστε που έχουν πετύχει όχι ένα, ούτε δυο, αλλά τρία γκολ σε τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου;

Πόσοι μπορούν να φουσκώνουν με περηφάνια λέγοντας πως έχουν σκοράρει σε δυο διαφορετικούς τελικούς! Πόσοι άραγε θυμούνται δρόμους πλημμυρισμένους με κόσμο πίσω στην πατρίδα τους όταν τους χάρισαν το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο; Ο Ζιντάν πάντως σίγουρα...

Και μπορεί στα υπόλοιπα στατιστικά (πέντε γκολ, δυο ασίστ σε όλα τα Μουντιάλ) να υστερεί απέναντι σε θρύλους όπως οι Μέσι, Μαραντόνα και Πελέ, όμως η ατόφια μαγεία του ανέκαθεν έσπαγε το καλούπι των metrics και των γραφημάτων. Για κάποιους πολύ απλά, Ζινεντίν Ζιντάν σημαίνει το ίδιο το Μουντιάλ...

Το 2014, έμεινε με το αγκάθι του χαμένου τελικού απέναντι στη Γερμανία. Το 2022, τον έχει φέρει μπροστά σε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να κατακτήσει το Μουντιάλ απέναντι στη Γαλλία, στο τελευταίο του παιχνίδι σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν κερδίσει, αν πάρει την Αργεντινή στους ώμους του και την ανεβάσει στην κορυφή του κόσμου, ίσως να σβήσει και την τελευταία αμφιβολία του πιο δύσπιστου οπαδού.

Ξεκίνησε να γράφει την ιστορία του στη σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση όταν ήταν παιδάκι, μικρό αστέρι, το 2006. Το δικό του «Με λένε Λέο, χάρηκα» ήταν ένα γκολ και μια ασίστ στο παιχνίδι απέναντι στην εθνική Σερβίας/Μαυροβουνίου. Το 2010, λάμποντας για τα καλά πλέον δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, σε μια εθνική με μπερδεμένο το παρελθόν και το παρόν.

Τα κατάφερε τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν, ως σταρ, πραγματοποιώντας ένα φοβερό τουρνουά έφτασε με την Αλμπισελέστε ένα βήμα πριν το τέλος. Όντας στη μέχρι τότε πιο μεστή φάση της καριέρας του, το 2018 πολλοί είχαν την απαίτηση να... τελειώσει επιτέλους τη δουλειά.

Στο πέμπτο του Μουντιάλ, πιο ώριμος, πιο επιδραστικός μα κυρίως πιο χαρούμενος από ποτέ στην εθνική του ομάδα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση, να προσθέσει το τελευταίο πετράδι στο στέμμα του. Κανένας δεν έχει παίξει σε περισσότερα παιχνίδια σε Παγκόσμιο Κύπελλο, κανένας δεν έχει δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες, κανένας δεν έχει ολοκληρώσει περισσότερες ντρίμπλες, κανένας Αργεντίνος δεν έχει σκοράρει περισσότερα τέρματα. Από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα ήταν πάντα εκεί. Ταυτόχρονα στη δημιουργία, την ντρίμπλα, το γκολ.

Κι όμως, ο Λιονέλ Μέσι σε αυτή τη διοργάνωση θεωρείται... αποτυχημένος. Σχεδόν αστείο. Μόνο κάποιος ακραία επιτυχημένος όμως, θα μπορούσε να θεωρείται αποτυχημένος, έχοντας πετύχει όλα αυτά. Ό,τι κι αν γίνει στον τελικό, ο Λέο θα παραμείνει ο καλύτερος που κλώτσησε ποτέ μπάλα σε Μουντιάλ. Οι λεπτομέρειες ίσως επηρεάσουν το αφήγημά του, η αξία του όμως δεν αλλάζει.

Loading...