Formula 1: Το Gazzetta διαλέγει τις στιγμές και τα πρόσωπα της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Μαξ Φερστάπεν

Δύσκολο να επιλέξεις κάποιον άλλο, τα επιτεύγματα και αριθμοί υποδεικνύουν ως οδηγό της χρονιάς τον Μαξ Φερστάπεν. Δεν ήταν μόνο η κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου παγκόσμιου τίτλου του. Ούτε οι 15 νίκες που αποτελούν αριθμό ρεκόρ μέσα σε μία σεζόν, ούτε οι 454 βαθμοί με τους οποίους ξεχείλισε το σακούλι – επίσης αριθμός ρεκόρ. Ήταν η αποφασιστικότητα με την οποία αντεπιτέθηκε μετά το εφιαλτικό ξεκίνημα στη σεζόν και το εκκωφαντικός τρόπος με τον οποίο «επέστρεψε» από το -46, για να κατακτήσει και μαθηματικά τον τίτλο με τέσσερις αγώνες ακόμα μπροστά για την ολοκλήρωση της σεζόν.

Νίκος Γιαννούλας: Μαξ Φερστάπεν

Έχει οτιδήποτε χρειάζεται για να ξεχωρίσει στον ανελέητο κόσμο του κορυφαίου αγωνιστικού θεσμού: Υπέρμετρο εγωισμό, έλλειψη ενσυναίσθησης, ξεκάθαρο στόχο, «στρατιωτική» νοοτροπία και πολλά ακόμα που θα έκαναν όλους εμάς να έχουμε μετοικήσει σε νησιωτικό παράδεισο του ειρηνικού αντί να χύνουμε τον ιδρώτα μας σε μια μπανιέρα από ανθρακονήματα, με κλάσμα των χρημάτων που διαθέτει και χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο που αντιμετωπίζει.

Κώστας Παστρίμας: Φερνάντο Αλόνσο

Η προφανής επιλογή είναι ο Μαξ Φερστάπεν και ίσως αυτός θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ. Υπάρχει όμως στο grid ένας σαραντάρης, που κάνει για δύο... εικοσάρηδες και αυτός είναι ο αειθαλής Φερνάντο Αλόνσο. Σε κάθε session, αφού περνούσα τις πρώτες θέσεις, το όνομα του Ισπανού ήταν εκείνο που έψαχνα στην κατάταξη. Ο Αλόνσο, για διάφορους λόγους, δεν εντυπωσίασε με τα αποτελέσματά του, αλλά η παρουσία του στην πίστα ήταν πάντα επιβλητική.

Κώστας Μπιτσικώκος: Μαξ Φερστάπεν

Ο δεύτερος παγκόσμιος τίτλος του Ολλανδού ήρθε πολύ πιο εύκολα και ήρεμα από τον πρώτο. Από τη στιγμή που η Red Bull Racing έλυσε τα προβλήματα αξιοπιστίας που εμφανίστηκαν στην αρχή της σεζόν, ο Φερστάπεν έκανε μάλλον μία βόλτα στο πάρκο. Ήταν αποφασιστικός, γρήγορος, περιόρισε τα λάθη και πανηγύρισε 15 φορές στους 22 αγώνες. Ορισμένοι θα έλεγαν και... αδίστακτος όταν αμφισβητήθηκε η κυριαρχία του εντός και εκτός της RBR.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Μαξ Φερστάπεν

Ο Ολλανδός με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις, έδειξε τρομερή ταχύτητα και βελτίωση σε σύγκριση με προηγούμενα χρόνια. Η κυριαρχία του σε ορισμένους αγώνες μαρτυρά το γεγονός πως πρόκειται για έναν άξιο παγκόσμιο πρωταθλητή. Έπειτα από μία «εύκολη» σεζόν, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο τον έκαναν να ωριμάσει, ειδικά σε περίπτωση που υπάρχουν πάνω από δύο διεκδικητές για το πρωτάθλημα.

Πάνος Σεϊτανίδης: Red Bull Racing

Επίσης αδιαμφισβήτητη υπεροχή, σε μία σεζόν στην οποία πέραν της ατομικής εντυπωσιακής παράστασης του Φερστάπεν, αποδείχθηκε πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του υπόλοιπου οργανισμού. Μετά τις εγκαταλείψει σε Μπαχρέιν και Αυστραλία, η RB18 δεν έμεινε ξανά, την ώρα που η F1-75 αντιμετώπιζε μύρια προβλήματα. Το pit wall των «ταύρων» πήρε στο 99% σωστές αποφάσεις, την ώρα που το αντίστοιχο των «κόκκινων» πήγαινε από τη μία γκέλα στην άλλη. Κι ενώ η αυστριακή ομάδα ήταν και φέτος στο ενεργητικό της την πλειοψηφία του Top-10 των ταχύτερων pit stop, στη Ferrari έψαχναν τροχούς, γόμες και μετεωρολόγους για να διαλέξουν τύπο ελαστικών. Ναι μεν ο οδηγός είναι στο προσκήνιο, όμως η F1 είναι σπορ ομαδικό και φέτος η Red Bull Racing ήταν σε άλλο επίπεδο.

Νίκος Γιαννούλας: Ολυμπιακός (αστειεύομαι). Ferrari

Διά της ατόπου η απάντηση: η Mercedes είναι γερμανική και με ένα υπερωκεάνιο από πρωταθλήματα, η Red Bull είναι φαβορί, ενώ η Ferrari είναι κατακόκκινη και outsider. Αν είχε και τα γραφεία της στον Περισσό...

Κώστας Παστρίμας: Red Bull Racing

Όσο και να προσπαθήσει κάποιος, είναι αδύνατον να κοιτάξει πέρα από τους πρωταθλητές. Ο τρόπος με τον οποίο ανέκαμψαν μετά το μέτριο ξεκίνημα και στη διάρκεια της σεζόν κυριάρχησαν, εξασφαλίζοντας τα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών, είναι υποδειγματικός και άνετα θα μπορούσε να διδάσκεται.

Κώστας Μπιτσικώκος: Red Bull Racing

Από τις περιπτώσεις που οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια: 17 νίκες σε 22 αγώνες, διαφορά άνω των 200 βαθμών από τη δεύτερη ομάδα. Η υπεροχή της αυστριακής ομάδας ήταν πιο ξεκάθαρη και από την τετραετία 2010-2013, στην εποχή του Φέτελ. Έφταιγαν μήπως τα προβλήματα των Scuderia Ferrari και Mercedes-AMG για την ευκολία που ήρθε το πρωτάθλημα των κατασκευαστών; Μικρή σημασία έχει.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Alpine F1

Στις προβλέψεις, είχα αναφέρει πως θα είναι η απογοήτευση. Το ξεκίνημα της σεζόν με επιβεβαίωσε, όμως το τελικό αποτέλεσμα με διέψευσε. Η Alpine είχε ίσως τη μεγαλύτερη εξέλιξη εντός του 2022 και βελτίωσε το μονοθέσιό της σε τέτοιο βαθμό που έθεσε τη βάση ώστε να πλησιάσει τους «τρεις μεγάλους» από το 2023. Εάν λύσει και τα προβλήματα αξιοπιστίας, θα είναι μία ομάδα που θα μας απασχολήσει θετικά.

Πάνος Σεϊτανίδης: Grand Prix Μεγάλης Βρετανίας

Είδαμε πολλούς συναρπαστικούς αγώνες, είδαμε πολλές μάχες με ανατροπές, όμως ο αγώνας του Σίλβερστον ήταν highlight. Τα είχε όλα. Κατατακτήριες με οδόστρωμα βρεγμένο και έναν νέο poleman (Κάρλος Σάινθ). Επεισοδιακή εκκίνηση με τρομακτικό ατύχημα που ευτυχώς είχε happy end. Επανεκκίνηση με το ίδιο grid αλλά διαφορετική έκβαση στο κυνήγι της πρωτιάς. Ατυχίες για τον Φερστάπεν που πλήγωσε την RB18 πατώντας σε θραύσματα αλλά λανθασμένα νόμιζε πως είχε κλατάρισμα, με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μειονεκτική θέση. Είχε safety car που ενεργοποίησε τη σκακιέρα της στρατηγικής, μας χάρισε ενδιαφέροντα team radio όπως το «stop inventing» του Σάινθ και φυσικά, με τον Ισπανό να επανέρχεται σε θέση ισχύος, είχαμε και νέο νικητή! Το μοναδικό αρνητικό, αφορούσε στην οικονομία του πρωταθλήματος, αφού η αδυναμία της Ferrari να ποντάρει και να στηρίξει το γερό της άλογο στην κούρσα του τίτλου, συνετέλεσε στο να τελειώσει νωρίς η μάχη για το θρόνο.

Νίκος Γιαννούλας: Grand Prix Γαλλίας

Ο τελευταίος αγώνας που παρά το μοιραίο λάθος του Λεκλέρ, οι οπαδοί των κόκκινων μπορούσαν να προσβλέπουν στο πρωτάθλημα. Μετά από αυτόν, φάνηκε έντονα η κάτω βόλτα της Ferrari -ή, αν προτιμάτε, η άνω βόλτα των ταύρων.

Κώστας Παστρίμας: Grand Prix Βελγίου

Το Σπα είναι η αγαπημένη μου πίστα και παρότι ο αγώνας δεν ήταν ο πιο συναρπαστικός, η νίκη του μαξ Φερστάπεν ήταν η απόλυτη επίδειξη κυριαρχίας από έναν οδηγό και το μονοθέσιό του.

Κώστας Μπιτσικώκος: Grand Prix Αυστρίας

Η τελευταία νίκη του Σαρλ Λεκλέρ και της Ferrari στο πρωτάθλημα του 2022 σημειώθηκε ακριβώς στα μέσα της σεζόν. Στο 11ο από τα 22 Grand Prix. Και μάλιστα στην έδρα της Red Bull Racing. Ο Μονεγάσκος πέρασε αρκετές φορές τον Φερστάπεν κατά τη διάρκεια του αγώνα, η Ferrari δεν έκανε λάθη στρατηγικής και οι τιφόζι πίστεψαν ότι άρχιζε η μεγάλη αντεπίθεση για τον τίτλο. Το ενδιαφέρον ήταν και πάλι στα ύψη. Οι προσδοκίες κατέρρευσαν όμως σαν χάρτινος πύργος, καθώς ακολούθησαν 9 συνεχόμενες νίκες της Red Bull Racing.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Grand Prix Ουγγαρίας

Ο τελευταίος αγώνας πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα αποδείχθηκε άκρως εντυπωσιακός και ανατρεπτικός. Η μάχη για τη νίκη κρίθηκε ανάμεσα σε τρεις ομάδες και ο τελικός νικητής, Μαξ Φερστάπεν εκκίνησε από τη 10η θέση, ενώ ο 2ος Χάμιλτον από την 9η. Εκπληκτικές εμφανίσεις από τους δύο οδηγούς, μεγάλες μάχες εντός πίστας ανάμεσα σε πληθώρα οδηγών και πολλές ανατροπές από πλευράς στρατηγικής. Λίγοι ήταν οι αγώνες που ξεχώρισαν το 2022, αλλά αυτός της Ουγγαρίας μου έρχεται πάντα πρώτος στο μυαλό.

Πάνος Σεϊτανίδης: Το φινάλε στη Σουζούκα

Στη δύση της καριέρας του στη Formula 1, ο Σεμπάστιαν Φέτελ μας χάρισε δύο συγκλονιστικά φινάλε αγώνων. Το ένα στο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μαχόμενος στο Circuit of the Americas με τη Haas του Κέβιν Μάγκνουσεν, το άλλο στο Grand Prix της Ιαπωνίας, όπου «τα έστησαν» με τον Φερνάντο Αλόνσο στην τελική ευθεία της Σουζούκα. Οι δύο πρωταθλητές βγήκαν από την τελευταία στροφή δίπλα-δίπλα, με το photo finish να κρίνει αν ήταν μπροστά η Aston Martin AMR22 ή η Alpine A522.

Νίκος Γιαννούλας: Η δραματική αποκαθήλωση του 7άκις

Δεν θα μπω στη συζήτηση αν ο Hamilton είναι G.O.A.T. Είναι οδηγός από άλλο πλανήτη, αυτό το δείχνουν και τα στατιστικά. Αλλά η απόλυτη επικράτηση του ανδρός και της Mercedes επί τόσα χρόνια, είχε κουράσει. Το γεγονός λοιπόν ότι δεν σταύρωσε πρωτιά φέτος και ίδρωσε να κυνηγά τον Ράσελ, έφερε ένα μειδίαμα στα χείλη των κουρασμένων θεατών.

Κώστας Παστρίμας: Η μάχη Λεκλέρ-Φερστάπεν στο Μπαχρέιν

Οι νέοι κανονισμοί του 2022 υπόσχονταν καλύτερο θέαμα στην πίστα και κατά κάποιο τρόπο η υπόσχεση αυτή έγινε πράξη από τον πρώτο κιόλας αγώνα της χρονιάς. Ο Σαρλ Λεκλέρ και ο Μαξ Φερστάπεν προσπέρασαν ο ένας τον άλλο αρκετές φορές, προτού ο οδηγός της Ferrari φτάσει στη νίκη. Το «ορεκτικό» της σεζόν ήταν πολύ χορταστικό.

Κώστας Μπιτσικώκος: H pole position του Κέβιν Μάγκνουσεν στη Βραζιλία

Σε μία σεζόν όπου γρήγορα αντιληφθήκαμε πώς θα κυλούσε, οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν και επέτρεψαν στον 30χρονο Δανό να σημειώσει την παρθενική pole position της καριέρας του - και μάλιστα με ένα αδύναμο μονοθέσιο όπως αυτό της Haas - ήταν το αλατοπίπερο σε ένα μάλλον άγευστο φαγητό. Μακάρι να συνέβαιναν πιο συχνά τέτοιες εκπλήξεις.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Το δείπνο των οδηγών

Ξεκάθαρα η αγαπημένη μου στιγμή από το 2022. Οι 20 οδηγοί της F1 συναντήθηκαν σε ένα εστιατόριο, δείπνησαν μαζί, διασκέδασαν, έβγαλαν μία ξεχωριστή φωτογραφία, όλα προς τιμήν ενός συναθλητή τους, του Σεμπάστιαν Φέτελ που αποχώρησε από το σπορ, δείχνοντάς του την τεράστια εκτίμηση και σεβασμό που έχουν.

Πάνος Σεϊτανίδης: Η στρατηγική της Ferrari στο Μονακό

Η Scuderia έκανε τόσα μα τόσα λάθη μέσα στη χρονιά, στρατηγικής, pit stop, κατάφερε να βγάλει μόνο το δικό της αυτοκίνητο με ελαστικά για βρεγμένο, κατάφερε να «σερβίρει» μόνο τρία ελαστικά σε τετράτροχο κι άλλα πολλά. Όμως θα επιλέξουμε όσα έγιναν στο Πριγκιπάτο του Μονακό. Άργησε χαρακτηριστικά να καλέσει τον Σαρλ Λεκλέρ για ενδιάμεσα ελαστικά, «ξέχασε» τον Κάρλος Σάινθ, ουσιαστικά «δώρισε» τη νίκη στη Red Bull. Κι αυτό, ενώ είχε μόλις απωλέσει τις κορυφές στις βαθμολογίες οδηγών και κατασκευαστών. Οι σωστές επιλογές θα είχαν επιτρέψει στον Μονεγάσκο και την Ιταλική ομάδα να ανακτήσουν τα βαθμολογικά η ηνία αλλά αντί αυτού, βρέθηκαν ακόμα πιο πίσω.

Νίκος Γιαννούλας: Η ανακοίνωση της FIA περί δηλώσεων των οδηγών στα αγωνιστικά τριήμερα

Οι αλλαγές στο Διεθνή Αγωνιστικό Κώδικα που κάνουν sensoring στη συμπεριφορά των οδηγών, με πολύ μεγάλη αυστηρότητα το 2023, είναι τουλάχιστον ατυχείς. Μπορεί να γίνονται με καλές προθέσεις κατά δήλωση -ώστε να μην θίγονται θρησκευτικά, φυλετικά, γενετικά ή με άλλο τρόπο συμμετέχοντες και κοινό- ωστόσο έχουν ένα έντονο απολυταρχικό και πατερναλιστικό πρόσημο.

Κώστας Παστρίμας: Η έξοδος του Λεκλέρ στη Γαλλία

Ο Σαρλ Λεκλέρ έκανε μια πολύ καλή χρονιά, με τρομερή οδήγηση και ελάχιστα λάθη. Ένα από αυτά όμως ίσως ήταν κομβικό για τη συνέχεια, όχι τόσο βαθμολογικά, αφού η τελική διαφορά από τον Φερστάπεν ήταν τεράστια, όσο ψυχολογικά. Η έξοδος του Λεκλέρ στο GP Γαλλίας, που τον άφησε «άποντο» σε μια στιγμή που η μάχη του τίτλου βρισκόταν στο αποκορύφωμά της ήρθε στο ίσως πιο ακατάλληλο σημείο της σεζόν.

Κώστας Μπιτσικώκος: Ο διαρκής δισταγμός της Ferrari

Το γεγονός ότι η Scuderia Ferrari δεν κατάφερε να υπερασπιστεί ένα καλό και γρήγορο μονοθέσιο, καθώς και δύο διψασμένους για νίκες οδηγούς, δεν ήταν αποτέλεσμα της λάθος προσέγγισης από ένα άτομο. Άρα η αποχώρηση του Μπινότο δεν θα λύσει τα προβλήματα τόσο εύκολα. Ολόκληρος ο οργανισμός της ιταλικής ομάδας περιμένει το επόμενο λάθος: στρατηγικής, αξιοπιστίας, οδηγικό. Και έτσι όλοι διστάζουν να λάβουν τις σωστές αποφάσεις.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: H Silly Season της Alpine

Αναμφίβολα η φετινή μετεγγραφική περίοδος της Formula 1 ήταν ντροπιαστική για την Alpine. Όχι μόνο κατάφερε να χάσει από το δυναμικό της έναν δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή (Φερνάντο Αλόνσο), αλλά κατάφερε να κάνει ένα τεράστιο ταλέντο που πολλοί τον θεωρούν μελλοντικό πρωταθλητή (Όσκαρ Πιάστρι), να προτιμήσει τη μεγάλη αντίπαλο McLaren αντί να κάνει μαζί της το βήμα στη Formula 1. H απομάκρυνση του διευθυντή νομικών υποθέσεων από το Ένστον ήταν μονόδρομος.

Πάνος Σεϊτανίδης: Αλόνσο και Alpine F1

Όπως έγραφα στο blog εκείνων των ημερών, όταν στη Formula 1 βλέπεις κάπου «συντρίμμια», συνήθως ένας Αλόνσο κρύβεται από πίσω. Ο Ισπανός είναι ιδανικός για να ξεζουμίζει ένα μονοθέσιο, όταν όμως στραβώνουν οι σχέσεις, έχει 1000+1 τρόπους για να ξεζουμίζει μία ομάδα. Όταν είδε πως τα χνώτα του δεν ταίριαζαν με του Ότμαρ Σαφνάουερ, όταν αντιλήφθηκε πως ο Λορέν Ροσί δεν θα του δώσει ούτε πολυετές αλλά ούτε και πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, αποφάσισε να «χτυπήσει» με μία «Αλονσονιάδα». Ενώ φερόταν να είναι με το στυλό στο χέρι για να υπογράψει ανανέωση συμβολαίου, με το που άνοιξε η θέση του Σεμπάστιαν Φέτελ στην Aston Martin, έσπευσε να αλλάξει πλοίο. Η μετεγγραφή του έσκασε σα βόμβα αφού δεν είχε ενημερώσει αυτούς με τους οποίους διαπραγματευόταν επί εβδομάδες και σαν κερασάκι στην τούρτα, ενορχήστρωσε και το φιάσκο της απελευθέρωσης του Όσκαρ Πιάστρι με το στρατόπεδο της Alpine. Συμπέρασμα: τον Αλόνσο δεν τον εξαγριώνεις. Θα σε δαγκώσει.

Νίκος Γιαννούλας: Φερστάπεν και Red Bull

Μπορεί να μην εκδηλώθηκε με πυροτεχνήματα, ωστόσο η άρνηση με έντονο λεκτικά τρόπο του Φερστάπεν να δώσει τη θέση του στον Πέρεζ στον αγώνα της Βραζιλίας, ήταν ενδεικτική για το τι μπορεί να ειπώθηκε με την ομάδα στο παρασκήνιο: εικάζω πολλά «γαλλικά» και μάλιστα με μαροκινή προφορά...

Κώστας Παστρίμας: Alpine και McLaren

Ήταν η πιο σκληρή μάχη της χρονιάς, με τις δυο ομάδες να διεκδικούν την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, που τελικά πήγε με μικρή διαφορά στην Alpine. Σε κάθε αγώνα ήταν σαν να άρχιζαν πάλι όλα από το μηδέν και η εξέλιξη ήταν πάντα πολύ συναρπαστική.

Κώστας Μπιτσικώκος: Χάμιλτον και Ράσελ

Με την Mercedes πολύ μακριά από την κορυφή, δεν υπήρχε πρώτος και δεύτερος οδηγός. Κάτι που επέτρεψε στον Τζορτζ Ράσελ να βγει από τη σκιά του επτάκις πρωταθλητή και να αποδείξει τις ικανότητές του. Αν το μονοθέσιο της γερμανικής ομάδας γίνει ξανά ανταγωνιστικό, η αποστολή του θα γίνει αρκετά πιο δύσκολη. Ιδίως όταν δίπλα του ο Χάμιλτον θα μάχεται για τον 8ο τίτλο του στην F1.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Μικ Σουμάχερ και Haas

Στο ξεκίνημα της σεζόν, πολλές φορές είδαμε τον Μικ Σουμάχερ να έχει ραντεβού με τις μπαριέρες οι τους τοίχους των πιστών. Αυτό δεν βοήθησε τον Γερμανό να κρατήσει τη θέση του στη Haas, με τον Γκίνθερ Στάινερ να τον κατακρίνει δημοσίως και συστηματικά, αντί να τον προστατεύει. Αυτό μαρτυρά ένα άσχημο κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας και παρά τις δυσκολίες, ο Σουμάχερ αποχώρησε από τη Haas όντας σταθερά ταχύτερος του Κέβιν Μάγκνουσεν.

Πάνος Σεϊτανίδης: Η Mercedes

Συνήθως εδώ τοποθετούμε επιλογές με θετικό πρόσημο αλλά αφού δεν μπορώ να εντοπίσω οδηγό ή ομάδα που να με εξέπληξε ευχάριστα μέσα στο 2022, θα εστιάσω στην αρνητική έκπληξη. Αυτό που έγινε με τη Mercedes, δεν είχε προηγούμενο. Λέγαμε στο preview της σεζόν πως μία ομάδα που μετράει οκτώ συνεχόμενους τίτλους κατασκευαστών, δεν μπορεί ξαφνικά να βάλει όπισθεν. Κι όμως, η γερμανική ομάδα το έκανε. Ερμήνευσε λανθασμένα τους νέους τεχνικούς κανονισμούς, δημιούργησε έναν σχεδόν άλυτο γρίφο που τον βάφτισε W13 και κλήθηκε να λύσει ένα βουνό από προβλήματα προτού να δείξει ξανά σημάδια ανταγωνιστικότητας. Τα κατάφερε στην τελική ευθεία της σεζόν, πράγμα που φέρνει αισιοδοξία για ένα συναρπαστικό 2023, όμως αυτό που έπαθαν οι Γερμανοί, ήταν οπισθοχώρηση άνευ προηγούμένου.

Νίκος Γιαννούλας: Η pole του Μάγκνουσεν

Για να αντιληφθείτε την έκπληξη: Η γλυκιά μου σύντροφος Φωτεινή, η οποία όταν βλέπω F1 βγάζει βόλτα το σκύλο που δεν έχουμε, μου έστειλε μήνυμα την ώρα που οδηγούσα:
Φ: Ποιος είναι αυτός ο Μάγκνουσεν που πήρε την pole στον αγώνα της Βραζιλίας;
Εγώ: Οδηγός της Haas, που συνήθως είναι πρώτος από το τέλος. Είσαι σίγουρη; Πού το διάβασες;
Φ: Μου ήρθε ειδοποίηση από το gazzetta.
Εγώ: Ή εσύ έχεις πάθει εγκεφαλικό ή ο Σεϊτανίδης που το έγραψε...

Κώστας Παστρίμας: Η άρνηση του Φερστάπεν να δώσει τη θέση του στον Πέρεζ στη Βραζιλία

Όταν στο GP Βραζιλίας η Red Bull ζήτησε από τον Φερστάπεν να δώσει τη θέση του στον Σέρχιο Πέρεζ, για να πάρει ο Μεξικανός παραπάνω βαθμούς και να αποκτήσει πλεονέκτημα στη μάχη της 2ης θέσης με τον Λεκλέρ, φαινόταν κάτι πολύ φυσιολογικό. Όταν άκουσα την άρνηση του Ολλανδού δεν πίστευα στα αφτιά μου. Ο Φερστάπεν δεν διεκδικούσε τίποτα πλέον, αφού είχε εξασφαλίσει τον τίτλο, και δεν βρισκόταν καν σε θέση να κερδίσει τον αγώνα. Απλώς «τη φύλαγε» στον Πέρεζ για κάτι που είχε γίνει πριν από μήνες στο Μονακό. Ακόμα μου φαίνεται απίστευτο, τόσο η μικρότητα του Φερστάπεν όσο και η αδυναμία -ή απροθυμία- της Red Bull να επιβάλλει τις εντολές της. Αρνητική έκπληξη, φυσικά.

Κώστας Μπιτσικώκος: O Κέβιν Μάγκνουσεν

Δεν περιμένα ότι ο Δανός θα είχε καλύτερα αποτελέσματα από τον Μικ Σουμάχερ. Πόσο μάλλον να κατακτήσει διπλάσιους βαθμούς. Ίσως το άγχος για το γιο του Μίκαελ Σουμάχερ να ήταν μεγαλύτερο από όσο μπορούσε να αντέξει. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι ο Μάγκνουσεν δεν άφησε την ευκαιρία να του ξεφύγει.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: H «πτώση» της Mercedes

Έπειτα από οκτώ συνεχόμενες κατακτήσεις του πρωταθλήματος κατασκευαστών, κανένας δεν θα περίμενε η Mercedes να εμφανίσει ένα τέτοιο κακό πρόσωπο στην αρχή του 2022. Ο σχεδιασμός του μονοθεσίου ήταν τόσο λανθασμένος που σε ορισμένους αγώνες ήταν το έκτο ή το έβδομο ταχύτερο του grid, φέρνοντας απόγνωση στο γερμανικό στρατόπεδο. Η εικόνα που παρουσίασε μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και ανεπίτρεπτη για μία ομάδα όπως η Mercedes. Όμως απέδειξε πως έχει τους κατάλληλους ανθρώπους να επιστρέψει και μέχρι το τέλος της σεζόν πήρε την πολυπόθητη νίκη. Το πιο σημαντικό για όλους μας βέβαια, είναι να έχει μάθει τα μαθήματά της, ώστε κάτι τέτοιο να μην επαναληφθεί.

Πάνος Σεϊτανίδης: Scuderia AlphaTauri

Δεν έβαλα εδώ τη Mercedes, για τον απλούστατο λόγο πως ξεκίνησε ως απόλυτη απογοήτευση αλλά σημείωσε εντυπωσιακή πρόοδο στην πορεία της χρονιάς, με αποτέλεσμα να φτάσει σε pole, νίκη, σχεδόν και στη δεύτερη θέση των κατασκευαστών. Αντίθετα, η Scuderia AlphaTauri ξεκίνησε το 2022 με υψηλές προσδοκίες, ήλπιζε να εκμεταλλευτεί τη νέα εποχή των τεχνικών κανονισμών και παρότι δεν είχε καταστροφική εκκίνηση, η βελτίωσή τους μήνες που ακολούθησαν ήταν μηδενική. Η τεχνική ομάδα της Φαένζα αδυνατούσε να βρει τον τρόπο να την κάνει πιο γρήγορη, όσο κι αν δούλεψε, δεν κατάφερε να «ξεκλειδώσει» τη δυναμική της AT03. Ως αποτέλεσμα, από την έκτη θέση του 2021, κατρακύλησε στην ένατη.

Νίκος Γιαννούλας: Ντάνιελ Ρικάρντο

Το γελαστό παιδί της F1, ο οδηγός που όλοι θα επιλέγαμε για χαβαλέ, κρασιά ή τσίπουρα, εξαφανίστηκε αγωνιστικά το 2022. Όχι ότι τον λυπάμαι -με μερικές δεκάδες μύρια στο λογαριασμό του θα βρει τρόπους να περνάει υπέροχα, κάτι που το εύχομαι από καρδιάς- αλλά έτσι επιβεβαιώνει την επικρατούσα άποψη πως αν δεν είσαι αριβίστας, killer και cyborg, πρωταθλητής δεν γίνεσαι.

Κώστας Παστρίμας: Ο Μικ Σουμάχερ

Κατά κάποιο τρόπο το περίμενα, αλλά το γεγονός ότι ο γιος του Μίκαελ Σουμάχερ, ένας οδηγός δηλαδή με ίσως το «βαρύτερο» όνομα στην ιστορία της Formula 1, δεν κατάφερε να κρατήσει τη θέση του στο grid αποτελεί μεγάλη απογοήτευση όπως και να το κάνουμε.

Κώστας Μπιτσικώκος: Mercedes-AMG

Κανείς δεν περίμενε ότι η Mercedes-AMG θα παρουσίαζε ένα τέτοιο πρόσωπο, τουλάχιστον στα πρώτα 2/3 της χρονιάς. Και ότι θα αργούσε τόσο πολύ να βρει τη λύση. Λάθη που έγιναν στη σχεδίαση του μονοθεσίου, μας στέρησαν μία σεζόν όπου 6 οδηγοί και τρεις ομάδες θα μάχονταν σε κάθε αγώνα για τη νίκη. Κάτι που έχει ανάγκη η Formula 1.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: To αγύριστο κεφάλι της Ferrari

Πολύ απλά θα μπορούσαμε να πούμε πως μεγάλη απογοήτευση ήταν η Mercedes-AMG. Όμως αυτά που έγιναν στη Scuderia Ferrari είναι αρκετά χειρότερα. Όπως αποδεικνύεται στο ιταλικό εργοστάσιο είχαν σκοπό να διώξουν τον Ματία Μπινότο από τον Ιούνιο, δηλαδή μετά την εμφάνιση των πρώτων προβλημάτων. Η ιστορία επαναλήφθηκε και δεν είδαμε στήριξη στον Ιταλό και με την πρώτη ευκαιρία επέλεξαν να τον αντικαταστήσουν. Πλέον με τον Φρεντ Βασέρ πρέπει να βρει τα πατήματά της από το μηδέν και για το 2023 η υπόθεση πρωτάθλημα είναι ίσως από τώρα χαμένη υπόθεση.