Λιονέλ Μέσι: Βασιλιάς ή σκλάβος στη δική του ιστορία;

Εν αρχή ην το χάος και ο Μέσι είχε χάσει τη θρησκευτική του μορφή. Τα χρόνια δόξας και απόλυτης λιτανείας που είχε συνηθίσει στη Μπαρτσελόνα είχαν σφραγιστεί οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, με τον Αργεντινό να βιώνει για πρώτη φορά μια παγερή αντιμετώπιση κατά τους πρώτες μήνες παρουσίας στην Παρί. Η αυγή του 2022 δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από τις υπόλοιπες.

Οι επικριτές του άλλωστε, εκείνοι που λάτρευαν να τον χαρακτηρίζουν ως το παιδί που δεν τα κατάφερε ποτέ μακριά από το περιβάλλον της Μπαρτσελόνα, έβλεπαν σε καθαρή ροή τους ισχυρισμούς τους να αποκτούν μια σταθερή βάση. Με μόλις ένα γκολ έως τις αρχές του Γενάρη να στέκεται ως το μοναδικό διαπιστευτήριο για την παρουσία του στη γαλλική πρωτεύουσα, οι πρώτοι ψίθυροι αμφισβήτησης δεν άργησαν να καταφθάσουν.

Κι όσο ο χρόνος κυλούσε, εκείνες οι σιγανές φωνές άρχισαν να δίνουν τη θέση τους σε βροντερές κραυγές. Ο αποκλεισμός από τη Ρεάλ Μαδρίτης στη φάση των «16 » του Champions League με τον Μέσι να κινείται σαν... φάντασμα, σαν μια άυλη μορφή σε «Παρκ Ντε Πρενς» και «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» έδωσε ακόμα περισσότερη τροφή στον μηχανισμό αποκαθήλωσής του, ο οποίος (υπο)λειτουργούσε ακόμα με καύσιμα από το περίφημο και κουραστικό debate με τον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Και μπορεί στα φινάλε της προηγούμενης σεζόν να έδειχνε πως βαδίζει ξανά σε ένα στρωμένο μονοπάτι, προλαβαίνοντας να φορτώσει ακόμα πέντε φορές τα αντίπαλα δίχτυα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, όμως στην πραγματικότητα η κρίση του κόσμου είχε παγιωθεί.

Το φτωχό σε κύρος πρωτάθλημα της Ligue 1 δεν ήταν αρκετό για σώσει τα προσχήματα για μια άκρως απογοητευτική πρώτη σεζόν μακριά από την αγαπημένη του Βαρκελώνη, γεγονός που του στοίχισε και την παρουσία του στην τελική λίστα (30 ποδοσφαιριστές) της Χρυσής Μπάλας.

Όταν ωστόσο φορούσε τα χρώματα της Αργεντινής, σαν μια μαγική οντότητα να καταλάμβανε το σώμα του. Σε μια πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα βίωνε καθ΄όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Λιονέλ Μέσι απογοήτευε με τη φανέλα του συλλόγου του, μα την ίδια ώρα ενθουσίαζε όταν φορούσε την ριγωτή της εθνικής.

Και στον τελικό του Finalissima απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ιταλία, τον περασμένο Ιούνη παρουσίασε τα πρώτα δείγματα ενός ηγετικού restart. Με δυο ασίστ και μια εν γένει συγκλονιστική εμφάνιση συντέλεσε τα μέγιστα στην κατάκτηση του τροπαίου από την Αλμπισελέστε, η οποία μέσα σε μόλις ένα χρόνο μάζεψε και δεύτερη κούπα μετά από εκείνη του Copa America.

Οι περισσότεροι δεν άργησαν να ισχυριστούν πως ο 35χρονος κάνει... συντήρηση δυνάμεων ενόψει του Μουντιάλ και η πραγματικότητα δεν άργησε να τους επιβεβαιώσει. Από το ξεκίνημα της τρέχουσας σεζόν άλλωστε ο Μέσι παρουσίασε έναν τελείως διαφορετικό εαυτό. Πολύ πιο κεφάτος, ενεργός, διψασμένος για διάκριση, ο Αργεντινός άρχισε να χτίζει τα θεμέλια της επανεκκίνησης, ξεκινώντας το... ζέσταμα με τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν.

Τα έξι γκολ της αγωνιστικής περιόδου 2021-2022 διπλασιάστηκαν στους πρώτους μήνες της νέας σεζόν, με τον βραχύσωμο επιθετικό να δημιουργεί μια τρομακτική τριπλέτα παρέα με τους Νεϊμάρ και Κιλιάν Μπαπέ. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση και τις 14 ασίστ μέσα σε 19 αγώνες σχηματίζεται προοδευτικά ο αναγεννησιακός πίνακας του Λίο, ο οποίος απέδειξε πως στην κρίσιμη στιγμή δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να γονατίσει.

Αντίθετα, αυτή η νοητή κάμψη του σώματος που παρατηρήθηκε στις αρχές του χρόνου, τελικά έμοιαζε περισσότερο με την καθιερωμένη προετοιμασία ενός... δρομέα εκατό μέτρων πριν από την απότομη εκτίναξη!

Ο απόλυτος στόχος βέβαια δεν ήταν να κερδίσει την αγάπη (και) των φίλων της Παρί Σεν Ζερμέν... Το όνειρο άλλωστε δεν βρισκόταν στη Γαλλία, αλλά στο μακρινό Κατάρ που για πρώτη φορά στην ιστορία του θα φιλοξενούσε τη μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο! Και για τον Μέσι αποτελούσε την τελευταία του ευκαιρία να αμφισβητήσει την ισχύ της μοίρας, να αποτινάξει από πάνω του τον μανδύα ενός βασιλιά - σκλάβου της ιστορίας.

Αντίθετα, ο Αργεντινός αποφάσισε να σφυρηλατήσει το δικό του πεπρωμένο, το οποίο βέβαια έδειχνε να του γυρνά την πλάτη στις αρχές του τουρνουά. Η ήττα στην πρεμιέρα από τη Σαουδική Αραβία αναδύθηκε στην ατμόσφαιρα σαν κακός οιωνός, σαν προπομπός αποτυχίας για μια ακόμη γενιά της Αλμπισελέστε, η τελευταία που θα είχε την τύχη να διαθέτει τον Μέσι ως ηγέτη.

Η επιμονή και η υπομονή ωστόσο του έδειξαν έναν διαφορετικό δρόμο. Με επτά γκολ, τρεις ασίστ και εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των Αργεντινών στον τελικό του Μουντιάλ, ο Λιονέλ Μέσι φόρεσε την κάπα του και σήκωσε το στέμμα στην τελευταία του ευκαιρία, βαδίζοντας στο ίδιο μονοπάτι με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Και στο διάβα του προς την κορυφή, κατάφερε να καταρρίψει ό,τι ρεκόρ μπορούσε να συναντήσει.

Σκόραρε σε όλες τις φάσεις των νοκ - άουτ, είχε συμμετοχή σε γκολ που μόνο ο ίδιος ο Μαραντόνα είχε πραγματώσει (δέκα), έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών σε Παγκόσμιο Κύπελλο και ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Αργεντινής στο πολυδιαφημισμένο τουρνουά. Όλες οι συνιστώσες είχαν σχηματιστεί έτσι ώστε το τρόπαιο να καταλήξει στον εξόριστο βασιλιά.

Εκείνον που παράτησε την εθνική ομάδα, γύρισε πίσω, αποζητούσε την αγάπη του κόσμου του ως ο παρίας, ο απόκληρος του δικούς του Θεού. Τα δάκρυα που κύλησαν όταν διάβασε το κείμενο για μια βαλίτσα που δεν τακτοποιήθηκε ποτέ που του αφιέρωσε ο σπουδαίος Αργεντινός συγγραφέας, Ερνάν Κασιάρι, σημάδεψαν στο πρόσωπό του μια αλήθεια που κρυβόταν για καιρό.

Και μια αγαλλίαση για την υπόσχεση που έστω και ποιητικά θα είχε δώσει στον εαυτό του: πως μόνο εκείνος, μαζί με τους δέκα «συμπολεμιστές» του είχαν το μελάνι για να συνθέσουν το πεπρωμένο που αναζητούσαν...